Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Περί γλώσσας

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ανθογαλίδης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 14, 2008 10:35 pm    Θέμα δημοσίευσης: Περί γλώσσας Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Θησαυρός άριστος είναι
Η γλώσσα που λέγει λίγα

ΗΣΙΟΔΟΣ


Κατά κανόνα όσοι αραδιάζουν πολλά καλύπτουν συγχύσεις.
Όσοι τα πολλά τα ντύνουν και με υφαντά εξεζητημένων φράσεων καλύπτουν μαζί με τη σύγχυσή τους και «σκοτεινά» συμπλέγματα. Η ασάφεια πάντα αντανακλά αντιφάσεις στη σκέψη και δαιδαλώδεις συγχύσεις.
Οι λέξεις από μόνες τους δεν λένε τίποτα και οι μεγάλοι μύστες και παιδαγωγοί της ανθρωπότητας αγνοούσαν τα λεξικά!!!
«Η λέξη που της έχουν αφαιρέσει την σκέψη είναι νεκρή λέξη», λέει ο Βυγκότσκι. Το να ψάχνεις στα λεξικά για να ανακαλύψεις και να αραδιάζεις λέξεις που καθιστούν την επικοινωνία προβληματική, επικοινωνία με λεξικά, καταστρέφεις την επικοινωνία και κατ’ επέκταση τη σκέψη. Μιλάς με νεκρές λέξεις!
Αυτό που δεν έχουν αντιληφθεί οι λέξη-λάγνοι είναι ότι η γλώσσα δεν μαθαίνεται από τα λεξικά. Η κοινωνιογλωσσολογία έχει καταστρέψει τις αυταπάτες. Έχει αποδείξει ότι ο άνθρωπος μαθαίνει τη γλώσσα του μέσα στο φυσικό του σχολείο (κοινωνικό περιβάλλον), χωρίς δασκάλους, χωρίς ανάγνωση και γραφή, χωρίς λεξικά.
Από οποιοδήποτε περιβάλλον κι αν προέρχονται οι μαθητές, γνωρίζουν τη γλώσσα τους, γνωρίζουν τη φωνολογία της, τα βασικά στοιχεία της μορφολογίας και της σύνταξης –έστω κι αν δεν ξέρουν να τα κατανοούν- και το λεξιλόγιό της, σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό. Αυτά είναι γνωστά πλέον και στον πρωτοετή φοιτητή των κοινωνικών και γλωσσικών επιστημών.
Τα γλωσσικά προβλήματα, άρα και τα προβλήματα στη σκέψη, αρχίζουν με την είσοδο των παιδιών στα σχολεία. Η σχολική γλώσσα είναι μια γραπτή γλώσσα, μια θεσμική γλώσσα. Δηλαδή ένας επεξεργασμένος γλωσσικός κώδικας κοινωνικά καθορισμένος. Αυτός ο κώδικας καταστρέφει τη φυσική γλώσσα των παιδιών, περιορίζει τη γλωσσική τους ποικιλία και επιφέρει αλλαγές στις σχέσεις που αναπτύσσουν τα παιδιά με το κοινωνικό περιβάλλον.
Η διδασκαλία γίνεται σαν μια αφηρημένη αναπαράσταση της γλώσσας, διδασκαλία με νεκρές γλωσσικές φόρμες. Γι’ αυτό και οι μαθητές, κατά κανόνα αδιαφορούν. Όταν οι λέξεις βγαίνουν έξω από τον κόσμο, δεν μένουν ούτε τα παιδιά μέσα σε αυτόν. Υποτάσσονται σε μια χρηστική «εκμάθηση» για να πετύχουν την ένταξή τους στο σύστημα. Γίνονται παπαγάλοι και ρέκτες «τσιτάτων», ορισμών και λέξεων.
Αυτά σαν μια αρχή.
Επιστροφή στην κορυφή
φιλαλήθης



Ένταξη: 04 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 410
Τόπος: Θεσ/νίκη

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 1:35 am    Θέμα δημοσίευσης: Re: Περί γλώσσας Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Παράθεση:
Θησαυρός άριστος είναι
Η γλώσσα που λέγει λίγα
ΗΣΙΟΔΟΣ

Κατ'αρχάς, το κάνετε, κ.Ανθογαλίδη μου, όπως οι ...Γιεχωβάδες, για να σας το πω ...λαϊκά. Δηλ. λαμβάνετε ένα "τσιτάτο" από κάπου και το παρουσιάζετε
ως αιώνιο και αμετασάλευτο δόγμα, όπως νομίζουν ορισμένοι ότι ήσαν αυτά του Νόμου του Μωϋσέως στην παλαιοδιαθηκική εποχή. Αυτό, όμως, έχει ως αποτέλεσμα να εισάγονται πλάνες και διαστραμμένα ιδεολογικά συστήματα, αν τουλάχιστον ακούσουμε τον μέγιστο, πνευματικότατο και λογιώτατο ι.Ι.Χρυσόστομο... Έτσι, εδώ, μπορεί κανείς να ενθυμηθή τόσα και τόσα ρητά και θέσεις αρχαίων φιλοσόφων. Όπως μπορεί να ενθυμηθή και την αυτοκριτική που βλέπει ο κ.Καργάκος στο παπαδιαμάντειο έργο, στο οποίο κάποιος χαρακτήρας ουσιαστικά παρουσιάζεται ως κατήγορος του ίδιου του Παπαδιαμάντη, επειδή ενεργεί ως "άφρων πλούσιος" με τα "γράμματα", την παιδεία του: του λέει, λοιπόν, ο εν λόγω, στο πνεύμα αυτά περίπου: "εσύ που είσαι τόσο ευπαίδευτος, τι τα κρατάς τα γράμματα για τον εαυτό σου, όπως ο άφρων πλούσιος την εσοδεία του, και αφήνεις τους άλλους που γράφουν με ...'ελληνικούρες'(αυτολεξεί) να μονοπωλούν τα πράγματα". Έτσι, καταλαβαίνουμε, ότι ο εγγράμματος(ή/και πνευματικός ή θεούμενος) δεν πρέπει να κρατάει τις αλήθειες που κατέχει, ενίοτε άκρως σημαντικές, για τον εαυτό του, αλλά να τις μεταγγίζει. Ο τρόπος είναι κάτι σημαίνον, ώστε και να είναι απομνημονευτές, αλλά και να είναι εμπνευστικές (δράσεως). Για αυτό οι Πατέρες ασχολήθηκαν με την ρητορική, αλλά και την μνημονική, την μνημοτεχνία, δεδομένης και της έλλειψης τυπογραφίας τους πρωτοχριστιανικούς αιώνες. Η διδαχή ήταν για αυτούς κάτι εξαιρετικά σημαντικό, η παραίνεσι, η συμβουλή, και πάντοτε προσπαθούσαν να διαβλέπουν τα κοινωνικά προβλήματα, κατέχοντας έτσι εξαιρετική εμπειρική κοινωνιολογική γνώσι, όπως "βλέπουν" και οι ερευνητές" σήμερα, και να γίνονται ιατήρες τους.

Παράθεση:
Κατά κανόνα όσοι αραδιάζουν πολλά καλύπτουν συγχύσεις.

Δόγμα που έχει μερική μόνον εφαρμογή. Ας μην είμαστε ρηχοί. Και ας απάρουμε τα πρότυπα: Σήμερα έχουμε εννέα τετράδες διαλόγων του Πλάτωνα. Έχουμε χιλιάδες ομηρικών στίχων, έχουμε τεράστιο εύρος πατερικών κειμένων. Οι συγγραφείς τους προφανώς δεν ήσαν συγχυσμένοι, πλην, για να τεκμηριώσουν τα όσα επεθύμουν, αλλά και να κλείσουν πολλές από τις πληγές που έβλεπαν (πρβλ."Γοργίας" ή "Σοφιστής" του Πλάτωνα), έπρεπε, όπως ένοιωθαν, να γράψουν πολλά. Ακόμη και εάν αυτά ήσαν γνωστά και ειπωμένα. Το πρόβλημα έγκειται στο να πολυλογούμε και να είμαστε ασαφείς εκεί που μπορούμε να είμαστε σαφέστεροι. Αυτό είναι ένα ψεγάδι που ο Galbraith προσγράφει στον μέγιστο John Maynard Keynes, ας πούμε, για το μνημειώδες έργο του "Γενική θεωρία".


Παράθεση:
Όσοι τα πολλά τα ντύνουν και με υφαντά εξεζητημένων φράσεων καλύπτουν μαζί με τη σύγχυσή τους και «σκοτεινά» συμπλέγματα.

Δόγμα που είναι εξαιρετικά σημείον αντιλεγόμενον. Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι έγραφαν με λέξεις και ύφος που σε κάποιον αδαή ή ανόητο φαίνεται ...εξεζητημένο. Για αυτό έχουμε και τις υποσημειώσεις, βεβαια. Και κάποια έργα, προκειμένου να διαβαστούν απαιτούν προπαίδεια. Δεν μπορείς να μελετήσεις, ας πούμε, την "Κλίμακα" του Ιωάννη (της Κλίμακος), δίχως σημαντική προπαίδεια. Πλην η "Κλίμακα" είναι ένα πνευματικότατο έργο. Αλλά πρέπει να αρχίσεις από αλλού. Το ίδιο συμβαίνει και με ένιους(=μερικούς) συμβολιστές ποιητές. Τονίζω: δεν είναι "σουρεαλιστές"(=γράφοντες ασυναρτησίες, "ελέω" αυτοματής γραφής), είναι συμβολιστές.


Παράθεση:
Η ασάφεια πάντα αντανακλά αντιφάσεις στη σκέψη και δαιδαλώδεις συγχύσεις.



Η ασάφεια πολλές φορές είναι υποκειμενική. Εάν έχω άγνοια, τότε δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα. Και αυτό ξεκινάει(αναιρείται) από την μελέτη των βασικών εννοιών. Αν, π.χ. ,θέλω να μελετήσω οικονονική επιστήμη, τότε πρέπει να αρχίσω να μαθαίνω τι σημαίνει:Κεφάλαιο, Γη, Γαιοπρόσοδος, επένδυση, Εργασία, ΑΕ(θνικό)Π, Α.ΕγχΠ., εισαγωγές, χρηματοπιστωτικό σύστημα, πιστωτής, χρεώστης, εργασιακές σχέσεις, ανώνυμη εταιρεία, μέρισμα, μέτοχος, κέρδος οικονομικό/λογιστικό, υπεραξία, χρηματιστήριο, πολυεθνική εταιρεία, funds, Πλήρης απασχόληση, δικαιόχρηση, τόκος, management, marketing, νεοκλασσική θεωρία, Αμερικανικη Θεσμική Θεωρία, Κλασσική Θεωρία, κεϋνσιανή θεωρία, νεοκεϋνσιανή θεωρία, οικονομετρία, μικροοικονομία, μακροοικονομία, οριακή ροπή προς παραγωγικότητα/αποταμίευσι/επένδυσι, πληθωρισμός κόστους/ζήτησης/νομισματικός, ανεργία κυκλική/διαρθρωτική. Εάν δεν γνωρίζω αυτά, έχω κενά... Και δεν καταλαβαίνω τίποτα.


Παράθεση:
Οι λέξεις από μόνες τους δεν λένε τίποτα και οι μεγάλοι μύστες και παιδαγωγοί της ανθρωπότητας αγνοούσαν τα λεξικά!!!

Καλά,καλά: μήπως εξέφεραν άναρθρες κραυγές;;; Ακόμη και για να εκφράσεις τις πιο υψηλές έννοιες, αν πάρουμε π.χ. την θεολογία, χρειαζόμαστε λέξεις. Και χρειαζόμαστε και ετυμολογία: π.χ. τι σημαίνει "λειτουργία", μας ρωτάει ο γέροντας Πορφύριος, κορυφή πνευματικότητας/αγιότητας; Πόσα δεν καταλαβαίνουμε επειδή δεν έχουμε σκεφτεί το ακριβές της νόημα; Και πώς θα εκφράσουμε την έννοια του αποφατισμού, του ομοουσίου, του ομοιουσίου -ενδεικτικά τελείως- με τις ...200 λέξεις που ξέρουμε όλοι από τα σκύβαλα που μας ταϊζει το σύστημα και τα ανθρωπάκια που το θεραπεύουν;


Παράθεση:
«Η λέξη που της έχουν αφαιρέσει την σκέψη είναι νεκρή λέξη», λέει ο Βυγκότσκι. Το να ψάχνεις στα λεξικά για να ανακαλύψεις και να αραδιάζεις λέξεις που καθιστούν την επικοινωνία προβληματική, επικοινωνία με λεξικά, καταστρέφεις την επικοινωνία και κατ’ επέκταση τη σκέψη. Μιλάς με νεκρές λέξεις!

Μιλάς με αντιφάσεις: τα λεξικά, όπως κι η επικοινωνία, σου παρέχουν την δυνατότητα να σκεφτείς πιο ακριβώς, πιο πολύπλοκα, πιο σύνθετα, να είσαι πιο έξυπνος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κλίσεις: π.χ. η δοτική("δίδωμι τινί τι")... Ή εγκλίσεις, όπως η ευκτική...


Παράθεση:
Η κοινωνιογλωσσολογία [...]Αυτά είναι γνωστά πλέον και στον πρωτοετή φοιτητή των κοινωνικών και γλωσσικών επιστημών.


Δεν μας απασχολεί το τι μπορεί να αντιληφθεί το κάθε παιδί ή ο κάθε αμύητος στην γλώσσα, στην γνώσι της.

Παράθεση:
Τα γλωσσικά προβλήματα, άρα και τα προβλήματα στη σκέψη, αρχίζουν με την είσοδο των παιδιών στα σχολεία. Η σχολική γλώσσα είναι μια γραπτή γλώσσα, μια θεσμική γλώσσα. Δηλαδή ένας επεξεργασμένος γλωσσικός κώδικας κοινωνικά καθορισμένος. Αυτός ο κώδικας καταστρέφει τη φυσική γλώσσα των παιδιών, περιορίζει τη γλωσσική τους ποικιλία και επιφέρει αλλαγές στις σχέσεις που αναπτύσσουν τα παιδιά με το κοινωνικό περιβάλλον.

Μου θυμίζεις κάποια αναγνώσματά μου, ας πούμε την "φωνητική" μίας βρύσης με ήχους που αργότερα αναπαρίστανται με συγκεκριμένα σύμφωνα γράμματα(χ,φ, π.χ.), αλλά
εάν αυτά που λες ισχύουν, τότε θα έπρεπε να προσθέσουμε κι άλλα γράμματα, με περισσότερους ήχους. Πώς είχαμε, ας πούμε, το δίγαμμα(F περίπου), το κόππα (Q), και το Σαμπί, σε κάποια αρχαία εποχή (ακμής, νομίζω)... Κάτι τέτοιο.
Παράθεση:

Όταν οι λέξεις βγαίνουν έξω από τον κόσμο, δεν μένουν ούτε τα παιδιά μέσα σε αυτόν. Υποτάσσονται σε μια χρηστική «εκμάθηση» για να πετύχουν την ένταξή τους στο σύστημα.

Το σύστημα επιβάλλει την λεξιπενία, άρα την αφυδάτωσι της σκέψεως, την ανία, και την ασάφεια. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι σαφής δια της αληθινά υπέροχης και σπουδαίας ελληνικής μας γλώσσας. Να μάθει την διαφορά μεταξύ του φόβου, του τρόμου, του δέους και του τάρβους. Να ένα μεγάλο "πράγμα". Το πώς θα μιλούμε δε στον "απλό λαό", τον οποίον ορισμένοι φρόντισαν να τον αφήσουν αμαθή και ...εις το διηνεκές "βιοπαλαιστή"(!!!), ώστε να καταλαβαίνει, είναι κάτι διαφορετικό...

Παράθεση:
Γίνονται παπαγάλοι και ρέκτες «τσιτάτων», ορισμών και λέξεων.
Αυτά σαν μια αρχή.

Αυτά είναι σωστά, αλλά δεν είναι συνεκτικά με τα παραπάνω. Η δε λέξι ρέκτης βγαίνει από την λέξι ρέζω, που σημαίνει (περίπου, ισοπεδωτικά μάλλον) πράττω.


Πρέπει, τέλος, να σημειώσω, ότι τα εν γένει φιλολογικού είδους ζητήματα με απασχολούσαν εδώ και πολύ καιρόν(ένια έτη) και πολύ έντονα. Το λεξικό, η ποίησι, η λογοτεχνία και άλλα ήσαν εκ των (πολλών) αγαπημένων μου αναγνωσμάτων. Οπότε, σίγουρα δεν είμαστε αδαείς...
_________________
Α.«Μη πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ.145, 3)
Β."....κλοπή είναι η οπωσδήποτε και οθενδήποτε αποκτηθείσα ιδιοκτησία....": Μέγας Βασίλειος, "Ασκητικά", 34,1-2
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ανθογαλίδης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 11:57 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Φουκαρά πραγματικά σε λυπάμαι.
Δεν έχεις καμιά επίγνωση της κατάστασή σου και συναίσθηση των πραγμάτων. Δεν επικοινωνείς με τον κόσμο. Ίσως να επικοινωνείς με τον Ύψιστο! Τότε, όμως, πήγαινε σε κανένα μοναστήρι να αφιερωθείς και να γλιτώσουμε εμείς οι θνητοί. Βεβαίως εκεί θα καταλήξεις, αν όχι στο ψυχιατρείο. Ένα βήμα πριν από τη σχιζοφρένεια είσαι. Μου θυμίζεις εκείνους τους τρελούς που πίστευαν ότι είναι ο Αϊνστάιν ή ο Ναπολέων. Εσύ πιστεύεις ότι είσαι η μεγαλοευφυΐα που οι άλλοι δεν το αντιλαμβάνονται. Αυνανίζεσαι με τις λέξεις, μια και τα ανθρώπινα όντα δεν είναι Ιδέα, αλλά με σάρκα και οστά και επιχειρείς να διαφοροποιηθείς με την απεγνωσμένη αναζήτηση λέξεων εξεζητημένων. Μη μπορώντας να αρθρώσεις νέο λόγο και να εκφράσεις κάτι το καινούργιο (όπως οι σοφοί) παίζεις με τα λεξικά. Αναζητείς φράσεις ακατάληπτες για να κάνεις το σπουδαίο. Ούτε αναρωτιέσαι γιατί οι πάντες σε θεωρούν ψώνιο, γιατί οι περισσότεροι ούτε καν σε διαβάζουν. Φυσικά έχεις την απάντηση: είναι θνητοί και δεν μπορεί να σε καταλάβουν, να καταλάβουν τη σοφία σου, το θεϊκά εκλεκτό σου.
Σου το ξανάγραψα. Δεν υπάρχει ελπίς για σένα. Δύο δρόμοι υπάρχουν: Το μοναστήρι για να επικοινωνείς απρόσκοπτα με το Θεϊκό Πνεύμα ή το ψυχιατρείο. Τρέξε στο πρώτο όσο είναι καιρός. Εγώ σε λυπάμαι και δεν θα ασχοληθώ ξανά μαζί σου. Δεν θέλω να σε στείλω στο τρελάδικο μια ώρα γρηγορότερα.

Υ.Γ. Φουκαρά μου, δεν μπορείς να αντιληφθείς ούτε το απλό: Ότι οι σοφοί της ανθρωπότητας δεν γράφανε εξεζητημένα.Η δυσκολία κατανόησής τους δεν βρίσκεται στις λέξεις και τις περίπλοκες διατυπώσεις, αλλά στη βαθύτητα της σκέψης, στην αφαιρετική ικανότητα ανάλυσης του βάθους των πραγμάτων.
Επιστροφή στην κορυφή
Περικλής Γιαννόπουλος



Ένταξη: 14 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 42
Τόπος: Αθήναι, Ελλάς

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 12:05 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ο φιλαλήθης έχει δίκιο στο εξής.

