Γιώργος Δρόσος
Ένταξη: 20 Ιαν 2019 Δημοσιεύσεις: 3
|
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 02, 2019 9:21 pm Θέμα δημοσίευσης: Σκοπιανό |
|
|
|
Ώρα για άλλο ένα ΟΧΙ
Μετά από ένα πολύμηνο 'σήριαλ'' -μάλλον παλαιότερο, δεδομένης της δήλωσης του κ. Κοτζιά ότι αυτοί που θα ψηφίσουν την Συμφωνία των Πρεσπών έχουν βρεθεί από το 2017-, γεμάτο συλλαλητήρια, αλλά και με αρκετές προσπάθειες σπίλωσης τους, έφθασε επιτέλους η στιγμή της Αλήθειας: η εν λόγω Συμφωνία υποβάλλεται σύντομα προς κύρωση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, λόγοι ιστορικοί, λόγοι πολιτικοί, καθώς και επιχειρήματα κοινής λογικής καθιστούν ηθική επιταγή κάθε υγιώς σκεπτόμενου πολίτη την εμφανή και έμπρακτη αντίθεση του στην Συμφωνία αυτή.
Ως προς τους ιστορικούς λόγους, λόγω της περιορισμένης αξίας που τους δίδονται ας περιορισθούμε απλώς σε στοιχεία αν όχι δεδομένα ευκόλως αποδείξιμα: 1. Πουθενά στην Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1914) δεν γίνεται λόγος για «3 Μακεδονίες" ή διαμελισμό της Μακεδονίας σε 3 μέρη, όπως κάποιοι αφελώς υποστηρίζουν για να δικαιολογήσουν αυτή την Συμφωνία (http://www.pollitecon.com/…/tr…/Treaty_Of_Bucharest_1913.htm) 2. Η Ελλάς δεν αναγνώρισε «Μακεδονική» γλώσσα στην Διάσκεψη του ΟΗΕ του 1977. Ο αξιότιμος κ. Μπαμπινιώτης, μέλος τότε της Ελληνικής αντιπροσωπείας, επιβεβαιώνει ότι αντικείμενο των εργασιών της Διάσκεψης ήταν αμιγώς η εφαρμογή του λατινικού αλφαβήτου σε μη λατινογενείς γλώσσες για την τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων, διαδικασία γνωστή και ως romanization (https://www.protagon.gr/epikairotita/44341633474-44341633474). Ας μην επιτρέψουμε στην προπαγανδιστική ψευδολογία των κυβερνώντων σχετικά με τη Διάσκεψη αυτή να αποκρύψει την Αλήθεια.
Έπειτα, έχοντας κανείς ως βάση επιχειρήματα αμιγώς στηριζόμενα στη λογική εύκολα καταλήγει στις τραγικές για την Ελλάδα συνέπειες της ιταμής αυτής Συμφωνίας.
Αρχικά, βάσει του α.8π.5 της Συμφωνίας προβλέπεται η συγκρότηση Κοινής Διεπιστημονικής Επιτροπής, η οποία θα μπορεί να εξετάσει και να αναθεωρήσει οποία σχολικά εγχειρίδια αυτή θεωρήσει κατάλληλο. Πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε την οποιαδήποτε επέμβαση στα σχολικά μας βιβλία από εκπροσώπους ενός οργουελιανού Κράτους, παραχαράκτες της Ελληνικής Ιστορίας, αρχαίας και νεότερης; Που προσπαθεί δεκαετίες τώρα να οικειοποιηθεί σημαντικό μέρος της αρχαίας Ελληνικής κληρονομιάς μας; Που προπαγανδίζει μία τάχα «Εκδίωξη» από την Ελλάδα «Μακεδόνων» το 1948, γεγονός ανύπαρκτο και θρέφει σε μικρά παιδιά μίσος για την Ελλάδα με την άθλια αυτή προπαγάνδα; Που αναφέρεται σε μία ''Μακεδονία του Αιγαίου'', την οποία και διακαώς επιθυμεί, προβάλλοντας την μάλιστα σε σχολικούς (!) χάρτες;
Έπειτα, προκύπτει το σημαντικότατο ζήτημα της αναγνώρισης δια της συμφωνίας αυτής «Μακεδονικής" εθνότητας και γλώσσας. Το επιχείρημα ότι ήταν αναπόφευκτη η αναγνώριση εθνότητας εφ'όσον είχε αναγνωρισθεί γλώσσα το 1977 έχει καταρριφθεί, αφού όπως απεδείχθη η Ελλάδα στην Διάσκεψη αυτή ουδέποτε αναγνώρισε τέτοια γλώσσα.
Σχετικά με την ''εθνότητα'', ορισμένοι θετικώς διακείμενοι στη Συμφωνία αυτή θεωρούν ότι το ''nationality του α.2π.3 της Συμφωνίας σημαίνει ιθαγένεια, υπηκοότητα και μόνον! Ωστόσο, η ιθαγένεια είναι ο νομικός δεσμός του ατόμου με το κράτος, στο οποίο η ιθαγένεια παραπέμπει, οπότε καθίσταται αυτονόητο ότι αν εν προκειμένω το ''nationality'' σήμαινε την ιθαγένεια και μόνο, θα έπρεπε να ακολουθούσε το όνομα και να γινόταν δηλαδή ''βορειομακεδονική''. Αυτό ωστόσο δεν συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση, γεγονός που καθιστά έωλο το εν λόγω επιχείρημα. Επιπλέον, στην ίδια παράγραφο της Συμφωνίας προβλέπεται: «Οι όροι ''Μακεδονία" και «Μακεδόνας» έχουν την έννοια που αποδίδεται στο άρθρο 7 της Συμφωνίας». Συμφωνά με το Άρθρο αυτό, οι γείτονες μπορούν να χρησιμοποιούν τους όρους Μακεδονία και Μακεδόνας σχετικά με την γλώσσα, την ιστορία, τον πολιτισμό και την κληρονομιά τους. Τα στοιχεία αυτά όμως προφανώς αποτελούν χαρακτηριστικά Έθνους, όχι υπηκοότητας! Συνδυάζοντας λοιπόν τις δύο αυτές διατάξεις προκύπτει κάτι θλιβερό και συνάμα εξοργιστικό: για πρώτη φορά στην Ιστορία Ελληνική Κυβέρνηση σκοπεύει να αναγνωρίσει ''Μακεδονικό" Έθνος!
Τέλος, τίθεται το ζήτημα του ίδιου του ονόματος, το οποίο, αφ'ενός μεν βρίθει αλυτρωτισμού, δηλαδή σε καμία περίπτωση δεν τερμάτισε τις απειλητικές διαθέσεις των γειτόνων έναντι της Ελλάδας, όπως διατείνεται η Ελληνική πλευρά, αφ'ετέρου δε κινδυνεύει πολύ σύντομα να ξεχαστεί, με τον κ. Ζάεφ να ομιλεί όπου σταθεί και όπου βρεθεί περί ''Μακεδονίας'', Ευρωπαϊκής ''Μακεδονίας'' καθώς και Παγκόσμιας. Όπερ και λογικό, καθώς σε μία χώρα όπου υποτίθεται πως κατοικούν ''Μακεδόνες'', ομιλούντες γλώσσα ''Μακεδονική'', θεωρείται πλεονασμός και περιττολογία να αναφέρεται το ''Βόρειος'' εμπρός του ''Μακεδονία''. Αυτό ενισχύεται έτι περαιτέρω από το άρθρο 36 του Συντάγματος των Σκοπίων, το οποίο αναφέρεται σε ''μακεδονικό κράτος'' (Macedonian statehood) και ''μακεδονική ταυτότητα'', και το οποίο άρθρο η Κυβέρνηση δεν μερίμνησε να χαρακτηρίσει αναθεωρητέο! Μία τέτοια αναφορά εμφανώς συγκρούεται με την δοθείσα σύνθετη ονομασία, και αν συνδυαστεί με το ότι συμπεριλαμβάνεται στο Σύνταγμα, μπορεί να αποτελέσει ''όπλο'' ενός θρασέος ηγέτη της γείτονος για τη δημιουργία αρνητικών για την Ελλάδα εξελίξεων.
Ως προς τους πολιτικούς λόγους αντίθεσης στην εν λόγω Συμφωνία, οφείλουμε να θυμηθούμε αρχικά ότι πολλές φορές έχει τεθεί το ''επιχείρημα της καταστροφολογίας'', δηλαδή ''αν δεν λυθεί τώρα, δεν θα λυθεί ποτέ''. Το οποίο επιχείρημα βεβαίως έχει πολλάκις διαψευσθεί, με πιο τρανή την περίπτωση της Κύπρου και το Σχέδιο Ανάν. Υπήρχε -και υπάρχει- το χρονικό περιθώριο εύρεσης μίας ικανοποιητικής για τη χώρα λύσης του Σκοπιανού, αλλά η συγκεκριμένη δεν πληροί σε καμία περίπτωση τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, δεν εξυπηρετεί δηλαδή τα εθνικά συμφέροντα, και αφήνει επικίνδυνες για τη χώρα εκρεμμότητες, όπως νομίζω φάνηκε παραπάνω.
Επίσης, γίνεται αναφορά περί των πιέσεων του ''Διεθνούς Παράγοντος'', γεγονός που μάλλον επιβεβαιώνουν τα πρόσφατα συμβάντα της επικαιρότητας, όπως η επίσκεψη της κας Μέρκελ. Ωστόσο, αν πιέζεται η Ελλάδα από τον Διεθνή Παράγοντα, τότε και η γειτονική χώρα πιέζεται επίσης -βλέπε κατηγορίες χρηματισμού βουλευτών-. Για την ακρίβεια, πιέζεται παραπάνω από την Ελλάδα, αν λάβουμε υπ'όψιν τις αυξημένες εντάσεις λόγω της εθνικής ανομοιογένειας του πληθυσμού τους, την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής της χώρας με τις διώξεις μελών της πρώην Κυβέρνησης, και την διαρκή αδυναμία της οικονομίας του περίκλειστου γείτονα μας. Το βάρος αποδοχής της συγκεκριμένης ταπεινωτικής Συνθήκης δεν πέφτει στην Ελλάδα, γιατί όσες χώρες και αν έχουν αναγνωρίσει την γείτονα ως «Μακεδονία», δεν υπάρχει υποχρέωση της χώρας να δεχθεί μία τόσο επιζήμια για τα Εθνικά συμφέροντα ''λύση'', η οποία εν τέλει δεν λύνει καν το πρόβλημα.
Κλείνοντας, ας μην επεκταθούμε πολύ στο προφανές, δηλαδή στο ότι με τέτοια διπλωματική τακτική, το μόνο που θα καταφέρει η Ελληνική πλευρά θα είναι να ''ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου'' ως προς τις σχέσεις με τους λοιπούς γείτονες μας, ιδιαιτέρως τους εξ Ανατολάς. Αν ταπεινωθούμε με τέτοιο τραγικό τρόπο από το κρατίδιο των Σκοπίων, πώς θα χειριστούμε την τρομακτικά ισχυρότερη μας Τουρκία; Κάτι τέτοιο θα υποχρεώσει την χώρα σε μία μόνιμη ''πολιτική κατευνασμού'' ως προς κάθε διπλωματική συνομιλία, η οποία όμως γνωρίζουμε πολύ καλά πώς εν τέλει καταλήγει..
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, έχουμε χρέος να δείξουμε την αληθινή θέληση του Λαού επί της κύρωσης αυτής της Συμφωνίας. Ας αφήσουμε κατά μέρος για λίγες ώρες την εξεταστική, την προπόνηση, τον καναπέ, και ας ενωθούμε σε έναν κοινό Αγώνα!
Γιατί η αγάπη για το Έθνος δεν αποδεικνύεται διαρκώς ομιλώντας περί αυτού, μα αδιαλείπτως πράττοντας υπέρ του.
''Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα΄ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί''
Σταύρος Καλμπουράκης, πρωτοετής φοιτητής Νομικής Αθηνών.
|
|