Αισιόδοξα Χριστούγεννα

[Ροβεσπιέρος]

Χριστούγεννα: Η αίσθηση του τραγικού[

Στα φετινά Χριστούγεννα ζούμε την καταιγίδα της πολιτικής πορνείας και των ροζ ιστοριών. Μαζί με τα πηχτά, πολύχρωμα κύματα του ψεύδους που μας σερβίρει καθημερινά το κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο, αυτές τις μέρες έχουμε και τη νεροποντή των γαργαλιστικών ροζ σεναρίων και των νταβατζίδικων εκβιασμών. Οι εστίες της πολιτικής πορνείας (ΜΜΕ), εστίες αναπαραγωγής και ανακύκλωσης της σήψης και της διαφθοράς, «ξερνούν» από τη μια τα εκκρίματα του «πολιτισμού» τους και από την άλλη μας εύχονται «ευτυχία» και «χαρά». Την ίδια ώρα που μας εύχονται «καλές γιορτές» και μιλούν για αγάπη, σχεδιάζουν «ροζ εκβιασμούς», την εξαθλίωσή μας και παίζουν το τέλος μας…
Έτσι γίνεται πιο σπαρακτική η αίσθηση του τραγικού που βιώνουμε πάντα αυτές τις χριστουγεννιάτικες ημέρες. Και γίνεται πιο σπαραχτική αυτή η αίσθηση γιατί ζούμε την «τραγωδία» τους ψεύδους, της σήψης, των αποκρουστικών πολιτικών παιχνιδιών, της διαφθοράς και της χυδαιότητας. Τα πάντα περιτυλίγονται με την ομίχλη της σκανδαλολογικής μυθολογίας, της ανηθικότητας και της ολοκληρωτικής ψευτιάς. Κάθε γεγονός παραμορφώνεται, το ασήμαντο διογκώνεται και δραματοποιείται για να εξαφανιστεί το σημαντικό, για να μη φανεί το ουσιώδες…
Ζούμε τη δικτατορία του γλοιώδους, των ημιμαθών και χυδαίων μεταπρατών της εξουσίας, των νταβατζίδων κάθε πολιτικής απόχρωσης…
Ωστόσο, η αίσθηση του τραγικού έχει και μια άλλη διάσταση, αισιόδοξη και επαναστατική: ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΖΩΗ, για ανθρώπινη ζωή και όχι για τη μηχανοκίνητη «ζωή» της Νέας Εποχής. Αυτή δεν είναι ζωή είναι το κομμάτιασμα, η απονεύρωση και η διάλυση του ανθρώπου μέσα στα ψυχωτικά του αδιέξοδα…
ΤΟ ΠΑΘΟΣ για ζωή είναι αυτό που αποτελεί το μεγαλείο της ΙΣΤΟΡΙΑΣ, το συναρπαστικό της στοιχείο. Και αυτό το «συναρπαστικό» της ιστορίας ουδέποτε ακολουθεί τη γραμμική προέκταση του σήμερα. Κατά κανόνα και συστηματικά αιφνιδιάζει όλους εκείνους που πίστεψαν ότι ελέγχουν το παιχνίδι.
Η ιστορία είναι αμείλικτη. Απρόβλεπτα σκορπάει όλους τους πολιτικούς σχεδιασμούς των δυναστών-συνωμοτών και αποκαλύπτει ότι όλοι οι «μάγοι» του κατεστημένου στην πραγματικότητα δεν είναι παρά παράσιτα στον κορμό ενός δένδρου που δεν μπορούν ούτε να το διακρίνουν.
Μπορεί να επισπεύσουμε την «τραγωδία» των παρασίτων. Αρκεί να μάθουμε να ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ το δικαίωμα στη ζωή και στο όνειρο και να μη μας καταβάλει «η πίκρα της μοιρολατρίας». Αρκεί να μάθουμε να μην τρομάζουμε μπροστά στους πιο ισχυρούς εχθρούς όταν η δύναμη των τελευταίων βρίσκεται σε αντίφαση με τις ανάγκες της ιστορικής εξέλιξης, με τη ζωή και το όνειρο.
Νέες επαναστατικές πλημμυρίδες θα έρθουν!!!

Και θα κλείσω τις χριστουγεννιάτικες ευχές μου με τους στίχους του Μπρεχτ:

Το ξέρουμε πολύ καλά:
Το μίσος για τη χυδαιότητα
παραμορφώνει το πρόσωπο
η αγανάκτηση για την αδικία
βραχνιάζει τη φωνή. Αλλοίμονο, εμείς
που θέλαμε ν’ ανοίξουμε το δρόμο της φιλίας
δεν καταφέραμε να είμαστε οι ίδιοι φιλικοί.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΓΙΑΝΝΗΣΜ]

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΕΧΟΥΝ Ή ΑΠΛΩΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.

ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ.
_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.

[Ουζερί: Ο Μπελαμής]

Μακάρι το πέρασμα του χρόνου να φέρνει φθορά στον σάπιο κόσμο και να επισπεύσει το τέλος του και μάλιστα μέσα στο χρονικά όρια της δικής μας φυσικής φθοράς.

[Μπρακούλιας]

Είθε το νέο έτος να φέρει την ΑΦΥΠΝΙΣΗ του βασανισμένου λαού μας, την ΠΑΛΙΓΕΝΕΣΙΑ του νεόπτωχου έθνους μας.

Να φέρει ελπίδα, όραμα, ηγεσία, αυτοργάνωση για την εργατιά μας που την εξολοθρεύουν και την αντικαθιστούν με υποταγμένους μετανάστες.

Να φέρει τον "άνεμο της αλλαγής" που θα σαρώσει τους ταξικούς φραγμούς, τις διαιρέσεις, τις υστεροβουλίες, τις μικροψυχίες, τον ατομικισμό και την επιδειξιομανία που μας αποδόμησαν ως ανθρώπους, φίλους, γειτονιά, κοινότητα, έθνος και μας μετέτρεψαν σε μία ζούγκλα με αλληλοσπαραζόμενους γραικύλους χωρίς ιερό και όσιο πέραν του κέρδους.

Ευχή μου είναι να ενστερνισθούμε τις αξίες εκείνες που θα μας κάνουν πάλι Έλληνες, ανθρώπους, περήφανους για τον εαυτό, την κοινότητα και τον τόπο τους.

Από τον Μπρακούλια: ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους τους ρεσαλταρισμένους και τα αγαπημένα πρόσωπά τους και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στη χώρα και τις ψυχές μας.

[Απαισιόδοξος]

Να φέρει ελπίδα, όραμα, ηγεσία, αυτοργάνωση για την εργατιά μας που την εξολοθρεύουν και την αντικαθιστούν με υποταγμένους μετανάστες.

"Μπρακούλια" καλή η ευχή σου!
Αλλά για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολύ...
Τουλάχιστον να αρχίσει να γυρίζει...

[Ρέα]

Πέρασε και τούτο το έτος. Έτος πολυτάραχο. Με εκλογές, πυρκαγιές, συμφωνίες τεράστιας στρατηγικής σημασίας για τα εθνικά μας, έτος με σκάνδαλα και το επίμαχο θέμα της Μακεδονίας να αιωρείται απειλητικά για την επόμενη άνοιξη.
Να ευχηθώ με τη σειρά μου ό, τι το καλύτερο για τον τόπο μας και τις οικογένειες των μελών και συντελεστών του site. ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ! Ας παραπέμψω κι εγώ (είδα με πρόλαβε κάποιος πολιτικός μας) στον Ψαλμ. ΡΛΣΤ΄. 136 του Δαυίδ.
«Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών. …………Εάν επιλάθωμαί σου, Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου· κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν μη σου μνησθώ».
Όχι σαν κατάρα αλλά σαν το ελάχιστο ξέσπασμα οργής για το λήθαργο που μας διακατέχει ώρες-ώρες.