Όλη η παρανόηση (και δεν αναφέρομαι τώρα στους εδώ σχολιαστές) ξεκινά από το σκοταδιστικό νεωτεριστικό δόγμα της «προοδευτικής» σχολής της γλωσσολογίας, η οποία όλως αυθαιρέτως όρισε ως «γλώσσα» μόνον τον προφορικό λόγο, και μάλιστα με μεταφυσική ηθική αξίωση προτεραιότητος και ανωτερότητος έναντι του γραπτού λόγου και της λογίας παραδόσεως και γλωσσικού πλούτου. Το προκρούστειο αυτό νεωτεριστικό δόγμα, το οποίο επεβλήθη στα ελλαδικά πανεπιστήμια από τις κλίκες διαφόρων Φραγκουδάκη, Μοσχονά, Φερράρι κ.ά. προοδευτικάριων έχει ολέθριες επιπτώσεις στην ελληνική παιδεία.

Το ότι ο προφορικός λόγος του παιδιού της προσχολικής ηλικίας ή του απολίτιστου ιθαγενούς της Αφρικής είναι γλώσσα «τέλεια», με την έννοια ότι αντιστοιχεί απολύτως στο περιβάλλον του και καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του (και υπ' αυτήν την έννοια, δεν είναι εγγενώς κατώτερη από την γλώσσα οποιουδήπουτε λαού και πολιτισμού), κάτι που μάς εδίδαξε η νεώτερη γλωσσολογία, είναι μεν ορθόν και καταρρίπτει πράγματι παλαιές ρατσιστικές προκαταλήψεις. Η παρανόηση ξεκινά από την στιγμή που οι προοδευτικάριοι διαπλεκόμενοι ταλιμπάν των ελλαδικών πανεπιστημίων, λειτουργώντας ως πολιτικοί ινστρούχτορες και όχι ως επιστήμονες, διαστρέφουν την προαναφερθείσα διαπίστωση της γλωσσολογίας, προωθώντας την πολιτική θέση ότι η δική μας κοινωνία και ο πολιτισμός, των πολιτισμένων Ελλήνων (μετεχόντων στον σύγχρονο προηγμένο τεχνολογικώς κόσμο, αλλά και κληρονόμων ζωντανής γλωσσικής παραδόσεως χιλιετιών), δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω από τον... προφορικό λόγο των παιδιών και των ιθαγενών, και οτιδήποτε πέραν τούτου είναι... «εθνικιστικό» σχολικό προπαγανδιστικό εποικοδόμημα! (Και ναι, μερικοί φθάνουν πραγματικά σε αυτό το ακραίο σημείο, και το δηλώνουν ευθέως.)
_________________
Τό δε την Πόλιν σοι δούναι ούτ' εμόν εστίν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη· κοινήι γαρ γνώμηι, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών.
(Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς μας)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Ανθογαλίδης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 12:56 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Δεν διαφωνούμε. Η γλώσσα, πράγματι, αντανακλά μια φιλοσοφία ενός λαού και ένα τρόπο σκέψης του, απεικονίζει τις κατακτήσεις και τον πολιτισμό του. Οι Νοεταξίτες προοδευτικάριοι, τύπου Φραγκουδάκη, επιχειρούν να επιβάλλουν μια εγκάρσια τομή στη γλώσσα και να της αφαιρέσουν όλο το ιστορικό, πολιτισμικό της φορτίο, στιγματίζοντάς το σαν «εθνικιστικό». Σε αυτό συνίσταται η εξάτμιση του «περιεχομένου» της γλώσσας μας και η αποσάθρωσή της από τη Νέα Τάξη.
Ωστόσο, στο ίδιος λάθος πέφτουμε και αν αντιμετωπίζουμε τη γλώσσα, την ιστορία της και τον πλούτο της σαν ένα μηχανικό σύνολο από λέξεις. Αν δηλαδή αγνοούμε και την κοινωνική πρακτική που ενσωματώνει το «παλιό» στο «καινούργιο», που κατοχυρώνει τη «ΣΥΝΕΧΕΙΑ». Μια συνέχεια που επιχειρούν να διασπάσουν τόσο οι «αντιεθνικιστές» προοδευτικάριοι, όσο και οι φορμαλιστές των φράσεων, δηλαδή οι «δογματιστές» παρωχημένων λεκτικών σχημάτων.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 1:09 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το κείμενο το έχω τοποθετήσει παλιότερα. το τοποθετώ κι εδώ για τη συνεισφορά στη συζήτηση.
ΓΛΩΣΣΑ: Διαρκής κίνηση




Η ΓΛΩΣΣΑ –όπως έγραψε ο πατέρας της σύγχρονης γλωσσολογίας, Φερδινάρδος Ντε Σοσίρ- είναι συγχρόνως «μεταβλητή» και «αμετάβλητη». Είναι «αμετάβλητη» επειδή είναι «μεταβλητή». Ζει και διαρκεί επειδή αλλάζει. Το πέρασμα της γλώσσας από γενιά σε γενιά είναι το «αμετάβλητο». Το νήπιο μαθαίνει τη γλώσσα που μιλούν οι δικοί του. Το «μεταβλητό»: Κάθε γενιά αλλάζει τη γλώσσα, γιατί αλλάζουν οι τρόποι σκέψης, οι κοινωνικές σχέσεις, οι ιδέες και τα πράγματα.
Η γλώσσα αλλάζει ασταμάτητα. Κάθε γενιά έχεις νέες ιδέες, που γίνονται καινούργιες λέξεις. Φτιάχνει νέα αντικείμενα που γίνονται λέξεις. Αλλάζουν οι ανθρώπινες σχέσεις και οι αλλαγές αυτές γίνονται γλωσσικές αλλαγές. Η γλώσσα που μιλάμε σήμερα θα αλλάξει κι αυτή. Αρκεί να διαβάσουμε ένα κομμάτι γραμμένο όταν οι πατεράδες μας ήταν παιδιά, για να δούμε την εξέλιξη και τη διαφορά.

Η γλώσσα είναι μια διαρκής κίνηση. Μοιάζει με τη θάλασσα που ποτέ δεν ησυχάζει. Είναι παλλόμενη και πολυκύμαντη, όπως παλλόμενες και πολυκύμαντες είναι οι ανθρώπινες κοινωνίες που την παράγουν. Η γλώσσα είναι έκφραση της κινούμενης κοινωνίας. Ψυχές είναι οι λέξεις. Οι λέξεις αλλάζουν, όπως αλλάζουν και οι άνθρωποι που τις χρησιμοποιούν. Οι δυναμικές που μεταπλάθουν τις ανθρώπινες κοινωνίες μεταπλάθουν και τις γλώσσες. Στατικές είναι μόνο οι γλώσσες των στατικών, νεκρών κοινωνιών.

Από την άποψη αυτή θεωρείται σφάλμα και ουτοπία η ΕΜΜΟΝΗ και ΕΠΙΜΟΝΗ στη διατήρηση και τη διαιώνιση μιας συγκεκριμένης ΜΟΡΦΗΣ που απέκτησε η γλώσσα σε κάποια φάση της ζωής της. Η αναβίωση π.χ. της Αρχαίας ελληνικής γλώσσας, της καθαρεύουσας και του δογματικού δημοτικισμού είναι μια αθεράπευτη αυταπάτη, ένας στείρος γλωσσικός δογματισμός. Όταν λέμε επίσης ότι αλλάζουν οι γλώσσες, εννοούμε ότι αλλάζουν τα γλωσσικά στοιχεία που τις συνθέτουν. Έτσι έχουμε αλλαγές: Στη φωνητική μιας γλώσσας. Στη μορφολογία. Στη σύνταξη. Στην ορθογραφία. Πλήθος αλλαγές που μεταδομούν το λόγο. Αλλαγές στο λεξιλόγιο. Αλλαγές στη σημασία των λέξεων. Παραδείγματα:
Η λέξη «θυμός» αρχικά σήμαινε ψυχή. Σήμερα σημαίνει οργή. Η λέξη «αυστηρός» σήμαινε ξηρός κ.λπ.
Υπάρχουν επίσης λέξεις που η σημασία τους χειροτερεύει μέσα στο χρόνο, όταν χειροτερεύει η συμπεριφορά των ανθρώπων. Στις περιπτώσεις αυτές φθείρεται η σημασία μιας λέξης και δηλώνει κάτι το κακό, ενώ αρχικά δήλωνε κάτι το καλό. Π.χ. η λέξη «αγαθός». Κατά την αρχαιότητα σήμαινε τον ικανό και τον γενναίο. Αυτή η λέξη αλλοιώθηκε σημασιολογικά και σήμερα σημαίνει τον εύπιστο, τον απλοϊκό, τον κουτό. Υπάρχουν πολλές τέτοιες λέξεις που σήμερα δηλώνουν τα αντίθετα από την αρχική τους σημασία: Μοχθηρός, πανούργος, βάναυσος, άθλιος κλπ.
Υπάρχουν τέλος και λέξεις που βελτιώνονται σημασιολογικά.
Η γλώσσα μας συνεπώς δεν είναι κάτι το στατικό και άκαμπτο. Μετασχηματίζεται, μεταπλάθεται, ματαδομείται, μεταχρωματίζεται σε ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ. Ωστόσο παραμένει η ίδια στη βασική της σύσταση. Δεν χάνει την ταυτότητά της. Σήμερα επιχειρείται, κάτω από το μαστίγιο της παγκόσμιας αγοράς η νεοταξική αλλοίωση της ταυτότητάς της. Αυτό όμως είναι ιδιαίτερο θέμα ανάλυσης και συζήτησης…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ανθογαλίδης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 3:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το διαλεκτικό ταξίδι από
την αίσθηση στη σκέψη



Όταν ο Μπαχτίν μιλάει και αναλύει την εσωτερική διαλεκτική της λέξης και της γλώσσας γενικά, αναφέρεται στον κοινωνικό χαρακτήρα της γλώσσας.
Ας το δούμε πιο συγκεκριμένα. Οι άνθρωποι συνομιλούν και διαλέγονται χάρη στη γλώσσα και μέσα στη γλώσσα.
Ποιο είναι αυτό που εγγυάται αυτή τη δυνατότητα; Τι είναι αυτό που δίνει τη βεβαιότητα ότι οι συνομιλητές και όλοι οι υπόλοιποι θα καταλάβουν τι εννοεί κάποιος όταν χρησιμοποιεί π.χ. τη λέξη «δέντρο», παρόλο που δεν έχουν δει όλοι και αγγίξει το ίδιο δέντρο;
Αυτό που εγγυάται τη δυνατότητα να συνομιλούμε είναι ακριβώς ότι η σημασία της λέξης δεν είναι η πιστή αναπαραγωγή της εξωτερικής πραγματικότητας, όπως την έχουν συλλάβει οι αισθήσεις μας.
Η σημασία της λέξης είναι το αποτέλεσμα μια νοητικής διεργασίας που κατατάσσει και κατηγοριοποιεί τις εμπειρίες. Αυτό το διαλεκτικό άλμα από την αίσθηση στη σκέψη είναι κοινωνικό επίτευγμα και δημιουργήθηκε κατά τις πρωταρχικές μορφές κοινωνικής συνεργασίας, κατά τη συλλογική εργασία.
Όλα αυτά, είναι σήμερα πλατιά αποδεκτά, τα έχει αναλύσει από γενετική άποψη θαυμάσια ο μαθητής του Μπαχτίν, Λεβ Βιγκότσκι.
Η σχέση των ανθρώπων με τη φύση καταγράφηκε στη γλώσσα ως συλλογική γνώση, ως κοινωνική συνείδηση μέσα από ενεργητικές και συλλογικές διαδικασίες.
Για το κοινωνικό σύνολο, αλλά και για τον καθένα μας ξεχωριστά, η γλώσσα είναι επίσης «κοινωνική πράξη» (Μαρξ) ή όπως το διατύπωσε ο ίδιος ο Μπαχτίν, το υποκείμενο είναι η σημασία κα όχι κούφια φράση, η νεκρή λέξη.
Ο Μπαχτίν, φυσικά, δεν αναφέρεται μόνο στο καταστάλαγμα της σημασίας, αναφέρεται και στη δυναμική της σημασίας. Δηλαδή στην κοινωνική δυναμική που είναι η δυναμική του υποκειμένου. «Το υποκείμενο είναι η σημασία και η σημασία είναι ελευθερία».
Πράγματι, η σημασιολογική ποικιλία που μπορεί να δεχτεί κάθε λέξη γύρω από τη γενικευμένη σημασία της είναι πρακτικά ατέλειωτη. Όταν κάποιος λέει «δέντρο», μέσα σε αυτήν, όπως και σε οποιαδήποτε άλλη λέξη, συναντώνται όχι μόνο όπως είπαμε, η έννοια του δέντρου, μια αφηρημένη παράσταση που κάνει δυνατή τη συνεννόηση μεταξύ μας, αλλά κάθε είδους προσωπικές εμπειρίες από όσα δέντρα είδε ο καθένας, άγγιξε ή αγάπησε στη ζωή του, και που είναι άλλες εμπειρίες στον καθένα.
Πέρα από αυτό, όμως, η λέξη δέντρο είναι ένα «ιδεολογικό σημείο», κατά την έκφραση του Μπαχτίν, κοινωνικά πολυτονισμένο. Μια οικολογική ομάδα αποδίδει στο δέντρο την αξία που παίρνει στο οικοσύστημα και την αντιπαραθέτει στην αξία που παίρνει το δέντρο στην καπιταλιστική οικονομία.
Αυτή η λέξη, λοιπόν, όπως και κάθε λέξη, συγκεντρώνει όχι απλώς διαφορετικούς, αλλά «αντιφατικούς δείκτες αξίας», συγκεντρώνει, στη συγκεκριμένη περίπτωση, την αντίθεση οικολογίας και οικονομίας.
Ως ιδεολογικό σημείο η λέξη είναι μια αρένα κοινωνικών διαφωνιών, αλλά και συγκρούσεων ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες και τάξεις με αντικρουόμενα συμφέροντα και αντιφατικά συστήματα αξιών.
Ας θυμηθούμε ακόμα πόσο αντιφατικές αξίες συγκρούστηκαν σε καιρούς εθνικής κρίσης, στα χρόνια του εμφύλιου π.χ. στις λέξεις «πατρίδα», «πατριώτες», «προδότες», «ελευθερία», «δημοκρατία» κλπ. Και πόσες συγκρούσεις γεννιούνται σήμερα που η νεοταξική «αριστερή» ηγεμονία επιτίθεται σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις λέξεις.
Στη γλώσσα, συνεπώς, δεν καταγράφεται μόνο η γενίκευση και η ποικιλία, αλλά και η κοινωνική δυναμική, δηλαδή οι κοινωνικές αντιφάσεις και συγκρούσεις.
Γι’ αυτό όσοι αυνανίζονται με τις λέξεις βρίσκονται έξω από αυτή τη δυναμική, δεν συμμετέχουν ΠΡΑΚΤΙΚΑ στον αγώνα, στην κοινωνική πράξη. Και συμμετοχή σημαίνει ότι επικοινωνείς με τη ζώσα πραγματικότητα, με τους ανθρώπους.
Επιστροφή στην κορυφή
φιλαλήθης



Ένταξη: 04 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 410
Τόπος: Θεσ/νίκη

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 3:58 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Περικλής Γιαννόπουλος έγραψε:
Ο φιλαλήθης έχει δίκιο στο εξής.

Όλη η παρανόηση (και δεν αναφέρομαι τώρα στους εδώ σχολιαστές) ξεκινά από το σκοταδιστικό νεωτεριστικό δόγμα της «προοδευτικής» σχολής της γλωσσολογίας, η οποία όλως αυθαιρέτως όρισε ως «γλώσσα» μόνον τον προφορικό λόγο, και μάλιστα με μεταφυσική ηθική αξίωση προτεραιότητος και ανωτερότητος έναντι του γραπτού λόγου και της λογίας παραδόσεως και γλωσσικού πλούτου. Το προκρούστειο αυτό νεωτεριστικό δόγμα, το οποίο επεβλήθη στα ελλαδικά πανεπιστήμια από τις κλίκες διαφόρων Φραγκουδάκη, Μοσχονά, Φερράρι κ.ά. προοδευτικάριων έχει ολέθριες επιπτώσεις στην ελληνική παιδεία.

Το ότι ο προφορικός λόγος του παιδιού της προσχολικής ηλικίας ή του απολίτιστου ιθαγενούς της Αφρικής είναι γλώσσα «τέλεια», με την έννοια ότι αντιστοιχεί απολύτως στο περιβάλλον του και καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του (και υπ' αυτήν την έννοια, δεν είναι εγγενώς κατώτερη από την γλώσσα οποιουδήπουτε λαού και πολιτισμού), κάτι που μάς εδίδαξε η νεώτερη γλωσσολογία, είναι μεν ορθόν και καταρρίπτει πράγματι παλαιές ρατσιστικές προκαταλήψεις. Η παρανόηση ξεκινά από την στιγμή που οι προοδευτικάριοι διαπλεκόμενοι ταλιμπάν των ελλαδικών πανεπιστημίων, λειτουργώντας ως πολιτικοί ινστρούχτορες και όχι ως επιστήμονες, διαστρέφουν την προαναφερθείσα διαπίστωση της γλωσσολογίας, προωθώντας την πολιτική θέση ότι η δική μας κοινωνία και ο πολιτισμός, των πολιτισμένων Ελλήνων (μετεχόντων στον σύγχρονο προηγμένο τεχνολογικώς κόσμο, αλλά και κληρονόμων ζωντανής γλωσσικής παραδόσεως χιλιετιών), δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω από τον... προφορικό λόγο των παιδιών και των ιθαγενών, και οτιδήποτε πέραν τούτου είναι... «εθνικιστικό» σχολικό προπαγανδιστικό εποικοδόμημα! (Και ναι, μερικοί φθάνουν πραγματικά σε αυτό το ακραίο σημείο, και το δηλώνουν ευθέως.)

Περίπου κι εγώ αυτό ισχυρίσθηκα.



Παράθεση:
Φουκαρά πραγματικά σε λυπάμαι.
Δεν έχεις καμιά επίγνωση της κατάστασή σου και συναίσθηση των πραγμάτων. Δεν επικοινωνείς με τον κόσμο. Ίσως να επικοινωνείς με τον Ύψιστο! Τότε, όμως, πήγαινε σε κανένα μοναστήρι να αφιερωθείς και να γλιτώσουμε εμείς οι θνητοί. Βεβαίως εκεί θα καταλήξεις, αν όχι στο ψυχιατρείο. Ένα βήμα πριν από τη σχιζοφρένεια είσαι. Μου θυμίζεις εκείνους τους τρελούς που πίστευαν ότι είναι ο Αϊνστάιν ή ο Ναπολέων. Εσύ πιστεύεις ότι είσαι η μεγαλοευφυΐα που οι άλλοι δεν το αντιλαμβάνονται. Αυνανίζεσαι με τις λέξεις, μια και τα ανθρώπινα όντα δεν είναι Ιδέα, αλλά με σάρκα και οστά και επιχειρείς να διαφοροποιηθείς με την απεγνωσμένη αναζήτηση λέξεων εξεζητημένων. Μη μπορώντας να αρθρώσεις νέο λόγο και να εκφράσεις κάτι το καινούργιο (όπως οι σοφοί) παίζεις με τα λεξικά. Αναζητείς φράσεις ακατάληπτες για να κάνεις το σπουδαίο. Ούτε αναρωτιέσαι γιατί οι πάντες σε θεωρούν ψώνιο, γιατί οι περισσότεροι ούτε καν σε διαβάζουν. Φυσικά έχεις την απάντηση: είναι θνητοί και δεν μπορεί να σε καταλάβουν, να καταλάβουν τη σοφία σου, το θεϊκά εκλεκτό σου.
Σου το ξανάγραψα. Δεν υπάρχει ελπίς για σένα. Δύο δρόμοι υπάρχουν: Το μοναστήρι για να επικοινωνείς απρόσκοπτα με το Θεϊκό Πνεύμα ή το ψυχιατρείο. Τρέξε στο πρώτο όσο είναι καιρός. Εγώ σε λυπάμαι και δεν θα ασχοληθώ ξανά μαζί σου. Δεν θέλω να σε στείλω στο τρελάδικο μια ώρα γρηγορότερα.

Υ.Γ. Φουκαρά μου, δεν μπορείς να αντιληφθείς ούτε το απλό: Ότι οι σοφοί της ανθρωπότητας δεν γράφανε εξεζητημένα.Η δυσκολία κατανόησής τους δεν βρίσκεται στις λέξεις και τις περίπλοκες διατυπώσεις, αλλά στη βαθύτητα της σκέψης, στην αφαιρετική ικανότητα ανάλυσης του βάθους των πραγμάτων.


Πρόκειται περί ανερματίστων ανοησιών, από την αρχή ως το τέλος. Και, δυστυχώς, δεν μπορώ/πρέπει εδώ να το πω αλλοιώς. Εγώ ούτε είπα, ότι είμαι ...σπουδαίος, απεναντίας, ούτε ..."αυνανίζομαι με τις λέξεις"(=έχεις χάσει το έρμα) ούτε ...επικοινωνώ με τον Ύψιστο καθ'ως το εννοείς. Τις θέσεις μου τις έχω αναλύσει και είναι σαφείς. Εάν δεν μπορείς να τις καταλάβεις, λυπούμαι, αλλά πρέπει να στραφείς στην αυτοενδοσκόπηση(γνωστός φιλοσοφικός και θεολογικός όρος), δηλαδή "να κοιτάξεις μέσα σου".
Και αυτό περί του ότι "οι σοφοί της ανθρωπότητας δεν γράφανε εξεζητημένα", είναι μία δική σου ονειροφαντασία όπως το εννοείς (και όπως ήδη έχω τεκμηριώσει). Ο ίδιος ο Μακρυγιάννης, κατ'αρχάς, χρησιμοποιεί περισσότερες λέξεις ακόμη από τον Σολωμό(=ίσως ο Έλληνορωμηός με τον μεγαλύτερο λεξικό πλούτο). Δεν χρησιμοποιεί ουδ'όλως...500 λέξεις όλες κι όλες, όπως ουσιαστικά μας προτρέπετε.


Τέλος, σας το λέω, για να το γνωρίζετε: όπως έλεγε κι ο ι.Ι. Χρυσόστομος αναγκαία ή/και ικανή συνθήκη για την παραφροσύνη, όπως μας αποδεικνύουν και τα μισημένα από εσάς παλαιοδιαθηκικά κείμενα, είναι η υπερηφάνεια. Προσωπικά, παραδέχομαι, ότι είμαι υπερήφανος και σεσηπώς(είναι παρακείμενος του σήπομαι) , πλην έχω αγαθή προαίρεσι -δόξα τω Θεώ- και προσπαθώ με όλη μου την δύναμι την εκζήτησι του Πνεύματος, ώστε να μεταστοιχειωθώ προς την αρετή. Ελπίζω ολόθυμα(θυμός=ψυχή) κάτι όμοιο και για σένα...
Και άφησε, γενικά, τις (παράλογες) μομφές προς τους άλλους. Βλάπτουν. Η οδός της αυτομεμψίας υπήρξε η αείποτε ορθή.
_________________
Α.«Μη πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ.145, 3)
Β."....κλοπή είναι η οπωσδήποτε και οθενδήποτε αποκτηθείσα ιδιοκτησία....": Μέγας Βασίλειος, "Ασκητικά", 34,1-2
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Καχύποπτος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 4:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Φιλαλήθη ούτε εγώ καταλαβαίνω τις ασυνάρτητες θέσεις σου.
Ούτε ο Μάνκο, ούτε ο Μπρακούλιας. Φαίνεται ότι είμαστε όλοι διανοητικά καθυστερημένοι.
Κάνε ένα γκάλοπ εδώ μέσα για να διαπιστώσεις το ποιοί σε διαβάζουν και σε καταλαβαίνουν.
Τίποτα άλλο για να μη σου τα σούρω κι εγώ.
Επιστροφή στην κορυφή
φιλαλήθης



Ένταξη: 04 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 410
Τόπος: Θεσ/νίκη

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 4:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Καχύποπτος έγραψε:
Φιλαλήθη ούτε εγώ καταλαβαίνω τις ασυνάρτητες θέσεις σου.
Ούτε ο Μάνκο, ούτε ο Μπρακούλιας. Φαίνεται ότι είμαστε όλοι διανοητικά καθυστερημένοι.
Κάνε ένα γκάλοπ εδώ μέσα για να διαπιστώσεις το ποιοί σε διαβάζουν και σε καταλαβαίνουν.
Τίποτα άλλο για να μη σου τα σούρω κι εγώ.

Δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο, κ. Καχύποπτε. Και, πάντως, όσοι αναφέρετε δεν εκφράστηκαν. Πώς είστε, λοιπόν, τόσο σίγουρος; Και όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι, τότε προσπαθούμε να το κατανοήσουμε. Δεν ...βρίζουμε αυτόν που γράφει. Αν ήταν έτσι, τι θα έπρεπε να πω(-ούμε) για τον έξοχο (και υποδειγματικό) διανοητή μας κ.Ζουράρι, όταν χρησιμοποιεί γλωσσικούς τύπους όπως το "αάατος", για πείτε μου;;


Και κάτι τελευταίο: προσωπικά δεν γράφω πρώτα ως Manko, μετά ως "σοφών το σαφές", μετά ως ... "Ανθογαλίδης" και μετά ως δεν ξέρω τι άλλο, για να λέω, ότι συμφωνούμε ...πολλοί με τις απόψεις ενός προσώπου. Αυτό, σίγουρα δεν είναι και πολύ έντιμο, έτσι δεν είναι; Και, βεβαίως, λυπούμαι, αλλά εάν δεν μπορείτε να κατανοήσετε τις απόλυτα σαφείς θέσεις που εξέφρασα μόλις παραπάνω περί γλώσσας, τότε, δεν είστε διανοητικά καθυστερημένος μεν, αλλά έχετε σοβαρό πρόβλημα κατανόησης κειμένου.
_________________
Α.«Μη πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ.145, 3)
Β."....κλοπή είναι η οπωσδήποτε και οθενδήποτε αποκτηθείσα ιδιοκτησία....": Μέγας Βασίλειος, "Ασκητικά", 34,1-2


Έχει επεξεργασθεί από τον/την φιλαλήθης στις Παρ Φεβ 15, 2008 4:21 pm, 1 φορά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Καχύποπτος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 4:15 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αυτούς που αναφέρω έχουν εκφραστεί.
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 4:52 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΦΙΛΑΛΗΘΗ, ο "Μάνκο" δεν έχει καμιά σχέση με τον "Ανθογαλίδη", "Σοφών το σαφές" ή τους άλλους που συμμετείχαν...
"Μάνκο", "Ανθογαλίδης", "Μπρακούλιας", "καχύποπτος" είναι διαφορετικοί χρήστες
Αυτά μόνο.

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
φιλαλήθης



Ένταξη: 04 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 410
Τόπος: Θεσ/νίκη

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 5:21 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ροβεσπιέρος έγραψε:
ΦΙΛΑΛΗΘΗ, ο "Μάνκο" δεν έχει καμιά σχέση με τον "Ανθογαλίδη", "Σοφών το σαφές" ή τους άλλους που συμμετείχαν...
"Μάνκο", "Ανθογαλίδης", "Μπρακούλιας", "καχύποπτος" είναι διαφορετικοί χρήστες
Αυτά μόνο.

Εντάξει, εάν τους παρεξήγησα, να με συγχωρέσουν, και αυτό είναι κάτι ανακουφιστικό οπωσδήποτε... Αλλά, απ΄την άλλη, έχουν πολύ όμοιο ύφος: Και -ενίοτε- αντιφάσεις στα όσα λένε, και άλογη επιθετικότητα. Και, ιδιαίτερα, το τελευταίο "κείμενο" του κ.Ανθογαλίδη είναι παροχέτευση(ελπίζω να γνωρίζει τι σημαίνει) ...στέρφου(=άγονου) αρνητισμού.

Φυσικά, τον ευχαριστώ που με βοηθά στην κατάκτησι της ταπείνωσης, αλλά να είχαμε και κάτι να πούμε ουσιαστικό...


Υ.Γ
Παράθεση:
Αυτούς που αναφέρω έχουν εκφραστεί.

Δεν το νομίζω...
_________________
Α.«Μη πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ.145, 3)
Β."....κλοπή είναι η οπωσδήποτε και οθενδήποτε αποκτηθείσα ιδιοκτησία....": Μέγας Βασίλειος, "Ασκητικά", 34,1-2
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Manko



Ένταξη: 17 Οκτ 2006
Δημοσιεύσεις: 36

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 5:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Γλωσσολόγοι και... γλωσσοδέτες

Παρακολουθώ από το πρωί την παρούσα συζήτηση, αλλά ο φόρτος εργασίας δεν μου επέτρεψε να παρέμβω για μια εμβριθή ανάλυση πάνω στο ζήτημα της γλώσσας.
Θεωρώ όμως ανεπίτρεπτο να εμπλέκεται το όνομά μου σε λεκτικές αντιπαραθέσεις.
Όταν γράφω σ'αυτό το φόρουμ, γράφω ως Manko, όπως και σε οποιοδήποτε άλλο φόρουμ. Είμαι εγγεγραμμένος χρήστης και δεν συνηθίζω να χτυπώ κάποιον με πολλαπλά ψευδώνυμα.

Το post αυτό άνοιξε, αν κατάλαβα καλά, από μια προ ημερών δηκτική μου παρέμβαση απέναντι στον χρήστη "φιλαλήθη", θέλοντας μ' αυτό τον τρόπο να διαμαρτυρηθώ για την κακοποίηση της γλώσσας μας από τον χρήστη αυτό.
Παρακολουθώ τα κείμενά του καιρό τώρα και, πέρα από τις όποιες συμφωνίες ή διαφωνίες με την ιδεολογική τους υφή (σχιζοφρενική σύμπτυξη ιουδαιοχριστιανισμού-ελληνορθοδοξίας-μεταφυσικής-σοσιαλισμού-τσομσκισμού-μαρξισμού και δε συμμαζεύεται), διακρίνω μια διαρκή προσπάθεια να γίνει όσο πιο ακαταλαβίστικος μπορεί.

Προς τι οι ατέρμονες (και ανελλήνιστες) "ελληνικούρες"; Πού αποσκοπούν οι υπερμεγέθεις προτάσεις με τις χίλιες παρενθέσεις, τις διαρκείς παραπομπές και την δήθεν "λογιοσύνη" (με αναφορές σε Τσόμσκηδες, Ζουράρηδες, παπαΖήσηδες);
Κι όταν τού επισημαίνεις αυτό το ασυνάρτητον των κειμένων του, σου απαντάει ότι είσαι πολύ... λίγος για να τον κατανοήσεις, πολύ αμόρφωτος για να τον καταλάβεις.
Η αλαζονεία του αδαούς!
Και σου αρχίζει όλα αυτά τα θρησκευτικομεταφυσικά- αγαπητικά- ησυχαστικά- μοναχιστικά- πατερικά- μαρξιστοχριστιανικά θεωρώντας προφανώς εκ των προτέρων, ότι οι αναγνώστες του Ρεσάλτο είναι άτομα που ξημεροβραδιάζονται στα απόδειπνα και τις αγρυπνίες!
Κάπως έτσι προβλέπω ότι θα αντικρούσει την άποψή μου, επιμένοντας ότι είναι ο... διάδοχος του Ζουράρι (ο οποίος, καίτοι "ασυνάρτητος" στις διατυπώσεις του, ξέρει να πλασάρει τις "ελληνικούρες" του με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλεί θυμηδία σε όσους τον ακούνε)...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Manko



Ένταξη: 17 Οκτ 2006
Δημοσιεύσεις: 36

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 15, 2008 5:50 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
φιλαλήθης έγραψε:
Φυσικά, τον ευχαριστώ που με βοηθά στην κατάκτησι της ταπείνωσης...

Αν δεν ήξερα ότι τα λέει ο φιλαλήθης, θα νόμιζα ότι εκφράσεις σαν κι αυτήν είναι παρμένες από την επιθεώρηση!


Είναι μεγάλο κρίμα άνθρωποι με τόσες γνώσεις και πλούσιο λεξιλόγιο (κι ας το κακοποιούν συστηματικά) να είναι τόσο δέσμιοι θρησκοληψιών και δογματισμών. Τι σχέση έχει η... κατάκτησι της ταπείνωσης με την επισήμανση του ασυνάρτητου (έως εκνευριστικού) χαρακτήρα των κειμένων ενός συγκεκριμένου χρήστη;

Πριν λίγες μέρες είχα διαφωνήσει με κάποιον που ισχυριζόταν ότι "αν ο νέος αρχιεπίσκοπος θέλει να προσεγγίσει πραγματικά την ορθοδοξία, θα πρέπει να κλειστεί σε ένα μοναστήρι στο Άγιον Όρος και να προΐσταται της εκκλησίας από εκεί ως πνευματική αρχή ή ως ένα αόρατο σημείο αναφοράς, ζωγραφίζοντας στον ελεύθερο χρόνο του την Κοίμηση της Θεοτόκου εκ του φυσικού...".

Διαφώνησα, τονίζοντάς του την κοινωνική δυναμική της ελληνικής ορθοδοξίας, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη (στα υστερότερα τουλάχιστον ιστορικά στάδια και σίγουρα στην κατώτερη βάση της) με τους αγώνες του λαού μας.
Στην περίπτωση, όμως του φιλαλήθους, η πιο πάνω άποψη περί Ορθοδοξίας λαμβάνει τον χαρακτήρα σιδηρού κανόνος...
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες