Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="Ρεσάλτο"][size=24][b]ΟΤΑΝ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΚΙΡΤΖΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΑΤΤΙΚΟΝ-[color=red]ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ[/color][/b] [/size] [img]https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHJoBNZZjBxt-Fq9rikFM07gEo8RpzsavQ0xRonIt8IwRQrX8mIhnUkymBpJ0-7NUPsoVP9o8QGuruZavDucn_JTjxekWHTIiPLz_cPNsxP6HC5XAwc3Yi323NMQL9IyD9bfA6LP6sHx3dZjrUy4WjBKtTnLx4WsS2FHfGnd6zXlH0oJ1UKGlFSg/w618-h436/%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82.jpg[/img] [i]«...Το μέγιστο καλό που μας χαρακτηρίζει, είναι το ότι δουλεύουμε για το εφήμερο. Η δόξα και η χαρά διαρκούν τόσο, όσο η κάθε δουλειά μας βρίσκεται στην αγορά. Έτσι, δεν θα στήσουμε ποτέ μόνοι μας μνημείο του εαυτού μας...»[/i] [b]Γιώργος Βακιρτζής [/b]- Μονόλογοι (1978-1985) [size=18]Όταν η κάμερα παρακάμψει το μεταλλικό διαχωριστικό της πρόσοψης του «Αττικόν», διασχίσει τα καμένα εκδοτήρια και κατέβει τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο άθικτο φουαγιέ του «Απόλλωνα», θα αντικρύσει τα έξη κορνιζαρισμένα έργα/στάδια υλοποίησης δύο πορτραίτων γιγαντοαφισών. Ύστερα, από την εσωτερική σκάλα υπηρεσίας, θα αναδυθεί, μέσω των παρασκηνίων του «Αττικόν» στο στενάκι που οδηγεί στη Χρήστου Λαδά 11 και πού επί χρόνια φιλοξένησε το εργαστήρι παραγωγής κινηματογραφικών γιγαντοαφισών του Γιώργου Βακιρτζή. Έτσι κάπως σχεδιάζονται κάποια πλάνα για ένα ντοκυμαντέρ που ετοιμάζει η Ομάδα μας για το Γιώργο Βακιρτζή. Για τους ανθρώπους του κινηματογράφου και τους σινεφίλ ο Γιώργος Βακιρτζής δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι παλιότεροι Αθηναίοι θαύμαζαν κάθε βδομάδα τις κινηματογραφικές γιγαντοαφίσες που δημιουργούσε για τις μαρκίζες των κεντρικών κινηματογράφων της πρωτεύουσας και οι νεότεροι τον γνώρισαν από τις εκθέσεις και τις εκδόσεις των Φίλων της Starlets Collection. Πρόκειται για αυτόν για τον οποίο η τότε Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, βλέποντας και την αφίσα της ταινίας της «Στέλλα», έγραψε στο Λεύκωμά μας: «Όταν τα όνειρα διοχετεύονταν σε αίθουσες κινηματογράφων, όταν το δάκρυ “εκείνης” κυλούσε από τα μάτια μας, και το μαχαίρι “εκείνου” σημάδευε την καρδιά μας, η φυγή άρχιζε από το πρώτο εκείνο βλέμμα που ακουμπούσαμε στις τεράστιες ζωγραφιές στην πρόσοψη του σινεμά και που φορές περνάγαμε για να ξαναδούμε. Η φυγή και το όνειρο συνεχίζονται ακόμη για μερικούς. Και κάποιοι ξεχασμένοι ρομαντικοί ψάχνουν ακόμη στο τέλος του έργου για τη μισοσκισμένη γιγαντοαφίσα.» «Ατελείωτα μέτρα χαρτιού ξεδιπλώνονται και προετοιμάζονται από τον δάσκαλο και τους βοηθούς του», γράφει η θεωρητικός τέχνης Σάνια Παπά, «για να καταληφθούν ελεύθερα και γενναιόδωρα αλλά και με απόλυτη κυριαρχία των μέσων από τις εικόνες ονείρων, αυτές τις υπερμεγέθεις συνθέσεις που ανήκουν νόμιμα στην παγκόσμια αναπαραστατικότητα και στην παγκόσμια αφαίρεση, προαναγγέλοντας συχνά σημαντικές στιγμές όχι μόνο της μεταπολεμικής αλλά και της σημερινής αμερικάνικης και ευρωπαϊκής ιστορίας της ζωγραφικής, κυρίως των χρόνων του ’80 και ’90. (Edward Hopper, Arshile Gorky, Philip Guston, Stuart David, James Rosenquist, Malcom Morley, David Salle, Eric Fischl, Richard Prince κ.α.).», τοποθετώντας έτσι τους δημιουργούς της Τέχνης των 7 ημερών στο πάνθεον της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας. [/size] Info: Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, οδός Ι.Παπαρρηγοπούλου 5-7, πλατεία Κλαυθμώνος,105 61 Αθήνα. Σταθμός Μετρό «Πανεπιστήμιο». [img]https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqnj54r_SMid94g1aYB3DHTya_NdNXSa9lF8_CH5PKhhmT163WKb7Jq8E8MQz173NXq_vIw0xeLFzRlA8t6mywBtDRQlL4O7BC1I6c_qkpLxFHNSf4O3970tsmUohIswrhQWHF6CHrJ2u_Y5CCelWSURzCRknY5Qf40xOxjbfiUrXSn8vKzzySig/s320/%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%9F-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%95%CE%A9%CE%A3-%CE%A4%CE%A9%CE%9D-%CE%91%CE%98%CE%97%CE%9D%CE%A9%CE%9D-892021-20102021-8.png[/img][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
Ρεσάλτο
Δημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 21, 2023 11:01 pm
Θέμα δημοσίευσης: Οι μνημειώδεις γιγαντοαφίσες του Γιώργου Βακιρτζή
Οι μνημειώδεις γιγαντοαφίσες του Γιώργου Βακιρτζή
Με αφορμή την έκθεση που εγκαινιάζεται σήμερα στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, η LiFO μίλησε με τον συλλέκτη και μέλος της «Starlets Collection» Χρήστο Μαργαρίτη για την πλούσια ιστορία και την μαγική διαδικασία της τέχνης της γιγαντοαφίσας.
Αργυρώ Μποζώνη 16.2.2023
Το ραντεβού μας με τον κ. Χρήστο Μαργαρίτη είναι στη γωνία Σταδίου και Εδουάρδου Λω, ακριβώς εκεί όπου όταν ήταν πιτσιρικάς, τη δεκαετία του '50, περίμενε με την παρέα του κάθε Κυριακή βράδυ να κατεβάσουν οι βοηθοί του Βακιρτζή τις γιγαντοαφίσες της ταινίας που μόλις είχε τελειώσει για να ανεβάσουν αυτήν της επόμενης εβδομάδας. Αν η γιγαντοαφίσα είχε αντέξει στον αέρα και τη βροχή και δεν είχε σκιστεί, την τύλιγαν σε ρολό και ζωγράφιζαν και την άλλη όψη της – το χαρτί εκείνη την εποχή ήταν πανάκριβο. Ο κ. Μαργαρίτης περίμενε υπομονετικά, αν η γιγαντοαφίσα δεν θα χρησιμοποιούνταν πια, να αγοράσει με το ασήμαντο χαρτζιλίκι που μάζευε επί έναν μήνα ένα κομμάτι της, την Τζέιν Μάνσφιλντ, τον Γκάρι Κούπερ, ένα υποβρύχιο. Αυτές οι γιγαντοαφίσες που μαζεύτηκαν με πολύ πείσμα κομμάτι-κομμάτι και η τρέλα για τον κινηματογράφο μιας ολόκληρης παρέας οδήγησαν στη συλλογή «Starlets Collection» και στη συνέχεια σε μια έκδοση το 2012 με τις αφίσες και τα σχέδια για τον κινηματογράφο του Γιώργου Βακιρτζή με τίτλο «Προσεχώς». Στις 16 Φεβρουαρίου εγκαινιάζεται στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών η έκθεση «Όταν ο Γιώργος Βακιρτζής ζωγράφιζε για τον κινηματογράφο Αττικόν» που θα διαρκέσει μέχρι τις 9 Απριλίου.
Η όψη του ιστορικού κινηματογράφου δώδεκα χρόνια αφότου παραδόθηκε στις φλόγες παραμένει θλιβερή: λαμαρίνες, φραγμένο πεζοδρόμιο και ένα άδηλο μέλλον. Εκεί που στεκόμαστε, κοιτάζουμε το κουφάρι που κάποτε ήταν ο κινηματογράφος Έσπερος, το αντίπαλον δέος του Αττικόν, που διέθετε επίσης μια μεγαλοπρεπή αίθουσα.
Η δουλειά του Γιώργου Βακιρτζή που βλέπουμε σε αυτή την έκθεση είναι όλη ζωγραφισμένη στο χέρι. Τα μικρά μεγέθη, οι μακέτες, φτιάχτηκαν με ακουαρέλες, μελάνια, μολύβια και bic. Τα μεγάλα μεγέθη με ψαρόκολλα, ειδικό υλικό που χρησιμοποιούσαν οι ζωγράφοι αυτής της τέχνης για να κάνουν το έργο τους ανθεκτικό στη βροχή και η επεξεργασία του απαιτούσε επιδεξιότητα.
Τι κυριαρχούσε στην όψη των κινηματογράφων που μαγνήτιζε τα μάτια των περαστικών; Το μάρκετινγκ και η διαφήμιση της εποχής, οι γιγαντοαφίσες. Ο Γιώργος Βακιρτζής φιλοτεχνούσε αυτές του Αττικόν στο εργαστήριό του στη Χρήστου Λαδά 11 και «μονομαχούσε» καλλιτεχνικά με τον δάσκαλό του Στέφανο Αλμαλιώτη, που φιλοτεχνούσε αυτές του Έσπερου.
Γιώργος Βακιρτζής
Facebook
Twitter
Βακιρτζής Γεώργιος (1923-1988), Αυτοπροσωπογραφία, 1975. Εθνική Πινακοθήκη
Τα ντεκόρ των σινεμά, αυτές οι τοιχογραφίες που ζωγράφισαν οι «Μιχαήλ Άγγελοι» των κινηματογραφικών δεκαετιών του ’50 και του ’60, ο Στέφανος Αλμαλιώτης, ο Γιώργος Βακιρτζής, τα αδέλφια Κώστας και Γιώργος Κουζούνης, ο Νικόλαος Ανδρεάκος, ο Παναγιωτόπουλος, ο Φαεινός και, προς το τέλος, οι Μεμάς Τουλιάτος και Μάριος Χονδρογιάννης, έβαλαν το μικρόβιο στον Χρήστο Μαργαρίτη, που μπορεί να μη γνώρισε τον Γιώργο Βακιρτζή, αλλά μέχρι σήμερα, ως πληθωρικός «εξπρεσιονιστής», ταχυδακτυλουργός στον χειρισμό της ψαρόκολλας, κάνει ένα ταξίδι ζωής μέσα από έργα τέχνης δημιουργημένα για βιοπορισμό και μόνο, για εμπορικό σκοπό, για να προσελκύσουν το βλέμμα του θεατή. Επρόκειτο για μεγάλα πορτρέτα ηθοποιών που εξέφραζαν με έναν τρόπο τον εσωτερικό κόσμο του ανήσυχου ζωγράφου.
Ο Κώστας Γαβράς, σε μια αφήγηση, λέει «ό,τι θ’ απομείνει από τα παλιά αθηναϊκά καφενεία και την ποιητική τους ατμόσφαιρα θα είναι οι ζωγραφιές που έφτιαξε ο Τσαρούχης. Ό,τι θ’ απομείνει από τα περισσότερα από τα εκατοντάδες έργα που προβλήθηκαν στις κινηματογραφικές αίθουσες της νιότης μας θα είναι οι ζωγραφισμένες γιγαντοαφίσες τους. Ο ζωγράφος αναπαριστά σε καθεμία απ’ αυτές τις στιγμές πάθους της εκάστοτε ταινίας. Αυτά τα πάθη συχνά δεν ήταν παρά η προσωπική ερμηνεία του καλλιτέχνη ή ακόμα και η ίδια του η επιθυμία για πάθος. Είχε έτσι όλη την ελευθερία για να υπαινιχθεί τον έρωτα, το μίσος, τον αισθησιασμό, την αρρενωπή ή ακόμη και τη ρομαντική περιπέτεια. Καθένας από τους ζωγράφους γνώριζε καλά τις επιθυμίες μας, που ήταν άλλωστε και οι δικές του».
Η δουλειά του Γιώργου Βακιρτζή που βλέπουμε σε αυτή την έκθεση είναι όλη ζωγραφισμένη στο χέρι. Τα μικρά μεγέθη, οι μακέτες, φτιάχτηκαν με ακουαρέλες, μελάνια, μολύβια και bic. Τα μεγάλα μεγέθη με ψαρόκολλα, ειδικό υλικό που χρησιμοποιούσαν οι ζωγράφοι αυτής της τέχνης για να κάνουν το έργο τους ανθεκτικό στη βροχή και η επεξεργασία του απαιτούσε δεξιοτεχνία.
Η διαδικασία είναι μαγική. Σε χαρτί βιομηχανικό που βλέπουμε στην έκθεση ζωγράφιζαν με χρώμα που έπαιρναν από ντενεκέδες, στους οποίους αναμειγνυόταν ζεσταμένη υγροποιημένη ψαρόκολλα ως συνδετικό υλικό και οι σκόνες των χρωμάτων. «Ζωγράφιζαν με μεγάλα πινέλα. Ο Βακιρτζής σε ένα ταινιάκι ενός λεπτού που υπάρχει στην έκθεση ζωγραφίζει με καταπληκτική ταχύτητα – το υλικό απαιτούσε ταχύτητα και αυτό ήταν και το μεγάλο ταλέντο αυτού του ανθρώπου. Και για να πάμε και σε άλλα στοιχεία του ταλέντου του, ζωγράφιζε κεφάλια πράσινα, κόκκινα, μπλε, ποπ αρτ πριν από τον Άντι Γουόρχολ. Δείχνουμε στην έκθεση την ατμόσφαιρα του εργαστηρίου του, τα υλικά, τα πινέλα, μία από τις παλέτες του, ξεκινάμε από μια τεκμηρίωση ιστορική», λέει ο κ. Μαργαρίτης και τονίζει ότι ο Βακιρτζής «δούλευε με ολόκληρη ομάδα που ετοίμαζε τα μείγματα, τα τελάρα, τα ξύλα και έγραφε καθ' υπόδειξίν του τα γράμματα, γιατί για κάθε έργο έκανε δική του γραμματοσειρά. Ανάλογα με το έργο, άλλαζε το στυλ».
Γιώργος Βακιρτζής
Facebook
Twitter
Στο εργαστήριο του Γ. Βακιρτζή στη Χρ. Λαδά. Από αριστερά: Μ. Χονδρογιάννης, Γερ. Τουλιάτος, Γ. Βακιρτζής, Ν. Τζιμούλης ©The Starlets Collection
Το εργαστήριό του θύμιζε αυτά των καλλιτεχνών της Αναγέννησης, με τη διαφορά ότι η διαδικασία της παραγωγής των γιγαντοαφισών διαρκούσε μόνο λίγες ώρες από τη στιγμή που οι αιθουσάρχες τούς έδιναν το υλικό promotion από τα κινηματογραφικά στούντιο, φωτογραφίες των ηθοποιών και κάποιες σκηνές. Χωρίς να έχει δει την ταινία ο Βακιρτζής έκανε τη μακέτα που βασιζόταν στα κυρίαρχα στοιχεία της. Είχε αρχείο των πρωταγωνιστών των ταινιών, και μάλιστα με κάνναβο, για να μπορεί να τις μεγεθύνει με το χέρι και να γίνονται τελικά τρία μέτρα. Με ταχύτητα προχωρούσε σε μια χωρίς διορθώσεις εκτέλεση. Ο ζωγράφος έπρεπε, εκτός από την επιδεξιότητά του ως προς την τεχνική, να είναι πολύ καλός, προικισμένος, εμπνευσμένος, με κατάρτιση βασική και μακροχρόνια μελέτη, καλλιτεχνικές αρετές και ικανότητες. Τα μυστικά της ψαρόκολλας τα ήξερε ο ίδιος και δυο-τρεις βοηθοί του. Χάθηκε αυτή η τέχνη, δεν υπήρξε το υλικό ξανά γιατί παρήκμασαν τα σινεμά τη δεκαετία του '70, καθώς ο κόσμος άρχισε να «πέφτει με τα μούτρα» στην τηλεόραση.
Γιώργος Βακιρτζής
Facebook
Twitter
Τμήμα γιγαντοαφίσας με τον Κλιντ Ίστγουντ για την ταινία «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» ©The Starlets Collection
Γιώργος Βακιρτζής
Η άνθηση της γιγαντοαφίσας ξεκινά μετά τον πόλεμο, ενώ λίγο νωρίτερα του είχε διδάξει την τέχνη της ο Αλμαλιώτης, που τον προέτρεψε να πάει και στην Καλών Τεχνών. Η γιγαντοαφίσα κυριαρχεί στις δεκαετίες του '50 και του '60, μέχρι που έπεσε όταν έκλεισαν οι κινηματογράφοι», λέει ο κ. Μαργαρίτης.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
15 σπάνιες κινηματογραφικές αφίσες
DESIGN
15 σπάνιες κινηματογραφικές αφίσες
16.01.18
«Συλλέξαμε όσο περισσότερο υλικό μπορούσαμε από τη δουλειά του Βακιρτζή που είχε σχέση με τον κινηματογράφο από πάθος και τρέλα. Στην έκθεση θα δούμε γιγαντοαφίσες τρία μέτρα επί ένα, σπαράγματα γιγαντοαφισών δυο μέτρα επί ένα, τη Βουγιουκλάκη, τον Κωνσταντάρα, τον Ρότζερ Μουρ, τον Κλιντ Ίστγουντ, μακέτες για γιγαντοαφίσες ταινιών, λιθόγραφα εκ των οποίων πολλά δεν έχει ούτε η Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Αυτά ήταν πάντα σπάνια γιατί η μοίρα τους ήταν να τα κολλούν σε μικρά πλαίσια σε γωνίες δρόμων, σε συνοικίες, για να προσελκύουν κόσμο – και τα κολλούσαν το ένα πάνω στο άλλο. Οι περισσότερες αφίσες καταστράφηκαν, ωστόσο κάποιες βρέθηκαν σε κατάλοιπα τυπογραφείων και άλλες στο αρχείο του Βακιρτζή που απ' όλους τους επαγγελματίες ήταν ο πιο συστηματικός σε αυτά τα θέματα, από τότε που έκανε στο Παρίσι μετεκπαίδευση στο μάρκετινγκ του κινηματογράφου – τον είχε στείλει η Σκούρας Φιλμς, δεν ήταν τυχαίος. Υπάρχει όλο το μπλοκ των σημειώσεών του που από μόνο του αποτελεί ένα σπάνιο τεκμήριο», λέει ο κ. Μαργαρίτης. «Όταν ζωγράφιζε, τις μακέτες τις έδινε στους βοηθούς του με σημειώσεις επάνω, οδηγίες. Βρήκαμε αρκετούς από αυτούς όσο ήταν εν ζωή. Ήταν ο μοναδικός που κρατούσε αρχείο με τις φωτογραφίες των προσόψεων όπου στήνονταν οι γιγαντοαφίσες, ως τεκμήριο της δουλειάς του. Βλέπεις μπροστά από το Αττικόν κόσμο, αυτοκίνητα, μια ασπρόμαυρη εποχή, τότε που πήγαινε ο κόσμος στα σινεμά ντυμένος ωραία. Δίπλα ήταν ο Βασιλόπουλος, η παλιά Κosta Βoda και τα περίπτερα της εποχής».
Το αρχείο του Βακιρτζή διασκορπίστηκε και η έκθεση αναβιώνει στις τέσσερις αίθουσες ένα κομμάτι ιστορίας του κινηματογράφου και ενός καλλιτέχνη που είναι γνωστός στους σινεφίλ και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι νεότεροι τον έχουν γνωρίσει από τις εκδόσεις των φίλων της Starlets Collection. Από το 1945 μέχρι το 1965 που δούλεψε έκανε πάνω από 20.000 αφίσες, μάλιστα ένας άλλος γιγαντοαφισάς είχε πει ότι έχει κάνει τόσες γιγαντοαφίσες όσες θα χρειάζονταν για να καλύψουν τη διαδρομή Αθήνα - Θήβα αλέ ρετούρ με τρένο. Όταν σταμάτησε να κάνει έργα για τον κινηματογράφο ασχολήθηκε με ζωγραφική καβαλέτου, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια έκανε και εξαιρετικά χαρακτικά, δουλεύοντας αθόρυβα, χωρίς να επιδεικνύεται. Ένα από τα έργα αυτά ήταν οι «Κόρες», λάδι πάνω σε κινέζικο μετάξι. Όταν ο Φίνος του είπε να κάνει την αφίσα της «Ηλέκτρας» του Κακογιάννη, μετέτρεψε το έργο σε αφίσα που πήρε και βραβείο στη Ρώμη.
Γιώργος Βακιρτζής
Facebook
Twitter
Όταν ο Φίνος του είπε να κάνει την αφίσα της «Ηλέκτρα» του Κακογιάννη μετέτρεψε το έργο σε αφίσα που πήρε και βραβείο στη Ρώμη.
Γιώργος Βακιρτζής
Facebook
Twitter
Αφίσα από την «Ηλέκτρα» του Κακογιάννη.
Ο Νίκος Κούνδουρος, λάτρης του έργου του, γράφει: «Τον έβλεπες και νόμιζες πως δεν χώραγε μέσα στο σώμα του. Πνιγότανε. Το μυαλό του, η ψυχή του, η καρδιά του, το ηρωικό ασικλίκι των παππούδων του και ο καημός για τις χαμένες πατρίδες ζητάγανε εκδίκηση. Και ζωγράφιζε. Και κέρδιζε κομμάτι κομμάτι την ελευθερία του. Και τη μοίραζε ατσιγκούνευτα σε χαρτιά και σε μουσαμάδες. Και το καλό και το κακό, και το πολύ και το λίγο, και το σπουδαίο και το ξεπέταγμα, και η γιγαντιαία αφίσα στην είσοδο ενός κινηματογράφου, όλα μαζί, δικά του. Όμως οι διάβολοι της ζωής ζηλέψανε. Γιατί, διάβολος κι αυτός, ζωγράφιζε. Και αυτοί δεν μπορούσανε να ζωγραφίσουν. Και τον σκότωσαν».
«Γεννήθηκε το 1923 στη Μυτιλήνη και εργάστηκε στην αρχή (1936) ως βοηθός του Τούρκου Κιαμήλ Νουρ στην Κοκκινιά. Το εργαστήριό του έκανε ταμπέλες, επιγραφές για μαγαζιά, διακοσμήσεις για το τσίρκο, για πανηγύρια, σκηνικά για πλανόδιους θιάσους, καθώς και διαφημιστικές επιγραφές με ασβέστη πάνω σε μανδρότοιχους. Μαζί με τον Κιαμήλ έκανε τις πρώτες διαφημίσεις για τους κινηματογράφους της Κοκκινιάς, πάνω σε χαρτί του μέτρου, με χρώματα που αναμειγνύονταν με ψαρόκολλα. Εντυπωσιάζεται από τα πανό των κινηματογράφων Ορφεύς και Κρόνος (αργότερα Κοτοπούλη) στο κέντρο της Αθήνας και πληροφορείται ότι πρόκειται για έργα του Στέφανου Αλμαλιώτη. Έτσι το 1938, δεκαπέντε μόλις ετών, γίνεται στην αρχή βοηθός στο εργαστήριο του Αλμαλιώτη, που στεγαζόταν τότε στο εργαστήριο του σκηνογράφου Μήτσου Μακρή, ένα παλιό μηχανουργείο στην οδό Σοφοκλέους», γράφει η ιστορικός τέχνης Ειρήνη Οράτη.
Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1939-1946) κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη και στον Ουμβέρτο Αργυρό. Την περίοδο 1952-1953 σπούδασε χαρακτική και γραφικές τέχνες επίσης στη Σχολή Καλών Τεχνών και σε ελεύθερες ακαδημίες στο Παρίσι.
Από το 1945 ως το 1963 υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής της Σκούρας Φιλμς, φιλοτεχνώντας παράλληλα γιγαντοαφίσες για τους σημαντικότερους κινηματογράφους της Αθήνας. Συνεργάστηκε επίσης με τη Φίνος Φιλμς και το LTC του Παρισιού και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής της διαφημιστικής εταιρείας Γνώμη Α.Ε. από το 1963. Παράλληλα ασχολήθηκε με την αφίσα του τοίχου και της προθήκης και διακόσμησε με επιγραφές και τοιχογραφίες σπίτια, εμπορικά περίπτερα και καταστήματα. Την περίοδο 1956-1974 το ενδιαφέρον του επεκτάθηκε και στις γραφικές τέχνες, στο πλαίσιο των οποίων επιμελήθηκε εκδόσεις και φιλοτέχνησε εξώφυλλα για βιβλία, λευκώματα και περιοδικά, ενώ συνέβαλε σημαντικά και στην προώθηση της εφαρμοσμένης φωτογραφίας στην Ελλάδα. Ενδιαφερόμενος σε θεωρητικό επίπεδο για την τέχνη, δημοσίευσε μελέτες και εξέδωσε τα βιβλία «25 αφίσες του Γ. Βακιρτζή» (Αθήνα, 1963), «Γιγαντοαφίσες του κινηματογράφου του Γ. Βακιρτζή» (Αθήνα, 1968) και «Η λαϊκή επιγραφή στην Ελλάδα» (Αθήνα, 1973/1974).
Ο Γιώργος Βακιρτζής σταμάτησε να ζωγραφίζει γιγαντοαφίσες το 1968. Ο επισκέπτης της έκθεσης, δεκαετίες μετά τη δημιουργία τους, μπορεί να αισθανθεί τη δύναμη και το ισχυρό μήνυμα που μεταφέρουν μέσα από στοιχεία της λαϊκής ζωγραφικής, της εξπρεσιονιστικής του γραφής, μέσα από γραμματοσειρές που είναι και σήμερα αξεπέραστες και νοήματα που συμπυκνώνονται σε ένα προσωπικό και μοναδικό ύφος.
Γιώργος Βακιρτζής
Facebook
Twitter
Η Φέιθ Ντόμεργκ στη «Δίψα» της Βενετίας
Γιώργος Βακιρτζής
Facebook
Twitter
«Η έχθρα»
Ρεσάλτο
Δημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 21, 2023 10:41 pm
Θέμα δημοσίευσης:
Ρεσάλτο
Δημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 09, 2023 10:58 am
Θέμα δημοσίευσης: ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΕΚΘΕΣΗΣ Γ. ΒΑΚΙΡΤΖΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΟΛΕΩΣ ΑΘ
ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΕΚΘΕΣΗΣ Γ. ΒΑΚΙΡΤΖΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΟΛΕΩΣ ΑΘΗΝΩΝ
Λόγω καιρικών συνθηκών, η Διοίκηση του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών αποφάσισε τη μετάθεση των Εγκαινίων για την επόμενη
Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2023.
Ρεσάλτο
Δημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 06, 2023 9:39 am
Θέμα δημοσίευσης: Όταν ο Βακιρτζής ζωγράφιζε για τον κινηματογράφο ΑΤΤΙΚΟΝ-ΠΡΟ
ΟΤΑΝ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΚΙΡΤΖΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΑΤΤΙΚΟΝ-
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
«...Το μέγιστο καλό που μας χαρακτηρίζει, είναι το ότι δουλεύουμε για το
εφήμερο. Η δόξα και η χαρά διαρκούν τόσο, όσο η κάθε δουλειά μας βρίσκεται
στην αγορά. Έτσι, δεν θα στήσουμε ποτέ μόνοι μας μνημείο του εαυτού μας...»
Γιώργος Βακιρτζής
- Μονόλογοι (1978-1985)
Όταν η κάμερα παρακάμψει το μεταλλικό διαχωριστικό της πρόσοψης του «Αττικόν», διασχίσει τα καμένα εκδοτήρια και κατέβει τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο άθικτο φουαγιέ του «Απόλλωνα», θα αντικρύσει τα έξη κορνιζαρισμένα έργα/στάδια υλοποίησης δύο πορτραίτων γιγαντοαφισών. Ύστερα, από την εσωτερική σκάλα υπηρεσίας, θα αναδυθεί, μέσω των παρασκηνίων του «Αττικόν» στο στενάκι που οδηγεί στη Χρήστου Λαδά 11 και πού επί χρόνια φιλοξένησε το εργαστήρι παραγωγής κινηματογραφικών γιγαντοαφισών του Γιώργου Βακιρτζή. Έτσι κάπως σχεδιάζονται κάποια πλάνα για ένα ντοκυμαντέρ που ετοιμάζει η Ομάδα μας για το Γιώργο Βακιρτζή.
Για τους ανθρώπους του κινηματογράφου και τους σινεφίλ ο Γιώργος Βακιρτζής δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι παλιότεροι Αθηναίοι θαύμαζαν κάθε βδομάδα τις κινηματογραφικές γιγαντοαφίσες που δημιουργούσε για τις μαρκίζες των κεντρικών κινηματογράφων της πρωτεύουσας και οι νεότεροι τον γνώρισαν από τις εκθέσεις και τις εκδόσεις των Φίλων της Starlets Collection.
Πρόκειται για αυτόν για τον οποίο η τότε Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, βλέποντας και την αφίσα της ταινίας της «Στέλλα», έγραψε στο Λεύκωμά μας:
«Όταν τα όνειρα διοχετεύονταν σε αίθουσες κινηματογράφων, όταν το δάκρυ “εκείνης” κυλούσε από τα μάτια μας, και το μαχαίρι “εκείνου” σημάδευε την καρδιά μας, η φυγή άρχιζε από το πρώτο εκείνο βλέμμα που ακουμπούσαμε στις τεράστιες ζωγραφιές στην πρόσοψη του σινεμά και που φορές περνάγαμε για να ξαναδούμε. Η φυγή και το όνειρο συνεχίζονται ακόμη για μερικούς. Και κάποιοι ξεχασμένοι ρομαντικοί ψάχνουν ακόμη στο τέλος του έργου για τη μισοσκισμένη γιγαντοαφίσα.»
«Ατελείωτα μέτρα χαρτιού ξεδιπλώνονται και προετοιμάζονται από τον δάσκαλο και τους βοηθούς του», γράφει η θεωρητικός τέχνης Σάνια Παπά, «για να καταληφθούν ελεύθερα και γενναιόδωρα αλλά και με απόλυτη κυριαρχία των μέσων από τις εικόνες ονείρων, αυτές τις υπερμεγέθεις συνθέσεις που ανήκουν νόμιμα στην παγκόσμια αναπαραστατικότητα και στην παγκόσμια αφαίρεση, προαναγγέλοντας συχνά σημαντικές στιγμές όχι μόνο της μεταπολεμικής αλλά και της σημερινής αμερικάνικης και ευρωπαϊκής ιστορίας της ζωγραφικής, κυρίως των χρόνων του ’80 και ’90. (Edward Hopper, Arshile Gorky, Philip Guston, Stuart David, James Rosenquist, Malcom Morley, David Salle, Eric Fischl, Richard Prince κ.α.).», τοποθετώντας έτσι τους δημιουργούς της Τέχνης των 7 ημερών στο πάνθεον της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας.
Info: Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία,
οδός Ι.Παπαρρηγοπούλου 5-7, πλατεία Κλαυθμώνος,105 61 Αθήνα.
Σταθμός Μετρό «Πανεπιστήμιο».