Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Χιούμορ - Σάτιρα
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="Ροβεσπιέρος"][size=24][color=red]Η φιλοσοφία Λαζόπουλου[/color][/size] Το φιλοσοφικό βάθρο του Λαζόπουλου συνοψίζεται σε αυτό που κατά κόρον επαναλαμβάνει:[b] «Να είσαι ο εαυτός σου»!!![/b] Ο «εαυτός», όμως, διαμορφώνεται μέσα σε ένα δοσμένο κοινωνικό και ιδεολογικό περιβάλλον που κατασκευάζει όλων των ειδών τις ασθένειες και τις διαστροφές (Οικονομικές, ψυχολογικές, πνευματικές, εγκληματικές κ.λπ). Συνεπώς όταν λέμε να είσαι ο «εαυτός» αποδεχόμαστε ολοκληρωτικά αυτό το σύστημα και τις «διαστροφές» του. Και όχι μόνο το αποδεχόμαστε, αλλά γινόμαστε και κήρυκας αυτών των νοσημάτων, αυτών των κοινωνικών, ιδεολογικών και ψυχολογικών διαστροφών. Κηρύσσουμε τη [b]ζούγκλα των «ευατούληδων»[/b], ανυψώνουμε το άτομο σε θεότητα, σε άτομο χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς αρχές, χωρίς αναστολές. Αυτό είναι ο Λαζόπουλος. Ένα καθεστωτικό γρανάζι που προπαγανδίζει, μέσω της δήθεν «σάτιρας» και με τη «στάμπα» του «αριστερού» την κρατούσα ιδεολογία. ΓιΆ αυτό δεν θίγει τους όμοιούς του: [b]Τα είδωλα της τηλεοπτικής εξουσίας., τους «σταρ» της παραπληροφόρησης και της απάτης, τα «προοδευτικά» Ιερατεία και τα αφεντικά τους[/b]. Γελοιοποιεί τα «εξαμβλώματα», τα «ψώνια», τα μικρά και ασήμαντα «ψώνια». Τα «ψώνια» καρχαρίες δεν τολμά να τα αγγίξει… Απεναντίας δίνει τροφή και κέρδη στους καναλάρχες. Ακριβώς γιατί συντηρεί και δίνει ακροαματικότητα στις «εκπομπές» που δήθεν σατιρίζει. Μια κερδοφόρα ανακύκλωση των τηλεοπτικών κοπράνων και αχαλίνωτο σώου στα τηλεπαράθυρα… Καμιά τέχνη δεν μπορεί να υπάρξει, πολύ περισσότερο η σατυρική τέχνη στα κανάλια της εξουσίας. Η καλλιτεχνική δημιουργία παράγεται αλλού και κόντρα στα κατεστημένα. Το τηλεοπτικό θέαμα και η δυναστεία της ακροαματικότητας καταστρέφουν την καλλιτεχνική δημιουργία, κάθε ταλέντο δημιουργικό.[b] Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα… [/b][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
Ραμπελαί
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 27, 2008 12:52 pm
Θέμα δημοσίευσης:
ΑΠΟ:
http://troktiko.blogspot.com/
ΣΑΤΥΡΑ ΚΑΙ "ΣΑΤΥΡΑ"
"Όση σχέση έχει η ζωγραφική ενός παιδιού του νηπιαγωγίου με τους πίνακες του Ελ Γκρέκο, άλλη τόση έχουν κάποιοι σύγχρονοι "σατυρικοί" με τον Αριστοφάνη (κι ας τον επικαλούνται όταν ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων, που ενίοτε φτάνουν και στη Δικαιοσύνη). Η σάτυρα έχει πολιτική χρειά, και κανένας σατυρικός δεν μπορεί να κρύψει τελικά τις πολιτικές του πεποιθήσεις, από το σύγχρονο "δάσκαλο" Χάρυ Κλυν μέχρι τον πιο πετυχημένο των τελευταίων ετών Γιώργο Μητσικώστα, όμως από το σημείο αυτό μέχρι να χρησιμοποιείς τη σάτυρα ως όχημα προπαγάνδας και ύβρεων κατά των "πολιτικών αντιπάλων" ή απλά όσων δεν χωνεύεις υπάρχει μεγάλη απόσταση... Η γνωστή ελληνική λέξη "μα...κας" π.χ. αν εκστομιστεί από οποιονδήποτε από μας τους... κοινούς θνητούς θα μας βρει μπλεγμένους στα δικαστήρια, όταν όμως εκτοξεύεται είτε αυτούσια είτε καλυμένη σε "χαριτωμένα" βιντεάκια από το σύγχρονο μέγα τιμητή των πάντων και παντογνώστη αυτοαποκαλούμενο σατυρικό Λάκη Λαζόπουλο είναι υπεράνω συνεπειών... Πέρα από την εμπάθεια και το "κόλλημα" με κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα και κόμματα, και το αντίστοιχο "αβαντάρισμα" σε άλλα, η ύπαρξη δύο μέτρων και δύο σταθμών για παρόμοια πράγματα σε πολλές περιπτώσεις είναι εμφανής,"
ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!
Τα γράφουμε και εμείς συνέχεια...
Επισκέπτης
Δημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 20, 2008 3:04 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Ούτε μια αναφορά του χθες για το Κόσσοβο...
Τόσο πολύ φοβάται μην τυχόν και θίξει τους αγαπημένους του;
Ανιχνευτής
Δημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 19, 2007 10:56 am
Θέμα δημοσίευσης:
«Σατιρικές» διαπλοκές!!!
Από το PRESS.GR
Η παρέα της Νέας Υόρκης...
Κόκκαλης, Γουλανδρής, Γιάννα, Λαζόπουλος για τον Alpha (
..
Μια πολύ σημαντική παρέα θα σχηματιστεί, όπως μάθαμε, μέσα στην εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, όπου οι "επιφανείς" Ελληνες θα περάσουν τις εορτές των Χριστουγέννων: Σωκράτης Κόκκαλης, Μιχάλης Γουλανδρής, Γιάννα Αγγελοπούλου και Λάκης Λαζόπουλος!
Τι κοινό έχει ο ένας με τον άλλον; Τον Ολυμπιακό και τον... τηλεοπτικό σταθμό Alpha. Να περιμένουμε εξελίξεις, ειδικά τώρα που έφυγε η Μάρα Ζαχαρέα και δεν θα μπορεί να τους... καρφώσει στο Μαξίμου;
Ανιχνευτής
Δημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 19, 2007 10:49 am
Θέμα δημοσίευσης:
Τα «οράματα» του Τσίπρα!!!
Από το PRESS- GR
Με τον Αλέξη Τσίπρα η Δήμητρα Λιάνη...
...θέλει να κατέβει υποψήφια!
Απίστευτο και όμως αληθινό. Υποψήφια στην περιφέρεια Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ εάν εκλεγεί ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να είναι η Δήμητρα Λιάνη!
Αυτό τουλάχιστον εκμυστηρεύτηκε η ίδια σε φίλο της βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.
Η συμφωνία έχει ήδη κλείσει όπως λέει η ίδια. Και μόνο εάν εκλεγεί ο Φώτης Κουβέλης στην ηγεσία του ΣΥΝ - πάντα κατά την ίδια- θα χαλάσει η συμφωνία. (Λέτε να βγει τελικά ο Κουβέλης μόλις οι "σύντροφοι" καταλάβουν τα υπόγεια παιχνίδια που παίζονται στην Κουμουνδούρου
Ροβεσπιέρος
Δημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 19, 2007 10:14 am
Θέμα δημοσίευσης:
Tο Ιερατείο της καθεστωτικής ιδεολογίας (μέσα εδώ βρίσκεται ο Λαζόπουλος) προσπαθεί αδιάκοπα και με κάθε τρόπο να ναρκώσει την κοινωνία με ανοσοποιητικές ουσίες. Η σκανδαλολογία είναι ένα τέτοιο ανοσοποιητικό θεραπευτικό μέσο. Λειτουργεί σαν εμβόλιο. Ομολογεί κάποια σκάνδαλα για να συγκαλύψει την πραγματικότητα των σκανδάλων και να εγχύσει στην πραγματικότητα εξαγνιστικές και καθαρτήριες ουσίες. Η σκανδαλολογία προστατεύει τη μήτρα των σκανδάλων και συγκαλύπτει τα σκάνδαλα: Φετιχοποιεί τα άτομα και εμφανίζει τη σήψη και τη διαφθορά ως έργο ατομικό. Ταυτόχρονα παράγει παραπλανητικούς μύθους: Της «εξυγίανσης», της «κάθαρσης», των «εντίμων και ανέντιμων», των «νέων» κλπ. Έτσι η σκανδαλολογία ταριχεύει την καπιταλιστική σήψη και αναπαλαιώνει τα υλικά της. Καταγράφει και καταγγέλλει εξωτερικά συμπτώματα της σήψης για να αποκρύψει την
ολική σήψη
της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Αυτό κάνει ο Λαζόπουλος με τη δήθεν σάτιρά του. Αυτό που κάνουν όλοι οι «σταρ» του τηλεοπτικού θεάματος με άλλες μορφές: Καταγγέλλουν τα σκάνδαλα, πρόσωπα, ζητούν την «εξυγίανση», την «κάθαρση» και «νέους» πολιτικούς. Μέσα εδώ εντάσσονται και τα «πολιτικά παιχνίδια» των πλανητικών κέντρων εξουσίας και των ισχυρών εγχώριων. Έτσι καταπίνουν τον κουκουλοφόρο γιο βουλευτή και χαλάνε τον κόσμο για την κόρη του Μαγγίνα!!!
Ξαφνικά όλα τα «σκάνδαλα» και οι λαμογιές ανακαλύπτονται ΤΟΤΕ μόνο που προωθούνται κάποια πολιτικά παιχνίδια: Το γκρέμισμα του Ανδρέα στο παρελθόν του Κωστάκη σήμερα.
ΟΛΑ τα κανάλια βοούν σήμερα για σκάνδαλα, Ασφαλιστικό, Ολυμπιακή, και πολλά άλλα. Το ίδιο και τα πολιτικά κόμματα: Καταγγελίες επί καταγγελιών: Καταναλωτικές δημαγωγίες. Ξαφνικά το κεφάλαιο και τα τσιράκια του ενδιαφέρονται για την κοινωνική ασφάλιση και την εξυγίανση της Ολυμπιακής, για τη «κάθαρση» του πολιτικού βίου κ.λπ!!!
ΟΥΔΕΙΣ, βεβαίως αμφισβητεί το σύστημα. Αντίθετα αγωνίζονται όλοι να το σώσουν, να το αναπαλαιώσουν. Το πώς; Αν «εξυγιανθεί» και έρθουν νέοι πολιτικοί, δηλαδή τσίπρηδες…
Σε αυτό το παιχνίδι είναι ενταγμένος, συντεταγμένα και ο Λαζόπουλος.
Λαϊκίζει επιδερμικά και εκτονώνει την αγανάκτηση με τις σατιρικές του σάχλες (και ζητάει το μέτρο της ηλιθιότητας των άλλων!!! Η δική του είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή των θυμάτων), στρέφοντας αυτή την αγανάκτηση όχι σε πολιτική συνείδηση και κινητοποίηση, αλλά σε χυδαία απόλαυση στις πολυθρόνες. ΟΛΑ τα μεγάλα ζητήματα του καιρού μας τα καταπίνει, τα διαστρέφει και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και παραπλανητικά
Η σάτιρα από το ανηλεές μαστίγωμα της εξουσίας έχει μετατραπεί από το Λαζόπουλο σε «σάτιρα» της εξουσίας που εξοντώνει τα θύματα της εξουσίας, τα «ψώνια» και τα «νούμερα» που το καθεστώς και ιδιαίτερα τα ΜΜΕ δημιουργούν.
Η «σάτιρα» Λαζόπουλου κινείται πάνω στα ιδεολογικά και ηθικά αξιώματα της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης: Τρομοκρατία, αλλοδαπούς, εθνικά, μειονότητες, αντιεθνικισμούς και αντιρατσισμούς, στην κατασκευή «σκιάχτρων», εμπρησμούς, στη νομιμοποίηση των ναρκωτικών, στο γάμο των ομοφυλόφιλων κ.λπ.
Όλους τους νέους μύθους τους αναπαράγει προωθώντας σκανδαλωδώς την ιδεολογική ηγεμονία του συστήματος, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα…
Ανον
Δημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 19, 2007 4:40 am
Θέμα δημοσίευσης:
Έριξα οριστικά ταφόπλακα στο θέμα Λαζόπουλου όταν υποστήριξε ότι για τις καταστροφές στο σχολείο Παγκρατίου φταίγανε ακροδεξιοί που προκάλεσαν τους Αλβανούς. Εντάξει θέλεις να δώσεις κάποια διαπιστευτήρια κάπου. Κάντο πιο κομψά. Δεν μπορείς να το παίζεις όμως ανένταχτος-ανεξάρτητος-επαναστάτης-δε μασάω κτλ. και σε ένα θέμα που υπάρχουν στοιχεία να μου κάνεις το άσπρο μαύρο για να γίνεις αρεστός στον Αλαβάνο.
Σατίρισε(
και τον Κουβέλη γιατί δήλωσε ότι τα νιάτα μόνο δεν είναι εισητήριο για την αρχηγία ενός κόμματος. Μάλιστα. Νιάτο νάναι κι ας είναι και Τσίπρας.
ΘΑΛΕΙΑ
Δημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 19, 2007 12:16 am
Θέμα δημοσίευσης:
Και κάτι τελευταίο:
Οι καναλάρχες επειδή αντιλαμβάνονται περισσότερα ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ στο Λαζόπουλο να κατεδαφίζει το σύστημα!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ που έχουμε τις ιδεολογικές μήτρες του καθεστώτος να προπαγανδίζουν εναντίον του!!!
ΘΑΛΕΙΑ
Δημοσιεύθηκε: Τετ Δεκ 19, 2007 12:10 am
Θέμα δημοσίευσης:
Ποσειδώνα αυτό που δεν θέλεις να καταλάβεις είναι τούτο:
ΟΛΑ αυτά που ανέφερες είναι λαϊκίστικο σώου, καταναλωτικές καταγγελίες που τις κάνουν οι πάντες!!!
Καταγγελίες που επικαλύπτουν ΟΛΑ τα ουσιώδη ζητήματα.
Τι λεει αλήθεια για τους εμπρησμούς (πυρκαγιές τις αναφέρει), τι λέει για την τρομοκρατία (ταύτισε τους κουκουλοφόρους με τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου), τι λεει για τα κοινωνικά ζητήματα (αριστερές "ξύλινες" σάλτσες), τι λεει για τα ιδεολογήματα της Νέας Εποχής (αντιρατσισμούς και αντιεθνικισμούς)ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, τα ΑΣΠΑΖΕΤΑΙ ΕΝΘΕΡΜΩΣ, τι λέει για τους μηχανισμούς προπαγάνδας (ΜΜΕ), τίποτα και εδώ, απλώς κάποια ψώνια υπάρχουν. Μπορώ να σου κάνω λίστα ολόκλήρη με όλα αυτά τα λαϊκίστικα "αριστερά" κλισέ που ανέφερες που ΟΧΙ μόνο δεν αναιρούν το σύστημα, αλλά το ΕΞΩΡΑΪΖΟΥΝ.
Σε πολιτικό πεδίο ο Λαζόπουλος αναπαράγει ολη την ύπουλη φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ.
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ καταγγελιών κάνει, υπνωτίζει με τα ιδεολόγήματα τα κυρίαρχα, δεν προτείνει ΤΙΠΟΤΑ, ούτε ανοίγει κανένα δρόμο.
Αν κάποιοι από το "προοδευτικό" συνάφι του του κάνουν κριτική (είναι αυτοί που μέχρι χθές των υμνούσαν και τον εμφάνιζαν ως νέο Αριστοφάνη) το κάνουν γιατί ο "κατήγοφός" τον καίει, τον οδηγεί να γίνεται βορά της υποκουλτούρας και των μεσημεριάτικων τηλεπαραθύρων...
Υ.Γ. Οι "Ιοί" δεν κτυπάνε το ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ.
Ο Λαζόπουλος αναπαράγει όλα όσα λανσάρουν οι Ιοί.
Αν το μελετήσεις καλύτερα θα το διαπιστώσεις.
Ποσειδών
Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 18, 2007 11:33 pm
Θέμα δημοσίευσης: ... ή στραβά αρμενίζουμε...
Για πρώτη μου φορά κάθησα και παρακολούθησα τον Λαζόπουλο με προσοχή. Θέλω να τονίσω ότι συμφωνώ περίπου με τα μισά από όσα είπε.
Για τα υπόλοιπα μισά είτε διατηρώ επιφυλάξεις, είτε δεν συμφωνώ.
Ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε στα εξής θέματα:
· Τελειώνει το 2007 με το πολύ καλό μήνυμα της πτώσης του Δικομματισμού και της ενίσχυσης των μικρών κομμάτων στις εκλογές.
·
Τρομοκρατία εργαζομένων στις επιχειρήσεις.
· Κάμερες και συλλήψεις. Χειροκρότημα της ενέργειας της συμβολικής κάλυψης της κάμερας.
· Διεφθαρμένοι αστυνομικοί με βίλες.
·
Διαφθορά στη Δημόσια Διοίκηση
, στην Εφορία, στους Δικαστές.
·
Καρατζαφέρης και περιστέρια: από θαύμα σε θαύμα.
· Υγεία: Χρέη Χάρου στην Ελλάδα εκτελούν οι κρατικοί λειτουργοί.
· Κουβέλης: Όχι κριτήριο η ηλικία για τα στελέχη. (Η
Ελλάδα τόσα χρόνια υποφέρει από πεπειραμένους πολιτικούς
, πάρτε την πείρα σας και στο καλό)
· «Για μια άλλη υγιή Ολυμπιακή»
· Γκαργκάνας και Τράπεζα Ελλάδος...
· Έλεγχος τιμών (Ελεύθερη Αγορά και ασυδοσία τιμών).
Προστασία των πολιτών από την αισχροκέρδεια.
· Κοινωνία φόβων. Φοβούνται όλοι όλους.
Κοινωνία παραγωγής κατάθλιψης.
· Λάθος αντανακλαστικά της κοινωνίας. Η κοινωνία δεν είναι άλλοι, είμαστε εμείς.
Αντιστρέφεται το σύστημα αξιών.
Έκδοση 11χρονου κοριτσιού από τη μάνα του. Αγρυπνία για τον παπά που βίαζε το κοριτσάκι.
· Αναπαραγωγή της βίας από την τηλεόραση (Κακέτσης: «θα τον λυώσω, θα τον ισοπεδώσω...»)
· Τα παιδιά δεν θέλουν μονόλογο, θέλουν συζητήσεις.
· Σπηλιωτόπουλος και «Ελληνικές εμπειρίες»:
Πυρκαγιές καλοκαιριού, ΜΑΤ, δακρυγόνα, χτύπημα διαδηλωτών με κλομπ και πεσμένων με κλωτσιές
, «Greece the true experience»
· «Βέβαια Μακάκας είναι, στη Ζούγκλα θα πήγαινε», ο Τριανταφυλλόπουλος απόλαυσε την μυρωδιά του οχετού.
Και τέλος, και ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΩ:
·
Αντί να μετρούν τα όρια της σάτιρας, καλύτερα να μετρούσαν τα όρια της μαλακίας
.
Αν όλα αυτά δεν χτυπούν το σύστημα, τότε τί το χτυπάει??
Αν, όπως λέτε, το Λαμπρακιστάν και οι Ιοί τον γουστάρουν, τότε γιατί γράφουν αυτούς τους λίβελλους που μου παραθέτετε παραπάνω?
Γνωρίζετε πολλούς σατιροποιούς μας που μέσα σε μία ώρα θίγουν όλα αυτά τα ζητήματα, ή έστω κάτι ανάλογο?
Νομίζετε ότι οι περισπούδαστες θεωρητικολογίες και οι εξαιρετικά δριμείες επιθέσεις είναι δικαιολογημένες για την συγκεκριμένη περίπτωση?
Δηλαδή πραγματικά νομίζετε ότι ο Λαζόπουλος είναι ένας κατ’εξοχήν εχθρός?
Εντάξει, όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος, αρκεί να το καταλαβαίνουμε έγκαιρα.
Ρέα
Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 18, 2007 3:20 pm
Θέμα δημοσίευσης: Ο νέος Αριστοφάνης
Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα κατινάκια
O Λάκης Λαζόπουλος μονστράρει εξώφυλλο στο “The Mall magazine”, στο οποίο κάνει μάθημα σάτιρας στην πλέμπα (δικό μου) που «παίρνει την ενημέρωσή της από τα μεσημεριανά» και κατά συνέπεια δεν είναι σε θέση να τον κρίνει. «Έχουν πάρει λάθος μέτρο. Ας το αφήσουν κάτω κι ας πάρουν το μέτρο της γνώσης. Ας διαβάσουν τον Αριστοφάνη ολόκληρο……..να δουν………με ποια πρόσωπα είχε εμμονές».
Χαίρε θράσος! Να τον ξεσκονίσουμε μήπως βρούμε κι εκεί καμμια Βροχοπούλου ή Βατραχοπούλου, τέλος πάντων.
Ο υπερήφανος δε αρθρογράφος κατέληξε: «Ο Λάκης Λαζόπουλος κατάφερε να κάνει την τέχνη του εθιστική».
Αυτό φαίνεται είναι το ζητούμενο της τέχνης. Το ναρκωτικό!
Παντελής
Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 18, 2007 2:26 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Η «μάχη» της κατινιάς
Της Πόπης Διαμαντάκου
Tα Νέα της 17/12/07
Ο Νίκος Καρβέλας ήταν περισσότερο θιγμένος για το γεγονός ότι αμφισβήτησε ο Λαζόπουλος την «επαναστατικότητά» του, παρά για τον χαρακτηρισμό
Καλεσμένος στη «Ζούγκλα», ο Νίκος Καρβέλας έπραξε αυτό που περίμενε το φιλοθέαμον και η αγορά της τηλεθέασης.
Απάντησε στη σάτιρα του Λάκη Λαζόπουλου
Τον είπε «μακάκα»; Τον λέει «φούστη». Επιτέλους, η «μάχη Γιγάντων» της κουτσομπολίστικης τηλεόρασης σε θεαματικό κρεσέντο.
Στην πραγματικότητα η αντιπαράθεση έχει το ιδεολογικό της υπόβαθρο. Ο καθείς εκ των συμβαλλομένων στην υπόθεση (παρουσιαστής «Ζούγκλας», θιγόμενος και καλλιτέχνης της σάτιρας) διεκδικεί τον ρόλο του «αντιστασιακού» στο «σαθρό σύστημα» της πολιτικοτηλεοπτικοσοουμπίζ (αχ, αυτή η μεταπολίτευση) μέσω φυσικά του απόλυτα συντηρητικού μέσου, την τηλεόραση. Οποία γλυκιά σύγχυση για το φιλοθέαμον έθνος!
Είναι κρίμα βέβαια για τη σάτιρα, αγαπημένο είδος λαϊκού θεάματος, να τη βλέπουμε να υποτάσσεται στους όρους του τηλεοπτικού μέσου, να διαβρώνεται από τη μαγεία της τεχνολογίας του και να υποκύπτει εν τέλει στους κανόνες της φτηνής εγχώριας εφαρμογής της. Βλέπουμε τα τηλεπαράθυρα, το βίντεο, το μοντάζ να έχουν ευτελιστεί σε οπλοστάσια μιας κουτσομπολίστικης τηλεκαζούρας και η κάμερα να υπηρετεί διάφορες τσιρκολάνικες εκπομπές που σκηνοθετούν πλακατζήδικα σκετσάκια με πρωταγωνιστές νούμερα, τα οποία θέτουν εαυτόν στην υπηρεσία του εθνικού αφασικού τηλεπολιτισμού.
Χωρίς την κάμερα και την τεχνολογία της τηλεόρασης οι μεν (τα νούμερα) θα ήταν οι «φασουλήδες» της γειτονιάς τους και οι δε (οι νουμεροκυνηγοί και οι στρατιές πανελιστών) σπίτια τους να κουτσομπολεύουν τον διπλανό τους.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον και με το ευτελές υλικό που παράγει, έχει να αναμετρηθεί η σάτιρα. Προφανώς και δεν θα μπορούσε να το αγνοήσει, καθώς ο ρόλος της ήταν πάντα να «ξεφλουδίζει» κάθε μορφής εξουσίας, τις κουλτούρες και τα πρότυπά τους.
Το «Τσαντίρι» είναι ένα παράδοξο υβρίδιο από ένωση ανόμοιων ειδών- θεατρικής σάτιρας και τηλεοπτικού ριάλιτιτολμηρό, ευφυές, αλλά ακριβώς επειδή καταργεί κανόνες, απαιτεί, όπως αποδεικνύεται, πολύ μεγαλύτερη επεξεργασία και βαθιά γνώση όχι μόνο του ενός μέσου (της σάτιρας), αλλά και της τηλεόρασης.
Ειδάλλως, παραμένει ευάλωτη απέναντι στην τηλεόραση του καταναλωτικού κυνισμού. Κατασπαράσσεται με τη μέθοδο της γοητευτικής «διαφήμισής» της, διαλύεται, εξαερώνεται από την υπερ-προβολή της.
Γι΄ αυτό και πίνουν νερό στο όνομα του Λάκη Λαζόπουλου οι επαγγελματίες των κουτσομπολάδικων. Το δικό τους υλικό χρησιμοποιεί. Απλώνουν τον τραχανά και ο Λάκης τον αναδεικνύει με τη μαγειρική του. Την ίδια στιγμή ακυρώνεται η έντασή της. Πάντως το βασικό υλικό παραμένει ο «τραχανάς», προς τον οποίο δείχνουν αδυναμία και όσοι έχασαν εσχάτως τα «κουτάλια» της ΑGΒ και κάνουν εκπομπές αναζητώντας λίγη από τη θέρμη της «σούπας» στα σαλονάκια τους, όπως ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος.
Ο πολύ θιγμένος κ. Καρβέλας ήταν το καλύτερο θέαμα που μπορούσε να παρουσιάσει μια τηλεοπτική εκπομπή των ημερών μας, αντάξιο μιας συνέντευξης με τον Βαβύλη, την εποχή που υποτίθεται όλοι τον έψαχναν και δεν τον έβρισκαν. Και η αναμονή των φιλοθεαμόνων δικαιώθηκε. Ο Νίκος Καρβέλας ήταν περισσότερο θιγμένος για το γεγονός ότι αμφισβήτησε ο Λαζόπουλος την «επαναστατικότητά» του και την «αντίστασή» του στο σύστημα, παρά για τον χαρακτηρισμό.
«Εμείς (μετά της Αννίτας) κάναμε επανάσταση με το “Je t΄ aime”. Αποδείξαμε ότι οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει φίρμα σε αυτό τον τόπο». Ουδόλως τον πτόησε το γεγονός ότι με την άποψη που εξέφραζε ταύτιζε την πρώην του ¶ννα Βίσση με τη Μαλάμω (αχ, τι κάνει ένας νέος έρωτας!). Φυσικά, μια Μαλάμω ή ένας Βας-Βας δεν είναι «οποιοσδήποτε», γιατί αν ήταν έτσι θα γινόμασταν όλοι. Σε κάθε μικρή κοινωνία, στις γειτονιές, τα χωριά υπήρχαν ανέκαθεν αντίστοιχες προσωπικότητες με ανάγκη να τους προσέξουν, άλλοι με φυσικά ελατώματα, άλλοι χωρίς κανένα πλην του υπερβάλλοντος ναρκισισμού που τους έκανε «νούμερα» (ακόμη και στις παρέες διαθέτουμε τέτοια). Πρόκειται για μία από τις πλέον συνήθεις και αυτονόητες λειτουργίες των κοινωνιών με στοιχεία εμφανούς ή κρυφού ρατσισμού που η τηλεόραση και μόνον τους έδωσε τη διάσταση της «μόδας».
Σιγά παιδιά, μη σπρώχνεστε
ΔΑΝΑΗ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 18, 2007 2:08 pm
Θέμα δημοσίευσης:
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΑΡΑΔΟΞΑ
Λαζόπουλος
Του ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΡΑΝΙΤΣΗ
Τα κρούσματα τηλεοπτικού εξευτελισμού προσώπων θα μπορούσαν, αρχικά, να δηλωθούν ως τέτοια μόνον εκ παραδρομής· στην ουσία, επιβεβαίωναν ότι οι μισότρελοι, οι καθυστερημένοι, τα ψώνια, οι γριούλες που χοροπήδαγαν στην πίστα στριγκλίζοντας κι οι παχουλές νοικοκυρές που διέπρεπαν στο στριπτίζ μάς εκπροσωπούσαν νομίμως. Οι ανθρώπινες καρικατούρες προσφέρονταν για επί μέρους ένοχες ταυτίσεις, δηλαδή υπέρ της συμφιλίωσης με την ιδέα ότι είμαστε καρικατούρες και οι ίδιοι, αντικοινωνικά στοιχεία που η κοινωνία επιτέλους υποδεχόταν, μετά βαΐων και κλάδων, στο θέατρο των τελετουργικών της.
Εκτοτε, ο εθισμός στην ασχήμια, στην ηλιθιότητα και στον χλευασμό, η καθημερινή συμμετοχή σε καλλιστεία ψυχικών και νοητικών μειονεκτημάτων προς άντλησιν διασκέδασης, πήρε την κατιούσα. Περισσότερο ρεαλιστική θα ήταν η παρατήρηση ότι προσέλαβε, εν μια νυκτί, χαρακτήρα πανδημίας και κυρίευσε, παροξυσμικά, όλες τις οθόνες. Θα 'θελα, σήμερα, να σας θυμίσω ότι η ταχύτητα αυτής της εκρηκτικής διάδοσης δεν πρέπει να θεωρηθεί τυχαία ούτε ανεξήγητη, αλλά συμπίπτει με το ίδιο το μυστικό της τηλεόρασης, η οποία (σε αντίθεση μ' αυτό που παλαιότερα αποκαλούσαμε «μόδα» και που εξακολουθούσε, χαλαρά έστω, να συνδέεται με τις συλλογικές μας ανάγκες) είναι εξ υποθέσεως και αποκλειστικά θεμελιωμένη στη μολυσματική επεκτατικότητα εικόνων.
Εξ ου και η μόλυνση πλήττει ακαριαία το τηλεοπτικό σύστημα απ' άκρου εις άκρον: παρακολουθούμε κάτι που ισοδυναμεί με τον αυτόματο αντικατοπτρισμό της μιας οθόνης στην άλλη, δηλητηριασμένες εικόνες περνούν από το ένα κανάλι στο διπλανό, από τη μια εκπομπή στην επόμενη. Αυτό συντελείται μέσω απλής γειτνίασης, όπως η σήψη ή η γάγγραινα. Ακόμη πιο πρόσφορο είναι το μοντέλο της ίωσης, η εξάπλωση ενός ιικού πυρετού που η δυναμική του συναντάει παρθένο έδαφος και αποχαλινώνεται.
Εις επίρρωσιν του βασικού νόμου της επικοινωνίας, αυτή η αποχαλίνωση συνοδεύει την έλλειψη αντίστασης του «μηνύματος»: ο καλπασμός, η φρενίτιδα, καταγράφεται τη στιγμή που η κενότητα του περιεχομένου του «μηνύματος» γίνεται πανηγυρική και αναντίρρητη, οπότε το «μήνυμα» κινείται κεραυνοβόλα. Με δυο λόγια, ο ραγδαίος πολλαπλασιασμός των ωριαίων τηλεοπτικών αφιερωμάτων στη Ρούλα Βροχοπούλου, στην Μπεζαντάκου, στον Βας Βας, στην τραγουδίστρια με τις μπριζόλες και στους υπόλοιπους, η εν ριπή οφθαλμού εκπόρθηση της τηλεόρασης, σε εθνική κλίμακα, από το πνεύμα που μεταλαμπάδευσε το Je t' aime, επιτρέπει να συμπεράνουμε, ξανά, με μιαν όντως πρωτοφανή επαγωγή, αυτό που γνωρίζαμε ανέκαθεν: ότι όπως συμβαίνει με τα CD ή τα μυθιστορήματα μιας χρήσεως, η ακροαματικότητα είναι ευθέως ανάλογη της μηδαμινότητας του ακροάματος και ότι, εάν διαβούμε κάποιο όριο, κάποιο κρίσιμο μεταίχμιο ή σημείο τήξης ώστε το περιεχόμενο να περιοριστεί στο απόλυτο μηδέν, διατρέχουμε τον κίνδυνο ενός επιδημικού αμόκ του τύπου της ισπανικής γρίπης.
Ετσι, οι νυχτερινές εκπομπές-σκουπίδια των περιφερειακών καναλιών της δεκαετίας του '90, οι εκπομπές της κατηγορίας του Ερωτοδικείου, επανέρχονται με όρους αντίστροφους εκείνων στους οποίους όφειλαν τη γέννησή τους, δηλαδή με τη μέγιστη δυνατή επισημότητα και την τεχνική υποστήριξη των μεγάλων στούντιο, όπου η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για την κυρία Λουκά ηλεκτροδοτεί επαγγελματικούς προβολείς τεράστιας ισχύος. Οι κακόμοιροι γραφικοί ήρωες που ανέδειξε το γκροτέσκ πλατό της Αννίτας Πάνια παρακάμπτουν τα ριάλιτι και εγκαθίστανται ομαλά στο κέντρο μιας λογικής καρναβαλίστικων σόου, με της οποίας το πρόσχημα εισβάλλουν έπειτα στη μεσημεριανή σκανδαλοθηρική ζώνη, αποικίζουν την πρωινή, και καταλήγουν πάλι στη βραδινή σαν το απόσταγμα των ειδήσεων της ημέρας. Για να μην πολυλογούμε, η έννοια της «αναμετάδοσης» κυριολεκτεί, αναφερόμενη κατευθείαν σε μια «μετάδοση» με την ιατρική σημασία.
Σ' αυτή την καμπή, και για να κλείσει ο κύκλος, επιστρατεύεται ένα πρόσωπο υπεράνω υποψίας, ο Λάκης Λαζόπουλος, που δρα σαν μετασχηματιστής των ηθικών αντιστάσεων. Χάρη στην καλή του φήμη και στην κοινή αποδοχή της ποιότητας του κωμικού του ταλέντου, γίνεται ο ίδιος, κατά κάποιον τρόπο, ένας μηχανισμός ξεπλύματος των εικόνων της δυστυχίας, ένα αποενοχοποιητικό φίλτρο για όλες τις γελοιογραφούμενες αναπηρίες. Μέσω Λαζόπουλου -άθελά του ή όχι, δεν το εξετάζω- οι ετοιμόρροπες και συχνά συμπαθείς φυσιογνωμίες αυτής της θλιβερής παρέλασης των πνευματικών ναυαγίων, μπορούν ξαφνικά, μία προς μία, να διολισθαίνουν στα πιο εκλεκτικά υποτίθεται προγράμματα, αφού τα τελευταία, αναμεταδίδοντας αποσπάσματα απ' το Αλ Τσαντίρι, αναμεταδίδουν συνάμα και τον προεκλογικό θούριο της Εφης Σαρρή ή θραύσματα του παραληρήματος του Ευαγγελόπουλου. Ανεξαρτήτως τηλεοπτικής στρατηγικής, αρκεί να παραμείνει ανοιχτό το κύκλωμα μετάγγισης μολυσμένου αίματος και η αρρώστια θα πολιορκήσει τα δελτία ειδήσεων.
Ωστόσο, αυτό έχει για τον Λαζόπουλο αιματηρό κόστος, και πρώτ' απ' όλα ένεκα του γεγονότος ότι τον επαινούν ασταμάτητα και εν χορώ οι κατίνες της μεσημεριανής ζώνης, πράγμα που δεν είναι και για να χαίρεσαι. Του κοστίζει επίσης, και κυρίως, με το ότι υποχρεώνεται να παραβιάζει τη συστατική συνθήκη της σάτιρας, η οποία, από κτίσεως κόσμου, έχει τάξει τον εαυτό της ειδικά σ' αυτό: στο να προσβάλει ένα θέμα που είναι ή φαίνεται σοβαρό. Για παράδειγμα, στους Μήτσους, ηθογραφικές αποχρώσεις όπως εκείνες της μάνας ή του γύφτου, πρόσφεραν εξαιρετική ευρυχωρία για την ανάπτυξη της σάτιρας, διότι οι ρόλοι ήταν στο βάθος τραγικοί και συγκρουσιακοί, αποτελούσαν τα ιστορικά και συναισθηματικά ορόσημα ενός κόσμου που χάνεται κάτω απ' το πελώριο κύμα των εχθρικών και συγκεχυμένων επαναπροσδιορισμών της ψυχής.
Εν ολίγοις, η σάτιρα εκείνη είχε κρίσιμο νόημα στον βαθμό που άγγιζε τη ζωτική αρτηρία της διχασμένης ελληνικής ιδιοσυγκρασίας, αυτή την ίδια αρτηρία απ' όπου περνούσαν οι καλές προθέσεις και η δυσπιστία προς το μέλλον, ο μαρασμός των ελπίδων και τα απόβλητα της μνησίκακης ανοχής της γειτονιάς, η αφέλεια των γερόντων και η παρανοϊκή αγάπη που έδειχναν τα παιδιά στους γονείς. Ετσι η φλόγα της κριτικής αιχμαλώτιζε μιαν ύστατη αναλαμπή απ' τις χαριτωμένες κωμωδίες παρεξηγήσεων της Φίνος, των οποίων οι ευαίσθητοι, λοξοί φωτισμοί ευνοούσαν την εγκάρδια εξοικείωση με τις αντιπαλότητες των χαρακτήρων που συγκατοικούσαν στην κοινότητα.
Τώρα, υποχρεωμένος να σατιρίζει αυτό που είναι αναφανδόν και από μόνο του γελοίο, ο Λαζόπουλος πέφτει στην άβυσσο μιας παράξενης ταυτολογίας, ενός άστοχου αναδιπλασιασμού, όπου το γελοίο τίθεται με το στανιό στη σκηνή προς επαναγελοιοποίησιν. Αν το χιούμορ αναδυόταν πάντοτε σαν διαφορά δυναμικού ανάμεσα σε δύο επίπεδα -τη σοβαρότητα και την υπονομευτική της αναπαράσταση- που έρχονταν σε επαφή προκαλώντας αυτόν τον σπινθήρα, αυτή την έκλαμψη, το στιγμιότυπο αυτό της αποφόρτισης των ανθρώπινων ελαττωμάτων, το κωμικό εκπίπτει πλέον σε μια γυμνή χειρονομία υπόδειξης, κυνικής φωτογράφησης εκείνου που δεν είναι ούτε αστείο ούτε τραγικό αλλά αξιοθρήνητο: το να σαρκάζεις κάτι που παρουσιάζεται ήδη και οφθαλμοφανέστατα με φόντο την καλύβα του Καραγκιόζη, το να επιχειρείς τη διακωμώδηση ενός μοτίβου όπως, ας πούμε, το ειδύλλιο της Βροχοπούλου με τον καημένο τον Αλβανό, είναι, αν μη τι άλλο, πλεονασμός: δεν μπορείς να γελοιοποιείς το γελοίο, θα 'ταν σαν να γδύνεις έναν γυμνό.
Το ότι ο Λαζόπουλος σατιρίζει τα τηλεοπτικά ήθη μοιάζει τόσο προφανές ώστε δεν το αμφισβητεί κανείς: η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κριτικάρει το εγγενές ήθος της τηλεόρασης, ποτέ δεν αγγίζει την ίδια την τηλεόραση σαν οργανωτική λειτουργία της κοινωνικής μας ταυτότητας, στην οποία χρωστάει εξάλλου την αίγλη του, αλλά μονίμως τα πρόσωπα. Βεβαίως, δεν απέμειναν και πολλά. Αυτό ο Λάκης το ξέρει και από κει αναβλύζει η μελαγχολία του, η κρυφή λύπη για κείνο το συγκινησιακό αίτημα της ηθοποιίας που λογοκρίνεται απ' τους βάναυσους νόμους της ακροαματικότητας.
7 - 16/12/2007
ΘΑΛΕΙΑ
Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 18, 2007 11:51 am
Θέμα δημοσίευσης:
Φίλε Ποσειδώνα,αληθινά, πρώτη φορά ακούω ότι η σάτιρα είναι "ψυχοσωματική διεργασία".
Αλλά και αυτό να δεχτούμε, πώς διαμορφώνεται αυτή η ψυχοσωματική διεργασία"; Από τον τρόπο ζωής μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό και ιδεολογικό περιβάλλον. Το ΕΙΝΑΙ καθορίζει τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και όχι τα "ψυχοσωματικά", το ΕΙΝΑΙ!
Κάθε ένας που δημιουργεί, δρα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό περιβάλλον, είναι ΦΟΡΕΑΣ ενός συστήματος ΙΔΕΩΝ. Η τέχνη δίνει μορφή και έκφραση αυτής της κοινωνικά διαμορωμένης συνείδησης, των "ψυχοσωματικών".
Να γιατί το κριτήριο για κάθε καλλιτερχνικό έργο είναι κοινωνικό.
Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι και αυτό κοινωνικά και ιδεολογικά καθορισμένο. Κάθε έργο, είτε είναι παγματικό καλλιτεχνικό δημιούργημα, είτε είναι "σκύβαλο" το διαπερνάει μια καθαρή ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ.
Και η πολιτική θέση της "σάτιρας" του Λαζόπουλου δεν διαφέρει από την πολιτική θέση των "σκυβάλων" που σατιριζει.
Η διαφορά βρίσκεται στην "ποιότητα" της μορφής!!!
Ο Λαζόπουλος, έχει ακλλιτεχνικό ταλέντο και ντύνει με αυτό, το ίδιο ιδεολογικο εμπόρευμα, το πλασάρει "καλλιτεχνικά" και "αριστερά".
Γι' αυτό διαβρώνει τις συνειδήσεις και πιο αποτελεσματικά.
Το Λαμπρακιστάν π.χ. και η "Ελευθεροτυπία" ή ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπατούν απείρως περισσότερο από της "κακιάς ποιότητας" έντυπα. Εξαπατούν με άλλοθι την "ποιότητα", την προοδευτικότητα, το "αριστερό κύρος".
Μιλάς επίσης για "ταμπού" και "σεμνοτυφία".
Σημερα, φίλε Ποσειδώνα, βρισκόμαστε σε άλλο αστερισμό: Στην αχαλίνωτη ηθική κατάπτωση, στην ασύδοτη ισοπεδωτική πορνογράφηση των πάντων. Για ποια σεμνοτυφία μπορεί να μιλήσουμε; Για ποιες ηθικές προκαταλήψεις και ταμπού μπορεί να μιλήσουμε όταν δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο και το εμπορευματοποιημένο γυμνό, καθώς και η σεξουαλική βωμολοχία κατακλύζουν, σαν νεροποντή τα πάντα;
Υπάρχουν, φυσικα και σήμερα κοινωνικά και ηθικά ταμπού.
Είναι αυτά που έχει κατασκευάζει η Νέα Τάξη Πραγμάτων και τα φερέφωνά της και τρομοκρατούν την κοινωνία και την αλυσωδένουν σε νέα "ηθικά κλισέ".
Αυτά ο Λαζόπουλος όχι μόνο δεν τα κατεδαβίζει, αλλά τα εδραιώνει τρομοκρατικά.
Αυτά τα ολίγα...
Ροβεσπιέρος
Δημοσιεύθηκε: Δευ Δεκ 17, 2007 11:52 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Η φιλοσοφία Λαζόπουλου
Το φιλοσοφικό βάθρο του Λαζόπουλου συνοψίζεται σε αυτό που κατά κόρον επαναλαμβάνει:
«Να είσαι ο εαυτός σου»!!!
Ο «εαυτός», όμως, διαμορφώνεται μέσα σε ένα δοσμένο κοινωνικό και ιδεολογικό περιβάλλον που κατασκευάζει όλων των ειδών τις ασθένειες και τις διαστροφές (Οικονομικές, ψυχολογικές, πνευματικές, εγκληματικές κ.λπ). Συνεπώς όταν λέμε να είσαι ο «εαυτός» αποδεχόμαστε ολοκληρωτικά αυτό το σύστημα και τις «διαστροφές» του. Και όχι μόνο το αποδεχόμαστε, αλλά γινόμαστε και κήρυκας αυτών των νοσημάτων, αυτών των κοινωνικών, ιδεολογικών και ψυχολογικών διαστροφών. Κηρύσσουμε τη
ζούγκλα των «ευατούληδων»
, ανυψώνουμε το άτομο σε θεότητα, σε άτομο χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς αρχές, χωρίς αναστολές. Αυτό είναι ο Λαζόπουλος. Ένα καθεστωτικό γρανάζι που προπαγανδίζει, μέσω της δήθεν «σάτιρας» και με τη «στάμπα» του «αριστερού» την κρατούσα ιδεολογία.
ΓιΆ αυτό δεν θίγει τους όμοιούς του:
Τα είδωλα της τηλεοπτικής εξουσίας., τους «σταρ» της παραπληροφόρησης και της απάτης, τα «προοδευτικά» Ιερατεία και τα αφεντικά τους
. Γελοιοποιεί τα «εξαμβλώματα», τα «ψώνια», τα μικρά και ασήμαντα «ψώνια». Τα «ψώνια» καρχαρίες δεν τολμά να τα αγγίξει…
Απεναντίας δίνει τροφή και κέρδη στους καναλάρχες. Ακριβώς γιατί συντηρεί και δίνει ακροαματικότητα στις «εκπομπές» που δήθεν σατιρίζει. Μια κερδοφόρα ανακύκλωση των τηλεοπτικών κοπράνων και αχαλίνωτο σώου στα τηλεπαράθυρα…
Καμιά τέχνη δεν μπορεί να υπάρξει, πολύ περισσότερο η σατυρική τέχνη στα κανάλια της εξουσίας.
Η καλλιτεχνική δημιουργία παράγεται αλλού και κόντρα στα κατεστημένα. Το τηλεοπτικό θέαμα και η δυναστεία της ακροαματικότητας καταστρέφουν την καλλιτεχνική δημιουργία, κάθε ταλέντο δημιουργικό.
Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα…
Ροβεσπιέρος
Δημοσιεύθηκε: Δευ Δεκ 17, 2007 11:02 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Μάλλον δεν έχεις καταλάβει τίποτα από όσα παραπάνω γράφτηκαν. Ανακυκλώνει τη σαπίλα και τα ψώνια γράψαμε. Δεν σατιρίζει την πηγή της εξαθλίωσης, τη μήτρα της "άθλιας παραγωγής" και τους μηχανισμούς που τα προωθούν, μέσα στους οποίους βρίσκεται και ο ίδιος. Αφήνει δηλαδή στο απυρόβλητο τους πραγματικούς θύτες, τα είδωλα τα κατεστημένα και τις κατεστημένες ιδεολογίες και πολλά άλλα...
Και φυσικά δεν καταπιάνεται με κανένα ΜΕΓΑΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. αυτά τα καταπίνει. Γι αυτό οι μόνοι που ασχολούνται με το Λαζόπουλο είναι τα μεσημεριανά τηλεπαράθυρα!!!
Διαφημιστική βιομηχανία...
Αναφορικά με το τι είναι σάτιρα υπάρχει άφθονη βιλιογραφεία το τι είναι τέχνη και σάτιρα. Είτε το θέλεις είτε όχι τα κριτήρια της τέχνης είναι κοινωνικά γιατί η ίδια η τέχνη και η σάτιρα σαν παρακλάδι της επιτελεί κοινωνική λειτουργία, καθορίζεται κοινωνικά και εχει έναν καθορισμένο ιδεολογικό καμβά. Δεν υάρχει ΤΙΠΟΤΑ έξω από την ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ και την ΠΟΛΙΤΙΚΗ!!!
Τα δικά σου κριτήρια δεν μας είπες. Γιατί αυτό ότι δεν υπάγεται η σάτιρα σε "κοινωνικά κλισέ" δείχνει ότι για σένα δεν υπάρχουν επιστημονικά κριτήρια καθορισμού των καλιτεχνικών έργων, ότι δηλαδή δεν υπάρχει ΘΕΩΡΙΑ τέχνης και αισθητικής.
Τα ανεκδοτάκια δεν είναι σάτιρα...
Περισσότερα θα γραφούν στο περιοδικό.
Σημείωση:
Για όλα αυτά έχουν γράψει κορυφές θεωρητικών.
Από Μπαχτίν, Πλεχάνωφ, Τρότσκι,Φίσερ, μέχρι τους δικούς μας: Βάρναλης, Βαρίκας και άλλοι