Οι ταχυδακτυλουργίες της νέας κυβέρνησης

[Ροβεσπιέρος]

Οι ταχυδακτυλουργίες της νέας κυβέρνησης



Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να τρελάνει τον ελληνικό λαό με τις ταχυδακτυλουργίες της, την ισοπέδωση της Οικονομικής και Πολιτικής επιστήμης, ακόμα και με την καρατόμηση των εννοιών και των λέξεων.

Όταν θέλεις να επικαλύψεις, να αποκρύψεις και να αλλοιώσεις την πραγματικότητα επιδίδεσαι σε τεχνάσματα και σε μια καταιγιστική και τελετουργική παραγωγή σύγχυσης και επικοινωνιακών σώου…

Την πεπατημένη (των αστικών κομμάτων) ακολουθεί κι αυτή η κυβέρνηση. Στο λεκτικό περιτύλιγμα διαφέρει. Ένα λεκτικό που δίνει, προς το παρόν, το κύρος της «αριστερής προσδοκίας» και καλύπτει τη ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ: Την ΑΠΑΤΗ της αριστερής λεοντής σε μια κυβέρνηση κατοχικής διαχείρισης, την ΑΠΑΤΗ της ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ της ΥΠΟΤΑΓΗΣ στο 4ο Ράιχ με ταχυδακτυλουργίες…

Αλλά κι αυτά τα «αριστερά» καραγκιοζιλίκια γρήγορα θα καταρρεύσουν, γρήγορα θα γίνει κι αυτή η κυβέρνηση καταγέλαστη

Γρήγορα θα μετατρέψει τη λαϊκή ελπίδα σε ΟΡΓΗ και θα εξανεμίσει τις αυταπάτες…

Ήδη πολλοί είναι αυτοί που έχουν παγώσει με τις πράξεις αυτής της κυβέρνησης (ούτε ένα μήνα ακόμα δεν έχει κλείσει) και αντιλαμβάνονται τις μεγάλες αντινομίες της και τα συνειδητά της τεχνάσματα ΑΠΑΤΗΣ…

Σε πολλά αυτιά ακούγονται κοροϊδευτικά τα λόγια, που σε καταχρηστικό ρυθμό μας λέει Πρωθυπουργός: «Ότι είναι η μοναδική κυβέρνηση που εννοεί και τηρεί αυτά που έλεγε προεκλογικά»!!!

Φαίνεται ότι ο Τσίπρας αντιμετωπίζει τους ιθαγενείς το ίδιο προσβλητικά όπως οι αξιωματούχοι των τοκογλύφων και του 4ου Ράιχ: Σαν ηλίθιους…

Το παρακάτω κείμενο καταγράφει, με σαφήνεια, το ταχυδακτυλουργικό τελετουργικό της νέας κυβέρνησης (της «αριστερής»), ΟΛΗ αυτήν την κυβερνητική επιχείρηση στρέβλωσης τόσο της πραγματικότητας, όσο και των εννοιών…

Τις κωλοτούμπες και τα καραγκιοζιλίκια…

Το κείμενο το διαβάσαμε εδώ:
http://www.pandiera.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%83%CE%AF-%CF%89%CF%82-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC/

Το «σχέδιο Μοσκοβισί» ως νέο …Κομμουνιστικό Μανιφέστο
Παναγιώτης Μαυροειδής




Ας τα πάρουμε με τη σειρά, διότι αλλάζουν όλα καταιγιστικά.

Εμείς ξέραμε για ένα γιγάντιο ιδιωτικό κρατικό εξωτερικό χρέος προς τράπεζες και funds (η συντριπτική του πλειοψηφία σε Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες). Το χρέος αυτό, σε μια κίνηση καθοδηγημένη από ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ και με στόχο σωτηρίας των τραπεζών τους, το μετέτρεψαν σε επίσημο κρατικό χρέος προς την ΕΚΤ, τις χώρες της ΕΕ, τους μηχανισμούς της ευρωζώνης.

Οι αναδιαρθρωμένες αυτές δανειακές συμβάσεις χρέους, περιλαμβάνουν ως αναπόσπαστο μέρος τους ένα πακέτο ατελείωτων αντιδραστικών αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων», γνωστές ως μνημόνιο, ώστε, μεταξύ των άλλων, να εξασφαλίζεται και η αποπληρωμή του ληστρικού χρέους.

Αυτά ξέραμε. Μέχρι χτες που είχαμε δεξιές κυβερνήσεις και παντοκρατορία των Πρετεντέρηδων. Λογικά, επί μιας αριστερής κυβέρνησης, αν μη τι άλλο, περιμέναμε και περιμένουμε τα πράγματα να φωτιστούν περισσότερο.

Και αρχίζουμε τώρα:

Στην αρχή μάθαμε πώς «άλλο μνημόνιο, άλλο χρέος». Το πρώτο θα καταργηθεί αμέσως, το άλλο είναι ευρωπαϊκό ζήτημα, θα το συζητήσουμε με τους εταίρους.

Τελικά, η διαγραφή του, στάλθηκε στον κάλαθο των αχρήστων…

Μετά, ήρθε το «άλλο μνημόνιο, άλλο οι μεταρρυθμίσεις του». Είναι τα «φύλλα συκής» του, ήταν η έκφραση του Πρωθυπουργού.

Έτσι, το μνημόνιο μπορεί να καταργηθεί, αλλά να μείνουν οι «μεταρρυθμίσεις» του.

Έτσι ισορρόπησαν όλα, βοηθούσης και της θεωρίας των παιγνίων του Βαρουφάκη: είμαστε 0% υπέρ του μνημονίου, αλλά 70% υπέρ των (καλών) «μεταρρυθμίσεων» και 30% κατά των (κακών) «μεταρρυθμίσεων».

Αλλά και αυτές οι κακές «μεταρρυθμίσεις», ρυθμίστηκαν κάπως:

«Άλλο πράγμα η γενική πολιτική λιτότητας, άλλο πράγμα το mail Χαρδούβελη». Πλεονασματικούς προϋπολογισμούς μπορούμε να έχουμε συνεπώς και με άλλους τρόπους, με ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ ΜΕΤΡΑ, πάντα όμως μαζεύοντας από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα.

Και τώρα, ήρθε το τελευταίο μάθημα διαλεκτικής:

«Άλλο πράγμα η παράταση και συνέχιση του προγράμματος και μνημονίου και άλλο πράγμα η παράταση και συνέχιση των δανειακών συμβάσεων χρέους».

Έτσι, από το ίδιο το βράδυ της ιταμής και αυθάδους πρόκλησης του τελεσιγράφου Σόιμπλε δια στόματος Ντάισεμπλουμ για λογαριασμό του eurogroup, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναγορεύσει το «σχέδιο Μοσκοβισί», σχεδόν σε …κομμουνιστικό μανιφέστο.

Τι και αν σε αυτό περιλαμβάνονται πολλαπλές δεσμεύσεις, μεταξύ των οποίων και η αποδοχή της δέσμευσης για το σύνολο του χρέους, έναντι όλων των κρατών μελών της Ένωσης.

Τι και αν σε αυτό, εμπεριέχεται φυσικά η συνέχιση του προηγούμενου μνημονίου, που είναι αναπόσπαστο μέρος των δανειακών συμβάσεων.

Επισημάναμε από την πρώτη στιγμή, ότι αυτή η περιχαρής και δημόσια αναγγελία από τον Βαρουφάκη ότι θα υπέγραφε οποιαδήποτε στιγμή αυτό το «καταπληκτικό κείμενο», αποτελούσε την τρίτη μεγάλη υποχώρηση της κυβέρνησης μετά την εγκατάλειψη της διαγραφής του χρέους και το πακέτο ποσόστωσης «συμφωνία στο 70% του μνημονίου, ισοδύναμα μέτρα για το 30% που έχουμε διαφωνία».

Πολλοί, αντίθετα, το είδαν σαν «ευφυή κίνηση» της κυβέρνησης απέναντι στη Μέρκελ.

Και να τώρα που η κυβέρνηση σήμερα θα κάνει αίτηση «συνέχισης των δανειακών συμβάσεων υπό όρους», στη βάση του κειμένου Μοσκοβισί!

Η Αθήνα θα ζητήσει λοιπόν μια παράταση της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης. «Κατά μερικούς μήνες», δήλωσε το βράδυ της Τρίτης, μιλώντας στο δημόσιο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ZDF, ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης. «Οφείλουμε να παρατείνουμε τη δανειακή σύμβαση κατά μερικούς μήνες για να έχουμε αρκετή σταθερότητα, ώστε να μπορέσουμε να διαπραγματευθούμε μια νέα συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη» επισήμανε από τις Βρυξέλλες ο υπουργός Οικονομικών.

Προς ώρας, αν κάποιος συμφωνεί με αυτή την ανεστραμμένη διαλεκτική του ΣΥΡΙΖΑ, είναι, για τους δικούς του λόγους, μόνο ο …Σόιμπλε, που έσπευσε ήδη να διευκρινίσει πως πρέπει να υπάρξει ρητή αποδοχή για παράταση του μνημονίου.

Προς ώρας… Στο κάτω κάτω «διαπραγμάτευση γίνεται». Και οι απέναντι έχουν βάλει στο τσεπάκι τους μια εξαιρετικά σημαντική και ρητή δέσμευση παράδοσης και κατάθεσης όπλων της κυβέρνησης. Θα δουν αυτοί τι θα κάνουν… Όσο ξημερώνει, τόσο τους βγαίνει και τους περνάει.

Αν είναι σε κάτι συνηθισμένη η διαχειριστική αριστερά είναι στο να υποτιμάει την αστική τάξη, ακριβώς γιατί έχει ανάγκη να υποβαθμίζει τη σημασία των δικών της απαράδεκτων και ταπεινωτικών συμβιβασμών μαζί της. Το λογαριασμό όμως τον πληρώνουν άλλοι και αυτό δεν είναι παιχνίδι…
________________________________________
ΥΓ: Η χθεσινή μέρα ανήκει και στην επιλογή του Αλέξη Τσίπρα του Προκόπη Παυλόπουλου που ξαφνικά αναγορεύτηκε σε αθώα περιστερά. Ας μην προσθέσει τουλάχιστον κανείς «Άλλο Παυλόπουλος, άλλο Πάκης»

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

ΟΧΙ σε νέο μνημόνιο και διαιώνιση της αιμοδοσίας για το ληστρικό χρέος
Παναγιώτης Μαυροειδής



Η πρόστυχη πρόκληση των δυναστών της ΕΕ, των τοκογλύφων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, δεν βρίσκει την απάντηση που της αρμόζει από μεριάς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και αυτό παρά τις εκφρασμένες διαθέσεις στον ελληνικό λαό, να μην υποκύψει στους εκβιασμούς, στις προσβολές και την τρομοκρατική κινδυνολογία.

Μετά από ένα αποπροσανατολιστικό παιχνίδι με τις λέξεις και τις φράσεις, η ελληνική κυβέρνηση, υπέβαλε επίσημα τελικά αίτηση για την παράταση ισχύος του ισχύοντος «προγράμματος βοήθειας» («master financial assistance facility agreement», πόσα ονόματα πια!), για έξι μήνες, έως ότου συμφωνηθεί νέο «πρόγραμμα».

Την επιστολή του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, η οποία συνοδεύει το ελληνικό αίτημα παράτασης, δημοσιοποίησε το Reuters.

Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα:

«Οι ελληνικές Αρχές αναγνωρίζουν ότι οι διαδικασίες που συμφωνήθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση διακόπηκαν από τις προεδρικές και τις εθνικές εκλογές και ως εκ τούτου ορισμένες από τις τεχνικές συμφωνίες ακυρώθηκαν».

Είναι μια έμμεση αναγνώριση ότι η ελληνική κυβέρνηση δε θέτει θέμα τερματισμού των προηγούμενων δεσμεύσεων, αλλά, αντίθετα, αναγνωρίζει την ανάγκη να δημιουργηθεί «τεχνική σύνδεση» με προηγούμενες «μεταρρυθμίσεις».

Κεντρικό σημείο της επιστολής που αποπνέει την όλη φιλοσοφία της εγκατάλειψης ζωτικών ριζοσπαστικών στόχων εντελώς απαραίτητων για την αξιοπρεπή ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας στην Ελλάδας, είναι η ρητή αποδοχή όλων των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας για το ληστρικό χρέος:

«Οι ελληνικές Αρχές τιμούν τις οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς όλους τους πιστωτές της, όπως επίσης δηλώνουμε την πρόθεση μας να συνεργαστούμε με όλους τους εταίρους μας, προκειμένου να αποτρέψουμε τεχνικά εμπόδια στο πλαίσιο της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης προς την Ελλάδα, την οποία αναγνωρίζουμε ως δεσμευτική έναντι του οικονομικού και διαδικαστικού περιεχομένου της».

Ακόμη πιο ανατριχιαστικοί είναι οι στόχοι της αιτούμενης εξάμηνης παράτασης της διάρκειας της συμφωνίας, καθώς κεντρικός στόχος είναι:

‘’Να συμφωνήσουμε τους αμοιβαίως αποδεκτούς οικονομικούς και διοικητικούς όρους, η εφαρμογή των οποίων, σε συνεργασία με τους θεσμούς, θα σταθεροποιήσει τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, θα επιτύχει τα πρέποντα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα, θα εγγυηθεί τη σταθερότητα του χρέους και θα βοηθήσει στην επίτευξη που λαμβάνουν υπόψη την παρούσα οικονομική κατάσταση».

Μέσα σε μια μόλις πρόταση, είναι διατυπωμένη και δηλωμένη μια ολοκληρωτική παράδοση και υποταγή. Έτσι:

• Η αναγκαία ανατροπή του αιματηρού μνημονιακού κεκτημένου, αντικαθίσταται από το αντίθετό του, δηλαδή τη σταθεροποίηση της δημοσιονομικής κατάστασης
• Τίθεται ο στόχος για πρέποντα δημοσιονομικά πλεονάσματα, τα οποία για να επιτευχθούν, αφενός απαιτείται φορολογική καταλήστευση, αφετέρου νέες άγριες κοινωνικές περικοπές, ενώ ο κόσμος περιμένει τα αντίθετα πράγματα για να ανασάνει.
• Είναι τόσο ατιμωτικός ο συμβιβασμός, που δηλώνεται η δέσμευση και για αυτούς ακόμη τους δημοσιονομικούς στόχους για το 2015, όπου από την προηγούμενη κυβέρνηση και την τρόικα είχε στοχευθεί πλεόνασμα 4,5%.

Η κυβέρνηση, με την επιστολή του Υπουργείου Οικονομικών στο αίτημα παράτασης της συμφωνίας, κάνει την πρωτοφανή δέσμευση ότι θα απέχει από:

"μονομερείς ενέργειες που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάπτυξη και την χρηματοπιστωτική σταθερότητα"!

Εδώ μπορεί να ενταχθεί οτιδήποτε. Από την επαναπρόσληψη κάποιων, έως κάθε σκέψη για επαναφορά ενός μέρους των τεράστιων οικονομικών απωλειών των εργαζόμενων ή η άρση ιδιωτικοποιήσεων.

Ο στόχος για το μέλλον, είναι ακόμη πιο …μαύρος:

«Να ξεκινήσουμε εργασίες ανάμεσα σε τεχνικές ομάδες για πιθανό νέο Συμβόλαιο για την Ανάκαμψη και την Ανάπτυξη, που οι ελληνικές αρχές οραματίζονται ανάμεσα σε Ελλάδα, Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που θα μπορούσε να διαδεχθεί την παρούσα Συμφωνία».

Στην ουσία είναι το νέο μνημόνιο, πρόγραμμα ή όπως ονομαστεί. Άλλωστε ποιος θα ήταν ο λόγος σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση να συνομολογηθεί από «Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» και να μη δρομολογηθεί από την εκλεγμένη κυβέρνηση μιας κυρίαρχης χώρας;

Επιτομή αποτελεί, τέλος, η ντροπιαστική πρόσκληση, προς το eurogroup, ώστε:

«Να συμφωνηθεί εποπτεία στο πλαίσιο της ΕΕ και της ΕΚΤ και, στο ίδιο πνεύμα, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τη διάρκεια της διευρυμένης συμφωνίας».

Κοντολογίς: Η γνωστή κανονική επιτροπεία από την πασίγνωστη τρόικα!

Τα παραπάνω, καθόλου δε σημαίνουν ότι στο εξής θα έχουμε μια ανέφελη πορεία προς ένα συμβιβασμό στο eurogroup με όλους τους τύπους της ευγένειας και της διπλωματικής αβρότητας. Το αντίθετο:

Όσο η κυβέρνηση υποχωρεί κατά κράτος, όσο εγκαταλείπει το όπλο ζωτικών ριζοσπαστικών στόχων και το υπερ-όπλο της λαϊκής κινητοποίησης (για αυτούς τους στόχους, όχι για στήριξη μιας συμφωνίας υποταγής!), τόσο θα παρουσιάζεται από την ΕΕ ως …επικίνδυνη και θα επιχειρείται ο εξευτελισμός, εκβιασμός και τρομοκράτησή της.

«Η πρόταση δεν οδηγεί σε ουσιαστική λύση. Κινείται στην κατεύθυνση μιας χρηματοδότησης-γέφυρα χωρίς να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του προγράμματος» ανέφερε σχετικά ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Μάρτιν Γέγκερ, ανεβάζοντας έτσι τις γερμανικές απαιτήσεις.

Αλλά και στο εσωτερικό μέτωπο, οι πρωτοβουλίες των ταπεινωμένων αποσπασμάτων της ΕΕ και της Γερμανίας, που ακούν στο όνομα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, για σύγκλιση «μετώπου ευρωπαϊκών κομμάτων» , αν και πολύ αδύναμες προς το παρόν, δείχνουν την προσπάθεια για στήσιμο γέφυρας με τους δυνάστες της ΕΕ και οργάνωση δεξιάς μνημονιακής αντιπολίτευσης.

Η εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στην Προεδρία με πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, σηματοδότησε όχι βέβαια την επιλογή συναίνεσης ή έστω ανοχής της αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση, αλλά τη δημόσια και συμβολική τοποθέτηση του ορίου της ευρωπαϊκής δεξιάς ως τον ορίζοντα της κυβέρνησης.

Σε αυτές τις συνθήκες, εντυπωσιάζει αρνητικά η έλλειψη τόλμης για καταψήφιση από οποιαδήποτε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (με εξαίρεση μιας τιμητικής αποχής από τη Βουλή), παρά τους ψιθύρους δεξιά και αριστερά. Οι δηλώσεις του τύπου «θα ήταν καλύτερος ένας αριστερός πρόεδρος, αλλά αφού το πρότεινε δημόσια ο Τσίπρας και είναι και ξεχωριστός ο Παυλόπουλος, θα ψηφίσουμε», απέχουν πολύ από μια αριστερή στάση αρχών.

Η κυβέρνηση από τη μεριά της, έχει μπει σε ένα συναγωνισμό υπέρ της εύρεσης ευρωπαϊκής λύσης:

«Το αυριανό Eurogroup έχει μόνο δύο επιλογές: Να αποδεχτεί ή να απορρίψει το ελληνικό αίτημα. Εδώ θα φανεί ποιος θέλει να βρεθεί λύση και ποιος όχι».

Οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ εύχονται και ελπίζουν να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση και να κρατήσει κάποιες «κόκκινες γραμμές» στα κοινωνικά ζητήματα. Σε κάποιο βαθμό αυτό θα γίνει. Ακόμη και οι προηγούμενες κυβερνήσεις το επιχείρησαν ψοφοδεώς. Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια θα είναι καταφανώς υποθηκευμένη, από τις κατά κράτος υποχωρήσεις στα θεμελιώδη ζητήματα.

Το ζητούμενο δεν είναι η «λύση» γενικά. Η αδυσώπητη αλήθεια είναι ότι η λύση που θέλει η ΕΕ και το ΔΝΤ, τα υπερ-όπλα αυτά του κεφαλαίου, είναι το αντίθετο της λύσης που χρειάζονται τα εργατικά και λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα. Για αυτό και αποκαθήλωσαν εκλογικά και πολιτικά όσους αντιπροσώπευσαν την πρώτη λύση.

Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός για να μείνει ανοιχτή η προοπτική μιας λαϊκής ανατροπής και να μην κλείσει ταπεινωτικά η ρωγμή που άνοιξε με τους αγώνες πέντε χρόνων, είναι το ζητούμενο.

Σε αυτή την ανάγκη να δοκιμαστούν σκληρά όλες οι δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς και του εργατικού κινήματος.

Όσοι παραμένουν στις δάφνες μιας εκλογικής νίκης ονειρευόμενοι μια ήρεμη διαχειριστική σεζόν ή αρκούνται στα χαϊδολογήματα και παινέματα προς την κυβέρνηση και τη νέα περίοδο υποταγής, αναλαμβάνουν βαριές ευθύνες…


ΠΗΓΗ:
http://www.pandiera.gr/%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1/

[Γιώργος Ρούσης]

Οχι σε νέα Βάρκιζα
του Γιώργου Ρούση



Τα αναμφισβήτητα δεδομένα οδηγούν στην εκτίμηση ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει από τον αγώνα εναντίον αυτής της επιχειρούμενης νέας Βάρκιζας.

Τα ψέματα τελείωσαν. Η ώρα της αλήθειας έφτασε. Οσο και να επιμένουν ακόμη ορισμένοι, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Είτε οδηγούμαστε σε μια επαίσχυντη νέα Βάρκιζα, που η κυβέρνηση, για να περισωθεί πολιτικά, επιχειρεί να γίνει εθελοδουλικά αποδεκτή από τον λαό μας, είτε ο ίδιος ο λαός με τις αριστερές δυνάμεις, που αντιστέκονται πραγματικά, έρχεται σε ρήξη με τους δυνάστες του και με τη λογική της ταξικής συνεργασίας, την οποία ήρθε να επικυρώσει η επιλογή του ακραιφνούς νεοφιλελεύθερου Παυλόπουλου για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Δυστυχώς όλοι όσοι υποστηρίζαμε ότι μόνον με την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. και σε ρήξη με το κυρίαρχο σύστημα εδώ και τώρα, είναι δυνατόν να επιτευχθούν ακόμη και στοιχειώδεις ουσιαστικές φιλολαϊκές αλλαγές, δικαιωνόμαστε.

Η μη συγκρουσιακή, συμβιβαστική λογική, επανειλημμένα διακηρυγμένη και παρασκηνιακά και αδιαφανώς προετοιμασμένη από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Δραγασάκης και ο Σταθάκης, σήμερα γίνεται πράξη.

Και αυτό δεν είναι δυνατόν να το κρύψει ούτε η διγλωσσία των κυβερνητικών στελεχών ούτε η υποστήριξή τους από κυρίαρχα ΜΜΕ και δημοσιογράφους, που σε μια νύχτα άλλαξαν πολιτική ρότα, ούτε ο ναρκισσισμός του υπουργού Εξωτερικών, που φαίνεται να ενθουσιάζουν παραπλανητικά ακόμη και παραδοσιακούς αριστερούς, ούτε η τετράκις αναφορά από τον πρωθυπουργό στις εκδηλώσεις συμπαράστασης των ευρωπαϊκών λαών προς την Ελλάδα. Ειδικά όσον αφορά αυτές τις τελευταίες, καλό είναι να λάβουμε υπόψη μας ότι ναι μεν εξέφραζαν τη συμπαράστασή τους σε έναν αντιστεκόμενο λαό και τη βούλησή τους να αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική, από την άλλη όμως κατεδείκνυαν και το τραγικό επίπεδο της ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο έχει συνέπεια να αντιμετωπίζεται ο Τσίπρας ως σύγχρονος Ευρωπαίος Γκεβάρα.

Πέρα λοιπόν από τη σταθερή εμμονή της δυνατότητας να γλιτώσουμε από τα λιοντάρια παραμένοντας στον λάκκο των λεόντων, μια θέση η οποία υποβιβάζει το επίπεδο της λαϊκής συνειδητότητας αντί να το ανυψώνει, η κυβέρνηση εμπαίζει προκλητικά τον ελληνικό λαό όταν διά στόματος του πρωθυπουργού δηλώνεται ότι «δεν κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω», τη στιγμή που:

• το «καμία θυσία για χάρη του ευρώ» μετατρέπεται σε «κάθε θυσία για να παραμείνουμε στο ευρώ»,
• η μερική έστω διαγραφή του χρέους μετατρέπεται σε «κατηγορηματική δέσμευση ως προς τις οικονομικές υποχρεώσεις προς τους εταίρους», όπως αναφέρεται στο προσχέδιο Μοσκοβισί, το «υπέροχο αυτό κείμενο», που κατά δήλωσή του ήταν πρόθυμος να υπογράψει ο κύριος Βαρουφάκης,
• τα επερχόμενα νέα προγράμματα-μνημόνια, που πάλι προέβλεπε το ίδιο κείμενο, μετονομάζονται σε «κοινωνικά συμβόλαια»,
• οι τεχνοκράτες της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ μετονομάζονται από τρόικα σε εκπροσώπους των «θεσμών»,
• εγκαταλείπεται όχι μόνον το αρχικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη και το λειψό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και ενώ γίνεται αποδεκτό το 70% των απαιτήσεων των δανειστών, το μόνο που διεκδικείται είναι το δικαίωμα παροχής ελεημοσύνης,
• γίνονται αποδεκτοί οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και μικρότερα μεν, απραγματοποίητα δε πλεονάσματα,
• από την κατάργηση με ένα νόμο όλων των μνημονίων και συνοδευτικών τους νόμων, γίνεται αποδεκτή η εξάμηνη παράταση ακόμη και της ισχύουσας μνημονιακής συμφωνίας,
• πέρα από τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος παραμένει άθικτος, καίρια υπουργεία τα κατέχουν άνθρωποι σαν τον Γιάννη Βαρουφάκη με σύμβουλό του την αποκαλούμενη από την «Αυγή» «κρυμμένο αρπακτικό» Ελενα Παναρίτου, και τον Νίκο Κοτζιά, στενούς συνεργάτες του Γ. Παπανδρέου -ο δεύτερος διετέλεσε και πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ)- με δηλωμένες φιλοαμερικανικές θέσεις, και ως εκ τούτου εκθειαζόμενους από τον γνωστό, πέραν του Ατλαντικού αλληθωρίζοντα, δημοσιογράφο Γιώργο Μαλούχο…

Με αυτά τα αναμφισβήτητα δεδομένα, άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά η καταγγελία και η πιο άμεση οργάνωση του μετωπικού αγώνα εναντίον αυτής της επιχειρούμενης νέας Βάρκιζας, για να σωθεί η για ακόμη μια φορά χαμένη τιμή της Αριστεράς και ο λαός μας.

Πηγή:
http://www.efsyn.gr/arthro/ohi-se-nea-varkiza

[ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ]

Η Coscoτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά
Της Κλειώς Ιωάννου




Ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος κριτής αυτής της κυβέρνησης, που μπορεί να δικαιολογεί τους «αναγκαίους» τακτικούς ελιγμούς στο όνομα μιας πολιτικής στρατηγικής με στόχο την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία, δεν μπορεί παρά να απορεί από τις χθεσινές δηλώσεις του Πρωθυπουργού στο λιμάνι του Πειραιά.

Αξίζει να θυμηθούμε μόνο λίγες από τις ανακοινώσεις του τμήματος Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ ή δηλώσεις στελεχών του για τις εργασιακές σχέσεις που έχει επιβάλει η «επένδυση» της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, για να αντιληφθούμε το χάσμα που χωρίζει το αντιπολιτευτικό χθες με το κυβερνητικό σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ.

Στις 22.01.2015, ένα μήνα πριν, το τμήμα Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε:

«Όπως συνήθως, ο απερχόμενος πρωθυπουργός “ξέχασε” τον εργασιακό μεσαίωνα, που βιώνουν οι εργαζόμενοι στην προβλήτα της COSCO και «μοίρασε», απλόχερα, χιλιάδες θέσεις εργασίας».

Στις 13.06.2014 έλεγε το ίδιο τμήμα μετά τη συνάντηση που είχε με στελέχη της COSCO, ο Υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου κ. Βαρβιτσιώτης:

«Το επιχείρημα του κ. Υπουργού, ότι η αύξηση της κίνησης εμπορευματοκιβωτίων, καθώς και η επίτευξη κερδοφορίας της επένδυσης, συνεπάγεται αυτομάτως όφελος για την ελληνική οικονομία, είναι άτοπο. Αντίθετα, η συγκεκριμένη επένδυση δεν οδήγησε σε ουσιαστική αύξηση της απασχόλησης στο λιμάνι και εισήγαγε τριτοκοσμικές εργασιακές συνθήκες, μετατρέποντας σε καθεστώς τη «νοικιασμένη» εργασία και την υποαπασχόληση, δεν είχε καμία προστιθέμενη αξία για την ελληνική οικονομία, ενώ οι προβλεπόμενες φοροαπαλλαγές, δεν ενίσχυσαν ουσιαστικά τα δημόσια έσοδα».

Ένα μόλις μήνα πριν, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσας τότε και νυν αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας σήμερα έλεγε:

«Προφανώς θα υπάρξει επανεξέταση της συμφωνίας με την COSCO, το οποίο έχουμε πει με τον πιο επίσημο τρόπο και προφανώς υπάρχουν πολλά περιθώρια σε αυτή την κατεύθυνση, με κριτήριο όχι την COSCO και την Κίνα αλλά με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον. Εκεί επάνω νομίζω ότι μπορούμε να συζητήσουμε και με την Κίνα και με κάθε άλλη οικονομική δύναμη με την οποία θέλουμε να έχουμε άριστες σχέσεις και θα τις έχουμε».

Στις 18.72014, ο ίδιος βουλευτής χαρακτήριζε «καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης της εργασίας ασιάτικου τύπου», τις συνθήκες εργασίας που έχει επιβάλει η εταιρεία στο λιμάνι του Πειραιά, με αφορμή τις κινητοποιήσεις που είχαν γίνει τότε:

«Στηρίζουμε ολόψυχα τον αγώνα τους. Κανείς πλέον δεν μπορεί να κρύβεται. Από τα τέλη του 2009 η COSCO είτε απευθείας, είτε μέσω εργολαβικών επιχειρήσεων με τις οποίες συνεργάζεται έχει επιβάλει στο Ικόνιο καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης της εργασίας ασιατικού τύπου».

Μπορούμε να ανασύρουμε προφανώς και παλαιότερες ανακοινώσεις και δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που κατακεραυνώνουν την επένδυση της COSCO και τη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων.

Αναρωτιέμαι, καλόπιστα πάντα, τι μπορεί να άλλαξε μέσα σε τόσο μικρό διάστημα ώστε να πρέπει να «υποστηρίξουμε» και να «ενδυναμώσουμε» το νεοαποικιακό καθεστώς εργασίας του εξευτελιστικου μεροκάματου της COSCO.

Εκτός αν ο κ. Τσίπρας, χωρίς καν να αναφέρει στο λόγο του εργασιακές σχέσεις και συμφέροντα, εννοεί τις επενδύσεις που προσφέρουν καλούς μισθούς, ασφάλεια και αξιοπρεπείς συνθήκες.

Αλέξης Τσίπρας 19.2.2015

"Και η σημαντική αυτή συνεργασία μας στη θάλασσα αποτελεί βάση για μια ενισχυμένη οικονομική συνεργασία σε πολλά επίπεδα.
Αποδίδουμε, στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερη σημασία στις υφιστάμενες κινέζικες επενδύσεις στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και της σημαντικής δραστηριοποίησης της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά. Αποδίδουμε ιδιαίτερη σημασία στις κινέζικες επενδύσεις, τις οποίες και θέλουμε να υποστηρίξουμε και να ενδυναμώσουμε προς το κοινό συμφέρον προς το κοινό όφελος των λαών μας."

ΠΗΓΗ:
http://www.alfavita.gr/

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

Κλασσικοπερίπτωση:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2015/02/blog-post_45.html

Σε λίγο θα ανακοινωθεί και επίσημα η αντικατάσταση του γύψου με ...πλαστικό "ευέλικτο" νάρθηκα



Σε λίγο θα ανακοινωθεί η τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης και η "ευέλικτη" εφαρμογή του "προγράμματος".

Η διαρκής ροή ή ..διαρροή πληροφοριών, δημιουργούν μία συνισταμένη των αποτελεσμάτων της διαπραγμάτευσης αφήνοντας τη δυνατότητα σε πολλούς, ανάλογα με το πού πρόσκεινται και τι εξυπηρετούν να δημιουργήσουν τις δικές τους "υποσυνιστώσες".

Το κοινό κείμενο θα είναι όπως λένε τόσο λακωνικό, όσο χρειάζεται για να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν "όπως πρέπει" τα επικοινωνιακά επιτελεία ΟΛΩΝ.

Αυτό που συνάγεται ΚΑΙ εκ της κυβερνητικής ανακοίνωσης που δόθηκε μόλις τώρα στην δημοσιότητα, είναι ότι εφ’ όσον τελικά το κοινό ανακοινωθέν υπάρξει και περιέχει αυτά που μαθαίνουν οι "απ΄έξω", το "πρόγραμμα" (της κωπηλασίας στη γαλέρα λέμε εμείς) θα συνεχίσει να εφαρμόζεται με μία σχετική "ευελιξία" (π.χ ακύρωση των συναινέσεων του Χαρδούβελη κ.α) η οποία φυσικά θα σταματά κάθε φορά που συναντά γερμανικά συμφέροντα (π.χ ενέργεια κλπ).

Ωστόσο αυτό που αντιλαμβάνεται ο δικός μου φτωχός στις "βαθιές πολιτικές " και μακροοικονομικές αναλύσεις, είναι ότι μάλλον πήραμε την άδεια να πιούμε λίγο παραπάνω νερό από το "βαρέλι" της γαλέρας, αρκεί μετά από αυτή την μικρή "απόλαυση" να γυρίσουμε στον πάγκο και να κωπηλατήσουμε στον ρυθμό της δανειακής σύμβασης και των νέων "τεχνικών οδηγιών"

[Ραμπελαί]

Σπαγκάτο σε δύο βάρκες εν ώρα τρικυμίας
Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο




- Όλο και πληθαίνουν οι φωνές που στέλνουν «μήνυμα» στην κυβέρνηση να μην υποχωρήσει στους εκβιασμούς των δανειστών και να πάρει απόφαση εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ.

- Αν κρίνουμε από το πολιτικό προφίλ της επιλογής του ΣυΡιζΑ για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μάλλον οι φωνές εξόδου από το ευρώ δεν θα φτάσουν στα «αυτιά» της κυβέρνησης.

- Και το ερώτημα που αναδεικνύεται είναι: Τι χειρότερο έχουμε να φοβόμαστε, φεύγοντας από το ευρώ και την ΕΕ, από αυτά που περάσαμε, που περνάμε και που θα περάσουμε, τουλάχιστον μέχρι το 2057.

- Το μόνο που θα ανακτήσουμε φεύγοντας από τα νύχια των δανειστών είναι η χαμένη μας αξιοπρέπεια και η βεβαιότητα ότι θα περάσουμε κάποιο διάστημα δύσκολα για τους εαυτούς μας και όχι για τους τοκογλύφους.

- Μήπως ξεχνάμε ότι η φτώχια, οι αυτοκτονίες, οι λιποθυμίες μαθητών από την ασιτία, η ανεργία, η κατάθλιψη, η εξαφάνιση της αξιοπρέπειας και το ανύπαρκτο μέλλον των παιδιών μας έγιναν μέσα στο ευρώ και την ΕΕ;

- Μήπως ξεχνάμε ότι οι ευρωπαίοι τοκογλύφοι μας δανείζουν για να πληρώνουμε τα προηγούμενα δανεικά και αυτοί να θησαυρίζουν με τους τόκους;

- Μήπως ξεχνάμε ότι οι ευρωπαίοι τοκογλύφοι μας λένε τεμπέληδες και κακοπληρωτές παρόλο που δουλεύουμε περισσότερο από αυτούς αλλά και μας χρωστάνε κάτι κατοχικά δάνεια και επανορθώσεις;

- Μήπως ξεχνάμε το γεγονός ότι οι καλοί και ευγενικοί ευρωπαίοι φίλοι μας, μάς φέρονταν και μιλούσαν για τον ελληνικό λαό σαν αποικιοκράτες, υποτιμητικά και απαξιωτικά ενώ βρισκόμασταν στην ΕΕ και το ευρώ;

- Μήπως ξεχνάμε τα 600 δις ευρώ Ελλήνων καταθετών στο εξωτερικό βγήκαν με τον ιδρώτα των πολλών ενώ βρισκόμασταν στις αγκάλες της ΕΕ και του ευρώ;

- Μήπως ξεχνάμε ότι ο εργασιακός μεσαίωνας μας επιβλήθηκε από την ΕΕ και τους λάτρεις του ευρώ για να χορταίνουν τον αχόρταγο οι τραπεζίτες και τα υπόλοιπα μεγάλα αφεντικά;

- Μήπως ξεχνάμε ότι τα νοσοκομεία και τα σχολεία έκλεισαν με εντολή της ΕΕ ως αναγκαιότητα για να μη βγούμε από το ευρώ και πως γέμισε η Αθήνα άστεγους που για να ζεσταθούν καίγονται οι ίδιοι;

- Μήπως ξεχνάμε το ξύλο, το κυνηγητό και τους τόνους των χημικών που έπεφταν κάθε φορά που ο λαός διαμαρτυρόταν για τα δεινά του στο όνομα της παραμονής μας στην ΕΕ και το ευρώ;

- Εμείς δεν ξεχνάμε! Η κυβέρνηση όμως δείχνει ότι αρχίζει να ξεχνάει και μάλιστα πολύ γρήγορα. Φαίνεται πως η ισορροπία σε δύο βάρκες εν ώρα τρικυμίας κάνοντας σπαγκάτο τελείωσε.

- Αν εκείνη επέλεξε τη βάρκα της συνέχισης των μνημονίων θα διαπιστώσει πολύ γρήγορα ότι πάνω στη βάρκα αυτή θα είναι μόνη της χωρίς πανιά και χωρίς κουπιά.

- Εμείς δεν ξεχνάμε! Θα βρισκόμαστε στην άλλη βάρκα, απέναντι στα μνημόνια και σε όσους τα διατηρούν.

ΠΗΓΗ:
https://kyrgiakischristos.wordpress.com/


_________________
Η ψυχή που ξέρει να γελά είναι πιο
ανθρώπινη από αυτή που κλαίει.