Το θέμα της στρατιωτικής θητείας στην σημερινή κοινωνία

[Δημήτριος]

Η απαξίωση της στρατιωτικής θητείας μέσα απο την αλλοτρίωση της ελληνικής κοινωνίας




Τις τελευταίες μέρες γίνεται λόγος για την επιδίωξη του ΥΠΕΘΑ να πάει η στρατιωτική θητεία στα 18. Αυτό γίνεται με την λογική ότι το σημερινό σύστημα δίνοντας πολλές αναβολές και απαλλαγές στράτευσης στους νέους δημιουργεί απο την μια πλευρά θέμα λειψυδρίας στις Ε.Δ και απο την άλλη πρόβλημα στους νέους όταν αυτοί 5-10 χρόνια μετά και με τις επαγγελματικές-οικογενειακές υποχρεώσεις στο φούλ βρίσκουν αυτό το «πρόβλημα» μπροστά τους. Η υιοθέτηση της πρότασης του ΥΠΕΘΑ λογικά σε μια σοβαρή κοινωνία θα είχε καθολική απήχηση διότι η εφαρμογή της λύνει κατα τον καλύτερο τρόπο τα παραπάνω προβλήματα.

Αλοίμονο. Με το άκουσμα της συγκεκριμένης πρότασης αμέσως «προοδευτικές» νεολαίες και εφημερίδες ( Ελευθεροτυπία ) αντέδρασαν αρνητικά. Όχι μόνο δεν αντέταξαν κάτι ενναλακτικό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αλλά πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Μίλησαν για περαιτέρω μείωση της θητείας στους 6 μήνες και δημιουργία ισόποσης ενναλακτικής θητείας.Απο δίπλα και το πανηγύρι της υπερβολής. «Καταστρέφονται τα δημιουργικά χρόνια των νέων»-λές και αυτά περιορίζονται στα 18 με 19-, «δημιουργείται πρόβλημα με τις σπουδές» - ενώ όταν τα παιδιά συνεχίζουν τις σπουδές στα 25 και πάνω βρισκόντας την θητεία να τους περιμένει είναι καλύτερα τα πράγματα-, «εμποδίζονται οι νέοι να κάνουν τις επιλογές που θέλουν για την ζωή τους- λές και αν κάποιος ακολουθήσει έναν δρομο στα 18 θα προοδεύσει DE facto ενω αν αυτό γίνει 1/2 χρόνια μετά ήρθε η καταστροφή. Τα παραπάνω είναι μερικά απο τα άκρως χαζοχαρούμενα επηχείρηματα που χρησιμοποιούν προσχηματικά οι συγκεκριμένες ιδεολογικές-κοινωνικές δυνάμεις.

Όμως πέρα απο όλα αυτά μεγαλύτερη αξία έχει το ότι η απαξίωση της στρατιωτικής θητείας ιδεολογικά απο τις ίδιες ιδεολογικές-κοινωνικές δυνάμεις που χρησιμοποίησαν τα αστεία «επιχειρήματα» υπαρχει εδώ και πολλά χρόνια και δυστηχώς επικάθησε στην συνείδηση των πολιτών ως κυρίαρχη λογική = η στρατιωτική θητεία είναι χάσιμο χρόνου.

Απο την άλλη ζητάμε απο τα παιδιά της σημερινής κοινωνίας να υπηρετήσουν την πατρίδα.

Ποίας κοινωνίας όμως: Της νεοελληνικής κοινωνίας του τσιζμπεργκερ, της πίτσα, της κόκα-κόλα, της γιουροβίζιον, των παρατράγουδων της κ Πάνια, της Μαρίας της άσχημης. Της κοινωνίας που έχει τα πιο υπέρβαρα παιδιά στην Ευρώπη;

΄Η μήπως της κοινωνίας των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των ακρα φιλελεύθερων της ΝΔ που μιλούν για «ριάλ πολίτικ», που υποστηρίζουν το σχέδιο Ανάν, την ελληνοτούρκική φιλία και που υπέγραψαν την συμφωνία της Μαδρίτης, και που αποδέχθηκάν πλήρως την παγκοσμιοποίηση.

Της κοινωνίας των : Ρεπούση, Κουλούρη, Λιάκου, Φραγκουδάκη κλπ και γενικά των πανεπιστημίων που οι 8 στους 10 καθηγητές ανήκουν στους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ υπέρμαχοι της «ασυνέχειας» του Ελληνισμού και την οποία διδάσκουν στους φοιτητές τους αφού υποστηρίζουν τις αποψεις Φαλμεράιρερ και Χοσμπάουμ.

Ή μήπως της κοινωνίας της μοντέρνας αριστερίστικης και νεοφιλελεύθερης δημοσιογραφίας με τις αναμενόμενες απόψεις που εκπροσωπούν οι : ΙΟΙ, Μανδραβέληδες, Σωμερήτιδες, Πρετεντέρηδες, Μπουκάλες, Καρελάδες και άλλοι.

Η μήπως της κοινωνίας των Αντιεξουσιαστών και των ακροαριστερών που δεν θέλουν οι νέοι μέσω της «κακούργας» στρατιωτικής θητείας να γίνουν για τα κανόνια κρέας!!! (Φυσικά με την λογική της σημερινης κοινωνίας μπορείς να κομματιαστείς άνετα στην ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ , αφού έκανες κεφάλι με τα υπέροχα ποτα και την διασκέδαση που σου προσέφεραν τα ΡΟΜΕΟ και PRIVILEGGE κλάμπ, μέσα στις BMW και Mercedes, στα 180-200χιλ/ώρα και παρέα με την τυπική ξανθιά καλονή με το στήθος/μπούτι έξω για να κάνουμε και εντύπωση ρε αδερφέ.Σε αυτή την περίπτωση όχι μόνο κρέας αλλά ευχαρίστως και μπον φιλέ γίνεσαι, πηγαίνοντας χαρούμενος στον άλλο κόσμο).

Ή μήπως της κοινωνίας όλων των παραπάνω που υποστηρίζουν εν τέλει ότι «οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα» εν είδη εκφραστικού ιδεολογικού πλακάτ. Ξεχνώντας φυσικά την γενοκτονία των Αρμενίων απο τους Τούρκους, τις σφαγές που υπέβαλαν Άγγλοι και Γάλλοι τους αποίκους τους στο παρελθόν και ότι ακόμα και τον παράφρονα Χίτλερ ακολούθησε στον αιματηρό του αγώνα συνειδητά η πλειοψηφία του Γερμανικού λαού. Γεγονότα που δείχνουν ότι όσο οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα άλλο τόσο αδίστακτοι γίνονται για να ικανοποιήσουν τα εκάστοτε συμφεροντά τους.

Και πάλι αλοίμονο. Γιατί μια τέτοια κοινωνία όχι μόνο δεν θα μπορεί να κάνει το χρέος της απέναντι στον πατρίδα, στον τόπο αλλά μάλλον δεν θα έχει καμιά διάθεση να το πράξει.

Και αυτό διότι στην σημερινή ελληνική κοινωνία μέσα σε αυτόν τον ιδεολογικό αντεθνισμό τα παιδιά μαθαίνουν να μισούν αυτό που ουσιαστικά εκπροσωπούν εθνολογικά επιπροσθέτως του παρακμιακού και ξεφτυλισμένου δυτικού τρόπου ζωής που υιοθέτησε αυτός ο λαός μέσα στην ξενομανία του, ένας τρόπος ζωής ασύμβατος με τους δικούς του πολιτιστικούς κώδικές ζωής, την δική του αντίληψη ζωής, παράμετρος που μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την τραγωδία αυτού του τόπου.

Κατα συνέπεια οι νέοι της σημερινής ελληνικής κοινωνίας δια μέσου της παραπάνω κατάστασης γίνονται Γενίτσαροι απέναντι στην ίδια τους την Πατρίδα την όποια μαθαίνοντας να μισούν απο μικροί δεν θα έχουν καμια διάθεση να υπερασπιστούν την όποια κρίσιμη στιγμή.

Και το πιο απίστευτο απο όλα είναι όλοι οι παραπάνω αποκαλουμενοι «προοδευτικοί» μιλούν ανενόχλητα για τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνικότητα. Για ποιόν Ελληνικό πολιτισμό και Ελληνικότητα μιλάμε όμως; Για αυτά τα δυό που μεγαλούργησαν όχι μόνο απο τους επιστήμονες, ποιητές, καλλιτέχνες, φιλοσόφους κ.α αλλά και απο τους πολεμιστές που θυσιάστηκαν για να υπάρχει αυτός ο πολιτισμός. Πάνω απο όλα για έναν λαό ο όποιος στο πεδίο των μαχών απέδειξε ότι οι στρατιωτικές αρετές του είναι και κομμάτι του πολιτισμού που
εκπροσωπεί.Τι δίδασκαν αυτοί οι ανθρώποι μέσα απο την θυσία τους: ότι η υπεράσπιση της πατρίδας έχει την ίδια σημασία με το να ξεσκατίζει κάποιος τους ασθενείς των κοινωφελών υδρυμάτων;Τι σχέση μπορεί να έχει ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας και οι 300, οι αγωνιστές του 21΄, οι ήρωες των Βαλκανικών πολέμων και του 40΄με την ριάλ πολίτικ και το= η στρατιωτική θητεία είναι χάσιμο χρόνου; Προφανώς καμία. Όπως καμία σχέση έχουν την Ελλάδα οι ιδεολογίες αυτών ατόμων που κυριαρχούν στην σημερινή ελληνική κοινωνία. Γι’αυτό και μισούν στην πραγματικότητα ότι γεννήθηκε και μεγαλούργησε σε αυτόν τον τόπο.

Τελειώνοντας ο τρόπος που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας το θέμα της στρατιωτικής θητείας και γενικά το ζήτημα της υπεράσπισης της πατρίδας απο ιδεολογική σκοπιά δείχνει το κατάντημα μιας κοινωνίας η οποία όσο πιο πολύ μπαίνει στο τούνελ της ιδεολογικής της αλλοτρίωσης τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να «πέσει» σε έναν τοίχο που θα την διαλύσεί μια και καλή παρα να βρεί την πολυπόθητη πνευματική έξοδο που θα την οδηγήσει σε καλύτερες μέρες καθώς και στην εθνική, πολιτιστική και πνευματική επιβιωσή της.
_________________
Δημήτριος Ν

[Anathema]

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ:ΛΕΙΨΑΝΔΡΙΑ ΣΤΙΣ ΜΑΧΙΜΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ: ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΕΡΟΠΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΟΠΛΙΤΕΣ

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΧΑΚΙ ΜΕ ΦΟΥΣΤΑ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ

ΛΕΙΨΑΝΔΡΙΑ ΣΤΙΣ ΜΑΧΙΜΕΣ ΘΕΣΕΙΣ – ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΣΤΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ

Σε μεικτή δύναμη ανδρών και γυναικών τείνουν να εξελιχθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Η επαγγελματοποίηση του στρατού προσελκύει όλο και περισσότερες γυναίκες, ακόμη και σε μάχιμες «σκληρές» ειδικότητες, στις οποίες πλέον η λειψανδρία είναι κυριολεξία. Εκτιμάται δε ότι, καθώς διευρύνονται ο θεσμός των επαγγελματιών οπλιτών και οι σχολές υπαξιωματικών, οι γυναίκες θα υπερισχύσουν των ανδρών συναδέλφων τους, ακόμη και σε θέσεις στις οποίες δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Οι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων σηκώνουν τα χέρια ψηλά, ενώ συνάδελφοί τους από άλλες χώρες ρωτούν σαρκαστικά: « Μα βαλθήκατε να διαλύσετε τον στρατό σας;»

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΕΡΟΠΛΙΑ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ

Μια στρεβλή αντίληψη περί ισότητας των φύλων οδηγεί σε ανισορροπίες στη σύνθεση των επαγγελματιών οπλιτών, χωρίς να λύνει το πρόβλημα της λειψανδρίας στις μάχιμες θέσεις

Του Μάνου Ηλιάδη

Σε μία μεικτή δύναμη ανδρών και γυναικών τείνουν να εξελιχθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την ανάσχεση ενός φαινομένου – αποτέλεσμα μίας παρενέργειας εκ της προϊούσης επαγγελματικοποιήσεως του στρατεύματος – που τείνει να λάβει ανησυχητικές διαστάσεις.

Το θέμα αυτό δεν απασχολεί για πρώτη φορά τον ΚτΕ (Κόσμο του Επενδυτή). Στο φύλλο του της 15.11.2003 («Πόσες γυναίκες έχει ανάγκη το Στράτευμα») έχει επισημάνει ότι ο συνολικός τους τότε αριθμός (6.880, εκ των οποίων 3.524 στον Στρατό Ξηράς, 1.800 στο Π.Ν., 1.460 στην Π.Α και άλλες 100 σε άλλα κοινά Σώματα) είχε εξαντλήσει την πραγματική του χρησιμότητα, που είναι η απελευθέρωση των ανδρών από μη μάχιμες υπηρεσίες και η ένταξή τους σε μάχιμες.

Τη δεύτερη φορά που ασχολήθηκε με το θέμα η στήλη («ΚτΕ» 6 Οκτωβρίου 2007), είχε επισημανθεί το εντυπωσιακό φαινόμενο των 47 αποφοίτων της 43ης σειράς της Σχολής Διοικητικών Υπαξιωματικών (ΣΥΔ) της Π.Α. Η υπεροχή των γυναικών αποφοίτων έναντι των ανδρών συναδέλφων τους (35 γυναίκες, έναντι μόνο 12 ανδρών (σχέση 3:1), η οποία εκάλυπτε πλέον και μάχιμες ειδικότητες (π.χ. αμύνης αεροδρομίων) είχε επισημανθεί από τη στήλη με σχόλιο ότι ήταν μάλλον καιρός να εξετάσουμε τι γίνεται και σε άλλους στρατούς, πριν αφήσουμε την κατάσταση αυτή να εξελιχθεί ως έχει. Σημειώνεται ότι πέρυσι, στην αντίστοιχη σχολή του Σ.Ξ. (ΣΜΥ =Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών), η πλειοψηφία των αποφοίτων ήταν πάλι γυναίκες (128 γυναίκες έναντι 124 ανδρών).

Το φαινόμενο δεν θα ήταν τόσο ανησυχητικό αν περιοριζόταν μόνο σε στελεχικό δυναμικό, διότι στις περισσότερες μη μάχιμες ειδικότητες οι γυναίκες υπαξιωματικοί, για παράδειγμα, αν δεν είναι συχνά καλύτερες, τουλάχιστον δεν υστερούν σε τίποτε των ανδρών συναδέλφων τους.

Τα τελευταία όμως στοιχεία, που άρχισαν ήδη να απασχολούν έντονα την ηγεσία του Στρατού Ξηράς, δείχνουν ότι η κατάσταση αυτή έχει επεκταθεί ήδη σε ανησυχητικό βαθμό στις τελευταίες προσλήψεις ΕΠΟΠ. Έναν θεσμό, δηλαδή, με το οποίο υποτίθεται ότι η χώρα θα επέλυε, μεταξύ άλλων (επάνδρωση σύγχρονων οπλικών συστημάτων απαιτούντων μακροχρόνια εκπαίδευση), και το πρόβλημα της λειψανδρίας (μειωμένες αποδόσεις, κλάσεων κ.λ.π.).

Αντί άλλων σχολίων, παραθέτουμε ορισμένα μόνο στοιχεία που καταδεικνύουν μια σαφέστατη παραμόρφωση της καταστάσεως εκ της ανεξέλεγκτης εισαγωγής του θεσμού των επαγγελματιών στρατιωτών και των προσφάτων αποφάσεων της δικαστικής εξουσίας περί της ισότητος των γυναικών σε κάθε πρόσληψη του Δημοσίου.

Συνοπτικά, επί συνόλου 1.987 επαγγελματιών οπλιτών που προσέλαβε ο Σ.Ξ. τον περασμένο Οκτώβριο, οι 1.095 ήταν άνδρες και οι 883 γυναίκες, με τα αντίστοιχα ποσοστά να είναι 55.4% και 44,6%. Και επισημαίνεται, εδώ το θέμα δεν αφορά υπαξιωματικούς (άσχετα αν οι περισσότεροι από τους ΕΠΟΠ εξελίσσονται αργότερα και παραπάνω), αλλά απλούς οπλίτες και δη σε τέτοιες απαιτητικές και «σκληρές» μάχιμες ειδικότητες, όπως τυφεκιοφόρος Ειδικών Δυνάμεων (!), ειδικών αποστολών Ειδικών Δυνάμεων , υπηρέτης (χειριστής) ελαφρύ οπλισμού Πεζικού (πολυβόλων πυροβόλων), υπηρέτης όλμων, πλήρωμα αρμάτων μάχης, πλήρωμα ερπυστριοφόρων, υπηρέτης αντιαρματικών όπλων, υπηρέτης αντιαεροπορικού πυροβολικού, υπηρέτης πολλαπλών εκτοξεύσεων ρουκετών (MLRS) και πλείστα όσα.

Ανατροπή

Αν τα παραπάνω φαίνονται ήδη παράξενα, τα ποσοστά ανδρών και γυναικών που καλύπτουν τέτοιες αμιγώς μάχιμες ειδικότητες είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά. Παραθέτουμε, στον παρακάτω πίνακα, ορισμένα μόνο από αυτά, για να γίνει κατανοητή η κατάσταση προς την οποία σύντομα θα καταλήξει ο Ε.Σ., αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα:

Ειδικότητα: Πλήρωμα Ερπυστριοφόρου
Άνδρες:83 Ποσοστό:52%
Γυναίκες 77 Ποσοστό 48%

Ειδικότητα: Υπηρέτης Πολυβόλου
Άνδρες 147 Ποσοστό 49%
Γυναίκες 153 Ποσοστό 51%

Ειδικότητα: Πλήρωμα Αρμάτων
Άνδρες 55 Ποσοστό 46%
Γυναίκες 65 Ποσοστό 54%

Ειδικότητα: Πλήρωμα Ερπυστρ. ΤΘ
Άνδρες 11 Ποσοστό 55%
Γυναίκες 9 Ποσοστό 45%

Ειδικότητα: Υπηρέτης Α/Α πυροβολ.
Άνδρες 25 Ποσοστό 45%
Γυναίκες 31 Ποσοστό 55%

Σε ορισμένα Σώματα, π.χ. Υλικού Πολέμου και Υγειονομικού, οι γυναίκες ΕΠΟΠ κατέλαβαν αντίστοιχα τα συντριπτικά ποσοστά 74,3% και 91,1%. Τα ποσοστά γυναικών επαγγελματιών οπλιτών στα Όπλα είναι εξίσου εντυπωσιακά. Ενδεικτικώς αναφέρεται ότι τα ποσοστά γυναικών στα Όπλα (και όχι Σώματα) ήταν (στον τελευταίο διαγωνισμό ΕΠΟΠ) 49,8% για το Πεζικό, 45,7 για τα Τεθωρακισμένα, 55,4% για το Πυροβολικό, 50% στις Διαβιβάσεις και 14,4% στις Ειδικές Δυνάμεις!

Περιέργως, σε ορισμένα Σώματα, όπου θα ανέμενε να δει κανείς υψηλά ποσοστά γυναικών, συμβαίνει το αντίθετο, όπως για παράδειγμα στο Τεχνικό Σώμα, όπου το ποσοστό γυναικών είναι 0%, ή στο Σώμα Εφοδιασμού Μεταφορών (16,3%), ενώ σε άλλα, όπως του Γεωγραφικού, το ποσοστό είναι πάλι αυξημένο (60%), ή Έρευνας Πληροφορικής (50%).

Μία προβολή στο μέλλον της εικόνας αυτής, ιδίως αν ο αριθμός των ΕΠΟΠ ξεπεράσει τον αρχικώς εγκριθέντα αριθμό ων 25.000 και αυξηθεί στις 40.000, δίνει μία αρκετά προβληματική εικόνα. Συγκεκριμένα, τηρουμένων των σημερινών αναλογιών, επί οροφής 93.500 ανδρών, ο Ε.Σ. θα διαθέτει 40.000 ΕΠΟΠ, εκ των οποίων οι 20.000 και πλέον θα είναι γυναίκες, ένας αριθμός εξωφρενικός για έναν στρατό με τόσο μικρή οροφή.

Βασίλισσα Αρτεμισία

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι εξ’ όσων γυναικών κατορθώσουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο των σωματικών δοκιμασιών (όπου το 50% των υποψηφίων γυναικών αποτυγχάνει), στη συνέχεια δεν υστερούν καθόλου των ανδρών υποψηφίων σε γνώσεις ή δεξιότητες, όπως τουλάχιστον δείχνουν τα προαναφερθέντα ποσοστά επιτυχίας τους.

«Αι γυναίκες γεγόνασιν άνδρες», λοιπόν, για να θυμηθούμε και τη γνωστή ρήση του Πέρση βασιλέα στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, βλέποντας τη βασίλισσα Αρτεμισία να διευθύνει στον στόλο της; Σίγουρα όχι.

Και αντί να καταθέσουμε τις αυτονόητες αντιρρήσεις μας ως προς τη φυσική τους κατάσταση, τις ιδιαιτερότητες του φύλου τους και την ψυχολογική καταλληλότητα να ανταπεξέλθουν στις ακραίες καταστάσεις ενός πολέμου, θα παραπέμπαμε στον τρόπο που χρησιμοποιούνται από τις Ε.Δ. άλλων χωρών (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ).

Ο γενικός κανόνας εκεί είναι οι γυναίκες να υπηρετούν σε θέσεις υποστηρίξεως (διοικητικά καθήκοντα, γραμματεία, εφοδιασμός, εκπαίδευση ανδρών συναδέλφων τους, μηχανικοί αεροσκαφών κ.λ.π.), αλλά ουδέποτε τις εκθέτουν στις κακουχίες και κυρίως στους άμεσους και απείρως μεγαλύτερους κινδύνους της μάχης. Οι λόγοι προς τούτο μάλλον είναι ευνόητοι αλλού, αλλά προφανώς όχι και στη χώρα μας, όπου κυριαρχεί η «ρεαλιστική» αντίληψη ότι ο πόλεμος δεν πρόκειται να γίνει και οι Ε.Δ. θεωρούνται πλέον μία ακόμη λύση στο πρόβλημα της επαγγελματικής αποκαταστάσεως ανδρών και γυναικών.

Τα δικαστήρια

Το οπωσδήποτε σοβαρό αυτό πρόβλημα που μας προέκυψε από την έλλειψη εμπειρίας, την αλόγιστη εισαγωγή και κυρίως εφαρμογή του θεσμού των επαγγελματιών στρατιωτών, καθώς επίσης και από τις πρόσφατες αποφάσεις των δικαστηρίων περί ισότητος των γυναικών στις προσλήψεις και των Ε.Δ., είναι προφανές ότι δεν μπορεί να μείνει έτσι.

Η επικαλούμενη, άλλωστε, ισότητα των γυναικών δεν έχει καμία ουσιαστική βάση, διότι, αν πράγματι ίσχυε, θα έπρεπε να αυτές να στρατεύονται υποχρεωτικώς όπως και οι άνδρες, ένα θέμα που οποτεδήποτε και αν ετέθη, έστω και ακαδημαϊκώς ή ακροθιγώς, προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις από το σύνολο των γυναικών, των σωματείων τους και γενικότερα το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Με τον τρόπο αυτό όμως, με τις γυναίκες εκτός υποχρεωτικής και μη αμειβόμενης θητείας των ανδρών αλλά επί ίσοις όροις απασχολούμενες στις αμειβόμενες θέσεις επαγγελματιών οπλιτών, με την υποσυνείδητη πίστη ότι έτσι κι αλλιώς πόλεμοι δεν γίνονται στην εποχή μας, η κατάσταση αυτή εκφεύγει των ορίων της ισότητας και αποκτά άλλες διαστάσεις.

Διαστάσεις που δείχνουν την παραμόρφωση του θεσμού των ΕΠΟΠ, ο οποίος εισήχθη κυρίως, για την αντιμετώπιση του προβλήματος της επανδρώσεως των μονάδων εκ της λειψανδρίας, και από την έλλειψη ανδρών – και όχι γυναικών – μαχητών. Η λύση για το πρόβλημα, προφανής: τουλάχιστον για τις θέσεις μάχιμων ΕΠΟΠ, η μοριοδότηση των ανδρών που έχουν ήδη υπηρετήσει τη θητεία τους να είναι τέτοια, ώστε να αποκλείονται οι γυναίκες. Θα το δούμε το πρόβλημα τώρα ή θα το αφήσουμε και αυτό έτσι μέχρι να γίνει ένα ακόμη από τα πλείστα άλλα προβλήματα των Ε.Δ.;

«Με….μανικιούρ στις ερπύστριες;»

Τα παραδείγματα που επικαλούνται αξιωματικοί που μίλησαν στον «ΚτΕ» είναι κάτι περισσότερο από ευνόητα. Ως πλήρωμα αρμάτων (όπου οι γυναίκες ΕΠΟΠ κατέλαβαν το 54% των θέσεων), μία γυναίκα θα πρέπει, αν χρειαστεί, να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γεμιστής του πυροβόλου του άρματος, το βάρος των βλημάτων του οποίου. Π.χ. για τα DMS53, είναι 21,4 κιλά, ενώ για το Μ830 είναι 22,3 κιλά. Το βλήμα αυτό μία γυναίκα θα πρέπει να το πάρει και να το τοποθετήσει στο κλείστρο του πυροβόλου και εν συνεχεία να το ωθήσει – με το ένα χέρι – μέχρι τέρμα μέσα, διαφορετικά δεν θα υπάρξει η αναγκαία σφήνωση του κλείστρου, με αποτέλεσμα το βλήμα να μην μπορεί να πυροδοτηθεί. Μπορεί μία γυναίκα να το επιτύχει αυτό με το ένα χέρι, και μάλιστα μέσα στο περιορισμένο χώρο του άρματος;
Ως πλήρωμα ερπυστριοφόρου Πεζικού (οι γυναίκες ΕΠΟΠ κατέλαβαν το 48% των θέσεων) το συχνό φαινόμενο θραύσεως της ερπύστριας (πράγμα που φυσικά ισχύει και για τα άρματα μάχης) δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με πλήρωμα γυναικών. Για όσους γνωρίζουν πόσο επίπονη εργασία είναι και τι μυϊκή προσπάθεια απαιτείται για να αποκατασταθεί το πρόβλημα ή η δύναμη που χρειάζεται για αντικατάσταση π.χ., ενός τροχού λη τυμπάνου άρματος, η ιδέα της συμμετοχής γυναικών ως πληρωμάτων αρμάτων προκαλεί από απορίες μέχρι γέλια.

Αν πάμε στο Πεζικό, όπου οι γυναίκες ΕΠΟΠ προσελήφθησαν ως υπηρέτες πολυβόλων (51%) κ.λ.π., τα πράγματα είναι εξίσου προφανή. Διότι μια γυναίκα χειριστής πολυβόλου, π.χ. ενός MG-3, θα πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρει στον ώμο της – όπως και οι άνδρες συνάδελφοί της – ένα όπλο βάρους 10-12 κιλών, χωρίς να υπολογίσουμε τον τρίποδα ή το βάρος της εξαρτύσεως, κράνους κ.λ.π., και τούτο σε αποστάσεις που συχνά εξαντλούν ακόμα και άνδρες. Το ίδιο ή ακόμα χειρότερο συμβαίνει και με τις γυναίκες υπηρέτες όλμων (57% γυναίκες στον τελευταίο διαγωνισμό), όπου το βάρος του όλμου κατά τη μεταφορά του όσο και των βλημάτων του (ιδίως του όλμου των 4,2΄΄) για την εκτέλεση της βολής θέτουν προφανέστατα εμπόδια.

Πέραν αυτών, αρκετές από τις γυναίκες ΕΠΟΠ αναμένεται να εξελιχθούν σε μερικά χρόνια στον βαθμό του λοχία και επιλοχία και στο Πεζικό, για παράδειγμα θα υπάρχει πιθανότητα να τους ανατεθούν καθήκοντα ομαδάρχη. Σε μια τέτοια περίπτωση , φαντάζεται κανείς μια γυναίκα που σήμερα πέρασε μετά βίας τις αθλητικές δοκιμασίες, αλλά σε μερικά χρόνια θα είναι πολύ πιο δυσκίνητη από σήμερα, να οδηγήσει την ομάδα της σε μια επίθεση για κατάληψη ενός σώματος;

Τα παραδείγματα άπειρα. Αλλά αντί τούτων θα παραθέσουμε τα σχόλια άλλων στρατών του ΝΑΤΟ, τα οποία συνοψίζοντας στα εξής απλά λόγια: «Εμείς βγάζουμε πλέον τις γυναίκες από τον στρατό, αφού είδαμε τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν, κι εσείς αρχίσατε να τις βάζετε τώρα;».

Ακόμα πιο χαρακτηριστικό ήταν το σχόλιο του Ιταλού διοικητή της σχολής υπαξιωματικών της χώρας του όταν, κατά πρόσφατη επίσκεψή του στην αντίστοιχη δική μας (ΣΜΥ), βλέποντας το πλήθος του…γυναικόκοσμου, γύρισε και είπε έκπληκτος στους Έλληνες συναδέλφους του: «Μα, εσείς τρελαθήκατε τελείως; Βαλθήκατε να διαλύσετε τον στρατό σας;».

Πηγή: Κόσμος του Επενδυτή
Σάββατο 12 – Κυριακή 13 Απριλίου 2008
Αρ.φυλ.282
Σελ.40-41

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2008/04/blog-post_16.html

[Λιγόδωρας]

Το παράδοξο ποιο είναι? Ότι ενώ από τη μία η κυβέρνηση της ΝΔ συμπράττει με τα υπόλοιπα κόμματα στη λογική των "ανοικτών συνόρων" αποδεχόμενη πλήρως τις προσταγές της παγκοσμιοποίησης,από την άλλη εξετάζει το ενδεχόμενο θητείας από τα 18!! Υποτίθεται ότι ο στρατός έχει την αποστολή "να διαφυλάσσει την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια της πατρίδος εν καιρώ πολέμου". Αλλά αυτό το πράγμα είναι εντελώς ασυμβίβαστο με τα ανοικτά σύνορα και την πολυπολιτισμική κοινωνία που οραματίζονται οι "εκσυγχρονιστές"! Επομένως,μάλλον θα πρέπει να εξετάσουμε καλύτερα τις θέσεις του ΚΚΕ που θεωρεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο θα εφαρμοστεί με γνώμονα τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών και όχι του λαού...Άλλωστε,είναι αλήθεια ότι η ίδια η ΝΔ προεκλογικά(το 2004) δήλωνε μείωση στους 6 μήνες θητείας. Τώρα φαίνεται ότι αυτές οι διακηρύξεις ξεχάστηκαν! Ας μην κρυβόμαστε πλέον όμως πίσω από το δάκτυλο μας..Είναι ευρύτατα γνωστό ότι το "βύσμα" βρίσκει τέλεια εφαρμογή στον ελληνικό στρατό και οι πάντες κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να λουφάρουν. Το ψάρι ωστόσο βρωμάει από το κεφάλι,έτσι αν πραγματικά το κράτος ήθελε να υπηρετούν οι νέοι θα είχε φροντίσει να πατάξει όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα! Μήπως ξεχάσαμε επίσης την υπόθεση Γιαννακόπουλου?? Από αυτό και μόνο γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχει ισοπολιτεία και ο στρατός στην εποχή μας χρησιμεύει αποκλειστικά στις επιδιώξεις και την υπεράσπιση της αστικής τάξης!! Αυτά σα σκέψεις ενός απλού πολίτη πάνω στο θέμα και επέκτασης στα όσα ορθά διατυπώθηκαν προηγουμένως...