< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > |
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ Επισκέπτης
|
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 08, 2020 6:21 pm Θέμα δημοσίευσης: Όχι στη μαγνητοσκόπηση του μαθήματος |
|
|
|
Όχι στη μαγνητοσκόπηση του μαθήματος
Του Γιώργου Θαλάσση
Επί 23 χρόνια που ήμουν διευθυντής γυμνασίου στη Σχολή Μωραΐτη αντιστάθηκα πολύ έντονα στις φωτογραφήσεις και τις μαγνητοσκοπήσεις κάθε είδους, με εξαίρεση για τις σχολικές γιορτές και τις θεατρικές παραστάσεις και πάντα με αυστηρές προδιαγραφές.
Είχα ακούσει πολλές φορές αιτήματα γονέων για παρακολούθηση των κοινόχρηστων χώρων του Σχολείου με κάμερα για λόγους ασφάλειας.
Μου είχε ζητηθεί να τοποθετηθεί κάμερα ακόμη και στα αποδυτήρια και στους προθάλαμους των τουαλετών, αλλά, παρά τα τόσο παράλογα αιτήματα από μια πολύ μικρή μερίδα γονέων ευτυχώς, κανείς δεν μου ζήτησε να μπει κάμερα και μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Και όταν η γενική διεύθυνση του Σχολείου μου ζήτησε να μπαίνω στις τάξεις, για να παρακολουθώ την ποιότητα του μαθήματος αρνήθηκα κατηγορηματικά σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας.
Η αίθουσα διδασκαλίας και το μάθημα δεν πρέπει να παραβιάζονται από κανένα μάτι, κανένα αυτί, καμιά παρουσία τρίτου προσώπου. Και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι τα μάτια και τα αυτιά των τρίτων είναι στην πλειοψηφία τους κακόβουλα.
Μου είχε τύχει να κυκλοφορούν μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα από κινητά μαθητών σε ώρα αντικατάστασης απόντος καθηγητή ή ακόμη και κατά την ώρα του διαλείμματος, που τα χρησιμοποιούσαν γονείς, για να ισχυριστούν ότι ο εικονιζόμενος καθηγητής δεν μπορεί να επιβάλει την τάξη και να κάνει μάθημα. Και δεν θέλω να θυμάμαι το μπούλιγκ που γινόταν με μαγνητοσκοπημένες ιδιωτικές στιγμές παιδιών.
Τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την απαίτηση του υπουργείου παιδείας να μαγνητοσκοπούνται τα μαθήματα, για να προβάλλονται στα παιδιά που αδυνατούν να παρακολουθήσουν το μάθημα.
Κατανοώ την ανάγκη, κατανοώ τις έκτακτες ανάγκες αυτής της περιόδου, αλλά ούτε σε αυτήν, ούτε σε άλλη περίπτωση εγώ ως διευθυντής σχολείου δεν θα επέτρεπα να γίνει μαγνητοσκόπηση την ώρα του μαθήματος.
Υπάρχουν κάποια όρια που δεν πρέπει ποτέ και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ή ανάγκες να παραβιάζονται. Και αν γίνει υποχώρηση σε αυτή την ανάγκη, πάντα θα εμφανίζονται τέτοιες ανάγκες στο μέλλον με αυτήν ή με άλλη ηγεσία στο υπουργείο παιδείας, με αυτήν ή με άλλη κυβέρνηση. Κάθε τόσο αδειάζουν από παιδιά οι σχολικές αίθουσες λόγω γρίπης, πάντα θα υπάρχουν παιδιά που λείπουν, παιδιά που έχουν απορίες, παιδιά που κάνουν επανάληψη, παιδιά που προετοιμάζονται για εξετάσεις. Γι αυτό η άρνηση πρέπει και τώρα και στο μέλλον να είναι κατηγορηματική.
Το σχολικό μάθημα δεν είναι ακαδημαϊκή διάλεξη, δεν είναι δημόσια διάλεξη, δεν είναι ανακοίνωση σε επιστημονικό συνέδριο. Το σχολικό μάθημα δεν παράγεται από μια επιστημονική αυθεντία, αλλά από όλη την τάξη. Δεν παράγεται μόνο από τον εκπαιδευτικό, αλλά και από όλα τα παιδιά. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απευθύνεται σε ένα απρόσωπο και ανώνυμο ακροατήριο από ένα χειρόγραφο που έχει μπροστά του. Απευθύνεται σε όλα τα παιδιά μαζί, αλλά και σε καθένα χωριστά, κάνει το μάθημα μαζί με όλα τα παιδιά, αλλά και με το καθένα χωριστά. Και κυρίως η σχολική αίθουσα είναι κατεξοχήν ο χώρος όπου γίνονται λάθη, πολλά λάθη, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως από τα λάθη τους. Λάθη που προσπερνιούνται, που ξεχνιούνται, λάθη που δεν στιγματίζουν. Μέσα στη σχολική αίθουσα τα παιδιά που μιλάνε πολύ θα συγκρατηθούν, για να μιλήσουν και τα παιδιά που μιλάνε λίγο ή καθόλου. Τα παιδιά που έχουν απορίες θα ενθαρρυνθούν να διατυπώσουν τις απορίες τους και τα παιδιά που έχουν καταλάβει το μάθημα θα μάθουν να είναι υπομονετικά με τα παιδιά που έχουν κενά στις γνώσεις τους. Τα παιδιά μέσα στην τάξη δεν μιλάνε μόνο για να ελεγχθούν οι γνώσεις τους. Κυρίως μιλάνε, για να προχωρήσει το μάθημα παρακάτω. Με τη συμμετοχή των παιδιών προχωράει το μάθημα, όχι με τον μονόλογο του εκπαιδευτικού.
Αλλά μέσα στην τάξη μπορεί να γίνουν κι άλλα πράγματα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιο παιδί το έπαιρνε ο ύπνος κι εγώ έκανα νόημα στα άλλα παιδιά να κάνουν ησυχία κι εγώ μιλούσα χαμηλόφωνα, για να μην ξυπνήσει το παιδί που κοιμόταν. Γιατί συχνά οι έφηβοι υποφέρουν από αϋπνία κι αν το παιδί κοιμόταν δέκα-δεκαπέντε λεπτά θα μπορούσε να συνεχίσει με πιο καθαρό μυαλό την υπόλοιπη μέρα. Κι άλλοτε πάλι που τα έβλεπα αγχωμένα, γιατί είχαν τεστ την επόμενη ώρα, τα άφηνα το τελευταίο δεκαπεντάλεπτο να συζητήσουν μεταξύ τους τις απορίες τους και να κάνουν μια τελευταία επανάληψη. Και τα άφηνα να γελούν και τα έκανα να γελούν. Γιατί το γέλιο είναι ιερή στιγμή για το παιδί, εφόσον δεν γελάει εις βάρος κάποιου άλλου.
Πριν από λίγες ημέρες μια παλιά μου μαθήτρια μου έστειλε ένα μήνυμα: «Σας αγαπώ πάντα… Ήμουν μαθήτριά σας δεκαετία 80… Μας κάνατε πλάκα τσα πίσω από την κουρτίνα…»
Γιατί η σχολική τάξη είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Και μέσα στην αγκαλιά χωράει πολύ κλάμα και πολύ γέλιο. Αυτό που δεν χωράει είναι η κάμερα, φανερή ή κρυφή.
Ο Νίτσε έλεγε ότι ο δάσκαλος είναι ο κατεξοχήν πατέρας. Εγώ, λοιπόν, σας λέω πως ο δάσκαλος πρέπει να είναι η κατεξοχήν μητέρα. Και πρέπει να παραμείνει μητέρα που δεν υποκαθίσταται, ούτε αντικαθίσταται από την τεχνολογία.
Το μισό χαρτοφυλάκιο της κυρίας Κεραμέως μαγνητοσκοπείται και προβάλλονται από την τηλεόραση λειτουργίες και ακολουθίες. Ας μείνει το άλλο μισό χαρτοφυλάκιο στην ησυχία του.
Με την μαγνητοσκόπηση του μαθήματος δεν εξυπηρετείται η παιδεία. Η πολιτική του υπουργείου παιδείας εξυπηρετείται. Κανένας και καμιά εκπαιδευτικός με στοιχειώδη αυτοσεβασμό δεν πρέπει να ενδώσει σε αυτήν την πολιτική. Με το όχι στη μαγνητοσκόπηση διαφυλάσσουμε τις θεμελιώδεις αξίες της δημοκρατικής παιδείας και της ανθρωπιάς μας.
Πηγή: giorgosthalassis.com
Ο Γιώργος Θαλάσσης είναι εκπαιδευτικός, πρώην γυμνασιάρχης της σχολής Μωραΐτη.
Το διαβάσαμε εδώ:
https://www.antapocrisis.gr/%cf%8c%cf%87%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Εξόριστος
Ένταξη: 22 Ιαν 2007 Δημοσιεύσεις: 457
|
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 08, 2020 7:40 pm Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
|
Ο Καμπουράκης παραδίδει και μαθήματα παιδαγωγικής!!!
Ένας από τους «ρινόκερους» της δημοσιογραφικής «αλητείας» και χυδαιότητας είναι ο Καμπουράκης…
Βρισκόταν παλιότερα στην επιλεκτική «ομάδα κρούσης» του Mega: Υστερικός «τραμπούκος» της «εκσυγχρονιστικής» κακοήθειας…
Σε ένα παλιό μας άρθρο επισημαίναμε:
«Ο Καμπουράκης και ο Οικονομέας αποτυπώνουν στο δημοσιογραφικό πεδίο αυτό που εκφράζει ο Πάγκαλος στο πολιτικό πεδίο.
Το δημοσιογραφικό ισοδύναμο του Πάγκαλου είναι ο Καμπουράκης και ο Οικονομέας…
Ο “τσαμπουκάς” και ο “τραμπουκισμός” δεν είναι παρά τα κύρια χαρακτηριστικά του εκφυλισμού του μικροαστικού ΠΑΣΟΚ, οι “σφραγίδες” του ξεπεσμού, της καταστροφής και της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης του αφηνιασμένου “μικροαστού”».
Το άρθρο εδώ:
https://resaltomag.blogspot.com/2014/01/blog-post_28.html
Επίσης και άλλα άρθρα για του «ρινόκερους» της καθεστωτικής δημοσιογραφίας θα βρείτε εδώ:
https://resaltomag.blogspot.com/search?q=%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
Σήμερα ο Καμπουράκης έχει «επιστρατευθεί» στις «ομάδες κρούσης» της κυβέρνησης Μητσοτάκη…
Οι «τραμπούκοι», ιδιαίτερα της δημοσιογραφίας, δεν έχουν ιδεολογικό χρώμα! Εξάλλου τα υποπροϊόντα του «εκσυγχρονισμού» με τα υποπροϊόντα του νεοφιλελευθερισμού είναι «συγκοινωνούντα δοχεία»…
Από το νέο, λοιπόν, κυβερνητικό του μετερίζι ο Καμπουράκης εμφανίζεται με την άγρια «μαχητικότητα» (διάβαζε «τραμπουκισμό») του …νεοφώτιστου γενίτσαρου. Μετατρέπεται σε τσοπανόσκυλο της βιντεοσκόπησης των μαθημάτων στα σχολεία.
Ο «ρινόκερος» μας βγήκε και παιδαγωγός!!!
Δημοσιεύουμε την απάντηση του εκπαιδευτικού Τυλλιανάκη Εμμανουήλ.
Την πήραμε από δω:
https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/321436_i-apantisi-enos-ekpaideytikoy-ston-kyrio-kampoyraki
Η απάντηση ενός εκπαιδευτικού στο άρθρο «Το Σύνταγμα ως εκπαιδευτικό φρένο» του κ. Καμπουράκη (liberal.gr - 7/5/2020), που αφορά τη βιντεοσκόπηση των μαθημάτων στα σχολεία.
Αγαπητέ κ. Καμπουράκη,
Είναι απορίας άξιον πως ένα έμπειρος δημοσιογράφος, όπως εσείς, αντιμετωπίζετε με τόση ελαφρότητα ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η βιντεοσκόπηση μαθημάτων σε μια σχολική τάξη δημόσιου σχολείου παρουσία μάλιστα μαθητών.
Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, όντας απόλυτα σίγουρος ότι όσοι διαβάζουν την παραπάνω παράγραφο καταλαβαίνουν απόλυτα τι εννοώ. Επιτρέψτε μου όμως να σας πω δυο λόγια παραπάνω. Μόνο δύο, για να μη βαρεθείτε κι εσείς διαβάζοντάς με, όπως βαριούνται, καθώς λέτε, οι καθηγητές να κάνουν μάθημα. Και θα σας στα πω απλά. Τόσο απλά που και να θέλατε, δεν θα μπορούσατε να μην τα κατανοήσετε .
Η τάξη και το μάθημα κ. Καμπουράκη, είναι μια δυναμική διαδικασία που εξελίσσεται εντελώς διαφορετικά από 45λεπτο σε 45λεπτο.
Στη διαδικασία αυτή μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονα ο καθηγητής που κάνει με τον καλύτερο τρόπο το μάθημα του, αλλά μπορεί να υπάρχει και ο μαθητής που για διάφορους λόγους δεν τον ακούει. Μπορεί να υπάρχει ο εξαίρετος μαθητής που θα σηκώσει το χέρι του, αλλά και ο αδύναμος που θα διστάσει. Μπορεί να υπάρχει ο μαθητής που θα διαβάσει άνετα το μάθημα του, αλλά κι αυτός που έχει μαθησιακές δυσκολίες και θα κομπιάσει στη μία ή στην άλλη, απλή για εμάς, βουνό για εκείνον, λέξη. Μπορεί ένα μάθημα να εξελιχθεί άψογα, αλλά μπορεί να έχει και μικρές ή μεγάλες συγκρούσεις τις οποίες καλείται να χειριστεί επιδέξια ο κάθε καθηγητής, έτσι ώστε να διαφυλάξει τόσο το παιδαγωγικό κλίμα και την εκπαιδευτική διαδικασία, όσο και τις σχέσεις των μαθητών του.
Όλα αυτά και πολλά ακόμα (είπα θα πω δύο λόγια), συμβαίνουν καθημερινά σε μια τάξη και που όπως διαπιστώνετε δεν είναι μια καλοκουρδισμένη θεατρική παράσταση προς τέρψιν ακροατών ή θεατών, καλοπροαίρετων αλλά και κακοπροαίρετων.
Την παραπάνω παιδαγωγική διαδικασία ένας εκπαιδευτικός που σέβεται το ρόλο του είναι υποχρεωμένος να την προφυλάξει με κάθε τρόπο από τη δημοσιότητα. Είναι το πρώτο άλλωστε πράγμα το οποίο διδάσκουν εδώ και χρόνια εξαίρετοι παιδαγωγοί ανά τον κόσμο.
Αν εσείς κ. Καμπουράκη δεν το καταλαβαίνετε και προτείνετε big brother παντού, είναι δικό σας θέμα και επιτρέψτε μου να σας πω ότι η άποψη σας είναι και επικίνδυνη. Ευτυχώς το καταλαβαίνουν πολύ καλά αυτές τις μέρες οι σύλλογοι γονέων που δεν θέλουν η συμπεριφορά, η συμμετοχή, η προφορά, το ντύσιμο, οι ιδιαιτερότητες του παιδιού τους, να γίνουν τηλεοπτικό σόου ή αντικείμενο σχολιασμού σε μια μικρή ή μεγάλη κοινωνία.
Η προστασία λοιπόν της εκπαιδευτικής διαδικασίας και ειδικά των μαθητών δεν είναι ούτε ανοησία, ούτε μάταιη άρνηση από μέρους των εκπαιδευτικών όπως εσείς θέλετε να πιστεύετε. Αντίθετα είναι ύψιστη προτεραιότητα κάθε εκπαιδευτικού, αλλά και κάθε ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας.
Δύο μήνες τώρα κ. Καμπουράκη οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί αυτής της χώρας όχι απλώς καβάλησαν το κύμα της θάλασσας και δεν μουσκεύτηκαν, όπως θα σας άρεσε, αλλά βούτηξαν στα βαθιά χωρίς σωσίβιο, χωρίς κανένα απολύτως σωστικό μέσο, με μόνα τους εφόδια το ύψιστο αίσθημα ευθύνης και την αγωνία για τα παιδιά τους (γιατί οι μαθητές μας παιδιά μας είναι κ. Καμπουράκη), και βγήκαν στον αφρό σώοι, κρατώντας μάλιστα ψηλά την παιδεία και την εκπαίδευση αυτού του τόπου.
Αλλά σας δικαιολογώ κ. Καμπουράκη γιατί αυτά γινόταν 3 και 4 τα ξημερώματα, πάνω από πλατφόρμες που σερνόταν, την ώρα που εσείς κοιμόσασταν. Αλλά και όταν ξυπνούσατε κ. Καμπουράκη πάλι δεν μας βλέπατε, γιατί σας τύφλωνε η εμπάθειά σας απέναντι στις εκάστοτε κοινωνικές ομάδες που τυγχάνει να εργάζονται για το δημόσιο καλό αυτού του τόπου και για τις οποίες ελάχιστες φορές έχετε αρθρώσει μια καλή κουβέντα.
Την ίδια αντιμετώπιση άλλωστε επιφυλάσσετε (όχι μόνο προσωπικά αλλά και σχεδόν συνολικά ως κλάδος) χρόνια τώρα και σε άλλες κοινωνικές ομάδες όπως π.χ. στους γιατρούς και τους νοσηλευτές των δημόσιων νοσοκομείων. Οι ίδιοι σημερινοί "ήρωες" δεν ήταν αυτοί που εσείς μέχρι πριν δύο μήνες κατηγορούσατε για αδιαφορία, τεμπελιά και αναλγησία; Δεν ήταν οι ίδιοι που κατά την άποψη σας διέλυσαν τα νοσοκομεία; Οι ίδιοι που για πολιτικούς όπως θέλετε να πιστεύετε λόγους, μιλούσαν για ενίσχυση ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και άνοιγμα νέων ΜΕΘ;
Δεν είμαστε λοιπόν εμείς οι εκπαιδευτικοί κ. Καμπουράκη, οι οποίοι στο όνομα της προστασίας του ανθρώπου, υπηρετούμε την πιο βαθιά ταξική πολιτική, όπως θέλετε να διατείνεστε, αλλά εσείς κ. Καμπουράκη ο οποίος στο βωμό της δήθεν αντικειμενικής ενημέρωσης, δεν διστάζετε για ακόμα μια φορά να παίξετε το επικίνδυνο παιχνίδι του κοινωνικού αυτοματισμού, αγνοώντας ότι το παιχνίδι αυτό εκτός από το ότι έχει γυρίσει μπούμερανγκ για εσάς και τον κλάδο σας, έχει γίνει απολύτως αντιληπτό και κατανοητό από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας που εδώ και καιρό δεν τρώει κουτόχορτο.
Υ.Γ.1 Αποτελεί ύψιστη ύβρη να χρησιμοποιείτε για τους εκπαιδευτικούς τη φράση «αν επικρατήσουν οι απόψεις τους, καταδικάζονται τα πιο ευάλωτα παιδιά σε αμάθεια». Απέναντι σ' αυτά τα ευάλωτα παιδιά ο Έλληνας εκπαιδευτικός είναι ο μόνος, ο μόνος επαναλαμβάνω, που σκύβει κάθε μέρα, κάθε ώρα, πάνω τους, αφουγκραζόμενος τις αγωνίες τους και προσπαθώντας να τα καταστήσει ισάξιους κοινωνούς της γνώσης και της παιδείας κι όχι παιδιά ενός «κατώτερου Θεού» που η ελληνική πολιτεία χρόνια τώρα τα έχει οδηγήσεις με τις πολιτικές της.
Υ.Γ. 2. Τα σαρδάμ όπως περιπαικτικά ίσως αναφέρετε δεν έχουν πατεράδες στους καθηγητές, αλλά άλλους που μάλιστα πληρώθηκαν αδρά γι αυτά (βλ. "σκοιλ ελικικου"), και που εσείς σε παλιότερο σας άρθρο λίγο-πολύ χαϊδεύετε ( βλ. Liberal- Καναλάρχες, ΚΕΚαρχες και άλλα φαντάσματα - 22/4/2020).
Υ.Γ. 3. Πως θα σας φαινόταν, με βάση και το μοντέλο που ουσιαστικά μας προτείνετε, να υπάρχει μια κάμερα πάνω από το γραφείο που εργάζεστε για να μάθει και ο κόσμος πώς βγάζει μια είδηση ένας δημοσιογράφος, ή πώς καταλήγει να γράψει ένα άρθρο π.χ. σαν αυτό που σχολιάζουμε σήμερα;
Υ.Γ. 4. Τελικά κ. Καμπουράκη αν η βιντεοσκόπηση μαθημάτων ήταν συνταγματική, γιατί έσπευσε η κ. Κεραμέως το απόγευμα της Παρασκευή 8/5/2020, να περάσει σχετική τροπολογία στη βουλή;
Τυλλιανάκης Εμμανουήλ
_________________ Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ Επισκέπτης
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 09, 2020 7:19 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
|
Αν δεν κακοποιείτε τη γυναίκα σας και τα παιδιά σας, τι έχετε να κρύψετε από μια κάμερα στο σπίτι σας;
Του Πάσχου Λαζαρίδη
Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ:
Το ιδεώδες της φασιστικής φρίκης είναι τούτο: Να λειτουργεί ο καθένας σαν αστυνόμος του εαυτού του, σαν ιδιωτική μυστική αστυνομία της σκέψης του, αλλά προπάντων να λειτουργεί σαν ιδιωτική μυστική αστυνομία των άλλων…
Εκτός, λοιπόν, όλων των άλλων μαθησιακών και παιδαγωγικών προβλημάτων, η κάμερα στις αίθουσες διδασκαλίας, υλοποιεί το φασιστικό ιδεώδες…
Τοποθετείται ο χαφιές (κάμερα) σε μια λεπτή και ευαίσθητη εκπαιδευτική εργασία και παιδαγωγική λειτουργία…
Σηματοδοτεί επίσης και τον μακάβριο στόχο του σύγχρονου φασισμού (4ο Ράιχ): Την χαφιεδοποίηση όλων των κοινωνικών, πολιτικών, αλλά και ιδιωτικών λειτουργιών του ανθρώπου…
Διαβάστε το κείμενο του Πάσχου Λαζαρίδη:
*************************************************
Κατ’ αναλογία με το επιχείρημα των παπαγάλων που ανακάλυψαν ότι το πρόβλημα των εκπαιδευτικών για την μετάδοση του μαθήματός τους είναι ότι έχουν κάτι να κρύψουν, ας αναδιατυπώσουμε το ερώτημα προκλητικά: Ο δημοσιογράφος που ανακάλυψε τους τεμπέληδες εκπαιδευτικούς, τι έχει να κρύψει και αντιδρά σε μια υποθετική αναμετάδοση της προσωπικής του ζωής μέσα στο σπίτι του; Μήπως κακοποιεί τα παιδιά του; Μήπως δέρνει τη γυναίκα του; Ή για να μην πάμε σε ποινικώς κολάσιμες πράξεις: Μήπως δεν είναι καλός γονιός; Μήπως παρκάρει τα παιδιά του στην τηλεόραση; Μήπως απατά την/τον σύζυγό του/της;
Ας προλάβουμε την αντίρρηση: «Το σπίτι είναι άβατο και ιδιωτικός χώρος, δεν είναι σχολείο».
Να πούμε λοιπόν ότι, σε αντίθεση με τις χθεσινές νομολογίες του protagon και του ΣΚΑΙ, η σχολική αίθουσα δεν είναι δημόσιος χώρος.
Δημόσιος χώρος είναι η πλατεία. Η σχολική τάξη είναι χώρος εργασίας. Αλλά στην ουσία είναι κάτι πολύ περισσότερο.
Πρώτον: Η σχολική τάξη είναι χώρος ειδικής εργασίας, της διδασκαλίας, που διέπεται από συγκεκριμένη και στοχευμένη νομοθεσία.
Δεύτερον: Είναι το σύνολο των δραστηριοτήτων και αλληλεπιδράσεων που υπάρχουν μέσα σε αυτή και που αποσκοπούν στο ξεδίπλωμα του «παιχνιδιού της γνώσης».
Τρίτον: είναι χώρος πολύπλευρης συναισθηματικής, ψυχικής και νοητικής έκφρασης παιδιών και εφήβων, δηλαδή ανηλίκων.
Όλα τα παραπάνω τα παίρνει υπόψη του και το Σύνταγμα και ο κοινός νομοθέτης. Και πράττει αναλόγως. Συνήθως, με μεγάλη προσοχή και περίσκεψη (με εξαιρέσεις όπως αυτή της Κεραμέως να επιβεβαιώνουν τον κανόνα).
Εάν λοιπόν η σχολική τάξη δεν είναι δημόσιος χώρος, αλλά «σχέση» μάθησης, έκφρασης και ανάπτυξης για κρίσιμες και ευαίσθητες ηλικίες, δεν θα έπρεπε όσοι βρίζουν τους τεμπέληδες εκπαιδευτικούς (γιατί σήμερα δεν τους παίρνει -ένεκα επιδημίας- να βρίσουν τους τεμπέληδες γιατρούς), να ήταν πιο μετρημένοι;
Το ζήτημα της αναμετάδοσης της σχολικής τάξης, δεν είναι η καταγραφή των ικανοτήτων του εκπαιδευτικού. Άρα το βασικό πρόβλημα δεν είναι το ενδεχόμενο κρέμασμα του εκπαιδευτικού στα μανταλάκια από ένα αλαλάζον πλήθος που είναι σίγουρο ότι οι εκπαιδευτικοί πέρα από τεμπέληδες είναι και ανίκανοι.
Γιατί προσέξτε: Όσοι υποστηρίζουν την κάμερα μέσα στην τάξη και την αναμετάδοση, δεν μπαίνουν στη συζήτηση αυτή, αποδεχόμενοι ότι γενικά, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ να μεταδίδεται η διαδικασία της σχολικής τάξης στο διαδίκτυο, αλλά πρέπει έστω να γίνει μια εξαίρεση σε έκτακτες συνθήκες.
Το αντίθετο: Ισχυρίζονται ότι αυτή η διαδικασία ήρθε για να μείνει. Θεωρούν λογικό να υπάρχει όχι σκέτα η εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε μια έκτακτη συνθήκη, αλλά η κανονική μετάδοση στο διαδίκτυο μιας πραγματικής σχολικής τάξης, με φυσική παρουσία παιδιών και εκπαιδευτικών. Οι λογικοί άνθρωποι καταλαβαίνουν τη διαφορά του να κάνεις εξ αποστάσεως διδασκαλία από το να κάνεις φυσική, δια ζώσης διδασκαλία, και αυτή να αναμεταδίδεται.
Υπάρχουν όμως και αυτοί που κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν.
Η σχολική τάξη δεν είναι δημόσιος χώρος, δεν είναι σκέτα χώρος εργασίας, αλλά χώρος – σχέση ειδικής εργασίας του εκπαιδευτικού που δεν ορίζεται από κάποιο διευθυντικό δικαίωμα εργοδότη, αλλά από την παιδαγωγική ευθύνη και την παιδαγωγική ελευθερία.
Ταυτόχρονα (και σημαντικότερο) είναι χώρος μάθησης, έκφρασης, ανάπτυξης παιδιών. Το περίεργο είναι ότι στο δημόσιο λόγο δεν εμφανίζεται κανένας φραγμός στην λογική του να καταγράφεται η σχολική τάξη, η διδασκαλία του εκπαιδευτικού, η συμμετοχή των μαθητών.
Σε αντίθεση με την πλατεία, που αν και δημόσιος χώρος, δεν επιτρέπεται η καταγραφή των πολιτών σε αυτή. Σε αντίθεση ακόμα και με το γραφείο μιας επιχείρησης, που αν και χώρος εργασίας, επίσης δεν επιτρέπεται η καταγραφή των εργαζόμενων σε αυτό.
Γιατί εκεί δεν επιτρέπεται; Επειδή υπάρχει το συνταγματικό πλαίσιο που προβλέπει την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου. Με βάση αυτό το συνταγματικό πλαίσιο (που όπως είπαμε ξεχνούν και θυμούνται κατά το δοκούν οι υβριστές των εκπαιδευτικών) προκύπτει και η νομοθεσία, η οποία υπόκειται στην αρχή της αναλογικότητας. Πρέπει δηλαδή οποιαδήποτε επεξεργασία προσωπικών δεδομένων να είναι πρόσφορη, αναγκαία, ελάχιστη δυνατή και για νόμιμο σκοπό. Αν μπορεί η αξιολόγηση του εργαζόμενου σε μια επιχείρηση να γίνει με άλλο τρόπο, δεν επιτρέπεται ο εργοδότης να τον παρακολουθεί με κάμερα.
Η αναλογικότητα είναι η αιχμή του δόρατος των υβριστών. Βάζουμε μπροστά την υπέρτατη (και ευγενή) ανάγκη για συνέχιση της μαθησιακής διαδικασίας, για να κρύψουμε από πίσω τον μύχιο πόθο να βγάλουμε σκάρτους τους εκπαιδευτικούς.
Φυσικά ένα μέτρο πιο ήπιο και πιο αποδοτικό που θα ήταν η εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε όσα παιδιά μένουν σπίτι, θα ήταν και στο πνεύμα και στο γράμμα του Συντάγματος και του Νόμου, αλλά είπαμε ότι αυτά ισχύουν κατά το δοκούν. Άσε που θέλουν και μια σειρά από οικονομικές θυσίες της πολιτείας. Γιατί να πληρώσουμε για τα σχολεία, για επιπλέον εξοπλισμό ή προσωπικό, όταν μπορούμε να πληρώσουμε τα ΜΜΕ;
Το πρόβλημα της κάμερας δεν είναι κατεξοχήν ούτε νομικό ούτε συνταγματικό. Νομική κάλυψη, έστω και διάτρητη, δίνει η σημερινή διάταξη Κεραμέως για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Το πρόβλημα είναι παιδαγωγικό.
Το μάθημα δεν είναι διάλεξη. Είναι σχέση και αλληλεπίδραση. Δεν παράγεται σκέτα από το τι λέει ο εκπαιδευτικός, αλλά από το πώς το λέει, σε ποιο πλαίσιο, με ποιο τρόπο. Και ακόμα περισσότερο το μάθημα παράγεται από το τι και πώς λέει, πώς κινείται, πώς μορφάζει, πώς βαριέται ή δεν βαριέται ο μαθητής. Από το πώς θα ψιθυρίσει με το διπλανό του. Πώς και πότε θα του το επιτρέψεις. Πώς και πότε θα τον επαναφέρεις. Πώς και πότε -με τον πιο παράδοξο ή παρεξηγήσιμο τρόπο- ο δάσκαλος θα καταφέρει έκρηξη ερωτημάτων. Και πώς και πότε θα ανιχνεύσουν όλοι μαζί απαντήσεις, δημιουργώντας νέα ερωτήματα. Αυτά όχι απλά επιτρέπονται, αλλά επιβάλλονται σε μια σχέση διδασκαλίας, που ζητά να «ξυπνήσει ψυχές» κατά πώς έλεγε ο Μίλτος Κουντουράς.
Αλλά σιγά μην ξέρουν τον Μίλτο Κουντουρά όσοι σκούζουν για τους τεμπέληδες εκπαιδευτικούς.
Πώς θα επιδράσει στον εκπαιδευτικό και στα παιδιά η συνείδηση ότι αυτά που κάνουν, λένε ή ρωτάνε θα είναι αντικείμενο παρατήρησης έξω από την κοινότητα της τάξης; Και μάλιστα όχι από τη μαμά του συμμαθητή τους, αλλά από όλο τον κόσμο αν το οπτικοακουστικό υλικό ανέβει στο διαδίκτυο;
Θα ευνοήσει την ανόθευτη ειλικρίνεια ή θα προκαλέσει τη σκόπιμη συγκάλυψη;
Θα πυροδοτήσει την απορία ή θα επιβάλει τη σιωπή;
Θα αφεθεί στο ρίσκο του πειραματισμού ή θα περιοριστεί στη σιγουριά του καθωσπρεπισμού;
Θα επιτρέψει ή θα απαγορεύσει το λάθος, αυτόν το μεγάλο μοχλό γνώσης και αυτογνωσίας;
Και αν η απορία ενός παιδιού γίνει αντικείμενο σχολίων από τον γονιό ενός άλλου παιδιού, ή από έναν τρίτο;
Σε τελική ανάλυση θα προστατεύσει ή θα εκθέσει τη σχέση ανάμεσα στους μαθητές και ανάμεσα στους μαθητές και στον δάσκαλο;
Κάνει κάτι κακό ο εκπαιδευτικός σε αυτή τη σχέση; Θα ρωτήσουν κουτοπόνηρα οι υβριστές των εκπαιδευτικών.
Το αντίθετο: Επειδή ο εκπαιδευτικός νοιάζεται για αυτή τη σχέση, νοιάζεται και για την προστασία της.
Γιατί δηλαδή η προσωπική μας σχέση, η φιλική μας σχέση, ή η εργασιακή μας σχέση να απαιτεί προστασία, αλλά η μαθησιακή σχέση να επιτρέπει παρακολούθηση; Και μάλιστα όποιος αντιδρά στην κανονικοποίησή της να βγαίνει και σκάρτος ως εκπαιδευτικός;
Γιατί είναι βαρύ να βάλουμε κάμερα στο σπίτι μας για να κριθούμε δημοσίως ως γονείς ή ζευγάρι, είναι βαρύ να βάλουμε κάμερα στη δουλειά μας για να κριθούμε από τον εργοδότη ως εργαζόμενοι, αλλά είναι φυσιολογικό να βάλουμε κάμερα στην τάξη για να κριθούν δημοσίως οι ανεπρόκοποι εκπαιδευτικοί; Και ενίοτε να κριθούν και τα παιδιά;
Και αν ισχυριστεί κανείς ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, ας αναρωτηθούν τι έγινε με το βίντεο με τον εξαγριωμένο μαθητή και την υπομονετική καθηγήτρια στο ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης. Ναι μεν δεν κρίνουμε, αλλά …άμα χρειαστεί, κρίνουμε. Και τους μαθητές, και τους καθηγητές.
Όπως δεν χρειάζεται να κακοποιεί κανείς τα παιδιά του για να αρνηθεί την κάμερα μέσα στο σπίτι του, έτσι δεν χρειάζεται να είναι κανείς κακός δάσκαλος για να αρνηθεί την κάμερα στην τάξη του. Το ανάποδο.
ΠΗΓΗ:
https://www.antapocrisis.gr/%cf%84%ce%b9-%ce%ad%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%ba%cf%81%cf%8d%cf%88%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83/
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
Ροβεσπιέρος Site Admin
Ένταξη: 13 Σεπ 2006 Δημοσιεύσεις: 3102
|
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 09, 2020 7:47 am Θέμα δημοσίευσης: |
|
|
|
Εσείς οι εμπνευστές της βιντεοσκόπησης έχετε μπει ποτέ σε τάξη; (Εξαιρετικό!)
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη
Είναι βέβαιο ότι όλοι εσείς που εισηγηθήκατε την βιντεοσκόπηση των μαθημάτων και την απευθείας μετάδοσή τους, ή δεν έχετε μπει ποτέ μέσα σε σχολική αίθουσα ή έχετε ξεχάσει πως είναι καθώς δεν θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που μπήκατε.
Ίσως να μεγαλώσατε με διαγωνισμούς καλλιστείων και σώου διαφόρων «ταλέντων» και νομίζετε πως το μάθημα είναι διαγωνισμός, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί διαγωνιζόμενοι, εσείς οι κριτές και οι γονείς το κοινό.
Ίσως να σκέφτεστε ακόμη και να μετατρέψετε τα σχολεία σε στούντιο παραγωγής ριάλιτι για να τα κονομάτε καθώς για σας όλα είναι κονόμα, όλα είναι μπίζνες, όλα είναι έσοδα και έξοδα, όλα είναι μετρήσιμα και όλα είναι αξιολογήσιμα.
Όλα εκτός από εσάς.
Εσείς έχετε το προτέρημα να είστε ειδικοί, σαν αυτούς που τη μια μας λένε άλφα και την άλλη ωμέγα, τη μια μας λένε βάλτε μάσκα και την άλλη όχι, τη μια μας λένε πως τα παιδιά είναι διάβολοι και την άλλη αγγελούδια.
Χορτάσαμε από δαύτους, ειδικά την τελευταία δεκαετία. Με τη «βούλα» των ειδικών και τις ψήφους των «αδιάβαστων», περάσατε ένα σκασμό μνημόνια να φάνε και τα τρισέγγονά μας.
Που λέτε, δεν ξέρετε τι χάσατε που δεν μπήκατε ποτέ σε τάξη ή που την αρνηθήκατε για να γίνετε καρεκλοκένταυροι.
Είναι ζόρικη όντως, μα είναι και μοναδικής ομορφιάς.
Μπορεί να σε καταπιεί, αυτό το γνωρίζετε, μα μπορεί να σε στείλει και στα ουράνια, αυτό δεν το ζήσατε γι΄αυτό και τη μισείτε.
Δε μιλήσατε ποτέ με τα μάτια σε μαθητή σας, είτε και νιώσατε ποτέ την ευτυχία να σας ευχαριστήσει με τα μάτια κάποιος μαθητής σας.
Δεν εισπράξατε ποτέ μαθητικό χαμόγελο ως θετική αξιολόγηση που δεν συγκρίνεται με καμία αξιολόγηση κανενός αξιολογητή εσωτερικού ή εξωτερικού ή δεν ξέρω κι εγώ πως αλλιώς θα τους βαφτίσετε.
Δεν μπήκατε ποτέ σε σχολική αίθουσα με τη λαχτάρα να δώσετε ότι καλύτερο έχετε στο μυαλό και την ψυχή σας γιατί την ψυχή σας την κοστολογήσατε και την ξεπουλήσατε ως μετρήσιμο προϊόν ενώ το μυαλό σας το κάψατε με τους δείκτες, τα ποσοστά, τα κόστη και τα οικονομικά οφέλη. Τίποτα καλό δεν περίσσεψε ούτε σε μυαλό ούτε σε ψυχή.
Θέλετε να εγκαταστήσετε κάμερες, θαρρείτε πως θα το πετύχετε, για να μη στερηθεί τάχαμου, κανένα παιδί τη γνώση σε έκτακτες συνθήκες.
Ποιοι;
Εσείς που αφήνετε κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά χωρίς καθηγητές και δασκάλους για μήνες;
Εσείς που στοιβάξατε τους μαθητές σε τριαντάδες μέσα στις σχολικές αίθουσες;
Εσείς που έχετε να διορίσετε εκπαιδευτικούς εδώ και δέκα χρόνια;
Εσείς που κοροϊδεύεται χιλιάδες αναπληρωτές κάθε χρόνο απολύοντάς τους και προσλαμβάνοντάς τους για να αναπληρώσουν τον εαυτό τους;
Εσείς που ονειρεύεστε και νομοθετείτε παιδεία για λίγους και εκλεκτούς;
Εσείς που τόσα χρόνια συκοφαντούσατε γιατρούς, νοσοκόμους και δημόσιο σύστημα υγείας και όταν βρήκατε τα σκούρα παραδεχτήκατε αυτό που ήδη γνωρίζατε.
Φτάσατε σε τέτοια ξεφτίλα που ζητούσατε από τον κόσμο να χειροκροτήσουν αυτούς που μέχρι πρότινος λέγατε πως πρέπει να απολυθούν.
Οργή και λύπη έχω για σας.
Οργή γιατί ξεχειλίζει η υποκρισία σε κάθε τι που λέτε και κάνετε.
Λύπη γιατί δεν θα εισπράξετε ποτέ την αγάπη και την αποδοχή που εμείς εισπράττουμε από τους μαθητές.
Κάνετε όνειρα. Δεν πειράζει. Θα μείνουν όνειρα. Όχι επειδή φοβόμαστε αλλά επειδή για μας είναι θέμα αξιοπρέπειας και ευθιξίας.
Σε σχέσεις αγάπης όχι μόνο δεν χωράνε κάμερες αλλά είναι και επικίνδυνες. Οι ρουφιάνοι χρησιμεύουν για άλλες δουλειές.
Μην ψάχνετε με τις κάμερες στις σχολικές αίθουσες για να βρείτε τεμπέληδες και άθλιους.
Αν θέλετε τέτοιους, ψάξτε στο σινάφι σας ή ανοίξτε την τηλεόραση…
ΠΗΓΗ:
https://kyrgiakischristos.wordpress.com/2020/05/08/%ce%b5%cf%83%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%bc%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b2%ce%b9%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf%cf%83%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b7%cf%83/
_________________ «Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
|
|
Επιστροφή στην κορυφή |
|
|
|
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες |
|
|
|
|