Οι δόξες του '80 και τα χάλια της σημερινής νεολαίας

[Μπρακούλιας]

Χιουμοριστικό κείμενο από το http://www.kolonaki-press.com/
Πλάκα-πλάκα την αλήθεια για τα σημερινά χάλια μας λέει.

Τhe disco Τσουτσούνι years

Ωραίες εποχές εκείνες των αρχών της δεκαετίας του 80. Η Μεγαλειότης μου ενθυμούμαι μετά δακρύων ότι είχε λυσσάξει να συλλέγει δίσκους καθώς και φιλόδοξες κομμώτριες. Μεγάλη μου αδυναμία εκείνην την τρανή εποχή του Στάθη Ψάλτη ήτο βεβαίως η νυν ασχολούμενη με τα Θεία και την σωτηρία της ψυχής Βίνα Ασίκη. Τα αξέχαστά της μπούτια συνήγειραν ολόκληρη την γενιά μου, ανεξαρτήτως γεωγραφικής και ταξικής τοποθετήσεως. Το τσιτσί ένωνε κατά τρόπον συγκινητικόν, αταξικόν και καυλερόν τους πάντες.

Από disco δε άλλο τίποτε. Barbarella η κορυφαία βεβαίως, αλλά ιδίως στην λεωφόρο Καβάλας γινόταν ο χαμός, μάλιστα σιγά σιγά στην ίδια λεωφόρο άρχισαν να συγκεντρώνονται και ιστορικά τραβέλια της εποχής, οπότε αν ήσουν ιδιαιτέρως πιωμένος (βαρβαριστί κόκκαλο) μπορεί να απευθυνόσουν στα πανάρχαια ένστικτα της φυλής (ήγουν αγόρι αγαπά –εμπράκτως- αγόρι).

Πάντως την εποχή των αγλαών, υπερηφάνων και αγερώχων αξύριστων και ψιλοάπλητων γυναικείων γεννητικών οργάνων, ο μέσος Έλλην δεν ήθελε να δει πολλά. Λίγο μπούτι έστω και με κυτταρίτιδα τύπου Ruffles (μετά ρίγανης), λίγο οξυζενέ μαλλί ωσάν αναμαλλιασμένον πουλερικόν, ολίγον MADISSON κατακόκκινο κραγιόν, ολίγη τσαχπινιά - κουνιστή παρθενότης εκ μέρους της madamme figaro της εποχής και όλα ήσαν πλέον έτοιμα.

Ο ήρως Γκομενομάχος ανυπόμονος και ησθανόμενος ότι δεν τον χωρούσε πλέον το PALCO άσπρο ριγέ σλιπ δώρο του μπαρμπα του ,ασφικτιούσε, έπρεπε πλέον να εφορμήσει. Προέτασσε ως αν γάτος εν οργασμώ το δασύτριχο πουλοβεράτο του στέρνο, την καδένα του την γνήσια αρχαιοσπαρτιατική του μαγκιά (αν τον έπαιρνε αλλοιώς τουμπεκί ψιλοκεκομμένον), καθώς και τα ZHTA HELLAS παπούτσια του. Τα υπόλοιπα θα λύνονταν στο κρεββάτι κεντρικού ξενοδοχείου των Αθηνών με συνοδεία πορνοβοσκών (βαρβαριστί ματάκηδων) κατσαρίδων σε σχήμα εγκύου αγελάδος. Βεβαίως σημειωθήτω ότι η ελληνίς γκόμενα της εποχής δεν ήθελε ποτέ να κάνουν έρωτα και μονίμως ησθάνετο εκμεταλλευμένη εκ του mon`amour της. Στόχος και τότε όπως διαχρονικώς παρατηρείται στην προηγμένη και πρωτοπόρα ελληνική κοινωνία, η τσέπη του γαμβρού τη συναινέσει της μαμάς – οικονομικής –πνευματικής – σεξουαλικής οδηγητού.

Την σήμερον ο λαός και δη η νεολαία πέραν της λεξιπενίας αντιμετωπίζει και το εφιαλτόστρωτον φαινόμενον της απροθυμίας πολλαπλασιασμού ή έστω συνουσίας. Το φαινόμενον αυτό προκαλλεί κατάπληξιν εις όλους τους μυθικούς εκπροσώπους εκείνης της μαγικής εποχής, ως η Εμού Μεγαλειότης. Οι EMO είναι οι πραγματικοί εχθροί του Ελληνισμού πέραν βεβαίως των Ελλοχίμ και των οπαδών του ΧοΤσι Μινγκ.

Εκτός αυτού κάκιστη εντύπωσιν εγώ και το παπιγιόν μου απεκομίσαμε προσφάτως όταν στελέχη της νεολαίας του Κολωνακίου και εν γένει των ηγαπημένων μου ΒΠ είχαν την χαρά και την μοναδική τιμή να με φιλοξενήσουν σε χλιδάτο πάρτυ τους.

Ανάμεσά τους είδα υπέροχα πράγματα, καλοσχηματισμένους πωπούς, χιλιάδες ευρω πεταμένα σε αποτριχώσεις, ρώγες που άγγιζαν το υπερπέραν, σολάριουμ, χρωματιστούς φακούς επαφής και γενικώς ό,τι κάνει έναν άνθρωπο σοφό ως αν κινητή βιβλιοθήκη (ειδήσεων του STAR ).

Και όμως ΤΙΠΟΤΕ φίλτατοι! Ουδέν φλερτ, κανένα ηδυπαθές βλέμμα, κανένα κατά λάθος αγκάλιασμα ούτε λόγος δε για χούφτωμα. Όλοι φίλοι άφυλοι, άνευροι, υποτονικοί, ξυρισμένοι.

Έτσι θα προχωρήσομε ωρέ Έλληνες; Δεν επαναλαμβάνω το γνωστό και κακόηχον πλέον σύνθημα, απλώς εναποθέτω παρ`υμίν (μετάφρασις: σε σας δηλαδή καθόσον είσθε και αστοιχείωτοι πουλάκια μου) την μνημειώδη δισκογραφία του σύγχρονου Σωκράτους του γένους Τζίμμη Πανούση της περιόδου 1980-1982: Κασέτα
Disco Τσουτσούνι ( 1980 ) Promo Single Disco Τσουτσούνι / Το παιδί του Σωλήνα ( 1982 ).

Πιάστε επιτέλους το νόημα των στίχων και πιάστε και το…. Σας, μη το φοβάσθε. Το έθνος το χρειάζεται.

Ηγγικεν η ώρα!

[Μπρακούλιας]

Κατά λάθος, ανήρτησα το συγκεκριμένο ποστ τρεις φορές.
Mea culpa, παρακαλώ τη ΣΟ να το διορθώσει.

[Αρταξέρξης]

Το διάβασα το άρθρο. Δεν ξέρω ποιός το γράφει.. κολωνακιώτης δεν ξέρω τι διάβολο είναι αυτός,... Αλλά πρέπει να επισημάνουμε κάποια πράγματα, γιατί με τσάντισε το κείμενο και η νοοτροπία του ΒΟΛΕΜΕΝΟΥ ΠΑΣΟΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΗ που αποπνέει. Με τσάντισε και η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΩΝ μαλακισμένων νεώτερων ελλήνων (συγγνώμη γιά το νεώτερων...), αλλά ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ με τσάντισε η νοοτροπία της ΠΑΣΟΚΟ-ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Ξέρετε, αυτή η τότε νεολέρα του'80 που είναι οι ΜΕΣΟΚΟΠΟΙ ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΗΣΤΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ που ΤΡΩΝΕ ΑΠ'ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΝΤΑ, ΦΥΣΙΚΑ)... ΛΟΙΠΟΝ, ΒΡΕ ΚΑΠΙΤΑΛΗΣΤΕΣ ΜΕΣΟΚΟΠΟΙ της γενιάς του ΠΑΣΟΚΟ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, εσείς της εκσυγχρονιστικής αριστεράς (βλέπε ΣΥΝ), κατακρίνετε τους νέους του σήμερα, (ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΟΙ), και κατακρίνετε τους νέους άντρες κυρίως, (δεν νομίζω τις νέες τσούλες... αυτές τις φαντασιώνεστε, αυτές τις αποθεώνετε). ΑΛΛΑ ΕΣΕΙΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΕΣ ΤΗΣ ΠΑΣΟΚΟ-ΓΕΝΕΑΣ, που κυριαρχείτε απ'την Παιδεία και τα σχολεία, και τα ΑΕΙ, και τον Κρατικό μηχανισμό μέχρι (και αύτο είναι το ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ), MEDIA, Εφημερίδες (Τύπου έγκυρης Ελευθεροτυπίας) και Περιοδικά (Τύπου Κωστόπουλου, ξέρετε του φιλαράκου του Λαλιώτη), ΚΥΡΙΑΡΧΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑΣ και την χρεωκοπήσατε, και ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ. ΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΘΕΛΑΤΕ ΕΤΣΙ : αυνάνες,gay, emo (το ίδιο περίπου είναι), ανίκανους, ευνούχους και δεν ξέρω γω τι άλλο... και ΤΩΡΑ ΤΙ?? Τους κατακρίνετε?? Αυτούς που ΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΘΕΛΑΤΕ ΕΤΣΙ?? ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΤΕ ΕΤΣΙ?? Αλλά ευτυχώς, τώρα που η οικονομία της ψωροκώσταινας βαδίζει στην ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ, τώρα που θα μας πετάξουν έξω απ' το ευρω-νόμισμα του Σημίτης ΣΑΣ, θα πάψει η επιρροή της ΠΑΣΟΚΟ-ΓΕΝΕΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, και τότε... μερικοί απ'τους ανασφάλιστους ηλίθιους ιδιωτικούς υπαλλήλους, αυτοί όλοι οι πιτσαδόροι, securitades, εμποροϋπάλληλοι, και λοιποί φουκαράδες προλετάριοι, τους οποίους κοροϊδέψατε και κοροϊδεύετε ακόμα, θα ΣΑΣ ΚΥΝΗΓΗΣΟΥΝ... και μετά... θα φύγουν γιά μετανάστες στην Βουλγαρία, Ρουμανία, και όπου αλλού... Και να θυμάστε μεσόκοποι πασόκοι ότι πολλοί απ'τους μετανάστες προς Βουλγαρία, κλπ θα είναι τα κωλόπαιδά σας...αφού γίνατε και πατεράδες μερικοί από σας... μεσόκοποι.

[Μπρακούλιας]

Σωστά τα λες, Αρταξέρξη!
Οι πασοκονεολέροι του '80 και "αριστερο"καπιταληστές του σήμερα, έκαναν τους νέους της εποχής μας, τα σκ...ά που είναι.
Και τώρα φτύνουν στα δημιουργήματά τους επειδή τα κατάντησαν έτσι.
Είναι να μην μελαγχολείς όταν τα σκέφτεσαι;

Εγώ πάντως, έβαλα το κείμενο αυτό μόνο και μόνο επειδή με άγγιξε νοσταλγικά η χιουμοριστική περιγραφή της εποχής του '80 που τόσο ασύγκριτα καλύτερη ήταν από τη σημερινή.

Φυσικά, είχε ουκ ολίγα αρνητικά μα και τόσα άπειρα θετικά στοιχεία που έχουμε χάσει για τα καλά -κάποιοι θα πρόσθεταν και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο σε αυτά.

[επισκέπτης3]

Η κάθε γενιά κατακρίνει την προηγούμενη για τη γενικότερη κατάντια και μόλις έρχεται στα πράγματα κάνει τα ίδια και χειρότερα

Στη συνέχεια μόλις βάζει κάποια χρόνια στην καμπούρα της και γίνεται ξεθωριασμένη φωτογραφία η μεταεφηβική ορμή της αμφισβήτησης, ή πιο απλά όταν ο "Μάης" της 40αρίσει, τότε από θέση εξουσίας πλέον, αρχίζει και εξιδανικεύει την πορεία της γενιάς της ρίχνοντας το φταίξιμο για την γενικότερη κατάντια όχι στις (παροπλισμένες) γενιές που παρήλθαν και συνταξιοδοτηθήκαν με τη ρετσινιά του σκιάχτρου, αλλά ρίχνουν το φταίξιμο στις νεότερες γενιές προσπαθώντας να κρύψουν τη γύμνια τους, ή καλύτερα προσπαθώντας να κρύψουν ότι έγιναν σκιάχτρο στη θέση του σκιάχτρου..

Σε γενικές γραμμές η πορεία που ακολουθεί ένα άτομο, που στοιχειωδώς έχει κάποιες κοινωνικές ανησυχίες, είναι αυτή του 20άρη αναρχικού με ανιδιοτελή αιτήματα, που στη συνέχεια αποκτούν περιεχόμενο κοινωνικών κεκτημένων στις ηλικίες των 35, μέχρι που στα 55 έχουν κεφαλαιποιηθεί σε κάποιο προσωπικό τραπεζικό λογαριασμό...

Το ερώτημα που μπορεί να τεθεί από την επιβεβαίωση αυτής της πορείας σε όλο το μήκος και το πλάτος του 19-20ου αιώνα είναι αν τελικά αυτές οι ανησυχίες είχαν σήμερα κάποια αξία για τις νεότερες γενιές τουλάχιστον΄με τη μορφή που τις γνωρίσαμε ΄μέσα από το δίπολο αριστερας-δεξιάς...

Προσωπικά, χωρίς να θέλω να ταυτιστώ με κάποια γενιά προτιμώ να θυμάμαι την εποχή της απομυθοποίησης του υπαρκτού με την πτώση του τείχους και την εποχή της απομυθοποίησης των εξωκοινοβουλευτικών και κοινοβουλευτικών σχηματισμών την περίοδο των αυθόρμητων καταλήψεων των λυκείων τον χειμώνα του 1990

Κάποια τέτοια απομυθοποίηση, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα θα είναι και η νέμεσις της γενιάς του κυρίου παραπάνω, έστω κι αν η μοίρα της εξεργεμένης(sic) γενιάς του είναι να παίξει και το ρόλο του φασίστα (κατά βάθος το ξέρει...)

[Εξόριστος]

Στην υποτίμηση του παρελθόντος ενυπάρχει μια δικαιολογία για τη μηδαμινότητα του παρόντος. Αποδοκιμάζει κανείς το παρελθόν για να δικαιολογηθεί για το δικό του παρόν.

Η γενιά του ’80 δεν ήταν αυτή που περιγράφει ο μπαρόβιος λεχρίτης στο αρχικό κείμενο.

Ο τύπος, καθόταν φαίνεται σε ένα μπαρ του Κολωνακίου και κυνηγούσε γκόμενες και δεν τον είχαν αγγίξει ούτε στο ελάχιστο τα «ρεύματα» της εποχής, οι αγώνες της εποχής και οι «κυκλώνες» των μεγάλων προβληματισμών.
Η γενιά αυτού του ηλίθιου, η γενιά του «Κολωνακίου» δεν είναι η γενιά του ’80: Η εργαζόμενη γενιά και η σπουδάζουσα γενιά.

Το γεγονός ότι η γενιά αυτή ενσωματώθηκε και συγκρότησε το νέο «προοδευτικό» κατεστημένο δεν είναι θέμα ευθύνης της «γενιάς». Με αυτή τη λογική στέλνουμε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις «γενιές» της ιστορίας και όλες τις επαναστατικές θύελλες της Ιστορίας.
Και αυτό κάνουμε: αφορίζουμε τους πάντες και τα πάντα για να δικαιολογήσουμε τη ναρκισσιστική διαστροφή μας και τα «φασιστικά» μας πρότυπα: αναζητώντας τον «Σωτήρα», τον «Μεσσία» για να μας σώσει από τον καπιταλισμό και τις ενσωματωμένες ηγεσίες.
Αυτά τα λίγα προς το παρόν…

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[Μπρακούλιας]

Aντίθετα με τον επισκέπτη3, εγώ ΔΕΝ θέλω να θυμάμαι την εποχή της απομυθοποίησης του υπαρκτού με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τους καγχασμούς των Οννεδιτών ότι "ο κόσμος αλλάζει, εδώ;" που έστρωσαν το δρόμο για την τριετή λαίλαπα Μητσοτάκη.

Θα θυμάμαι όμως τις καταλήψεις του '90-'91 ως την τελευταία νίκη του μαζικού μαθητικού επί των παλαιοκομματικών μεθοδεύσεων και καπελωμάτων (τότε από το ΠΑΣΟΚ) αλλά και επί των γαλάζιων τραμπουκισμών.
Δεν υπήρξαν "αυθόρμητες" καταλήψεις τότε.
Μόνο υποκινούμενες από το ΠΑΣΟΚ ή από το αυτόνομο, αριστερό μαθητικό κίνημα.
Ευτυχώς, που κέρδισε το δεύτερο, διαφορετικά οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις του (τότε γαλάζιου, σήμερα πράσινου)Κοντογιαννόπουλου θα είχαν περάσει.
Αυτές τις νίκες θέλω εγώ να θυμάμαι.