Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Νέες καταγγελίες κατά του Ιγνατίου Δημητριάδος

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΚΛΕΟΞΑΝΘΗ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Οκτ 23, 2013 5:44 pm    Θέμα δημοσίευσης: Νέες καταγγελίες κατά του Ιγνατίου Δημητριάδος Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Νέες καταγγελίες κατά του Ιγνατίου Δημητριάδος



ΚΑ­ΤΑΓ­ΓΕ­ΛΙ­Α

Ε­ΝΩ­ΠΙ­ΟΝ ΤΗΣ Ι­Ε­ΡΑΣ ΣΥ­ΝΟ­ΔΟΥ ΤΗΣ Ι­Ε­ΡΑΡ­ΧΙ­ΑΣ ΤΗΣ ΕΚ­ΚΛΗ­ΣΙ­ΑΣ ΤΗΣ ΕΛ­ΛΑ­ΔΟΣ
ΤΩΝ ΣΩ­ΜΑ­ΤΕΙ­ΩΝ
ΦΙ­ΛΟΡ­ΘΟ­ΔΟ­ΞΟΣ Ε­ΝΩ­ΣΙΣ «ΚΟ­ΣΜΑΣ ΦΛΑ­ΜΙ­Α­ΤΟΣ»
K­AI ΟΡ­ΘΟ­ΔΟ­ΞΟΣ ΧΡΙ­ΣΤΙ­Α­ΝΙ­ΚΟΣ Α­ΓΩ­ΝΙ­ΣΤΙ­ΚΟΣ ΣΥΛ­ΛΟ­ΓΟΣ
«Α­ΓI­OΣ ΘΕ­Ο­ΔΩ­ΡΟΣ Ο ΣΤΟΥ­ΔΙ­ΤΗΣ»

K­A­TA
T­ΟΥ ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙ­ΤΟΥ ΤΗΣ Ι­Ε­ΡΑΣ ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΕ­ΩΣ ΔΗ­ΜΗ­ΤΡΙ­Α­ΔΟΣ
ΚΑΙ ΑΛ­ΜΥ­ΡΟΥ κ.κ. Ι­ΓΝΑ­ΤΙ­ΟΥ ΓΕ­ΩΡ­ΓΑ­ΚΟ­ΠΟΥ­ΛΟΥ


Θέ­μα: Χρῆ­σις με­τα­φρά­σε­ως εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν τῶν ἀ­να­γνω­σμά­των καὶ εὐ­χῶν τῆς Θεί­ας Λα­τρεί­ας εἰς τὴν Ἱ­ε­ρὰν Μη­τρό­πο­λιν Δη­μη­τρι­ά­δος καὶ Ἁλ­μυ­ροῦ ὑ­πὸ τοῦ οἰ­κεί­ου Μη­τρο­πο­λί­του κ. Ἰ­γνα­τί­ου Γε­ωρ­γα­κο­πού­λου καί κληρικῶν αὐτῆς.

Κοι­νο­ποί­η­σις:

1. Ἱ­ε­ρὰν Μη­τρό­πο­λιν Δη­μη­τρι­ά­δος καὶ Ἁλ­μυ­ροῦ.

2. Ἱ­ε­ράς Μη­τρο­πό­λεις Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.

3. Ἱ­ε­ράν Κοι­νό­τη­τα Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους.

4. Κα­θη­γου­μέ­νους τῶν 20 Ἱ­ε­ρῶν Μο­νῶν Ἁγ. Ὄ­ρους

5. Σκῆ­τες καὶ κε­λί­α Ἁ­γί­ου Ὄ­ρους.

6. Ἱεράς Μονάς.

7. Σύ­να­ξιν Κλη­ρι­κῶν καὶ Μο­να­χῶν Ἀν­τι­οι­κου­με­νι­στῶν Πα­τέ­ρων εἰς τήν Ἱ­ε­ρὰν Μο­νὴν Ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος Ἄ­νω Γατ­ζέ­ας.

8. Θρη­σκευ­τι­κὰ ἔν­τυ­πα καὶ ἐ­φη­με­ρί­δας.


Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε καὶ Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,
χαί­ρε­τε ἐν Κυ­ρί­ῳ καὶ εὐ­λο­γεῖ­τε.

Δι­ά τῆς πα­ρού­σης ἀ­να­φο­ρᾶς–κα­ταγ­γε­λί­ας–δι­α­μαρ­τυ­ρί­ας μας προ­α­γό­με­θα ἵ­να γνω­στο­ποι­ή­σω­μεν εἰς τὴν Ἱ­ε­ρὰν Σύ­νο­δον τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος τὴν αὐ­θαί­ρε­τον καὶ πα­ρά­νο­μον καὶ ἀν­τι­συ­νο­δι­κὴν και­νο­το­μί­αν, ἡ ὁ­ποί­α ἐ­πε­βλή­θη ἐ­πὶ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Δη­μη­τρι­ά­δος ὑ­πὸ τοῦ οἰ­κεί­ου αὐ­τῆς Μη­τρο­πο­λί­του κ. Ἰ­γνα­τί­ου Γε­ωρ­γα­κο­πού­λου, καὶ ἡ ὁ­ποί­α συ­νί­στα­ται εἰς τὴν χρῆ­σιν κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν με­τα­φρά­σε­ως εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν, ἀρ­χι­κῶς ―ἀ­πὸ δι­ε­τί­ας πε­ρί­που― τῶν ἀ­να­γνω­σμά­των καὶ εὐ­χῶν τῶν ἱ­ε­ρῶν Ἀ­κο­λου­θι­ῶν καὶ Μυ­στη­ρί­ων, ἐ­νῶ τε­λευ­ταί­ως ἐ­προ­χώ­ρη­σεν εἰς τὴν χρῆ­σιν με­τα­φρά­σε­ως εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν καὶ τῶν τε­λε­στι­κῶν εὐ­χῶν τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας. Καὶ μά­λι­στα προ­έ­βη ὁ Δη­μη­τρι­ά­δος κ. Ἰ­γνά­τι­ος εἰς τὴν ἀ­νω­τέ­ρω και­νο­το­μί­αν, πα­ρὰ τὴν ἀ­πὸ 14 Ἀπριλίου 2010 ρη­τὴν ἀ­πό­φα­σιν τῆς Δ. Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, ὅ­τι οὐ­δε­μί­α χρῆ­σις με­τα­φρά­σε­ως κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν εἶ­ναι ἐ­πι­τρε­πτὴ ἄ­νευ προ­η­γου­μέ­νης ἐγ­κρί­σε­ως τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου!­.­..

Γνω­ρί­ζο­μεν κα­λῶς ὅ­τι ἡ χρῆ­σις με­τα­φρά­σε­ως εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν εἰς τὴν Ἱ­ε­ρὰν Μη­τρό­πο­λιν Δη­μη­τρι­ά­δος ἐ­γέ­νε­το ἐ­ρή­μην καὶ ἐν οὐ­δε­μί­ᾳ ἐγ­κρί­σει ἢ συγ­κα­τα­θέ­σει τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος. Ἀ­πο­ροῦ­με δὲ δι­ὰ τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι δύ­να­ται ἕ­νας Μη­τρο­πο­λί­της νὰ και­νο­το­μῆ εἰς τὰ ἱ­ε­ρὰ Μυ­στή­ρι­α καὶ τὴν λει­τουρ­γι­κὴν Τά­ξιν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ νὰ μὴν ἀ­να­κα­λῆ­ται πά­ραυ­τα εἰς τὴν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴν Τά­ξιν ―οἵ­αν κα­τα­φώ­ρως πα­ρε­βί­α­σεν― ὑ­πὸ τῶν ὑ­πο­λοί­πων ἱ­ε­ραρ­χῶν, συ­να­δέλ­φων καί συλ­λει­τουρ­γῶν αὐ­τοῦ καὶ ὑ­πὸ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας ἐν σώ­μα­τι, ὡς ὑ­πευ­θύ­νου οὔ­σης δι­ὰ τὰ θέ­μα­τα τῆς Πί­στε­ως καὶ τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς Τά­ξε­ως. Ἔ­τι δὲ πε­ρισ­σό­τε­ρον ἀ­πο­ροῦ­με δι­ό­τι δὲν ἐ­λέγ­χε­ται ὑ­πὸ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου ἐ­ὰν τη­ρῆ­ται ἀ­πα­ρα­σα­λεύ­τως καὶ ἀ­νο­θεύ­τως ἡ δογ­μα­τι­κὴ ἀ­κρί­βει­α καὶ ἐγ­κυ­ρό­της εἰς τὴν ἐν χρή­σει με­τά­φρα­σιν καὶ τὸ δό­κι­μον κα­τὰ τὸν γλωσ­σι­κὸν πλοῦ­τον καὶ τὴν ποι­η­τι­κὴν ἀ­ξί­αν καὶ τὴν κα­τα­νυ­κτι­κὴν ὑ­πο­βο­λὴν αὐ­τῆς τῆς με­τα­φρά­σε­ως ἀ­να­λό­γως τοῦ πρω­το­τύ­που τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων.

Κα­τΆ αὐ­τὸν τὸν τρό­πον, ὡ­στό­σο ―τῆς ἀ­νο­χῆς ἐκ μέ­ρους τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς πα­ρα­νό­μως τε­λου­μέ­νης αὐ­θαι­ρέ­του ἀλ­λὰ καὶ πο­νη­ρᾶς δι­α­τα­ρά­ξε­ως καὶ ἀλ­λα­γῆς τῆς ἀπΆ αἰ­ώ­νων ὑ­πὸ τῶν Ἁ­γί­ων καὶ θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ὁ­ρι­σθεί­σης λει­τουρ­γι­κῆς Τά­ξε­ως καὶ Γλώσ­σης― δι­δά­σκε­ται ἐν τῇ πρά­ξει εἰς τό χρι­στε­πώ­νυ­μον Ποί­μνι­ον ἡ ἀ­νυ­πα­κο­ή καί ἡ ἀν­ταρ­σί­α καὶ ἡ νό­θευ­σις καὶ ἡ δι­α­στρέ­βλω­σις τῆς ἰ­σο­κύ­ρου τοῦ ἱ­ε­ροῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου ἱ­ε­ρᾶς Πα­ρα­δό­σε­ως, κα­θΆ ὅ­σον ἔ­νι­οι Μη­τρο­πο­λί­ται φέ­ρον­ται τοι­ου­το­τρό­πως, μὴ ὑ­πο­λο­γί­ζον­τες τοὺς ἱ­ε­ρούς Κα­νό­νας, τὴν ἱ­ε­ρὰν Πα­ρά­δο­σιν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ αὐ­τὸ τοῦ­τον ἀ­κό­μη τὸ Σύν­ταγ­μα τῶν Ἑλ­λή­νων(ἄρθ.3 & 1,3), τὸ ὁ­ποῖ­ον αὐ­στη­ρῶς καὶ πε­ρι­ο­ρι­στι­κῶς ὁ­ρί­ζει ὡς λει­τουρ­γι­κὴν γλῶσ­σαν τῆς κρα­τού­σης Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­κεί­νην τὴν εἰς τὸ πρω­τό­τυ­πον τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων χρη­σι­μο­ποι­ου­μέ­νην ὑ­πὸ τῶν Πα­τέ­ρων. Ση­μει­ω­τέ­ον, μά­λι­στα, ὅ­τι τὸ ἐγ­χεί­ρη­μα τῆς χρή­σε­ως με­τα­φρά­σε­ως τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων κα­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν εἶ­ναι ἐν­τε­ταγ­μέ­νον εἰς τὰ πλαί­σι­α καὶ τοὺς στό­χους τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ δι­α­χρι­στι­α­νι­κοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τοῦ δι­α­θρη­σκει­α­κοῦ Συγ­κρη­τι­σμοῦ, προ­κει­μέ­νου μέ­σῳ αὐ­τῆς νὰ νο­θευ­θῆ καὶ νὰ δι­α­στρα­φῆ ἡ δογ­μα­τι­κὴ ἀ­κρί­βει­α τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ώς μας, ἀλ­λὰ καὶ νὰ ἀ­πο­κο­πεῖ τὸ πλή­ρω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­πὸ τὴν ἱ­ε­ρὰν Πα­ρά­δο­σιν αὐ­τῆς.

Γνω­στὸν τυγ­χά­νει τοῖς πᾶ­σιν, ἄλ­λω­στε, ὅ­τι ἡ συγ­γρα­φὴ αὕ­τη τῶν εὐ­χῶν τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας ἐ­γέ­νε­το ὑ­πὸ τῶν Ἁ­γί­ων καὶ θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων δι­ὰ θεί­ας ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ως καὶ θεί­ας ἐμ­πνεύ­σε­ως, ὡς τοῦ­το μαρ­τυ­ρεῖ­ται εἰς τοὺς χα­ρι­το­βρύ­τους βί­ους αὐ­τῶν. Θε­ω­ροῦ­με δὲ τὴν τέ­λε­σιν τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας εἰς τὴν δη­μο­τι­κὴν γλῶσ­σαν ὡς ὀρ­θο­λο­γι­στι­κὴν βε­βή­λω­σιν τοῦ ἱ­ε­ροῦ Μυ­στη­ρί­ου τῆς Πί­στε­ως καὶ συγ­χρό­νως ὡς συμ­πό­ρευ­σιν καὶ ὑ­πο­τα­γὴν τῆς στρα­τευ­ο­μέ­νης Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας εἰς τὰ πολ­το­ποι­η­τι­κὰ καὶ ὁ­μο­γε­νο­ποι­η­τι­κὰ κε­λεύ­σμα­τα τῆς ἑ­ω­σφο­ρι­κῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς καὶ τῆς κα­τΆ αὐ­τὰς καὶ κα­θΆ ἡ­μᾶς ἀ­περ­γα­ζο­μέ­νης Παν­θρη­σκεί­ας τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου, ἀλ­λὰ καὶ ὡς ἕ­να μέ­γα καὶ κα­θο­ρι­στι­κὸ βῆ­μα εἰ­σέ­τι πρὸς τὸν ἐ­κμον­τερ­νι­σμὸν αὐ­τῆς κα­τά τά δυ­τι­κά πρό­τυ­πα τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν πα­πι­στῶν καὶ πά­σης φύ­σε­ως προ­τε­σταν­τῶν, κα­θὼς ἐ­πί­σης καὶ πρὸς τὴν πλή­ρην πλέ­ον ἐκ­κο­σμί­κευ­σίν της. Τὸ δὲ πρό­σχη­μα ὅ­τι ἡ με­τά­φρα­σις τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων ἐ­πι­βάλ­λε­ται δι­ὰ τὴν δῆ­θεν «κα­τα­νό­η­σιν» αὐ­τῶν, ψευ­δὲς καὶ κα­κό­πι­στον ἐ­πι­χεί­ρη­μα ἐ­στί, δι­ό­τι ἀ­κρι­βῶς αὐ­τὸ τοῦ­το εἶ­ναι τὸ ἔρ­γον τοῦ κη­ρύγ­μα­τος καὶ τῆς κα­τη­χή­σε­ως πρὸ καὶ με­τὰ τὴν Θεί­αν Λα­τρεί­αν, μά­λι­στα δὲ ἡ πρω­τί­στη δι­α­κο­νί­α καὶ μέ­ρι­μνα καὶ εὐ­θύ­νη ἑ­κά­στου ἐ­πι­σκό­που!­.­..

Ὅ­θεν σᾶς ἀ­πο­στέλ­λο­μεν τὴν πα­ροῦ­σα κα­ταγ­γε­λί­α μας, με­τὰ τοῦ πε­ρὶ αὐ­τὴν συ­νημ­μέ­νου ὀ­πτι­κο­α­κου­στι­κοῦ ὑ­λι­κοῦ (d­vd), ἐλ­πί­ζον­τες ὅ­τι θὰ λά­βε­τε τὰ κα­θΆ Ὑ­μᾶς ἁρ­μο­δί­ως ἐ­πι­βαλ­λό­με­να μέ­τρα ἐ­πί τῶν ἀ­νω­τέ­ρω κα­ταγ­γε­λι­ῶν μας κα­τὰ τοῦ Δη­μη­τρι­ά­δος κ. Ἰ­γνα­τί­ου, ἐκ­δί­δον­τες τὴν εὔ­λο­γον καὶ ἀ­ναγ­καί­αν ἐ­πὶ αὐ­τῶν κα­τα­δι­κα­στι­κὴν ἀ­πό­φα­σιν Ὑ­μῶν, ὡς Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.

Ἡ δι­α­τή­ρη­σις δὲ καὶ συ­νέ­χι­σις, εἰς τὴν Ἱ­ε­ρὰν Μη­τρό­πο­λιν Δη­μη­τρι­ά­δος αὐ­τῆς τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς καὶ λει­τουρ­γι­κῆς και­νο­το­μί­ας θὰ ἔ­χη ὡς ἀ­πο­τέ­λε­σμα τὴν πε­ραι­τέ­ρω ἐκ μέ­ρους μας κλι­μά­κω­σιν τῶν ἀν­τί­δρα­σε­ων ―κα­τὰ τὴν ἁ­γι­ο­Πα­τε­ρι­κὴν Δι­δα­σκα­λί­αν καὶ τὴν ἱ­ε­ρὰν Πα­ρά­δο­σιν τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας, αἱ ὁ­ποῖ­αι ἐ­πι­βάλ­λουν ὡς κα­θῆ­κον τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τὴν στερ­ρὰν ἀν­τί­δρα­σιν κα­τὰ τῶν αἱ­ρέ­σε­ων καὶ κα­τὰ τῶν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κῶν ἐ­κτρο­πῶν― τῶν ὁ­ποί­ων ἀν­τι­δρά­σε­ων τὴν συ­νέ­χι­σιν δι­ά τῆς πα­ρού­σης σᾶς γνω­στο­ποι­οῦ­με καί συγ­χρό­νως σᾶς κα­θι­στοῦ­με πλέ­ον ὑ­πευ­θύ­νους ἐ­πὶ τῶν οἱ­ων­δή­πο­τε συ­νε­πει­ῶν ἐκ τῶν ἀν­τι­δρά­σε­ων αὐ­τῶν, ἐ­ὰν ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας δὲν θέ­ση ρη­τῶς καὶ ἀ­πο­φα­σι­στι­κῶς ὁ­ρι­στι­κὸν τέ­λος εἰς τὴν κα­κό­δο­ξον και­νο­το­μί­αν τῆς πα­ρα­νό­μου καὶ πο­νη­ρᾶς καὶ κα­κο­βού­λου με­τα­φρά­σε­ως τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων, τῆς ἐκ τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ἐ­πι­βαλ­λο­μέ­νης καὶ κα­τευ­θυ­νο­μέ­νης δι­ὰ τῶν ἐκ­προ­σώ­πων αὐ­τοῦ ἐν­τὸς τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας.

Ἀ­να­μέ­νον­τες, ἐν­τός εὐ­λό­γου χρο­νι­κοῦ δι­α­στή­μα­τος, τὴν ἀ­πάν­τη­σιν καί το­πο­θέ­τη­σιν Ὑ­μῶν ἐ­πὶ τοῦ ζω­τι­κοῦ καὶ ζέ­ον­τος θέ­μα­τος τού­του ὑ­πο­ση­μει­ού­με­θα ἐ­νυ­πο­γρά­φως.

Ἐν Βό­λῳ τῇ 15ῃ Ὀ­κτω­βρί­ου 2013

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες