Φιδέλ |
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 04, 2008 12:45 pm Θέμα δημοσίευσης: Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου «Σεμνή» και «Ταπεινή» Ανυπαρξία |
|
Από το blog Zorba The Greek (http://zorbagr.wordpress.com).
Γράμμα απΆ την Ιστανμπούλ: αναγνώστης Μπακλαβατζίογλου.
«Ἡ ἠθικὴ δὲν εἶναι ἐπάγγελμα καὶ ὅστις ὡς ἐπάγγελμα θέλει νὰ τὴν μετέλθῃ, πλανᾶται οἰκτρῶς καὶ γίνεται γελοῖος», Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Κύριε Ζορμπά,
έχει περάσει μισός χρόνος από τότε που ο πρώην Μητροπολίτης Θηβών Ιερώνυμος αναδείχθηκε στην κεφαλή της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο Ιερώνυμος χαρακτηρίστηκε - και χαρακτηρίζεται - από μεγάλο μέρος του ελληνικού Τύπου ως άνθρωπος πράος, ήσυχος, μετριοπαθής, σοφός, ήρεμη δύναμη και άλλα πολλά. Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Μπορεί, πράγματι, να είναι έτσι ως άνθρωπος. Σίγουρα, όμως, δεν είναι Αρχιεπίσκοπος.
Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Δε χρειάζεται να είναι κανείς θρησκευόμενος, ή να κυκλοφορεί στους διαδρόμους της Μονής Πετράκη, γιά να αντιληφθεί πως η Εκκλησία της Ελλάδος σήμερα έχει ηγεσία μόνο «τοις τύποις», όχι όμως επί της ουσίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ΅Β σιωπά εκκωφαντικά, αποφεύγοντας μάλιστα να εκφράσει γνώμη όχι μόνο γιά ζητήματα που αφορούν την Κοινωνία, αλλά ακόμη και γιά θέματα που άπτονται του ενδιαφέροντος της ίδιας της Εκκλησίας. Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, ο Αρχιεπίσκοπος σιώπησε. Στο ζήτημα του Βατοπεδίου, ο Αρχιεπίσκοπος σιώπησε. Στις επιθέσεις που δέχεται το σύνολο της Εκκλησίας της οποίας - υποτίθεται πως - ηγείται, ο Αρχιεπίσκοπος σιώπησε. Γιά τις συνομιλίες με τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη, ο Αρχιεπίσκοπος σιώπησε. Γιά τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, ο Αρχιεπίσκοπος σιώπησε. Γιά την ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική του κράτους, ο Αρχιεπίσκοπος σιώπησε. Γιά ποιό, τέλος πάντων, ζήτημα μίλησε, εξέφρασε μιά, κάποια, γνώμη ο μακαριώτατος Ιερώνυμος;
Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Λένε πολλοί στην Ελλάδα πως η εκκλησιαστική ηγεσία δεν πρέπει να εκφράζει γνώμη γιά το κοινωνικό γίγνεσθαι, να σιωπά, να κλείνεται στον εαυτό της, στα του οίκου της αποτελώντας έναν άβουλο, φολκλορικό, θεσμό αποκομμένο από την κοινωνία. Θεσμός αποκκομένος από την Κοινωνία, όμως, είναι θεσμός νεκρός. Και η Εκκλησία, όπως άλλωστε και το κράτος, είναι όπως γράφει και ο καθ. Χρήστος Γιανναράς («Καθημερινή», 5.2.2006), «θεσμικά μορφώματα προορισμένα να υπηρετούν το κοινωνικό γεγονός». ΓιΆ αυτό και κάνουν ολέθριο λάθος όσοι, πιστοί ή άθρησκοι, αντιλαμβάνονται την Εκκλησία είτε ως ευτελισμένο υποχείριο του κρατικού μηχανισμού είτε ως μέσο γιά να ικανοποιείται η θλιβερή ματαιοδοξία ορισμένων, αλλοτριωμένων πνευματικά, ιερωμένων. Γράφει μεταξύ άλλων ο καλός φίλος, έγκριτος συνταγματολόγος και πρώην Υφυπουργός Ανδρέας Λοβέρδος, σε σχετικό του άρθρο, προ δεκαετίας, το οποίο και προσυπογράφω:
Παράθεση: | «Υποστηρίχθηκε, ότι η Εκκλησία δεν δικαιούται λόγου για πολιτικά θέματα. Αυτό, όμως, είναι λάθος. Τόσο από θεολογική όσο και από συνταγματική σκοπιά. Η Εκκλησία φροντίζει για τους ανθρώπους, για όλους τους ανθρώπους. Βαθύτερος σκοπός της είναι να ζήσουν οι άνθρωποι ως πρόσωπα. Δηλαδή η σωτηρία τους. Ταυτοχρόνως οφείλει να φροντίζει και για τα καθημερινότερα κι επίγεια, αλλά άκρως σημαντικά ζητήματα της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της ευημερίας τους. Έτσι, η Εκκλησία οφείλει να ανησυχεί για θέματα όπως τα ναρκωτικά, η εκπαίδευση, η ασφάλεια κλπ, όχι μόνο των πιστών της, αλλά όλων των ανθρώπων, υπό οποιοδήποτε καθεστώς κι αν η ίδια λειτουργεί. Εκείνο, όμως, που δεν μπορεί ποτέ να κάνει, είναι να γίνει η ίδια καθεστώς. Η Εκκλησία μπορεί να συνυπάρξει, να εμπνεύσει οποιαδήποτε πολιτική. Αλλά δεν μπορεί ποτέ να γίνει η ίδια κόμμα ή να έχει πρόγραμμα πολιτικό, ή να ταυτιστεί, ή να υποστηρίξει άμεσα ή έμμεσα μια πολιτική παράταξη». («ΤΑ ΝΕΑ», 12.12.1998). |
Κύριε Ζορμπά,
κατά τη δεκάχρονη παρουσία του στην κεφαλή της Εκκλησίας, ο μακαριστός Χριστόδουλος - ναι, ο «φασίστας», ο «χουντικός», ο «εθνικιστής», ο «αντιευρωπαϊστής» - έκανε, πράγματι, αρκετές φορές άκομψες παρεμβάσεις πολιτικού χαρακτήρα. Και τις πλήρωσε, δημιουργώντας πάμπολους ορκισμένους εχθρούς και λοιδωρούμενος όσο λίγοι. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, όμως, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε το ότι κατάφερνε με τον ένα η τον άλλο τρόπο, να «εμπνεύσει» ένα μέρος του κόσμου, να μετάσχει των κοινωνικών τεκταινομένων, να εκφέρει γνώμη και άποψη γιά ζητήματα που αφορούσαν τον πολίτη, να «εκφράσει» ανθρώπους που απογοητευμένοι από τον ξεπεσμό της πολιτικής εξουσίας στράφηκαν στην Εκκλησία. Είχε λόγο, αρεστό η απεχθή. Είχε άποψη, λανθασμένη η σωστή. Ήταν Αρχιεπίσκοπος, αγαπητός η μισητός, μιάς ζωντανής Εκκλησίας. Ο μακαριώτατος Ιερώνυμος, δυστυχώς, αναλώθηκε μέχρι στιγμής σε κινήσεις ευσεβιστικού εντυπωσιασμού: ζήτησε να πουληθεί η αρχιεπισκοπική Chrysler και αποποιήθηκε την κατοικία της Φιλοθέης, λες και γιΆ αυτά αγωνιούσε η Κοινωνία, λες και δεν υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα. Ξέρετε τι μου θυμίζει ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος; Το περίφημο «σεμνά και ταπεινά» του Καραμανλή σε κατηχητική version, μόνο που στην περίπτωση του Μακαριωτάτου είναι διανθισμένο από την εκκωφαντική σιωπή του προκαθημένου της Εκκλησίας.
Κύριε Ζορμπά,
αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Όπως καιΆ σεις και πολλοί αναγνώστες πιστεύω, έτσι καιΆ γω δεν επιθυμώ μιά Εκκλησία μπλεγμένη στον πολιτικό ιστό της ανόμου ελληνικής κομματοκρατίας. Δεν επιθυμώ ούτε τη «Δεξιά του Κυρίου», ούτε κάποια «Αριστερά του Κυρίου». Αντιθέτως. Απαιτώ από την Εκκλησία να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και να υπερασπίζεται, όταν και όπου χρειάζεται, τα δίκαια της, να αναλαμβάνει τις ευθύνες που της αναλογούν, όπως απαιτώ και από τον προκαθήμενο της να τιμά τη θέση στην οποία αναδείχθηκε. Να «εμπνέει» θετικά τους ανθρώπους. Ειδάλλως, αχρηστεύει το όποιο ειδικό βάρος της δίνει το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, η ιστορική της διαδρομή και παύει να μετέχει της Κοινωνίας την οποία υποτίθεται πως υπηρετεί. Γίνεται έτσι υποχείριο της ισοπεδωτικής νεοελληνικής πραγματικότητας και πέφτει, ως βορά, στους «καλοθελητές» της απαξίωσης της. Καλό θα ήταν τα παραπάνω να τα λάβει υπΆ όψιν του ο μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος.
Διαβάστε:
- «Η Εκκλησιαστική περιουσία στο λαό: το δημοκρατικό όχημα της μονοπωλιακής αρπαγής», Ρεσάλτο Forum, 2.10.2008.
- «Απούσα και άφωνη η Εκκλησία», Εφημ. Το Παρόν, 31.8.2008.
LINK: http://zorbagr.wordpress.com/2008/10/03/ieronymos_sleeping/ |
|