Η υπερεθνική ελίτ χτυπά τώρα το ποδόσφαιρο. Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ

[Ρεσάλτο]

Η υπερεθνική ελίτ χτυπά τώρα το ποδόσφαιρο. Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ



Εδώ και μερικές ημέρες έχουμε συνταρακτικές εξελίξεις στο ποδόσφαιρο, ως το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο.
Κάποια μέλη της Υπερεθνικής ελίτ (Y/E) με πολύ παχιά πορτοφόλια και ενδιαφέρον (με το αζημίωτο βέβαια! – Αννιέλι, αμερικανοί ιδιοκτήτες Αγγλικών ομάδων κ.λπ.) προχώρησαν αιφνιδίως στην ανακοίνωση δημιουργίας κλειστής Λίγκας ομάδων ποδοσφαίρου, έξω από την ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ–ένα εγχείρημα το οποίο χρηματοδοτείται (με ασύλληπτα ποσά δισεκατομμυρίων δολαρίων) από τον οικονομικό κολοσσό της Υπερεθνικής Ελίτ της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, την Τράπεζα J.P.Morgan.

Το θέμα έλαβε τεράστιες διαστάσεις σε διάφορες χώρες και κυρίως στην Αγγλία, στην οποία οι φίλαθλοι αντέδρασαν ακαριαία και με σφοδρότητα, με αποτελεσμα οι έξι (6) πλούσιοτερες ομάδες της Αγγλίας, που εμφανίζονται συνιδρύτριες της European Super League, να ανακρούσουν πρύμναν και να ανακοινώσουν την παραίτησή τους από το εγχείρημα. Το BREXIT φαίνεται ότι μπόλιασε πολλές συνειδήσεις, ιδίως των λαϊκών στρωμάτων, στην Αγγλία! Με το θέμα ασχολήθηκε και αντέδρασε εντόνως και ο Πρωθυπουργός Τζόνσον, και ήδη το θέμα αυτό είναι στην παγκόσμια επικαιρότητα.

Το σχέδιο της δημιουργίας της νέας Λίγκας στον χώρο του πλέον δημοφιλούς αθλήματος στον κόσμο (στο ποδόσφαιρο, που αγκαλιάζει δισεκατομμύρια ανθρώπους) εντάσσεται στο γενικότερο σχέδιο της Υ/Ε της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης το οποίο στοχεύει στη διάλυση των κρατών-εθνών αλλά και κάθε θεσμού που υπηρετεί και τροφοδοτεί την ύπαρξη, επιβίωση και ανάπτυξη των εθνών, και της διακριτής κουλτούρας κάθε έθνους, με απώτερο βέβαια στόχο τη συγκέντρωση της παγκόσμιας οικονομικής, πολιτικής αλλά και πολιτιστικής δύναμης μέσω του ελέγχου των ΜΜΕ και των κοινωνικών μίντια στα χέρια των μελών της ελίτ αυτής.

Βέβαια, δεν μπορεί κανείς να μιλάει σήμερα για «εθνικό» ποδόσφαιρο, αφού εδώ και δεκαετίες, με τη σταδιακή άνδρωση και επικράτηση της διεθνοποίησης που οδήγησε στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, διεθνοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό και τα δημοφιλή αθλήματα, έτσι ώστε σωστότερο είναι να μιλάμε για ποδόσφαιρο των πολυεθνικών. Απλώς, η σημερινή κίνηση της Υ/Ε στο χώρο του ποδοσφαίρου αντανακλά τη γενικότερη πορεία των πολυεθνικών προς μια πρωτοφανή συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής δύναμης σήμερα.

Επομένως, οι στόχοι δεν είναι μόνο πολιτικοί, στο πλαίσιο της διάλυσης των εθνών-κρατών, αλλά (κυρίως) οικονομικοί, γιατί βέβαια είναι τεράστια τα κέρδη από αυτή τη μπίζνα και η Υ/Ε αυτό που επιδιώκει όπως και παντού είναι τη συγκέντρωση οικονομικής δύναμης σε όσο λιγότερα οικονομικά κέντρα γίνεται, αφού ξέρει πολύ καλά ότι η συγκέντρωση οικονομικής δύναμης είναι η κύρια προϋπόθεση και για τη συγκέντρωση πολιτικής αλλά και πολιτιστικής δύναμης.

Έτσι, πέρα από τους επιμέρους οικονομικούς και πολιτικούς ανταγωνισμούς και «παιχνίδια» που εκφράζονται στον αθλητικό χώρο, η ουσία βρίσκεται στην αντίδραση των λαών. Και οι Άγγλοι είναι οι περισσότερο υποψιασμένοι από κάθε άλλον ευρωπαϊκό λαό πάνω στο ζήτημα της ανεξαρτησίας των εθνών από τη μέγγενη της Υ/Ε της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, αφού έζησαν στο πετσί τους τον λυσσαλέο αγώνα της Υ/Ε για να ακυρώσει το BREXIT, δηλαδή τη σφοδρή επιθυμία του Βρετανικού Λαού να αποδεσμευθεί από τον «λάκκο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) — του προκεχωρημένου οργάνου της Υ/Ε στην Ευρώπη. Και επειδή τα εγκληματικά σχέδια της Υ/Ε κατά των εθνών τα έχει βιώσει ο Βρετανικός λαός με το BREXIT (το οποίο κατάφερε τελικώς και το επέβαλε), η εμπειρία του αυτή τον όπλισε, ώστε να εκδηλώσει την ακαριαία αντίδρασή του στο νέο, ισοπεδωτικό σχέδιο για τα (εναπομείναντα) εθνικά χαρακτηριστικά των ποδοσφαιρικών Συλλόγων και του αθλήματος των διαφόρων χωρών!

Φυσικά, οι Άγγλοι ποδοσφαιρόφιλοι θα διαμαρτύρονταν ακόμη και αν δεν υπήρχε Μπρέξιτ, η διαφορά όμως τώρα είναι ότι σήμερα, μέσω της κυβέρνησης του Μπρέξιτ, άσκησαν πίεση και απέτρεψαν το ξεπούλημα των κλαμπ που σχεδιαζόταν από τους κεφαλαιούχους.
Μάλιστα, αυτή τη στιγμή δρομολογούνται εξελίξεις, αφού η βρετανική κυβέρνηση συζητά σοβαρά την απόδοση της ιδιοκτησίας των πάμπλουτων βρετανικών συλλόγων στους οπαδούς τους ή έστω τη συμμετοχή τους στην ιδιοκτησία, πράγμα που θα σημαίνει τον έλεγχό τους από τη λαϊκή βάση.

Το βέβαιο είναι ότι η Υ/Ε και τα άλλα όργανα της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης θα επανέλθουν, διότι ο στόχος τους, για τη διάλυση των εθνών (και της δημιουργίας πληθυσμιακών αμαλγαμάτων) και τον αφανισμό κάθε εθνικού χαρακτηριστικού στις ανθρώπινες δραστηριότητες (και δημιουργίας ενός παγκόσμιου πολιτιστικού ‘χυλού’), παραμένει γι’ αυτούς σε πρώτη προτεραιότητα.

Γι’ αυτό οι Λαοί (και ειδικότερα, εδώ, οι φίλαθλοι) δεν επιτρέπεται να εφησυχάσουν! Τα εθνικά χαρακτηριστικά κάθε αθλήματος (και ειδικότερα του ποδοσφαίρου, ως του δημοφιλέστερου αθλήματος) είναι στο στόχαστρο της Υ/Ε της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, και μόνον οι φίλαθλοι (οι λαοί, δηλαδή) είναι εις θέση να τα προστατεύσουν, όπως έκαναν τώρα στην Αγγλία οι Άγγλοι φίλαθλοι, και μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο!

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 23/04/2021

http://resaltomag.blogspot.com/2021/04/blog-post_27.html#more

[Ρεσάλτο]

Από άθλημα του λαού, σε παιχνίδι μόνο για πλούσιους
Branko Milanovic






Πρέπει να νιώθω χαρούμενος. Καλά το είχα καταλάβει. Ολόκληρο το Κεφάλαιο 5 του βιβλίου «Καπιταλισμός, Μόνο» είναι μια έκθεση της αυξανόμενης εμπορευματοποίησης πάντων, συμπεριλαμβανομένου του ελεύθερου χρόνου μας και της καθημερινής ζωής μας. Σε συνομιλία του περασμένου Νοεμβρίου με το περιοδικό Forbes, είπα ότι ένα πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είναι αναπόφευκτο: οι σύλλογοι λειτουργούν ως καθαροί μηχανισμοί δημιουργίας χρημάτων, υπάρχουν τεράστια δυνητική κερδοφορία, και τα κορυφαία ποδοσφαιρικά κλαμπ θα επιδιώξουν να αποκλείσουν τους μικρότερους και κυρίως θα επιδιώξουν να παίζουν εναντίον εξίσου ισχυρών ομάδων. Σκέφτηκα επίσης ότι είναι θέμα χρόνου μέχρι να πεθάνει το ποδόσφαιρο των εθνικών διοργανώσεων.

Οι ιδιοκτήτες των κλαμπ δεν θέλουν να εκθέσουν παίκτες για τους οποίους έχουν πληρώσει εκατομμύρια ευρώ σε περιττό κόπο και πιθανές βλάβες, όταν παίζουν σε παιχνίδια που δεν έχουν σημασία και δεν τους αποφέρουν τίποτα οικονομικά. Γιατί περιμένουμε ότι ορισμένα μέρη της ζωής μας δεν θα γίνουν πλήρως εμπορευματοποιημένα, τη στιγμή που όλα τα άλλα είναι, και εμείς οι ίδιοι ανυπόμονα συμμετέχουμε σε αυτήν την τεράστια εμπορευματοποίηση; Το κάνουμε νοικιάζοντας τα σπίτια, τα αυτοκίνητά μας, υπογράφοντας συμβάσεις NDA (στμ. συμβάσεις μη – αποκάλυψης). Με τις τελευταίες, πουλάμε το δικαίωμά μας στον ελεύθερο λόγο – στη σωστή βεβαίως τιμή.

Είναι καθόλου καλύτερο από αυτά το ποδόσφαιρο; Η απάντηση είναι “όχι”. Είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε να είναι: εμπορευματοποιείται στο έπακρο. Κάνει ακριβώς αυτό που απαιτεί η αδιάκοπη επέκταση του υπερ-εμπορευματοποιημένου καπιταλισμού.

Πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε να διαμαρτυρόμαστε;

Ίσως. Αλλά ακόμα κι αν το κάνουμε αυτό, δεν μπορούμε να μην συνειδητοποιούμε ότι αυτό που προτείνουν οι δώδεκα σύλλογοι αποτελεί ένα κβαντικό άλμα σε αυτήν τη θλιβερή (και σε ένα βαθμό επαίσχυντη) κατεύθυνση. Ενώ η αυξανόμενη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου συνεχιζόταν επί δεκαετίες, το ποδόσφαιρο προσπάθησε, τουλάχιστον τυπικά, να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι επιτρέπει οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Ακόμα και όταν το Champions League (CL) άλλαξε τη μορφή του και σταμάτησε η εκπροσώπηση επί ίσοις όροις όλων των πρωταθλημάτων των ευρωπαϊκών χωρών, κατανέμοντας περισσότερες θέσεις στα κορυφαία πρωταθλήματα, δεν έκλεισε εντελώς αυτή την πόρτα. Μικρά κλαμπ σε μεγάλα πρωταθλήματα θα μπορούσαν ακόμα να ελπίζουν να φτάσουν στο CL μέσω καλών επιδόσεων στο εντός έδρας πρωτάθλημα. μεγάλα σωματεία σε μικρά πρωταθλήματα θα μπορούσαν ακόμη να ελπίζουν, ότι, μετά από πολλούς εξαντλητικούς προκριματικούς, θα μπορούσαν να φτάσουν στο CL. Η πόρτα έκλεισε σε μεγάλο βαθμό για έναν ίσο ανταγωνισμό μεταξύ μεγάλων και μικρών συλλόγων, αλλά όχι εντελώς.

Τώρα, η πόρτα είναι σφραγισμένη ολοκληρωτικά. Θα έχουμε 12 ή 16 ή 18 ομάδες να ανταγωνίζονται για πάντα μεταξύ τους, χωρίς φόβο υποβιβασμού και χωρίς κίνητρα, ή μάλλον δυνατότητα, για οποιονδήποτε άλλον να μπει σε αυτό το αυτοκρατορικό πρωτάθλημα. Είναι περιττό ακόμη και να επισημάνουμε πόσο μακριά είναι αυτό που σήμαινε το ποδόσφαιρο τον περασμένο αιώνα, πιο συγκεκριμένα από τις ίδιες τις μορφές που έπαιρναν οι διεθνείς διοργανώσεις και τα παγκόσμια κύπελλα. Ήταν συχνά το μέσο για να εκπληρωθούν πολιτικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί ή εθνικοί στόχοι. Ήταν ο τόπος συνάντησης όταν όλοι οι άλλοι δημόσιοι χώροι έκλεισαν. Ήταν το μέρος όπου θα μπορούσες να φωνάξεις αντικυβερνητικά συνθήματα, ενώ αλλού θα σε κυνηγούσε η αστυνομία ή θα σε έριχναν φυλακή. Ήταν ένα μέρος για κοινωνική κινητικότητα αν ήσασταν παίκτης, ή για κοινωνικό ανακάτεμα αν ήσασταν στην εξέδρα. Ήταν ένα μέρος όπου οι άνθρωποι θα στέκονταν για μερικές ώρες κάτω από τη βροχή ή το χιόνι για να παρακολουθήσουν τους παίκτες που αγαπούσαν. Το άθλημα δημιούργησε όχι μόνο σπουδαίους ποδοσφαιριστές, αλλά και αξιόλογους ανθρώπους με προσωπικότητα, με απόψεις και πεποιθήσεις. Ο Μαραντόνα δεν ήταν μόνο σπουδαίος γιατί σκόραρε πολλά καταπληκτικά γκολ (συμπεριλαμβανομένου του χεριού του) αλλά γιατί αρνήθηκε να το βουλώσει, ώστε να παίξει το παιχνίδι της ακραίας εμπορευματοποίησης όπου οι παίκτες πληρώνονται για να τρέχουν μόνο και να μην εκφράζουν ποτέ καμία γνώμη. Όταν είναι αγωνιστικά πρότυπα, μόνο όμως κατά τον τρόπο των αγωνιστικών αυτοκινήτων.

Η έναρξη της Super League βάζει επίσημο τέλος σε όλα αυτά. Πράγματι, επισημαίνει το στάδιο στο οποίο το ποδόσφαιρο έχει δυστυχώς περιέλθει. Δεν είναι όμως κάτι που έρχεται από το πουθενά, δεν είναι κάτι απροσδόκητο. Είναι απλώς μια πολύ προβλεπόμενη και αναμενόμενη καταιγίδα. Θα έχουμε, όπως στο τένις, ένα πρωτάθλημα ρομπότ, που θα ελέγχεται από τη διεθνή κλεπτοκρατία του πλούτου. Θα παίζουν μόνο σε επιλεγμένες χώρες (τέσσερις στην περίπτωση του τένις, τρεις ή τέσσερις στο ποδόσφαιρο), σε επιλεγμένα γήπεδα, μπροστά σε επιλεγμένα ακροατήρια, και θα επιτρέπεται να λένε μόνο αφόρητες κοινοτυπίες. Θα είναι το τέλος του ποδοσφαίρου στη μορφή τουλάχιστον που προσπάθησε να είναι για περισσότερο από έναν αιώνα. Θα είναι ένα είδος παιχνιδιού που μπορούμε να παίξουμε στους υπολογιστές μας, με παίκτες που απλώς θα μοιάζουν ζωντανοί.


Πηγή: Global Inequality

Μετάφραση: antapocrisis

https://www.antapocrisis.gr/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%ac%ce%b8%ce%bb%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bb%ce%b1%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%b5-%cf%80%ce%b1%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%af%ce%b4%ce%b9-%ce%bc%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%ce%b3%ce%b9/

Branko Milanovic

Ο Branko Milanovic είναι σερβοαμερικανός οικονομολόγος, ανώτερος ερευνητής του Κέντρου Μελετών Εισοδήματος στο Λουξεμβούργο και επισκέπτης καθηγητής στο Κέντρο Μεταπτυχιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Πόλης της Νέας Υόρκης. Διετέλεσε επικεφαλής οικονομολόγος του τμήματος ερευνών της Παγκόσμιας Τράπεζας και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μέρυλαντ και στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins.