Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το καθεστώς Μεταξά

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Αύγ 04, 2014 5:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Το καθεστώς Μεταξά Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το καθεστώς Μεταξά



Είναι γνωστό και ιστορικά επαληθευμένο (κατηγορηματικά και τελεσίδικα επαληθευμένο) ότι η δεξιά και ακροδεξιά ρητορική είναι μια δημαγωγία ακραίας κερδοσκοπικής πατριδοκαπηλίας, διαστροφής της πραγματικότητας, ασύστολου ψεύδους και φρενοβλαβούς μαύρης προπαγάνδας.

Οι ιδεολογικοί υμνητές και τα πολιτικά τέκνα των πιο αποτρόπαιων, δικτατορικών μορφών εξουσίας του κεφαλαίου επιδίδονται, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, σε μια αχαλίνωτη ψευδολογία, υμνολογική δημαγωγία και αποκρουστική εμπορική κερδοσκοπία γύρω από το καθεστώς της «4ης Αυγούστου»: Τη δικτατορία του Μεταξά.


Σε σειρά άρθρων μας έχουμε αποκαλύψει τη μυθολογία και τα ψεύδη γύρω από το αυτό το καθεστώς.

Συγκεντρωμένα πολλά κείμενά μας βρίσκονται ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7901


Θα προσθέσουμε στο «Φάκελο» για το Μεταξά και το παρακάτω, πολύ συνοπτικό, ιστορικό κείμενο του Ανδρέα Ζαφείρη.
Το πήραμε από δω:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17219:2014-08-03-11-42-39&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279



Ο Μεταξάς περιχαρής στο πλευρό του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ,
του Γκαίμπελς,
κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, στις 21/9/1936…


ΟΧΤΩ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΙΡΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ…
ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΕΤΑΞΑ: ΦΤΩΧΕΙΑ,ΔΙΑΦΘΟΡΑ,ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΧΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΕ
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*

1. Η δικτατορία δεν ήταν μια ελληνική εξαίρεση.
Σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών η εγκαθίδρυση φασιστικού τύπου καθεστώτων ήταν ο κανόνας. Ο ίδιος ο Ι. Μεταξάς, έγραφε, για τους σκοπούς του καθεστώτος:
«Η αδιάκοπος φροντίς διά την στερέωσιν του αστικού καθεστώτος με όλας τας αναγκαίας θυσίας διά το σύνολον της κοινωνίας και ιδίως διά τας ενδεείς τάξεις»

2. Οι διεθνείς εξελίξεις, οι οξύτατες ενδοαστικές αντιθέσεις (διχασμός) και η ένταση της ταξικής πάλης απαιτούσαν ένα συμπαγές εσωτερικό μέτωπο, μπροστά στον επερχόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα γεγονότα της 9ης Μάη 1936 στη Θεσσαλονίκη, όπου τμήματα του στρατού ενώθηκαν με τους απεργούς καπνεργάτες και όπου η Θεσσαλονίκη καταλήφθηκε από τους διαδηλωτές, είναι χαρακτηριστικά.
«Εκρίθη, δηλαδή, ότι, ενόψει πολέμου, θα απετέλη υπερβολικήν πολυτέλειαν διά την Ελλάδα η δημοκρατική διακυβέρνησίς της» (Γ. Δαφνή, «Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων»)

3. Τη δικτατορία προετοίμασαν η Αγγλία, τα Ανάκτορα και συναίνεσε το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου.
Στις εκλογές της 26 Ιανουάριου 1936, πρώτη ήρθε η αντιβενιζελική παράταξη. Δεύτερη η βενιζελική. Μετά από άκαρπες προσπάθειες για το σχηματισμό κυβέρνησης η εντολή ανατέθηκε από τον Γεώργιο τον Β' στον Δεμερτζή. Σε αυτήν την κυβέρνηση ο Μεταξάς έγινε αντιπρόεδρος. Στις 13 Απρίλη πεθαίνει ο Δεμερτζής και ο βασιλιάς έκανε πρωθυπουργό τον I. Μεταξά. Το κόμμα του, οι Ελευθερόφρονες, στις εκλογές του Ιανουαρίου 1936 είχε συγκεντρώσει ποσοστό μόλις 3,94%.

Το Κόμμα των Φιλελευθέρων (των Βενιζέλου - Σοφούλη) έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά! Το Λαϊκό Κόμμα έδωσε ψήφο ανοχής. Στις 30 Απρίλη η Βουλή αποφασίζει να διακόψει τις εργασίες της για πέντε μήνες (!).

Είχε προηγηθεί η δήλωση Βενιζέλου στις 9 Μάρτη 1936:
«Δεν είναι ανάγκη να σου είπω πόσο ζωηρά είναι η χαρά μου, διότι ο Βασιλεύς απεφάσισε … και αναθέσας το υπουργείον των Στρατιωτικών εις τον Μεταξάν... Από μέσα από την καρδιά μου αναφωνώ: Ζήτω ο Βασιλεύς!»

4.Το καθεστώς εφάρμοσε άμεσα κατασταλτική πολιτική. Το Σύνταγμα καταργείται, Βουλή, κόμματα, συνδικάτα διαλύονται. Ογδόντα χιλιάδες συλλήψεις, εκτοπίσεις περίπου 4.500 κομμουνιστών και 150 γνωστών φιλελεύθερων πολιτικών και αξιωματικών. Στις 5 Αυγούστου, ο ίδιος ο Μεταξάς έστειλε στους διευθυντές εφημερίδων διαταγή με την οποία απαγόρευε ουσιαστικά κάθε δημοσίευση πλην εκείνων που υμνούσαν τη δικτατορία.

Περιττό. Η Εστία, η Καθημερινή, οι εφημερίδες του συγκροτήματος Λαμπράκη είχαν από πριν ταχθεί υπέρ της δικτατορίας.

Στις 10 Αυγούστου 1936, στα Προπύλαια και στους Στύλους του Ολυμπίου Διός στην πυρά ρίχτηκαν, ανάμεσα στα έργα των Ντοστογιέφκι, Τολστόι, Γκόρκι, Μπέρναρ Σο, Γκέτε, και οι Καρκαβίτσας – Παπαδιαμάντης.

5. Στο επίπεδο της οικονομίας το καθεστώς βύθισε ακόμη περισσότερο στη φτώχεια την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η οικονομική εξαθλίωση ήταν τέτοια ώστε να υποσιτίζεται πάνω από το 30% του πληθυσμού.

Ιδιαίτερα επιβαρύνθηκαν οι αγρότες με τα τοκογλυφικά δάνεια της Αγροτικής Τράπεζας. Ενώ η χώρα ήταν τσακισμένη από τα χρέη, το καθεστώς σύναψε νέο δάνειο 4 εκατ. λιρών από την Αγγλία.

6. Η διαφθορά του καθεστώτος ήταν από τα πιο χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Διορισμοί ημετέρων, δάνεια που δεν επιστρέφονται, χρέη πολιτικών φίλων που διαγράφονται. Ο πολυδιαφημιζόμενος έρανος υπέρ της αεροπορίας καταλήγει στις τσέπες των ανθρώπων του Μεταξά, όπως και σημαντικό μέρος του δανείου από την Αγγλία.

7. Ένας από τους ιδιαίτερα διαδεδομένους μύθους σχετικά με τη μεταξική δικτατορία, αφορά στη φιλεργατική και κοινωνική πολιτική της («σύσταση του ΙΚΑ», «θέσπιση του οκταώρου και των συλλογικών συμβάσεων»). Ο μύθος αυτός έχει περάσει και στο σχολικό σύγγραμμα της ΓΆ Λυκείου.

Ο νόμος που προέβλεπε την ίδρυση του ΙΚΑ κατατέθηκε προς ψήφιση για πρώτη φορά το 1932, ψηφίστηκε τελικά το 1934 και προέβλεπε ότι θα λειτουργούσε μετά από 2 χρόνια (δηλαδή το 1936). Η ίδρυση του ΙΚΑ ήταν αποτέλεσμα των μαχητικών απεργιών και των εργατικών διεκδικήσεων των αρχών της δεκαετίας του Ά30.

Το καθεστώς με πρόφαση τον δήθεν στρατιωτικό εξοπλισμό, έβαλε χέρι στο σύνολο των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, μαζί και του ΙΚΑ.

8. Ο πόλεμος του 1940.

«Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος κοινή γνώμη» (Μεταξάς, 29/10/1940)
«Θα ρίψωμεν μερικές τουφεκιές δια την τιμήν των όπλων» (Α. Παπάγος, αρχηγός του ΓΕΣ).

Η αιφνιδιαστική εισβολή του Ιταλικού στρατού ανακόπηκε, ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, από στρατιωτικά τμήματα, με την ενεργή βοήθεια γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων (λόγω της πλήρους απουσίας του ελληνικού κράτους).
«Σχημάτισα τότε την εντύπωσιν ότι ο πόλεμος που διεξήγετο εις την Αλβανίαν ήτο πόλεμος του λαού, δυνάμενος να συγκριθεί με τον πόλεμο του λαού που διεξήχθη εις την Γαλλίαν το χειμώνα του 1870-1871.» (στρατηγός Wilson).
Το καθεστώς, το οποίο σύμφωνα με τη Λευκή Βίβλο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, γνώριζε από τον Ιούνιο για την επικείμενη επίθεση της Ιταλίας, είχε φροντίσει για το αντίθετο.

• Ανύπαρκτη εδαφική οχύρωση, έλλειψη οδικού δικτύου, απουσία τροφίμων, πεπαλαιωμένο πολεμικό υλικό.
Η αεροπορία διέθετε μερικά απαρχαιωμένα αεροπλάνα, τα οποία είχε προμηθευτεί προ δικτατορίας. Δεν υπήρχε ούτε μία μονάδα αρμάτων. «Τουφέκια, όλμοι, κανόνια που έπρεπε να είναι τελευταίου τύπου… σκάζουν στα πρόσωπα των στρατιωτών μόλις επιχειρούν να τα χρησιμοποιήσουν. Τα πυρομαχικά που υποτίθεται πως είναι σε μεγάλη ποσότητα, δεν είναι καθόλου» (Floyd Spenser, “War and postwar Greece”).

• Η ηγεσία του ελληνικού στρατού στελεχώνονται από φιλοναζιστές αξιωματικούς, απρόθυμους να πολεμήσουν κατά των καθεστώτων του ¶ξονα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, πολλοί ανώτεροι στρατιωτικοί (ανάμεσά τους ο διοικητής της στρατιάς της Ηπείρου Δράκος, ) πίεζαν για συνθηκολόγηση, παράδοση ή και ένταξη της Ελλάδας στον ¶ξονα.

Ακόμη και το ίδιο το Παλάτι αναγκάζεται να ομολογήσει, σε έκθεση της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης το 1941: «Το καθεστώς Μεταξά και η ελληνική Ανώτατη Διοίκηση κυριαρχούνταν από παθητική και αμυντική νοοτροπία κι από άτολμη και χωρίς φαντασία στρατηγική, σε σημείο που δύσκολα μπορεί να τους αναγνωρίσει έστω και μία επιθετική διαταγή σΆ όλο το διάστημα του πολέμου».

και...9. Η γερμανική κατοχή βρήκε τον πολιτικό κόσμο σε απόλυτη διάλυση και απαξίωση. Ένα τμήμα το συνεργάστηκε ανοιχτά με τον κατακτητή και ένα άλλο απέδρασε στην Αίγυπτο. Ήταν η στιγμή της μεγάλης περιπέτειας της ΕΑΜικής αντίστασης. Μιας περιπέτειας που οι πολιτικές βάσεις της είχαν τεθεί ήδη από το 1936 ( με το σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα) και τις 3 επιστολές της περιόδου 1940-41.


Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Αύγ 04, 2014 8:50 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι μύθοι για το «Κοινωνικό Κράτος» του Μεταξά




Και σήμερα, ακόμα, επιχειρούν κάποιοι, πλαγίως και δολίως, να εμφανίσουν το Μεταξά ως θεμελιωτή του «Κοινωνικού Κράτους»…
Θεωρούμε, λοιπόν, σκόπιμο να αναδημοσιεύσουμε απόσπασμα από το άρθρο μας:
Τα ψεύδη της ακροδεξιάς δημαγωγίας γύρω από το Μεταξά
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7901


Π.χ., οι υμνητές του Μεταξά επιχειρούν να εμφανίσουν το Μεταξά σαν τον πρωτεργάτη και θεμελιωτή του «Κοινωνικού κράτους».

Ας δούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα, πολύ συνοπτικά:


α). Το οκτάωρο

Η καθιέρωση του οκτάωρου δεν έγινε από το Μεταξά, όπως ψευδώς ισχυρίζονται τα παρακρατικά υπολείμματα των μεταξικών νοσταλγών.

Στην Ελλάδα, η καθιέρωση του 8ωρου έγινε με το νόμο 2269 το 1920, με τη νομοθετική κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας. Για να εφαρμοστεί σταδιακά χρειάστηκαν οι πολύχρονοι αγώνες των εργατών. Χύθηκε πολύ αίμα στις συγκρούσεις των εργατών με το αστικό κράτος.

Αργότερα, με Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) στις 27/6/1932, έγινε η επέκταση και η κωδικοποίηση όλων των διατάξεων που ίσχυαν γι' αυτό μέχρι τότε στους διάφορους κλάδους.

Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν με το βασιλικό διάταγμα 368/24/8/1936 να επεκτείνει την εφαρμογή του και σ' άλλες κατηγορίες μισθωτών.

Η ιστορική, λοιπόν, αλήθεια είναι ότι ο Μεταξάς δεν καθιέρωσε το 8ωρο, αλλά, απλώς επέκτεινε την εφαρμογή του…

β). «Ο Μεταξάς καθιέρωσε την Κυριακή αργία».

¶λλο ψεύδος: Η κυριακάτικη αργία έχει καθιερωθεί από το 1911!!!

Ο Μεταξάς κατάργησε την Κυριακή αργία και πρόσταξε το κυριακάτικο μεροκάματο να δίνεται στο κράτος για την «Εθνική ¶μυνα»…

γ). «Καθιέρωση αδείας μετ' αποδοχών»: ¶λλο χονδροειδές ψεύδος.

Οι άδειες των εργαζομένων με αποδοχές καθιερώθηκαν επί της δικτατορίας του Κονδύλη το 1935 με τον ΑΝ 539/1935.

Οι ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις ήταν μια παλιά εργατική διεκδίκηση. Το 1927 είχε υποβληθεί στη Βουλή νομοσχέδιο για την καθιέρωσή τους, όμως η ψήφισή του δεν έγινε λόγω διάλυσης της Βουλής. Αναγκαστικός Νόμος (ΑΝ) περί Συλλογικών Συμβάσεων ψηφίστηκε στη δικτατορία του Γεωρ. Κονδύλη στις 16/1/1935, που κάθε άλλο παρά ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις επέτρεπε…

Ο Μεταξάς μετά την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού (4 Αυγούστου 1936), «εγκαθίδρυσε» (με το νόμο 2045/7/9/1936) ένα ανάλογο δικτατορικό καθεστώς «συλλογικών συμβάσεων»: Την υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ των κεφαλαιοκρατών και των ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ συνδικαλιστών (κάτι ανάλογο με αυτό που γίνεται στις μέρες μας από τα κατοχικά ανδρείκελα)!!!

Κάτω από αυτές τις δικτατορικές συνθήκες της αναγκαστικής διαιτησίας, της απαγόρευσης των απεργιών και της φασιστικοποίησης των συνδικάτων, «αι Εθνικαί Συμβάσεις Εργασίας», όπως τις αποκαλούσε ο Μεταξάς, ήταν καθαρός εμπαιγμός…

Εδώ επίσης πρέπει να υπογραμμίσουμε και τούτο: Ο Μεταξάς κατάσχεσε, με τη μορφή δανείου προς το κράτος και με το πρόσχημα της «Εθνικής ¶μυνας», όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών οργανισμών που έφταναν «τα 850 εκατομμύρια δραχμές, από τα οποία τα 500 εκατομμύρια ήταν του ΙΚΑ» (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», σελ. 110).

Η ίδια πολιτική του «κουρέματος» που επιβάλλει σήμερα ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ της ευρω-ληστείας…

Το πιο σκανδαλώδες: Η μεταξική δικτατορία διέθετε τεράστια για την εποχή χρηματικά ποσά στους διάφορους εργατοπατέρες επικεφαλής των διορισμένων, κρατικοποιημένων, φασιστικοποιημένων συνδικάτων.

Ο νόμος 971/1937, εκτός από την ίδρυση του ταμείου συντάξεων των εργατοπατέρων συνδικαλιστών, προέβλεπε την κρατική επιχορήγηση για «στέγασιν και ΕΥΠΡΟΣΩΠΟΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ των επαγγελματικών και εργατικών οργανώσεων». (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», σελ. 110).

Αυτά ήταν τα «επιτεύγματα» του Μεταξά που υμνούν σήμερα τα ποικίλα παρακρατικά τέκνα του…

Μια άλλη επίσης παρασιώπηση των μεταξικών «γόνων» είναι η ακόλουθη: Η ιστορική ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ των σκανδαλωδών κερδών της οικονομικής ολιγαρχίας και οι άμεσες προσβάσεις της στη μεταξική δικτατορία.

Τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου - βιομηχανικό, πιστωτικό, εμπορικό - αποκόμισαν τεράστια κέρδη και ταυτόχρονα προχώρησε σημαντικά η συγκέντρωση και συγκεντροποίησή τους.

Οι Αφοί Ηλιάσκοι, μέσω της Τράπεζας Αθηνών, το 1949 ήταν κάτοχοι του 15% όλων των ανώνυμων εταιρειών της χώρας.

Η Εθνική Τράπεζα, η Τράπεζα Αθηνών, η Εταιρεία Λιπασμάτων, το Καλυκοποιείο, η «Πάουερ», οι εταιρείες Λαναρά, καπνέμποροι, η ΑΓΕΤ Ηρακλής κ.ά. στήριξαν ανοιχτά τη δικτατορία.

Μερικοί κεφαλαιοκράτες και με απαίτησή τους πήραν επίκαιρες κυβερνητικές θέσεις. Π.χ. ο Ανδρέας Χατζηκυριάκος της ΑΓΕΤ έγινε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Κων/νος Ζαβιτσάνος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, έγινε υπουργός Οικονομικών, ο Δημ. Μάξιμος, διευθυντής της Εθνικής, έγινε υπουργός Εσωτερικών, ο Αλέξανδρος Κορυζής, εκτός από υπουργός Υγείας - Πρόνοιας, έγινε πρωθυπουργός μετά το θάνατο του Μεταξά.

Να σημειώσουμε επίσης ότι ο πρόεδρος της φασιστικής νεολαίας Εθνική Οργάνωση Νέων (κρατική οργάνωση) ήταν ο γιός (Αλέξανδρος) του ιδιοκτήτη της εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές επιχειρήσεις): Του Νικόλαου Κανελλόπουλου…

Οι υμνητές, βεβαίως, του Μεταξά, όλα αυτά τα ακροδεξιά γρανάζια του σημερινού νεοταξικού ΦΑΣΙΣΜΟΥ, αποκρύπτουν και ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ και τον ιεροεξεταστικό χαρακτήρα της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της σκοταδιστικής δικτατορίας ήταν το «Ιδιώνυμο» που έστελνε στην πυρά τα βιβλία που δεν ήσαν αρεστά στο καθεστώς.



Ο Σπ. Λιναρδάτος γράφει χαρακτηριστικά γι' αυτό το θέμα:

«Μέλη φασιστικών οργανώσεων και διάφοροι τραμπούκοι ή πληρωμένοι αλήτες, με άγριους αλαλαγμούς χαράς, άναψαν σε δημόσιους χώρους μεγάλες φωτιές κι έκαψαν εκατοντάδες τόμους βιβλίων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Ανάμεσα στα βιβλία που κάηκαν δεν ήταν μόνον του Μαρξ, του Ενγκελς, του Λένιν, του Πλεχάνωφ και των άλλων κλασικών του Μαρξισμού, αλλά και του Χάινε, του Μπέρναρ Σω, του Φρόυντ, του Τσβάιχ, του Ανατόλ Φρανς, του Γκόρκι, του Ντοστογιέφσκι, του Τολστόι, του Γκαίτε, του Φίχτε, του Δαρβίνου, του Παπαδιαμάντη, του Καρκαβίτσα κλπ.».

Εξίσου διαφωτιστικά είναι και όσα αναφέρει ο Γ. Ρούσσος, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, γράφει:

«Ακόμα και σχολικά βιβλία που δεν άρεσαν στο καθεστώς παραδίδονταν στη φωτιά. Αργότερα καταρτίστηκε με διαταγή του Μανιαδάκη ένας ατελείωτος κατάλογος που απαγόρευε την κυκλοφορία 445 βιβλίων. Μετέπειτα έφθασαν να λογοκρίνουν και τους αρχαίους Ελληνες συγγραφείς, μέχρι του σημείου μάλιστα να απαγορεύσουν την παράσταση της ''Αντιγόνης'' του Σοφοκλή επειδή περιείχε βαρείς χαρακτηρισμούς κατά των τυράννων».

Ο Φ. Γρηγοριάδης αναφέρει τέλος : «από τη λογοκρισία του καθεστώς, πέραν του Σοφοκλή, δεν τη γλίτωσαν ούτε ο Θουκυδίδης ούτε ο Αριστοφάνης»!!!

Αυτό είναι το καθεστώς που ηρωοποιούν και υμνολογούν οι χρυσαυγίτες και τα ποικίλα καθεστωτικά βυθοκορήματα με τις ακροδεξιές προβιές…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες