Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
"Εθνικοσοσιαλισμός"

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Μπρακούλιας
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 01, 2008 5:00 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Απορώ Μεγκουλίνα, που απορείς γιατί στην Ελλάδα "συστεγάζονται" ακροδεξιοί και νεοναζί.

Διαφωνούν στα ιστορικά ίσως και οπωσδήποτε στο φετιχισμό τους (σύμβολα, πρόσωπα κτλ.) αλλά στην ουσία και στην πολιτική πρακτική είναι το ένα και το αυτό.
Δηλαδή, πέρα από πολιτικές συμμαχίες και λυκοφιλίες
(που στο τέλος καταλήγουν στο διασκεδαστικό για τους
υπόλοιπους ξεκατίνιασμά τους -βλέπε και το σχετικό σύνδεσμο του Ιντιμίντια) είναι αμφότεροι πλοκάμια
της πιο μαύρης, οπισθοδρομικής αντίδρασης, δεκανίκια
του κράτους άμισθα και έμισθα, μπούσουλες της Νέας Τάξης από την απέναντι πλευρά των Ιών.

Οι ακροδεξιοί, φαιοί ή μοναρχοχουντικοί απαξιώνουν το εθνικό ζήτημα και το διαχωρίζουν από το κοινωνικό, όπως οι ψευτοαριστεροί των Ιών και των πρεσβειών, απαξιώνουν το κοινωνικό ζήτημα και το διαχωρίζουν από το εθνικό: οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος,
η προσπάθεια νεοταξικής μετάλλαξης της χώρας και του λαού μας "από τα δεξιά" και "από τα αριστερά".

Πιστεύω πως μετά από αυτά, είναι περιττό να αναζητούμε τις "εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ Αρχαίας Ελλάδας και Ναζιστικού θρησκοπολιτικού ιδεολογήματος".
Είναι περιττό να μάθουμε από πού αντλούν πρότυπα -για να τα αμαυρώνουν- όσο μάταιο είναι να αναζητήσουμε αν στις μπουρδολογίες του ελ-λαδέμπορα Λιακόπουλου υπάρχουν ίχνη αλήθειας σε ποσοστό 1% ή 3%...
Επιστροφή στην κορυφή
Μεγκουλίνα



Ένταξη: 15 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 01, 2008 5:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θέλεις να πεις ότι το εθνικό ζήτημα και το κοινωνικό-ταξικό είναι άρηκτα δεμένα μεταξύ τους;

Δεν διαφωνώ, αλλά είναι καλό να αποσαφηνιστεί ποία είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ π.χ. του Αδόλφου, του Περόν, του Μουσολίνι, του Παπαδόπουλου, του Νάσερ, του Μπελ Μπελά, του Πάμπλο, του Τσάβες ή του ...Ανδρέα Παπανδρέου;

Υπάρχει και ο ναζί Στράσσερ, θεωρητικός του "εθνομπολσεβικισμού"...

Όλοι τους με διαφορετικούς τρόπους και από αντιθετικές πολιτικές θέσεις, πίστεψαν ή διακήρυξαν αυτή την ενότητα "εθνικού και κοινωνικού ζητήματος".

Άραγε Ροβεσπιέρε, τι έλεγαν οι Μάρξ-Λένιν γι αυτή την σχέση; Θα είναι χρήσιμο να ξαναθυμηθούμε...
_________________
«μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε, υποταχθήκαμε και βρήκαμε την στάχτη…»

Γ. Σεφέρης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Αντιβιωτικό
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 01, 2008 5:49 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΕΝΑ, καλόπιστο ερώτημα στους παραπάνω φίλους, που φαίνεται να έχουν μελετήσει αυτούς τους χώρους: Το "Μαύρο Κρίνο" που τον κατατάσσετε;
Πιστεύω ότι αυτό θα ενδιέφερε και τους διαχειριστές του Φόρουμ.
Ευχαριστώ!
Επιστροφή στην κορυφή
Μεγκουλίνα



Ένταξη: 15 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 01, 2008 6:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ξεκάθαρα και σαφώς στους Νεοναζί. Απλώς έχουν κάποιες ιδεολογικές διαφορές με τους καθαρόαιμους. Λέγονται και Εθνομπολσεβίκοι
_________________
«μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε, υποταχθήκαμε και βρήκαμε την στάχτη…»

Γ. Σεφέρης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 01, 2008 6:59 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μελλοντικά θα υπάρξουν διεξοδικές αναλύσεις πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Τώρα πολύ συνοπτικά:

Πρώτον: Κάθε δικτατορία δεν είναι φασισμός. Υπάρχουν στρατιωτικές και άλλου είδους δικτατορίες βοναπαρτιστικού χαρακτήρα. Η δικτατορία του Μεταξά π.χ και η Χούντα δεν ήταν φασισμός με την επιστημονική έννοια του όρου.
Ο Φασισμός είναι υστερικό «μαζικό κίνημα» και γι’ αυτό είναι ο χειρότερος πάντων.

Δεύτερον: Ο φασισμός είναι προϊόν της καπιταλιστικής σήψης, συνεπώς δεν μπορεί καθεστώτα εθνικό-απελευθερωτικού βοναπαρτισμού (νασερισμός-περονισμός κ.λπ) να τα χαρακτηρίσουμε φασιστικά. Θα εξηγήσουμε παρακάτω τους ταξικούς προσδιορισμούς.
Ο φασισμός είναι το πολιτικό καθεστώς του μεγάλου εθνικού κεφαλαίου που βρίσκεται σε αδιέξοδο. Προϋποθέτει, δηλαδή, ισχυρό εθνικό ιμπεριαλισμό ικανό να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας.
Ο φασισμός, συνεπώς, είναι η δικτατορία του μεγάλου εθνικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου που στηρίζεται κοινωνικά στα μικροαστικά στρωμάτα, στην υστερική απελπισία τους από την καταστροφή που έχει επιφέρει σε αυτά τα στρώματα η κρίση του καπιταλισμού.
Σχηματικά: Ο φασισμός είναι η οργάνωση της μικροαστικής υστερικής απελπισίας.
Πολιτικά αυτό γίνεται δυνατόν από την ανυπαρξία ή προδοσία του εργατικού κινήματος.
Σημείωση: Η μικροαστική ελπίδα έχει αντίστροφες ροπές, σοσιαλιστικές. Γι’ αυτό βλέπουμε και αριστερά λαϊκίστικα κόμματα (που έχουν την ίδια κοινωνική, μικροαστική βάση) σοσιαλδημοκρατικής ροπής: ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα.

Τρίτον: Σε μη ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες με εθνικό-απελευθερωτικά κινήματα δεν μπορεί να υπάρξει φασισμός:Δεν υπάρχουν ούτε οι υλικοί ούτε οι πολιτικοί όροι. Εκεί υπάρχει, υπό τη ηγεσία μιας ασθενικής αστικής τάξης, ένα Μέτωπο ταξικό: εθνική αστική τάξη -προλεταριάτο- αγροτιά. Αυτή η «ταξική νοθεία» οδηγεί και σε νόθα εθνικό-σοσιαλιστικά σχήματα. Εκεί, καθυστερημένα, μπαίνει σαν στρατηγικό αίτημα η εθνική ανεξαρτησία και ένα αστικό κράτος. Η ιμπεριαλιστική ασφυξία και η επαναστατική ιδεολογική ανυπαρξία οδηγούν συχνά αυτά τα καθεστώτα σε δικτατορικές μορφές. Από αυτή τη διαλεκτική απορρέει και η θεωρία της «διαρκούς επανάστασης»: η μετεξέλιξη, δηλαδή της εθνικό-απελευθερωτικής σε σοσιαλιστική. Θέμα άλλης συζήτησης.
Τέταρτον: ο Μουσολίνη, σαν πρώην μαρξιστής, είχε μελετήσει καλά την κίνηση των μεσαίων τάξεων και αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να στρέψει τη μικροαστική απελπισία ενάντια στο προλεταριάτο. Ο Χίτλερ συμπλήρωσε αυτή δουλειά μεταφράζοντας την ιδεολογία του φασισμού στη γλώσσα του γερμανικού μυστικισμού…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Μεγκουλίνα



Ένταξη: 15 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 01, 2008 7:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θα επανέλθω στα όσα λέει ο Ροβεσπιέρος, τώρα κάτι για τον Μαύρο Κρίνο

To πάρακάτω κείμενο είναι από την ανακοίνωση για την λειτουργία της σελίδας του Μαύρου Κρίνου.
το έχουν σβύσει αλλά βρίσκεται σε ένα φόρουμ συζητήσεων εδώ

http://www.hypervorea.net/antepithesi/viewtopic.php?t=8&postdays=0&postorder=asc&start=75&sid=a7331a54b13eb23fc7aef5a83eed1fe9

''Πολλοί αναρωτιούνται ποίος είναι ο λόγος ύπαρξης της σελίδας αυτής. Τι άλλο από το να δώσουμε βήμα σε ανθρώπους που αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί φυλετιστές Εθνικοσοσιαλιστές ( Στρασσερικοί και όχι μόνο ) , Αυτόνομοι Εθνικιστές , Εθνικοεπαναστάτες , Εθνικοαναρχικοί αλλά και Εθνικομπολσεβίκοι. Έννοιες και Ιδεολογίες που σίγουρα πολλοί δεν γνωρίζουν και ακόμα περισσότεροι θέλουν να μάθουν τι αληθινά πρεσβεύουν. Ήρθε ο καιρός λοιπόν να σπάσουμε το φράγμα της σιωπής και της παραπληροφόρησης να δώσουμε τον αληθινό λόγο επαναστατικών Ιδεολογιών. Ο Μαύρος Κρίνος έχει ως στόχο την οργάνωση , αλληλεγγύη , συσπείρωση και ενημέρωση επαναστατικών Φυλετικών και Σοσιαλιστικών ομάδων και ατόμων. Την υποστήριξη ανεξάρτητων εντύπων και ιστοσελίδων την ενθάρρυνση για συνεχή δράση με τελικό στόχο την συντριβή του σιωνοκαπιταλιστικού κόσμου.Ενάντια σε λάθη και παρωχημένες τακτικές του παρελθόντος και μακριά από αστικές «ακροδεξιές» αγκυλώσεις και σοβινιστικές αντιλήψεις αγωνιζόμαστε για τον Σοσιαλισμό και την Φυλή μαςς''.
_________________
«μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε, υποταχθήκαμε και βρήκαμε την στάχτη…»

Γ. Σεφέρης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 01, 2008 8:01 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για την ενημέρωση!
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Νίκος Καλαβρυτινός
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 02, 2008 12:03 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Απάντηση στη Μεγκουλίνα

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη Μεγκουλίνα.
Κατ’ αρχήν κι εμένα η μόνιμη απορία μου είναι πως γίνεται να συστεγάζονται στον ίδιο πολιτικό χώρο χουντικοί, βασιλόφρονες και άλλοι γραφικοί που πρόσκεινται στην ακροδεξιά, με άτομα που διατείνονται ότι διαπνέονται από εθνικοσοσιαλιστικές, αντιπλουτοκρατικές και ριζοσπαστικές ιδέες; Πως συνυπάρχουν γερόντια της Χούντας με νεαρά άτομα που “βράζει το αίμα τους”, που ακούνε σκληρούς ήχους μουσικής, που συμμετέχουν σε «δυναμικές» πολιτικές κινητοποιήσεις και γενικά υιοθετούν ένα πολύ δυναμικό στυλ; Αυτό μου είναι κάτι το εντελώς δυσερμήνευτο και πιστεύω ότι δεν πρόκειται ίσως ποτέ να μου λυθεί αυτή η απορία. Το μόνο πάντως κοινό που διακρίνω ανάμεσα τους δύο είναι ο σφοδρός και στείρος αντικομμουνισμός και μία διάθεση μονοπώλησης της «εθνικοφροσύνης». Πιθανόν αυτά τα δύο στοιχεία να τους ενώνουν σε έναν περίεργο πολιτικό «αχταρμά».

Ο λόγος που (χωρίς να ταυτίζω το περιεχόμενο και την ουσία της ιδεολογίας του εθνικοσοσιαλισμού με αυτήν του μαρξισμού – λενινισμού) άσκησα κριτική τόσο στους των οπαδούς της μεν όσο στους οπαδούς της δε αναφορικά με το εθνικό ζήτημα, είναι ότι -κατά τη γνώμη μου- η στάση που πρέπει ο καθένας από εμάς να τηρεί απέναντι στα εθνικά μας ζητήματα, θα πρέπει να καθορίζεται βάσει πατριωτικών και μόνο κριτηρίων. (αν και το τι θεωρείται κάθε φορά «πατριωτικό» δεν είναι πάντοτε σαφές). Δηλαδή όταν έχουμε γενικά να κάνουμε με ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, γνώμονάς μας δεν θα πρέπει να είναι μία άνευ όρων και προϋποθέσεων τήρηση της ιδεολογικής «γραμμής» (ή ντιρεκτίβας) που μας επιβάλλεται από εξωελλαδικά κέντρα στο όνομα της όποιας ιδεολογικής αλληλεγγύης, αλλά η καθαρή και άδολη αγάπη προς τον πατρίδα και λαό, για το καλό του τόπου. Γιατί είναι γνωστό ότι πολλές ισχυρές χώρες που αποτελούν τη «μητρόπολη» κάποιας ιδεολογίας (εδώ δεν εξετάζω το περιεχόμενό της), δύνανται να χρησιμοποιήσουν και να εκμεταλλευτούν -με πρόσχημα της προαγωγή της κοινής ιδεολογίας- ομοϊδεάτες τους που ζουν σε τρίτες χώρες (συνήθως σε χώρες «δορυφόρους») ως πιόνια και ως όχημα για την προαγωγή των γεωστρατηγικών τους επιδιώξεων.
Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η στάση ορισμένων εκ των εν Ελλάδι εθνικοσοσιαλιστών που κατά την κατοχή συμπαρατάχθηκαν με τους κατακτητές, για το λόγο ήταν ομοϊδεάτες με το Γ΄ Ράιχ, θέτοντας δηλαδή τα συμφέροντα της «καθοδηγήτριας» ιδεολογικά χώρας πάνω από εκείνα της πατρίδας τους, καθιστάμενοι ουσιαστικά προδότες. Για κάτι ανάλογο έχει κατηγορηθεί και η ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία στο όνομα του διεθνισμού φέρεται να έχει κάνει σοβαρά λάθη αναφορικά με το μακεδονικό (δεν όμως είναι του παρόντος να ασχοληθούμε με το ζήτημα και δεν πρόκειται για το ίδιο ακριβώς φαινόμενο (εάν ισχύουν τα παραπάνω), αποτελεί το αντικείμενο μίας άλλης συζήτησης). Είναι πάντως περιττό να πούμε το πόσο έθεταν πάνω από τα συμφέροντα της Ελλάδας εκείνα της Ουάσινγκτον οι διάφοροι πολιτικοί που κυβέρνησαν μεταπολεμικά τη χώρα μας και ιδίως η Χούντα. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε στην πραγματικότητα με ιδεολογίες (παρά μόνο ίσως επιφανειακά), αλλά με προσωπικά συμφέροντα και ιδιοτελείς στόχους -σε συνδυασμό σε ορισμένες περιπτώσεις και με βλακεία-, γι’ αυτό και θα παραλείψω ν’ ασχοληθώ μαζί τους.
Και για να μην παρερμηνευτώ, όταν αναφέρομαι στη λέξη «ελληνική παράδοση», δεν εννοώ ασφαλώς το κιτς της Χούντας, την εθνοκαπηλεία, το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» και τη γενικότερη κακοποίηση και γελοιοποίηση εννοιών με βαθύτερο -κατά τη γνώμη- περιεχόμενο. Γι’ αυτό το λόγο -και για πολλούς άλλους- οι άνθρωποι αυτοί, όπως παλαιότερα η επίσης αμερικανόδουλη Δεξιά, προσέφεραν τις χείριστες υπηρεσίες στον τόπο.
Το ότι καταδικάζω την ξενομανία δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνουμε συντηρητικοί ή να κλειστούμε στο καβούκι μας. Ο Έλληνας ανέκαθεν υπήρξε λάτρης της ανακάλυψης καινούργιων γι’ αυτόν καταστάσεων, ιδεών και πραγμάτων και της επικοινωνίας με άλλους λαούς. Όμως εξελλήνιζε ό,τι εισήγαγε από τους γύρω λαούς, προσαρμόζοντάς το στη δική του πραγματικότητα. Έτσι κι εμείς, έχω την άποψη, ότι όταν μετεμφυτεύουμε στον ελληνικό χώρο ιδέες προερχόμενες από τη Δύση, αυτό θα πρέπει να γίνεται με τρόπο που συνάδει με την ελληνική ιδιοσυστασία και το ελληνικό ιστορικό και πολιτισμικό υπόβαθρο. Δεν μπορούν να εφαρμόζονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, σε όλες τις ιστορικές περιόδους, οι όποιες πολιτικές θεωρίες, αφού επικρατούν διαφορετικές κάθε φορά πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Αυτό οδηγεί σε διάφορα προβλήματα. Επί παραδείγματι, στον χώρο της ιστορικής επιστήμης υπάρχουν διχογνωμίες που ανακύπτουν από τη διαφορετική ιδεολογική θέση των ερευνητών. Π.χ. οι περισσότεροι ιστορικοί (οι μη μαρξιστές) διαφωνούν με τους μαρξιστές συναδέλφους τους αναφορικά με την ύπαρξη φεουδαρχίας στο Βυζάντιο. Πιστεύουν ότι δεν υπήρξε φεουδαρχία στο Βυζάντιο. Αποδίδουν δε την εμμονή των μαρξιστών συναδέλφους τους σ’ αυτή την θεωρία, ως στάση «ευθυγράμμισης» με τη μαρξιστική θεμελιώδη θέση περί «εξελικτικών σταδίων». Δηλαδή κατηγορούνται οι μαρξιστές ιστορικοί ότι χρησιμοποιούν λανθασμένα ιδέες και δεδομένα, που αποτελούν προϊόντα διαφορετικών ιστορικών συνθηκών και συγκυριών (π.χ. της δυτικής Ευρώπης) ως εργαλεία για την ερμηνεία φαινομένων που απαντώνται αποκλειστικά στη περιοχή μας. Όμως ξέφυγα απ’ το θέμα. Θέλω μόνο να πω ότι κατά τη γνώμη μου χρειάζεται να προσαρμόζουμε τις όποιες πολιτικές ή άλλες ιδέες μας (δεν είναι του παρόντος να εμβαθύνουμε στο ζήτημα) στις εκάστοτε ιστορικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
Αναφορικά πάντως με τις απόψεις των Ελλήνων νεοναζί περί «εκλεκτικών συγγενειών μεταξύ αρχαίας Ελλάδας και ναζιστικού θρησκοπολιτικού ιδεολογήματος», δεν είμαι ιδιαίτερα θεωρητικά καταρτισμένος επί του ζητήματος, δεδομένου ότι δεν είμαι, ούτε υπήρξα ποτέ νεοναζί, αλλά και ούτε είχα ποτέ και την έλξη και την επιθυμία να μελετήσω εις βάθος τις πολιτικές και φιλοσοφικές θεωρίες της συγκεκριμένης ιδεολογίας. Οι όποιες γνώσεις μου είναι εμπειρικές και προέρχονται από την παρατήρηση της πολιτικής συμπεριφοράς των προσκείμενων σε αυτήν ατόμων, από την απλή ανάγνωση κάποιων εντύπων τους, αλλά και μέσα από τη συζήτηση με κάποιους εξ αυτών. Πάντως θα συμφωνήσω με τη Μεγκουλίνα (αν και δεν γνωρίζω εις βάθος το ζήτημα) στο περί ασυμβατότητος αρχαιοελληνικής διαλεκτικής και ναζιστικού ιδεολογήματος. Τα δύο αυτά δεν μπορούν να συνταιριάξουν, για το λόγο που η ίδια προανέφερε.
Πιστεύω δε γενικά ότι τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό και τον ελληνικό τρόπο σκέψης -και συμπεριφοράς- τον χωρίζει ένα βαθύ χάσμα. Δεν ξέρω αν οφείλεται κυρίως στις διαφορετικές ιστορικές καταβολές των δύο λαών και στον διαφορετικό μεταξύ τους ψυχισμό και ιδιοσυγκρασία, πάντως ο δεσποτισμός που είναι σύμφυτος -τουλάχιστον σε πρακτικό επίπεδο- με το ναζισμό (π.χ. πειθαρχία εντός της οργάνωσης, ο Αρχηγός έχει πάντα δίκιο κτλ) δεν μπορεί να βρει πρόσφορό έδαφος στην Ελλάδα. Πέραν των άλλων, ο Έλληνας είναι «ρέμπελος», απείθαρχος και διαρκώς αμφισβητίας. Δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα του και στη ψυχοσύνθεσή του να υιοθετεί γερμανικής προέλευσης ιδεολογήματα, με αρχαιογερμανικό ίσως υπόβαθρο (έχω την υποψία ότι αυτού του είδους η προσήλωση π.χ. στον Αρχηγό είναι κατάλοιπο του πρώιμου γερμανικού θεσμού «της ακολουθίας» (Gefoltschaft, δεν ξέρω αν το γράφω σωστά), όπου ο πιό ισχυρός άνδρας και καλός πολεμιστής γινόταν αρχηγός της φυλής με εξουσίες ζωής και θανάτου επί των υπολοίπων, οι οποίοι όφειλαν πάντοτε να τον υπακούουν τυφλά, κάτι που μας θυμίζει τη σχέση του Χίτλερ με τους οπαδούς του). Με λίγα λόγια ελληνισμός και χιτλερικός εθνικοσοσιαλισμός δεν μπορούν -κατά τη γνώμη μου- να συνταιριάξουν. Αυτά εν ολίγοις, για να κλείσουμε το θέμα. Ευχαριστώ για τις παρεμβάσεις.
Με την ευκαιρία, θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήριά μου στη Μεγκουλίνα για την όλη παρουσία της στο διαδίκτυο. Μπράβο! Καλή δύναμη και καλή συνέχεια..
Επιστροφή στην κορυφή
Μπρακούλιας
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 02, 2008 12:59 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ήρεμα και νηφάλια μιλάει ο φίλος από τα Καλάβρυτα(?) αλλά υποψιάζομαι πως δεν τα λέει όλα...

Νομίζω ότι προέρχεται από την ομάδα που βρίσκεται πίσω από "Μαύρο Κρίνο", το "φαιοκόκκινο" και κάποιες άλλες τέτοιες ιστοσελίδες.
Πρόκειται για ομάδα εθνικομπολσεβικικής/εθνικοσοσιαλιστικής κατεύθυνσης, τα μέλη της οποίας χρησιμοποιούν για να αυτοπροσδιοριστούν, μία σειρά από αντικρουόμενα και αλληλοαναιρούμενα πολιτικά επίθετα, από εθνοαναρχικοί (!) μέχρι εθνικοεπαναστάτες(!!!)

Πιθανότατα όμως, πέρα από τη διαφορετική ρητορική, τον αυτοπροσδιορισμό και τις πολιτικές τακτικές, δεν είναι τίποτε άλλο παρά καλά δασκαλεμένοι χρυσαυγίτες.

Τα ονόματα αλλάζουν, το πολιτικό υποκείμενο παραμένει όμως το ίδιο, αποτρόπαιο, όπως πάντα.

Εξάλλου, είναι πασίγνωστη η προσπάθεια των χρυσαυγιτών να "αποκαθαρθούν" από το κάκιστο "όνομα" που απέκτησαν χάρις στον τραμπουκισμό και τη συμπόρευσή τους με τις αστυνομικές υπηρεσίες του κράτους.

"Πατριωτική Συμμαχία" και "Γαλάζια Στρατιά" είναι τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα της προσπάθειας της Χρυσής Αυγής να "παρθενοποιηθεί" ώστε να συνεχίσει να παίζει τον παρακρατικό, ύπουλο αντιπατριωτικό ρόλο της.

Μεγκουλίνα, πανέξυπνη κουκλίτσα (υποθέτω!) ... πιστεύω ότι πρέπει να αρκεσθούμε στα όσα ορθώς είπε ο Θύμιος στην αρχή αυτής της ενότητας και να αντισταθούμε στον πειρασμό να αναψηλαφίσουμε τα χαρακτηριστικά των ακροδεξιών παρακρατικών ...απλά επειδή η πολύ αναψηλάφηση του αυγού του φιδιού πολλές φορές καταλήγει στην επώασή του.
Επιστροφή στην κορυφή
Νίκος Καλαβρυτινός
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 02, 2008 6:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η στάση της Χούντας έναντι των εθνικών μας θεμάτων Έχουμε πλέον μπει στον Απρίλιο και η επέτειος της 21ης Απριλίου πλησιάζει. Είναι σε όλους μας λίγο έως πολύ γνωστό το τι υπήρξε η Χούντα: ένα καθεστώς ανελεύθερο και απολυταρχικό, το οποίο είναι υπεύθυνο για διώξεις αριστερών και δημοκρατικών πολιτών, φυλακίσεις, βασανιστήρια, ακόμη και θανάτους. Στις 21 Απριλίου 1967 μία γελοία δράκα αξιωματικών του ελληνικού στρατού ανέτρεψε με την υποστήριξη και πιθανόν με την υπόδειξη των Αμερικανών τη νόμιμη κυβέρνηση (στη συνέχεια και τον βασιλιά) και ανέλαβε για επτά χρόνια τα ηνία της χώρας, εγκαθιδρύοντας ένα στυγνό στρατοκρατικό και αστυνομοκρατικό καθεστώς. Πέραν όμως αυτών, πέρα δηλαδή από την καταπάτηση των ανθρωπίνων ελευθεριών, η Χούντα βαρύνεται και με μια σειρά εγκληματικών ενεργειών που αφορούν τα εθνικά μας θέματα (με τη «στενή» έννοια του όρου), με πιο γνωστή τη συμβολή της στην κυπριακή τραγωδία. Ως αμερικανόδουλη ηγεσία έδινε «γην και ύδωρ» στα υπερατλανικά αφεντικά της, υπηρετώντας τα γεωπολιτικά συμφέροντα της «προστάτιδος» – υπερδύναμης στην περιοχή, αγνοώντας τις επιπτώσεις που είχαν αυτές της οι ενέργειες στον ελληνικό λαό. Οφείλω για λόγους δεοντολογίας να αναφέρω ότι η παρακάτω ανάλυση βασίζεται σε σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο 4ο τεύχος του περιοδικού «Όμαιμον» και αναφέρεται αποκλειστικά στη στάση της Χούντας έναντι των εθνικών μας ζητημάτων. Είναι μία ακόμη άποψη που αφορά μία μαύρη περίοδο της σύγχρονής μας ιστορίας, που τέσσερις δεκαετίες μετά εξακολουθεί να στοιχειώνει την πολιτική ζωή του τόπου μας.. Ο λόγος που δημοσιεύω ένα κείμενο που απευθύνεται κατά κύριο λόγο προς «εθνικόφρονες», είναι αφενός μεν για να προβληματιστούν όσοι τυχόν αναγνώστες έχουν θετική εικόνα για το έργο της Επταετίας, αφετέρου δε για να εμπλουτιστεί περαιτέρω η επιχειρηματολογία και η κριτική κατά της Χούντας από την πλευρά των επικριτών της.Είναι διάχυτη στον λεγόμενο «εθνικιστικό χώρο» η αντίληψη ότι η εγκαθίδρυση του καθεστώτος στις 21ης Απριλίου 1967 υπήρξε ευεργετική για τον τόπο μας, δεδομένου ότι κατέλυσε το αστικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα και καταπολέμησε τον κομμουνισμό.
Υπάρχουν ακόμη και σήμερα κάποιοι ανήκοντες στον «χώρο», που θεωρούν την «Επανάσταση της 21ης Απριλίου» ένα καθεστώς-πρότυπο για την πατρίδα μας, αφού αγωνίστηκε για την πάταξη της φαυλοκρατίας και για την εγκαθίδρυση ενός πραγματικά εθνικού καθεστώτος, διαπνεόμενο από τα εθνικά ιδεώδη. Ωστόσο παρασιωπούν και παραβλέπουν όσα αντεθνικά γεγονότα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκειά της, θέλοντας να δώσουν τη στρεβλή εικόνα μίας «Εθνικής Επαναστάσεως», χαλκεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την πραγματικότητα.
Η Χούντα ως γνωστόν υπήρξε αμερικανοκίνητη και απελάμβανε της προστασίας και της υποστηρίξεως των ΗΠΑ. Εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα σε μία περίοδο όπου επικρατούσε πολιτική αστάθεια - συνεπακόλουθο της μητσοτακικής αποστασίας- και είναι υπεύθυνη για μία σειρά αντεθνικών ενεργειών. Το μελανότερο ίσως σημείο της διακυβέρνησής της αποτελεί η απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1967)[1], ενέργεια που ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη της μεγαλονήσου μας, αφού μείωσε σημαντικά την αμυντική της ικανότητα, αφήνοντάς την στην ουσία ακάλυπτη στρατιωτικά στις ορέξεις του Αττίλα, όπως αποδείχτηκε λίγα χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1974. Είναι αξιοπερίεργο πως αυτή η καταφανώς επαίσχυντη και εγκληματική για το έθνος μας πράξη αποσιωπάται και κουκουλώνεται και μάλιστα από ανθρώπους που θέλουν να λέγονται πατριώτες και εθνικιστές.
Κάτι παρόμοιο φαίνεται να ισχύει αναφορικά και με τη γενικότερη πολιτική ελληνοτουρκικής «προσέγγισης» της Χούντας. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στα πλαίσια «αντικομμουνισμού» και της αποτροπής του «βουλγαρικού κινδύνου» ακολούθησε πολιτική προσέγγισης της χώρας μας με την Τουρκία (αλά Γιωργάκης και Ντόρα). Έχοντας μάλιστα ως σύμβουλό του τον καθηγητή διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου της Οττάβα, κ. Δημήτρη Κιτσίκη (μετέπειτα σύμβουλο του Οζάλ και θιασώτη της ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας!)[2], προώθησε την ιδέα της ελληνοτουρκικής «φιλίας», εφαρμόζοντας μάλιστα ένα πρόγραμμα εκτουρκισμού των Πομάκων της Θράκης μέσα από την υποχρεωτική διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία (αντί της συγγενούς προς τη βουλγαρική πομακικής) και προήγαγε τη γενικότερη καλλιέργεια σύσφιξης των δεσμών της μουσουλμανικής μειονότητας με την Άγκυρα και της εξάρτησης από αυτήν. Είναι ίσως ενδεικτικό ότι στις εκλογές του 1977 το κόμμα της Εθνικής Παρατάξεως, το οποίο επρόσκειτο στη Χούντα, έλαβε στη Θράκη 22% των ψήφων, έναντι 7% σε πανελλαδικό επίπεδο, εκλέγοντας μάλιστα βουλευτή στη Ροδόπη το μουσουλμάνο κ. Χασάν Ιμάμογλου[3] (εκεί έλαβε το 27% ψηφιζόμενος προφανώς κυρίως από ομοθρήσκους του). Εάν συνέβαινε το ίδιο π.χ. με τον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι μας θα τον κατηγορούσαμε για εθνική μειοδοσία, τώρα όμως όλοι μας σιωπούμε. Βεβαίως η φιλοτουρκική πολιτική στη Θράκη είχε εγκαινιαστεί το 1954 από την «εθνικόφρονα» δεξιά (τα πομακικά σχολεία «βαφτίστηκαν» τουρκικά), στα πλαίσια του αντισλαβισμού και του «αντικομμουνισμού» και δεδομένου ότι η ΝΑΤΟϊκή σύμμαχός μας Τουρκία «συμμεριζόταν» τα ίδια μ’ εμάς «ιδεώδη» του «φιλελευθερισμού» και της «δημοκρατίας», όπως άλλωστε και ο υπόλοιπος υπό αμερικανική κηδεμονία «ελεύθερος κόσμος». Όμως επί Χούντας ολοκληρώθηκε το καταστροφικό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων (εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας και του λατινικού αλφαβήτου στα πομακικά σχολεία)[4], ενώ η γενικότερη πολιτική της ελληνοτουρκικής «φιλίας», όπως ονομάζονται πιο εύηχα ο ραγιαδισμός και ο ενδοτισμός, βρέθηκε στο απόγειό της[5] (π.χ. φιλο-οθωμανικές ιδέες Κιτσίκη, συνάντηση της Κεσσάνης, πολιτική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας του υπουργού εξωτερικών Π. Πιπινέλη[6] κτλ).
Επιπλέον η κατά τα άλλα σφόδρα αντικομμουνιστική Χούντα διατηρούσε άριστες σχέσεις με κομμουνιστικά καθεστώτα όπως με τη μαοϊκή Κίνα και την τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία, ενώ σύσφιξε τις σχέσεις της και με την χοτζική Αλβανία, συνάπτοντας μαζί της διπλωματικές σχέσεις το 1972. Κατά ορισμένους διατηρούσε στενές σχέσεις -εκτός από τις ΗΠΑ- και με το Ισραήλ, τουλάχιστον κατά τα πρώτα έτη (φημολογείται μάλιστα ότι του παρείχε κάποια βοήθεια κατά τον πόλεμο των Έξη Ημερών το 1967)[7].
Η χειρότερη όμως παρακαταθήκη της Επταετίας είναι ίσως η κατάπτωση των εθνικών ιδεωδών, προϊόν της καπηλείας τους από τη στείρα αντικομμουνιστική ρητορεία και το κιτς που προσέβαλε την ελληνική αισθητική. Το γεγονός αυτό οδήγησε στη γελοιοποίηση της ιδέας του πατριωτισμού και συνέβαλε στη στροφή της νεολαίας προς αλλότριες ιδεολογίες.
Η ύπαρξη επίσης κλίματος αστυνομοκρατίας σε συνδυασμό με την έλλειψη ιδεολογικού προσανατολισμού και λαϊκών ερεισμάτων αποξένωσε το χουντικό καθεστώς από τη νεολαία, το πιο επαναστατικό κομμάτι της κοινωνίας. Η Χούντα χαντάκωσε το πατριωτικό κίνημα και το πήγε πολλά χρόνια πίσω[8]. Βαρύνεται λοιπόν με σωρεία αντεθνικών ενεργειών, όπως: – με την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και στην υπονόμευση της αμυντικής ικανότητας της μεγαλονήσου, κάτι που προετοίμασε το έδαφος για την εισβολή του Αττίλα το 1974.– με το συστηματικό εκτουρκισμό των Πομάκων της Θράκης και τη σταδιακή ένταξη της μουσουλμανικής μειονότητας στη σφαίρα επιρροής της Άγκυρας.– με την πολιτική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας, με την τάση δορυφοροποίησης και «φινλανδοποίησης» της πατρίδας μας στο όνομα της ελληνοτουρκικής «φιλίας», με απώτερο ίσως στόχο την ένωση των δύο χωρών σε μία ομοσπονδία[9].– με την πλήρη ευθυγράμμιση στα κελεύσματα των ΗΠΑ, ακόμη και όταν αυτά ήταν εχθρικά προς τα εθνικά μας συμφέροντα (π.χ. άνευ όρων στήριξη του ρεβιζιονιστή Τίτο -με σκοπό την ενίσχυση του αντισοβιετικού μπλοκ στη νοτιοανατολική Ευρώπη- και άτυπη και σιωπηρή αποδοχή του όρου «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» εντός της Γιουγκοσλαβίας), κάτι που πληρώνουμε μέχρι σήμερα. – με την πολιτική αναβάθμισης των σχέσεων της χώρας μας με την διώκτητου βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, κομμουνιστική Αλβανία, τη στιγμή που στο εσωτερικό της πατρίδας μας επικρατούσε ένας έντονος αντικομμουνισμός.– με την κακοποίηση του ελληνικού κάλλους μέσα από το κιτς και τη γραφικότητα σε όλα τα επίπεδα.– με την καπηλεία και τη νόθευση της ιδέας του πατριωτισμού και του εθνικισμού μέσα από μία γνήσια δεξιά ψευδοπατριωτική και ψευδοεθνικιστική ρητορεία, κάτι που συνέβαλε στην απαξίωση των εθνικών ιδεωδών και στη γιγάντωση κατά τη μεταπολίτευση του εθνομηδενισμού, μαρξιστικού τε και νεοφιλελεύθερου.
Η Χούντα ακολούθησε λοιπόν μία γνήσια αντεθνική πολιτική ραγιαδισμού, την οποία πληρώνουμε ακόμα. Το περίεργο όμως είναι ότι υπάρχουν οπαδοί της στο λεγόμενο «πατριωτικό» ή «εθνικιστικό» «χώρο». Οι ίδιοι πάντως θα πρέπει να διερωτηθούν:– Πως είναι δυνατό να κατηγορούμε π.χ. το Σημίτη για την προδοτική του εξωτερική πολιτική (π.χ. Ίμια, Οτσαλάν, συμφωνία Μαδρίτης, S-300), ενώ για όλα τα παραπάνω να σιωπούμε;– Γιατί έχουμε τόσο επιλεκτική μνήμη; – Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Εμείς, ως Έλληνες πατριώτες, δεν μπορούμε να είμαστε θαυμαστές ούτε της γελοίας μπατσοκρατίας και του στείρου αντικομμουνισμού, ούτε του κίτς και της γραφικότητας, αλλά του απολλώνιου κάλλους, όπως το ύμνησε ο μεγάλος Έλληνας διανοητής Περικλής Γιαννόπουλος.Ούτε μπορούμε να δίνουμε συγχωροχάρτι σε όσους πρόδωσαν την πατρίδα μας με το πρόσχημα ότι «προήγαγαν» να εθνικά μας ιδεώδη: της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας. Δεν μπορεί να θεωρείται πρότυπο διακυβέρνησης ένα καθεστώς που άνοιξε την κερκόπορτα στον Αττίλα στην Κύπρο και υπονόμευσε την εθνική μας κυριαρχία στη Θράκη.Δεν μπορούν να παραμένουν επ’ άπειρον στην επιφάνεια δεξιά και ακροδεξιά ψευδοπατριωτικά ιδεολογήματα. Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν κάποιοι ότι «πατριώτης» και «χουντικός» είναι στην πραγματικότητα δύο έννοιες ασύμβατες μεταξύ τους (υπάρχουν ακόμα τέτοιοι ανάμεσά μας).

--------------------------------------------------------------------------------
[1] Πανουργιάς Πανουργιάς, Κύπρος. Η αποχώρηση της ελληνικής Μεραρχίας την 29η Νοεμβρίου 1967, Αθήνα, Ινστιτούτο του Βιβλίου – Α. Καρδαμίτσα, 2004.[2] Σταύρος Σοφοκλέους, «Ο κύριος Δημήτριος Κιτσίκης», Άρδην 58 (Μάρτιος-Απρίλιος 2006), σελ. 53.Σύμφωνα πάλι με πληροφορίες προερχόμενες την ιστοσελίδα wikipedia (τις οποίες αναμεταδίδω με κάθε επιφύλαξη) ο πατέρας του κ. Κιτσίκη, Νίκος Κιτσίκης υπήρξε διαπρεπής πολιτικός μηχανικός και σημαίνων κομμουνιστής, ενώ η μητέρα του, Μπεάτα Πετυχάκη, γνωστή φεμινίστρια και ελασίτισσα, είχε πατριό της το γνωστό για τον «μυστηριώδη» του ρόλο στη Μικρά Ασία, ύπατο αρμοστή Σμύρνης (1919-1922), Αριστείδη Στεργιάδη. Μάλιστα η βιβλιοθήκη και αρχείο του πατέρα του Νίκου Κιτσίκη στεγάζεται στην οικία Στεργιάδη στο Ηράκλειο Κρήτης. Ο ίδιος ο κ. Δημήτρης Κιτσίκης συμμετείχε ενεργά, ως μαοϊκός, στα γεγονότα του Μάη του ’68 στο Παρίσι. Υπήρξε επίσης σύμβουλος του Κ. Καραμανλή, του Γεωργίου Παπαδόπουλου και του Τουργκούτ Οζάλ. Ο κ. Κιτσίκης θεωρείται ως ο θεωρητικός θεμελιωτής της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, αφού πιστεύει στην ιδέα της «βυζαντινοθωμανικής συνύπαρξης» και της ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας. Όλα αυτά σύμφωνα με το wikipedia. Βλ. και http://ca.geocities.com/dimitri-kitsikis@rogers.com/index.htm. [3] «Περί «ισλαμικού κινδύνου», http://www.e-grammes.gr/2002/11/erdogan.htm. Για λόγους δικαιοσύνης θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο εν λόγω Πομάκος βουλευτής θεωρείται ότι δεν είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, ως μη κεμαλικός. Αξίζει πάντως να αναφερθεί ότι η Χούντα έχει κατηγορηθεί και για αφαίρεση των ελληνικών σημαιών από τα μουσουλμανικά μειονοτικά σχολεία της Θράκης.. Βλ. «Ιφιγένεια εν Ξάνθη», http://fileleutheros.pblogs.gr/2007/03/45915.html.[4] Κωστής Τσιούμης, «Η πορεία μίας εθνογενετικής διαδικασίας: η μουσουλμανική μειονότητα της δυτικής Θράκης και η μουσουλμανική μειονότητα της Βουλγαρίας», β΄ μέρος, Ελλοπία 32 (Μάρτιος-Απρίλιος 1997), σελ. 48-50, http://www.mani.org.gr/kzaharias/arthra2000/32_pomakoi.htm, Στέλιος Αλεξόπουλος, «Αλληλεγγύη στους Πομάκους αδελφούς μας», http://mavroskrinos.blogspot.com/2007/11/blog-post_08.html.[5] Σταύρος Σοφοκλέους, «Η κληρονομιά της χούντας», Άρδην 58 (Μάρτιος-Απρίλιος 2006), σελ. 52.[6] Φάνης Μαλκίδης, «Η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας και ιστορικής μνήμης στη Θράκη», www.patrides.com/octob1/malkid5.htm.[7] «21η Απριλίου και Ισραήλ», (απόσπασμα από άρθρο της εφημερίδας «Έθνος», 17-6-2007). Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι το 1973 κατά τον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ η Χούντα αρνήθηκε τη χρήση της βάσης της Σούδας προς όφελος του Ισραήλ, κάτι που κατά ορισμένους επιτάχυνε την πτώση της.[8] «21η Απριλίου και Εθνικισμός», http://fileleutheros.pblogs.gr/2007/04/54994.html.[9] Δημήτριος Κιτσίκης, Ιστορία του ελληνοτουρκικού χώρου, 1928-1973, Αθήνα, Εκδόσεις Εστία, 1981, σελ. 305-307. Επίσης http://www.ardin.gr/page/article.php?id=027e43ce-be38-2308-c3ff-00002064, «Όταν η Χούντα προωθούσε την ελληνοτουρκική συνομοσπονδία», http://www.ardin.gr/blog/?p=75, Ρήξη φ. 2, 16 Δεκεμβρίου 2006.

Διευκρίνιση: διάβασα σχόλια φίλων με αφορμή το προηγούμενο άρθρο μου στο φόρουμ του Ρεσάλτο, στα οποία αφηνόταν να εννοηθεί ότι βάσει της ερμηνείας των γραφομένων μου, πρόσκειμαι ιδεολογικά στον ναζισμό, όχι στον επίσημο, αλλά πιθανόν σ’ ένα «αιρετικό» παρακλάδι του που ονομάζεται «εθνικομπολσεβικισμός». Έχω διαβάσει απόψεις των οπαδών της ιδεολογίας αυτής και, μολονότι συμφωνώ σε κάποια από τα σημεία της, δεν μπορώ να υιοθετήσω με τίποτα ορισμένες θεμελιώδεις θέσεις της (π.χ. περί Λευκής Φυλής). Δεν είμαι χιτλερικός, δεν είμαι στρασσερικός, δεν είμαι χουντικός, δεν είμαι ακροδεξιός, δεν μ’ ενδιαφέρει να γίνω μεταπράτης ετερόφωτων ιδεολογιών που δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Προσπαθώ μόνο να ενημερώνομαι για το πολιτικό και ιδεολογικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα και τον κόσμο και να αντλώ χρήσιμες πληροφορίες και συμπεράσματα, ώστε να διευρύνω τους ορίζοντές μου. Είμαι απλά Έλληνας χριστιανός ορθόδοξος, που έχω κάποιους προβληματισμούς και ενδιαφέροντα αναφορικά με τα εθνικά (και κοινωνικά) ζητήματα, που στην ουσία αποτελούν το ένα και το αυτό. Και σίγουρα δεν είμαι «καλά δασκαλεμένος χρυσαυγίτης». Τίποτε άλλο. Νομίζω ότι υπήρξα σαφής. Ευχαριστώ.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 06, 2008 11:58 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Τώρα με ενημέρωσαν και διάβασα την επίθεση του "Μαύρου Κρίνου" εναντίον του ΡΕΣΑΛΤΟ.
Δεν θα ασχοληθούε μαζί τους ούτε με τις συνωμοσιολογικές τους θεωρίας που πανε να μας ταυτίσουν νε τους "Ιούς"!!! Και ακόμα ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ το Θύμιο με τον Μπρακούλια!!!
Οταν δεν γνωρίζει κάποιος να διαβάζει είναι ή πολιτικά αναλφάβητος ή συνειδητός προβοκάτορας!!!
ΤΙΠΟΤΑ περισσότερο.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Μπρακούλιας
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 06, 2008 3:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Είδα κι εγώ την επίθεση που γίνεται στο "Μαύρο Κρίνο" για το Ρεσάλτο και πρέπει να πω ότι δυστυχώς δικαιώθηκα.
Είχα παρέμβει σε αυτή την ενότητα, με σκοπό να συστήσω στους συμφορουμίτες και ειδικά στη φίλτατη Μεγκουλίνα, ότι δεν έχει κανένα νόημα ο διάλογος με αυτό που μοιάζει να είναι (και τώρα, μετά την επίθεση αυτή, περισσότερο παρά ποτέ) μία "σοφιστικέ" παραφυάδα των χρυσαυγιτών.
Εκτιμούσα ότι μόνο προβλήματα θα προκαλούσε και να που τελικά είχα δίκιο.

Παραβλέπω τις ανοησίες ότι εγώ είμαι ο Θύμιος (!!!)
επειδή και μόνο από τον τρόπο γραφής, ακόμη και ο πιο αδαής βλέπει πως κάτι τέτοιο δεν στέκει.

Με εκνευρίζει περισσότερο η κατηγορία εναντίον του περιοδικού και ειδικά του Θύμιου ότι συντονίστηκε με το Ιντυμίντια για να επιτεθεί εναντίον του "Μαύρου Κρίνου"!!!
Γνωρίζω το Θύμιο, τους αγώνες του στην Αριστερά αλλά και την πορεία που χάραξε με το Ρεσάλτο, ΕΝΑΝΤΙΟΝ όλων όσων εκφράζει το Ιντυμίντια και βρίσκονται πίσω από αυτό.
Το να λέει κάποιος ανύπαρκτος και τυχάρπαστος αυτά τα πράγματα για το Θύμιο αποτελεί προσβολή όχι μόνο προς τον ίδιο αλλά και προς όλους όσοι τον γνωρίζουν και τον διαβάζουν.

Άραγε ποιοί είναι αυτοί που τολμούν να κάνουν τέτοιες προσβολές;
Πώς τολμούν και προσβάλλουν αυτοί οι ανύπαρκτοι στο λαικό κίνημα; Με ποιές πλάτες;
Τί αγώνες έχουν να παρουσιάσουν αυτοί και από ποιο μετερίζι;
Σε τελική ανάλυση, τί σχέση έχουν αυτοί οι συνομωσιολόγοι και δολοπλόκοι με την Αριστερά;

Δεν αναζητώ απάντηση, επειδή δεν θέλω κανένα διάλογο μαζί τους, όπως έλεγα από την αρχή.
Άρκετά ασχοληθήκαμε, ξεσκεπάστηκαν όταν έδειξαν πόσο πολύ τους πείραξε το "καλά δασκαλεμένοι χρυσαυγίτες"...
Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο, κύριοι.
Άντε γεια, για τα καλά.
Επιστροφή στην κορυφή
Αντιβίωση



Ένταξη: 12 Μάρ 2007
Δημοσιεύσεις: 15
Τόπος: Πνεύμονες

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 06, 2008 5:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Με τις φαιδρές παρλαπίπες δεν μπορούμε να ασχολούμαστε.
Γράφτηκε ένα αρχικό κείμενο που παραθέτει τη μαρξιστική θέση σχετικά με το ασυμβίβαστο του μπολσεβικισμού με τον «εθνικοσοσιαλισμό». Ακόμα και σαν έννοιες είναι αυτοαναιρούμενες. Το να αναφέρεσαι στο Λένιν και στο μπολσεβικισμό και να τα ταυτίζεις με τον «εθνικοσοσιαλισμό» σημαίνει ότι είσαι απατεώνας και επιχειρείς να κρύψεις το πρόσωπό σου πίσω από τη θεωρία του Λένιν και του μπολσεβικισμού.
Και είσαι διπλός απατεώνας να παραθέτεις σκόρπια τσιτάτα Επαναστατών για το «εθνικό» επιχειρώντας να στηρίξεις τη νεοναζιστική έννοια του «εθνικοσοσιαλισμού».
Αυτές τις φαιδρές παρλαπίπες αλλού. Θα μας διδάξουν οι φυλετιστές, κρυφοναζί το λενινισμό;;; Θράσος απύθμενο!!!
Τα πράγματα, όμως είναι πολύ απλά. Αλάθευτο κριτήριο είναι η ιστορική μήτρα και διαμόρφωση κάθε ομάδας. Όσοι δεν αποκαλύπτουν από την αρχή την ιστορική τους πολιτική ρίζα, από πού ξεπετάχθηκαν, είναι το λιγότερο απατεώνες. Από το κεφάλι της Αθηνάς βγήκαν έτσι ξαφνικά, από το πουθενά και ιντερνετικά όλα αυτά τα «φαιοκόκκινα»; Οσοι λειτουργούν στο σκοτάδι και δεν μας λένε από πού ξεφύτρωσαν είναι προβοκάτορες.
Και είναι διπλά προβοκάτορες όταν παρουσιάζονται σαν σοσιαλιστικές πολιτικές ομάδες και δεν μας λένε τη δράση τους μέσα στο σοσιαλισμό και την Αριστερά.
Από το ΠΟΥΘΕΝΑ δεν υπάρχει σοσιαλιστική ομάδα. Και στην Ελλάδα οι αγωνιστές του σοσιαλισμού είναι γνωστοί.

Με αναφορές στην ταξική πάλη, στο Λένιν, στον Τσε, τον Τρότσκι και το σοσιαλισμό δεν μπορεί να ξεπλυθεί κανείς «φαιοκόκκινος», η «μαυρόκρινος» προβοκάτορας.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ και η ΔΡΑΣΗ στα κινήματα αποτελούν το αλάθευτο κριτήριο.
ΟΛΑ τα άλλα είναι ψάρεμα σε θολά νερά και προβοκατόρικες, νεοναζιστικές μεταμφιέσεις.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκέπτης






ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 06, 2008 6:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ας μας συγχωρήσουν οι κύριοι του ΜΚ, αλλά θα εξακολουθήσουμε να τους κατατάσσουμε στην άκρα δεξιά. Η πολιτική ταυτότητα δεν δημιουργείται μέσω αυτοπροσδιορισμού ή διακηρύξεων, αλλά "απονέμεται" από την ίδια την κοινωνία και την ιστορία και αποτελείται από πολλές συνιστώσες: πολιτικές, φιλοσοφικές, κοσμοθεωρητικές, ιστορικές, αισθητικές κ.ά)

Τώρα για την πολεμική που καταγράφει, ο ΜΚ αισθάνεται ότι δέχεται από κάπου επίθεση και αντιδρά, προσπαθώντας να εντοπίσει "κέντρα και παράκεντρα".
Ίσως και να υπάρχουν… Όμως ορισμένα πρακτορολογικά σενάρια τους και ευφάνταστα είναι και λανθασμένα, τουλάχιστον σε ότι αφορά το "Ρ" και άλλες hard core προβοκάτσιες και εμμονές. Όπως και οι συμμαχίες που υποψιάζονται. (Φαίνεται ότι δεν μπορούν να καταλάβουν το αβυσσαλέο χάσμα μεταξύ εκσυγχρονιστής και πατριωτικής αριστεράς).

ας εντοπίσουν τα κέντρα αυτής της πολεμικής (αν υπάρχουν) στους ομόκεντρους κύκλους των κάθε απόχρωσης ομοϊδεατών τους, γιατί είναι φυσικό εκεί να εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός.

Από τ΄αριστερά θα συναντήσουν την πολεμική για τον «αποσαφηνισμό των ορίων», όπως πολύ σωστά έπραξε και ο Θύμιος στην αρχή αυτής της ενότητας. Μόνο που έπρεπε να το είχε πράξει εδώ και καιρό...
Επιστροφή στην κορυφή
Γιό Σαφάτ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Απρ 07, 2008 12:41 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ναζί ξεγυρισμένοι και ακροδεξιοί του κερατά είναι ο Μαύρος Κρίνος, όπως και διάφοροι άλλοι που τριγυρνάνε περιστασιακά στο φόρουμ του Ρεσάλτο παριστάνοντας τους αριστερούς. Φταίτε εσείς που τους αφίνετε να παίζουν το παιχνίδι τους…

Δεν έχουν το παραμικρό ελληνικό ή πραγματικά σοσιαλιστικό μέσα τους. Η μεγαλύτερη διαφορά τους από τους γερμανοκεντρικούς ομοϊδεάτες τους είναι ότι λατρεύουν μαζί με τους Γερμανούς και τους …Ρώσους.

Μετρήστε στο blog του Μαύρου Κρίνου, στο «φαιοκόκκινο» και στα δορυφορικά blog τους, πόσες φορές αναφέρουν τη λέξη Ελλάδα και τα παράγωγά της. Πιο πολλές αναφορές θα βρείτε σε κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ ή στο Indymedia.

Το αστείο είναι ότι η "διεθνής" των ρατσισταράδων που υπακούουν τους βλέπει (και όλους τους Έλληνες) σαν τριχωτούς νότιους καθυστερημένους, απογόνους Αλβανών, αλλά αυτοί είναι τόσο μαγνητισμένοι από τις παρλαπίπες τους που δεν δίνουν σημασία.

Πριν κάμποσο καιρό ένας από τον Μαύρο Κρίνο, προσκάλεσε έναν εθνομπολσεβίκο "φύρερ" από την Ρωσία για να τον φιλοξενήσει σε ένα νησί, πιστεύοντας ότι φιλοξενεί έναν σύντροφο. Ο φύρερ όμως ήταν πολύ υπεροπτικός, τον μεταχειριζόταν σαν φιλιππινέζα και ο δικός μας άρχισε να δυσανασχετεί. Στο τέλος όταν ο φύρερ άρχισε να λέει διάφορα , ότι όλα βρωμάνε στην Ελλάδα και το ξενοδοχείο έχει κατσαρίδες και άλλα τέτοια, τα πήρε στο κρανίο και τον έδιωξε με τις κλωτσιές. Έπαθε τέτοιο σοκ που ξέχασε και το όνειρό του που ήταν να πάει στην Ρωσία και παντρευτεί Ρωσίδα. Έφτασε μέχρι τα μισά της διαδρομής και ξέμεινε εκεί.

Αν σας ενδιαφέρουν ξέρω πολλές τέτοιες ιστοριούλες για τους «kameraden»
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες