Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Έφυγε ο ηγέτης της κουβανέζικης Επανάστασης

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Νοέ 26, 2016 11:24 am    Θέμα δημοσίευσης: Έφυγε ο ηγέτης της κουβανέζικης Επανάστασης Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Έφυγε ο ηγέτης της κουβανέζικης Επανάστασης



Έφυγε ο Φιντέλ Κάστρο: Ένας από τους πιο ιστορικούς και ασυμβίβαστους ηγέτες και εμβληματικούς Επαναστάτες του 20ού αιώνα.

Ο Φιντέλ, ακριβώς επειδή έγινε επαναστατικό σύμβολο, βρέθηκε στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα…

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης άρχισε μια ενορχηστρωμένη καμπάνια κατασυκοφάντησης του κουβανικού καθεστώτος και του ηγέτη του, Φιντέλ Κάστρο: Τα εναπομείναντα επαναστατικά σύμβολα…


Από τους πρώτους που έσυραν το χορό εναντίον της Κούβας και του Φιντέλ ήταν οι υπόδουλοι «προοδευτικοί στοχαστές και τα «αριστερά» νεοταξικά μορμολύκεια (τύπου «Ιών» και ΙΝΤΥ).

Κατόπιν «συνωστίστηκαν» στον ίδιο χορό κάθε καρυδιάς καρύδι. Όλες οι ποικιλίες του αντικομουνισμού, τα ποικίλα «βαποράκια» των μυστικών υπηρεσιών…

Ποτάμια χολής και μίσους ξεχύθηκαν εναντίον του Φιντέλ, από όλους τους μισθοφόρους και τα φερέφωνα της παγκοσμιοποίησης, κάθε χρώματος.

Ο αντικομουνισμός, στο πρόσωπο του Φιντέλ, πήρε μορφές υστερικών γαυγισμάτων.

Γιατί τέτοια παράκρουση κατασυκοφάντησης της Κούβας και του ηγέτη της;

Αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από παλιό μας άρθρο με τίτλο: Φιντέλ Κάστρο: Στο μάτι του κυκλώνα κάθε εγκάθετου της Νέας Τάξης

Το άρθρο ολόκληρο μαζί με τον ιστορικό λόγο του Κάστρου («Η Ιστορία θα με δικαιώσει»), βρίσκονται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7295




Ο βασικός λόγος (για την κατασυκοφάντηση του Φιντέλ) είναι το γεγονός ότι οι λαοί, κάτω από τα θανατηφόρα κτυπήματα του νεοταξικού φασισμού αρχίζουν να ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ, δηλαδή να αναζητούν τις αγωνιστικές τους κατακτήσεις και τα επαναστατικά τους οράματα: Εξ αντικειμένου ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ…

Η κατασυκοφάντηση του Φιντέλ Κάστρο έχει όμως και μια άλλη παράμετρο.

Η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα μιας σοσιαλιστικής Επανάστασης ΕΘΝΙΚΟ-απελευθερωτικής.

Η κουβανέζικη Επανάσταση κατέγραψε και καταγράφει τη δυναμική του «εθνικού στοιχείου», αυτό δηλαδή που τρέμει και θέλει να καταργήσει σήμερα η Νέα Τάξη.

Στις σημερινές συνθήκες είναι αυτό το «εθνικό στοιχείο» που αποτελεί τον επαναστατικό καταλύτη, που συσπειρώνει και ενώνει τους λαούς, που αποτελεί τη χειμαρρώδη ενέργεια επαναστατικών ανατροπών και σοσιαλιστικών προοπτικών.

Αυτό τρέμουν και μισούν θανάσιμα και το συκοφαντούν αγρίως τα πλανητικά κέντρα εξουσίες, οι «αριστερές» ελίτ εκπόρνευσης των επαναστατικών ιδεών και τα ποικίλα παπαγαλάκια της παγκοσμιοποίησης…

Είναι τόσο σημαντικές, πολυάριθμες και ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ οι επιτεύξεις και τα μαθήματα της κουβανέζικης Επανάστασης που οι σύγχρονοι «αριστεροί» δωσίλογοι και τα πρακτορεία της Νέας Τάξης θέλουν να τις εξαφανίσουν, εστιάζοντας, αποκόβοντας και διογκώνοντας κάποια ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ελαττώματα του καστρικού καθεστώτος.

