Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Οι σημερινοί «νονοί» του ποδοσφαίρου και η χυδαιότητά τους

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΝΕΜΠΙΔΗΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 20, 2011 1:29 pm    Θέμα δημοσίευσης: Οι σημερινοί «νονοί» του ποδοσφαίρου και η χυδαιότητά τους Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι σημερινοί «νονοί» του ποδοσφαίρου και η χυδαιότητά τους



Μόνο όσοι είναι τυφλωμένοι από οπαδικό, φανατικό κρετινισμό δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί την «ποίηση» της σήψης και βρωμιάς…

Όσο σαπίζει ένα καθεστώς, τόσο και πιο βάρβαρα «ξερνιούνται» και αποτυπώνονται τα εκκρίματα του «πολιτισμού» του στο ποδόσφαιρο…

Σε παλιότερες εποχές υπήρχε μια «δημοκρατική» ισορροπία: Η ισορροπία της «δημοκρατικής» απάτης και «εναλλαγής» που ζούσαμε και στον πολιτικό στίβο μεταξύ των δύο μεγάλων αστικών κυβερνητικών παρατάξεων…

Τα δύο «μεγαλομαφιόζικα» σωματεία, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, είχαν επιβάλει το καθεστώς του ελέγχου του ποδοσφαίρου, των στημένων παιχνιδιών και της «δημοκρατικής» εναλλαγής στα πρωταθλήματα, με τις ίδιες «εκλογικές» νοθείες που βλέπαμε στα καθεστωτικά κυβερνητικά κόμματα.

Κάπου- κάπου, για άλλοθι, έσπαγε αυτό το «κατενάτσιο» της «διακριτικής» μαφίας των δύο μεγάλων του ελληνικού ποδοσφαίρου…

Ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης και η επέλαση των μαφιών του χρήματος ισοπέδωσε και αυτές τις «ντροπαλές συστολές», όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στο ποδόσφαιρο.

Η μοχθηρία της νέας, νεοταξικής «δεξιάς» (πασοκικός εκσυγχρονισμός) κυριάρχησε ασύστολα και στο ποδοσφαιρικό ισοδύναμο των οικονομικών και πολιτικών μαφιών.

Οι νέοι «νονοί» του χρήματος, της ρεμούλας και της κερδοσκοπικής αναισχυντίας και απληστίας κυριάρχησαν σε όλους τους τομείς.

Στο ποδόσφαιρο αυτό αποτυπώθηκε πιο γλαφυρά, πιο ανενδοίαστα και πιο μοχθηρά: κατακλύστηκε από «νονούς», από «μπράβους» της νύχτας, από πλυντήρια ξεπλύματος μαύρου χρήματος, από τη χυδαιότητα του τραμπουκισμού…

Το ορόσημο αυτής της ποδοσφαιρικής βαρβαρότητας ήταν ο Κόκκαλης.

Η μοχθηρή, αλλά και η πλέον χυδαία γκριμάτσα αυτής της βαρβαρότητας είναι ο σημερινός πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο Μαρινάκης…

Μόνο ακραία κοινωνικά κατακάθια και «μπράβοι» του χρήματος (όχι κεφαλαιοκράτες, αλλά «μπράβοι» του χρήματος) μπορεί να είναι πρόεδροι των σημερινών ποδοσφαιρικών σωματείων, να συμπεριφέρονται με τέτοια προκλητική και αυθάδη χυδαιότητα και προκλητικότητα, και να χρησιμοποιούν, χωρίς καμία συστολή τη γλώσσα της Τρούμπας…

Στο πρόσωπο του Μαρινάκη αποτυπώνεται όλος ο βόρβορος αυτού του κόσμου των «μαφιών-μεταπρατών» του χρήματος…

Χειρότερο και από αυτή τη δικτατορική αυθάδεια των μαϊμούδων-διαιτητών του ντέρμπυ είναι η χυδαιότητα Μαρινάκη και η ψυχωτική παράνοια που καλλιεργείται στους οπαδικούς στρατούς.

Γιατί είναι ψυχωτική φασιστική αυθάδεια να «μπουκάρουν» τα αλαλάζοντα, ντοπαρισμένα «πρόβατα» των φανατικών και να δέρνουν τους αντιπάλους…

Το διαιτητικό έγκλημα που διαπράχθηκε στο ματς είναι διατεταγμένη εκτέλεση αυτού του μαφιόζικου ποδοσφαιρικού καθεστώτος.

Ο Ολυμπιακός με τη διαιτησία δίπλα του δεν θα έχανε το πρωτάθλημα ούτε με ήττα από τον Παναθηναϊκό, πόσο μάλλον με ισοπαλία.

Δεν χρειαζόταν, συνεπώς να διαπραχθεί τέτοιο ΑΝΟΙΚΤΟ διαιτητικό έγκλημα.

Αλλά, όπως, οι ιμπεριαλιστές γκάνγκστερ των ΗΠΑ, διαλαλούν ΑΝΟΙΚΤΑ την τρομοκρατική τους εξουσία και ΕΠΙΒΟΛΗ, έτσι και οι «γκάνγκστερ» του ελληνικού ποδοσφαίρου διατρανώνουν ανοικτά την τρομοκρατία τους, τη χυδαιότητά τους και τον εξευτελισμό του αντιπάλου…

Φυσικά να μη περιμένει κανείς ότι θα υπάρξουν σοβαρές «κυρώσεις» για αυτόν τον γκανγκστερισμό. Όλο το σύστημα σήμερα λειτουργεί δικτατορικά - γκανγκστερικά…

Και μια τελευταία παρατήρηση: Τώρα φαίνεται καθαρά και το γιατί «αποσύρθηκε» ο Βαρδινογιάννης και ιδιαίτερα οι «νονοί» του χρήματος: Βγενόπουλος και Πατέρας…

Είχανε καθαρή εικόνα του εφετινού ποδοσφαιρικού καθεστώτος και γνώριζαν το τι θα συμβεί…

Επιστροφή στην κορυφή
Β. Σ.
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 20, 2011 2:38 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές όψεις της μαφιόζικης παραλυσίας του Ολοκληρωτισμού και της καπιταλιστικής εξαχρείωσης εν γένει είναι όντως εκείνη των τριτοκοσμικών μπανανιών όπου ο λεγόμενος "αθλητισμός" και τα διάφορα οπαδικά όπια αποτελούν τον αντιπροσωπευτικότερο καθρέφτη της κατάστασης της πολιτικής ζωής.
Η καταγάλανη και ηλιόλουστη αποικία των Βαλκανίων θα ήταν παράλογο να αποτελεί εξαίρεση.

Η χυδαιότητα και ο κρετινισμός του πολιτικού βίου, η πολιτική μαφία και οι νταβατζίδικες κλίκες, ο παρακρατικός νεοφασιστικός υπόκοσμος με το "αντιεξουσιαστικό" προσωπείο γνήσιος απόγονος του Γκοτζαμάνη, οικόσιτος της Εξουσίας και των σκοτεινών χαφιεδικών διαδρόμων των υπηρεσιών, έχουν ξεχειλίσει τον κουβά με τα κόπρανα σε τέτοιο βαθμό ώστε αντανακλούνται επάξια σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής, γενικώς...

Είναι άλλωστε εγκλυκλοπαιδικά αποδεκτό ότι οι Χούντες, ανεξαιρέτως, τρέφουν ειδική σχέση λατρείας με τον γηπεδισμό και την τυφλή αποχαύνωση εδραιώνοντας έτσι το ίδιο το αλητήριο καθεστώς της ασύδοτης αποθράσυνσής τους...
Επιστροφή στην κορυφή
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 22, 2011 10:38 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ποδόσφαιρο
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος



«Διδάξαμε ήθη» (!), δήλωσε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού αμέσως μετά τα όσα συνέβησαν στο «Καραϊσκάκης» το Σάββατο. Πάλι καλά που ο κ. Μαρινάκης δε δίδαξε και ...έθιμα.
*
Η δήλωσή του, πάντως, είναι πολύτιμη. Για όλους εμάς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Και το αγαπάμε γνωρίζοντας ότι, όπως κάθε τι λαϊκό, έτσι και το ποδόσφαιρο έχει κι αυτό αλωθεί. Το έχουν σφετεριστεί, το έχουν αμαυρώσει τα «αφεντικά» του. Με συνέπεια να κουβαλάει στις πλάτες του αυτά ακριβώς τα «ήθη και έθιμα». Τα «ήθη» των «αφεντικών» του.

*
Το ποδόσφαιρο δε θα μπορούσε να ξεφύγει από τη «μοίρα» όλων των ωραίων πραγμάτων που μέσα στο σύστημα της σαπίλας μετατρέπονται σε «εμπόρευμα».
Το «αγόρασαν», δηλαδή το έκλεψαν, το βούτηξαν από το λαό, το έκαναν «κέρδος», το έκαναν «στοίχημα», το έκαναν «πρεστίζ», το έκαναν «νταβατζιλίκι», το έκαναν «πολιορκητικό κριό» στις οικονομικές και πολιτικές τους «μπίζνες» και τώρα το επιστρέφουν στο λαό με τη μορφή του «κατιμά». Αλλά με ό,τι φανταχτερό περιτύλιγμα κι αν πουλήσεις τον «κατιμά» παραμένει «κατιμάς».
*
Από παιχνίδι του λαού,
το ποδόσφαιρο έγινε «προϊόν» για να κάνουν τα «παιχνίδια» τους και το «κέφι» τους οι εφοπλιστές, οι πετρελαιάδες και οι άλλοι, οι περιώνυμοι των λαμέ «καταγωγίων», που το ελέγχουν. Και στη μέση ο πιο πληρωμένος, ο πιο εξωνημένος «διαιτητής» που θα μπορούσε να υπάρξει: Το κράτος. Καθόλου τυχαία, αυτό το κράτος, όπως και το ποδόσφαιρο, ανήκει επίσης στους εφοπλιστές και στους πετρελαιάδες.
*

Από δω και πέρα όλα «επιτρέπονται»: Δολοφονίες (στη Λαυρίου), βανδαλισμοί (θέατρο Τέχνης), τσαμπουκαλίκια κουμπουροφόρων μεγαλοπαραγόντων, διαπλοκές, «στησίματα», ντόπα, «πόλεμος» μέσω των ΜΜΕ, «ιδιωτικοί στρατοί», χουλιγκάνοι, καφρίλα, οπαδιλίκι. Οπαδιλίκι που απέναντι στους πολλούς αξιοποιείται άλλοτε ως παραισθησιογόνο αφασίας και αποχαύνωσης, άλλοτε ως μοχλός για το ξεστράτισμα του αυθορμητισμού και της επαναστατικότητας της νιότης τους. Οπαδιλίκι, που, από τους λίγους, τους «ξύπνιους», λειτουργεί ως διαβατήριο για να χτίζουν «καριέρες», «ίματζ», «κοινωνικό εκτόπισμα» και, ορισμένοι, περιουσίες και φράγκα.
*
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι το ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν ανακατασκευαστεί η βιτρίνα του, θα αποπνέει από την κορυφή μέχρι τα νύχια, από τα σαλόνια μέχρι τα τελευταία τοπικά πρωταθλήματα της Ανωκατωμαγούλας, τη δυσωδία της παρακμής της τάξης που το έχει σφετεριστεί και για όσο διάστημα θα το έχει σφετεριστεί.

Ας μη νομίζουν, όμως, ότι θα παραιτηθούμε. Εμείς θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε την μπάλα. Να ψάχνουμε το ΠΑΙΧΝΙΔΙ σε έναν κόσμο που οι νόμοι του δε θα υπαγορεύονται από το ωμό συμφέρον, εκεί που οι άνθρωποι δε θα σμίγουν τα χέρια για να ανταλλάξουν λεφτά και μετοχές, αλλά για να ανταλλάξουν φανέλες παίρνοντας ο ένας κουράγιο από τον τίμιο ιδρώτα του άλλου. Μιλάμε για έναν κόσμο που το ποδόσφαιρο θα είναι απλώς ένα παιχνίδι που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την ιερή σοβαρότητα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τα παιχνίδια τους.
*
Οσοι σπεύσουν να χαμογελάσουν με το ρομαντισμό μας (ή όπως αλλιώς βαφτίζουν την άποψή μας), όσοι δηλαδή μας ζητούν να παραμείνουμε αιωνίως στιγματισμένοι και όμηροι ενός κοινωνικού κανιβαλισμού που ισχυρίζεται ότι «ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος δεν είναι τίποτα», ας γνωρίζουν ότι το ποδόσφαιρο μοιάζει πολύ με τη ζωή. Και καμιά φορά τα γκελ στη ζωή - όπως και στο ποδόσφαιρο - είναι απρόβλεπτα.

ΠΗΓΗ:


http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6116674&publDate=22/2/2011


Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 22, 2011 11:16 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι ποδοσφαιρικές «ταυρομαχίες» του αίματος



Απόσπασμα από παλιό μας άρθρο με τον τίτλο: «Οι θεοί των γηπέδων είναι οι άρχοντες του σύμπαντος».
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.resaltomag.gr/193.mag



Το ένστικτο του θανάτου

Ο μαζικός αθλητισμός συντελεί στην παθιασμένη συσπείρωση των μαζών, οδηγεί σε συναισθηματικές εκρήξεις που η ενέργειά τους καναλιζάρεται από τους μηχανισμούς εξουσίας.

Η επιθετική ενέργεια των μαζών δεν στρέφεται κατά του συστήματος, αλλά ταυτίζεται με τα κοινωνικά πρότυπα και «ιδανικά» της καπιταλιστικής ζούγκλας και του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Το «μαζικό άτομο» εσωτερικεύει το θέαμα και ταυτίζεται με τους «ηθοποιούς-σκηνοθέτες».

Ο μαζικός αθλητισμός εμπεριέχει το θάνατο ως λανθάνον ερέθισμα. Διοχετεύει τη μαζική ανθρώπινη ενέργεια στην επιθυμία για αίμα και στη λατρεία της επιθετικότητας. Είναι ο «πολιτισμός» του ενστίκτου του θανάτου για το οποίο έχει μιλήσει ο Φρόιντ.

Σε όλα τα αθλητικά θεάματα κυριαρχεί η αναμονή του θανάτου. Η μέθη και η υστερία των παραληρουσών μαζών δεν είναι δημοσιογραφική επινόηση. Θα πρέπει να έχει γνωρίσει κανείς την έκρηξη του πλήθους για να μπορέσει να καταλάβει ότι οι «αθλητικές ταυρομαχίες» δεν είναι παρά μια προτροπή για την αυτοκαταστροφή και τη νοσηρή διέγερση.

Ο μαζικός αθλητισμός, όχι μόνο δεν συμβάλλει σε μια συλλογική απελευθερωτική κουλτούρα, αλλά αντίθετα αντιπροσωπεύει τον πιο ολοκληρωτικό κορεσμό των μαζών, που πραγματώνεται χάρη στη χειραγώγηση των συναισθημάτων, των παθών και των πνευμάτων τους κάτω από την κυριαρχία του θανάτου.


Οι ιδεολόγοι του αθλητισμού

Βεβαίως οι αστοί ιδεολόγοι παρουσιάζουν τον αθλητισμό σαν μια ηθική άσκηση που επιτρέπει την απόκτηση αρετών. Η ηθική αυτή συμπυκνώνεται στην έννοιας της «ευγενούς άμιλλας». Παρόλο που η αθλητική πρακτική αποδεικνύει καθημερινά ότι η «ευγενής άμιλλα» είναι μια χίμαιρα, οι αστοί ιδεολόγοι εξακολουθούν να εμμένουν σε αυτή τη μυθοποιημένη έννοια. Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η μυθοποίηση επιχειρεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα της καπιταλιστικής ζούγκλας.

Κάποιοι άλλοι επιχειρούν να απομονώσουν τις καλές πλευρές του αθλητισμού από τις βλαβερές. Είναι οι αναμορφωτές που προσπαθούν να τον καθαρίσουν από τις βρωμιές του.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι όλες οι διαστάσεις, όλοι οι τομείς, όλα τα επίπεδα του αθλητισμού αλληλοκαθορίζονται και ταυτόχρονα καθορίζονται από το χώρο στον οποίο ακμάζουν: την κοινωνία της ταξικής εκμετάλλευσης. Ο αθλητικός μεταρρυθμισμός, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη βαρβαρότητα, είναι καθαρά ουτοπική αυταπάτη…


Σημείωση: Μέσα από αυτές τις ποδοσφαιρικές «ταυρομαχίες» της αποκτήνωσης, της νοσηρής διέγερσης και του αίματος, ΣΗΜΕΡΑ στρατολογούνται, οργανώνονται και καθοδηγούνται, από τις καθεστωτικές μαφίες, ποικίλες φασιστικές «ομάδες κρούσης» και προβοκατόρων…

Θα το αναλύσουμε ξεχωριστά αυτό το θέμα γιατί όλα αυτά που συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα στο Καραϊσκάκη, μάλλον, αποτελούν «ασκήσεις» γενικότερων πολιτικών προβοκατσιών…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Μακεδών
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 22, 2011 9:50 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Διάβασα με πολλή προσοχή όλα τα άρθρα σας,και πραγματικά βρίσκω τη συγκεκριμένη ανάλυση που κάνετε για τα αίτια του χουλιγκανισμού πολύ ενδιαφέρουσα! Όμως υπάρχει κάτι που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω...Όλες αυτές οι αλητείες και οι τραμπουκισμοί γιατί συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα και σε τριτοκοσμικές χώρες?? Γιατί,ας πούμε,στην Αγγλία,που είχαν παλιότερα χούλιγκαν,ή στην Ισπανία,δεν υφίσταται πλέον τέτοια επεισόδια ή ομάδες με παρανοϊκούς προέδρους(πχ Μαρινάκης) ή νονούς και νταβάδες της νύκτας(Ψωμιάδης,Μπέος). Αυτό μπορείς να το εξηγήσεις Ροβεσπιέρε..? Ρωτάω γιατί αυτή η κατάσταση πραγματικά έχει καταντήσει αηδία...Και στην Ευρώπη το άθλημα είναι κάργα εμπορευματοποιημένο,αλλά εκεί οι φίλαθλοι των 2 ομάδων κάθονται δίπλα στην κερκίδα χωρίς έκτροπα!! Και ούτε υπάρχουν "στημένες" διαιτησίες και παράγκες όπως εδώ... Ή αν όλα αυτά συμβαίνουν κι εκεί σε κάποιο βαθμό,εδώ έχουμε ξεφύγει σε υπερθετικό βαθμό!!!
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 23, 2011 9:01 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Φίλε Μακεδόνα όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά σε όλα και παντού τα νοσήματα εκφράζονται εδώ σαν εκτρωματικά αποστήματα. Αυτό οφείλεται στην ιστορική διαμόρφωση του ελληνικού καπιταλισμού, μια συγκρότηση που στην Ελλάδα ήρθε πολύ καθυστερημένα (όταν στην Ευρώπη ήδη ο καπιταλισμός γερνούσε), η οποία από την αρχή ήταν «μπασταρδεμένη», εξαρτημένη και υποχείριο των ειδικών συμφερόντων του κεφαλαίου.

Οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες θεσμοθέτησαν σταθερούς κανόνες του παιχνιδιού και το κράτος σε αυτές αποτελούσε το θεματοφύλακα των ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ συμφερόντων του συστήματος και των «σταθερών κανόνων».

Στην Ελλάδα από την αρχή το κράτος ήταν σουρωτήρι ξένων εξαρτήσεων και «ειδικών συμφερόντων». Εδώ μπορούσε να αλλάξει ένας νόμος ή να κατασκευαστεί ένας καινούριος μέσα σε μια νύχτα επειδή εξυπηρετούσε κάποια ειδικά συμφέροντα…

Το ποδόσφαιρο και γενικά ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός αποτελεί για το σύστημα ισχυρότατο όπλο ιδεολογικής κατήχησης και πολιτικής χειραγώγησης.

Για να πετύχει αυτόν τον «ιερό» σκοπό πρέπει να στέκεται υπεράνω των ειδικών σωματειακών συμφερόντων και να διέπεται από σταθερούς κανόνες.

Οι προηγμένες καπιταλιστικές χώρες με τους ισχυρούς θεσμούς και το κράτος θεματοφύλακα των γενικών συμφερόντων του συστήματος θωράκισαν αυτήν την ιδεολογική και πολιτική φύση και λειτουργία του μαζικού αθλητισμού.

Από αυτή τη θωράκιση βγήκε και το μοντέλο της «παγκόσμιας διακυβέρνησης»: η παγκόσμια και αυτόνομη αθλητική Ομοσπονδία.

Τα αίσχη αυτής της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» είναι ακόμα χειρότερα από αυτά που ζούμε στην Ελλάδα, αλλά είναι εντός κυκλώματος. Ότι ξεφεύγει από το παγκόσμιο αυτό κύκλωμα κτυπιέται ανηλεώς.

Ιδιαίτερα κτυπιούνται τα νοσήματα που δημιουργεί ο ίδιος ο ακραίος εμπορευματικός ανταγωνισμός του αθλητισμού, νοσήματα που καταστρέφουν το «κύρος» και απειλούν να τον τινάξουν στον αέρα.

Ο χουλιγκανισμός είναι ένα από αυτά. Στις ευρωπαϊκές χώρες κτυπήθηκε αγρίως αυτό το νόσημα, ακριβώς γιατί απειλούσε όλο το αθλητικό οικοδόμημα και τις ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις με χρεοκοπία…

Στην Ελλάδα για τους ιστορικούς λόγους που αναφέραμε, αλλά και ιδιαίτερους πολιτικούς λόγους δεν έχει μπει ακόμα «τάξη».

Το χειρότερο: επιδεινώθηκε το κακό της «διαπλοκής» κράτους-σουρωτήρι, επιχειρηματιών, πολιτικών κ.λπ…

Εδώ το ποδόσφαιρο έγινε όπλο στα χέρια των αρπακτικών για τις οικονομικές και πολιτικές τους μπίζνες. Αυτό συνετέλεσε και στην εξάπλωση, αλλά και οργάνωση των χούλιγκαν από τα ποικίλα αρπακτικά…

Από κάποια φάση και μετά αυτοί οι στρατοί των χούλιγκαν εντάχθηκαν στα γενικότερα πολιτικά σχέδια της Νέας Τάξης για την αποδόμηση και διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.

Φυσικά αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αργά ή γρήγορα θα επιβληθούν, μια και το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν θεματοφύλακας των «γενικών συμφερόντων» του ποδοσφαίρου και αφού ήδη θα μας έχουν διαλύσει, οι κανόνες της παγκόσμιας «τάξης»…

Ίσως η αρχή να γίνει από τα έκτροπα αυτά στο Καραϊσκάκη. Το καθεστώς αυτό στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί να συνεχιστεί και για έναν ακόμα σοβαρό λόγο: Απειλεί με χρεοκοπία τις ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις…

Αυτά πολύ σχηματικά…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες