Συγγραφέας	Μήνυμα
Αναγνώστρια	Δημοσιεύθηκε: Τετ Απρ 07, 2021 9:49 pm    Θέμα δημοσίευσης: Ενοριακός Χαιρετισμός όγδοος Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης Αιόλου 36 Ἐνοριακός χαιρετισμός ὄγδοος Τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Στάση στὴν ἡσυχία τοῦ Σταυροῦ. Ἀγαπημένοι ἀδελφοί, ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή μᾶς συναντᾶ καὶ πάλι σὲ συνθῆκες ἀπειλῆς τοῦ ἐγκατεστημένου πειρασμοῦ. Γνωρίσαμε τὴ ζωή μας τεμαχισμένη σὲ ἀσύνδετα θραύσματα ποὺ θὰ αἰωροῦνται γιὰ πάντα στὴν ψυχή σὰν πιστοποιημένη ὑπενθύμιση τοῦ φευγαλέου κόσμου μας. Στὸ διάστημα ἑνός ἔτους γνωρίσαμε ἐμπειρικά μιά ἄλλη πυκνότητα χρόνου, σὰν νὰ βρεθήκαμε ξαφνικά σὲ ἄλλο κόσμο προσπαθῶντας νὰ συγκρατήσουμε τὴ μνήμη μιᾶς παρελθούσης ζωῆς. Συνηθίσαμε νὰ μαθαίνουμε γιὰ τὴν ἐκδημία δικῶν μας ἀνθρώπων ὡς πληροφορία, παραιτούμενοι, σχεδόν φυσικά, ἀπ’ τὴ διεκδίκηση συμμετοχῆς ἔστω καὶ στὸν ἔσχατο χαιρετισμό τους. Ἐξοικειωθήκαμε στὴν καθημερινή δελτιακή ἐνημέρωση ἀσύλληπτου πόνου καὶ μοναξιᾶς πίσω ἀπὸ ἀριθμοὺς θανάτων, διασωληνώσεων καὶ κρουσμάτων. Προσαρμοστήκαμε, ἐλπίζοντας στὴν καθοδήγηση πρὸς τὴ λεγόμενη κανονικότητα. Ἐλπίσαμε, μὲ μεσσιανική σχεδόν ἐμπιστοσύνη, στὸν ἐμβολιασμό, μοναδικό ὅρο ἀνάκτησης τῆς ζωῆς μας ἀλλά καὶ μὲ ἀμφισβητήσιμη τὴν ἐπιστημονική θετικότητα ἀπ’ τὴν «ἀοριστία» γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο ἀπροσδόκητης ἐπανάληψης. Καινοφανῆ βιώματα πλανητικοῦ «κοινοτισμοῦ» μπροστά στὸ πανανθρώπινο αἴσθημα τοῦ φόβου ποὺ διεκδικεῖ νὰ ὁρίσει τὴ ζωή. Ἔτσι μπήκαμε στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Γιὰ πρώτη φορά στὴν ἱστορία γιὰ τόσο διάστημα χρόνου, διαμελισμένο τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ποιμένες στὸ Θυσιαστήριο καὶ ὁ λαός στὴν «ἔρημο» τῆς μονώσεως. Πρῶτες Κυριακές τῆς Τεσσαρακοστῆς καὶ τὸ βίωμα σκληρό καὶ ἀκατέργαστο. Ἡ ἄσκηση τῆς Καθαρᾶς ἑβδομάδας δὲν ὁλοκληρώθηκε ποτέ στὴ Μετάληψη τῆς ἀρρήτου καθάρσεως. Εἴδαμε πῶς εἶναι ἡ ζωή χωρίς τὴν παρηγορία τοῦ ὁρατοῦ δεσμοῦ τῆς συνάξεως στὸ ἕνα Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Οἱ τόποι τῶν καθισμάτων ὑπενθυμίζουν, βασανιστικά σχεδόν, τὴν εὔθραυστη ἐλπίδα ἐπανόδου τῶν πολλῶν στὴν ἐγγύτητα ψυχῶν καὶ σωμάτων. Στὸν ἄδειο ναό, ποὺ ὅμως παραμένει Οὐρανός, εἰσβάλλει τὸ πένθος τῆς ἀπουσίας. Χωρίς τὴν ἀνάγλυφη, στά βλέμματα, μυσταγωγία τῆς συναρπαγῆς πρὸς τὴ μυστική ἄνοδο, χωρίς τὴν κίνηση τῶν χειρῶν στὸ σταυροκόπημα, χωρίς τὴν ὑπόκλιση τῆς κεφαλῆς στὴν εἰρήνευση, χωρίς τὴν κίνηση τῆς πορείας πρὸς τὸ θηλασμό τῆς Ζωῆς ἀπ’ τὸ Ποτήριο τῆς Βασιλείας, χωρίς τὴν ἐπαναβεβαίωση τῆς συνέχειας μὲ τὴ φωτεινότητα τῶν προσώπων... Καὶ ἔξω ἀπ’ τὸ ναό μιά περίεργη καὶ ἀμήχανη σιωπή διεκδικεῖ νὰ διευθύνει τὴν ἀπώθηση τῶν συναισθημάτων ἀναζητῶντας σπασμωδικά τὴν «ἐλευθερία» στὴν ἀναμενόμενη φρενίτιδα τοῦ ἀλκοολούχου τραγέλαφου καὶ τὸ μηρυκασμό τῆς καφεΐνης. Ναὶ, εἶναι πένθος ἀδελφοί, πένθος σαρακοστιανῆς ἀναμέτρησης μὲ τὸν ἀνοημάτιστο κόσμο, τὸν ἀνερμήνευτο καὶ ἀπροσδιόριστο χωρίς τὸ Χριστό! Πάντοτε ἡ Ἐκκλησία ἐνδύεται πένθιμο χιτώνα στὶς καθημερινές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς γιὰ νὰ προσδιορίσει μὲ ἄλλο τρόπο τὸ χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ἡ πενθήμερη ἀνθρώπινη ἐλευθερία ἐκβάλλει στὴν ἔκτη ἡμέρα τοῦ σαββατισμοῦ, δηλαδή τῆς παύσης ὅλων τῶν ἔργων μας στὸ θάνατο, τὸ θάνατο-νυμφαγωγό πλέον, πρὸς τὴν ἑβδόμη ἡμέρα τῆς Κυριακῆς ποὺ μέσα στὸ χρόνο τῆς ζωῆς μας, ἐγκαινιάζει μὲ τὴν Ἀνάσταση τὴν ἀπαρχή τῆς Ὄγδοης ἡμέρας «τῶν Καινῶν οὐρανῶν καὶ τῆς Καινῆς γῆς»(Ἀποκ. 21, 1) Ἡ ἑβδομάδα ποὺ ἄρχισε, ἑβδομάδα τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, εἶναι σὰν τὸ ἀνακουφιστικό ξεγλίστρημα σὲ μητρική ἀγκαλιά ἀναζητῶντας τὸν κατευνασμό τῆς περιρρέουσας ταραχῆς στὴ θωπεία τῆς τρυφερότητάς της. Αὐτό εἶναι γιὰ μᾶς ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἡ καταγωγή μας! Ἀπ’ τὸ μυστήριό Του ξεκινᾶ ἡ ζωήμας, αὐτή γνωρίσαμε καὶ δὲν θέλουμε νὰ γνωρίσουμε ἄλλη ζωή χωρίς τὸ Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Προσκυνῶντας Τον μὲ τὴν καρδιά καὶ μὲ τὰ χείλη μας, μαθαίνουμε, ὅσο ἐπιτρέπει ἡ δεκτικότητά μας,τὴν ἀλήθεια τῆς ζωῆς τῆς στιγματισμένης πολυειδῶς ἀπ’ τὴ ροπή στὴ φθορά. Ἕνα ἀπ’ τὰ στίγματα αὐτά ζοῦμε τώρα μὲ τὶς ἀπρόβλεπτες ἀνατροπές καὶ τὶς ἀσύμμετρες συνέπειες. Ὁ Χριστιανός στέκει μόνος ἀπέναντι σ’ αὐτόν τὸν κόσμο γιὰ νὰ ἐνεργοποιήσει τὴν ἀμφισβήτηση τῆς ἀπάτης. Ἀλλά δὲν εἶναι μόνος. Σ’ αὐτή ἀκριβῶς τὴ στάση εἶναι μαζί μὲ τὸ Χριστό. Ὁ Χριστός ἀνέβασε στὸ Σταυρό τὴν ἀπάτη τοῦ ψεύδους. Ὅλα τὰ στίγματα τῆς ζωῆς μας, τοῦ καθενός, εἶναι καρφωμένα στὸ Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Στὶς εὐαγγελικές διηγήσεις οἱ «στιγματισμένοι» ἄνθρωποι ἀκούγοντας τὸ λόγο Του καὶ βλέποντας τὸ Πρόσωπό Του σταύρωναν τοὺς ἑαυτούς τους καὶ ἔτρεχαν πίσω Του γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὰ ἴχνη Του. Ζακχαῖος ὁ Τελώνης, Ματθαῖος ὁ Τελώνης, Πόρνη καὶ πόσοι ἀκόμα ποὺ ξεχύθηκαν ἀπ’ τὴν Ἱστορία τοῦ κόσμου ὑπομνηματίζοντας στοὺς αἰῶνες τὸ· «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθαι ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. 15,5) Ἡ Μ.Τεσσαρακοστή τὴν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως φανερώνει τὸ σκοπό της ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπ’ τὴ σταυρική στάση τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στὴ ζωήτου. «Τά πάντα δεῖται σταυροῦ καὶ ταφῆς». Ὅλα ἔχουν ἀνάγκη σταύρωσης καὶ ταφῆς, λέει ἡ πατερική σοφία. Τίποτε στὴ ζωή δὲ μπορεῖ νὰ διεκδικήσει μονιμότητα ἄν πρῶτα δὲν σταυρωθεῖ καὶ δὲν ἐνταφιαστεῖ. Αὐτή ἡ δοκιμασία εἶναι ἡ ἱερατική κλήση τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ὅροι τῆς ζωῆς πρέπει νὰ δοκιμαστοῦν στὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου μὲ αὐτοσταύρωση καὶ αὐτοενταφιασμό. Ὁ ἄνθρωπος στὸ κέντρο τοῦ κόσμου ἀναλαμβάνει τὴ ζωή του ὅπως ὁ εὐαγγελικός λόγος τοῦ Χριστοῦ διατυπώνει: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καὶ ἀράτω τὸν σταυρόν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Καὶ τὶ σημαίνει νὰ ἀρνηθεῖ κάποιος τὸν ἑαυτό του; Σημαίνει νὰ τὸν ἀνακτήσει ἀπ’ τὸν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ κι ὄχι ἀπ’ τὸ ψεῦδος τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος μὲ τὸ φρόνημά του, μᾶς ἐπέβαλε μιά νέα ψευδῆ δημιουργία. Δὲν εἴμαστε ἡ «ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι» πλάση τοῦ Θεοῦ. Ἀπογυμνωθήκαμε ἀπ’ τὴ δόξα τῆς θείας εἰκόνας καὶ γίναμε ἡ ἀπόπειρα «ἐπαναδημιουργίας» τοῦ ἑαυτοῦ μας μὲ τὰ ὑλικά τῆς ἐναντίωσής μας στὸ Θεό. Εἴμαστε ἐπιγέννημα τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ μας, μιὰ περίεργη «αὐτοδημιουργία». Ὁ ἄνθρωπος ποὺ πίστεψε στὶς δυνάμεις του καὶ τώρα παλεύει νὰ ξεκλειδώσει τὸ σφιχταγκάλιασμά του ἀπ’ τὸ θάνατο. Αὐτή ἡ ἀτελέσφορη σισύφεια πάλη μᾶς μετεωρίζει πάνω ἀπ’ τὸ ἔρεβος τῆς ἀβύσσου. Ἐκεῖ ἀκριβῶς ὑψώνεται, ὡς κλίμακα ζωῆς, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ διαστάσεις Του μετροῦν τὴν ἀπόσταση τῆς ἐπανόδου μας στὸ πρωτόκτιστο κάλλος. Ἀγαπημένοι ἀδελφοί, Ὁ χρόνος τῶν τεσσαράκοντα ἡμερῶν συνιστᾶ τὴν ἀκραῖα δοκιμασία τῆς σιωπῆς μέσα στά φόβητρα τῆς θορυβώδους ἀκαταστασίας καὶ ἔτσι χαρακτηρίζει ὅλη μας τὴ ζωή. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος θὰ γράψει στοὺς Ἐφεσίους: «Ὁ λόγον Ἰησοῦ κεκτημένος ἀληθῶς, δύναται καὶ τῆς ἡσυχίας αὐτοῦ ἀκούειν». Ἄς ἰκετεύσουμε τὸν δι’ ἡμᾶς σταυρωθέντα νὰ μᾶς χαρίσει καὶ πάλι τὸ δῶρο τῆς κοινῆς σύναξής μας, τὴν προσευχόμενη σιωπή, γιὰ νὰ δυνηθοῦμε νὰ ἀκούσουμε τὸ λόγο καὶ τῆς δικῆς Του ἡσυχίας ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ Σταυροῦ. Ὄχι πώς τὸ ἀξίζουμε, ἀλλά ἐπειδή εἶναι ἡ μόνη χαροποιός αἴσθηση ποὺ ἀπέμεινε στὴ γῆ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Καλή Ἀνάσταση, ἀδελφοί. παπα Θωμᾶς Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως 2021 σ.ἔ.
Κλεοξάνθη	Δημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 04, 2021 10:23 am    Θέμα δημοσίευσης: Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως Σήμερα, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, παράπεμπουμε σε παλαιότερή μας ανάρτηση με κείμενο του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν: https://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5507&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=https://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5507&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=

Powered by phpBB © 2001,2002 phpBB Group