Γιατί κύριοι τουΣυνασπισμού δενδώσατε σημασία στο αίτημά μου

[Νίκος]

Ανοικτή επιστολή προς τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ)
Κύριοι,
Σας έστειλα δύο φορές τα παρακάτω κείμενά μου. Ερωτώ:
1. Γιατί δεν κάνατε τίποτα;
2. Γιατί δεν με καλέσατε ούτε μια φορά να σας δώσω διευκρινίσεις;
3. Γιατί δεν χρησιμοποιήσατε τα μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου που διαθέτετε στη Βουλή (Αναφορές, Ερωτήσεις) για να ρωτήσετε την αρμόδια Υπουργό Εξωτερικών γιατί επέμενε να προβεί σε υποχρεωτική πρόωρη συνταξιοδότηση 4 μονίμων υπαλλήλων που δεν είχαμε συμπληρώσει 35ετία χωρίς αιτιολογία και χωρίς να εφαρμόσει αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας 2023/2003, 73/2005, 3554/2006 και 3555/2006., κατά παράβαση του Συντάγματος (άρθρο 4,παρ.1) και κατά παράβαση της Κοινοτικής οδηγίας 2000/78/ΕΚ που απαγορεύει διακρίσεις στην εργασία με βάση την ηλικία;
4. Τώρα που η Υπουργός Εξωτερικών, ανενόχλητη, μας υποχρέωσε στο 60ο έτος της ηλικίας μας να συνταξιοδοτηθούμε πρόωρα (χωρίς συμπλήρωση 35ετίας) και 10 μέρες μετά κατάργησε το κατάπτυστο άρθρο 93 που εισήγαγε το όριο ηλικίας των 60 ετών, τι θα κάνετε;
5. Τι προσόντα και τι μέσα πρέπει να διαθέτει ένας Έλληνας πολίτης για να εισακουστεί από το Συνασπισμό;
6. Τι κόμμα συστήνετε να ψηφίσουμε εμείς οι Έλληνες πολίτες που έχουμε γνωρίσει την αδικία, τον κυνισμό του κράτους, και τη μη εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων;
FAX
Προς το Συναστπσμό
Αθήνα, 21 Δεκεμβρίου 2006
Κύριοι,
Σας αναδιαβιβάζω επιστολή σχετική με κοινοβουλευτικό έλεγχο την οποία είχα δώσει την 1η Οκτωβρίου 2006 στον κ. Χατζησωκράτη.
Παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν πρόκειται να δώσετε συνέχεια στο θέμα.
Με εκτίμηση

Νικόλαος Γαλανόπουλος Διεύθυνση: ..
Συνημμένα: 7 σελ.
Προς το Συνασπισμό
ΘΕΜΑ: Μη εφαρμογή από τη χώρα μας της κοινοτικής οδηγϊας 200/78/ΕΚ της 27ης Νοεμβρίου 2000.
Κύριοι,
Θέτω υπόψη σας το παρακάτω θέμα, για το οποία προσβλέπω στη στήριξη του Συνασπισμού, το οποίο είναι αρμοδιότητος του Υπουργείου Εξωτερικών. Θα μπορούσα, αν θέλετε να συναντήσω κάποιον από το κόμμα σας για να το αναπτύξω περισσότερο, αν χρειαστεί.
To άρθρο 83, παρ. 1, εδ, α' του Νόμου 2594/1998 (Οργανισμός του Υπουργείου Εξωτερικών), προβλέπει ότι «ως όριο ηλικίας αποχώρησης των υπαλλήλων του διπλωματικού κλάδου από την υπηρεσΐα, ορίζεται το 65° για όσους έχουν πρεσβευτικό βαθμό και το 60ο για τους λοιπούς» (σημείωση: έστω και αν «οι λοιποί» δεν έχουν συμπληρώσει τα 35 χρόνια υπηρεσίας, η ορισμένοι εξ αυτών -όπως εγώ- μόλις τα 30). Πρόκειται για μια διάταξη που κατ' εξοχήν παραβιάζει την αρχή της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου, αφού η Διοίκηση αντί να εφαρμόζει αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας που ακυρώνουν παραλείψεις προαγωγών υπαλλήλων στον Πρεσβευτικό βαθμό, μπορεί να αναμείνει μέχρις ότου αυτοί συνταξιοδοτηθούν υποχρεωτικά πρόωρα και με μειωμένη σύνταξη στο 60° έτος τους (βλ. για παράδειγμα Πρακτικό του Τριμελούς Συμβουλίου του Ν. 3060/2002 «Συμμόρφωση της Διοίκησης προς τις αποφάσεις δικαστηρίων») από 13.6.2006, με το οποίο «μετά πάροδο ανεκτέλεστης της απόφασης 2023/2003 του ΣτΕ από το ΥΠΕΞ» κρίνεται «αδικαιολόγητη η μη συμμόρφωσή του». Έτσι, πέραν των άλλων δυσμενών συνεπειών που θα έχει η διακριτική μεταχείριση υπαλλήλων του ίδιου Υπουργείου, ιδίου κλάδου, ίδιου βαθμού, ως προς την εκτέλεση των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας (η Διοίκηση θα μπορεί να επικαλεσθεί μετά την υποχρεωτική έξοδο του υπαλλήλου από την Υπηρεσία, «τι να κάνουμε τώρα; Συνταξιοδοτήθηκε. Είναι άνευ περιεχομένου οι αποφάσεις του ΣτΕ.») καθώς καθώς μειώνονται και οι δυνατότητες υπηρεσιακής εξέλιξης σε σχέση με ομοιόβαθμους αλλά μικρότερους έστω και κατά ένα εξάμηνο υπαλλήλους.
Η διάταξη αυτή έρχεται σε αντίθεση, κατ' αρχήν, με την οδηγία του Συμβουλίου (Council Directive) 2000/78/EC της 27ης Νοεμβρίου 2000 και ειδικότερα της απαγόρευσης διακρίσεων με βάση την ηλικία.
Η οδηγία του Συμβουλίου (Council Directive) 2000/78/EC της 2 Νοεμβρίου 2000, που καθιέρωσε ένα γενικό πλαίσιο για ίση μεταχείριση στην απασχόληση, απαγόρευσε τις διακρίσεις στην απασχόληση με βάση τη θρησκεία, δοξασίες, αναπηρία, ηλικία, ή σεξουαλικό προσανατολισμό (άρθρο 1) .
Η ύπαρξη διακρΐσεων ως προς την ηλικία δεν είναι μικρότερης σημασίας σε σχέση με τις άλλες μορφές διακρίσεων όπως φύλλο, θρησκεία κλπ (βλ. European Commission, Age discrimination and European Law, Luxemburg 2005 «Age discrimination is not a subsidiary concern, nor an issue of lesser concern than the other equality grounds: it constitutes a denial of basic rights and dignity, just as do the other forms of discrimination, albeit each in their own manner»).
H οδηγία καλύπτει όλους τους τομείς της εργασίας και εκτείνεται σε όλα τα επίπεδα της επαγγελματικής ιεραρχίας, περιλαμβανομένης της προαγωγής.
Η χώρα μας θα μπορούσε βάσει του άρθρου 6 παρ.1 της οδηγίας να ει'χε επικαλεσθεί λόγους γενικότερης κοινωνικής ή συνταξιοδοτικής πολιτικής που να εξυπηρετούσε το ευρύτερο λαϊκό συμφέρον, σε αντίθεση με τα ισχύοντα γενικών ως προς την υποχρεωτική έξοδο από την υπηρεσία των λοιπών δημοσίων υπαλλήλων, για να δικαιολογήσει την υφιοτάμενη διάκριση σε άτομα του ίδιου κλάδου, του ίδιου βαθμού (Συμβούλου Πρεσβείας Α' Τάξεως) και του ίδιου Υπουργείου (Υπουργείου Εξωτερικών), ενώ δεν υπάρχει παρόμοια διάταξη σε άλλη κατηγορία υπαλλήλων του ευρύτερου δημοσιοϋπαλληλικού τομέα (βλ. European Commission, Age discrimination and European Law, Luxemburg 2005 «State-imposed mandatory retirement ages may be exempt by virtue of Article 3(3) if they can be classed as part of state social security schemes. Otherwise they require justification under Article 6 (1) of Council Directive 2000/78/EC of 27 November 2000»).
Αντίθετα, από τη θέση της σε ισχύ 1998, η ανωτέρω διάταξη του νόμου οδήγησε σε πρόωρη συνταξιοδότηση μόνο ένα Συμβούλο Πρεσβείας Α' Τάξεως, τον κ. Δημήτριο Οικονόμου- Γκούρα. Στις 31 Δεκεμβρίου 2006 θα επιχειρηθεί η υποχρεωτική έξοδος άλλων τεσσάρων Συμβούλων Πρεσβείας Α' Τάξεως (μεταξύ τους είμαι και εγώ), ο» τρεις εκ των οποίων έχουμε ήδη δικαιωθεί από αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, τις οποίες όμως δεν εφάρμοσε το Υπουργείο Εξωτερικών. Η συνέχιση της θέσεώς της σε ισχύ, δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό κοινωνικής πολιτικής, αλλά παραμένει μόνο ως ένα ισχυρό αποτρεπτικό προς όσους διανοηθούν να τολμήσουν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη, αμφισβητώντας τη νομιμότητα των αποφάσεων του Υπουργείου Εξωτερικών.
To Υπουργείο Εξωτερικών, που είναι ο κατά νόμο θεματοφύλακας της τήρησης των της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων Διεθνών Συνθηκών και υποχρεώσεων της χώρας, εμφανίζεται ως διαπράττων την πιο κραυγαλέα παράβαση της οδηγίας του Συμβουλίου (Council Directive) 2000/78/EC της 2ης Νοεμβρίου 2000, θίγοντας το δικαίωμά μου να εργάζομαι αξιοπρεπώς και σε ίση μοίρα με τους ομοιόβαθμους και νεότερους (έστω και κατά μερικούς μήνες) συναδέλφους μου και καθιστά άνευ ουσίας τις αποφάσεις της δικαιοσύνης που με έχουν ήδη δικαιώσει ως προς την παράλειψη προαγωγής μου στον επόμενο βαθμό.
Δεν είναι δυνατό να γίνει πιστευτή η πρόθεση της Διοίκησης να αλλάξει την εν λόγω διάταξη όταν τα σχετικά σχέδια νόμου που προωθούνται, περιέχουν διατάξεις που καθιστούν αυτά τα ίδια τα νομοσχέδια ακατάλληλα για προώθηση προς τη Βουλή των Ελλήνων. Ως παράδειγμα αναφέρω κείμενο εγκυκλίου ανακοίνωσης προς την Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων, από 23 Ιανουαρίου 2006, στην οποία περιέχονται διατάξεις που εκφράζουν τη μαξιμαλιστική θέση της διπλωματικής ηγεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών. Στο εν λόγω κείμενο σχεδίου νόμου, παράλληλα με την κατάργηση του 60ού έτους ως ορίου ηλικίας αποχώρησης των διπλωματικών υπαλλήλων που δεν κατέχουν τον πρεσβευτικό βαθμό (έστω και αν αυτό συμβαίνει επειδή η Διοίκηση δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις των δικαστηρίων) παρατίθενται διατάξεις, που εξαφανίζουν τον δικαστικό έλεγχο επί των αποφάσεων της, όπως:
«Πρόβλεψη ότι στον οργανικό νόμο του Υπουργείου Εξωτερικών, εφεξής, για την προαγωγή των υπαλλήλων, δεν θα λαμβάνονται υπόψη μόνο τα τελευταία φύλλα αξιολόγησης, αλλά όλα τα στοιχεία του ατομικού φακέλου του υπαλλήλου, από την ημερομηνία του διορισμού του» (Επειδή το Υπουργείο Εξωτερικών κατακλύζεται από ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας)
«Αλλαγή της συνθέσεως του Ανωτάτου Υπηρεσιακού Συμβουλίου και του Υπηρεσιακού Συμβουλίου κατά τρόπο ώστε η λήψη αποφάσεων να προέρχεται από τους φυσικούς φορείς του ΥΠΕΞ και όχι από εξωϋπηρεσιακούς παράγοντες (δηλαδή δικαστικούς λειτουργούς που επισημαίνουν τυχόν παρανομίες)
Στο πνεύμα αυτό προτείνονται: .... Η αντικατάσταση του αντιπροέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ως Προέδρου του Ανωτάτου Υπηρεσιακού Συμβουλίου, από πρέσβη επί τιμή (δηλαδή από ένα συνταξιούχο Πρέσβη), «η αντικατάσταση του Νομικού Συμβούλου του Κράτους, ως Προέδρου του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, από Πρέσβυ ή Πληρεξούσιο Υπουργό Α'».
Οι «προσπάθειες» για την αναθεώρηση του άρθρου 83, παρ. 1, εδ, α' του Νόμου 2594/1998 της Ελλάδος (Οργανισμός του Υπουργείου Εξωτερικών), μέσα σε τέτοια πλαίσια και με τέτοιες διαδικασίες είναι φυσικό να μην έχουν προοπτική ευόδωσης, αφού, λόγω κραυγαλέων ελλείψεων στοιχειωδών προβλέψεων νομιμότητας, δεν είναι δυνατόν να περάσουν από τον έλεγχο της Νομοπαρασκευασπκής Επιτροπής της Βουλής και να συζητηθούν από Βουλή των Ελλήνων, παρατείνοντας με τον τρόπο αυτό την ισχύ της προμνησθείσης διάταξης του Ν. 2594/1998 κατά παράβαση των Συνθηκών της Ε.Ε. Παράλληλα όμως, ο με τον τρόπο αυτό επιτυγχανόμενος «θεσμικός αποκλεισμός από την πρόσβαση οτη δικαιοσύνη» προσφέρει ένα νομικό όπλο στο Υπουργείο Εξωτερικών, ώστε κρατώντας ανεκτέλεστες ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, το ΥΠΕΞ να εμφανίζεται ως Πόντιος Πιλάτος όταν, με τη συμπλήρωση του 60ου έτους της ηλικίας, και την υποχρεωτική αποχώρηση του διπλωματικού υπαλλήλου με το βαθμό του Συμβούλου Πρεσβείας A' που δεν έχει προαχθεί σε πρεσβευτικό βαθμό, μπορεί να καθιστά την εκτελεστέα απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, κενή περιεχομένου και άνευ ουσίας πλέον, αφού (όπως θα ισχυριστεί τότε -παράνομα) θα έχει λυθεί πλέον η επίδικη υπαλληλική σχέση, με βάση την υφιστάμενη διάταξη του άρθρου 83, παρ. 1, εδ, α' του Νόμου 2594/1998.
Στην περίπτωση αυτή υπάγομαι εγώ, έχοντας συμπληρώσει το 60ο έτος της ηλικίας μου. Έχω το βαθμό του Συμβούλου Πρεσβείας Α' Τάξεως και έχω παραλειφθεί από τις προαγωγές στον επόμενο βαθμό του Πληρεξουσίου Υπουργού Α' Τάξεως, κατά τις κρίσεις των ετών 1999, 2001, 2003, 2004, 2005 και 2006. Εναντίον των παρανόμων αποφάσεων της Διοίκησης ως προς τη μη προαγωγή μου άσκησα ένδικα μέσα της αιτήσεως ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί οι ακυρωτικές αποφάσεις 2023/2003 και 73/2005 του Συμβουλίου Επικρατείας που δεν εφαρμόστηκαν αηό το Υπουργείο Εξωτερικών. Ειδικότερα, η παράλειψη της συμμόρφωσης της Διοίκησης στην απόφαση 2023/2003 του Συμβουλίου της Επικρατείας, χαρακτηρίστηκε από το Τριμελές Συμβούλιο του Συμβουλίου Επικρατείας του Νόμου 2068/2002, σύμφωνα με το από 13 Iouvίoυ 2006 πρακτικό του «αδικαιολόγητη παράλειψη συμμόρφωσης της Διοίκησης»... «ενόψει της παρόδου χρονικού διαστήματος τριών περίπου ετών από της δημοσιεύσεως της ακυρωτικής αποφάσεως». Είναι φανερό ότι το Υπουργείο Εξωτερικών χρησιμοποιεί τη διάταξη του άρθρου 83, παρ. 1, εδ, α' του Νόμου 2594/1998, καθιερώνονται συνθήκες ανισότητας στην απονομή της δικαιοσύνης και στην περαιτέρω υπηρεσιακή εξέλιξη των υπαλλήλων του διπλωματικού κλάδου των ίδιων προσόντων, ίδιου κλάδου κα» ίδιου βαθμού, με βάση την ηλικία τους, ενώ η πάροδος του χρόνου στασιμότητας και η μη προαγωγή στο βαθμό του Πληρεξουσι'ου Υπουργού Β" τάξεως που θα απέτρεπε την υποχρεωτική έξοδο του υπαλλήλου με πρόωρη μειωμένη συνταξιοδότηση (αφού δεν θα έχει συμπληρώσει πάνω από 30 χρόνια συνολική υπηρεσία) θα είναι στην απόλυτη και ανεξέλεγκτη κρίση της Διοίκησης.
Πέραν της παραβίασης του κοινοτικού δικαίου, η διάταξη του άρθρου 83, παρ. 1, εδ, β' του Νόμου 2594/1998 : α) αντίκειται στην αρχή της ισότητας των πολιτών του άρθρου 4 του Συντάγματος (άλλοι συνταξιοδοτούνται στα 65 και άλλοι υποχρεωτικά στα 60), β) αντίκειται στην αρχή του χωρισμού των εξουσιών νομοθετικής και δικαστικής (αφού με νόμο τίθενται εκτός αντικειμένου τα αποτελέσματα εκδοθεισών αποφάσεων του Συμβουλίου Επικρατείας, γ) αντίκειται στην υποχρέωση της Διοίκησης βάσει του άρθρου 95 του Συντάγματος να εφαρμόσει τις αποφάσεις των δικαστηρίων, δ) αντίκειται στο άρθρο 6, παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όπως έχει ερμηνευτεί από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το οποίο υπάρχει η εξής ερμηνεία από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου: «Παραβιάστηκε το άρθρο 6 παρ. 1 της Σύμβασης (δίκαιη δίκη).... Διότι το συμβαλλόμενο Κράτος, ενώ ήταν εκκρεμής η σχετική δίκη, παρενέβη στη νομοθεσία που αποτελούσε αντικείμενο ερμηνείας ενώπιον του δικαστηρίου και επέλυσε με ρύθμιση αναδρομικής ισχύος το ζήτημα εις βάρος των προσφευγόντων (απόφαση της 11ης Απριλίου 2002, Σμοκοβίτης και λοιποί κατά Ελλάδος). Αν και κατ' αρχή η νομοθετική εξουσία δεν εμποδίζεται σε αστικής φύσεως υποθέσεις όπως εισαγάγει νέες διατάξεις με αναδρομική ισχύ για τη ρύθμιση δικαιωμάτων που απορρέουν από ισχύοντες νόμους, εν τούτοις η αρχή του Κράτους δικαίου και η έννοια της δίκαιης δίκης υπό το άρθρο 6 αποκλείουν κάθε παρέμβαση του Νομοθέτη -εκτός αν επιβάλλεται από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος- στην απονομή της δικαιοσύνης που αποβλέπει στην άσκηση επιρροής επί της δικαστικής κρίσεως μιας υποθέσεως. Όμοιες οι αποφάσεις της 28/10/1999 Zielinski και λοιποί κατά Γαλλίας και της 28ης Ιουνίου 2001, Αγούδιμος και λοιποί κατά Ελλάδος».
Κατόπιν των ανωτέρω, τα ερωτήματα που θα παρακαλούσα να θέσει ο Συνασπισμός στην κυρία Υπουργό Εξωτερικών συνοψίζονται ατα εξής:
α. Πώς σήμερα, μετά από 6 χρόνια από την έκδοση της κοινοτικής οδηγίας 2000/78/ΕΚ της 27ης Νοεμβρίου 2000 που απαγορεύει τις διακρίσεις με βάση την ηλικία στην απασχόληση εξακολουθεί να ευρίσκεται σε ισχύ η διάταξη του άρθρου 83, παρ. 1, εδ. α' του Ν. 2594/1998 του Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών που καθορίζει υποχρεωτική αποχώρηση όσων διπλωματικών υπαλλήλων δεν έχουν τον πρεσβευτικό βαθμό (αλλά έχουν ανεκτέλεστες αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας που ακυρώνουν παραλείψεις προαγωγής τους στον πρεσβευτικό βαθμό τις οποίες απλώς το Υπουργείο Εξωτερικών δεν εφαρμόζει);
β. Υπάρχει σοβαρή προώθηση νομοσχεδίου, Υπουργείου Εξωτερικών, Υπουργείου Δικαιοσύνης, ή Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας ή άλλου Υπουργείου (χωρίς τις παραπάνω καταδειχθείσες ατέλειες που θα καταλήξουν κάποια μέρα σε απόσυρση του σχετικού σ.χ. για «συμπλήρωση») ώστε να καταργηθεί η διάταξη του άρθρου 83, παρ. 1, εδ. α' του Ν. 2594/1998, προτού υποχρεωθούν τρε'ις διπλωματικοί υπάλληλοι σε παράνομη και πρόωρη συνταξιοδότηση στις 31 Δεκεμβρίου 2006; Εάν ναι, σε ποιο σημείο της διαδικασίας ευρίσκεται αυτό;
γ. Ποια δικαιολογία έχουν προβάλει οι αρμόδιοι υπουργοί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη μη μέχρι σήμερα υλοποίηση της κοινοτικής οδηγίας του Συμβουλίου (Council Directive) 2000/78/EC της 27ης Νοεμβρίου 2000 και ειδικότερα της απαγόρευσης διακρίσεων με βάση την ηλικία, σε σχέση με τη συνέχιση της ύπαρξης εν ισχύι της διάταξης του άρθρου 83, παρ. 1, εδ. α 'του Ν. 2594/1998.
γ. Γιατί η χώρα μας δεν δικαιολόγησε την ειδική ρύθμιση του άρθρου 83, παρ. 1, εδ. α' του Νόμου 2594/1998, ως προς το όριο ηλικίας των 60 ετών, σαν στοιχείο της εργατικής ή κοινωνικής πολιτικής της;
Είναι δυνατόν σοβαρά να ισχυριστεί το Υπουργείο Εξωτερικών ότι ασκεί εργατική ή κοινωνική πολιτική με τον Οργανισμό του (Ν.2594/1998), αφοϋ από το 1998 που ψηφίστηκε μέχρι σήμερα έχει εφαρμοστεί μόνο μία φορά, όταν οδήγησε σε υποχρεωτική έξοδο από την Υπηρεσία με τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας των 60 ετών, μόνο έναν Σύμβουλο Πρεσβείας Α' Τάξεως, τον κ. Οικονόμου-Γκούρα, ενώ στις 31.12.2006 θα εφαρμοστεί εναντίον 3 άλλων Συμβούλων Πρεσβείας Α' Τάξεως, που κρατούν επί χρόνια ανεκτέλεστες αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας που ακύρωσαν την παράλειψη προαγωγής τους στον Πρεσβευτικό βαθμό; (Σημείωση αποκλειστικά για το Συνασπισμό: εκτός από εμένα οι άλλοι δύο συνάδελφοι είναι ο κ. Χαρίδιμος Παράσχος και ο κ. Ιωάννης Λάκατζης -παρακαλώ να μην αναφέρετε τα ονόματά τους στην ερώτηση που ενδεχομένως θα απευθύνετε.
δ. Στην περίπτωση αυτή των συγκεκριμένων υπαλλήλων, το Υπουργείο Εξωτερικών προτίθεται να προβεί στην έκδοση της σχετικής διαπιστωτικής πράξεως περί συμπληρώσεως του ορίου ηλικίας των 60 ετών και να τους υποχρεώσει σε αντισυνταγματική (και αντίθετη στην προμνησθείσα κοινοτική οδηγία) πρόωρη συνταξιοδότηση, αν δεν προωθήσει και ψηφίσει στη Βουλή διάταξη νόμου που να καταργεί το άρθρο 83, παρ. 1, εδ. α' του ανωτέρω νόμου;
ε. Γιατί το Υπουργείο Εξωτερικών δεν ανέφερε την ανωτέρω αντισυνταγματική και αντικοινοτική διάταξη νόμου του Οργανισμού του στην εγκύκλιο που απέστειλε το Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας /Διεύθυνση Κοινωνικής Προστασίας υπ' αριθ. πρωτ. 200506 από 14 Ιουλίου 2005 προς όλα τα Υπουργεία/ Διευθύνσεις Διοικητικού: «Παρακαλούμε τους αποδέκτες της παρούσας να προβούν στον έλεγχο και την καταγραφή των διατάξεων που παραβιάζουν την αρχή της ίσης μεταχείρισης, προκειμένου αυτές να μην εφαρμόζονται. Επίσης να μας ενημερώσετε σχετικά με τις παραπάνω διατάξεις καθώς και για τυχόν άλλες που αφορούν δικαιολογημένη διακριτική μεταχείριση».
οτ. Έχει φροντίσει η αρμόδια Νομική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών να γνωμοδοτήσει σχετικά με τη συνταγματικότητα της επίμαχης διάταξης νόμου, και σε καταφατική περίπτωση, έχει ενημερώσει σχετικά τους θιγόμενους από την παραπάνω διάταξη υπαλλήλους οι οποΐοι εργάζονται με τη δαμόκλειο σπάθη να κρέμεται πάνω τους και να ζούν με την προετοιμασία άσκησης νομικών βοηθημάτων για αντιμετώπιση της εφαρμογής αντισυνταγματικής διάταξης νόμου που θα αντιμετωπίσουν σε 3 μήνες στα δικαστήρια; Μήπως θεωρεί το Υπουργείο Εξωτερικών ότι το επίμαχο άρθρο καταργήθηκε ήδη με το άρθρο 26 του νόμου 3304/2005 (ΦΕΚ 16 τ. Α') για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως ηλικίας κλπ. το οποίο ορίζει «Με την έναρξη της ισχύος του νόμο αυτού καταργείται κάθε νομοθετική και κανονιστική διάταξη η οποία είναι αντίθετη προς την κατά τον παρόντα νόμο, αρχή της ίσης μεταχείρισης». Και σε καταφατική περίπτωση γιατί το Υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει κυκλοφορήσει εσωτερική εγκύκλιο, προς γνώση των υπαλλήλων του και ακόμα περισσότερο γιατί δεν έχει ενημερώσει το αρμόδιο «Τμήμα Συντάξεων/ Αποχωρήσεως λόγω ορίου ηλικίας» της ΣΤ1 Διεύθυνσης Προσωπικού , το οποίο δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα για το θέμα;
ζ. Πόσες συνολικό είναι οι ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας τις οποίες δεν έχει μέχρι σήμερα εκτελέσει το Υπουργείο Εξωτερικών;
Είμαι στη διάθεσή σας για κάθε συμπληρωματική πληροφορία ή για να σας προμηθεύσω τα σχετικά κείμενα. Παρακαλώ πολύ να μη δημοσιοποιήσετε το όνομά μου. Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας.

Αθήνα 1 Οκτωβρίου 2006