Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Γενικές Συζητήσεις
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="Κυπριανός Χριστοδουλίδης"][b][color=darkred][size=24]Η "Παρακαταθήκη" των μεταμοσχεύσεων[/size][/color][/b] [b][size=18][url]http://kyprianoscy.blogspot.com/2011/04/blog-post_02.html[/url][/size][/b] [size=18][i]Η Παρακαταθήκη είναι η σύμβαση με την οποία ο ένας των συμβαλλομένων (θεματοφύλακας) αναλαμβάνει την υποχρέωση να φυλάξει το υπό του ετέρου των συμβαλλομένων (παρακαταθέτη) παραδιδόμενο σ΄ αυτόν κινητό πράγμα και να παραδώσει τούτο όταν του ζητηθεί.Η παρακαταθήκη ρυθμίζεται στον Αστικό Κώδικα στα άρθρα 822-830 και οι διατάξεις είναι ενδοτικού δικαίου, τα μέρη μπορούν δηλαδή με συμφωνία τους να αποκλίνουν από αυτές. Αν δε συμφωνηθεί διαφορετικά, ο παρακαταθέτης δεν οφείλει αμοιβή στον θεματοφύλακα, οπότε πρόκειται για ετεροβαρή σύμβαση (μόνο το ένα μέρος έχει υποχρεώσεις). Ο θεματοφύλακας σε αυτήν την περίπτωση ευθύνεται με βάση την επιμέλεια που δείχνει στις δικές του υποθέσεις (ελαφρά συγκεκριμένη αμέλεια). Αν όμως συμφωνηθεί αμοιβή, τότε έχουμε αμφοτεροβαρή σύμβαση και ο θεματοφύλακας ευθύνεται (αν δε συμφωνηθεί διαφορετικά) κανονικά. Αν δε συμφωνήσουν τα μέρη διαφορετικά, ο θεματοφύλακας δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί το πράγμα. Αν συμφωνηθεί τέτοιο δικαίωμα χρήσης του θεματοφύλακα, τότε έχουμε ανώμαλη παρακαταθήκη . (Από την Βικιπαιδεία)[/i] [/size] [b][size=18][color=red]ΣΧΟΛΙΟ[/color][/size][/b] [b][size=18]Αφού διαβάσατε τον ανωτέρω ορισμό, που δίνει το Αστικό Δίκαιο για τον ορισμό της λέξης "παρακαταθήκη", θα γνωρίζετε ασφαλώς ότι υπάρχει και μια άλλου είδους παρακαταθήκη με διαφορετικό ορισμό. Ο ορισμός αυτός προτάσσει απλά τη λέξη "ιερή" στο "παρακαταθήκη". Έτσι, έχουμε την "Ιεράν Παρακαταθήκη". Όπου εδώ δεν ισχύουν ακριβώς αυτά που επεξηγηματικά ορίζει το Αστικό Δίκαιο. Μερικά από αυτά ισχύουν, όπως : "Η σύμβαση με την οποία ο ένας των συμβαλλομένων (θεματοφύλακας) αναλαμβάνει την υποχρέωση να φυλάξει το υπό του ετέρου των συμβαλλομένων (παρακαταθέτη) παραδιδόμενο σ΄ αυτόν" άλλα όμως όχι, με αυτονόητο, αφού περί Ιεράς Παρακαταθήκης πρόκειται, ότι η "σύμβαση" βαρύνει περισσότερο τον θεματοφύλακα και λιγότερο τον παρακαταθέτη. Στη πατρίδα μας συμβαίνουν περίεργα πράγματα όσον αφορά στη λεγομένη "Ιεράν Παρακαταθήκη". Διότι πολλά πράγματα που φυλάσσει αμισθί ο θεματοφύλακας τα θεωρεί ευτελή και ανάξια έστω ακόμη και μικρής μνείας. Ίσως, διότι τα κρίνει ξένα και αλλότρια της, καθ΄ ημάς, ιερότητας. Διο και έσπευσε να παραλάβει (αντιγράψει) αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω και θα σας διαφωτίσουν σχετικά με τα πρακτικά συνεδρίου της παπικής εκκλησίας για τις μεταμοσχεύσεις. Ο θεματοφύλακας "ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, Ορθόδοξος Λόγος" παρέλαβε τα πρακτικά καθηγητών ξένων πανεπιστημίων, όπου ουδείς παρακαταθέτης Έλλην δεν ευρίσκεται αναγεγραμμένος, και μας τα προσφέρει προς ενημέρωση και γνώση. Ας ευχαριστήσουμε λοιπόν θερμά τον θεματοφύλακα "ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, Ορθόδοξος Λόγος" και ας του θυμίσουμε, ότι πολλά εκ των πρακτικών πορισμάτων του συνεδρίου, έχουν κατατεθεί από ημεδαπόν προς φύλαξιν εδώ και αρκετά χρόνια (:1987 - 1995) Πολύ πριν συγκληθεί το παπικό συνέδριο άγνωστος κατέθεσε μικρόν "πράγμα" με την ονομασία "Μεταμοσχεύσεις, λύση ή πρόβλημα" αλλά δεν έτυχε, τότε, της εγκρίσεως εκ μέρους ... της παπικής ιερότητας. Τον παρέπεμψαν στον ορισμό του Αστικού Δικαίου για τη λέξη "παρακαταθήκη", όπου και αναγράφεται : "Ο θεματοφύλακας σε αυτήν την περίπτωση ευθύνεται με βάση την επιμέλεια που δείχνει στις δικές του υποθέσεις". Αυτά. [color=red]Κυπριανός Χ[/color][/size][/b] [size=18]Αιρέσεις - Οικουμενισμός ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ" Διμηνιαία Έκδοσις του Ομωνύμου Συλλόγου Εκκλησία και Κοινωνία Ο «εγκεφαλικός θάνατος» δεν είναι θάνατος (1) Διακήρυξη επιστημόνων (2)[/size] [i][size=18]Των: Paul A. Byrne, πρώην Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Καθολικών, Cicero G. Coimbra, Καθηγητού Κλινικής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, Robert Spaemann, Ομοτίμου Καθηγητού Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, Mercedes Arzú Wilson Προέδρου του Αμερικανού Ιδρύματος για την Οικογένεια και της Παγκόσμιας Οργάνωσης για την Οικογένεια.[/size][/i] [size=18]Εισαγωγή Στις 3-4 Φεβρουαρίου 2005 η Παπική Ακαδημία Επιστημών, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Οργάνωση για την Οικογένεια φιλοξένησαν Συνδιάσκεψη στο Βατικανό με θέμα τα «Σημεία του Θανάτου». Το παρόν κείμενο είναι βασισμένο στις εργασίες που υποβλήθηκαν στην Παπική Ακαδημία Επιστημών καθώς και στις συζητήσεις που έλαβαν χώρα κατά τη διημερίδα εκεί. Η Συνδιάσκεψη συνεκλήθη από τον Παπα Ιωάννη Παύλο Β΄ με σκοπό την επανεξέταση των σημείων του θανάτου και την επαλήθευση, σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο, της εγκυρότητας των κριτηρίων του εγκεφαλικού θανάτου. Σε μήνυμά του προς την Ακαδημία Επιστημών, ο Πάπας δήλωσε το Φεβρουάριο του 2005 ότι η [Καθολική] Εκκλησία υποστηρίζει «την πρακτική της μεταμοσχεύσεως οργάνων από θανόντες» και προειδοποίησε ότι οι μεταμοσχεύσεις είναι αποδεκτές μόνον, όταν διεξάγονται με τρόπο «που εγγυάται το σεβασμό προς τη ζωή και τον άνθρωπο». Το υπόβαθρο Το 1968 τα κριτήρια του Χάρβαρντ για τον καθορισμό του εγκεφαλικού θανάτου δημοσιεύθηκαν στην Επιθεώρηση του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου με τον τίτλο « Ορισμός του μη αναστρέψιμου κώματος». Αυτό το άρθρο εστερείτο αποδεικτικών στοιχείων, τόσο από πλευράς επιστημονικής έρευνας, όσο και από πλευράς περιπτώσεων ασθενών. Γι αυτό και η πλειονότητα των επιστημόνων στη Συνδιάσκεψη της Ρώμης δήλωσαν ότι τα κριτήρια του Χάρβαρντ δεν είχαν επιστημονική εγκυρότητα. Το 2002 δημοσιεύθηκαν τα αποτελέσματα παγκόσμιας έρευνας στη Νευρολογία, σύμφωνα με τα οποία «δεν υπάρχει παγκόσμια ομοφωνία για τα διαγνωστικά κριτήρια» και αναγνωρίζεται η ύπαρξη «άλυτων θεμάτων παγκοσμίως». Πράγματι, μεταξύ 1968 και 1978 κοινοποιήθηκαν τουλάχιστον 30 ανόμοια σετ κριτηρίων, στα οποία έκτοτε έχουν προστεθεί πολύ περισσότερα. Κάθε νέο σετ κριτηρίων τείνει να είναι λιγότερο αυστηρό από τα προηγούμενα και κανένα δεν βασίζεται στην επιστημονική μέθοδο της παρατήρησης και της επαληθεύσιμης υπόθεσης. Πολλοί ιατροί, οι οποίοι αισθάνονται ότι παραβιάζεται ο Ιπποκρατικός Όρκος με την αποδοχή τόσο διαφορετικών μεταξύ τους κριτηρίων, αισθάνονται την ανάγκη να αποκαλύψουν την πλάνη του «εγκεφαλικού θανάτου», διότι διακυβεύεται η καλή φήμη του ιατρικού επαγγέλματος. Φιλοσοφικοί στοχασμοί Στην παρουσίασή του στην Παπική Ακαδημία Επιστημών ο Robert Spaemann, διακεκριμένος καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, παρέθεσε τα λόγια του Πάπα Πίου ΧΙΙ, ο οποίος διεκήρυττε ότι «η ανθρώπινη ζωή συνεχίζεται όταν οι βασικές λειτουργίες της εκδηλώνονται ακόμα και με τη βοήθεια τεχνητών διαδικασιών». Ο καθηγητής Spaemann επεσήμανε ότι «η επιστήμη δεν προϋποθέτει πλέον τη ?φυσιολογική? κατανόηση της ζωής και του θανάτου. Στην πραγματικότητα ακυρώνει τη φυσιολογική ανθρώπινη αντίληψη, ονομάζοντας ?νεκρά?, ανθρώπινα όντα που γίνεται αντιληπτό ότι ζουν ακόμη. Αυτή η νέα προσέγγιση στον ορισμό του θανάτου, συνέχισε ο Γερμανός επιστήμονας, αντικατοπτρίζει διαφορετικές προτεραιότητες. Δεν είναι πια το όφελος του θνήσκοντος... αλλά τα συμφέροντα άλλων ανθρώπων που ανακηρύττουν νεκρό, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, τον άνθρωπο που πεθαίνει. Αυτά τα συμφέροντα δεν είναι τα συμφέροντα του ασθενούς, αφού στοχεύουν στο να τον εξουδετερώσουν ως υποκείμενο των δικών του συμφερόντων το ταχύτερο δυνατόν». Ο καθηγητής Spaemann παρέθεσε ακόμη τα λόγια Γερμανού αναισθησιολόγου· «Οι εγκεφαλικά νεκροί δεν είναι νεκροί, αλλά θνήσκοντες». Ιατρικές αποδείξεις Ο Dr Paul Byrne, νεογνολόγος από το Οχάϊο, κατέθεσε· « ΄Ολα τα σημεία ζωής των ?δοτών? είναι ακόμη παρόντα πριν τη λήψη των οργάνων· για παράδειγμα· σταθερή θερμοκρασία σώματος και πίεση, η καρδιά χτυπάει, τα ζωτικά όργανα, όπως το συκώτι και τα νεφρά, λειτουργούν και ο δότης αναπνέει με τη βοήθεια αναπνευστήρα». Και συνέχισε· «Μετά τον πραγματικό θάνατο τα μη διπλά ζωτικά όργανα δεν μπορούν να μεταμοσχευθούν». Αλλά η σημαντική ερώτηση είναι· «είναι ηθικά επιτρεπτό να τερματισθεί μια ζωή για να σωθεί μία άλλη;». Στην ιατρική προστατεύουμε, διατηρούμε, παρατείνουμε τη ζωή και αναβάλλουμε το θάνατο. Ο στόχος μας είναι να διατηρήσουμε σώμα και ψυχή ενωμένα... Η παρατήρηση της παύσεως της λειτουργίας του εγκεφάλου ή κάποιου άλλου σωματικού οργάνου δεν αποτελεί ένδειξη καταστροφής αυτού του οργάνου, πόσο μάλλον θανάτου». Η υπεράσπιση των κριτηρίων Κάποιοι συμμετέχοντες στη Συνδιάσκεψη του Φεβρουαρίου υπερασπίσθηκαν τη χρήση των κριτηρίων του «εγκεφαλικού θανάτου». Ο Dr Stewart Younger, από το Πανεπιστήμιο του Οχάϊο, παραδέχθηκε ότι οι «εγκεφαλικά νεκροί» δότες είναι ζωντανοί, αλλά ισχυρίσθηκε ότι αυτό δεν θα πρέπει να αποτελεί εμπόδιο για τη λήψη των οργάνων τους. Ο Dr Conrado Estol , νευρολόγος από το Μπουένος ¶ιρες, ο οποίος είναι υπέρ της απόκτησης οργάνων για μεταμοσχεύσεις, παρουσίασε ένα δραματικό βίντεο ενός ανθρώπου που είχε διαγνωσθεί «εγκεφαλικά νεκρός», ο οποίος προσπάθησε να ανασηκωθεί και να σταυρώσει τα χέρια του παρ? όλο που ο Dr Estol, διαβεβαίωσε το ακροατήριο ότι ο δότης ήταν πτώμα. Ο Dr Didier Houssin, Γάλλος μεταμοσχευτής, αναγνώρισε τις δυσκολίες που προκύπτουν από τις διαφορές των ποικίλων κριτηρίων του εγκεφαλικού θανάτου. Παρατήρησε ότι «ο θάνατος είναι ιατρικό γεγονός, βιολογική διαδικασία, φιλοσοφικό ζήτημα και επίσης κοινωνικό γεγονός. Είναι δύσκολο για μια κοινωνία να αποδεχθεί ότι ένας άνθρωπος είναι ζωντανός σε έναν τόπο και νεκρός σε κάποιον άλλο». Ο Dr Jean Didier Vincent υποστήριξε την έννοια του «εγκεφαλικού θανάτου», αλλά ερωτηθείς για την περίπτωση μιας εγκύου που έχει διαγνωσθεί «εγκεφαλικά νεκρή» και συνεχίζει -με μηχανική υποστήριξη- την εγκυμοσύνη της, παράγοντας μάλιστα και γάλα για το αγέννητο παιδί της, παραδέχθηκε ότι μπορεί να υπάρχει ελάχιστη ορμονική παραγωγή στον εγκέφαλό της [δείγμα δηλαδή εγκεφάλου που λειτουργεί]. Η δοκιμασία της άπνοιας Στην παρουσίασή του στη Συνδιάσκεψη ο Dr Cicero Coimbra, κλινικός νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, καταδίκασε έντονα τη σκληρότητα της δοκιμασίας της άπνοιας, κατά την οποία αποσύρεται η μηχανική αναπνευστική στήριξη από τον ασθενή μέχρι και 10 λεπτά, ώστε να προσδιορισθεί αν θα αρχίσει αυτός να αναπνέει αυτόνομα. Αυτό αποτελεί μέρος της διαδικασίας που ακολουθείται πριν δηλωθεί ένας ασθενής με εγκεφαλική βλάβη «εγκεφαλικά νεκρός». Ο Dr Coimbra διευκρίνισε ότι αυτή η δοκιμασία εμποδίζει σημαντικά την πιθανή ανάρρωση ενός ασθενούς με εγκεφαλική βλάβη και μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο. « Ένας μεγάλος αριθμός ασθενών με εγκεφαλική βλάβη, ακόμα και σε βαθύ κώμα, μπορούν να επανέλθουν σε μια φυσιολογική ζωή... Ωστόσο, η δοκιμασία της άπνοιας (η οποία θεωρείται το πιο σημαντικό βήμα για τη διάγνωση του ?εγκεφαλικού θανάτου?) μπορεί να επιφέρει μη αναστρέψιμη ενδοκρανιακή διαταραχή της κυκλοφορίας, ή ακόμα και καρδιακή παύση». Ο Dr Coimbra κατέληξε ότι η δοκιμασία της άπνοιας θα έπρεπε να θεωρείται ανήθικη και να ανακηρυχθεί παράνομη ως μία απάνθρωπη ιατρική διαδικασία. Αν οι συγγενείς πληροφορούνταν για τη σκληρότητα και τον κίνδυνο της διαδικασίας, δήλωσε, οι περισσότεροι θα αρνούνταν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους. Ο Dr Yoshio Watanabe καρδιολόγος από την Ιαπωνία, συμφώνησε λέγοντας ότι αν οι ασθενείς δεν υποβάλλονταν στη δοκιμασία της άπνοιας, θα είχαν 60% πιθανότητα αποκατάστασης στη φυσιολογική ζωή, με έγκαιρη θεραπευτική υποθερμία. Το ζήτημα της πιθανής ανάρρωσης ασθενών με εγκεφαλική βλάβη απασχόλησε επίσης τον Dr David Hill, Βρετανό αναισθησιολόγο και λέκτορα στο Cambridge. Ο Dr Hill παρατήρησε· «Θα πρέπει να τονισθεί πρώτον ότι κάποιες λειτουργίες, η τουλάχιστον κάποια δραστηριότητα στον εγκέφαλο, ακόμη συνεχίζονται και δεύτερον ότι ο μόνος σκοπός που δηλώνεται ένας ασθενής ?νεκρός?, αντί για ?θνήσκων? είναι η απόκτηση βιώσιμων οργάνων για μεταμόσχευση... Η χρήση αυτών των κριτηρίων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ερμηνευθεί ως όφελος για τον ασθενή που πεθαίνει, αλλά μόνον (αντίθετα με τις Ιπποκρατικές αρχές) ως πιθανό όφελος για τον παραλήπτη των οργάνων αυτού του ασθενούς». « Η εξαπάτηση» Ο Dr Hill ανέφερε ότι η υιοθέτηση των κριτηρίων του εγκεφαλικού θανάτου έλυσε το παλαιότερο πρόβλημα των αποτυχημένων μεταμοσχευτικών προσπαθειών λόγω της καταστροφής των οργάνων που λαμβάνονταν μετά το θάνατο του ασθενούς, «επιτρέποντας την απόκτηση ζωτικών οργάνων πριν την απόσυρση της μηχανικής υποστήριξης και χωρίς να υπάρχουν οι νομικές συνέπειες που κανονικά θα ακολουθούσαν αυτήν την πρακτική». Ο Dr Hill παρατήρησε ότι η αποδοχή του κόσμου για αυτά τα νέα κριτήρια οφείλεται στη σχετική διαφήμιση, αλλά και στην άγνοια για τις εμπλεκόμενες διαδικασίες. «Δεν γίνεται γενικά αντιληπτό», είπε, «ότι η μηχανική υποστήριξη δεν αποσύρεται πριν ληφθούν τα όργανα ούτε ότι χρειάζεται κάποια μορφή αναισθησίας στην οποία υποβάλλεται ο δότης κατά τη διάρκεια της εγχείρισης. Όσο όμως αυξάνεται η γνώση των διαδικασιών, επεσήμανε, τόσο η άρνηση των συγγενών για αφαίρεση οργάνων αυξάνεται, όπως για παράδειγμα στη Βρετανία, όπου το ποσοστό άρνησης αυξήθηκε από 30% που ήταν το 1992, σε 44% το 2004. Μάλιστα ο Dr Hill ανέφερε ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχει αυξανόμενη πίεση των πολιτών να υπογράψουν και να έχουν πάντα μαζί τους κάρτες δωρητών που εξουσιοδοτούν τους γιατρούς να χρησιμοποιήσουν τα ζωτικά τους όργανα. Σήμερα μόνο το 19% του πληθυσμού της χώρας έχουν εγγραφεί ως δωρητές οργάνων, αλλά τα έντυπα κυκλοφορίας των οχημάτων, οι αιτήσεις για άδεια οδήγησης, και λοιπά δημόσια έγγραφα έχουν ειδικά «κουτάκια» όπου οι πολίτες καλούνται να δώσουν εκ των προτέρων τη συγκατάθεσή τους· ακόμα και τα παιδιά ενθαρρύνονται να υπογράψουν. Όλα αυτά τα έγγραφα αναφέρουν ότι τα όργανα μπορούν να ληφθούν «μετά το θάνατό μου», αλλά δεν υπάρχει πουθενά ορισμός του τι ορίζεται ως «θάνατος». Η αποδοχή των μεταμοσχεύσεων στηρίζεται στην έλλειψη κατανόησης που έχει ο κόσμος για τη διαδικασία. Ο επίσκοπος στο Lincoln, Νebraska, Fabian Bruskewitz, τόνισε ότι «κανείς αξιοσέβαστος, κατηρτισμένος... θεολόγος δεν έχει πει ότι οι λόγοι του Ιησού ?Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού? ( Ιω. 15, 13) αποτελούν εντολή η ακόμη άδεια για συγκατάθεση προς αυτοκτονία, ώστε να συνεχισθεί η γήινη ζωή κάποιου άλλου». Ο επίσκοπος παρατήρησε ότι η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει στους γιατρούς να παρακολουθήσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα «στα εξωτερικά 1 η 2 εκατοστά του εγκεφάλου». Και ρωτά· «έχουμε λοιπόν ηθική βεβαιότητα η οποία θα μπορούσε καθ? οιονδήποτε τρόπο να θεωρηθεί αποδεικτική, σχετικά με την ύπαρξη, πόσο μάλλον με την παύση της εγκεφαλικής δραστηριότητας;». Υπό το φως των σημαντικών ερωτημάτων για την εγκυρότητα των κριτηρίων του «εγκεφαλικού θανάτου», ο Καθηγητής Φιλοσοφίας Joseph Seifert υποστήριξε ότι θα πρέπει να επικαλεσθούμε την αληθινή και εμφανή ηθική αρχή ότι «ακόμα και μια ελάχιστη λογική αμφιβολία να υπάρχει ότι οι πράξεις μας σκοτώνουν ένα άλλο ανθρώπινο ον, θα πρέπει να απέχουμε από αυτές»*. Τα συμπεράσματα μετά την εξέταση των κριτηρίων του εγκεφαλικού θανάτου 1. Από τη μια πλευρά η Εκκλησία αναγνωρίζει, συνεπής προς την παράδοσή της, ότι η ιερότητα όλης της ανθρώπινης ζωής από τη σύλληψη έως το φυσικό τέλος πρέπει να γίνεται απολύτως σεβαστή και να υποστηρίζεται. Από την άλλη, μια κοσμική κοινωνία τείνει να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην ποιότητα ζωής. 2. Η Καθολική Εκκλησία υπήρξε πάντοτε αντίθετη προς την καταστροφή της ανθρώπινης ζωής πριν τη γέννησή της διαμέσου εκτρώσεως και εξ ίσου καταδικάζει τον πρόωρο τερματισμό της ζωής ενός αθώου δότη ώστε να παραταθεί η ζωή κάποιου άλλου διαμέσου της μεταμοσχεύσεως μη διπλών ζωτικών οργώνων. «Είναι ηθικώς ανεπίτρεπτο να επέλθει ακρωτηριασμός που θα προκαλέσει την αναπηρία ή ακόμη και το θάνατο ενός ανθρώπου, ακόμη και για να καθυστερήσει ο θάνατος άλλων. Δεν είναι ποτέ θεμιτό να σκοτώσουμε έναν άνθρωπο για να σώσουμε κάποιον άλλον». 3. «Ούτε μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί ενώπιον άλλων ύπουλων, αλλά όχι λιγότερο σοβαρών μορφών ευθανασίας». 4. « Ο θάνατος ενός ανθρώπου αποτελεί μοναδικό γεγονός, που συνίσταται στην πλήρη διάλυση του ενός και ενιαίου συνόλου που είναι το πρόσωπο. Ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα του χωρισμού της ψυχής από το σώμα του ανθρώπου». [Σημείωση· Τα λόγια του Πάπα στις 29.8.2000] 5. « Η παραδοχή της μοναδικής αξιοπρέπειας του ανθρωπίνου προσώπου έχει μία επιπλέον συνέπεια: τα ζωτικά όργανα, που δεν βρίσκονται διπλά στο σώμα, μπορούν να αφαιρεθούν μόνο μετά το θάνατο, δηλαδή από το σώμα κάποιου που είναι σίγουρα νεκρός. Αυτή η απαίτηση είναι αυτονόητη, διότι το να ενεργήσουμε διαφορετικά θα σήμαινε σκόπιμα να προκαλέσουμε το θάνατο του δότη για να διαχειρισθούμε τα όργανά του» [Σημείωση· Τα λόγια του Πάπα στο 18ο Διεθνές Συνέδριο της Εταιρείας Μεταμοσχεύσεων στις 29.8. 2000]. Ο φυσικός ηθικός νόμος αποκλείει την αφαίρεση προς μεταμόσχευση ζωτικών μη διπλών οργάνων από ένα πρόσωπο που δεν είναι σίγουρα νεκρό. Η δήλωση του «εγκεφαλικού θανάτου» δεν είναι επαρκής ώστε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ένας ασθενής είναι σίγουρα νεκρός. Ούτε είναι επαρκής για να καταλήξουμε σε ηθική βεβαιότητα. 6. Πολλοί στην ιατρική και επιστημονική κοινότητα ισχυρίζονται ότι τα κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου είναι επαρκή για να οδηγηθούμε σε ηθική βεβαιότητα σχετικά με τον ίδιο το θάνατο. Όμως, αυξανόμενες ιατρικές και επιστημονικές αποδείξεις αντικρούουν αυτόν τον ισχυρισμό. Τα νευρολογικά κριτήρια μόνα τους δεν είναι αρκετά για να οδηγήσουν σε ηθική βεβαιότητα σχετικά με το θάνατο, και είναι απολύτως ανίκανα να οδηγήσουν σε απτή βεβαιότητα ότι έχει επέλθει ο θάνατος. 7. Είναι καταφανές ότι δεν υπάρχει ένα νευρολογικό κριτήριο, κοινό για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, για να ορίσει το βέβαιο θάνατο. Αλλά χρησιμοποιούνται διαφορετικά σετ νευρολογικών κριτηρίων χωρίς να υπάρχει παγκόσμια ομοφωνία. 8. Τα νευρολογικά κριτήρια δεν είναι επαρκή για τη δήλωση του θανάτου, όταν λειτουργεί το καρδιοαναπνευστικό σύστημα. Αυτά τα νευρολογικά κριτήρια ελέγχουν την απουσία ορισμένων συγκεκριμένων εγκεφαλικών αντανακλαστικών. 9. Η δοκιμασία της άπνοιας -η απομάκρυνση της αναπνευστικής στήριξης- διατάσσεται ως μέρος της νευρολογικής διάγνωσης και κατά παράδοξο τρόπο εφαρμόζεται για να διασφαλίσει τη μη αναστρεψιμότητα. Όμως, η δοκιμασία της άπνοιας βλάπτει την έκβαση, η προκαλεί ακόμη και το θάνατο, σε ασθενείς με βαριά εγκεφαλική βλάβη. 10. Υπάρχουν συντριπτικές ιατρικές και επιστημονικές αποδείξεις ότι η πλήρης και μη αναστρέψιμη παύση όλης της εγκεφαλικής δραστηριότητας (στον εγκέφαλο, στην παρεγκεφαλίδα και στο στέλεχος του εγκεφάλου) δεν αποτελεί απόδειξη θανάτου. Η πλήρης παύση της εγκεφαλικής δραστηριότητας δεν μπορεί να αξιολογηθεί επαρκώς. Η μη αναστρεψιμότητα αποτελεί πρόγνωση και όχι γεγονός υποκείμενο σε ιατρική παρατήρηση. 11. Η διάγνωση του θανάτου με νευρολογικά κριτήρια μόνον, αποτελεί θεωρία και όχι επιστημονικό γεγονός. Δεν αρκεί για να εξαλειφθεί η υπόθεση ύπαρξης ζωής. 12. Κανένας απολύτως νόμος δεν πρέπει να προσπαθεί να καταστήσει θεμιτό αυτό που είναι εγγενώς κακό. « Επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά ότι ένας νόμος που παραβιάζει το φυσικό δικαίωμα ενός ανθρώπου στη ζωή είναι άδικος και, ως τέτοιος, δεν είναι έγκυρος ως νόμος. Γι αυτό το λόγο κάνω επείγουσα έκκληση σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς να μην περνούν νόμους, οι οποίοι αψηφώντας την αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου, υποσκάπτουν το ίδιο το οικοδόμημα της κοινωνίας.» 13. Ο τερματισμός μιας αθώας ζωής αναζητώντας τη σωτηρία μίας άλλης, όπως στην περίπτωση της μεταμόσχευσης μη διπλών ζωτικών οργάνων, δεν μετριάζει το κακό της αφαίρεσης μίας αθώας ανθρώπινης ζωής. Το κακό δεν πρέπει να γίνεται, ακόμα και όταν μπορεί να προκύψει καλό από αυτό. ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ· 1. J. A. Armour, ιατρός, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Sacred Heart, Montreal, Quebec. 2. Fabian Bruskewitz, επίσκοπος στο Lincoln, Nebraska. 3. Paul A. Byrne, πρώην πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Καθολικών, Αμερική. 4. Pilar Mercado Calva, καθηγητής, Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Anahuac, Μεξικό. 5. Cicero G. Coimbra, καθηγητής Κλινικής Νευρολογίας, Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο Σάο Πάολο, Βραζιλία. 6. William F. Colliton, συνταξιούχος καθηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας, Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Georgetown, Washington, Virginia. 7. Joseph C. Evers, κλινικός ιατρός, αναπληρωτής καθηγητής Παιδιατρικής, Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Georgetown, Washington, DC. 8. David Hill, ομότιμος διευθυντής αναισθησιολογίας στο νοσοκομείο Addenbrooke και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, Αγγλία. 9. Ruth Oliver, ψυχίατρος, Kingston, ontario. 10. Michael Potts, Πρόεδρος του Τμήματος Θρησκείας και Φιλοσοφίας, Methodist College, Fayetteville, North Carolina. 11. Josef Seifert, καθηγητής Φιλοσοφίας στη Διεθνή Ακαδημία Φιλοσοφίας, Vaduz Λιχτενσταϊν, επίτιμο μέλος της Ιατρικής Σχολής του Παπικού Καθολικού Πανεπιστημίου στο Σαντιάγκο, Χιλή. 12. Robert Spaemann, ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Μονάχου, Γερμανία. 13. Robert F. Vasa, επίσκοπος στο Baker, Oregon. 14. Yoshio Watanabe, Διευθυντής Καρδιολογίας, Γενικό Νοσοκομείο Nagoya Tokushukai, Ιαπωνία. 15. Mercedes Arzú Wilson, Πρόεδρος του Αμερικανικού Ιδρύματος για την Οικογένεια και της Παγκόσμιας Οργάνωσης για την Οικογένεια. (1). Σημ.:Θεωρούμε τη Διακήρυξη αυτή ιδιαίτερα σημαντική. Από αυτήν προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο προηγούμενος Πάπας και το Βατικανό, παρά την αντίθετη θέση που είχαν το 2000, επανεξέτασαν το θέμα του «εγκεφαλικού θανάτου» σε ειδική Συνδιάσκεψη και το 2005 κατεδίκασαν τις μεταμοσχεύσεις από «εγκεφαλικά νεκρούς». Οι ζυμώσεις για το θέμα του «εγκεφαλικού θανάτου» θα πρέπει να συνεχισθούν και στην Ελλαδική Εκκλησία. Το ανοικτό και ταπεινό φρόνημα επιβάλλει να δεχόμαστε και ανατροπή των αποφάσεων, όπου χρειάζεται. Παρακαλούμε να ανασταλεί η προγραμματισμένη εκστρατεία συνεργασίας της Οργανώσεως « Αλληλεγγύη» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.) για την προώθηση της δωρεάς οργάνων, μέχρι να επανεξετασθεί το θέμα και να ληφθεί σχετική απόφαση από Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη. (2). Το πρωτότυπο και πλήρες κείμενο της Διακηρύξεως στα αγγλικά υπάρχει στη διεύθυνση· http://www.cwnews.com/news/viewstory.cfm?recnum=37837[/size][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Παρ Ιούν 01, 2012 1:14 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Με τη λογική του "οικείου προσώπου"
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html
Ένας έγραψε,
"αν ένα οικείο σας πρόσωπο (παιδί σας) έχριζε μεταμόσχευσης, τότε θα το καταλαβαίνατε και θα συναινούσατε απόλυτα με την εικαζομένη συναίνεση"
, για να λάβει την ακόλουθη απάντηση :
Με τη λογική του οικείου σας προσώπου (: παιδί σας) δεν παρακάμπτετε δυστυχώς το διαπραττόμενο έγκλημα της πρόωρης - και χρησιμοθηρικής - θανάτωσης ενός ανθρώπου ο οποίος ψυχορραγεί. Δεν βλέπουμε να ισχύει άλλωστε η ιδία λογική για τα υποσιτιζόμενα και χρήζοντα στοιχειώδους περίθαλψης παιδιά του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Και μη μας πει κανείς ότι φροντίζει η ΟΥΝΕΣΚΟ και άλλα διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα τύπου "γιατροί χωρίς σύνορα". Τι έκανε η ΟΥΝΕΣΚΟ στο Ιράκ, στη Σερβία, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στην Παλαιστίνη και τώρα στη Συρία; Τι κάνουν και αυτοί που λέγονται "γιατροί του κόσμου"; Τι είπαν όταν αποκαλύφθηκε η απάτη των θερμοκοιτίδων με τα νεογνά του Κουβέϊτ; Με τον κορμοράνο του Ιράκ και τόσες άλλες παράπλευρες απώλειες;
Αν το παιδί μας ή ο οποιοσδήποτε άλλος είχε μια πάθηση που μπορούσε να αντιμετωπισθεί με τα υπάρχοντα μέσα, πλην των μεταμοσχεύσεων, αυτή θα ακολουθούσαμε. Δεν θα θέλαμε να σκοτώσουμε έναν άλλο, ετοιμοθάνατο έστω, για να κάνουμε καλά "το δικό μας παιδί". Δεν γνοιαζόμαστε μόνο "για το δικό μας παιδί", γνοιαζόμαστε για τα παιδιά όλου του κόσμου και δεν θέλουμε να τους δίνουμε ζωή φονεύοντας άλλους - επί το απλούστερο : αποτελειώνοντας έγκαιρα και χρήσιμα όσους δεν μπορούμε να γιατρέψουμε ή να ταΐσουμε.
Με τη λογική του "οικείου προσώπου" μόνο οι "οικείοι" θα μας ενδιαφέρουν και όχι οι μη οικείοι. Όποιοι δεν έχουν την "οικεία" λογική (σημ. είναι η λογική της απάτης) θα είναι όντα ενός κατώτερου θεού και στην καλύτερη περίπτωση θα τους πετάμε στα άχρηστα ή θα τους παρατάμε στο θεό τους. Στη χειρότερη, θα κάνουμε ό,τι κάναμε στο παρελθόν, τότε που τόλμησε ένας να πει δια λόγου και να δείξει με έργα τι σημαίνει να είσαι η Αλήθεια.
Αν μερικοί νομίζουν ότι μπορούν κι αυτό να το ευτελίσουν, εξισώνοντας εκείνο - και Εκείνου - τον θάνατο με την εικαζομένη συναίνεση της δωρεάς οργάνων, ας κρατήσουν την ιδεοληψία τους για τον εαυτό τους. Ο θάνατος που επιλέγουν είναι προσχεδιασμένος και λαμβάνει χώρα κάτω από ορισμένες και συγκεκριμένες προϋποθέσεις, τις προϋποθέσεις του ψεύδους, όπως ακριβώς σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε ο προαναφερθείς θάνατος "
ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν
" όλοι οι πιστοί εν Χριστώ
. Κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με τα παραπλανημένα θύματα της αλτρουϊστικής αγάπης δια της εικαζομένης συναίνεσης του νομοθέτη μας κ. Λοβέρδου και των συνεργατών του.
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 21, 2012 11:30 am
Θέμα δημοσίευσης:
Μεταμοσχεύσεις και διαφορετικότητα
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/05/blog-post_3866.html
Στο χώρο του Μοναχισμού και της κατά Θεόν άθλησης αναπτύχθηκε μια έρις σχετικά με το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων ή του εγκεφαλικού θανάτου. Ένας μοναχός έγραψε βιβλίο υπέρ των μεταμοσχεύσεων και ένας άλλος ασκησε κριτική επ΄ αυτού. Περισσότερα θα μπορούσατε να διαβάσετε εδώ :
http://www.thriskeftika.blogspot.com/2012/05/blog-post_535.html
Παραθέτω ένα σημείο, από τον συγγραφέα του βιβλίου
"Πέρα από τα σύννεφα"
, όπου και δίδει απάντηση στην κριτική που άσκησε ο συμμοναστής του π. Ησαΐας.
"Ο εγκεφαλικός θάνατος και οι μεταμοσχεύσεις, είναι δύο καταστάσεις, που έχουν πάρει τον δρόμο της τεχνολογικής εξέλιξης, και κανείς δεν μπορεί να τις σταματήσει. Εκείνο που μπορούμε να κάνομε είναι, να σεβαστούμε την διαφορετικότητα κάποιων ανθρώπων, και αυτή να κατοχυρωθεί στην έννοια του εγκεφαλικού θανάτου. Έτσι, μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας και του αυτεξουσίου, ο συνειδητοποιημένος δότης να μπορεί, αν θέλει, να γίνει δωρητής των οργάνων του"
Αν και πολλά θα μπορούσα να γράψω (*) αρκούμαι να σχολιάσω μόνο το ανωτέρω εδάφιο.
Ο εγκεφαλικός θάνατος δεν είναι ΔΥΟ καταστάσεις αλλά μόνο ΜΙΑ. Δεν τίθεται θέμα "να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου". Την σεβόμαστε οπωσδήποτε, οπότε αν έλθη ένας Μουσουλμάνος, ένας Ινδουιστής, ένας παπικός, ένας προτεστάντης κλπ., θα του απαντήσουμε : Πράξε σύμφωνα με αυτό ή αυτά που σε διδάσκει η διαφορετικότητά σου.
Αν όμως έλθη ένας Ορθόδοξος τι θα του πούμε; Πράξε κατά τη διαφορετικότητα που έχεις διδαχθεί; Και ποια είναι αυτή
"μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας και του αυτεξουσίου"
; Έχουμε κι εμείς οι Ορθόδοξοι ποικιλίες απόψεων (διαφορετικότητα) ως προς τον νεοθάνατο της τεχνολογίας, που ονομάζεται "εγκεφαλικός θάνατος";
Φαίνεται δυστυχώς ότι έχουμε. Παγιώσαμε μάλιστα τη διαφορετικότητά μας - αυτός που έχει νουν θα καταλάβει τι εννοώ - και έκτοτε πορευόμαστε διαλεκτικά : Συνθέτουμε τις θέσεις και τις αντιθέσεις. Με θέσεις, αντιθέσεις και τελικά συνθέσεις φτάνουμε να διαφωνούμε λέγοντας
"άλλο πράγμα ο φόνος και έτερο στα όρια του φόνου"
. Μένει κανείς με το στόμα ανοιχτό και διερωτάται : Και τότε ποια η σύνθεση μεταξύ φόνου και ορίων φόνου; Ας δώσει την απάντηση ο μοναχός-συγγραφέας του "Πέρα από τα σύννεφα". Αν δεν την καταλάβατε, ιδού :
"Ο συνειδητοποιημένος δότης να μπορεί, αν θέλει, να γίνει δωρητής των οργάνων του"
.
Τώρα, αυτό το "μπορεί, αν θέλει", πόσο έκθετο αφήνει τον συνειδητοποιημένο, αλλά και τον μοναχό συγραφέα, είναι ένα θέμα που ουδείς γνωρίζει παρά μόνο η διαφορετικότητα. Αυτή ξέρει.
(*) Η διαφωνία σχετικά με την ακριβή ή μη ακριβή απομαγνητοφώνηση, την ακριβή ή μη ακριβή καταγραφή της από ζώσης - μη ηχογραφημένης - φωνής του γ. Παϊσίου σχετικά με το θέμα, ώφειλε να την αναγάγει ο συγγραφέας του "Πέρα από τα σύννεφα" σε μια παρόμοια διαφωνία. Τότε, που αρκετοί είχαν επιδοθεί στη συγγραφή "ευαγγελίων" εξιστορούντων το βίο του Ιησού. Υποτίθεται - ναι, δυστυχώς υποτίθεται - ότι με αυτό το θέμα είχαμε ξεμπερδέψει. Όμως, η θεολογική νεοτερικότητα και μετανεοτερικότητα, που μας επεβλήθη, θέλει να επανεξετάσουμε το θέμα λαμβάνοντας υπόψη ότι "οι πατέρες ήταν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως". Και οπωσδήποτε, την διαφορετικότητα πρέπει να μη την ξεχάσουμε.
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Δευ Απρ 16, 2012 10:45 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Οι ανόητοι Ιρανοί
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/04/blog-post_16.html
Η σημερινή είδηση :
"Οκτώ έμποροι ναρκωτικών εκτελέστηκαν δι΄ απαγχονισμού στην Περσία".
Το διαβάσατε,
"... εκτελέστηκαν δι απαγχονισμού"
; Ε, τότε διαβάστε κι αυτό :
Αυτά κάνει ο Αχματινετζάτ και τον έχουν "στη μπούκα του κανονιού" οι Δυτικοί. Αν ήταν έξυπνος, θα έκανε αυτό που κάνουν οι Κινέζοι : Επιλεκτική εκτέλεση σε σημείο του εγκεφάλου, ώστε ο εκτελεσθείς να είναι κατάλληλος ... προς βρώσιν των οργάνων του. Φαντασθείτε πόσους οπαδούς θα αποκτούσε με την πώληση των οργάνων αυτών των 8 καταδικασμένων, πόσες ευχές θα έστελναν στο θεό των μεταμοσχεύσεων οι επιζώντες. Ο θεός θα τους άκουγε και ο Αχματινετζάτ θα συνέχιζε απτόητος το ειρηνικό πυρηνικό του πρόγραμμα. Ακριβώς όπως οι Δυτικοί, οι Ανατολικοί και οι Μεσανατολικοί (Ισραήλ).
Αχ, καημένε Αχματινετζάτ ... .
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 26, 2012 2:10 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Λόγος στον αντίλογο της δωρεάς οργάνων
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/03/blog-post_26.html
Με αυτά τα λίγα όπου μόλις αναφέραμε (σημ. "Η δωρεά οργάνων προσωπική απόφαση") θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, ανάγοντας το ζήτημα στην ηθική του διάσταση, ότι σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και αυτή η Εκκλησία δέχεται την, τρόπον τινά, ευθανασία. Παραδείγματος χάριν, όταν, προκειμένου να προστατέψουμε την ζωή και την υγεία της εγκύου, αποφασίζουμε την πρώιμη διακοπή της κύησης. Τερματίζουμε τη ζωή του εμβρύου.
Συμβαίνουν αυτές οι περιπτώσεις, σπάνιες φυσικά, όπου όντως αυτό κάνουμε. Υπάρχει όμως μια σημαντικότατη διαφορά, η οποία διαφοροποιεί εντελώς την δια της ευθανασίας ενός ασθενούς (δωρεά οργάνων) σωτηρία κάποιου άλλου.
Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση της εγκύου έχουμε μια ψυχοσωματική οντότα εντός μιάς άλλης. Στην περίπτωση της δωρεάς των οργάνων έχουμε δυο τελείως ξεχωριστές ψυχοσωματικές οντότητες, από τις οποίες απουσιάζει πλήρως η ενότητα, το ενοειδές της μιας ψυχής μέσα σε μια άλλη, όπως συμβαίνει κατά την εγκυμοσύνη. Συνεπώς, ουδεμία αναλογία ή σύγκριση μπορεί να γίνει ή να υπάρξει
. Η προσπάθεια που καταβάλλουμε είναι να διασώσουμε και να αποκαταστήσουμε την υγεία της εγκύου από τους κινδύνους που διατρέχει η ίδια, ενδεχομένως και το κυοφορούμενο έμβρυο.
Ο λόγος που καλείται να καταθέσει η Εκκλησία, είναι τα επιχειρήματά της στον αντίλογο της επιστήμης ή κάποιων σπουδαιοφανών νεωτεριστών με τίτλους και επιστημονικές διατριβές. Οι οποίοι εκτός άλλων διαβλέπουν θεϊκή συνέργεια εκεί όπου δεν φαίνεται, και όντως δεν φαίνεται, ο Θεός. Προσπαθούν να παρακάμψουν τα φύσει υπάρχοντα εμπόδια, τις θεσμικές αναστολές που έχει κάθε άνθρωπος, με μια εξόχως καταστροφική, από κάθε άποψη, επιχειρηματολογία. Αδυνατούν να θεραπεύσουν έναν ασθενή και χρησιμοποιώντας αυτόν πηγαίνουν να θεραπεύσουν έναν άλλο!
Με τη λογική αυτή την εντελώς διάστροφη και ολέθρια, δεν αποκλείεται τα επόμενα χρόνια να μας ανακοινώσουν ότι μπορούν να μας γλυτώσουν από τον καρκίνο, αρκεί να βρεθεί εκείνος ο αλτρουϊστής που θα δεχθεί να γίνει συμβατός πολτός εναιωρήματος και να χορηγηθεί σε ασθενείς. Το δε ακόμη τολμηρότερο θα ήταν να υπάρξουν οι εθελοντές, που χωρίς να περιμένουν τη διάγνωση του εγκεφαλικού τους "θανάτου", θα δεχθούν για ανθρωπιστικούς ή και θρησκευτικούς ακόμη λόγους, να δωρίσουν τα όργανά τους ανιδιοτελώς για να ζήσουν άλλοι 8 ή 9 ασθενείς. Πώς άρα γε θα αντιμετωπίσουν την περίπτωση αυτή οι νομοθέτες που φροντίζουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Στο παρελθόν είχαμε τις θυσίες ζώων προς ευμένεια θεού ή θεών. Είχαμε όμως και ανθρωποθυσίες. Δυστυχώς αυτά αποδείχθηκαν μάταια και ψευδή :
" Τις ωφέλεια εν τω αίματί μου, εν τω καταβαίνειν με εις διαφθοράν;".
Ουδείς εξ αυτών πρωτότοκος των νεκρών εγένετο, ούτε αναστήθηκε, ούτε αναλήφθηκε, καθώς είναι πάντων ημών των Ορθοδόξων η πίστη εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια :
"καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν".
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 25, 2012 11:44 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Η δωρεά οργάνων προσωπική απόφαση
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/03/blog-post_25.html
Τα κατάλοιπα της ναζιστικής Γερμανίας αποφάσισαν ότι η δωρεά οργάνων είναι προσωπική απόφαση και επομένως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ώστε να υποχρεωθούν να φτιάξουν νόμο σαν αυτό του δικού μας Λοβέρδου. Το νόμο της επαίσχυντης "εικαζομένης συναίνεσης στη δωρεά οργάνων". Προς την οποία διαφώνησε η αρμόδια συμβουλευτική επιτροπή του ΕΟΜ (εθνικός οργανισμός μεταμοσχεύσεων) και αντικαταστάθηκε, αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές.
Οι διαφωνήσαντες του ΕΟΜ είχαν τη γνώμη ότι πρέπει να προηγηθεί συστηματική ενημέρωση και ανθρωπιστική κατήχηση, μετά ή άνευ οροδόξου περιτυλίγματος, και τότε ως δια μαγείας όλοι θα σπεύσουν να γίνουν δωρητές οργάνων.
Είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, αυτόν της Γερμανίας, τα πράγματα δεν προβλέπουμε να οδηγηθούν σε καλό δρόμο και ο νόμος Λοβέρδου θα εφαρμοσθεί παγκοσμίως. Διότι αυτά περί "προσωπικής αποφάσεως" είναι η ιδία παραπλάνηση όπως εκείνη των διαφωνησάντων με την "εικαζομένη".
Το πρόβλημα δεν είναι τι αποφασίζει ο καθένας, αλλά ποιος είναι εκείνος που θα πραγματοποιήσει, καλύτερα εκτελέσει, την απόφαση του ... αποφασίζοντος.
Αν οι γιατροί αποδέχονται το ρόλο του εκτελεστή, τότε καλώς. Θα πρέπει όμως να μας το πούν για να γνωρίζουμε και τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους. Ας έχουν πάντως υπόψη, ότι δίνουν όρκο για να προστατεύουν και να αποκαθιστούν την υγεία του πάσχοντος. Δεν μπορεί, συνεπώς, να αποκαθιστούν την υγεία ενός πάσχοντος και να αγνοούν την ζωή εκείνου που ψυχορραγεί.
Δηλαδή τι; Για να θεραπεύουμε έναν άρρωστο θα αποτελειώνουμε όποιον δεν μπορούμε να του προσφέρουμε τίποτα άλλο εκτός από την εκσπλάχνωση; Θα φροντίζουμε να τελειώνουμε γρήγορα τους ετοιμοθάνατους για να κάνουμε τους άλλους καλά;
Πού τελικά μας οδηγεί αυτό, ελπίζω να το αντιλαμβάνεστε όσοι κάνετε τον κόπο να διαβάζετε τούτες τις γραμμές. Οπαδός της ευγονικής δεν είναι ο γράφων, είναι άλλοι, που φροντίζουν να στολίζουν με λόγια ανθρωπιάς και αγάπης το έγκλημα που διαπράττουν εν ονόματι της Ιατρικής και του "ευ ζειν".
Επειδή δε η είδηση του τι αποφάσισαν οι Γερμανοί θα διαγράψει εδώ τον κύκλο θρησκευτικών τινων ιστολογίων, καλό είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες ότι η Εκκλησία και οι πατέρες ποτέ δεν αναγόρευσαν σε δόγμα τις προσωπικές απόψεις, τα γούστα ή τις προτιμήσεις, του καθενός. Μήπως κάνω λάθος; Η άποψη της Εκκλησίας είναι "άποψη", έστω, με οικουμενικές διαστάσεις και αυτή δεν αφορά σε εξατομικεύσεις, ούτε αναγορεύει σε δόγμα την περιπτωσιολογία.
Και για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, το
"όστις θέλει οπίσω μου ελθείν"
δεν αποτελεί προσωπική άποψη και απόφαση. Εκείνος που δέχεται το λόγο αυτό δεν καταθέτει την άποψή του, αλλά συντάσσει την απόφασή του, την ελεύθερη επιθυμία του και ειδικότερα την προαίρεσή του, με μια γενικότερη και οικουμενικών διαστάσεων - ας την πούμε πάλι - άποψη απόλυτα όμως έλλογη . Διότι διότι δεν είναι καθόλου παράλογο να μην επιθυμείς το θάνατο του συνανθρώπου σου, για να γίνεις καλά εσύ, με τα δωρηθέντα όργανα του αποβιώσαντος κατόπιν υφαρπαγής των και δολίου θανάτου.
Είναι τόσο βέβαιοι οι γιατροί ότι ο άνθρωπος που ψυχορραγεί επί της χειρουργικής τραπέζης συμφωνεί με την πράξη τους και ότι λίγο πριν απ΄ το τέλος του επιθυμεί αυτού του είδους το θάνατο;
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 14, 2012 9:22 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Ποια η θέση της Καθολικής εκκλησίας στις μεταμοσχεύσεις;
Αγαπητή κυρία,
http://enimerosigreece.blogspot.com/2012/01/blog-post_9877.html
Αρχικά σας παραθέτω ένα βίντεο, το οποίο καλεί τον θεατή να γίνει δωρητής οργάνων και σας γράφω :
Υπό τους ήχους συγκινητικής μουσικής δείχνουν έναν άνθρωπο πεσμένο στην άσφαλτο δίπλα σε ένα δίκυκλο, που υποτίθεται είναι ο νεκρός. Εφτά άνθρωποι περιμένουν να γίνουν καλά από αυτόν! Ποιος όμως θα αναρωτηθεί, αν αυτός ο άνθρωπος είναι ένας έμψυχος ασθενής λίγο πριν αναχωρήσει εκ του κόσμου;
Αυτό δεν ενδιαφέρει τους διαφημιστές. Ο τραυματισμός στον εγκέφαλο αφαιρεί την ψυχή του ασθενή, είναι βέβαιοι, όπως βέβαιοι είναι για τη διαφθορά των συναισθημάτων, που καλούνται να μεταδώσουν στους ανυποψίαστους θεατές.
Με ρωτήσατε λοιπόν "ποιά είναι η επίσημη θέση της Καθολικής εκκλησίας στο ζήτημα των μεταμοσχεύσεων (εγκεφαλικού θανάτου)". Σας απαντώ : Η γνωστή. Με το ένα χέρι σου δίνει κάτι, με το άλλο σου το αφαιρεί. Ή για να το συνδέσουμε και με το μικρό βίντεο, πλαστογραφεί και παραποιεί το συναίσθημα. Σημειώσατε, αναφέρομαι στην Καθολική εκκλησία διότι αυτή δεσπόζει σήμερα και δίνει τις κατευθύνσεις. Τις οποίες άλλοι τις παίρνουν και ανάλογα τις προσαρμόζουν στα δικά τους επιστημονικά και ηθικά μέτρα.
Δεν έχουν το ψυχικό σθένος να καταγγείλουν απερίφραστα τον εγκεφαλικό θάνατο και τις μεταμοσχεύσεις. Υποθέτουν, μάλλον εικάζουν, ότι ένας, που θα ζήσει κάτι περισσότερο με όργανο από δολοφονημένο άνθρωπο, είτε είναι άπιστος είτε είναι πιστός, θα αναγνωρίσει το θεϊκό μεγαλείο της αγάπης με την ευκαιρία που του δίδεται για καλύτερη ποιότητα ζωής. Θα αρχίσει να αναθεωρεί και ενδεχομένως, να γίνει "ιεραπόστολος" της αγάπης. Ποιάς όμως αγάπης; Αυτής που δολοφονεί έναν άνθρωπο για να ζήσει ένας άλλος; Αν αυτό δεν είναι απάτη, τότε ποια είναι;
Νομίζω ότι ξεχνά το "ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν". Δεν σκοτώνει ο Θεός τον άνθρωπο για να κάνει καλά έναν άλλο. Ο άνθρωπος σκοτώνει τον εγκεφαλικά νεκρό - δεν τον αφήνει να πεθάνει - για να ζήσει περισσότερο ένας άλλος. Ο άνθρωπος, και όχι ο Θεός, έχει τον τελευταίο, αλλά και τον πρώτο, λόγο εδώ στη γη.΄Ο,τι δήποτε άλλο το αντιμετωπίζει με συγκατάβαση, με συμπάθεια, με κατανόηση, για προσχηματικούς και μόνο λόγους.
Θα μου πείτε : Γιατί δεν τον αφήνουμε να πεθάνει;
Ή
Γιατί, αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει, να μη του πάρουμε τα όργανα που θα κάνουν άλλους καλά;
Ο γιατρός, οφείλω να σα πω, δεν πρέπει να θεραπεύει έχοντας σαν φάρμακο - κατόπιν φόνου - τα όργανα από άλλο άνθρωπο. Οποιοδήποτε θεραπευτικό μέσο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για το ίδιο τον ασθενή, όχι όμως παίρνοντας όργανα από έναν άλλο άνθρωπο, και ασθενή, που ακόμη είναι ζωντανός. Όσο ζει ο άνθρωπος οφείλουμε να φροντίζουμε αυτό τον ίδιο, τον ίδιο άρρωστο άνθρωπο. Αν δεν μπορούμε τίποτα άλλο να του προσφέρουμε, τότε τον αφήνουμε να αποβιώσει διότι αυτή είναι δυστυχώς η μοίρα όλων μας. Ποιος θα μας κατηγορήσει για παράλειψη καθήκοντος;
Αν γενικευθεί αυτή η νοοτροπία, τότε θα αρχίσουμε να βρίσκουμε νόμιμη και την ευθανασία. Γιατί δε όχι, σε λίγο θα φροντίσουμε να απαλλαγούμε από τον πλεονάζοντα πληθυσμό - σημειώσατε, στις αφρικανικές χώρες και αλλού πεθαίνουν από την πείνα διότι λεφτά δεν περισσεύουν - για να ζήσουμε με λιγότερα οικονομικά προβλήματα.
Θέσεις εργασίας θα προκύψουν πολλές, και ουδέν πρόβλημα θα υπάρχει, όπως ασφαλώς θα υποστηρίζουν οι χρυσοκάνθαροι, που κυβερνούν εμάς και όλο τον κόσμο.
Οι άνθρωποι που εισήγαγαν τον εγκεφαλικό θάνατο εμφορούνται από εγκληματικά και δολοφονικά ένστικτα. Διαφθείρουν το συναίσθημα σε βαθμό πλήρους εξόντωσης. Όταν θεωρείται πράξη αγάπης να δολοφονείς αυτόν που τίποτα δεν μπορείς να του προσφέρεις, γιατί να μην κάνεις το ίδιο σε όλες αυτούς που δεν μπορείς να τους θρέψεις ή να τους δώσεις δουλειά ή λίγα χρήματα για να μπορέσουν να ζήσουν;
Ελπίζω να μην έχετε τη γνώμη ότι η γη δεν μπορεί άλλο να μας θρέψει. Μπορεί ακόμη και περισσότερους. Αλλά αυτοί που έχουν στα χέρια τους τον παγκόσμιο πλούτο - είναι μια χούφτα, μια σπείρα απατεώνων - δεν θέλουν να δουν να μειώνεται το χρυσάφι που έχουν στην κατοχή τους.
Η παπική εκκλησία, φυσικά και οι άλλες, μολονότι είναι κατά των μέτρων του υπερπληθυσμού, αποφεύγει να πει τα αυτονόητα. Δεν καταγγέλει ευθαρσώς τους αδίστακτους και αδηφάγους χρυσοκάνθαρους τραπεζίτες. Αυτά που ο απλός άνθρωπος είναι σε θέση να αντιληφθεί και καλώς να καταλάβει τα αποσιωπά. Όψιμα, άρχισε δειλά-δειλά να εκφράζει την αντίθεσή της για τις μεταμοσχεύσεις.
Μετά τιμής
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 14, 2012 1:07 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Η παραπλάνηση της Κοινής Γνώμης στο θέμα της δωρεάς οργάνων
Παραθέτω το απόσπασμα - το υπογράφουν οι Mavroforou A, Giannoukas A, Michalodimitrakis E. - στα Αγγλικά από φίλη που μου το έστειλε για να καταλάβει ο αναγνώστης το μέγεθος της παραπληροφόρησης που ασκούν άρθρα, ή δημοσιεύσεις, όπως αυτό της κας. Μαυροφόρου κ.α. Ιδού τι γράφει :
"Advances in biological sciences and medicine have revolutionized current practice and opened new horizons. Tissue and organ transplantation is a miracle and an action of love and sacrifice for the sake of fellow human beings. Organ transplantation has been commonplace over the last decade but Greece still remains the lowest numerically among European countries in this field because of the lack of organ donation although it is highest in traffic accidents. Despite this, the legal framework regulating transplantation was enacted late in comparison to other European countries, and was not the only obstacle to the development of organ donation. Several other factors such as philosophy, culture, traditional and religious attitudes, lack of public information and lack of the relevant social fabric, have all contributed to the current sad situation. This article aims to present a critical view on the evolution of the legal framework in the field of tissue and organ transplantation in Greece. Issues that still deter organ donation are discussed along with an insight into the current situation in the Greek social context in order to make a constructive contribution to future perspectives.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15163080 "
Και σχολιάζουμε εμείς :
"Organ transplantation has been commonplace over the last decade but Greece still remains the lowest numerically among European countries in this field because of the lack of organ donation although it is highest in traffic accidents"
Αυτό ήταν το πρόβλημα που κλήθηκε η κυβέρνηση GAP και ο Λοβέρδος να επιλύσουν. Να είμαστε η δεύτερη χώρα σε ποσοστό τροχαίων ατυχημάτων - πρώτη είναι η Αμερική κι εμείς δεύτερη, δημοσιεύθηκε και κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο η στατιστική - και η τελευταία σε αριθμό χορηγίας οργάνων. Τώρα με το νόμο του Λοβέρδου πάνε να μας κάνουν πρώτους σε αριθμό δωρητών. Θα φτιάξουν και τα οικονομικά μας με αυτό τον τρόπο.
Αλλά έχουμε και το άλλο εμπόδιο :
"Several other factors such as philosophy, culture, traditional and religious attitudes, lack of public information"
Έχουν το θράσος να γράφουν "lack of public information" οι ψεύτες. Από το 1987 εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις ασκούν κυριολεκτικό βομβαρδισμό της κοινής γνώμης υπέρ της δωρεάς και αυτοί οι απατεώνες γράφουν "lack of public information".
Πότε ακούστηκαν αντίθετες φωνές; Πότε δημοσιεύθηκαν άρθρα ελεγκτικά των επιστημονικών νεολογισμών; Πότε οι εκκλησιαστικοί άμβωνες (με ευρεία έννοια) φιλοξένησαν εκείνους που έθεταν σε αμφισβήτηση τον εγκεφαλικό θάνατο και τα νέα κριτήρια θανάτου; Ουδέποτε. Επί τριάντα χρόνια ασχολούμαι και μόνο δυό φορές πέρασαν στην καταναλωτική και παγιδευμένη από τη διαφήμιση μείζονα δημοσιότητα αυτά που είπα ή έγραψα.
Ψεύτες, πάντα ψεύτες και υποκριτές οι παρα-πληροφοριοδότες. Πάνε να βγάλουν κι άλλα (δανεικά) λεφτά. Θέλουν να δικαιολογήσουν τους έμμισθους πράκτορες γι΄ αυτό το "lack of public information".
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 12, 2012 8:25 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Το μέλλον των μεταμοσχεύσεων
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/03/blog-post_1631.html
"Οι γιατροί στο μέλλον θα έχουν πρόσβαση για άμεση χρήση οργάνων τα οποία θα έχουν αναπτυχθεί στα εργαστήρια. Οι μεταμοσχεύσεις οργάνων από βλαστοκύτταρα μας το υπόσχονται"
, λέει η είδηση.(*)
Κυπριανός Χ :
Αφού δεν έπιασε η εθελοντική δωρεά οργάνων και η αγαπολογία της ανταλλαγής απέτυχε, τώρα το λόγο έχουν οι μεταμοσχεύσεις από βλαστοκύτταρα. Οι αγαπητικές αλληλοπεριχωρήσεις των μελών του εκκλησιαστικού σώματος θα στραφούν αλλού : Στον εργαστηριακό σωλήνα.
Θα φτιάχνουν, λέει, συμπαγή όργανα από βλαστοκύτταρα. Και γιατί να μη φτιάχνουν έμβρυα με ανύπαρκτη εγκεφαλικη ουσία; Μήπως δεν μπορούν; Μπορούν και θα το κάνουν, αλλά αυτά θα είναι βλαστικά (sic) έμβρυα. Οπότε δεν τίθεται θέμα.
Να δούμε τι άλλα παραμύθια (σημ. επιστημονικά θαύματα) θα μας αραδιάσουν στο εγγύς μέλλον.
(*)
http://ksipnistere.blogspot.com/2012/03/blog-post_1704.html,
όπου και η φωτογραφία
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Δευ Μάρ 12, 2012 8:20 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Ευθανασία λόγω σεβασμού της ιδιωτικής ζωής
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/03/blog-post_12.html
"Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Αποδεκτή έκρινε το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας την εξέταση της υπόθεσης του 57χρονου Τόνι Νίκλινσον, ο οποίος είναι παράλυτος (πάσχει από σύνδρομο εγκλεισμού) και διεκδικεί το δικαίωμα να του επιτραπεί να αναθέσει σε ένα γιατρό να θέσει νόμιμα τέλος στη ζωή του.Το δικαστήριο επίσης έκρινε βάσιμο το επιχείρημα του Νίκλινσον, σύμφωνα με το οποίο το δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής ζωής, όπως αυτό περιγράφεται από το άρθρο 8 της Συνθήκης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, περιλαμβάνει επίσης το δικαίωμα του να τερματίσει κάποιος τη ζωή του. Στην απόφασή του αυτή τον στηρίζουν η σύζυγος και οι δύο κόρες του, ηλικίας περίπου 20 ετών."
(*)
Κυπριανός Χ :
Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, το έργο των ιατρών, εκτός άλλων, είναι να τερματίζουν τη ζωή μερικών ασθενών λόγω "σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, όπως αυτό περιγράφεται από το άρθρο 8 της Συνθήκης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων".
Αλλά εφόσον πρόκειται περί της ιδιωτικής ζωής, γιατί αποκλείονται οι οικείοι (ιδιωτικώς) του ασθενούς; Για ποιο λόγο δεν ανατίθεται σε ένα συγγενή του ασθενούς να του δώσει αυτός τη "χαριστική βολή" και αναλαμβάνουν τον άχαρι ρόλο του εκτελεστή - συγγνώμη, αλλά περί εκτλέσεως πρόκειται - οι γιατροί; Σεβαστοί δεν είναι οι οικείοι και είναι μόνο οι γιατροί;
Ο ιατρικός όρκος αφορά στην, με κάθε προσπάθεια, αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς. Όταν όμως φθάνουμε στο σημείο να εξολοθρεύουμε εκείνους που ψυχορραγούν (εγκεφαλικά νεκροί) για να αποκαταστήσουμε την υγεία άλλων ασθενών, τότε δεν τίθεται θέμα. Η δια θανάτου εξολόθρευση των ανιάτως πασχόντων αποκαθιστά εν ευρεία εννοία τη ζωή του κοινωνικού συνόλου με την οικονομική παράμετρο - είναι δαπανηρή και μη παραγωγική - η οποία συνοδεύει τη συντήρηση αυτών των δυστυχισμένων υπάρξεων.
Προφανώς κάτι ήξεραν οι ημέτεροι Σπαρτιάτες, αν και δεν είναι πλήρως γνωστά τα οικονομικά εκείνης της εποχής.
(*)http://thriskeftika.blogspot.com/2012/03/blog-post_4749.html
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 07, 2012 10:37 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Οι μισές αλήθειες
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/03/blog-post_07.html
Προσφωνών το σώμα της Ιεραρχίας ο σεβασμιότατος αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (σημ. Μακαριότατος αποκαλείται μόνο ο πατριάρχης) είπε :
"Στην Ορθοδοξία δεν ρίχνουμε τον αδερφό στην πυρά, ούτε η Ιερή Εξέταση βρήκε χώρο στην Ορθόδοξη πίστη και στην Παράδοσή μας.
Προσοχή στις μισές αλήθειες που κυκλοφορούν.
Στην εποχή της πληροφόρησης είναι φυσικό η πλούσια τεχνογνωσία με έντυπα, με άλλα σύγχρονα μέσα να μας πολιορκεί.
Οι ιδέες, οι πολλές ιδέες, η παραπληροφόρηση, οι σκοπιμότητες μας κατακλύζουν και δημιουργούν συγχύσεις. Η προπαγάνδα δυστυχώς κατάφερε στην εποχή μας το ψέμα να το παρουσιάζει ως αλήθεια, την ασχήμια ως ομορφιά, το κακό ως καλό."
(1)
Και συμπληρώνουμε εμείς :
Σωστά, στην Ορθοδοξία κανένα δεν καίμε και είμαστε πολύ προσεκτικοί στις μισές αλήθειες.
Αλλά η προπαγάνδα δυστυχώς κατάφερε στην εποχή μας το ψέμα να το παρουσιάζει σαν αλήθεια, την ασχήμια σαν ομορφιά, το καλό σαν κακό, όπως σωστά διαπιστώνει ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Και έτσι, γραφουμε εμείς, δια στόματος (και της γραφίδος) επισκόπου λέγεται :
"Η εκλησία δεν προτρέπει, δεν αποτρέπει, αλλά επιτρέπει τις μεταμοσχεύσεις"
(2). Το ίδιο προβλέπεται να μας πει σε λίγο για την ευθανασία, δοθέντος ότι θέματα όπως αυτά κρίνονται αφορώντα στο λεγόμενο προσωπικό επίπεδο. Διότι, και πάλι κατά τον λόγο του επισκόπου - βλέπε υποσημείωση (2) -,
"η Εκκλησία πρέπει να θέσει το θέμα
- σ.σ. των μεταμοσχεύσεων, γιατί όχι δε και της ευθανασίας; -
σε καθαρά προσωπική και προαιρετική βάση"
.
Όσον όμως αφορά στις εκτρώσεις τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ουδόλως τίθενται σε καθαρά προσωπική και προαιρετική βάση. Μήπως κάνω λάθος;
Τα έμβρυα είναι δυνάμει ψυχές εξ άκρας συλλήψεως. Οι εγκεφαλικά νεκροί τι είναι; Ψυχές απερχόμενες και πλέον, δυνάμει ανύπαρκτες λόγω μη εκφράσεως; Παύει η ψυχή να υπάρχει μετά τον θάνατο; Μόνο η έκφραση είναι δηλωτική της ψυχής;
Υποσημειώσεις
(1)
http://aktines.blogspot.com/2012/03/blog-post_4362.html
όπου και η φωτογραφία
(2)
http://anavaseis.blogspot.com/2012/02/blog-post_9739.html
(Ένσταση αρ. 46)
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 06, 2012 12:16 pm
Θέμα δημοσίευσης:
"Εις μάστιγας έτοιμος"
"ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς
ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου
οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμὲ καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως
οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλόν με ἐπεὶ κατεδίωκον δικαιοσύνην" (Ψ. λζ΄)
Λοιπόν; Ποιος είναι έτοιμος "εις μάστιγας" και τίνος η αλγηδών είναι διά παντός ενώπιόν του;
Ποιος την ανομίαν του αναγγέλει και υπέρ της αμαρτίας του μεριμνά; Είναι πολλοί ή μήπως και από τους ελάχιστους θα δυσκολευόμαστε να βρούμε δυο και τρεις;
Εκεί όπου ώφειλε να υπάρχει το πλήθος των μαρτύρων, ζουν, κεκραταίωνται και πληθύνονται όσοι αδίκως μας μισούν. Κανείς δεν βρίσκεται να τους σταματήσει και εύλογα αναρωτιόμαστε : Γιατί, θεέ μου; Γιατί μας ανταποδίδουν κακά αντί αγαθών και αδιάκοπα μας διαβάλλουν;
Μα δεν είναι προφανές; Δεν είναι αυτά το αποτέλεσμα, επειδή έχουμε πάψει προ πολλού να καταδιώκουμε την δικαιοσύνη; Ποιος από εμάς, και μάλιστα από εκείνους που είναι επιφορτισμένοι να μας δίνουν το παράδειγμα, καταδιώκει την δικαιοσύνη; Όλοι συμβιβαστήκαμε με την αδικία και ουδείς τολμά να υψώσει τη φωνή του. Τι κάνουν οι άμβωνες; Τι διδάσκουν το λαό του Θεού εκτός από τα ήδη γνωστά και χιλιοειπωμένα; Μήπως ακούσαμε ποτέ κάτι σχετικό με τις μεταμοσχεύσεις; Μας είπε ποτέ κανείς ότι οφείλουμε όλοι να είμαστε εις μάστιγας παντοτε έτοιμοι και η αλγηδών να είναι δια παντός προ των οφθαλμών μας;
"Για να ζήσει κανείς μια αυθεντική ζωή, αυτό που χρειάζεται είναι η αποφασιστική αντιμετώπιση του θανάτου"
, έγραψε ο Μάρτιν Χάιντεγκερ - για διαφορετικούς λόγους βέβαια εκείνος, για άλλους εμείς το επαναλαμβάνουμε.
Τέτοιου είδους κηρύγματα ποτέ δεν ακούσαμε. Το μόνο που μαθαίνουμε είναι η προς τον πλησίον αγάπη, το μεγαλείο της οποίας περιμένει να εκδηλωθεί στην προθανάτιο κλίνη, όταν δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε και να φωνάξουμε πόσο μας εξαπάτησαν οι αγαπητικές και σχεσιολογικές πνευματικές διδαχές των ποιμένων.
Να γίνουμε όλοι με τη θέλησή μας δωρητές, μας λέγουν, δεν μας λένε όμως τίποτα αν αυτό επιθυμεί το υποψήφιο θύμα, το παραπλανημένο θύμα της αγαπολογίας και του αλτρουϊσμού, λίγο πριν το βάλουν στο χειρουργείο, όπου και θα αφήσει την τελευταία του πνοή για τον πλησίον. Ακούει κανείς τη φωνή της ψυχής του τη στιγμή εκείνη ή μήπως φωνή δεν έχει επειδή η ψυχή παραμένει ανέκφραστη; Ανέκφραστη όμως είναι και η ψυχή των εμβρύων. Αυτή πώς την ακούμε και πώς δίνουμε αγώνα μόνο για τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού; Μας ενδιαφέρει μόνο η εν δυνάμει ψυχή των εμβρύων που έρχονται στον κόσμο και ουδόλως η "εν αδυναμία" ψυχή εκείνων που απέρχονται εκ του κόσμου; Χάνεται τότε η ψυχή;
" ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως
οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλόν με ἐπεὶ κατεδίωκον δικαιοσύνην"
Ας μη γελιόμαστε, δεν καταδιώκουμε πλέον τη δικαιοσύνη. Ουδείς εξ ημών είναι "εἰς μάστιγας ἕτοιμος", οϋτε τις ανομίες μας καταγγέλουμε. Και αν μεριμνούσαμε περί των αμαρτιών μας θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα : Η μετάνοια θα καθιστούσε ενυπόστατη την πίστη μας και αυτή θα έλεγχε τα ου βλεπόμενα αγαπολογικά ψεύδη των θαυμασίων της επιστήμης. Άλαλα θα έμεναν τα χείλη των ασεβών, που υποδύονται την ευσέβεια.
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 04, 2012 9:35 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Όταν χάνονται οι αξίες, ψευτίζουν και τα παραδείγματα
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/03/blog-post_04.html
"Δυστυχώς η απερίσκεπτη απόρριψη των ηθικών και παραδοσιακών αξιών μας είχε σοβαρές συνέπειες. Αλληθωρισμός προς τα ξένα, μιμητισμός προς τα αλλότρια, στροφή προς τα θολά, δεν φέρνουν καλό. Πληγωθήκαμε από το ανίερο, το μοντέρνο, το ξένο. Οι παραδοσιακές αξίες είναι γερές βάσεις, ισχυρά θεμέλια, δυνατή ενέργεια"
Αυτά, του μοναχού Μωυσή, όπως τα διαβάσαμε πάλι στο ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ
(1)
Και τα δικά μας; Ιδού :
"Η μαχητική κατά των αιρέσεων δεν είναι σήμερα επιθυμητή. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχόμαστε ανεξέλεγκτα τα εν αφθονία αγάπης προσφερόμενα αγαθά ζωής ή ακόμη κι αυτή την ίδια τη ζωή, αν πρόκειται για τις μεταμοσχεύσεις.
Γι΄ αυτό, έχω τη γνώμη, όση αξία είχαν στο παρελθόν όλοι όσοι έδωσαν τη ζωή τους για το ομοούσιον, το εν δύο φύσεσι, την Θεοτόκο, τις Εικόνες και το αναλλοίωτο του Συμβόλου της Πίστεως, την ίδια τιμή οφείλουμε να αποδίδουμε προς εκείνους, που με την προσωπική τους ευθύνη αρνούνται να βιαιοπραγήσουν ή ασελγήσουν, κατά των συνανθρώπων τους χάριν της ζωής".
Τα εγράφαμε τον Μάρτιο του 1999.
(2)
Γιατί τα επαναλαμβάνουμε; Διότι αυτά που αναφέρει ο μοναχός Μωυσής : "Η εκκλησία έχει δύναμη να ενώνει, να εμπνέει, να παρηγορεί, να δίνει ελπίδα" δεν ισχύουν πλέον. Η εκκλησία δεν είναι η εκκλησία των μαρτύρων, των ομολογητών, των οσίων, των αγωνιστών. Τα σύγχρονα παραδείγματα που μας προσφέρει είναι μεν μαθήματα αγάπητικής (sic) ζωής, όχι όμως και της ζωής εκείνης που ταπεινά δέχεται τον εξευτελισμό ενός μαρτυρικού θανάτου. Όλα οφείλουν να γίνονται με τάξη, προπαντός με αξιοπρέπεια, και το πιστό εκκλησίασμα, κλήρος και λαός, μολονότι ομολογεί "Χριστόν εσταυρωμένο", στην πράξη αποδεικνύεται ότι προτιμά τον Χριστό ερήμην του Σταυρού. Ποιος ο λόγος να πεθαίνεις μαρτυρικά μόνος σου (σημ. μετά από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση ή άλλως) και να μη σε βοηθούν οι γιατροί να πεθαίνεις αλλτρουϊστικά ή/και με αξιοπρέπεια;
Το ξέρω, θα μας κατηγορήσουν σαν Ιεχωβάδες, Άμις, οπαδούς του Νάκου και δεν γνωρίζω ποιον και τι άλλο άλλο θα βρούν να πουν. Αλλά όχι, καμμιά σχέση δεν έχουμε με αυτούς. Είμαστε πρόθυμοι όλα να τα δεχτούμε : Και αίμα να δώσουμε, και αίμα να πάρουμε και χίλια δυο άλλα, που η επιστήμη μας καλεί να απολαύσουμε. Όμως, ότι πρέπει να θυσιαστεί το ήμισυ της ανθρωπότητας για τη σωτηρία των εναπομεινάντων, ουδέποτε θα μας βρει σύμφωνους. Οι μεταμοσχεύσεις, που προϋποθέτουν το θάνατο ενός ανθρώπου για τη σωτηρία ενός άλλου, εκεί οδηγεί τους αδίστακτους πλουτοκράτες. Διότι εκτός άλλων, η μείωση του πληθυσμού της γης είναι το μόνο που μπορεί να σώσει τον παγκόσμιο οικονομικό πλούτο που έχουν στα χέρια τους και τώρα κινδυνεύει να τον χάσουν : Πολλοί άνθρωποι, πολλά τα χρήματα που πρέπει να διαθέσουν για να τους ζήσουν, λίγοι άνθρωποι, λιγότερα χρήματα. Άρα ο πλούτος τους μένει σταθερός, δεν λιγοστεύει, δεν κινδυνεύουν.
(1)
http://aktines.blogspot.com/2012/03/blog-post_7448.html
(2)
http://kyprianoscy.blogspot.com/2009/09/blog-post_18.html
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 04, 2012 10:33 am
Θέμα δημοσίευσης:
ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ : ΛΌΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΊΛΟΓΟ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΎ ΘΑΝΆΤΟΥ
Γράφει ο Σαράντος Καργάκος σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα ΕΣΤΊΑ με τίτλο "Omerta" : "Όλα ἐπιτρέπονται στή σύγχρονη Ἑλλάδα, ἀρκεῖ νά εἶναι ἀνατρεπτικά, ὄχι ὅμως ἀνορθωτικά". Το δυστύχημα είναι, συμπληρώνω, ότι οι ανορθωτικοί φορείς - ο έχων νουν ας εννοήσει ποιος είναι ο κατ΄ εξοχήν - όλα να τα θεωρούν ανατρεπτικά.
Αυτό είναι το καίριο, και κύριο, πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και πάμε απ΄ το κακό στο χειρότερο.
Όταν το 1992 κλήθηκα για μια και μοναδική φορά σε ευρείας ακροαματικότητας τηλεοπτικό σταθμό να εκφράσω τη γνώμη μου για τις Μεταμοσχεύσεις, είπα το εξής :
"Αν η τηλεόραση, αυτό το οπτικοακουστικό θέαμα και ακρόαμα, είναι βίωμα, το βίωμα προφανώς αφορά τόσο σε αυτά που βλέπουμε και ακούμε, όσο και σε εκείνα τα οποία δεν βλέπουμε και ούτε ακούμε. Αν κάποιος δεν είναι θεατής και ακροατής αυτής της εκπομπής, δεν σημαίνει ότι η εκπομπή δεν υφίσταται, δεν γίνεται, δεν υπάρχει. Οπότε, συμπλήρωσα, ενώ έχουμε εδώ εκείνους που έζησαν παίρνοντας το όργανο ενός άλλου, δεν σημαίνει ότι οι άλλοι δεν υπάρχουν. Το ατυχές για μένα είναι, ότι δεν βρίσκονται τώρα εδώ αυτοί τους οποίους εκπροσωπώ, και άρα, δεν μπορούν να υποστηρίξουν τα λεγόμενά μου".
Στη συνέχεια, και ενώπιον αθλουμένων ληπτών, εξέθεσα τους λόγους, επιστημονικούς κατά πάντα, γιατί ο εγκεφαλικός θάνατος είναι όρος εκδήλως αντιεπιστημονικός και δόλιος.
Μετά από αυτά και για μακρό χρονικό διάστημα η omerta των οπτικοακουστικών μέσων και του ηλεκτρονικού Τύπου σίγησε παντελώς, ως προς τις θέσεις που είχα υποστηρίξει. Σποραδικά δημοσιεύματα μόνο έβλεπαν το φως της δημοσιότητας και μάλιστα, σε εφημερίδα μικρής κυκλοφορίας και γνωστών πολιτικών τοποθετήσεων. Ήταν μια έξυπνη κίνηση των αρχόντων της δημοσιογραφίας, ώστε να αποκτήσω την ταμπέλα του πολιτικά ακραίου ή ενός θρησκευτικά φανατικού. Αλλά τι μπορούσα να κάνω, προκειμένου να γίνουν γνωστά όλα τα διαφημιστικά ψεύδη που κατέκλυζαν το πανελλήνιο για τη δωρεά οργάνων ή δώρο ζωής, όπως το αποκαλούσαν οι επίσημοι εκκλησιαστικοί άμβωνες;
Δεν νομίζω ότι πλέον υπάρχουν αμφιβολίες ως προς το επιστημονικά ανακριβές του νεολογισμού "εγκεφαλικός θάνατος". Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτός ο όρος "νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους". Η "νέκρωση" είναι εύρημα παθολογοανατομικό και γίνεται κατόπιν βιοψίας. Κάτι το οποίο είναι ανέφικτο για τους φερομένους "εγκεφαλικά νεκρούς".
Πέραν όμως των αντιεπιστημονικών ιατρικών στρεβλώσεων, οι οποίες λεπτομερώς έχουν εκτεθεί (1), το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων και του συναφούς εγκεφαλικού "θανάτου", παρουσιάζει και σαφέστατο θεολογικό ενδιαφέρον. Τα προσκομιζόμενα επιχειρήματα που συνηγορούν με τις μεταμοσχεύσεις έχουν κι αυτά διεξοδικά αναλυθεί (2) και δεν θεωρώ χρήσιμο να επαναλάβω πόσο διαστροφικά τίθενται προς επικουρία, για να λάβουν την ευλογία εκ μέρους της Εκκλησίας οι ούτως αποκαλούμενες αλληλοπεριχωρήσεις των οργάνων.
Θα γράψω μόνο ότι αν οι πιστοί είμαστε "αλλήλων μέλη", και επομένως οφείλουμε με συγκατάβαση και αγάπη
(αγαπητική σχέση)
να δίνουμε τα όργανά μας ο ένας στον άλλο, αυτά τα "αλλήλων μέλη" είναι μέλη εκ μέρους ενός ζώντος σώματος, του εκκλησιαστικού, το οποίο κεφαλή έχει τον αναστάντα και ζώντα εις τους αιώνας Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
Ερωτάται λοιπόν :
Πώς είναι δυνατόν όταν το ένα μέλος είναι νεκρό (εγκεφαλικά νεκρό) να συμβιώνει με ένα άλλο μέλος το οποίο είναι ζωντανό; Ή αμφότερα είναι ζώντα ή αμφότερα είναι νεκρά. Η συμβίωση ενός ζώντος με ένα νεκρό μέλος οδηγεί αφεύκτως και το ζων στο θάνατο. Οπότε και η ζωή που μεταδίδει ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι ζωή, είναι βέβαιος και ολοσχερής θάνατος με παροδική οπωσδήποτε εμφάνεια ύπαρξης. Η ζωή αυτή είναι προς θάνατον ή καλύτερα θα την αναφέραμε ως "ζωή νεκρών που θάπτει τους νεκρούς της" (: ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς).
Τέλος, επειδή αναφέρθηκα στο νόμο της σιωπής (omerta) και την αδυναμία των ανορθωτικών φορέων να αντιληφθούν ποια εκ των συμβαινόντων είναι τα ανατρεπτικά και ποια τα εποικοδομητικά, θα είχα να πω ότι επιτέλους, οφείλουμε μετά επιτάσεως να υπενθυμίζουμε προς τους πάσης φύσεως “αντιλεγομένους ιερείς” ότι όσοι επιχειρηματολογούν πρακτικά (επιστημονικά) και θεωρητικά (θεολογικά) κατά των μεταμοσχεύσεων, καταθέτουν τον λόγο της Εκκλησίας, και ο λόγος της Εκκλησίας δεν είναι ουδέποτε αντίλογος.
Παραπομπές
(1) Κ. Χριστοδουλίδη, Μεταμοσχεύσεις, λύση ή πρόβλημα
(2)
http://kyprianoscy.blogspot.com/
ετικέτες Μεταμοσχεύσεις
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 09, 2012 2:25 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Η εκκλησία δεν προτρέπει, δεν απαγορεύει, αλλά επιτρέπει τις μεταμοσχεύσεις
http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/02/blog-post_09.html
"Η Εκκλησία πρέπει να θέσει το θέμα (σ.σ. των μεταμοσχεύσεων) σε καθαρά προσωπική και προαιρετική βάση. Στην παρούσα φάση δεν πρέπει να είναι ούτε προτρεπτκή, ούτε απαγορευτική,αλλά επιτρεπτική"
(Μητροπολίτης Μεσογαίας- Λαυρεωτικής Νικόλαος)
Η ιερά Μονή Τροοδιτίσσης Κύπρου κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο "Αυτά που δεν σας είπαν για τις Μεταμοσχεύσεις". Το υπογράφει ο πνευματικός της Μονής Πρωτοσύγκελλος π. Διονύσιος. Συνιστώ στον αναγνώστη να το διαβάσει, αν έχει ενδιαφέρον γι΄ αυτά που σήμερα διαφημίζονται από τα μέσα της ενημέρωσης, ή καλύτερα αποπροσανατολισμού, και από τους ιερούς άμβωνες. Θα μας επιβληθούν και δια νόμου, όχι όμως απεχθούς.
Κυρίαρχη μορφή της από του άμβωνος παραπληροφόρσης και στρέβλωσης του ορθοδόξου βιώματος και φρονήματος, είναι ο μητροπολίτης Λαυρεωτικής και Μεσογαίας κ. Νικόλαος. Το βιβλίο του Πρωτοσυγκέλλου της Μονής Τροοδιτίσσης ασκεί δριμύτατη κριτική στις θεολογικές παραχαράξεις του σεβασμιοτάτου.
Ο λόγος αυτού του σημειώματος δεν είναι να δοθεί ακόμη μια απάντηση στα όσα άτοπα, και εκτός της θεολογίας των εκκλησιαστικών Πατέρων, έχει κατά καιρούς γράψει ή πει ο μητροπολίτης Μεσογαίας. Πολλά εξ αυτών βρίσκονται καταχωρημένα εδώ και αλλού (*). Αφορμή είναι η προσπάθεια που καταβάλλει, ώστε ο ευλαβής και πιστός Χριστιανός να μη γνωρίζει τι ακριβώς του ζητούν, όταν θα έλθη η στιγμή της δια νόμου επιβολής της εικαζομένης συναίνεσης. Φροντίζει, όπως έγραψα, περί αυτού (νόμου) και αυτής (συναίνεσης) ο σεβασμιότατος. Προτείνει την ενσυνείδητη αποδοχή της δωρεάς οργάνων κατόπιν κατάλληλης διαπαιδαγώγησης (κατήχηση), ώστε οι πιστοί να καταλάβουν το θεόσδοτο δώρο των μεταμοσχεύσεων. Έτσι, δεν θα υπάρχει η αναγκαστική επιβολή της δια νόμου εκσπλάχνωσης - πρό του θανάτου - των ατυχησάντων ασθενών και δεν θα τίθεται το δίλημμα στους συγγενείς. Προσβλέπει σε μια κοινωνία αγάπης και αλληλοπεριχώρησης, όπου πάντες θα γίνουμε δια έρωτος θείου : σχεσιολογικά και αγαπητικά, "αλλήλων μέλη".
Προς τούτο καταφεύγει σε ένα δόλιο φραστικό τέχνασμα που θα το ζήλευε ακόμη και ο ικανότερος παπικός μοναχός του τάγματος των Ιησουιτών. Και τι μας λέγει : Ότι η ποιμαντική της εκκλησίας είναι να μην προτρέπει, να μην αποτρέπει (απαγορεύει), αλλά να επιτρέπει την "αλληλοπεριχώρηση" - δια της ανταλλαγής των οργάνων - των πιστών. Λογική που θυμίζει το "ο μνημονευτής των κολλύβων τας Κυριακάς ουχ αμαρτάνει, και ο μνημονευτής των κολλύβων μόνο τα Σάββατα καλώς ποιεί".
Θα τον παρακαλούσαμε να σκεφθεί τούτο : Όταν ο Πόντιος Πιλάτος κλήθηκε να λάβει θέση για τον Ιησού, τον οποίο το ιερατείο είχε κρίνει ένοχο θανάτου, η συνείδησή του τον απέτρεπε (απαγόρευε) να εκδώσει καταδικαστική απόφαση (: "εγώ ουδεμίαν αιτίαν ευρίσκω εν αυτώ"). Το ιερατείο όμως και ο όχλος τον προέτρεπε να τους δώσει το ένταλμα του θανάτου, διότι "ημίν ουκ έξεστιν αποκτείναι ουδένα". Τι έγινε στο τέλος; "Εάν τούτον απολύσης, ουκ εί φίλος του Καίσαρος", ο Πόντιος Πιλάτος επέτρεψε τη θανάτωση, και ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, φίλος κατά πάντα του Καίσαρος - την πολιτική επιστήμη διακονούν οι "καίσαρες" - φροντίζει να ικανοποιήσει το αίτημα του νοσούντος και παραπαίοντος όχλου.
Η εκκλησία του μητροπολίτη Μεσογαίας, αυτή η εκκλησία του "δεν αποτρέπει, δεν προτρέπει, αλλά επιτρέπει", είναι η εκκλησία του "ναί, σε όλα". Είναι η εκκλησία, στην οποία οι πιστοί θα αποδεικνύουν την έμπρακτη μετάνοια δια της εγγραφής τους στη λίστα των δωρητών οργάνων, κι έτσι θα αποφευχθεί ο επαίσχυντος νόμος της εικαζομένης συναίνεσης. Μια κακοποιός θεολογία, όπως αυτή του Μεσογαίας Νικολάου, θα φτιασιδώσει το στυγνό έγκλημα που διαπράττεται κατά των έμψυχων και ανέκφραστων (καθηγητής Νευρολογίας Μπαλλογιάννης) εγκεφαλικά "νεκρών" .
"Ουκ έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα", είναι η πνευματική αφύπνιση, με την οποία η εκκλησία του Μητροπολίτη Μεσογαίας μας ζητά τη συνειδητή μας συναίνεση πρόφασιν έχουσα την έξοδό μας από το "εγώ".
(*) Πολλά άρθρα είναι κατωχωρημένα στο δεσμό που ακολουθεί
http://kyprianoscy.blogspot.com/
με ετικέτα "Μεταμοσχεύσεις", όπως και εδώ, στη θεματική ενότητα Γενικές Συζητήσεις και τίτλο "Αυτά που δεν θα μας πουν για τις μεταμοσχεύσεις"
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δημοσιεύθηκε: Δευ Δεκ 26, 2011 1:45 am
Θέμα δημοσίευσης:
Η κίβδηλη πολυφωνική "ελευθερία του λόγου"
http://kyprianoscy.blogspot.com/2011/12/blog-post_25.html
Η σημερινή είδηση σχετικά με την καταφθάνουσα λοβέρδεια νομοθεσία της "εικαζομένης συναίνεσης" στη δωρεά οργάνων μας έρχεται από την πόλη της Αριζόνα των Ην. Πολιτειών. Ιδού τι λέει :
"Μια απίστευτη ιστορία εκτυλίχθηκε στην Αριζόνα, όπου ένας 21χρονος φοιτητής, ο Sam Schmid, ενώ είχε τραυματισθεί σοβαρά σε τροχαίο δυστύχημα στο Tuscon στις 18 Οκτωβρίου και είχε διαγνωσθεί κλινικά νεκρός, λίγο πριν προετοιμαστεί για την αφαίρεση των προς μεταμόσχευση οργάνων του, ανένηψε με θαυμαστό τρόπο, λίγες μόνο ώρες πριν οι γιατροί τον αποσυνδέσουν από τη μηχανική υποστήριξη"
(*)
Αυτές οι ειδήσεις δεν ανακοινώνονται από τα εγχώρια - εξαγορασμένα από τους διφημιστές του δώρου ζωής - είναι οι άνθρωποι της διακυβέρνησης και της παγκοσμιοποίησης - μέσα της μαζικής παραπληροφόρησης. Ευστόχως έχουν χαρακτηρισθεί και σαν "πόρνες της δημοσιογραφίας".
Υπάρχουν και πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις τις οποίες αγνοούμε. Είτε διότι κι αυτές δεν συμφέρει να ανακοινώνονται, είτε διότι οι δυστυχείς παθόντες οδηγούνται επειγόντως στην αφαίρεση και το "δόσιμο" της "ύψιστης χριστιανικής πράξης αγάπης", όπως τη χαρακτηρίζουν εγχώρια χείλη ψευδοεπισκόπων και γραφίδες τινών μοναζόντων.
Η κίβδηλη ελευθερία της πολυδιαφημιζόμενης πολυφωνίας παρέχει το δικαίωμα της ενημέρωσης μόνο στους εν διαδικτυακή απομονώσει αργόσχολους και πρώιμα χαρακτηρισθέντες "αφιλάδελφους", αν συνέβη λίαν έγκαιρα να είχαν προειδοποιήσει - προ εμφανίσεως διαδικτύου - για το αντιεπιστημονικό απατηλό θαύμα των μεταμοσχεύσεων.
Κατά τα λοιπά, βρισκόμαστε στη φάση της επεξεργασίας του, εμπνεύσεως κ. Λοβέρδου, νομοσχεδίου περί "εικαζομένης αυναίνεσης", ενώ αθρόα εξακολουθεί να γίνεται η έκπλυση εγκεφάλων περί του πόσοι άνθρωποι έζησαν μετά από τη συγκατάθεση γονέων και συγγενών να δοθούν τα όργανα ατυχήσαντος τραυματία.
Περισσότερα
http://aktines.blogspot.com/2011/12/blog-post_26.html
http://www.protothema.gr/life-style/health-and-life/article/?aid=167521