Πολεμάμε τις συνέπειες και ξεχνάμε την αιτία.

[Γιωργος Κατράνας]

Όλοι μιλάμε για εγκληματικότητα , για ατιμωρησία , για φοροδιαφυγή , για ανύπαρκτη δικαιοσύνη , για συμφέροντα , για βολέματα και άλλα πολλά .
Όλοι , από τον "ανώτατο άρχοντα" έως τον" κατώτατο πληβείο" (τα εισαγωγικά διότι δεν είμαι υπέρμαχος της όποιας κοινωνικής η οικονομικής η διανοητικής η κάθε κατηγορίας διαστρωμάτωσης , διότι υπάρχουν πολλές , τόσο πολλές που μπορούμε να....
ιδρύσουμε ολόκληρες κοινωνίες).
Πλέον μπορώ ελεύθερα να βαφτίσω την επικρατούσα κοινωνική κατάσταση ως "κατάντια".
Ναι , αρρωστήσαμε βαριά. Πολύ βαριά. Και η ασθένεια δυστυχώς απαιτεί χειρουργείο.
Χάσαμε η μάλλον πετάξαμε οι ίδιοι στα σκουπίδια την φυσιολογική συνέπεια της υγιούς σκέψης και μαζί της την προσωπικότητα μας και τις αντικαταστήσαμε με ό,τι άχρηστο πέταξαν στο δρόμο μας οι πλανόδιοι μπακάληδες η αλλιώς διαμορφωτές συνειδήσεων.
Μπορούμε δίνοντας ασπιρίνες και παυσίπονα να γιατρέψουμε τον καρκίνο; Εμείς λέμε : "και βεβαίως μπορούμε".
Όταν λέμε ότι με την καταστολή και την τιμωρία μπορούμε να πολεμήσουμε την εγκληματικότητα , αυτό ακριβώς λέμε.
Όταν λέμε ότι με πρόστιμα και νόμους και νομοσχέδια και φυλακίσεις μπορούμε να πολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή , τη κερδοσκοπία και την όποια άλλη ασθένεια , πάλι αυτό λέμε.
Μάθαμε πολύ καλά να πολεμάμε τις συνέπειες και ξεχάσαμε την αιτία.
Όταν οι ίδιοι οι δάσκαλοι και παιδαγωγοί μας λειτουργούν αυτό τον τρόπο (με λιγοστές εξαιρέσεις βέβαια που δεν είναι ικανές να κάνουν τον κανόνα), τότε γιατί να περιμένουμε γιατρειά ;
Το μαχαίρι πρέπει να μπει βαθιά, πολύ βαθιά και εκεί που βρίσκεται ο καρκίνος.
Και αυτό το μέρος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο το συμφέρον που βρίσκεται κάτω από τον πλούτο που τροφοδοτείται και κάνει μεταστάσεις από την πιο ανελέητη και άχρηστη εφεύρεση του ανθρώπου.
ΤΟ ΧΡΗΜΑ.