Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν κλειδώνεται μέσα σε ένα μπουκάλι...

[Ροβεσπιέρος]

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν κλειδώνεται μέσα σε ένα μπουκάλι…



Η ΟΡΓΗ της ελληνικής κοινωνίας κοχλάζει. Χιονοστιβάδα τα γεγονότα. Χιονοστιβάδα και η σύγχυση. Χιονοστιβάδα και οι καθεστωτικές σκηνοθεσίες και η εκλογική εμπορία της Λαϊκής ΟΡΓΗΣ και της γενικευμένης σύγχυσης…

Σε όλη την Ελλάδα οι εθνικές παρελάσεις ήταν μια ΚΡΑΥΓΗ γενικής καταδίκης του κατοχικού καθεστώτος, των ανδρεικέλων του, των εξουσιαστικών του δομών και συμβόλων του: Αυτό δεν μπορεί καμιά ταχυδακτυλουργία, καθεστωτική σκηνοθεσία και κομματική εμπορία να το ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ!!!

Σήμερα η λαϊκή ΟΡΓΗ, αυθόρμητα και συγκεχυμένα, είπε ένα βροντερό ΟΧΙ στις νέες κατοχικές δυνάμεις.

Αυτό αποτελεί την ανώτατη, την πλέον πιστή και ανόθευτη ΕΚΦΡΑΣΗ του αγωνιστικού «ΟΧΙ» του λαού το 1940: Η οργισμένη λαϊκή κραυγή καταδίκης των καθεστωτικών ανδρεικέλων και μανδαρίνων της νέας κατοχής μας, αποκαθιστά στο ακέραιο το αγωνιστικό πνεύμα και την επαναστατική παράδοση της εθνικής μας επετείου…

Ο τρόμος του καθεστώτος μπροστά σ’ αυτή την χειμαρρώδη λαϊκή αγανάκτηση κινητοποίησε τα αντανακλαστικά άμυνας εναντίον του λαϊκού βρασμού: Τις προβοκάτσιες του καθεστώτος…



Μια πτυχή αυτής της προβοκάτσιας (μπορεί να είναι σκηνοθετημένη και όχι απλώς απόρροια του τρόμου) ήταν η θεαματική αποχώρηση του Προέδρου Παπούλια από την παρέλαση της Θεσσαλονίκης…

Μια άλλη πτυχή ήταν τα θεατρικά σώου και οι εκλογικές παραστάσεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, των «αριστεριστών» και των «ακροδεξιών» «υπερπατριωτών»: χρήσιμα γρανάζια της προβοκατόρικης καθεστωτικής «διαλεκτικής»…

Έτσι για άλλη μια φορά παραμερίζεται το ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Η ΓΕΝΙΚΗ λαϊκή κατακραυγή και ΚΑΤΑΔΙΚΗ των ανδρεικέλων και ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του κατοχικού καθεστώτος…

Τώρα παίζουμε το γνωστό θέατρο των πολιτικών κοκορομαχιών, των άθλιων δηλώσεων των ανδρεικέλων και των πολιτικών απατεώνων του καθεστώτος περί «κατάλυσης της δημοκρατίας», «αμαυρώματος της εθνικής επετείου» και τα τοιαύτα…

ΟΛΟΙ αυτοί που επιμόνως, εδώ και πολλά χρόνια, επιχειρούν να καταργήσουν τις παρελάσεις, τις εθνικές επετείους και τα ιστορικά μας σύμβολα φωνασκούν σήμερα περί «αμαυρώματος» της Εθνικής μας Επετείου: Ο εθνομηδενισμός, αλλά και ο κάλπικος πατριωτισμός σε παράκρουση…

Οι χειρότεροι όλων: Τα ανδρείκελα της κατοχικής κυβέρνησης και οι ποικίλοι καθεστωτικοί μηχανισμοί εξουσίας (από τον Παπούλια μέχρι τα ΜΜΕ).

Ωρύονται όλοι αυτοί και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για κάποιες πράξεις βίας εναντίον της «δημοκρατίας» και της «εθνικής μας ιστορίας», όταν δεν έχουν αφήσει ΤΙΠΟΤΑ όρθιο και έχουν επιβάλλει τη «δημοκρατία» των διεθνών κερδοσκόπων και των νέων αποικιοκρατών: Μια στυγνή δικτατορία του χρήματος και των νέων κατοχικών δυνάμεων…



Ο ελληνικός λαός τους φτύνει ΣΥΣΣΩΜΟΣ, δεν τολμούν ούτε να εμφανιστούν και έχουν το θράσος να παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας και αγωνιστικής ηθικής: Τόσο πωρωμένοι Φιλισταίοι είναι. Τόσο ξετσίπωτα ανδρείκελα…

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν κλειδώνεται σε μπουκάλι. Ένα κατοχικό καθεστώς ανδρεικέλων παρατεινόμενης πολιορκίας, καθημερινής λεηλασίας και εξόντωσης του ελληνικού λαού, καθώς και δικτατορικής αυθαιρεσίας μοιραία προκαλεί και κάποιες «αυθαίρετες» και «βίαιες» πράξεις του λαού, όταν μάλιστα αυτός είναι εντελώς ανοργάνωτος: Φρόντισαν γι αυτό τα «αριστερά» δεκανίκια του καθεστώτος…

Μπροστά σε ένα τέτοιο καθεστώς ΚΑΘΕ πράξη ΟΡΓΗΣ του λαού είναι και ΝΟΜΙΜΗ και ΑΝΑΓΚΑΙΑ…

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν μπορεί να καταδικαστεί ακριβώς γιατί αποτελεί το «νόμιμο τέκνο» της καθεστωτικής βαρβαρότητας και θηριωδίας: Είναι το αναγκαίο προϊόν μιας ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ κατάστασης…

Αυτό που κρίνεται είναι η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ των υποκειμενικών παραγόντων, δηλαδή των κομμάτων και των πολιτικών οργανώσεων.

Η Λαϊκή οργή αποτελεί τη Λυδία Λίθο του «πολιτικού παράγοντα». Η ποιότητα, η φύση, ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία κάθε πολιτικού υποκειμένου καθορίζεται και προσδιορίζεται από το πώς αντιμετωπίζει τη λαϊκή ΟΡΓΗ: σαν ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της εξέλιξης και των αγώνων ή σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ εκμετάλλευσης και αύξησης των κομματικών ψήφων…

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το ΕΓΚΛΗΜΑ των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ και λοιπών, καθώς και της άλλης «τσόντας» των ακροδεξιών στη σημερινή επέτειο.

ΟΛΟΙ αυτοί έστησαν σώσου και «δυναμικές» εμπορικές φιέστες για την εκμετάλλευση και καπηλεία της λαϊκής ΟΡΓΗΣ που ξεχύθηκε ανοργάνωτη στη σημερινή επέτειο…

Δεν προσπάθησαν να ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ τη λαϊκή ΟΡΓΗ σε ανώτερα και πιο συνειδητά αγωνιστικά επίπεδα, να πυροδοτήσουν και να σαλπίσουν τις ιδέες, τις αξίες και την ΟΡΓΑΝΩΣΗ του λαϊκού «ΟΧΙ» του 1940, αλλά αντίθετα ΠΡΟΒΟΚΑΡΑΝ αυτή τη λαϊκή ΟΡΓΗ με ποικίλα τεχνάσματα τηλεοπτικού θεάματος και εκλογικού κρετινισμού, εντελώς ξένα και αντίθετα με την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ του «ΟΧΙ» του ’40…

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ η πρακτική τους ήταν πρακτική υπονόμευσης της εθνικής επετείου, συνακόλουθα ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ του αγωνιστικού της πνεύματος, αλλά και της ΟΡΓΗΣ του λαού που ύψωνε κραυγή καταδίκης του καθεστώτος και των ανδρεικέλων του…

Γι αυτό Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ μιλάει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για εκλογές και έχει γυρίσει επιδεικτικά και θεαματικά την πλάτη στην ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ: του λαϊκού αγωνιστικού «ΟΧΙ»…

ΟΛΕΣ οι άλλες οι ρητορείες των ηχηρών καυγάδων με τα κυβερνητικά ανδρείκελα είναι μέσα στο καθεστωτικό και άκρως σκηνοθετημένο παιχνίδι της εκλογικής εμπορίας, της «ανανέωσης» και της ΔΙΑΣΩΣΗΣ του καθεστώτος…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Οι δηλώσεις Παπούλια ...



http://2.bp.blogspot.com/-RpewliUb2R0/TqrtrZTMklI/AAAAAAAACbc/pU2bh84RYx0/s1600/0026.jpg

«Όσα συνέβησαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη αποτελούν ευκαιρία να σταθούμε λίγο και να συλλογιστούμε: Πατριώτες είναι εκείνοι που αμαυρώνουν μια εθνική επέτειο; Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν; Δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο; Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν το δημόσιο χώρο ως ιδιοκτησία τους; Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;

Υπάρχει το δικαίωμα και η κατάχρησή του, υπάρχει η δίκαιη οργή και ο εκφυλισμός της, υπάρχει καθαρό όριο ανάμεσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία και σε μια κοινωνική οργάνωση χωρίς κανόνες, χωρίς δημοκρατικό υπόβαθρο.

Κάνω τις επισημάνσεις αυτές πιστεύοντας ότι η έξοδος της πατρίδας μας από την κρίση δεν είναι μόνο ζήτημα αριθμών αλλά υπόθεση βαθιά πολιτική, βαθύτερα πολιτισμική».

Ώστε λοιπόν η κρίση είναι βαθιά πολιτική και βαθύτερα πολιτισμική, είπε ο έχων τον διακοσμητικό τίτλο του "προέδρου" , σε εισαγωγικά, της "δημοκρατίας", σε εισαγωγικά κι αυτή. Τι είδους είναι η σημερινή πολιτική και τι λογής ο "πολιτικός πολιτισμός" είναι καλύτερα άλλη κουβέντα, την οποία ποτέ δεν θα την ακούσουμε από τα χείλη του ανωτάτου άρχοντος - λέγεται κατ΄ ευφημισμόν και "θεσμικός άρχων".



Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, το γνωρίζουν και τα μικρά παιδιά. Αλλά δεν γνωρίζουν πως όταν οι πολιτικοί λένε "τέχνη" εννοούν πώς θα πείσεις τον άλλο ότι το φανταστικό (χρήμα) είναι υπαρκτό (:λεφτά υπάρχουν) και όταν λένε "εφικτό" εννοούν με ποιο τρόπο μπορείς αυτό να το πετύχεις. Και ο μόνος τρόπος δια τα καθ΄ ημάς είναι να σκύβουμε διαρκώς τον αυχένα και τη μέση, από τότε που σταθήκαμε στα πόδια μας και φτιάξαμε με το αίμα μας τούτη την πατρίδα.

Ο κατ΄ ευφημισμόν "ανώτατος άρχων" αυτό το ρόλο υπηρετεί και αυτό τον θεσμό φανερώνει : Να κάνει υπαρκτό το ανύπαρκτο και να τείνει χείρα βοηθείας στο γκρέμισμα των πατέρων που μας παρέδωσαν αυτό τον έρημο τόπο.

Με άλλα λόγια ο ρόλος του θεσμικού μας άρχοντα είναι να μας μυεί στο ψεύδος, διότι οι δάσκαλοί του αυτό τον έμαθαν. Του είπαν να αφήσει στην άκρη την αλήθεια και να ξεχάσει οτιδήποτε έχει σχέση με αυτή. Του υπενθυμίζουν διαρκώς ότι σύμφωνα με τον "ορθόδοξο" (σε εισαγωγικά οπωσδήποτε) εβραϊσμό το 99% της αλήθειας είναι 100% ψέμα και αφού έτσι έχουν τα πράγματα, ο θεσμικός ρόλος του Πρώτου της δημοκρατίας μας είναι να μας φανερώνει το ψεύδος σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Αν ο κύριος Παπούλιας πιστεύει (sic) ότι η πατρίδα μας έχει ανάγκη εξόδου από την κρίση, ας αναθεωρήσει πρώτα εκείνος τα δικά του "πιστεύω" ως προς τα πολιτικά, και δευτερευόντως τα πολιτιστικά, εστιάζοντας κυρίως το ενδιαφέρον του στην έννοια και τη σημασία της λέξεως "θεσμός". Λέξη και έννοια που οικτρά έχουν κακοποιήσει αυτός, οι προκάτοχοι αυτού και όλος ο οχετός της προοδευτικής μας διανόησης. Τότε θα αρχίσουμε να ... πιστεύουμε κι εμείς μαζί του ότι υπάρχει ελπίδα εξόδου από την κρίση.

[ΘΥΜΙΟΣ]

Το ΟΥΣΙΩΔΕΣ είναι το λαϊκό «ΟΧΙ» στη νέα κατοχή



Ένα από τα πιο φορεμένα τεχνάσματα της καθεστωτικής απάτης είναι η επικάλυψη και η εξαφάνιση του ΟΥΣΙΩΔΟΥΣ και η υποκατάστασή του με το ΕΠΟΥΣΙΩΔΕΣ.

Αυτό το τέχνασμα «πατάει» πάνω στην καθεστωτική «φιλοσοφία» της τυπικής λογικής: Στην απλοϊκή εξισωτική μέθοδο που ανάγει σε ΚΟΙΝΟ παρανομαστή τα πρωτεύοντα και δευτερεύοντα στοιχεία της πραγματικότητας.

Με τέτοιου είδους λογιστικές ακροβασίες, για «υποκινητές» των γεγονότων στις παρελάσεις κ.λπ, η κυβέρνηση των ανδρεικέλων και τα προπαγανδιστικά της ιερατεία, επιχειρούν να «πνίξουν» και να εξαφανίσουν το ΟΥΣΙΩΔΕΣ των γεγονότων: Ότι σύσσωμος ο ελληνικός λαός, μέσω του ιστορικού θεσμού των εθνικών παρελάσεων, ΕΞΕΓΕΡΘΗΚΕ εναντίον της…

Το ΠΡΩΤΕΥΩΝ, δηλαδή το ΟΥΣΙΩΔΕΣ στην εθνική μας επέτειο ήταν η ΓΕΝΙΚΗ κάθοδος και αγωνιστική ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ της κυβέρνησης και ολόκληρου του κατοχικού καθεστώτος.

Συνακόλουθα: Η αναζωπύρωση του αγωνιστικού, λαϊκού «ΟΧΙ» του 1940, η αποκατάσταση του επαναστατικού πνεύματος και εθνικού φρονήματος αυτού του «ΟΧΙ» και η σύνδεση όλων αυτών με το σημερινό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού εναντίον της νέας, αποικιοκρατικής κατοχής μας και εναντίον των δυνάμεων, ΟΛΩΝ των δυνάμεων, που συνέβαλαν και νομιμοποίησαν αυτή την κατοχή…

Καμία δόλια καθεστωτική μανούβρα, ταχυδακτυλουργία και προβοκατόρικη πονηρία δεν μπορεί να ΣΒΗΣΕΙ αυτό το ΟΥΣΙΩΔΕΣ!!!!

Δεν πρέπει, λοιπόν να πέφτουμε στην παγίδα κάποιων «επεισοδίων» και «συγκεκριμένων περιστατικών»: Την απόπειρα από κάποιες πολιτικές δυνάμεις να κερδοσκοπήσουν εκλογικά, να σφετεριστούν, ακόμα και να καπηλευτούν το βροντερό, αγωνιστικό «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού που «χύθηκε», σαν λάβα, στην χθεσινή εθνική μας επέτειο.

Αυτά τα «συμπτώματα» είναι το δευτερεύον, το ΕΠΟΥΣΙΩΔΕΣ σε σχέση με το ΟΥΣΙΩΔΕΣ. Είναι εξωτερικές φουσκάλες του ΟΥΣΙΩΔΟΥΣ.

Αν επικεντρώσουμε την ανάλυσή μας σε αυτά χάνουμε το ΟΥΣΙΩΔΕΣ, το δάσος πίσω από δέντρο και παίζουμε, άθελά μας, το παιχνίδι του καθεστώτος, των κατοχικών ανδρεικέλων και αυτών των ίδιων των εκλογικών σφετεριστών του αγωνιστικού και καθολικού λαϊκού «ΟΧΙ»…

Εξάλλου δεν υπάρχει λαϊκή έκρηξη και αγωνιστική κινητοποίηση δίχως τους ποικίλους πολιτικούς κερδοσκόπους και σφετεριστές.

Αντίθετα: όταν φουντώνουν οι λαϊκοί αγώνες πολλαπλασιάζονται οι εκλογικοί τοκογλύφοι, σφετεριστές και προβοκάτορες…

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν σημαίνουν ότι πρέπει όλους αυτούς να τους αφήσουμε στο απυρόβλητο. Σίγουρα θα πρέπει ανηλεώς να τους ξεσκεπάζουμε και να αποκαλύπτουμε το ρόλο τους, αλλά να μην χάνουμε το ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Δεν πρέπει τα «αποστήματα» μιας κατάστασης να γίνονται το ΟΥΣΙΩΔΕΣ…

Δεν πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι των τελετουργικών καυγάδων και θεαματικών πυροτεχνημάτων ανάμεσα στους εκλογικούς τζόκεϊ και πολιτικάντηδες του καθεστώτος.

Είναι πολύ βολικό για το κατοχικό καθεστώς και ιδιαίτερα για τα κυβερνητικά ανδρείκελα το όλο ζήτημα να επικεντρωθεί στα κάλπικα επιχειρήματα περί «δημοκρατίας» (αν είναι δυνατόν να μιλούν αυτοί για «δημοκρατία») ή ότι ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ οργάνωσε τα επεισόδια…

Μια τέτοια λογική πετάει έξω από τη σκάφη, όχι τις σαπουνάδες, αλλά το παιδί: ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ και ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού, τη ΓΕΝΙΚΗ καταδίκη αυτής της κυβέρνησης και του κατοχικού καθεστώτος…

Ταυτόχρονα μια τέτοια λογική βολεύει άριστα και τους δόλιους σχεδιασμούς των νέων αποικιοκρατών και των ποικίλων «νταβάδων»: Σχεδιασμούς αναπαλαίωσης του πολιτικού χάρτη και διάσωσης του σάπιου καθεστώτος. Και βολεύεις αυτή η «λογική» το καθεστώς, ακριβώς, γιατί προβάλλει «αγωνιστικά», μέσα στην αναπόφευκτη κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, τα «αριστερά» εκλογικά δεκανίκια του καθεστώτος…



Υ.Γ. Τα μελοδραματικά μυξοκλάματα του κ. Παπούλια είναι μόνο για γέλια. Φαίνεται ότι έχει χάσει την αίσθηση ΟΧΙ μόνο της πραγματικότητας που βιώνουμε, αλλά και των λόγων του.

Εκτός και αν εμπαίζει τον ελληνικό λαό ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, το πιο πιθανό…

Βεβαίως, είναι γνωστό ότι η παρασιτική, καθεστωτική αλλοτρίωση και πώρωση αναπτύσσει, σε αχαλίνωτο βαθμό και τη ναρκισσιστική ηλιθιότητα.

Έτσι όλοι αυτοί οι κατοχικοί μας μανδαρίνοι, με σημαιοφόρους τον ΓΑΠ και τα Βενιζέλο (από κοντά και ο κ. Παπούλιας), όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται το γλοιώδες και το τυποποιημένο ψεύδος τους, την γκεμπελική κακογουστιά τους και τους θεατρινισμούς των εμμονών τους προκειμένου να εξαπατήσουν το «κοινό», αλλά κατρακυλούν σε κάτι ακόμα το χειρότερο: Προσλαμβάνουν το ψεύδος τους σαν αλήθεια και τους βλακώδεις θεατρινίστικους κομπασμούς τους (φασιστικό κιτς), σαν ευφυΐα!!

Και μόνο το γεγονός ότι ο Πρόεδρος αναζήτησε δάνεια κύρους στις αντάρτικες περγαμηνές ενός 15άχρονου δείχνει ότι η βλακεία δεν έχει πάτο…

Εκτελούν την Ελλάδα ΣΗΜΕΡΑ, ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ τους μισθούς και τις συντάξεις, μας πτωχεύουν και μας καθιστούν και επίσημα αποικία και ο κ. Παπούλας μας λέει ότι ήταν αντάρτης στα δεκαπέντε του χρόνια!!!!!!

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Ένθετο

Στην ανάρτηση με θέμα "Οι δηλώσεις Παπούλια ..." υπάρχει και μια τελευταία φωτογραφία. Όπου λόγοι δημοσίευσης δεν επιτρέπουν το μεγάλο μέγεθος, ώστε να φανεί ευκρινώς τι γράφουν οι κολλημένες αφίσες με τα μπλέ γράμματα.

Ο ψηφοφόρος καλείται να βάλει μπροστά τη μηχανή "ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ" του Πασόκ ή να προτιμήσει τη "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ, χωρίς άγρια φορολογία και χωρίς ανεργία" της νέας δημοκρατίας.

Αυτά προς γνώσιν των ψηφοφόρων, που ετοιμάζονται να χορέψουν πάλι το χορό των εκλογών με μουσική υπόκρουση από το "ντέφι" της κάλπης και τη φλογέρα της ψήφου. Έξτρα συμμετοχή ρωσικό συγκρότημα με κοζάκικους χορούς, "τσιτσόρνια", και φραντζόλες με γάλατα θα προσφερθούν από τη βουλευτή κα. Κανέλλη.

- ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
- ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ
- ΧΩΡΙΣ ΑΓΡΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ
- ΧΩΡΙΣ ΑΝΕΡΓΙΑ

Αξίζει να τα θυμόμαστε

[Ροβεσπιέρος]

Το πήραμε από εδώ:
http://www.newstrap.gr/m-episimainoume/me-sxolia/10149-giati-klais-proedre-.html

Γιατί κλαίς, Πρόεδρε (εξαιρετικό και συγκλονιστικό);



Τ' αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας.
ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ

28 Οκτώβρη 2011

Είδα το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να ορθώνεται.
Είδα το φάσκελο του έφηβου στους κομισάριους.
Είδα τους νέους ν' αποστρέφουν το βλέμμα απ' την εξέδρα του καίσαρα.
Είδα το πένθος στα άσπρα πουκάμισα.
Είδα τη σημαία να ατενίζει το λαό.
Είδα στις μπάντες με μαύρες κορδέλες
Είδα την απόγνωση να γίνεται οργή,
την οργή να παίρνει στόμα,
το στόμα να καταριέται και ν' απαιτεί.

ΕΠΕΛΑΣΗ, ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΠΡΟΕΛΑΣΗ.

Στην τελετή παράδοσης της προεδρίας το 2005, η αποχωρούσα πρόεδρος, κ. Ψαρούδα Μπενάκη, τονίζει:

«τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν», «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται, από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων», «Η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

Έκτοτε η κ. Μπενάκη εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο, ενώ τη δήλωσή της δεν καταδέχτηκε να σχολιάσει κανένας εμβριθής αναλυτής, κανένας ειδικός παραθυρολάγνος.

Σ' αυτή την απίστευτη δήλωση, θα μπορούσατε τουλάχιστον να πείτε πως, όσον αφορά την προεδρία της δημοκρατίας, θα αποκρούσετε τέτοια μαύρα ενδεχόμενα και θα προστατέψετε την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα των ανθρώπων. .

Εσείς τότε, κύριε πρόεδρε, απαντήσατε μ' ένα ασυνάρτητο «ευχαριστώ».

Η «λαϊκή κυριαρχία», που αναφέρεται στον πρόλογο του συντάγματος και που με τόσο ωραία λογάκια διατυμπανίστηκε από το μεγάλο παραμυθά στο «συμβόλαιο με το λαό», συρρικνώθηκε στην υπογραφή του νεογιάπη υπουργού οικονομικών και παραοικονομίας.

Από τις 6 Μάη 2010 και στο εξής, ο εκάστοτε αυτός αποφασίζει την ανανέωση των συνθηκών παράδοσης της χώρας, καταδεχόμενος ενίοτε να σας ενημερώνει.

Οι πολλοί των 'έγκριτων' συνταγματολόγων και οι συνυπεύθυνοι συνυπουργοί κατάπιανε αμάσητη την πιο κατάφωρη παραβίαση του.

Η χώρα παραδόθηκε στο στόμα του λύκου. Άρχισε η μεγάλη νύχτα για το λαό.

Εσείς τότε εκκωφαντικά, και οπωσδήποτε χωρίς να δακρύσετε, σιωπήσατε, κύριε πρόεδρε.

Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, αποφάσισαν να μην μπαίνουν καν στον κόπο. Ούτε εκείνοι, ούτε εσείς.

Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση, οι δυο μαύρες νεκρολογίες. δεν φέρνουν καν τη δική σας υπογραφή.

Όχι γιατί την αρνηθήκατε, όπως θα 'πρεπε ως εγγυητής του Συντάγματος, αλλά γιατί σας θεώρησαν - τόσο απαξιωτικά για σας, τόσο καταστροφικά για τη χώρα - δεδομένο.

Κι όμως δε δακρύσατε.

Όταν ο υπογραμμένος από εσάς νόμος περί συλλογικών διαπραγματεύσεων και το άρθρο 22 του Συντάγματος περί προστασίας της εργασίας, «ηθικής και υλικής εξύψωσης του εργαζόμενου» και άλλα τέτοια μπλα-μπλα, έγιναν κουρέλι από ένα μνημόνιο ενταφιασμού της στοιχειώδους εργασιακής αξιοπρέπειας, αποδεχτήκατε το κουρέλιασμα. Μόνο που δεν κουρελιαζόντουσαν λέξεις και κατ' επίφαση διακηρύξεις , αλλά οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων.

Εσείς τότε, επιλέξατε το ρόλο του μητροπολίτη των ευχελαίων και, χωρίς να δακρύσετε, παραμείνατε στη θαλπωρή της σιωπής.

Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, σας έφερναν για επικύρωση τον ένα θάνατο, μετά τον άλλο.
Και να και ο Καλλικράτης, που έρχεται κομίζοντας την αποδόμηση της χώρας.

Ένας νόμος που η ψυχή του συνοψίζεται στο τρίπτυχο:
ομοσπονδιοποίηση, συγκεντρωτισμός, ιδιωτικοποίηση.

- Υπογράψτε, κύριε πρόεδρε.
- Τι είναι αυτό;
- Ο νόμος νούμερο 3852/10.
- Και σε τι αφορά;
- Στο «νοικοκύρεμα, τη μεταρρύθμιση, τον εκσυγχρονισμό».

Τόσο ανυποψίαστος πια στο βιασμό των εννοιών;

Στο νούμερο 3852/10, υπογράψατε τη συγχώνευση σχολείων, το κλείσιμο νοσοκομείων, την εγκατάλειψη του ορεινού χωριού, την προαναγγελία των «ελεύθερων ζωνών».

Εσείς τότε ζητήσατε καινούρια πένα για να βάλετε αδάκρυτα την ευδιάκριτη επικύρωση.

Όταν ο ευτραφής εγγονός του Πάγκαλου προανήγγειλε την αντισυνταγματική κατάργηση της μονιμότητας, ο καθηγητής του συνταγματικού Δικαίου, κ. Αντώνης Μανιτάκης, δήλωσε: «Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα το επιχειρήσει. Το θεωρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μόνη η σκέψη του με ξεπερνά ως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη».

Αυτή θα έπρεπε να είναι δική σας δήλωση.

Δεν έγινε ποτέ.

Αντίθετα, όταν προχθές σας έφεραν το νόμο «περί νέου ενιαίου μισθολογίου», ρωτήσατε τι πάει να πει «έφεδρος». Οι επιμελητές των λογοτεχνικών αυτών κειμένων σας εξήγησαν: «τους απονέμουμε αξιώματα, κύριε πρόεδρε».

Εσείς τότε αμολήσατε, χωρίς να δακρύσετε, άλλη μια φαρδιά-πλατιά υπογραφή.

Και να μια καταιγίδα νόμων και υπονόμων για κατώτατους μισθούς, ημερήσιες συμβάσεις, χαράτσια και δεκάτες, επιβολή τέλους ακινήτου σε ανθρώπους με αναπηρία 75% και σε άνεργους, προκαταβολικές απαλλαγές των υπουργών από κακουργήματα ενάντια στη χώρα.

Κοντέψατε να πάθετε τενοντίτιδα απ' τις πολλές υπογραφές κι όμως δε διστάσατε να επικυρώνετε, χωρίς να δακρύζετε, κύριε πρόεδρε.

Κι όταν ξεμπέρδεψαν με τα βραχυπρόθεσμα, σας έφεραν προς υπογραφή τα 'μεσοπρόθεσμα'.

Το κατοχικό φιρμάνι που επισείει την εσχάτη προδοσία, με μπιτ παρά ξεπούλημα όλου του πλούτου αυτού του κατασπατηλημένου λαού, με υποχρέωσή του, λέει, να συντηρεί τα πουλημένα και να εγγυάται και δάνεια για τους αγοραστές.

Ούτε και τότε δακρύσατε και επιπλέον συνυπογράψατε.

Από την ώρα που διαβάσαμε για τον πρώτο απελπισμένο που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεξε την απόλυση, την ανεργία, την εξαθλίωση, το άδειο βλέμμα του παιδιού του μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν δεκάδες αυτόχειρες. Τι θλιβερή πρωτιά η χώρα του ήλιου, του απέραντου γαλάζιου, του τουριστικού μύθου να είναι σήμερα πρώτη σε αυτοκτονίες σε όλη την Ευρώπη.

Ούτε όμως και γι αυτό δε δακρύσατε ποτέ, κύριε πρόεδρε.

Και όταν τα χημικά και τα δακρυγόνα πνίγουν την Αθήνα και τρέχουν ποτάμια τα δάκρυα αυτών που επιμένουν να μην αυτοκτονούν και να διεκδικούν το δικαίωμα τους στη ζωή, και το χαμένο γέλιο των παιδιών τους,
τι σόι μόνωση έχει το προεδρικό μέγαρο, ώστε να μην τρέχει ένα δικό σας δάκρυ, κύριε πρόεδρε;

Είχατε τρεις επιλογές: τη συνενοχή, την άρνηση να επικυρώσετε όλη αυτή την αντισυνταγματική, δηλητηριώδη νομοκαταιγίδα και – αν σας ήταν δύσκολο να προκαλέσετε πολιτειακό ζήτημα – την ηρωική έξοδο, με μια αξιοπρεπή παραίτηση.

Ας αφήνατε κάποιον, που δεν πολέμησε τους Ναζί, να υπογράφει τον ένα θάνατο μετά τον άλλο. Κάνατε τις επιλογές σας.

Δεν θέλω να λαϊκίζω, κύριε πρόεδρε, όμως όταν χτες αναφερθήκατε στη συμμετοχή σας στο αντιναζιστικό αγώνα, σκεφθήκατε πόσες χιλιάδες, από τους τότε συναγωνιστές σας, έφαγε η εξορία, ο ταγματασφαλίτης, τα βασανιστήρια;

Πόσοι έμειναν ανώνυμοι, θαμμένοι για πάντα στον ομαδικό τάφο του Άγνωστου στρατιώτη; Πόσοι από αυτά τα «τιμημένα γηρατειά» πρέπει σήμερα να επιλέξουν ανάμεσα στο φαΐ και το φάρμακο γιατί η σύνταξή τους δε φτάνει; Ότι για τους ανθρώπους αυτούς που δούλεψαν σκληρά, η δική σας ετήσια αμοιβή των 447.000 ευρώ αγγίζει τα νούμερα των συμπαντικών μετρήσεων;

Σκεφθείτε μόνο ότι για το συνταξιούχο των 500 ευρώ – που με τη δική σας πάλι υπογραφή ξεπερνά το αφορολόγητο των 5000 – η ετήσια αμοιβή σας αντιστοιχεί σε 75 χρόνια πεντακοσάρικου.

Αν δακρύζατε για όλα αυτά ή γιατί ανθρώπινα αισθανθήκατε πολύ τυχερός, κατανοητό, κύριε πρόεδρε.

Θυμηθείτε μόνο από την αστείρευτη λαϊκή θυμοσοφία πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».

Αν κλαίγατε γιατί είδατε κι εσείς το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να αποστρέφει το κεφάλι και τον έφηβο να φασκελώνει τους κομισάριους της εξέδρας που τους χαντακώνουν τη ζωή, θα ήταν τιμή σας.

Και τέλος – γιατί η πολλή κλαυσιλογία καταντάει αηδία – μην ντρέπεστε για μας, κύριε πρόεδρε. Κρατείστε τη ντροπή και μοιραστείτε την μ' αυτούς που επισκέπτονται το προεδρικό μέγαρο για μια καινούργια υπογραφή που αφορά στο ξεπούλημα της χώρας και την ερήμωση του λαού.

Δε ζητήσαμε από τους πατεράδες και παππούδες μας να πολεμήσουν το Δ' Ράιχ και τους σημερινούς δωσίλογους γιατί αυτό αντιστοιχεί σε μας. Δεν τους ζητάμε όμως να παίξουν και το ρόλο του Αβραάμ.

Δεν είμαστε πρόβατα και δεν θα πάμε ποτέ εκούσια στο σφαγείο.

Και, κύριε πρόεδρε, θυμηθείτε πως όποιος μετράει πρόβατα, στη γλώσσα του Αισχύλου, θα 'χει τον ύπνο του Αγαμέμνονα.

Νίνα Γεωργιάδου
Κάλυμνος, 29-10-11

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Επισκέπτης]

Εξαιρετικό το κείμενο της Νίνας Γεωργιάδου!

Τηρουμένων των αναλογιών, η στάση του Παπούλια θυμίζει τη στάση του τέως βασιλιά στις 21 Απριλίου 1967.

Τουλάχιστον όμως ο τέως κράτησε κάποια, έστω και όχι πολύ πειστικά, προσχήματα όταν επιχείρησε το εξαρχής καταδικασμένο αντιπραξικόπημα της 13ης Δεκεμβρίου.

Ετούτος εδώ ο σημερινός, ποια προσχήματα κράτησε απέναντι στη σύγχρονη κατάλυση του Συντάγματος;