Ρωσσία, Γεωργία, Η.Π.Α.

[Φιλύποπτος]

Το στοιχειωδέστερο που πρέπει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ να γίνει τώρα είναι: ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Η ΡΩΣΣΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ. Όχι μόνο "αναχαίτιση" της NATOικής άμεσης στρατιωτικής επέμβασης στην ίδια τη Ρωσσία (διότι αυτόν τον χαρακτήρα έχει η εισβολή της Γεωργίας στην Οσετία) αλλά ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΚΑΘΕ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΤΩΝ Η.Π.Α. στην περιοχή. "Ατσάλι στο σίδερο". Επιβουλεύτηκαν άμεσα την Ρωσσία οι Η.Π.Α.; Να χάσουν το σύμμαχό τους τη Γεωργία. Γιά το ένα βήμα εμπρός που επιχείρησαν να καταδικαστούν σε 100 βήματα πίσω, και αυτό για αρχή μόνο.
"Ιμπεριαλιστική" η Ρωσσία; Με ποιά λογική; Με εκείνη του "Σοσιαλιμπεριαλισμού" των Μαοϊκών; Ή με την άλλη που θέλει τον Καπιταλισμό "πλήρως παλινορθωμένο" στην γεννέτειρα της Οκτωβριανής Επανάστασης; Είναι έτσι; Η οικονομία έχει ιδιωτικοποιηθεί πλήρως; Οι ίδιες οι Η.Π.Α. έχουν άλλη γνώμη και κατηγορούν τον Πούτιν γιά "επιστροφή στον Κομμουνισμό".

Στην πραγματικότητα η Ρωσσία βρίσκεται σε ένα ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Η "ισορροπία του τρόμου" μεταξύ Εργατικού Κράτους και Καπιταλιστικής Αντίδρασης η οποία κράτησε τη γραφειοκρατία στην εξουσία επί 7 δεκαετίες βρίσκεται στην έσχατη σήψη της και στις έσχατες συνέπειές της. Η Ρωσσία είναι μία Κρατικοποιημένη Οικονομία ακόμα, σε μεγάλο βαθμό, αλλά και εκεί που έχει καταστεί ιδιωτική, αυτό υφίσταται υπό τον σκληρό έλεγχο του Κράτους το οποίο είναι ακόμα ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΥ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΑΝ ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ. Με όλη τη γραφειοκρατική διαστρέβλωση του Στάλιν, τις υποχωρήσεις στον Καπιταλισμό του Χρουστσόφ και την ανοιχτή προδοσία, αργότερα, των Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν. Διότι ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΤΕΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΕΚ ΘΕΜΕΛΙΩΝ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΙΟΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ. Ακόμα παραπέρα: ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΤΕΠΑΝΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΤΣΑΚΙΣΕ, ΑΦΟΠΛΙΣΕ, ΚΑΙ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΕΚΕΙΝΟΙΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΟ. ΚΑΜΜΙΑ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΕΠΕΔΡΑΜΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΕΓΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΕΚΕΙ ΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΙΑΣ.

Ό,τι έγινε έως τώρα στη Ρωσσία είναι το φαινόμενο της ΝΕΠ σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και με πολύ μεγαλύτερες τάσεις και κινδύνους γιά άνοιγμα των πυλών στην Καπιταλιστική Παλινόρθωση (η οποία όμως μόνο με τον τρόπο που αναφέραμε πιό πάνω μπορεί να γίνει). Όμως η γραφειοκρατία, βλέποντας πως κινδυνεύει η εξουσία της από μία ολοκληρωτική παλινόρθωση του Καπιταλισμού, πως μόνο πλήρη εκμηδενισμό μπορεί να περιμένει από τους αδηφάγους Ιμπεριαλιστές που καραδοκούν γιά την τεράστια αγορά της Ρωσσίας, και όχι απλή συμμαχία και αμοιβαία στήριξη, όπως είχε φαντασιωθεί επί Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν, αναγκάστηκε ήδη, με τον Πούτιν στην εξουσία, να αντεπιτεθεί. Όπως και ο Στάλιν το 1929, σε γεγονότα πολύ πιό μικρής κλίμακας τότε.

Όμως η άμεση στρατιωτική επιβουλή των Η.Π.Α. ενάντια στην ίδια τη Ρωσσία θα σπρώξει αναπόφευκτα τα γεγονότα ταχύτερα. Η ίδια η γραφειοκρατία θα αναγκαστεί να γίνει ακόμα σκληρότερη, και να προωθήσει έτι περεταίρω την επιστροφή στον πλήρη κρατικό έλεγχο. Διαφορετική στάση θα σημάνει όλεθρο γιά αυτήν και γιά τη Ρωσσία εν γένει, γεγονός που δεν διαφεύγει από τους Πούτιν - Μεντβέγιεφ.

Τα πράγματα όμως δεν θα μείνουν εκεί. Διότι τα όποια εξισορροπητικά παιχνίδια και παλινωδίες της γραφειοκρατίας (γνωστότατα ήδη στον Τρότσκι, ο οποίος επαληθεύεται εντυπωσιακά σε πλήθος προβλέψεών του ήδη από το 1939) δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Ριζική λύση μπορεί να δοθεί μόνο με το τσάκισμα του Αμερικανικού κλοιού γύρω από τη Ρωσσία, το Ιράν, τα Βαλκάνια, κλπ. Και αυτό δεν μπορεί να το επιτύχει η γραφειοκρατία των Πούτιν - Μεντβέγιεφ, όχι περισσότερο από ό,τι το πέτυχε εκείνη του Στάλιν. Απαιτούνται ριζικότερα μέτρα και ενέργειες. Και είναι αμφίβολο αν οι Ρώσσοι Εργάτες καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας παθητικά τη σωτηρία από τον Πούτιν. Η πίεση της Αμερικανικής επέμβασης και άμεσης απειλής θα φέρει στο προσκήνιο άλλες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ρωσσίας, αλλά και των άλλων χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, οι Λαοί των οποίων δεν είναι δυνατόν να ανεχθούν την καταστροφή όπου τους σέρνουν οι Υπερατλαντικοί Επικυρίαρχοι. Δυνάμεις ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ.

Το ποιές θα είναι οι δυνάμεις αυτές και πού θα οδηγήσουν τις εξελίξεις είναι νωρίς ακόμα να το προβλέψομε. Ένα είναι βέβαιο: Η συντριβή των σχεδίων των Η.Π.Α. με την εξουδετέρωση της συμμάχου των Γεωργίας, και την οριστική αποσόβηση της ένταξής της στο NATO (κάτι που δεν επιτυγχάνεται με τα απλά ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ των "αντιιμπεριαλιστών" που διαβάσαμε παραπάνω στο παρόν βήμα, αλλά μόνο ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΕΩΣ ΤΗΝ ΤΥΦΛΙΔΑ) θα ανοίξει σίγουρα το δρόμο στις δυνάμεις αυτές. Είναι χρέος κάθε πραγματικού Επαναστάτη Μαρξιστή να ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΥ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΑΡΠΑΓΕΣ.

Υ.Γ. Ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές, το ALTER μετέδωσε την είδηση πως οι Ρώσσοι κατέλαβαν ήδη το Γκόρι (γεννέτειρα του Στάλιν) και πως οι Γεωργιανοί συμπτύσσονται στην Τυφλίδα γιά να αμυνθούν εκεί. Αμερικανικές πηγές προσπαθούν να "διαψεύσουν" την είδηση ("εμείς δεν είδαμε ακόμα Ρωσσικά στρατεύματα", κ.ο.κ.) Ωστόσο, τα γεγονότα διαφαίνοται εξαιρετικά ενδιαφέροντα!

[Ροβεσπιέρος]

Συμφωνούμε.

Αυτή την άποψη έχουμε και εμείς για τη Ρωσία, την οποία έχουμε αναλύσει
διεξοδικά στο περιοδικό.
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Φιλύποπτος]

"Η Ρωσσική αρκούδα επανήλθε και οι Η.Π.Α δεν μπορούν να κάνουν πολλά γιά να την αναχαιτήσουν".

Αυτό βλέπουν οι αναλυτές των Η.Π.Α. Δείτε αυτό:

http://www.msnbc.msn.com/id/26145350

Επίσης η Ρωσσία φέρεται να προελαύνει ακόμα στη Γεωργία (την οποία "έκοψε στα δύο", σύμφωνα με τον Σακασβίλι, παρά την "κατάπαυση πυρός"). Δείτε αυτό:

http://www.msnbc.msn.com/id/26116598/

Τέλος, το CNN ανακοίνωσε πως διενήργησε σφυγμομέτρηση στις Η.Π.Α., με θέμα: "Ήταν νόμιμη ειρηνευτική ενέργεια η επίθεση της Ρωσσίας, ή εισβολή;" Το 69% των ερωτηθέντων απάντησε: "Νόμιμη ειρηνευτική ενέργεια".

Δείτε λίγο τις απαντήσεις και σχόλεια στο μήνυμα του "Γεωργίου Θάμνου" (σκέτο ευχολόγιο, αυτό καθεαυτό):

http://www.youtube.com/watch?v=IGWd5gpViw8

Γιά κρέμασμα τον έχουν...

[Επισκέπτης]

Δεν έχει λόγους η Ρωσία να καταλάβει ούτε τη Γεωργία ούτε κανένα άλλο.Δεν ζούμε στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο για να έχει σημασία η περικύκλωση και τα λοιπά που γράφετε.Η Ρωσία έχει χιλιάδες πυρηνικά που μπορεί να καταστρέψει πολλές φορές όλο τον πλανήτη.
Δεν περικυκλώνονται οι διηπειρωτικοί πύραυλοι.Ούτε εχει ανάγκη από εδάφη και φυσικούς πόρους γιατί έχει περίσσοτερα απ όσα χρειάζεται.Ζημιά θα της κάνει η κατοχή ξένων εδαφών.Δεν τη συμφέρει να κατατρίβεται με μικροσυγκρούσεις.
Ούτε κανείς θα τολμήσει να επιτεθεί.Το ρωσικό στρατιωτικό δόγμα πλέον προβλέπει ασύμμετρη πυρηνική απάντηση και σε συμβατική επίθεση που θα καταστρέψει τη χώρα του επιτιθέμενου.Απλώς μία επίδειξη δύναμης γίνεται για την κοινή γνώμη.

[Επισκέπτης]

(Συνεχίζω)
Είναι αντιληπτό ότι η ψυχολογία των ανθρώπων μιας μικρής χώρας που έχει πολλές φορές κατακτηθεί είναι διαφορετική από τον τρόπο σκέπτεσθαι των ηγετών μίας υπερδύναμης.
Αλλά για να καταλάβουμε τι γίνεται πρέπει να μπούμε στην λογική αυτών των ανθρώπων που αποφασίζουν με άλλα κριτήρια.
Η Ρωσία ανεξαρτήτως καθεστώτος όταν αντιμετώπιζε απειλή ή κρίση επέλεγε την τακτική της "υποχώρησης σε βάθος" μέχρι να ανασυγκροτηθεί.Αυτή ήταν η τακτική του τσαρου Αλεξάνδρου απέναντι στην αήττητη Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα,αυτή ήταν η λογική της συνθηκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ του Λένιν και αυτή η τακτική του Στάλιν του 1941.Μπορούσαν να το κάνουν γιατί μπορούν να παραχωρήσουν εδάφη ίσα με 100 Ελλάδες και να τους μείνουν πολλά.Η διαφορά των Γκορμπατσώφ-Γέλτσιν με τους προηγούμενους είναι ότι ενώ οι προηγούμενοι μπορεί να είχαν και κάποια ανησυχία ότι τελικά δεν θα τους βγει,οι σημερινοί δεν είχαν καμμία γιατί εκτός από τις εκτάσεις διέθεταν και πυρηνικό οπλοστάσιο που μπορούσε να τινάξει στον αέρα όλη τη γη 50 φορές.Δεν πρέπει να συγχέεται η αγωνία και η απογοήτευση των οπαδών για ιδεολογικούς ή εθνικούς λόγους με την κρίση των ιθυνόντων οι οποιοι για άλλα ενδιαφέρονται.
Η Οσσετία,δηλαδή μία περιοχή όσο ο νομός Κορινθίας είανι αστεία υπόθεση για τους Ρώσους.Ίσως και να την χάριζαν υπό άλλες συνθηκες.Η φασαρία δεν έγινε ούτε για εδάφη ούτε για αγωγούς ούτε για ανύπαρκτα στρατηγικά πλεονεκτήματα.Έγινε μόνο και μόνο για επίδειξη δύναμης.
Η Ρωσία έχει υπεραρκετά εδάφη και πλούτη και τη δύναμη να τα υπερασπισθεί διαλύοντας το σύμπαν.Δεν έχει ανάγκη κανένα και ούτε περικυκλώνεται η μισή γη με τους πυραύλους της.Ξένα εδαφη με εχθρικούς πληθυσμούς θεωρούνται μειονέκτημα και όχι προσόν.

[Καχύποπτος]

Δηλαδή όλα όσα γίνονται στον Καύκασο
γίνονται απλώς για "επίδειξη δύναμης".
Δεν νομίζεις ότι προσεγγίζεις τα γεγονότα
με όρους ψυχολογίας;
Φαίνεται ότι για σένα οι πόλεμοι ξεκινούν από
κίνητρα "ψυχολογικά", "γοήτρου" δηλαδή και "επίδειξης δύναμης".
Μήπως σπουδάζεις ψυχολογία;

[Επισκέπτης]

Όχι δεν σπουδάζω ψυχολογία.Απλώς παρατηρώντας τη ρωσική πολιτική δίνω αυτές τις ερμηνείες.
Η Ρωσία δεν μπήκε στην Τιφλίδα αν και το μπορούσε.Στο ειρηνευτικό σχέδιο απαλείφθηκε ο όρος για διεθνοποίηση του ζητήματος των αποσχισθέντων,άρα στα χαρτιά παραμένουν έδαφος της Γεωργίας.Τα στρατεύματα γυρίζουν στις αρχικές θέσεις τους.Θα πανε και παρατηρητές της ΕΕ
δηλαδή γενικά εχθρικών προς τη Ρωσία χωρών.
Η εκεχειρία δηλαδή δεν αντανακλά το στρατιωτικό αποτέλεσμα. Γιατί γινεται αυτό;
Όχι γιατί φοβούνται τους Δυτικούς.Όλος ο αμερικανικός στρατός είναι σε Ιράκ-Αφγανιστάν και αλλοι αξιόλογοι αντίπαλοι δεν υπάρχουν.Πέρα φυσικά ότι κανείς δεν τα βάζει με τα πυρηνικά.
Οικονομικά πλέον είναι αυτάρκεις.Δεν έχουν ανάγκη κανένα.Η εξήγηση που δίνω λοιπόν είναι ότι έγινε μία επίδειξη δύναμης για να τη δουν όλοι ,όπως το "σοκ και δέος" των Αμερικανών.
Οι Γεωργιανοί είναι ιδιαιτέρως εχθρικοί προς τους Ρώσους.Δεν συμφέρει η κατοχή και δεν χρειάζεται.
Η Ρωσία δεν είναι ΕΣΣΔ.Δεν ενδιαφέρεται για τα καθεστώτα άλλων χωρών.

[Καχύποπτος]

Η επίδεξη δύναμης είναι μία μόνο συνιστώσα του "πολέμου της διπλωματίας".

Τα πάντα μπορούσε να κάνει η Ρωσία στη Γεωργία κ.λπ

Αλλά υπάρχει ΠΑΝΤΑ μια διεθνή στρατηγική και η οι ειδικές τακτικές προαρμόζονται σε αυτή.

Η Ρωσία έχει απέναντί της ΟΛΟ τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και τα τακτικά βήματά της είναι προσεκτικά.

Ενεργεί μέχρι εκεί που δεν θα στρέψει τους ΠΑΝΤΕΣ εναντίον της και θα βγει κερδισμένη σε διεθνές επίπεδο.

Και ακόμα, όχι μόνο να μην ενώσει το διεθνή ιμπεριαλισμό, αλλά να προωθήσει και την όξυνση των εσωτερικών τους αντιθέσεων.

Στα πλευρά της δεν θέλει τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και προτεκτοράτα. Το ζήτημα, ωστόσο, δεν είναι αν έχει τη ΔΥΝΑΜΗ να τα αφανίσει.

Αλλά είναι γενικότερο και παγκόσμιο. Η ΑΡΕΝΑ είναι παγκόσμια.

Αν προχωρούσε στη Γεωργία θα έχανε στην παγκόσμια αρένα του νέου ψυχρού πολέμου.

ΙΣΩΣ και η προβοκάτσια της γεωργιανής επίθεσης να αποσκοπούσε καισε αυτό: Να παρασύρει τη Ρωσία σε επίθεση, έτσι ώστε οι Αμερικανοί να ενώσουν τους Ευρωπαίους εναντίον της.

Η Ρωσία επιδιώκει την όξυνση των αντιθέσεων Αμερικής- Ευρώπης και όχι την ολοκληρωτική υποταγή των Ευρωπαίων στην Αυτοκρατορία.

ΟΠΩΣ, βλέπεις τα πράγματα στη διεθνή σκακιέρα είναι πολύπλοκα και δεν περιορίζονται απλώς στην "επίδηξη δύναμης" ή στο τι θα μπορούσε να κάνει η Ρωσία και δεν το έπραξε.

Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν υπόγειο πόλεμο που παίζονται πολλά...

Και όπως κάθε πόλεμος, έτσι και αυτός, έχει ως βάση τα οικονομικά συμφέροντα. Και οι "γεωπολιτικές ζώνες" είναι υψίστης σημασίας για αυτά τα συμφέροντα.

Πιστεύω, παρά το τηλεγραφικό μου γράψιμο, να έγινα κατανοητός

[Δούλος ισοβίτης]

Χαιρετώ άπαντες. Όσον αφορά τα γεγονότα της Οσσετίας, ΑΠΛΩΣ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ. Παντού και πάντα σ'όλες τις συγκρούσεις και διαχρονικά. Θέλει ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ να βάλει το χεράκι του στην αυλή του σπιτιού της Ρωσίας, αλλά μάλλον οι ΗΠΑ έχουν μείνει ή πολύ θα ήθελαν να είναι στη δεκαετία του'90 (ή στα τέλη του'80) με τους πράκτορες Γκορμπατσώφ και του γελοίους μεθύστακες Γιέλτσιν. Τότε που τα κορίτσια της Ρωσίας κατά κύματα τρέχαν εργάτριες, καθαρίστριες, στριπτιζούδες, δούλες σε οίκους ανοχής της Δύσης, και γενικά παρακαλαγάνε οι Ρώσοι γιά κωλοδουλειές σαν εργάτες-μετανάστες σε Δυτικές χώρες, κλπ ωραία καπιταλιστικά φαινόμενα. ΟΜΩΣ ΕΠΕΙΔΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΙ ΕΦΕΡΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ (που συνδέεται με το ίδιο το Ρώσικο Κράτος), και δεν την άφησε στα χέρια Ρωσο-εβραίων ΚΛΕΦΤΩΝ, αλητών και βρωμιάρηδων (Χοντροκόφσκι, και λοιποί μαφιόζοι) ή Αμερικάνικων συμφερόντων εταιρειών, κονόμησε η Ρωσία, έχει πολύ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟ, παρασκευάζει ΟΠΟΙΑ ΟΠΛΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ, και μπορεί να είναι ανεξάρτητη και γιατί όχι να ΑΠΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΣΗ. Οι περιοχές αυτές είναι η αυλή της Ρωσίας, τις ήλεγχε επί Σοβιετικής Ένωσης, γιατί όχι και τώρα? Ας το χωνέψουν οι Σιωνιστές Γιάνκηδες. Φοβάμαι ότι δεν το έχουν αποδεχτεί το ότι η Ρωσία ΔΥΝΑΜΩΣΕ, γι'αυτό δεν αποκλείεται στην νέα ΔΕΚΑΕΤΙΑ να γίνει Ο ΟΛΕΘΡΟΣ. Ανοίγουν κάποιοι "ασκοί του Αιόλου" με τα γεγονότα της Οσσετίας-Γεωργίας. Και κάτι άλλο : η Οσσετία γεμάτη Ρωσόφωνους δεν είναι? Τους βομβάρδισαν οι Γεωργιανές δυνάμεις, γι'αυτό το γεγονός, τα Δυτικά Μ.Μ.Ε. λένε τίποτα?? ή... όχι??
_________________
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα? Αποφασίστε!

[Ροβεσπιέρος]

Από ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-29


Η Ρωσία σήμερα
Γράφει: Ο Θύμιος Παπανικολάου



Πολλοί είναι σήμερα που χαρακτηρίζουν τη Ρωσία ιμπεριαλιστική χώρα. Δηλαδή θεωρούν ότι έχει επέλθει η καπιταλιστική παλινόρθωση και έχει υψωθεί σε επιθετικό ιμπεριαλισμό. Τώρα πώς γίνεται ένας ιμπεριαλισμός να μην λειτουργεί με τον καπιταλιστικό ιδιωτικό τρόπο παραγωγής και τις πολυεθνικές καπιταλιστικές εταιρίες, αυτό είναι ένα μυστήριο που δεν μας το εξηγούν, ούτε το αναλύουν όλοι αυτοί που κατατάσσουν τη Ρωσία στον καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό.

Θεωρούμε ότι η κατάσταση εκεί είναι ομιχλώδης ακόμα, θέλει σοβαρή μελέτη και ανάλυση. Δεν μπορούμε να επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο του μαύρου-άσπρου, ούτε να μιλάμε με απλουστευτικούς χαρακτηρισμούς.

Εμείς δεν έχουμε λύσει το πρόβλημα.
Πιστεύουμε, όμως, ότι δεν μπορεί να απαντήσουμε στο τεράστιο αυτό και πολυεδρικά περίπλοκο ζήτημα χωρίς μια μεθοδολογική αφετηρία ορθή, χωρίς να καταπιαστούμε με όλη την εξέλιξη της Σοβιετικής κοινωνίας.

Και πρώτα απ’ όλα πρέπει να γκρεμίσουμε το μύθο ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν μια σοσιαλιστική κοινωνία.

Ο σοσιαλισμός, είναι ένα κοινωνικό σύστημα που μπορεί να υλοποιηθεί μόνο σε παγκόσμια κλίμακα. Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει σε μία μόνο χώρα, όσο βιομηχανικά προηγμένη και να είναι. Ούτε οι ηγέτες της Ρώσικης Επανάστασης, ούτε οι μεγάλοι θεωρητικοί του μαρξισμού μίλησαν για σοσιαλισμό σε μια μόνη χώρα, σε ένα «ξεχωριστό πεζοδρόμιο». Αυτό αποτελεί τη «θεωρία» της σταλινικής καρικατούρας.

Οι θεωρητικοί του μαρξισμού μίλησαν για «δικτατορία του προλεταριάτου». Δηλαδή για μια ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, για ένα μεταβατικό στάδιο προς το σοσιαλισμό που θα μπορέσει να υλοποιηθεί αφού ο καπιταλισμός θα έχει ανατραπεί και στις καπιταλιστικές μητροπόλεις.

Αυτά τα ζητήματα είναι αλφαβητικά για έναν μαρξιστή. Μόνο το σταλινικό καθεστώς και η καπιταλιστική Δύση (για τους δικούς της σκοπούς) βάπτισαν τη σοβιετική κοινωνία (μια μεταβατική κοινωνία), σαν σοσιαλιστική. Έτσι σήμερα, ταυτίζουν το γραφειοκρατικό σοβιετικό έκτρωμα με το σοσιαλισμό για να κηδεύσουν το σοσιαλισμό: Η κηδεία, όμως έγινε για λάθος νεκρό…

Τι ήταν η ΕΣΣΔ;

Η σοβιετική κοινωνία, όπως ήδη αναφέραμε, ήταν μια κοινωνία μεταβατική, ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό. Ο τρόπος παραγωγής, μπορούμε να πούμε σχηματικά, ήταν σοσιαλιστικός και ο τρόπος διανομής καπιταλιστικός.

Η σοβιετική οικονομία δεν εμφάνιζε κανένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής οικονομίας.

1. Στο θέμα της συσσώρευσης. Η καπιταλιστική συσσώρευση είναι μια συσσώρευση κεφαλαίου με στόχο τη δημιουργία μεγαλύτερης υπεραξίας. Το κέρδος εδώ παραμένει σκοπός και κίνητρο της καπιταλιστικής παραγωγής.
Η σοβιετική συσσώρευση είναι μια συσσώρευση παραγωγικών μέσων ως αξιών χρήσης. Το κέρδος δεν είναι ούτε ο σκοπός, ούτε η κινητήρια δύναμη.

2. Η καπιταλιστική παραγωγή είναι ουσιαστικά μια παραγωγή βασισμένη στον ανταγωνισμό για την κατάκτηση των αγορών.
Αντίθετα ο σοβιετικός προγραμματισμός είναι ένας σχεδιασμός που καθορίζει κεντρικά το επίπεδο και το ρυθμό ανάπτυξης της παραγωγής και της συσσώρευσης.

3. Η καπιταλιστική οικονομία είναι υποταγμένη στην τυραννία του κέρδους. Αναπτύσσεται με νόμους ακριβέστατους: πτωτική τάση του μέσου ποσοστού του κέρδους, συρροή κεφαλαίων σε τομείς όπου το ποσοστό κέρδους είναι ανώτερο, συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου που καταλήγει στην αναζήτηση μονοπωλιακών υπερκερδών, στα υπερεθνικά μονοπώλια κλπ.
Η σοβιετική οικονομία ήταν απαλλαγμένη από τους νόμους αυτούς.

4. Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία αποτελεί μια συνολική ΟΛΟΤΗΤΑ. Η συγκυρία της παγκόσμιας αγοράς επηρεάζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες.
Αντίθετα η σοβιετική οικονομία μολονότι διατηρούσε κάποιους δεσμούς με την καπιταλιστική οικονομία παρέμεινε άθιχτη από τις διακυμάνσεις της συγκυρίας. Π.χ. περίοδοι προόδου της σοβιετικής οικονομίας, από τις πιο αξιοσημείωτες συνέπεσαν με περιόδους κρίσης, κάμψης ή στασιμότητας της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας.
Η σοβιετική κοινωνία ήταν η καταστροφή, η άρνηση των κυριότερων χαρακτηριστικών της καπιταλιστικής οικονομίας.

Το Σχέδιο

Μεθοδολογικά μπορούμε να αντιληφτούμε τη διαφορετική κοινωνική φύση των συστημάτων από τον τρόπο που επιβεβαιώνεται η κοινωνική φύση της εργασίας.
Η κοινωνική φύση της εργασίας αποκαλύπτεται εκ των υστέρων δια μέσου της αγοράς και εκ των προτέρων δια μέσου του σχεδίου.
Ανάμεσα λοιπόν στη λογική και την κοινωνικό-οικονομική δυναμική του Σχεδίου και της Αγοράς υπάρχει μια διαμάχη μακροπρόθεσμα ασυμβίβαστη. Η λογική της οικονομίας της αγοράς οδηγεί τις επενδύσεις προς μια κατεύθυνση που αντιτίθεται στη λογική του σχεδιασμού.

Αντιφάσεις

Η μεγάλη αντίφαση της σοβιετικής οικονομίας συνίσταται σε τούτο: Στη σύγκρουση του ΜΗ καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής με τους κανόνες της ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ.

Πρακτικά συνεπώς η σοβιετική οικονομία χαρακτηριζόταν από ένα αντιφατικό συνδυασμό ενός ΜΗ καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και ενός τρόπου διανομής αστικoύ. Ένας τέτοιος συνδυασμός δείχνει ένα οικονομικό σύστημα που ξεπέρασε τον καπιταλισμό, αλλά απείχε από το σοσιαλισμό.

Με βάση αυτή την αντίφαση μπορεί να κατανοηθεί το καταστροφικό αδιέξοδο των γκορμπατσοφικών μεταρρυθμίσεων. Το άνοιγμα στην Αγορά που έκανε ο Γκορμπατσόφ αναπόφευκτα οδήγησε σε μια οξύτατη ρήξη για την επίλυση της αντίφασης: Μπροστά ή πίσω.

Αν μελετήσει κανείς συστηματικά το σημερινό καθεστώς του Πούτιν θα διαπιστώσει ότι διαφοροποιείται ουσιωδώς από τα κύρια χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής οικονομίας.

Εμφάνισαν π.χ, τα δυτικά προπαγανδιστικά Μαντεία το σημερινό καθεστώς στη Ρωσία σαν μια μαφιόζικη καρικατούρα του καπιταλισμού. Σε αυτή τη «λούμπα» έχουν πέσει και πολλοί αριστεροί.

Αλλά πότε στην ιστορία είδαμε οι ανερχόμενες ιδιοκτήτριες τάξεις μιας χώρας να διαφεύγουν στο εξωτερικό; Ποτέ δεν είδαμε, οι ανερχόμενοι ολιγάρχες, να διώχνουν τα κεφάλαιά τους έξω από την χώρα της οποίας μόλις είχαν αναδειχτεί κυρίαρχη τάξη!!!

Σήμερα από τους 16 μεγάλους ολιγάρχες που υπεξαίρεσαν κατά τη διακυβέρνηση Γέλτσιν αμύθητο ρωσικό πλούτο, οι 15 έχουν χάσει κάθε έλεγχο των εταιρειών τους, ενώ βρίσκονται στη φυλακή ή διέφυγαν στο εξωτερικό.

Για να υπάρξει καπιταλισμός πρέπει να υπάρχει και η αστική τάξη, πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος παραγωγής που να είναι ο ίδιος με αυτόν της Δύσης.
Δεν υπάρχουν ακόμα τέτοιες καταστάσεις στη Ρωσία. Το αντίθετο βλέπουμε: Οι «εισβολείς» των καπιταλιστικών μονοπωλίων διώχνονται και οι «πλιατσικολόγοι» την κοπανάνε, δεν μπορούν να συγκροτηθούν σε κυρίαρχη οικονομική τάξη…


Σοβιετική γραφειοκρατία

Είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς τις δραματικές εξελίξεις της Ρωσίας και να τις ερμηνεύσει, αν αγνοεί τη φύση και τη λειτουργία της σοβιετικής γραφειοκρατίας.

Συνοπτικά:

ΠΡΩΤΟΝ. Η σοβιετική γραφειοκρατία ήταν το παρασιτικό σώμα πάνω στη σοβιετική κοινωνία. Είχε αναπτυχθεί, ανδρωθεί και επιβληθεί σε πολιτική δικτατορία πατώντας πάνω στις κατακτήσεις της Οκτωβριανής Επανάστασης, δηλαδή πάνω στις νέες σοβιετικές οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις: Ένας τρόπος παραγωγής ΜΗ καπιταλιστικός και ένας τρόπος διανομής αστικός.

Από τη φύση της, συνεπώς και τη λειτουργία της μέσα σε αυτό το νέο κοινωνικό σύστημα, ο χαρακτήρας της ήταν διττός: Από τη μια και κυρίως τα ανώτερα στρώματά της έτειναν στην καπιταλιστική παλινόρθωση και από την άλλη το συνολικό γραφειοκρατικό σώμα και κυρίως τα μεσαία και κατώτερα στρώματά του ήταν υποχρεωμένα να υπερασπιστούν τις κοινωνικές βάσεις, πάνω στις οποίες στηρίζονταν. Γιατί μια κατάργηση αυτών των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων, αυτόματα σήμαινε και την κατάργηση αυτής της γραφειοκρατίας. Η καπιταλιστική παλινόρθωση αφαιρούσε τις βάσεις αυτής της γραφειοκρατίας και δημιουργούσε άλλους οικονομικούς και κοινωνικούς όρους κράτους.

Αυτή η αντιφατική φύση και λειτουργία διαπερνούσε τη σοβιετική γραφειοκρατία και καθόριζε την αντιφατική πολιτική της, τα θεαματικά ζικ-ζακ της σοβιετικής πολιτικής…

Ο σταλινισμός δεν ήταν τίποτε άλλο από αυτή την τερατώδη, γραφειοκρατική παραμόρφωση της σοβιετικής κοινωνίας.

Όποιος δεν έχει μελετήσει το σταλινισμό σε βάθος δεν μπορεί να καταλάβει απολύτως τίποτα από το δράμα της σοβιετικής κοινωνίας και τις σημερινές εξελίξεις.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Τα τραγικά αδιέξοδα του γραφειοκρατικού αυτού εκφυλισμού οδήγησαν τις γραφειοκρατικές κορυφές, στο άνοιγμα της «ελεύθερης αγοράς» και στην απόπειρα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Στη συγκρότηση, δηλαδή, μιας κάστας καπιταλιστικών ολιγαρχών που έφερνε την παλινόρθωση. Αυτή η διαδικασία άνοιξε επί Γκορμπατσώφ και κορυφώθηκε επί Γέλτσιν. Δεν κατέληξε, όμως, σε ολοκληρωτική παλινόρθωση. Δίχασε την εξουσία του γραφειοκρατικού σώματος.

Οι ρωγμές στο γραφειοκρατικό σώμα οδήγησαν σε μια μανιασμένη εσωτερική πάλη στο εσωτερικό του γραφειοκρατικού σώματος. Όλο αυτό το αντιφατικό πλέγμα των εσωτερικών συμμαχιών και συγκρούσεων, που έζησε η Ρωσία στην ταραγμένη εποχή πριν από τον Πούτιν, που εμφανίστηκε σαν πάλη φιλοδοξιών και δολοπλοκιών, δεν ήταν παρά η σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στις γραφειοκρατικές κορυφές που ήθελαν την παλινόρθωση και των γραφειοκρατικών οστών της σοβιετικής κοινωνίας. Φυσικά υπήρχαν κι αυτά, αλλά αποτελούσαν την έκφραση των λαϊκών συσχετισμών, το αποτύπωμα όσων συντελούνταν στη σοβιετική κοινωνία. Ο Ρωσικός λαός μπορεί να μην ήταν στο προσκήνιο, (αυτό δεν το ήθελε κανείς γιατί οδηγούσε σε πολιτική Επανάσταση, δηλαδή στο ξήλωμα της γραφειοκρατίας, στην αναζωογόνηση της εξουσίας των νεκρών Σοβιέτ και στο πέρασμα της εξουσίας σε αυτά), αλλά επιδρούσε καθοριστικά στη λυσσώδη εσωτερική διαμάχη των γραφειοκρατικών κλικών.

Αυτή η κατάσταση της σοβιετικής κοινωνίας, οι μεγάλες κατακτήσεις της και οι εκρηκτικές διεργασίες ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας που δεν επέτρεψε την πλήρη άλωση και ισοπέδωση.


Ο Πούτιν

Ο Πούτιν πρόβαλε μέσα από αυτές τις εκρηκτικές διεργασίες εκφράζοντας την άμυνα της ρώσικης κοινωνίας απέναντι στην επίθεση την ολοκληρωτικής παλινόρθωσης. Έδωσε την ηγεσία στο μεγάλο γραφειοκρατικό στρώμα (το μεσαίο και μικρό) που θα εξαφανιζόταν από την καπιταλιστική παλινόρθωση. Έδωσε με άλλα λόγια ηγεσία στο κοινωνικό σώμα της γραφειοκρατίας ενάντια στις γραφειοκρατικές κορυφές που είχαν μεταλλαχτεί σε καπιταλιστική ολιγαρχία και με νύχια και δόντια επιζητούσαν την πλήρη καπιταλιστική παλινόρθωση.

Ο Πούτιν, ένας αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών της ΚαΚεΜπε που ιστορικά αποτελούσε τον σκληρό πυρήνα του παλιού σοβιετικού καθεστώτος, αναδύθηκε, μέσα από τον εσωτερικό γραφειοκρατικό εμφύλιο, ο καταλληλότερος και ικανότερος να βάλει τάξη στο χάος, να εξασφαλίσει τη συντεταγμένη πορεία του γραφειοκρατικού σώματος και να το σώσει από τον αφανισμό που θα το οδηγούσε μια καπιταλιστική παλινόρθωση.

Έτσι, εκ των πραγμάτων, ετέθησαν σε διωγμό οι ολιγάρχες και επανήλθε η κεντρική διεύθυνση στην οικονομία (Σχέδιο), τουλάχιστον στους βασικούς κλάδους της παραγωγής.

Απόρροια αυτής της στρατηγικής του κεντρικού σχεδιασμού αποτελούν οι τεράστιες συμφωνίες για την προμήθεια φυσικού αερίου κ.λπ, που πραγματοποίησε η Ρωσία με κράτη της Δυτικής Ευρώπης, όπως και με την Ελλάδα. Και είναι ακριβώς αυτός ο λόγος (κεντρικός σχεδιασμός) που ωθεί τις σειρήνες του πλανητικού ιμπεριαλισμού να μιλάνε για ολίσθηση της Ρωσίας πίσω στο παλιό καθεστώς και να καταδικάζουν τις εθνικοποιήσεις, λες και είχαν ποτέ οι μεγάλες κρατικές εταιρείες ιδιωτικοποιηθεί…

Στην πραγματικότητα ο Πούτιν ούτε θέλει ούτε μπορεί να επιστρέψει στο παρελθόν. Το σταλινικό έκτρωμα του ψευδεπίγραφου «σοσιαλισμού» έχει πεθάνει και καμιά δύναμη δεν μπορεί να το αναστήσει.

Ο Πούτιν χρησιμοποιεί σύμβολα και μεθόδους της σταλινικής εποχής μόνο και μόνο για να βαδίσει το γραφειοκρατικό κράτος συντεταγμένα στην ενσωμάτωσή του στον παγκόσμιο καπιταλισμό.

Αυτό φυσικά δεν είναι και τόσο εύκολο, είναι ένας οδυνηρός και ταραγμένος δρόμος, θα κριθεί από τα γεγονότα και τις παγκόσμιες θύελλες που έρχονται.

Γι’ αυτό υποστηρίζουμε ότι ακόμα η κατάσταση στη Ρωσία δεν έχει κριθεί. Δεν έχει επέλθει η ολοκληρωτική παλινόρθωση. Αυτό θα σήμαινε εκτός των άλλων μια βίαιη και αιματοβαμμένη καπιταλιστική αντεπανάσταση…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Επισκέπτης]

Το ότι ακόμη δεν υπάρχει κλασική αστική τάξη στη Ρωσία δε σημαίνει ότι υπάρχει σοσιαλιστική προοπτική γιατί δεν υπάρχει κανένα παρόμοιο κίνημα.
Υπάρχει μία διαδικασία δημιουργίας κανονικής αστικής τάξης από το κράτος.Αυτό δεν είναι πρωτοφανές.Έχει ξαναγίνει πχ. στην κεμαλική Τουρκία.Η αστική τάξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν χριστιανοί,Έλληνες και Αρμένιοι.Το κεμαλικό κίνημα από αξιωματικούς του στρατού εξόντωσε την τάξη αυτή.Οι αρχές του επισημα ήταν Εθνικισμός και Κρατισμός.Στη συνέχεια και σε διάρκεια δεκαετιών δημιουργήθηκε και με συμβολή του στρατού η τουρκική αστική τάξη.
Κάτι παρόμοιο γίνεται στη Ρωσία.Οι γραφειοκράτες και αξιωματικοί όταν το φιλελεύθερο πείραμα οδήγησε στη λεηλασία της χώρας παραμέρισαν τους ολιγάρχες και επέστρεψαν στον κρατισμό με προοπτική όμως να δημιουργήσουν στο μέλλον ρωσική αστική τάξη και χωρίς κανένα λαικό κίνημα να αντιτάσσεται στην προοπτική αυτή.
Το προβλημα με τον υπόλοιπο κόσμο είναι ότι δεν αντιστοιχεί στην ιστορική φάση που βρίσκονται οι άλλοι.Ο κεμαλισμός ήταν σύγχρονος της κρατικιστικής εθνικιστικής στροφής του μεσοπολέμου και του φασισμού Σήμερα ο κόσμος έχει περάσει στη φάση της παγκοσμιοποίησης και ξαφνικά κάποιος θέλει να οικοδομήσει εθνικό κρατικό καπιταλισμό.Αυτή είναι η αντίφαση Ρωσίας - υπόλοιπου κόσμου.Η αντίφαση όμως δε λύνεται γιατί ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί να επιβληθεί ειδικά σε αυτή τη χώρα επειδή 1) Στρατιωτικά μπορεί να καταστρέψει το σύμπαν και είναι απρόσβλητη.2) Οικονομικά λόγω φυσικών πόρων και κυρίως πετρελαίου-φυσικού αερίου μπορεί να επιβιώνει και να πλουτίζει χωρίς να έχει ανάγκη τους άλλους.
Άρα είναι οι μόνοι που μπορούν να βάλουν φράγμα στους κανόνες που υπάρχουν αλλού.Αυτό όμως μπορούν να το κάνουν μόνο στη δικη τους περιοχή λόγω των ειδικών συνθηκών και φυσικά δεν έχουν σκοπό να το κάνουν για πάντα.Απλώς θέλουν να ενταχθούν στο μέλλον στην παγκόσμια οικονομία με τους δικούς τους όρους αφού πρώτα αναπτυξουν δικές τους εταιρίες -και μόνο αυτοί μπορούν πράγματι να σταματήσουν στα σύνορά τους και να ρυθμίσουν την παγκοσμιοποίηση λόγω οπλοστασίου και φυσικών πόρων.Είναι το μοναδικό εθνικό κρατος της εποχής μας και όλοι οι άλλοι παγκοσμιοποιημένοι το κοιτάνε άβολα και ψάχνουν να δουν πως θα συμβιώσουν.

[Φιλύποπτος]

[Ροβεσπιέρος]

Αυθαίρετες γενικεύσεις.

Κάθε ένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει αν δεν τα στηρίζει σε μια ανάλυση της διαλεκτικής ιστορικής εξέλιξης των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών καταστάσεων.

Με αυθαίρετες γενικεύσεις μπορεί να φτάσουμε στα πιο απίθανα πράγματα, να βρούμε ακόμα ομοιότητες και στον «ιμπεριαλισμό» της αρχαίας Αθήνας!!!

Καταρχήν υποπίπτεις σε μέγα μεθοδολογικό σφάλμα όταν μιλάς για ιστορικό προηγούμενο με τη φεουδαρχική, οθωμανική κοινωνία. Είναι σαν να συγκρίνεις πατάτες με καρύδες…

Αγνοείς επίσης τις παραγωγικές και οικονομικές σχέσεις που εγκαθίδρυσε η Οκτωβριανή Επανάσταση: Αγνοείς παντελώς το τι σήμαινε αυτή η Επανάσταση.

Εκεί φυσικά που τα μπερδεύεις κυριολεκτικά είναι τούτο: Ο κοινωνικός χαρακτήρας του ΚΡΑΤΟΥΣ της Επανάστασης.

Και φαίνεται να μην γνωρίζεις ότι κάθε κράτος στήνεται πάνω σε ταξικά βάθρα και παίρνει διάφορες μορφές: Από τη δικτατορική, βοναπαρτιστική μορφή σταλινικού τύπου, μέχρι την δημοκρατία των «Σοβιέτ», την πραγματική προλεταριακή δικτατορία

Το ίδιο και το αστικό κράτος εμφανίζεται με πολλές πολιτικές μορφές. Και όπως μια πολιτική ανατροπή στο αστικό καθεστώς δεν είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ έτσι και στο στη σοβιετική κοινωνία: Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ μιας γραφειοκρατικής ηγεμονικής κλίκας δεν σημαίνει κοινωνική ανατροπή.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ συντρίβει ΟΛΟ το παλιό κράτος και τη γραφειοκρατία του. Μόνο οι ρεφορμιστές είναι αυτοί που πιστεύουν ότι μέσω των πολιτικών αλλαγών θα ανατρέψουν το αστικό καθεστώς και το κράτος του.

Το ίδιο, οι ρεφορμιστές θεωρούν ότι μπορεί να ανατραπούν οι σοβιετικές κατακτήσεις με τις πολιτικές ανατροπές.

Μια κοινωνική ανατροπή στη Ρωσία προϋποθέτει σήμερα μία βασική προϋπόθεση.

ΟΧΙ απλώς εθνική αστική τάξη (αυτή δεν μπορεί να υπάρξει σε καθεστώς του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού), αλλά μια πολυεθνική κεφαλαιοκρατική σχέση. Δηλαδή ένα οικονομικό, κοινωνικό, συνακόλουθα και πολιτικό καθεστώς υποταγμένο στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, αλλά και στους πλανητικούς, ιμπεριαλιστικούς νόμους.
Και αυτή η πολυεθνική «αστική τάξη» επιδιώχτηκε να εγκαθιδρυθεί επί Γέλτσιν…

Τέλος κανένας δεν υποστήριξε ότι βαδίζουμε στο σοσιαλισμό.
Γράφτηκε συγκεκριμένα:

«Ο Πούτιν χρησιμοποιεί σύμβολα και μεθόδους της σταλινικής εποχής μόνο και μόνο για να βαδίσει το γραφειοκρατικό κράτος συντεταγμένα στην ενσωμάτωσή του στον παγκόσμιο καπιταλισμό.»
Κάτι, όπως εξηγείται παρακάτω, που θα απαιτήσει τη νίκη της καπιταλιστικής αντεπανάστασης. Και ότι τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα…

Για να βαδίσουμε στην Επανάσταση, για τη Ρωσία ΠΟΛΙΤΙΚΗ και όχι «σοσιαλιστική», είναι αναγκαίο (προϋπόθεση κάθε προϋπόθεσης» η κινητοποίηση των εργατικών και λαϊκών μαζών

Και αυτό που θα αλλάξει στη Ρωσία δεν είναι τα κοινωνικά θεμέλια, αλλά η πολιτική μορφή.

ΕΞΩ, όμως, από όλα αυτά, χρειάζεται σοβαρή μελέτη της «σοβιετικής εξέλιξης» και όχι θεωρητικές αυθαιρεσίες.

Και χωρίς να έχει μελετηθεί το πλούσιο ιστορικό, επιστημονικό υλικό που υπάρχει πάνω στα ζητήματα της σοβιετικής κοινωνίας και γραφειοκρατίας δεν μπορεί να κάνεις ούτε ένα βήμα.

Τα παραπάνω κείμενα θέτουν κάποια ζητήματα μεθοδολογικά για βαθύτερη ανάλυση του σήμερα, για να αποφεύγουμε τις εύκολες γενικεύσεις, τις ιστορικές ακροβασίες και τις θωρητικο-πολιτικές αυθαιρεσίες.


Υ. Γ. Κάποιες πολύ ορθές επισημάνσεις κάνουν τα κείμενα του "Φιλύποπτου"
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Φιλύποπτος]

[Φιλύποπτος]