Ελαττώματα ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ, αν σκεφτεί κανείς με τι είχε να πολεμήσει η πολιορκημένη Κούβα, μέσα σε ποιο ασφυκτικό ιμπεριαλιστικό κλοιό βρισκόταν κλπ.

Κάτω από τέτοιες τρομακτικά δυσμενείς συνθήκες είναι αναπόφευκτες κάποιες παραμορφώσεις και δημοκρατικές αλλοιώσεις. Το να πετάς όμως έξω από τη σκάφη μαζί με τη σαπουνάδα και το παιδί αυτό είναι δολιότητα πρώτου μεγέθους, άξια για τους προοδευτικούληδες και αριστερούλιδες γλείφτες της εξουσίας.

Τι θέλουν να αφανίσουν οι αντιεθνικιστές κοσμοπολίτες:

Πρώτον. Ότι η κουβανέζικη επανάσταση άρχισε σαν εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα δημοκρατικής ελευθερίας και ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, για να ικανοποιήσει και αυτά τα στοιχειώδη εθνικά και δημοκρατικά αιτήματα, προχώρησε στην απαλλοτρίωση και τον διωγμό των καπιταλιστών.

Δεύτερο. Ξεκίνησε από κάτω με την ΕΝΟΤΗΤΑ των πληβειακών τάξεων και μικροαστικών κοινωνικών στρωμάτων και στη δυναμική της εξέλιξη κατέληξε σε σοσιαλιστικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης.

Τρίτον. Ήταν μια επανάσταση που «διαμόρφωσε» την ηγεσία.

Δεν είχε δηλαδή μια παγιωμένη και ιδεολογικά ομοιογενοποιημένη ηγεσία. Η ηγεσία της κουβανέζικης επανάστασης ήταν ένα γιακωβίνικο επιτελείο, που μέσα από τους διαδοχικούς σταθμούς της επαναστατικής εξέλιξης «ξεκαθάριζε» από τα αστικο-φιλελεύθερα στοιχεία της. Οι διαδοχικές κρίσεις στο κυβερνητικό επιτελείο, οι αλλαγές στρατοπέδου μιας σειράς εκπροσώπων της παλιάς αστικής «δημοκρατίας» (όπως ο Ουρούτια, ο πρώτος πρόεδρος της Επανάστασης, όπως ο Πρίο Σοκάρας, όπως οι στρατιωτικοί ηγέτες σαν τους Ντιάζ Λανς, Χούμπερ Μάττος κλπ) δεν είναι παρά μια έκφραση των κοινωνικών μετασχηματισμών που επέβαλε η δυναμική της Επανάστασης.

Αυτά ΤΡΕΜΟΥΝ σήμερα τα πλανητικά κέντρα εξουσίας και οι υπάλληλοί τους. Και τα τρέμουν γιατί η ΑΛΩΣΗ των εθνών που επιδιώκουν, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ τις προϋποθέσεις της επαναστατικής ΕΝΟΤΗΤΑΣ των κοινωνιών.

Το παράδειγμα της Κούβας είναι ΥΛΟΠΟΙΗΣΙΜΟ σήμερα και στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.

Δεν μας προκαλεί συνεπώς καμιά έκπληξη η χολή που χύνουν τα «αριστερά» μορμολύκεια και τα ακροδεξιά κατακάθια, κατά του Κάστρο…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκέπτης






ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 27, 2016 3:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο αποχαιρετισμός του Μαραντόνα



«Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστος μου, που με συμβούλευε, εκείνος που μου τηλεφωνούσε ανά πάσα στιγμή για να συζητήσουμε για την πολιτική, το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ. Ποτέ δεν έκανε λάθος, για μένα ο Φιδέλ ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο μεγαλύτερος. Η καρδιά μου πονάει, γιατί ο κόσμος χάνει των σοφότερο όλων.

Δεν μπορεί ο καθένας να θάψει μία δικτατορία και να αμφισβητήσει αντιμετωπίζοντας την αμερικανική αυτοκρατορία.

Δεν μπορεί ο καθένας να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο. Δεν μπορεί o καθένας να χαμηλώσει την παιδική θνησιμότητα από 42% σε 4%.

Δεν μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει περισσότερους από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας 1 γιατρό για κάθε 130 άτομα, με το υψηλότερο ποσοστό των γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο.

Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ιατρική σχολή του κόσμου, με 1500 ξένους γιατρούς ανά έτος και 25.000 απόφοιτους ιατρικών σχολών από 84 χώρες.

Δεν μπορεί ο καθένας να στέλνει περισσότερους από 30.000 γιατρούς να εργάζονται σε περισσότερες από 68 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 600.000 αποστολές.

Δεν μπορεί ο καθένας να φτιάξει την μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς παιδικό υποσιτισμό.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να δημιουργήσει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς το πρόβλημα των ναρκωτικών.

Δεν μπορεί ο καθένας να πετύχει 100% σχολική εκπαίδευση.

Δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στη χώρα του χωρίς να δει ένα παιδί να κοιμάται στο δρόμο.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να παρουσιάσει τη μόνη χώρα στον κόσμο που συναντά την οικολογική βιωσιμότητα.

Δεν μπορεί ο καθένας να επιτυγχάνει για το λαό του 79 χρόνια προσδόκιμο ζωής.

Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει εμβόλια κατά του καρκίνου.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να έχει τη μόνη χώρα που εξαλείφθηκε η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί του ιού HIV.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει τα περισσότερα Ολυμπιακά μετάλλια στη Λατινική Αμερική.

Δεν μπορεί ο καθένας να έχει δεχθεί πάνω από 600 απόπειρες κατά της ζωής του και 11 πρόεδροι των ΗΠΑ να προσπαθούν να τον ανατρέψουν.

Δεν μπορεί ο καθένας να επιβιώνει μετά από 50 χρόνια αποκλεισμού και οικονομικού πολέμου.

Δεν μπορεί ο καθένας να φτάνει τα 90 του χρόνια, με πολύ εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ιστορία.

Αγαπήθηκε από εκατομμύρια. Παρεξηγήθηκε από πολλούς άλλους. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς, είναι να τον αγνοήσει».

Ντιέγκο Μαραντόνα
Επιστροφή στην κορυφή
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 30, 2016 10:56 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο Τσίπρας υμνητής του Κάστρο!!!



Ο Τσίπρας θα περάσει στην ιστορία ΟΧΙ μόνο ως το θλιβερό δωσίλογο ανδρείκελο του 4ου Ράιχ, αλλά και ως ο πλέον αισχρός και μοχθηρός έμπορας και καπηλευτής της Ιστορίας και των συμβόλων της Αριστεράς.

Αυτήν την τραγωδία της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της καπηλείας την έχουμε ζήσει στην Ελλάδα σε πολλά επεισόδια και από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του καθεστώτος.


Το Πολυτεχνείο το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα: Έγινε προνομιούχα μετοχή στο εκλογικό χρηματιστήριο, στο χρηματιστήριο της κάλπης.

Μετά την πτώση της χούντας όλοι τρέχανε να καταθέσουν τα πακέτα των «αντιστασιακών» μετοχών τους για να αναρριχηθούν στο μεταδικτατορικό πολιτικό σκηνικό, να εισπράξουν τα εκλογικά λύτρα του σφετερισμού της εξέγερσης του ελληνικού λαού…

Όλοι τρέχανε να εξαργυρώσουν στο καθεστωτικό χρηματιστήριο ακόμα και το πέρασμά τους από την Πατησίων και Στουρνάρη, ακόμα και το βήχα τους εναντίον της χούντας.

Και εδώ οι συριζαίοι έγραψαν τα πιο μελανά επεισόδια αυτής της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ: Της τραγωδίας της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της καπηλείας…

ΟΙ Διαχειριστές των νέων αποικιοκρατών που σπέρνανε την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και τη ΦΡΙΚΗ, υμνούσαν το Πολυτεχνείο, η κυβέρνηση της δωσίλογης αυθάδειας, εμπορευόταν το Πολυτεχνείο!!!

Η ίδια αυτή «αριστερή» συνταγή της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ (τραγωδία της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της εμπορίας) και για τον θάνατο του μεγάλου ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ: Φιντέλ…

Σπεύδει ο φτηνός και γελοίος πολιτικός εμποράκος, ο Τσίπρας, να τιμήσει τον Κάστρο με «αμερικανική προφορά» (!!!) (στο σημερινό του κείμενο ο Στάθης τα περιγράφει εύστοχα).

Το ανδρείκελο των νέων αποικιοκρατών και του αμερικανισμού (Τσίπρας) σπεύδει να …τιμήσει τον ΤΙΤΑΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΣΑΤΗ που όρθωσε το ανάστημά του κατά των αποικιοκρατών και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Τέτοιος χλευασμός της Ιστορίας και τέτοια αυθάδεια πολιτικής εμπορίας και καπηλείας, από το θλιβερό και γελοίο «αριστερό» ανδρείκελο…

Διαβάστε και το παρακάτω εύστοχο σχόλιο της Μαίρης Ηλιάδη:
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=25828:kastro-tsipras&catid=81:kivernisi&Itemid=198




Σήκω Κάστρο να τον δεις…!
Μαίρη Ηλιάδη

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΝΤΕΛΙΡΙΟ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν οποιοσδήποτε Έλληνας πρωθυπουργός, και φυσικά ο Αλ. Τσίπρας, έσπευδε να αποτίσει με σεμνότητα και κυρίως με ειλικρίνεια, χωρίς διάθεση φτηνής εκμετάλλευσης και φτηνού αντιπερισπασμού, φόρο τιμής στον εκλιπόντα μεγάλο επαναστάτη Φιντέλ.

Ο Τσίπρας, όμως, έσπευσε στην Αβάνα με περισσή θρασύτητα και αλαζονεία και ιδιαίτερα με διάθεση ευτελούς καπηλείας του Φιντέλ για λόγους κυνικής εσωτερικής κατανάλωσης.

Δεν είναι δυνατόν ο Αλ. Τσίπρας να λέει στις δηλώσεις του από την Αβάνα ότι ο Φιντέλ ενέπνευσε την επαναστατική φλόγα όχι μόνο στον Κουβανέζικο λαό, όχι μόνο στη Λατ. Αμερική αλλά και σε όλο τον κόσμο και αυτή η επαναστατική φλόγα που ενέπνευσε ο Φιντέλ να μεταφράζεται από τον ίδιο, με την πρώτη δυσκολία και πίεση, σε μια ταπεινωτική και εξευτελιστική μνημονιακή συνθηκολόγηση.

Δεν είναι δυνατόν, στις ίδιες δηλώσεις του, ο Τσίπρας να ισχυρίζεται, με τόση ευκολία και τόσο ψεύτικα, ότι ''τον λαό της Κούβας και της Ελλάδας ενώνει η μεγάλη αξία της κοινωνικής απελευθέρωσης'', όταν ήταν αυτός που ξεπούλησε το ΟΧΙ του ελληνικού λαού για να το μετατρέψει, περιφρονώντας τη θέληση του για μνημονιακή κοινωνική απελευθέρωση, σε νεοαποικιακό ΝΑΙ της παράδοσης του λαού μας και του εξευτελισμού της πατρίδας μας.

Μπορεί ο Φιντέλ να είναι νεκρός, μπορεί αρκετοί από τους γραφειοκράτες που τον έχουν διαδεχθεί να σκέπτονται μόνο με όρους δημοσίων σχέσεων, αλλά υπάρχουν και στην Ελλάδα και στην Κούβα αρκετοί, πολύ περισσότεροι απ' όσο νομίζουν οι έμποροι της πολιτικής αγοράς, που καταλαβαίνουν την υποκρισία, την ψευτιά και τον ξεπεσμό.

Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Δεκ 04, 2016 9:48 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Εντουάρντο Γκαλεάνο: Φόρος τιμής στον Φιντέλ


13 Φεβρουαρίου 1961: Ο Φιντέλ Κάστρο
κόβει ζαχαροκάλαμα σε άγνωστη τοποθεσία
της Κούβας | Cuban Government via AP


Οι εχθροί του λένε ότι ήταν ένας μη εστεμμένος βασιλιάς που μπέρδευε την ενότητα με την ομοφωνία. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Οι εχθροί του λένε πως εάν ο Ναπολέων είχε μια εφημερίδα όπως η Granma, κανένας Γάλλος δεν θα είχε μάθει την καταστροφή στο Βατερλό. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.


Οι εχθροί του λένε ότι άσκησε την εξουσία μιλώντας πολύ και ακούγοντας λίγο, γιατί είχε μάθε να ακούει περισσότερο ήχους παρά φωνές. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα λένε οι εχθροί του:

ότι δεν έβαλε ποτέ στα βιβλία της ιστορίας το γεγονός ότι πρόταξε στο στήθος του στις σφαίρες των εισβολέων,
ότι αντιμετώπισε τυφώνες ως ίσος προς ίσο, τυφώνας προς τυφώνα,
ότι επέζησε από 637 απόπειρες κατά της ζωής του,
ότι η μεταδοτική ενέργειά του ήταν καθοριστική στο να βγει η χώρα του από το καθεστώς της αποικίας,
και δεν ήταν από την κατάρα του Εωσφόρου ή θαύμα του Θεού ότι η νέα χώρα κατάφερε να επιζήσει από δέκα Αμερικανούς προέδρους, οι οποίοι είχαν φορέσει ήδη την πετσέτα στο λαιμό και ήταν έτοιμοι να τον φάνε με το μαχαιροπήρουνο.


Και οι εχθροί του δεν αναφέρουν ποτέ ότι η Κούβα είναι μια σπάνια χώρα που δεν ανταγωνίζεται μαζί τους για το Παγκόσμιο Κύπελλο Doormat.

Και δεν λένε ότι η επανάσταση, η οποία τιμωρείται για το έγκλημα της αξιοπρέπειας, είναι αυτό που κατάφερε να είναι και όχι αυτό που ευχόταν να γίνει. Ούτε λένε ότι το τείχος που χωρίζει την επιθυμία από την πραγματικότητα έγινε ψηλότερο και πιο φαρδύ εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού εμπάργκο, το οποίο πνίγει τη δημοκρατία κουβανέζικου στιλ- μια στρατιωτικοποιημένη κοινωνία- και γέννησε τη γραφειοκρατία, πάντα έτοιμη με ένα πρόβλημα για κάθε λύση, δίνοντάς της τα άλλοθι που απαιτούνται για να δικαιολογεί και να διαιωνίζει τον εαυτό της.

Και δεν λένε ότι παρά όλη τη θλίψη, παρά την εξωτερική επιθετικότητα και την εσωτερική αυθαιρεσία, αυτό το λυπημένο και πεισματάρικο νησί έχει γεννήσει τη λιγότερο άδικη κοινωνία στη Λατινική Αμερική.

Και οι εχθροί του δεν λένε ότι αυτό το κατόρθωμα ήταν το αποτέλεσμα της θυσίας του λαού της, καθώς επίσης και της πεισματάρικης θέλησης και της παλιομοδίτικης αίσθησης της τιμής του ιππότη που πάντα πολέμησε στο πλευρό των ηττημένων, όπως ο διάσημος συνάδελφός του στα πεδία της Καστίλης.

*Απόσπασμα από το βιβλίο του Ουρουγουανού συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο “Καθρέφτες”. Ο Γκαλεάνο πέθανε τον Απρίλιο του 2015.
** Μετάφραση-επιμέλεια: Τάσος Τσακίρογλου

Το διαβάσμα εδώ:
http://antidras.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες