Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το ΄21: Φέτος μια επέτειος τριπλά τραγική...

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 24, 2020 9:37 am    Θέμα δημοσίευσης: Το ΄21: Φέτος μια επέτειος τριπλά τραγική... Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το ΄21: Φέτος μια επέτειος τριπλά τραγική…



Άλλη μια επέτειος για την Επανάσταση του ΄21!

Μια επέτειος τριπλά τραγική!

Από τη μια έχουμε μετατραπεί σε αποικία του 4ου Ράιχ και σε μια «χωματερή» νέων δούλων. Δηλαδή από την Επανάσταση του 1821 και την Εθνική Απελευθέρωση φτάσαμε σε μια νέα εθνική υποδούλωση…


Και από την άλλη; Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 διορίστηκε από την κυβέρνηση, με τη συναίνεση όλων των μνημονιακών κομμάτων, Επιτροπή με πρόεδρο τη Γιάννα Αγγελοπούλου!!!

Το ένα δράμα συμπληρώνεται από το άλλο. Η νέα εθνική μας υποδούλωση συμπληρώνεται από μια Επιτροπή που θα προσαρμόσει το ΄21 στα καλούπια και τις ιδέες του νέου ραγιαδισμού…

Γιατί μόνο αφελείς δεν μπορούν να αντιληφτούν ότι η Επιτροπή Αγγελοπούλου για το ’21, υπηρετεί τις δόλιες επιδιώξεις πλαστογράφησης του ’21 και αποτελεί μια νέα «ομάδα κρούσης» των αποδομητών της Ιστορίας μας και της προσαρμογής της στις μυθολογίες της Παγκοσμιοποίησης.

Γνωστές μυθολογίες: Αυτές της παραχάραξης του ΄21 και της προσαρμογής του στα σημερινά ασφυκτικά καλούπια της ΕΕ και της συνακόλουθης Νέας Κατοχής της χώρας μας.

Μυθολογίες οι οποίες επί δεκαετίες βομβαρδίζουν τον ελληνικό λαό, διότι εδώ και δεκαετίες το ΄21 βρίσκεται υπό διωγμό. Και βρίσκεται υπό διωγμό ακριβώς γιατί η ΟΥΣΙΑ και η «ΨΥΧΗ» του ΄21 είναι το αίσθημα της Ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, τα οποία όχι μόνο δεν έχουν ατροφήσει, αλλά είναι βαθιά χαραγμένα στην ελληνική λαϊκή συνείδηση.

Και το σπουδαιότερο: Γίνονται, όπως ήδη τονίσαμε, δραματικά επίκαιρα, ακριβώς διότι ζούμε μία νέα εθνική σκλαβιά: Τη σκλαβιά του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και των νέων δομών εξουσίας (ΕΕ, ευρώ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, 4ο Ράιχ)…

Τριπλή διάσταση της τραγικότητας:

Σ’ αυτήν την επέτειο ζούμε δραματικά και τη «σκλαβιά» της «Πανδημίας»: Την τρομοκρατική δικτατορία της «Έκτακτης Ανάγκης».

Σήμερα, το ΄21 ενοχλεί ιδιαίτερα. Οι σύγχρονοι ραγιάδες δεν μπορούν να ανεχτούν το «Ελευθερία ή Θάνατος»: το μήνυμα που βελονιάζει και πυροδοτεί τη «λαϊκή ψυχή»…

Το αίσθημα αυτό της Ελευθερίας επιχειρούν,
σήμερα, με πρόσχημα την «πανδημία», να το ποδοπατήσουν και να το συκοφαντήσουν, μετατρέποντας τον ελληνικό λαό σε μια μάζα άβουλη και υπάκουη, σε μια αγέλη ΠΛΗΡΩΣ υποταγμένη στις εντολές και διαταγές των δημίων της…

Γέμισαν οι τηλεοπτικές οθόνες από μικρούς Φύρερ και αυθάδεις σατράπες (πολιτικούς και δημοσιογράφους) που κουνάνε απειλητικά το δάκτυλο στον ελληνικό λαό, τον λιθοβολούν βάναυσα, τον «πελεκίζουν» και τον συκοφαντούν…

Ο λόγος; Συνεχίζει να παραμένει απείθαρχος απέναντι στις διαταγές και τους εκβιαστικούς εκφοβισμούς.


Το πρόσχημα: Η «πανδημία»…

Αυτοί λοιπόν που είναι οι υπεύθυνοι για την αποσάθρωση της χώρας, των εθνικών της αντιστάσεων και του συστήματος Υγείας, αυτοί που εξαθλίωσαν ανελέητα τον ελληνικό λαό, αυτοί που είναι οι δήμιοί του, οι θύτες, ΒΡΙΖΟΥΝ τα θύματα για την απειθαρχία τους και την ανυπακοή τους

Στην ουσία τα βρίζουν και τα τρομοκρατούν για το ΑΙΣΘΗΜΑ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ που βελονιάζει ΑΚΟΜΑ την «ελληνική ψυχή»…

Αυτό το «Αίσθημα Ελευθερίας»
του ελληνικού λαού θέλουν να τσακίσουν, να τσαλαπατήσουν και να ταπεινώσουν, προκειμένου να τον μετατρέψουν σε ΡΑΓΙΑ: Δηλαδή σαν τα μούτρα τους…

Η φετινή, συνεπώς, επέτειος για το ’21, συνδυάζει πολλαπλές τραγωδίες. Ιδιαίτερα την τραγωδία της νέας εθνικής μας υποδούλωσης και την τραγωδία της ραγιάδικης χειραγώγησής μας και ΥΠΟΤΑΓΗΣ μας, με αφορμή τον Κορονοϊό…

Σχετικά τώρα με την Επανάσταση του 1821 έχουμε γράψει πολυάριθμα κείμενα. Θα τα βρείτε τα περισσότερα εδώ:
http://resaltomag.blogspot.com/search?q=%CE%97+%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7+%CF%84%CE%BF%CF%85+1821


Εδώ απλώς θα υπογραμμίσουμε τούτο:

Το ΄21 παραμένει και σήμερα η φλόγα που ανάβει στις καρδιές των υποδουλωμένων λαών γενναία αισθήματα ελπίδας και ηρωισμού. Μια φλόγα που πυροδοτεί και σήμερα τον ελληνικό λαό να βγει από τη νάρκη του και να τινάξει από πάνω του όλους αυτούς που εμπορεύονται την τύχη του και τη ζωή του…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 25, 2020 11:27 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Γιατί τόση λύσσα εναντίον των Κρυφών Σχολειών;




Οι μυθολογίες της Παγκοσμιοποίησης, όπως έχουμε αναλύσει κουραστικά, είναι «προσαρμοσμένες» στις επιδιώξεις και στους στόχους του ΥΠΕΡ-εθνικού κεφαλαίου. Ένας από τους κυρίαρχους και στρατηγικούς στόχους είναι η υπονόμευση και η άλωση των εθνικών κρατών…

Σ’ αυτόν τον στρατηγικό στόχο της Νέας Τάξης, αντιστοιχούν και οι ποικίλες και πολύχρωμε μυθολογίες: Της αποδόμησης της Ιστορίας των εθνικών κοινωνιών, της κατασκευής των ιδεολογημάτων του «αντί-εθνικισμού» και πολλά άλλα…


Στη χώρα μας βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο, εδώ και δεκαετίες, η Επανάσταση του 1821.

Εδώ έχει συντελεστεί ένα σταθερό συναινετικό ΜΕΤΩΠΟ όλων των αποχρώσεων του «Εθνομηδενισμού»: Από δεξιούς νεοφιλελεύθερους, από νεοφιλελεύθερους του «εκσυγχρονισμού» και της «αριστεράς», καθώς και από υστερικούς της «κομμουνιστικής» και «αριστερίστικης» ρητορικής…

Αυτά τα «κομμουνιστικά» και «αριστερίστικα» απολιθώματα της ξύλινης, αντικαπιταλιστικής και τσιτατολογικής φρασεολογίας, κτυπούν λυσσαλέα ό,τι σχετίζεται με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Με ιδιαίτερο φανατισμό, που αγγίζει τα όρια της παθολογικής εμμονής, επιχειρούν να αποδείξουν ότι το Κρυφό Σχολειό αποτελεί «μύθο», ή στην καλύτερη περίπτωση «θρύλο»…

Το ιδιαίτερο μένος εναντίον των Κρυφών Σχολειών απορρέει από τις πολιτικές ψυχώσεις τους εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αποδομούν, λυσσωδώς, τα Κρυφά Σχολειά, ακριβώς διότι αυτά αναδεικνύουν τον αγωνιστικό και πρωτεύοντα ρόλο της Ορθοδοξίας…

Φυσικά, εδώ, αποδομούν και την ιστορική διαλεκτική, αλλά και την ίδια την πρόσφατη ιστορική μας εμπειρία στα χρόνια της χούντας. Διότι μορφές Κρυφών Σχολειών δημιουργούνται, ΠΑΝΤΑ, από αγωνιστές, σε καταστάσεις δικτατορικών καθεστώτων.

Οι κρυφές συναθροίσεις κάτω από δικτατορικά καθεστώτα, μια μορφή κρυφού σχολείου δεν είναι; Η ιστορία των λαϊκών αγώνων και η πρόσφατη αγωνιστική αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών είναι γεμάτη από «κρυφά σχολεία».

Αλλά αυτοί
οι υστερικοί «μαρξιστές» αγνοούν και τη διαλεκτική της Τέχνης και της προφορικής παράδοσης…

Η Τέχνη και η προφορική παράδοση (που τα Κρυφά Σχολειά τις διαπερνούν), όπως και ο Θρύλος, αποτυπώνουν, ΠΑΝΤΑ, πτυχές της πραγματικότητας, δεν δημιουργούνται στον αέρα.

Αδιάψευστοι μάρτυρες, επίσης για την ύπαρξη των Κρυφών Σχολειών, είναι τα τοπωνύμια. Στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στη Βοιωτία, στις Κυκλάδες, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία, στη Μικρά Ασία, παντού όπου έζησε ο Ελληνισμός διασώζεται ακόμη το τοπωνύμιο του Κρυφού Σχολειού.

Δεν μπορεί σε τόσα διαφορετικά μέρη να …έπαθαν οι κάτοικοι ομαδική παράκρουση!

Η προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά διέσωσε στην ιστορική αλήθεια για το Κρυφό Σχολειό.

Μια αλήθεια που περιγράφει και ο Φωτάκος (υπερασπιστής του Κολοκοτρώνη), όταν στα Απομνημονεύματά του αναφέρει ότι η Παιδεία επί τουρκοκρατίας ήταν στα χέρια των ιερέων και όλα αυτά: «εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους»!

Επίσης στα «Κολλυβογράμματα» του Μιχαήλ Περάνθη βρίσκουμε την αλήθεια των Κρυφών Σχολειών…


Διαβάστε εδώ:
http://resaltomag.blogspot.com/2010/03/blog-post_1920.html


Ένας, ωστόσο, ιστορικός υπεράνω υποψίας είναι ο Σβορώνος.


Γράφει στο βιβλίο του: «Το Ελληνικό έθνος - Γένεση και διαμόρφωση του νέου Ελληνισμού»:


«Οι αξιόλογες προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την εκπαίδευση, η οποία στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της, οι αγώνες της για τη διαφύλαξη της Χριστιανικής πίστης και την καθαρότητα της Ορθοδοξίας, τα μέτρα για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, αποτελούν θεμελιακή συμβολή για την διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Οι Νεομάρτυρες, συχνό φαινόμενο της εποχής, που δέχονται τον μαρτυρικό θάνατο για την Χριστιανική πίστη, είναι συγχρόνως και οι πρώτοι εθνικοί ήρωες του νέου Ελληνισμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται επικεφαλής έτσι, των δυνάμεων που οργανώνουν την άμυνα του Ελληνισμού και εξασφαλίζουν την διατήρησή του μέσα στις δύσκολες συνθήκες της κατάκτησης και συνδέεται άρρηκτα με το έθνος.»

Διαβάζουμε ακόμα στο βιβλίο του: «Επισκόπηση της νεοελληνικής Ιστορίας»:

«…Η εκκλησία, όταν πέρασε το πρώτο χτύπημα της κατάκτησης, θα συνεχίσει το έργο της ανασυγκρότησης της πνευματικής ζωής των Ελλήνων. Παρά τις διαμάχες ανάμεσα στο Πατριαρχείο και στην κάστα των αρχόντων της Κωνσταντινούπολης, η Εκκλησία παραμένει σε όλη την περίοδο απ’ το ιε΄ ως ιζ΄ αι., η κατευθυντήρια δύναμη του Έθνους, Επικεφαλής της εθνικής αντίστασης σε όλες τις μορφές της, εργαζόμενη για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, συμμετέχοντας σ’όλες τις εξεγέρσεις ακόμα και διευθύνοντάς τες (έχει να δείξει μεγάλο αριθμό νεομαρτύρων, που είναι σύγχρονα και ήρωες της χριστιανικής πίστης και της εθνικής αντίστασης), ρυθμίζει επίσης την πνευματική ζωή…».

Στη συνέχεια θα δημοσιεύουμε μια καταλυτική μαρτυρία του Κακριδή που γκρεμίζει το μύθο των μυθολόγων που έχουν λυσσάξει με το Κρυφό Σχολείο…


_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Εξόριστος



Ένταξη: 22 Ιαν 2007
Δημοσιεύσεις: 457

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 25, 2020 8:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Μύθος ή θρύλος το Κρυφό σχολειό;
Γράφει: Ο Φ. Ι. Κακριδής
Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Το ΒΗΜΑ, 22/02/1998



Εχοντας ζήσει πολλά χρόνια στην Ηπειρο δυσκολευόμουν πάντα να πιστέψω αυτό που τον τελευταίο καιρό με έμφαση υποστηρίζουν οι Ιστορικοί: ότι το «Κρυφό σχολειό» είναι καθαρός μύθος, με τη σημερινή έννοια της λέξης.

Προτιμούσα να το θεωρώ θρύλο,
πιστεύοντας ότι πρέπει να κρύβεται κάποια αλήθεια πίσω από τις λαϊκές διηγήσεις που ακούει κανείς συχνά από τους Καλογέρους ή την Εκκλησάρισσα, όταν επισκεφτεί, παράδειγμα, τη Μονή των Φιλανθρωπινών στο Νησί, της λίμνης των Ιωαννίνων κι άλλους πολλούς παρόμοιους τόπους μια αλήθεια που βέβαια δεν τη φανταζόμουν να ταυτίζεται με το Φεγγαράκι μου λαμπρό, ούτε με Το κρυφό σχολειό του Ν. Γύζη (1886) και το ομώνυμο ποίημα του Ι. Πολέμη (1900). Οτι δεν υπάρχουν ρητές μαρτυρίες, σύγχρονες με τη λειτουργία του Κρυφού σχολειού, το θεωρούσα πολύ φυσικό: ποιος και γιατί θα κατάγραφε στα χρόνια της δουλείας μια πατριωτική πράξη, που γινόταν άτυπα κι εθελοντικά πίσω από την πλάτη της τουρκικής εξουσίας;

Τελευταία, η αντίθετη άποψη υποστηρίχτηκε με πολλή γνώση και πειστικότητα από τον Αλκη Αγγέλου, στο βιβλίο του Το κρυφό σχολειό: Χρονικό ενός μύθου, Αθήνα (Εστία) 1997• τα επιχειρήματά του με είχαν σχεδόν πείσει, και ήμουν έτοιμος να δεχτώ ότι ο «μύθος» δημιουργήθηκε και διαδόθηκε ακριβώς όπως το περιγράφει, όταν η τύχη το 'φερε να διαβάσω ένα παλιό γαλλικό βιβλίο του R. Puaux, με τον τίτλο «Δυστυχισμένη Ηπειρος»1.

Ο συγγραφέας ήταν το 1913 ανταποκριτής της παρισινής εφημερίδας Καιροί, και το 1914 δημοσίεψε τις ανταποκρίσεις του από την απελευθερωμένη Ηπειρο. Στις 11 του Μάη επισκέφτεται το Αργυρόκαστρο, και στις 13 καταγράφει τα βιώματα και τις εντυπώσεις του.

Μεταφράζουμε:

«... Λίγο αργότερα, την ώρα που έγραφα, ο Μ. Ζωτίδης, που με φιλοξενούσε ένα αξιαγάπητο ηλικιωμένο γεροντοπαλίκαρο, που είχε κληροδοτήσει, όπως μου διηγήθηκαν, με τη διαθήκη του ολόκληρη την περιουσία του στα ελληνικά σχολεία του Αργυροκάστρου, και που είχε ακόμα φροντίσει το σπίτι του να χτιστεί έτσι, ώστε να μπορεί, αμέσως μετά το θάνατό του, να μετασχηματιστεί σε διδακτήριο μου ανάγγειλε την επίσκεψη μιας αντιπροσωπείας.

Φόρεσα γρήγορα το φοκόλ μου, γραβάτα και σακάκι, και συνάντησα τους επισκέπτες στο σαλόνι. Ηταν ο δάσκαλος, η δασκάλα, και μερικοί μαθητές.

Πρέπει να είχαν διαλέξει τα αγοράκια και τα κοριτσάκια που είχαν τα πιο καινούρια ρούχα. Οταν ρώτησα να μου πουν το επάγγελμα των γονιών τους, πληροφορήθηκα ότι δύο από τα τέσσερα αγόρια είχαν πατέρα ράφτη! Την ώρα που γυρόφερνε, σύμφωνα με το έθιμο, ο δίσκος με τα γλυκά, κουβεντιάζω με τους εκπαιδευτικούς. Η περιγραφή των προσπαθειών τους να συντηρήσουν την ελληνική ιδέα κάτω από τουρκική εξουσία προσπάθειες που τις περιγράφαν απλά, σαν να ήταν για κάτι τελείως φυσικό αποκάλυπταν χαρακτηριστικά αξιοθαύμαστα. Θα μπορούσε κανείς να αφιερώσει ένα ωραίο κεφάλαιο στο σώμα των ελλήνων δασκάλων της Ηπείρου που, αντιμετωπίζοντας τόσες αντιξοότητες και ταπεινώσεις, δεν έπαυαν γι' αυτό να προχωρούν το πατριωτικό τους έργο. Κανένα ελληνικό βιβλίο δε γινόταν δεκτό, αν είχε τυπωθεί στην Αθήνα. Επρεπε όλα να έρθουν από την Κωνσταντινούπολη. Η ελληνική ιστορία ήταν απαγορευμένη. Ετσι έκαναν συμπληρωματικές μυστικές παραδόσεις2, όπου χωρίς βιβλίο, χωρίς τετράδιο, ο μικρός Ηπειρώτης μάθαινε να γνωρίζει την πατρίδα μητέρα του, τον εθνικό του ύμνο, τα ποιήματα και τους ήρωές του. Οι μαθητές κρατούσαν στα χέρια τους τη ζωή των δασκάλων τους. Ενας λόγος αστόχαστος ή μια καταγγελία θα ήταν μοιραία. Δε μας συγκινούν αυτά τα διακόσια αγοράκια και τα διακόσια πενήντα κοριτσάκια, που αποδέχονταν τις ώρες της συμπληρωματικής διδασκαλίας σε ηλικία, όπου τα παιδιά τόσο αγαπούν τα διαλείμματα , για να μιλήσουν για την Ελλάδα, κι ύστερα γύριζαν σπίτι τους με σφραγισμένα χείλη και με το μυστικό ενθουσιασμό στην καρδιά τους;»


Δεν είμαι ειδικός• δεν ξέρω καν αν οι Ιστορικοί μας τις έχουν ήδη εκμεταλλευτεί τις άμεσες και σημαντικές πληροφορίες που δίνουν οι ανταποκρίσεις του Puaux και οι πολύτιμες φωτογραφίες που ο ίδιος τράβηξε και αναδημοσίεψε στα βιβλία του3, υποθέτω ναι. Ομως η συγκεκριμένη μαρτυρία βλέπω να αντιστοιχεί απόλυτα στην ιστορική αλήθεια για το Κρυφό σχολειό, όπως την φανταζόμουν.

Σίγουρα, οι τουρκικές αρχές επιτρέπαν τη λειτουργία ελληνικών σχολείων στην επικράτεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ναι, και μόνο στα Γιάννινα, από το 1647 ως το 1805 ιδρύθηκαν και λειτούργησαν πέντε τουλάχιστον ονομαστές σχολές! Σημαίνει αυτό ότι οι δάσκαλοί τους είχαν την ελευθερία να διδάξουν ελληνικό πατριωτισμό και μαχόμενη Ορθοδοξία από την έδρα; ή μήπως θα το θεωρούσαν περιττό;

Δεν είναι φυσικό πέρα από τα επίσημα μαθήματα να γίνονταν και κάποιες περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένες, άτυπες και κρυφές, «συμπληρωματικές παραδόσεις», σαν αυτές που ο Puaux διαπίστωσε ότι γίνονταν στο Αργυρόκαστρο στις αρχές του αιώνα; ή μήπως ο δάσκαλος κι η δασκάλα του Αργυροκάστρου βρήκαν, με την προσωρινή απελευθέρωση του τόπου τους, την ευκαιρία να πουν ψέματα στον ξένο δημοσιογράφο, διεκδικώντας για τον εαυτό τους τις τιμές που ο σχηματισμένος ήδη «μύθος» του Κρυφού σχολειού είχε αποδώσει στους πατριώτες δασκάλους και ιερωμένους της Τουρκοκρατίας;

Δεν είναι πιο λογικό να πιστέψουμε
ότι οι εκπαιδευτικοί του Αργυροκάστρου θέλησαν τότε, πιστεύοντας πως ο τόπος τους είχε οριστικά απελευθερωθεί, να αποκαλύψουν στο Γάλλο ανταποκριτή τα βάσανα και τους κινδύνους που είχαν περάσει, όσο με τη σειρά τους συνέχιζαν την πατριωτική παράδοση των προκατόχων τους;

Δεν ήταν άλλωστε αυτή ακριβώς η «άγραφη» διδακτική παράδοση που κράτησε στους σκοτεινούς αιώνες αναμμένη, απ' άκρη σ' άκρη της υπόδουλης Ελλάδας, τη σπίθα του Ελληνισμού και το κεράκι της Ορθοδοξίας;

Πολύ θα θέλαμε να ακούσουμε τη γνώμη των Ιστορικών.

1. Rene Puaux, Malheureuse Epire, Paris (Librairie Academique) 1914. Τώρα μαθαίνω ότι το βιβλίο έχει μεταφραστεί από τον Αχ. Γ. Λαζάρου, Δυστυχισμένη Ηπειρος, Αθήνα (Τροχαλία) χ.χ.

2. Alors on tenait des classes supplementaires secretes...

3. Από την Εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού μαθαίνω ότι έχει ακόμα δημοσιέψει ανταποκρίσεις με τίτλους: Εις τα Βαλκάνια, 1912-13 (1914), Από Σόφιας εις Τσατάλτζαν (1914), και Ο Αγγλικός στρατός επί της Ηπειρωτικής γης (1916).


Και άλλα κείμενα σχετικά διαβάστε τα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=23678#23678

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Ρεπόρτερ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 27, 2020 6:25 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ




Μερικοί αμφισβητούν την ιστορική υπόσταση των Κρυφών Σχολείων, με την αιτιολογία, όπως είπαμε, ότι η παιδεία δεν απαγορεύτηκε από την τουρκική αυτοκρατορία, γι' αυτό άλλωστε υπήρχαν οι τόσες ονομαστές σχολές του γένους.

Αλλά τα αμφισβητούν και για ένα ακόμα λόγο, από την «έλλειψη» ιστορικών ντοκουμέντων σχετικά με τα Κρυφά Σχολειά.

Για να δούμε όμως και επί του προκειμένου είναι έτσι τα πράγματα;


«Τα Κρυφά Σχολειά συνεχίζονται εκεί που οι τοπικοί πασάδες και μπέηδες μάχονται τους καλόγερους και τα γράμματα», μας λέει ο Αλ. Ελλάδιος το 1714.

«Ο Γέρο Μαλαξός (Πρωτόπαπας) δίνει μαθήματα κρυφά στο σπίτι του, μέσα σ' ένα εξαθλιωμένο γυμνό δωμάτιο», μας λέει στην Περιγραφή του ο Γκέρλαχ το 1752.

«Το Κρυφό Σχολειό δεν είναι θρύλος. Το συνετήρησε, παρά τις καταδιώξεις, ο βαθύτατος πόθος του τυραννουμένου έθνους να υπάρξει», βροντοφωνεί ο κριτικός - ακαδη¬μαϊκός - ιστορικός Δ. Κόκκινος.

Ο Μ. Πηγάς (1535-1602), λόγιος και Πατριάρχης Αλεξανδρείας, έκανε έκκληση στον τσάρο της Ρωσίας να φτιάξει σπουδαστήριο ελληνικών γραμμάτων στο βασίλειό του, γιατί στην Ελλάδα κινδυνεύει ν' αφανιστεί. η πηγή της σοφίας. (Ιστορία Ελλην. Έθνους).

Εδώ φαίνεται καθαρά ο διωγμός που πέρασαν τα ελληνικά γράμματα κυρίως, τον 15ο και 16ο αιώνα, οπότε και δημιουργήθηκαν αναγκαστικά τα Κρυφά Σχολειά, που λειτουργούσαν κατά περιόδους κυρίως στις περιοχές των αρματολών και κλεφτών και μάθαιναν τα «κλεφτόπουλα» γράμματα.

«Τα λίγα γράμματα που ξέρω, λέει ο γέρος του Μωριά, τα έμαθα από το "Ψαλτήρι" και το "Οχτωήχι" της εκκλησίας». Ασφαλώς σε κάποιο Μοναστήρι κρυφά. (Διήγηση συμβάντων ελληνικής φυλής). Και πράγματι, πώς ήταν δυνατό να φοιτήσει σε φανερό σχολείο ένας απόγονος των επικηρυγμένων Κολοκοτροναίων;

Χαρακτηριστικό για το πώς λειτουργούσαν τα «Κρυφά Σχολειά» είναι και το ακόλουθο γεγονός:

Όταν ο Ιμπραήμ σκορπούσε την κατα¬στροφή στην Πελοπόννησο, ο ιερομόναχος Δοσίθεος, μορφωμένος κληρικός της Ι. Μονής των άγιων Θεοδώρων Καλαβρύτων, πήρε τα παιδιά του Σχολείου των Καλαβρύτων, στο οποίο ήταν δάσκαλος, και τα πήγε και τα δίδασκε «εν τοις σπηλαίοις» του Χελμού. (Α. Δασκαλάκης, τομ. Γ «Περί Παιδείας»).

Τα φανερά λοιπόν σχολεία, σε αρκετές περιπτώσεις την περίοδο της τουρκοκρατίας, γίνονταν κρυφά. Έτσι δούλευαν οι καλογεροδάσκαλοι της εποχής εκείνης. Δεν έχαναν καμιά ευκαιρία για να διδάσκουν το γένος. Είχαν και μετέδιδαν τη συνείδηση ότι η «Πόλη» έπεσε και αλώθηκε μόνο τοπικά, όχι πνευματικά και εθνικά. Ο Χριστιανισμός και ο Ελληνισμός έμεναν άπτωτα και άτρωτα. Αυτά έτρεφαν και μόρφωναν το γένος μας.

Και πρώτος λόγος βέβαια για να λειτουργούν «Κρυφά Σχολειά» ήταν το «ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ».

Ο Δ. Ζακυνθηνός στην ιστορία του «Η τουρκοκρατία» σελ. 13 γράφει:

«Κατά τακτά διαστήματα ανά πενταετίαν επί Μωάμεθ του Β', βραδύτερον δε ανά τετραετίαν, τριετίαν η και συχνότερον, διετάσσετο η στρατολογία χριστιανόπαιδων επί τη βάσει των υπό των τοπικών η κοινοτικών αρχών τηρουμένων μητρώων. Οι στρατευόμενοι ήσαν συνήθως ηλικίας από δέκα μέχρι δεκαπέντε ετών».


Τα παιδιά, λοιπόν, που δεν θα υποτάσσονταν στο «παιδομάζωμα» ήταν αδύνατο να πηγαίνουν σε φανερά σχολεία...

Αλλά οι Τούρκοι, κατά περιόδους, όταν αγρίευαν —και αγρίευαν πολλές φορές— απαγόρευαν την ίδρυση σχολείων για να μη μορφωθεί και σηκώσει κεφάλι ο «ραγιάς». Κάθε τόσο, δηλαδή, αναιρούσαν τα περί ελεύθερης παιδείας.

Ο Ρίζος Νερουλός γράφει σχετικά, ότι «οι Τούρκοι απαγόρευαν αυστηρώς σε μερικές περιοχές την ίδρυση δημοσίων σχολείων από φόβο μήπως οι χριστιανοί μορφωμένοι γίνουν δούλοι επικίνδυνοι και δυσκολοκυβέρνητοι».

Έτσι, κατ' ανάγκη,
δημιουργούσαν οι μορφωμένοι Έλληνες δικές τους εστίες γραμμάτων κρυφά.
Και οι Έλληνες αυτοί, κατά κανόνα, όπως λέγει και ο εθνικός μας ιστορικός Κ. Παπαρργόπουλος, ήταν κληρικοί.

Ο Διονύσιος Θερειανός λέει χαρακτηριστικά ότι «Ή Ορθόδοξος Εκκλησία εθέρμανε τα ελληνικά γράμματα, καταψυγέντα εν καιροίς χαλεπωτάτοις».

Ό Παπαφλέσσας,
όπως γράφει ο «Λόγιος Ερμής» το 1819, συνιστά με επιστολή του στους κατοίκους της Πολιανής (στην Πελοπόννησο) να χρησιμοποιήσουν το Μοναστήρι της Σολομονής για Σχολείο... άλλοτε κρυφό και άλλοτε φανερό, ανάλογα με τις περιστάσεις.

Ο Νεόφυτος Μεταξάς,
μοναχός της ι. Μονής Πεντέλης επί τουρκοκρατίας και μετέπειτα Μητροπολίτης Αθηνών, ο οποίος και συνέχισε την παράδοση των μοναχών της Πεντέλης να διδάσκουν τα σκλαβόπουλα γράμματα, γράφει, μεταξύ των άλλων, ότι «οι εφημέριοι των μοναστηριών και των ενοριών διετήρησαν, άλλοτε κρυφά και άλλοτε φανερά, με την διδασκαλίαν της πατρίου γλώσσης την παρακαταθήκην (δηλαδή τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία) αμόλυντον και άμωμον».

Και σαν επιστέγασμα ας ξαναθυμηθούμε αυτό που μαθαίναμε από μικρά παιδιά και που το έκφρασε θαυμάσια η λαϊκή μούσα στα χρόνια της τουρκοκρατίας, και που αν δεν αποτελούσε πραγματικότητα δεν θα το 'κανε τραγούδι η παράδοση των ραγιάδων:

Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου να περπατώ
να πηγαίνω στο σχολειό
να μαθαίνω γράμματα,
γράμματα σπουδάγματα
του Θεού τα πράγματα.

Γύρω από τα θέματα αυτά γενικώς πολλές πληροφορίες μας δίνουν και τα έργα των ιστορικών Π. Καρολίδη, Κ. Παπαρρηγόπουλου, Σπυρ. Τρικούπη, Μιχ. Βολονάκη, Δ. Κόκκινου, Φραντζή, Γρηγ. Παπαμιχαήλ, Αθ. Βακαλόπουλου, Κ. Καιροφύλα, Αν. Γούδα, Κ. Σάθα, Πουκεβίλ - Γάλλου προξένου σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας την εποχή εκείνη. Δημ. Μπαλάνου, Γ. Σωτηρίου, Χρ. Παπαδοπούλου, Τ. Γριτσοπούλου, κ.α. Δεν κάνουμε «σχολαστι¬κές» παραπομπές, για να μην είναι κουραστικό το βιβλίο μας.

Και ας το ξαναπούμε, τα Κρυφά Σχολειά όσο και αν τα πολεμούν θα βρουν, γιατί είναι ιστορική πραγματικότητα, από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη.
Μιλούν τα γεγονότα

ΕΚΚΛΗΣΙΑ -ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ - 21
ΤΙΜΟΘΕΟΥ Κ. ΚΑΛΙΦΗ
Α' ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ


ΠΗΓΗ:
https://www.impantokratoros.gr/kryfa-sxoleia.el.aspx

Επιστροφή στην κορυφή
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 28, 2020 1:12 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Επανάσταση του 21: Το Κοινωνικό αλφάβητο για τους Πολιτικά αναλφάβητους



Κάποιοι βγάζουν σπυράκια όταν διαβάζουν τη λέξη «ταξική Επανάσταση» ή «ταξικός αγώνας»!

Οι άμοιροι είναι τόσο θεωρητικά και πολιτικά ακατάρτιστοι που δεν γνωρίζουν ότι η έννοια του «ταξικού» ταυτίζεται με την έννοια του «κοινωνικού».

Κάθε κοινωνική αλλαγή ή εξέλιξη έχει χαρακτήρα ταξικό, αποτελεί, δηλαδή, το προϊόν ταξικών συγκρούσεων, που σημαίνει: Συγκρούσεων Κοινωνικών τάξεων, ομάδων και συμφερόντων.


Έτσι, οι θεωρητικά και πολιτικά αναλφάβητοι, ΜΗ γνωρίζοντας ότι το «Ταξικό» είναι «Κοινωνικό» (Αντικειμενική κοινωνική διάρθρωση και Αντικειμενική διαδικασία σύγκρουσης αντιτιθέμενων κοινωνικών δυνάμεων), κατασπαράζουν κάθε έναν που ερμηνεύει το ιστορικό γίγνεσθαι «ταξικά»: Σύμφωνα, δηλαδή με την Ιστορική Διαλεκτική των κοινωνικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων.

Έτσι, αυτοί οι αναλφάβητοι υστερικοί εναντίον του «ταξικού», δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι κάθε Εθνική Επανάσταση είναι και Κοινωνική Επανάσταση, δηλαδή έχει και «ταξικό» χαρακτήρα.

Καμία Επανάσταση Εθνικής Απελευθέρωσης δεν είναι καθαρά Εθνική, είναι ταυτόχρονα και Κοινωνική. Είναι Επαναστάσεις της προοδευτικής αστικής τάξης που απελευθέρωνε τις κοινωνίες από τα φεουδαρχικά δεσμά και οικοδομούσε τα εθνικά καπιταλιστικά κράτη. Γι αυτό σ’ αυτές τις επαναστάσεις στην πολιτική ηγεσία τους βρίσκονταν οι δυνάμεις τις αστικής τάξης και όχι γενικά και αόριστα «εθνικές δυνάμεις».

Τέτοια ήταν και η Επανάσταση του ’21. Μια Επανάσταση που ανέτρεψε τις κοινωνικές φεουδαρχικές σχέσεις, γέννησε ένα νέο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ καθεστώς, το καπιταλιστικό ελληνικό κράτος, υπό την πολιτική ΗΓΕΣΙΑ των αστικών δυνάμεων.

Το ΕΘΝΙΚΟ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή και πλημμύρισε τα πάντα, σαν φουσκωμένο ποτάμι, ακριβώς λόγω της οθωμανικής, φεουδαρχικής υποδούλωσης.

Ωστόσο αυτή η «Εθνική Επανάσταση» ανέτρεψε τις φεουδαρχικές, οθωμανικές κοινωνικές σχέσεις και έφερε τις νέες καπιταλιστικές σχέσεις και το αστικό, εθνικό κράτος: Και μόνο αυτό δείχνει ότι ήταν μια Επανάσταση ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ανατροπής.

Αυτό αποδεικνύεται και από τις κοινωνικές δυνάμεις («ταξικές») που οργάνωσαν και ηγήθηκαν της Επανάστασης, αλλά και επικράτησαν στο νέο αστικό κράτος.

Κατά τη διάρκεια του ιη΄ αιώνα αρχίζει να σχηματοποιείται στους κόλπους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας η ελληνική αστική τάξη, απαρτιζόμενη από ένα σύνολο ετερογενών ομάδων: Ανώτερος κλήρος, Φαναριώτες, πρόκριτοι, πλούσιοι έμποροι, τραπεζίτες (στο εξωτερικό), εφοπλιστές (κυρίως στα νησιά), στρατιωτικοί αρχηγοί των αρματολών (κατά κανόνα με κληρονομικό λειτούργημα), και λοιποί.

Όλοι αυτοί αποτελούσαν την ιθύνουσα τάξη του Έθνους: Τάξη σύνθετη, ετερογενής και ακόμα άμορφη, συνδεδεμένη από τη γέννησή της με τις ξένες δυνάμεις που είχαν συμβάλει στο σχηματισμό της.

Παρά τις διαφορές ανάμεσα στα στοιχεία της, η τάξη αυτή παρουσιάζει κοινά συμφέροντα, τα συμφέροντα των ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ. Είναι η τάξη που ο ελληνικό λαός, αργότερα θα της δώσει το όνομα «τζάκια».

Αυτά λοιπόν τα «τζάκια» (μια πολυμορφία αστικών δυνάμεων) ηγήθηκαν της Επανάστασης και μετά από αλληλοφαγώματα, μεταξύ τους, δημιούργησαν το νέο ελληνικό, αστικό κράτος.

Όποιος παρακολουθήσει προσεκτικά την ιστορία και δεν μένει απλώς στην μέθη του εθνικού αγώνα θα διαπιστώσει τούτο: Ότι πίσω από τον εθνικό αγώνα βρίσκονταν και λειτουργούσαν ΗΓΕΤΙΚΑ, συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα συγκρούονταν άγρια μεταξύ τους (σύγκρουση κοινωνικών («ταξικών» συμφερόντων) για τις κατευθύνσεις του αγώνα και την ηγεσία στο νέο ελληνικό κράτος.

ΕΘΝΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ («ταξικό»), συνεπώς, στην Επανάσταση του 1821 ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα, απλώς το ΕΘΝΙΚΟ αποτελούσε την ορατή ΑΙΧΜΗ του αγώνα, «έλουζε» το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.

Οι θεωρητικά και πολιτικά αναλφάβητοι
καταπίνουν αμάσητη την κυρίαρχη καθεστωτική ιδεολογία. Αποτελούν τους «χρήσιμους ηλιθίους» της κυρίαρχης πατριδοκάπηλης ιδεολογίας του κατεστημένου.

Αυτή η ιδεολογία
των αστών σφετεριστών της Επανάστασης του ΄21 και των ποικίλων πατριδοκάπηλων, έχει εξαλείψει εντελώς την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ βάση του 21 και τον πολιτικό του χαρακτήρα.

Η κοινωνική και πολιτική διαλεκτική της Επανάστασης υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια του συστήματός τους…


Τα πάντα, λοιπόν, επικεντρώθηκαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, αόριστα και μετέωρα, στον εθνικό χαρακτήρα της Επανάστασης του ’21. Λες και η Επανάσταση έγινε σε ένα ιστορικό κενό άδειο από κοινωνικές δυνάμεις, δίχως, δηλαδή οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο, συνακόλουθα και δίχως μια συγκεκριμένη ηγετική ΠΟΛΙΤΙΚΗ έκφραση, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ κοινωνικών δυνάμεων.

Έτσι έχει διασπαστεί η διαλεκτική σχέση ΕΘΝΙΚΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ. Έχει αποσπαστεί, δηλαδή, το ΕΘΝΙΚΟ από το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, έχει ανυψωθεί σε «θεότητα» και ταυτόχρονα έχει εξαφανιστεί το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.

Σήμερα αφορίζουν και το ΕΘΝΙΚΟ, διότι και αυτό αποτελεί απειλή για το σύγχρονο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ καθεστώς, αυτό της Παγκοσμιοποίησης, των «ανοικτών συνόρων», απειλή και για τους σημερινούς ραγιάδες, αυτούς των πολιτικών ανδρεικέλων, σε όλες τις ποικιλίες και πολυχρωμίας…

Υ.Γ. Το «κοινωνικό» («ταξικό») πρόσωπο της Επανάστασης αποτυπώνεται στην εικόνα του Όθωνα: Αυτό που επέβαλαν οι ξένοι «προστάτες», σε συνεργασία, αλλά και μέσα από συγκρούσεις, με τις εξαρτώμενες αστικές δυνάμεις του νεοσύστατου καπιταλιστικού κράτους…

Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες