Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
ΡΕΣΑΛΤΟ-Τεύχος 52

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΡΕΣΑΛΤΟ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 15, 2010 9:52 pm    Θέμα δημοσίευσης: ΡΕΣΑΛΤΟ-Τεύχος 52 Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Κυκλοφορεί Δευτέρα 22 Νοεμβρίου



ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Της Σύνταξης: Το τελευταίο τεύχος του ΡΕΣΑΛΤΟ

Επί του πιεστηρίου
Ρεσάλτο: Το θράσος του Παπούλια
Ρεσάλτο: Ανοικτό εκλογικό πραξικόπημα

Στην αιχμή της βροντής:
Ηλ. Σιαμέλας: Η αποχή είναι η πατρίδα μας
Θάλεια Βεργή: Τα «κενά» δοχεία και τα «ωραία» δοχεία.

Αυτοδιοικητικές εκλογές

Ναταλία Δάρρα: Αμηχανία και πανικός…
Α. Πλάκας: Κλαυθμυρισμοί και αναθέματα κατά της αποχής
Νίκος Πικρός: Εκλογικοί δείκτες: Γενικευμένη απόρριψη
Ρεσάλτο: Περί ΑΠΟΧΗΣ (απλά μαθήματα)
Θ. Παπανικολάου: Το ναρκωτικό του ψηφοδελτίου

Πολιτικές αιχμές:
Γ. Αντύπας: «Νέα Ελλάδα»: Η γαλέρα των μαφιών του χρήματος
Ν. Πικρός: Η ανοχή είναι συνενοχή
Αντωνία Κυριακού: ΓΑΠ: Πώρωση ψευτιάς
Πέτρος Βλαστός: Στο χείλος της αβύσσου
Ρεπόρτερ: Οι παρλαπίπες του Άδωνι

Αναλύσεις:
Θ. Παπανικολάου: Η πτώχευση και η συνωμοσία της σιωπής
Α. Πλάκας: Μνημόνιο: Αθωώνουν τα αίτια…
Π. Λέφας: «Αντιεθνικιστική» και «αντιρατσιστική» υποκρισία

Χιούμορ
Θάλεια: Ο δρομέας του γελοίου

Τρομοκρατία
Ρεπόρτερ: Τα μοναρχικά λέπια της ΕΕ και Μνημονίου
Α. Πλάκας: Νέο σήριαλ ηλίθιου τρομοθεάματος

Ζητήματα Παιδείας

Δ. Νατσιός: Νέο Σχολείο: Το πειραματόζωο
Δ.Νατσιός: H απειλή: νέες αλλαγές στην Παιδεία

Ιστορικά κείμενα:

π. Γ. Δ. Μεταλληνός: Ο ενιαίος Μακρυγιάννης
π. Γ. Δ. Μεταλληνός: Οι Επτανήσιοι Ριζοσπάστες

Ορθοδοξία και κοινωνία
Αρχιμ. Σ. Σαράντος: Η Κάρτα του Πολίτη είναι μόνο θέμα πολιτικό ή και θεολογικό και ποιμαντικό;
Θ. Παπανικολάου: Η Κάρτα του Πολίτη
Θάλεια Βεργή: Σατιρικές χυδαιότητες κατά της Ορθοδοξίας
Μόσχος Λαγκουβάρδος: Η αποχή της Αποκάλυψης

Μεταναστευτικό

Γ. Κολοβός: Ο στροθουκαμηλισμός του κατεστημένου και ο Αγ. Παντελεήμονας

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Δ. Παρασκευόπουλος: Μεταξύ αβύσσου και τρέλας
Μόσχος Λαγκουβάρδος: Μέρες οργής
Θ. Παπανικολάου: «Δεν πληρώνω δεν πληρώνω»: Η λαϊκή κουλτούρα του γέλιου

Στροφή των ονείρων

Ιωάννα Καρατζαφέρη: Στον Βλαδίμηρο (Γιάννη- Βλαδίμηρο Βερούχη)
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 22, 2010 11:00 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Πέντε χρόνια Ρεσάλτο: Ο κύκλος έκλεισε
Τελικά αύριο Τρίτη (23 Νοεμβρίου) θα κυκλοφορήσει το τεύχος. Θα είναι το τελευταίο.
Το άρθρο της Σύνταξης:




Με αυτό το τεύχος το ΡΕΣΑΛΤΟ κλείνει τα πέντε χρόνια του. Πέντε χρόνια πολύ δύσκολα, αλλά και πολύ δημιουργικά. Πιστεύουμε ότι αναδείξαμε, επεξεργαστήκαμε και εξειδικεύσαμε αναλυτικά τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας και τους μεγάλους κινδύνους που μας απειλούν.

Το σπουδαιότερο: «σπάσαμε» τα ποικίλα ταμπού, τα καθεστωτικά στερεότυπα και τις πανοπλίες της φοβίας που είχαν σφυρηλατήσει οι «μπράβοι» της Νέας Τάξης με τις «προοδευτικές» και «αριστερές» μεταμφιέσεις.

Το πρωταρχικό έργο της ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗΣ των θεωρητικών και πολιτικών γνώσεων, καθώς και της απελευθέρωσης από τα τρομοκρατικά κλισέ του καθεστώτος, έχει συντελεστεί.

Ο Κύκλος πλέον του περιοδικού πάνω στη θεωρητική και πολιτική επεξεργασία ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ.

ΑΥΤΗ η εργασία, πολύ σημαντική ακόμα, έχει υποκατασταθεί από τα ιστολόγια του ΡΕΣΑΛΤΟ τα οποία αποτελούν περιοδικό, ΟΧΙ μηνιαίο ή διμηνιαίο, αλλά ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ οι συντάκτες και το δίκτυο συνεργατών του ΡΕΣΑΛΤΟ αναλύουν τα γεγονότα και επεξεργάζονται και εξειδικεύουν το καθημερινό γίγνεσθαι.

Η συνέχιση πλέον του περιοδικού σε διμηνιαία ή μηνιαία βάση δεν εξυπηρετεί τίποτα, ακριβώς γιατί αναδημοσιεύει αυτά που έχουν γραφτεί στα ιστολόγια του ΡΕΣΑΛΤΟ και μάλιστα επιλεγμένα και σε ελάχιστο βαθμό.

Το περιοδικό πλέον θα μπορούσε να συνεχιστεί μόνο σαν όργανο άμεσης πολιτικής δράσης, δηλαδή σαν όργανο μιας οργάνωσης με δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης και οργανωτικής κεφαλαιοποίησης μέσα στο λαό και τα κινήματα.

Το ΡΕΣΑΛΤΟ, όμως δεν είναι πολιτική οργάνωση, ούτε έτσι είχε ξεκινήσει και το σπουδαιότερο: Δεν μπορεί να αυτό-ανακηρυχτεί σε οργάνωση.

Στόχος του ήταν να δημιουργήσει έμβρυα και εργαστήρια σκέψης μέσα στην ελληνική κοινωνία που αυτά θα θέσουν, με τη συμμετοχή τους στα λαϊκά κινήματα που έρχονται, τις βάσεις μιας νέας επαναστατικής οργάνωσης.

Κάθε πολιτική οργάνωση προϋποθέτει ιδεολογικό άξονα και επεξεργασμένο πρόγραμμα καθημερινής παρέμβασης μέσα στο λαό.

ΟΙ συντελεστές του ΡΕΣΑΛΤΟ μπορεί να έχουν τους ιδεολογικούς άξονες, αλλά δεν γίνεται να οικοδομήσουν πολιτική οργάνωση, θα γίνουν μια άλλη ιδεολογική «ομαδούλα»…

Συνεπώς το περιοδικό αφού δεν μπορεί να μεταλλαχτεί σε όργανο πολιτικής οργάνωσης δεν έχει νόημα να συνεχίσει, μια και το έργο του υπερκαλύπτεται και μάλιστα πιο διεξοδικά και σε καθημερινή βάση από τα ιστολόγια του ΡΕΣΑΛΤΟ.

ΣΕ καθημερινή βάση πλέον το περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ στα ιστολόγια:

http://www.resaltomag.gr/

http://resaltomag.blogspot.com/

Κλείνοντας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ τους αναγνώστες για τη συγκινητική στήριξή τους τα πέντε αυτά δύσκολα χρόνια.

Υ.Γ. Για τους συνδρομητές και τους φίλους που ακόμα δεν έχουν εξοικειωθεί με το ιντερνέτ θα τους στέλνουμε, κάθε μήνα, τα σπουδαιότερα κείμενα…

\
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 22, 2010 8:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Πριν από πέντε χρόνια ακριβώς: Ρεσάλτο, τεύχος-1
Το άρθρο της Σύνταξης
Στο ίδιο τεύχος υπάρχουν και οι θέσεις του περιοδικού.
Διαβάστε τις εδώ:

http://www.resaltomag.gr/122.mag




Όχι σε αυτούς που παίζουν το τέλος μας

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ τραγωδία της παρακµής δεν έχει την πηγή της στην αποσύνθεση του υπάρχοντος, αλλά στο γεγονός ότι δεν υπάρχει καµιά πολιτική δύναµη που να προωθεί και να αγωνίζεται για κάτι το αληθινά καινούργιο.

Σε μια εποχή που η πλανητική εξουσία έχει επιφέρει τεράστιες οπισθοδρομικές ανατροπές σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό και πνευματικό επίπεδο (απειλεί ακόμα και τους «μηχανισμούς» της σκέψης), οι διαχειριστές του πολιτικού και πνευματικού κατεστημένου και του «αριστερού», αποτελούν την ιδεολογική εμπροσθοφυλακή της παγκοσμιοποίησης, παρέχοντας απλόχερα το «προοδευτικό» και «αριστερό» άλλοθι στους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις της πλανητικής εξουσίας: Της Νέας Τάξης.

Αυτοί οι δήθεν, που εμφανίζονται με το παραπλανητικό φωτοστέφανο του αριστερού και του προοδευτικού, του «αvοιχτόμυαλου» φιλελεύθερου είναι η Πέμπτη Φάλαγγα της Νέας Τάξης που λανσάρει τρομοκρατικά τον ολοκληρωτισμό της μιας σκέψης και της μιας ταυτότητας του «αυτοκρατορικού» ιμπεριαλισμού και εξίσου τρομοκρατικά αποκλείει και στιγματίζει κάθε ανησυχία και προβληματισμό που συντελείται στην ελληνική κοινωνία.

Πρέπει να σπάσει το κατεστημένο της φίμωσης των ενοχλητικών ιδεών. Αυτή η ανάγκη γέννησε το Ρεσάλτο.

Το Ρεσάλτο θα θέσει τολμηρά τις νέες προκλήσεις της εποχής μας, θα αναδείξει τις πολιτικές αιχμές των μεγάλων προβλημάτων, και θα ανοίξει διάλογο πάνω στα στρατηγικά ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα που τίθενται σήμερα.

Ζητήματα όπως η άλωση του έθνους-κράτους από τη «Νέα Τάξη», τα «ανοικτά σύνορα» με τις συνακόλουθες εφιαλτικές απειλές, η μετανάστευση και ο εποικισμός, ο «ρατσισμός», ο «εθνικισμός» και η «τρoμoκρατία» (τα νέα ιδεολογικά σκιάχτρα του « αυτοκρατορικού» ιμπεριαλισμού), ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας, η πολτοποίηση του πολιτισμού και η ισοπέδωση της ιστορίας και των συμβόλων της συλλογικής ιστορικής μνήμης, ο ακρωτηριασμός της σκέψης και της αισθητικής ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ στην παρούσα φάση.

Το Ρεσάλτο θα στηριχτεί στις φιμωμένες αγωνίες, ανησυχίες και προβληματισμούς που συντελούνται σε όλους τους κοινωνικούς, πολιτικούς και πνευματικούς χώρους, σε όλους εκείνους που στέκονται αγωνιστικά ΑΠΕΝΑΝΤΙ σε αυτούς που παίζουν το τέλος μας. Το σημείο αναφοράς του θα είναι οι ριζοσπαστικές διεργασίες, ζυμώσεις και προβληματισμοί που συντελούνται στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Σκοπός του: Να αποτελέσει μια γέφυρα επικοινωνίας και ενότητας της οργής που κοχλάζει στην ελληνική κοινωνία.

Ρεσάλτο θα επιχειρηθεί, λοιπόν, όχι μόνο στις εκλογικεύσεις του νεοφιλελεύθερου κάτεργου και του εργασιακού μεσαίωνα που τείνει να επιβληθεί, αλλά και στις ιδεολογικές και «κοσμοθεωρητικές» γαλέρες της Νέας Τάξης: όσοι πιστοί προσέλθετε…

ΟΧΙ σε αυτούς που θέλουν να μας μαντρώσουν μέσα στα πολυφωνικά σκουπίδια της αυτοκρατορικής μονοφωνίας, στη σιωπή, την πείνα και τη δίψα!

Επιστροφή στην κορυφή
ΡΕΣΑΛΤΟ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 24, 2010 12:41 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Πριν από πέντε χρόνια: ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-2
Η πολυφωνική μονογλωσσία



Η Ελευθερία είναι πάντα η ελευθερία για εκείνον που σκέφτεται διαφορετικά, ενώ όταν γίνεται προνόμιο, παύει να είναι ελευθερία. Σήμερα, στην Ελλάδα, η ελευθερία του λόγου τείνει να συρρικνωθεί στους οπαδούς τoυ καθεστώτος και στους απολογητές του χρήματος.

Για να είμαστε πιο ακριβολόγοι δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου. Υπάρχει μια γλώσσα με πολλές φωνές, δηλαδή μια πολυφωνική μονογλωσσία: Η γλώσσα των τιμών και των συναλλαγών, η πλουραλιστική μονοφωνία του αυτοκρατορικού λόγου.

Βεβαίως αυτή η διαδικασία συρρίκνωσης των δημοκρατικών ελευθεριών συντελείται, όχι με την ανοικτή και ωμή βία (όταν χρειαστεί ασκείται κι αυτή), αλλά κατά ένα τρόπο αυτόματο από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης ή αποκλεισμού των μη αρεστών ιδεών.

Ο καθεστωτικός «αριστερός πολιτισμός» που κυριαρχεί σήμερα συνοψίζεται σε τούτο: Να λειτουργεί ο καθένας σαν αστυνόμος του εαυτού του, σαν ιδιωτική μυστική αστυνομία, όχι μόνο του εαυτού του, αλλά και των άλλων!

Την παραγωγή και τη διοχέτευση αυτού του «πολιτισμού» την αναλαμβάνει ένα «κοσμικό ιερατείο» διανοουμένων, συμπεριλαμβανομένων και δημοσιογράφων: Η ελίτ των ποικιλόχρωμων «αριστερών» η οποία μιλά μία γλώσσα (της πλανητικής «ενιαίας» σκέψης), επικαλύπτοντας τη μονοφωνία της με την απάτη των πολυφωνικών διαθλάσεων.

Έτσι μέσα από το ελεγχόμενο
και αυτολογοκρινόμενο σύστημα μετάδοσης μηνυμάτων και συμβόλων και μέσα από τις θεσμοθετημένες και χειραγωγημένες λειτουργίες της ψυχαγωγίας, της διασκέδασης και της ενημέρωσης διαπαιδαγωγούνται οι πολίτες με τις «αξίες», τα πρότυπα και τους κώδικες συμπεριφοράς του συστήματος.



Τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα η βαριά βιομηχανία της ενημέρωσης αποτελούν τα μοντέλα προπαγάνδας της ιδεολογίας του χρήματος. Η βάση αυτής της ιδεολογίας είναι ο ολοκληρωτισμός της αγοράς. Η βαριά βιομηχανία της ενημέρωσης, ως οικονομική συγκρότηση προσανατολισμένη στο κέρδος και ως εξουσία πολιτικά διαπλεκόμενη αντανακλά τη δικτατορία της αγοράς στο επίπεδο της πληροφόρησης.

Ο λόγος των ΜΜΕ είναι ο λόγος της κυριαρχίας και της ενσωμάτωσης. Για να εκπληρωθεί, όμως, αυτός ο ρόλος μέσα σε έναν κόσμο έντονων οικονομικών ανισοτήτων, κοινωνικών αδικιών και σφοδρών ταξικών αντιθέσεων απαιτείται ένα καλοδουλεμένο σύστημα προπαγάνδας.

Τα ΜΜΕ αποτελούν τους διαύλους και τα φίλτρα αυτής της προπαγάνδας. Η πληροφόρηση φιλτράρεται και οι αντίπαλες αντιλήψεις περιθωριοποιούνται.

Προβάλλονται συστηματικά και διογκώνονται τα μηνύματα των κυρίαρχων ιδιωτικών συμφερόντων και του πολιτικού κατεστημένου. Οι πρώτες ύλες των ειδήσεων περνούν «μέσα από δραστικά φίλτρα που αφήνουν μόνο το καθορισμένο υπόλειμμα που αρμόζει να δημοσιευτεί» (Τσόμσκι).

Επίσης τα επεξεργασμένα καλούπια διαλόγου αποτελούν φίμωση του διαλόγου. Οι «φιλτραρισμένες» επιλογές των ομιλητών δίνουν την ψευδαίσθηση της πολυφωνίας, αλλά είναι μια θλιβερή μονοφωνία: είναι μια μονοδιάστατη σούπα κοινοτοπιών. Αν κάποιος ομιλητής «ξεφύγει» περιθωριοποιείται. Έτσι στο όνομα της ελευθερίας του λόγου και της ενημέρωσης (το ψευδώνυμο της ελευθερίας της αγοράς) δολοφονούν το διάλογο και την ενημέρωση.

Σήμερα που επιβάλλεται και κυριαρχεί ο ιμπεριαλιστικός αυτοκρατορικός λόγος αυτή η προπαγανδιστική λογική των «φίλτρων» της ενημέρωσης και του διαλόγου φτάνει στα έσχατα όριά της.

Φυσικά αυτά τα προπαγανδιστικά «φίλτρα» για να γίνουν πιο αποτελεσματικά πρέπει να ντυθούν με ηθικά αποδεκτά ρούχα. Και αυτά τα «ηθικά αποδεκτά ρούχα» της νεοταξικής προπαγάνδας είναι οι πρώην αριστεροί. Διανοούμενοι και δημοσιογράφοι με «αριστερό κύρος» προσφέρουν απλόχερα και επικερδώς τις υπηρεσίες τους. Ντύνουν δηλαδή τον κυνισμό της παγκοσμιοποίησης με το ηθικό κύρος της αριστερής τους καταγωγής και των αγωνιστικών τους περγαμηνών.

Αυτή η πνευματική και πολιτική «αριστερή» ελίτ αποτελεί σήμερα την πιο μοχθηρή γκριμάτσα της αυτοκρατορικής προπαγάνδας. Δεν εξωραΐζει απλώς τη βαρβαρότητα και την αθλιότητα της παγκοσμιοποίησης, αλλά και επιχειρεί να την εμφανίσει ως μονόδρομο. Και είναι αυτό το κοσμικό ιερατείο της δημοσιογραφίας που αποκαλεί «δημοκρατικό διάλογο» τις διαθλάσεις και τις αποχρώσεις του καθεστωτικού μονόλογου, την ισοπεδωτική υπερπληροφόρηση-παραπληροφόρηση.

Και ακόμα, προωθεί, με τρομοκρατικά «προοδευτικά» και «αριστερά» ιδεολογήματα τη μακάβρια φιλοσοφία της φίμωσης…

Ρεσάλτο

Επιστροφή στην κορυφή
Γιάννης Γκάμαρος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Δεκ 06, 2010 8:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Λόγια της πρύμνης



Το ότι το «Ρεσάλτο», υπό την έντυπη μορφή του, διακόπτει την έκδοσή του είναι δείγμα μιας δύσκολης και σκοτεινής εποχής. Ίσως, για να μείνουμε αισιόδοξοι, μιας μεταβατικής εποχής, που μετά το σημερινό της ναυάγιο θα οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε καλύτερες μέρες.

Ωστόσο, αν φωτογραφίσουμε το «σήμερα», δύσκολα θα εντοπίσουμε πολλές φωτεινές πηγές ριζικής αντίστασης στους «εκσυγχρονισμούς» και τους «ριζοσπαστισμούς» της φιλελεύθερης αντιδραστικής λαίλαπας που σαρώνει το δυτικό κόσμο και τις ιστορικές κοινωνίες του.

Σίγουρα, το Ρεσάλτο, υπό την έντυπη μορφή του – εκείνη στην οποία έχουν πρόσβαση οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, που δεν «ανταλλάσσουν μηνύματα μέσω διαδικτύου», ούτε χαριεντίζονται με την «ανοικτή κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης», υπήρξε ένα μηνιαίο αποκούμπι στην λύπη, στις απορίες ή στην οργή τους.

Στα συναισθήματα δηλαδή που εύλογα δημιουργεί η αίσθηση της διάλυσης των κοινωνικών και πολιτικών παραδόσεων μιας κοινωνίας, υπό το πρόσημο μάλιστα του «προοδευτισμού».

Οι γνωστές συμμορίες των καθεστωτικών τραμπούκων και των γελοίων συνοδοιπόρων τους έκαψαν τα γραφεία του περιοδικού – και το έκαναν βέβαια ως «προοδευτικοί» που εκδήλωναν έτσι τη διαμαρτυρία τους ενάντια σε ένα «αντιδραστικό» έντυπο όπως το Ρεσάλτο.

Δεν είναι όμως καθόλου αυτό που δυσκόλεψε την πορεία του περιοδικού προς το μέλλον.

Είναι πολύ περισσότερο η δυσκολία των ιδεών της πολιτικής κα πολιτισμικής αντίστασης να ριζώσουν στα μισο-καμένα μυαλά μιας καλά προσαρμοσμένης «νέας γενιάς», που δεν έχει καταλάβει ότι όταν τα ιστορικά κεκτημένα μιας κοινωνίας σαρώνονται τότε η ίδια η αντίσταση ως έννοια, ενέχει μια «συντηρητική» δυναμική.


Θα το καταλάβουν μάλλον αργότερα, θέλοντας και μη. Όταν θα μείνουν «ξέμπαρκοι». Οι πρωτεργάτες του περιοδικού άλλωστε δεν πρόκειται ούτε να σωπάσουν , ούτε να λουφάξουν. Η θέληση τους δεν ναυάγησε.

Απλώς, θα προσαρμοστούν στους τρόπους διακίνησης των ιδεών της νέας εποχής. Επίσης, θέλοντας και μη.

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες