ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ

[Κλεοξάνθη]

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ




Κάποτε ένας μεσήλικας κύριος την ώρα που επέστρεφε στο σπίτι του άκουσε θόρυβο.
Κατάλαβε πως ήταν ληστής μέσα. Αμέσως είδε να έχει κάνει φτερά το ολοκαίνουργιο πανάκριβο στερεοφωνικό του.
Βγήκε στο μπαλκόνι και αντίκρισε τον ληστή, έναν νεαρό – παρία της ζωής, να ακροβατεί στην μεσοτοιχία με το διπλανό διαμέρισμα και με το στερεοφωνικό στα χέρια του.
Έκανε ησυχία για να μην τον τρομάξει και πέσει και σκοτωθεί.
Ο νεαρός εισβολέας πράγματι σαν είδε τον ιδιοκτήτη έπεσε στο κενό ευτυχώς από μικρό ύψος.
Έντρομος ο ιδιοκτήτης τηλεφώνησε αμέσως στις Πρώτες Βοήθειες κι έπειτα πήγε γρήγορα κάτω να δει σε τί κατάσταση βρισκόταν ο κλέφτης.
Τον ρώτησε αν είναι καλά. Τον συνόδευσε στο νοσοκομείο με το νοσοκομειακό όχημα. Στους γιατρούς που τον ρώτησαν από πού ήξερε τον νεαρό τραυματία, απάντησε: "Είναι συγγενής μου".
Όλη την ώρα κι αφού οι γιατροί ενημέρωσαν πως δεν διατρέχει κίνδυνο η ζωή του, εκείνος του χάιδευε το κεφάλι.
Τον ρωτούσε αν είναι μόνος στον κόσμο, αν έχει οικογένεια. Ο νεαρός αισθανόταν περίεργα και όμορφα, παρά το φόβο που πέρασε.
Στο τέλος ο ιδιοκτήτης τού είπε:
" Πάρε αυτά για μόλις βγεις από δω μέσα " .
Τού είχε δώσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό και έφυγε, έχοντας ήδη ξημερώσει.
Πολλά χρόνια πέρασαν. Τον ιδιοκτήτη συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία, στην Παιανία, μουσικοί, τραγουδιστές και η ελίτ της κοινωνίας.
Το όνομα του Μάνος Χατζιδάκις.
Όταν όλοι έφυγαν και το κοιμητήριο ερήμωσε, ένας νέος άντρας πλησίασε τον φρεσκοσκαμμένο τάφο και έκλαψε με λυγμούς.
Ήταν εκείνος ο ληστής, ο παρίας, ο κλέφτης, ο περιθωριακός, που δεν είχε ξεχάσει το φέρσιμο του Χατζιδάκι στη δυσκολότερη – ίσως – στιγμή της ταραγμένης ζωής του.
Μάνος Χατζιδάκις,
κοιμήθηκε σαν σήμερα.

Παναγιώτης Σκοπετέας

ΥΓ:
Στα 19 του,
ο νυν Μητροπολίτης Μόρφου,
Νεόφυτος, δούλευε ως γκαρσόνι
για μεγάλο χρονικό διάστημα
σ' ένα πολυτελές εστιατόριο,
στο οποίο έτρωγε ο Μ. Χατζιδάκις.
Η οικειότητα
που είχε αναπτυχθεί
μεταξύ τους ήταν τέτοια,
ώστε ο νεαρός τότε, Όμηρος,
δε δίσταζε να πειράζει
τον μουσικοσυνθέτη
ακόμα κι ως προς τη γνωστή του,
χαριτωμένη προφορά
τού γράμματος - ρ -.
Κι ο τεχνίτης των ήχων,
αντιλαμβανόμενος
το σοβαρό τής ηλικίας
τού 19 χρόνου
όλο και τον ρωτούσε, διψασμένος,
για τον τρόπο κατάκτησης
της αρετής,
για τον φιλοσοφικό βίο,
για τους αγίους:
- Πες μου, Όμηρε, πες μου. Πώς αποκτάται η Αρετή ; Ρωτούσε ο Μ. Χατζιδάκις.
- Αφαιρώντας, τού απαντούσε εκείνος.
- Πες μου, Όμηρε, πες μου. Στ' αλήθεια υπάρχουν ακόμα Άγιοι στην Ελλάδα; Πού βρίσκονται; Πώς ζούνε; Να πάμε να τους συναντήσουμε.
- Πώς δεν υπάρχουν, Κε Χατζιδάκι. Υπάρχουν.
Και τότε ο νεαρός Όμηρος, αρπάζοντας την ευκαιρία, τού μιλούσε για τον πνευματικό πλούτο
τής μυστηριακής ζωής, τη μεταφυσικότητα Της Εκκλησίας, και βεβαίως, για το ψηλαφητό κι επιτευκτό της αγιότητας απ' όλους τούς ανθρώπους, κυρίως, μέσω του παραδείγματος των τότε γερόντων που είχε γνωρίσει, και νυν Αγίων: Πορφυρίου, Παϊσίου, Ιακώβου ( Τσαλίκη ).
Κι όσο το νεαρό γκαρσόνι διηγούνταν τα διάφορα θαυμαστά τής ζωής των Αγίων, τόσο ο ενεός μουσικός, ρωτούσε, ρωτούσε και συνέχεια ρωτούσε.
Ποιος ξέρει στ' αλήθεια, αν το περιστατικό με πρωταγωνιστή τον νεαρό διαρρήκτη και τον Μ.Χατζιδάκι συνέβη πριν ή μετά τη γνωριμία τού συνθέτη με τον τότε Όμηρο, για να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν ο εραστής των ηχοχρωμάτων ίσως και να είχε επηρεαστεί από τη βιοτή των αγίων, όπως αυτή εξιστορούνταν στον συνθέτη από τον μετέπειτα Μητροπολίτη, Μόρφου.
Ποιος ξέρει επίσης, αν αυτοί οι άνθρωποι που πριν από χρόνια σκότωσαν στην κυριολεξία στο ξύλο έναν ταλαίπωρο νεαρό που πήγε να ληστέψει ένα κοσμηματοπωλείο στο κέντρο τής Αθήνας, αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο στην περίπτωση που πρωτύτερα είχαν ακούσει κι εκείνοι είτε τους βίους διαφόρων Αγίων από τον Μόρφου είτε ακόμα κι αυτό το συμβάν με τον νεαρό ληστή και τον Μ.Χατζιδάκι.
Το βέβαιο πάντως είναι, πως, η τολμηρή πράξη τού να ευεργετείς τον άνθρωπο που θέλει το κακό σου, και μάλιστα σε τέτοιο συγκλονιστικό βαθμό, όπως ο Μ. Χατζιδάκις είχε πράξει για τον νεαρό εκείνο ληστή, συγκαταλέγεται σ' εκείνα τα θεοπρόσωπα, φωτεινά και " υπέρ φύσιν " γεγονότα, τα οποία σε βοηθούν από τούτη κι όλας τη ζωή να ζεις στην άλλη ...
Αιωνία του η μνήμη...



ΠΗΓΗ

http://trelogiannis.blogspot.com/2023/06/blog-post_601.html