Συνεπιμέλεια τέκνων, γονική ισότητα και η σωτήρια λύση

[Ηλίας Παπαναστασίου]

Συνεπιμέλεια τέκνων, γονική ισότητα και η σωτήρια λύση

Του Ηλία Παπαναστασίου


Πέρασαν 38 χρόνια – από το 1983 – όταν το ΠΑΣΟΚ μεταρρύθμισε το Οικογενειακό Δίκαιο, κάνοντας τομές σε ορισμένα σημεία και επιφέροντας αποκρουστικές αδικίες σε περισσότερα άλλα. Η βασικότερη αδικία ήταν η «υπερφόρτωση» των γυναικών με προνόμια δηλαδή δικαιώματα χωρίς αντίστοιχες υποχρεώσεις. Θα αναφέρουμε το συγκεκριμένο παράδειγμα της γονικής μέριμνας/επιμέλειας μετά τον χωρισμό ενός ζευγαριού. Ενώ το «Μεταρρυθμισμένο» Οικογενειακό Δίκαιο – του 1983– μιλάει φιλολογικά και αφ’ υψηλού για το «συμφέρον του παιδιού» μετά τον χωρισμό, όλως παραδόξως το 93% των δικαστικών αποφάσεων των πρωτοβάθμιων ειδικά δικαστηρίων – Πρωτοδικείων και τα οποία Πρωτοδικεία στελεχώνονται σε ποσοστό 80% έως 90% από γυναίκες δικαστές– βγαίνουν υπέρ της μητέρας. Με άλλα λόγια, για τα ελληνικά δικαστήρια το 93% των Ελλήνων Πατέρων είναι ανίκανοι, άχρηστοι ή και επικίνδυνοι για την Γονική Μέριμνα του παιδιού τους! Ταυτόχρονα, η ίδια χώρα δηλαδή η Ελλάδα, θεωρεί τους Έλληνες Άνδρες ικανούς και άξιους να πολεμήσουν τους Τούρκους, να χύσουν το αίμα τους ή και να δώσουν την ζωή τους για την πατρίδα! Ανάξιοι Πατέρες άλλα Άξιοι στρατιώτες και ήρωες οι Έλληνες Άνδρες και Πατέρες! Λίγο αντιφατικό, παράξενο και παράλογο δεν είναι, πως το βλέπετε; Εμείς έτσι το βλέπουμε και ας μας διαφωτίσουν οι φωστήρες της «Μεταρρύθμισης» του 1983 άλλα και όλοι οι Κυβερνώντες από το 1980 έως σήμερα.

Μήπως μπορεί να μας ενημερώσει το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ γιατί ευνόησε σκανδαλωδώς τις μητέρες και γενικότερα το γυναικείο φύλο (Μήπως γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, ψηφιζόταν κυρίως από γυναίκες, μετατρέποντάς τες σε μια συντηρητική συντεχνία συνταξιούχων και θεσιθήρων του Δημοσίου); Χαρίζοντας διορισμούς στο Δημόσιο, συντάξεις με 15 χρόνια εργασίας (Δεκαπενταετία του Κουτσόγιωργα) και ανάθεση της αναπαραγωγής του ανθρώπινου γένους στα χέρια της γυναίκας – σε ποσοστό 93% – καθιστώντας τους πατέρες όμηρους των γυναικών, τα παιδιά το ίδιο, δημιουργώντας τους τεράστια ψυχολογικά προβλήματα και μετατρέποντας τα σε ελλειμματικές και προβληματικές προσωπικότητες σε τεράστιο βαθμό, κατάφερε συντριπτικά και κατεδαφιστικά πλήγματα στην ελληνική οικογένεια χωρίς να την αντικαταστήσει με μια νέα οικογένεια αλλά μόνο με ερείπια! Δεν είχαν καταλάβει οι «επιστημονικές ιδιοφυίες» της «Μεταρρύθμισης» του 1983 πως ένα παιδί έχει δυο πόδια, τον πατέρα και την μητέρα; Παιδί με ένα γονιό στηρίζεται σε ένα πόδι με όλες τις τεράστιες και καταστρεπτικές επιπτώσεις που έχει μια παρόμοια κατάσταση. Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ έδωσε άφθονα δικαιώματα στις λεγόμενες «Μονογονεϊκές Οικογένειες» δηλαδή στις οικογένειες των χωρισμένων μητέρων που μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς πατέρα, αποστερώντας του τα ισότιμα δικαιώματα που του αναλογούν και στερώντας τα παιδιά από το ηθικό, αξιακό και ψυχολογικό πλούτο του πατέρα που δεν είναι απλώς «απαραίτητος» αλλά εξίσου σημαντικός ή και σημαντικότερος από αυτόν της μητέρας! Ταυτόχρονα, όλες – μα όλες – οι επιστημονικές έρευνες τονίζουν την σημασία των δυο γονιών για την ανάπτυξη του παιδιού και το πόσο ευεργετικά λειτουργεί η από κοινού Γονική Μέριμνα/Επιμέλεια, η εναλλάξ κατοικία του παιδιού – ζώντας και στο σπίτι του πατέρα αλλά και της μητέρας– και φυσικά ο ίσος χρόνος επαφής, επικοινωνίας και από κοινού διαβίωσης του παιδιού και με τους δυο γονείς του μετά τον χωρισμό!

Θα θέλαμε να ρωτήσουμε την «Αριστερά» – ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ– γιατί δεν κατέθεσαν μέχρι σήμερα κάποια πρόταση Συνεπιμέλειας των τέκνων; Τόση αδιαφορία για τον Πατέρα και τον Άνδρα; Αλλά αυτό δεν σας εμποδίζει, να καταθέτετε προτάσεις για Σύμφωνο Συμβίωσης μεταξύ Ομοφυλόφιλων και το κυριότερο, να υποστηρίζετε το «δικαίωμα» των Ομοφυλόφιλων να υιοθετούν τέκνα και να τα ανατρέφουν σαν γονείς! Ουσιαστικά δηλαδή τοποθετείτε τους Ομοφυλόφιλους Γονείς πάνω από την συντριπτική πλειοψηφία των Πατέρων και Ανδρών που δεν είναι Ομοφυλόφιλοι! Εντάξει, ξέρουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ακούει την λέξη Gay και χοροπηδά από την χαρά του, ψιθυρίζει την λέξη ΛΟΑΤ και αγάλλεται, όμως για τους Πατέρες και Άνδρες γιατί τόση εχθρότητα, αδιαφορία και μνησικακία; Και ποια είναι επιτέλους αυτή η «Πατριαρχία» που δεν τη βλέπουμε πουθενά; Αντίθετα, βλέπουμε μια απόλυτη σχεδόν μητροκεντρικότητα/μητριαρχία στο θέμα της ανατροφής των παιδιών μετά τον χωρισμό του ζευγαριού και μια εύνοια υπέρ των γυναικών που ξεπερνά τα όρια του σκανδάλου.

Π.χ.

Γιατί να υπάρχει ποσόστωση υπέρ των Γυναικών στα Κόμματα ή σε άλλους τομείς του Ιδιωτικού/Δημόσιου Τομέα; Θα πετάξουμε από το παράθυρο έναν άνδρα ακόμη και αν είναι ικανός και θα βάλουμε μια γυναίκα στην θέση του που μπορεί να είναι μετριότατη; Εάν θέλετε Ισότητα κυρίες, να την κατακτήσετε με το σπαθί σας και όχι με «Μηχανική Υποστήριξη Μονάδας Εντατικής Θεραπείας» όπως είναι η Ποσόστωση του 30% η 40%!

Στρατιωτική Θητεία και Βαριές δουλειές να στελεχώνονται εξίσου και από τα δυο φύλα εφόσον οι σημερινοί γονείς σε τεράστιο ποσοστό – εργασία, δουλειές σπιτιού, ανατροφή τέκνων – έχουν μοιρασμένους ρόλους σε ποσοστό περίπου 50% –ειδικότερα στις ηλικίες από 45–50 ετών και κάτω! Τα αναφέραμε επανειλημμένα, το δικαίωμα προϋποθέτει και ανάλογες υποχρεώσεις και όχι προνομιακή μεταχείριση γιατί δικαίωμα χωρίς υποχρεώσεις είναι προνόμιο και τα προνόμια δεν έχουν καμία σχέση με την ισότητα των δυο Φύλων.

Μόλις πριν μερικές εβδομάδες η σημερινή Κυβέρνηση έδωσε άδεια Πατρότητας δυο εβδομάδων στον Πατέρα με την γέννηση ενός παιδιού ενώ μέχρι τότε η άδεια ήταν μόλις δυο (!) ημερών. Δηλαδή η μητέρα μπορεί να χαίρεται το παιδί για μήνες ενώ ο πατέρας ήταν απλώς «παρακολουθητής» των δικαιωμάτων της μητέρας λες και το παιδί το έκανε μόνη της!

Δίκαια και λογικά, πρέπει να επεκταθούν όλα τα δικαιώματα της μητέρας και στον πατέρα εφόσον θέλουμε να μιλάμε για «Ισότητα των Φύλων» ειδάλλως παραβιάζουμε ασύστολα το άρθρο 3 περί ισότητας του Ελληνικού Συντάγματος! Έτσι κι αλλιώς, κατακουρελιάζονται δικαστικές αποφάσεις από μητέρες που θέλουν είτε να ταλαιπωρήσουν είτε να εκδικηθούν τον σύζυγο τους και πατέρα των παιδιών τους, δεν είναι καιρός επιτέλους να αλλάξουν όλα αυτά;

Πως είναι δυνατόν να υπάρχει ισότητα σε όλους τους τομείς αλλά στο θέμα της Γονικής Μέριμνας των παιδιών μετά τον χωρισμό να υπάρχει μητροκεντρικότητα και αδυσώπητος πόλεμος εναντίον του πατέρα και της πατρότητας; Πως είναι δυνατόν ο σημαντικότερος τομέας της Ανθρωπότητας, η αναπαραγωγή του ανθρώπινου γένους να δίνεται αποκλειστικά στα χέρια της μητέρας και κυρίως στη χώρα μας; Αυτό αντανακλά μια οπισθοδρομική και υπερσυντηρητική κοινωνία όπως η μεσαιωνική όπου υπήρχε ένας τελείως διαφορετικός καταμερισμός εργασίας (η γυναίκα καθόταν στο σπίτι με τα παιδιά, δεν δούλευε) ενώ ο άντρας ήταν ολημερίς στη δουλειά όντας ο τροφός της Οικογένειας. Σήμερα αυτά τα δεδομένα έχουν αλλάξει, τα δυο φύλα εργάζονται και τα δυο με κοντινές αναλογίες ενώ οι άνδρες έχουν αναλάβει επίσης την φροντίδα των παιδιών και του σπιτιού σε μεγάλο βαθμό. Γιατί λοιπόν να μην γίνουν οι ανάλογες μεταρρυθμίσεις ώστε να ανταποκρίνονται στις νεώτερες συνθήκες; Πως είναι δυνατόν οι Ελληνίδες να ζητούν εξίσωση σε όλους τους τομείς αλλά ταυτόχρονα να θεωρούν «Άβατο» – όπως το Άβατο του Αγίου Όρους– το ζήτημα της Συνεπιμέλειας δηλαδή της από κοινού Γονικής Μέριμνας/Επιμέλειας μετά τον χωρισμό τους; Γιατί ουσιαστικά ζητούν οι μητέρες – σε ποσοστό συντριπτικό– μετά τον χωρισμό, «τα δικά μου –δικά μου αλλά και τα δικά σου δικά μου»! Ουσιαστικά θα μεγαλώνω εγώ το παιδί, θα το επηρεάζω όπως θέλω εγώ – τις περισσότερες φορές γίνεται εχθρικό απέναντι του Πατέρα– θα το βλέπεις όποτε θέλω και όπως θέλω, έχοντας όλη την «κοινωνία» και κυρίως τα Δικαστήρια –Γυναικοκρατία γαρ, ειδικά των Πρωτοβάθμιων – εχθρικά διακείμενα απέναντι στον πατέρα με την συμπαράσταση πάντα μιας επαμφοτερίζουσας, αμφίσημης και εξαιρετικά «διπρόσωπης» Νομοθεσίας.

Μήπως οι Βορειοευρωπαϊκές χώρες είναι «ηλίθιες» μια και έχουν δώσει τα ίδια ακριβώς δικαιώματα στον πατέρα όπως και στην μητέρα; Δηλαδή υπάρχει από κοινού Γονική Μέριμνα/Επιμέλεια (Συνεπιμέλεια), ίσος χρόνος και στους δυο γονείς με το παιδί στα χωριστά σπίτια τους και απολύτως ισότιμα δικαιώματα σε όλους τους τομείς. Και μην μου πείτε πως «εκεί είναι Νορβηγία και Σουηδία αλλά εδώ είναι Ελλάδα» γιατί αυτό μπορούμε να το ισχυριστούμε και ανάποδα «Γιατί να έχουν δικαιώματα οι Ελληνίδες; Εδώ δεν είναι Σκανδιναβία αλλά Ελλάδα δηλαδή Ανατολή»! Δεν συμφέρει καμία σας να επικαλείστε τις ανεπτυγμένες χώρες όποτε σας συμφέρει αλλά όποτε δεν σας συμφέρει να παριστάνετε τις «Κινέζες»!

Καιρός λοιπόν η Ελλάδα να καθιερώσει την Συνεπιμέλεια, τον ίσο χρόνο επαφής με τα παιδιά μετά τον χωρισμό και την εναλλάξ κατοικία! Εάν θέλει να λέγεται Ευρωπαϊκή χώρα ακολουθώντας την Νομοθεσία των ανεπτυγμένων χωρών και τηρώντας τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβούλιου, του Συμβούλιου της Ευρώπης και όλων των Διεθνών Οργανισμών για τα δικαιώματα του Πατέρα! Ο σημερινός Υπουργός Δικαιοσύνης ξεκίνησε πολύ καλά τον Γενάρη του 2020 με συνέντευξή του στην «Καθημερινή», παραδεχόμενος τα δράματα των Πατέρων και υποσχόμενος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο την Συνεπιμέλεια! Θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του; Εάν ναι, θα εξαλείψει ένα καρκίνωμα της Ελληνικής Κοινωνίας! Εάν όχι, θα αναλάβει τεράστιες ευθύνες απέναντι στους πατέρες αλλά κυρίως στα παιδιά αυτής της χώρας ναρκοθετώντας την ψυχική ισορροπία και υγιή ψυχολογική ανάπτυξη εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών!

ΥΓ. Για τις αθλιότητες της «Αριστεράς» – κυρίως ο Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ του #Me too και του μικροαστικού/αντιδραστικού φεμινισμού– σχετικά με το θέμα της Συνεπιμέλειας δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ειλικρινά, δεν θυμόμαστε εδώ και 47 χρόνια – μετά την πτώση της Δικτατορίας– καμία ουσιαστική παρέμβαση των «αριστερών» κομμάτων στην Βουλή υπέρ του Πατέρα ή του Άνδρα γενικότερα. Έχοντας υιοθετήσει όλες τις προκαταλήψεις του φεμινισμού – που ποτέ δεν ήθελε την Ισότητα αλλά μόνο την κυριαρχία– η σημερινή «Αριστερά» όλων των αποχρώσεων δεν κουνά ούτε το δαχτυλάκι της για τους Πατέρες και τα δικαιώματά τους, αδιαφορώντας πλήρως για τις διακρίσεις και στερήσεις σε βάρος τους, αποπνέοντας ταυτόχρονα μια αύρα μισανδρισμού και αντι–πατερικών προκαταλήψεων. Όμως, ας έχουν υπόψη τους οι «Αριστεροί της Κακιάς ώρας» πως ήδη στην χώρα μας αλλά και παγκόσμια έχει αναπτυχθεί ένα τεράστιο, μαζικότατο κίνημα ελληνικών, ευρωπαϊκών και παγκόσμιων διαστάσεων υπέρ του Πατέρα και των δικαιωμάτων του και το οποίο κίνημα πλέον επηρεάζει τις αποφάσεις όλων των Οργανισμών αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις με την ψήφο του σε παγκόσμιο επίπεδο. Όσοι το αγνοήσουν θα πληρώσουν τεράστιο κόστος, ας το λάβουν υπόψη τους, Κυβέρνηση και «Αριστερά». Ειδικά η «Αριστερά» (Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ) αφού έχασε την Τάξη δηλαδή την Εργατική Τάξη και τους μικρομεσαίους, ασχολούμενη σχεδόν αποκλειστικά με Ομοφυλόφιλους, Τρανσέξουαλ και φεμινίστριες «Παντός καιρού» και ακολουθουμένη από το ΚΚΕ που στα γεράματα ανακάλυψε την σεξουαλική κακοποίηση και τον νεοφιλελεύθερο φεμινισμό, θα πληρώσουν μεγάλο εκλογικό και πολιτικό κόστος. Θα καταλήξουν να εκπροσωπούν τα Λούμπεν στρώματα δηλαδή τους κοινωνικούς παρίες και κοινωνικά απόβλητους της αστικής κοινωνίας. Όμως καμία «αλλαγή» δεν έγινε, ποτέ και πουθενά, από τους «Λαθρεπιβάτες της Ιστορίας και Πλιατσικολόγους της Κοινωνίας» που είναι οι Λούμπεν.




Εικαστικά: Owen Freeman

[Ηλίας Παπαναστασίου]

Συνεπιμέλεια τέκνων και η λυσσαλέα αντίδραση
του φεμινιστικού λόμπυ των ΚΙΝΑΛ–ΣΥΡΙΖΑ



Του Ηλία Παπαναστασίου


Η Κατάθεση του Σχεδίου Νόμου για την Συνεπιμέλεια έχει πλέον γίνει γεγονός και μια καινούργια – κυριολεκτικά– σελίδα ανοίγει για τις σχέσεις των δύο φύλων και των παιδιών τους, ειδικότερα μετά το διαζύγιο.

Μετά την πατροκτονική και μισανδρική σε μεγάλο βαθμό «μεταρρύθμιση» του Οικογενειακού Δικαίου από το υπερ–φεμινιστικό ΠΑΣΟΚ και εννοείται με το σιγοντάρισμα της ανεκδιήγητης «αριστεράς», μεγάλωσε στην χώρα μας, τριάντα και πλέον χρόνια, μια γενιά στην οποία είτε λείπει τελείως ο Πατέρας είτε βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό υπό καθεστώς εξάρτησης, μένοντας με τη σύζυγο του για χάρη των παιδιών.

Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιών είτε γνώρισαν στρεβλά τον πατέρα τους μετά τον χωρισμό και μέσα από τα λεγόμενα της πλευράς της μητέρας είτε – στην καλύτερη των περιπτώσεων– τον έβλεπαν σαν τουρίστα μία ή δύο φόρες τα Σαββατοκύριακα του μήνα. Η πατρότητα σχεδόν εξοβελίστηκε από την ζωή τους, ο πατέρας δεν είχε ουσιαστικό δικαίωμα συμμετοχής στην καθημερινότητα του παιδιού και η μορφωτική του πορεία ήταν πέρα και πάνω από την επιρροή του. Η παντοδυναμία της μητέρας ήταν απόλυτη, τα γυναικοκρατούμενα δικαστήρια έδιναν την γονική μέριμνα και επιμέλεια στην μητέρα σε ποσοστό πάνω από 95%, η επιστήμη της ψυχολογίας και της παιδαγωγικής πήγε στον κάλαθο των άχρηστων. Γιατί ακριβώς αυτές οι επιστήμες τονίζουν όχι απλώς τον θεμελιακό ρόλο του πατέρα και της πατρότητας στην ανάπτυξη του παιδιού αλλά και τα στερητικά, τις περισσότερες φόρες ψυχοπαθολογικού τύπου σύνδρομα, που αναπτύσσονται λόγω της έλλειψης του πατέρα.
Το Σύνδρομο της Γονικής Αποξένωσης (Parental Alienation Syndrome) και της Γονεοκτομής (Parentectomy) σε βάρος του πατέρα, αποδεικνύουν επιστημονικώς τεκμηριωμένα τις καταστρεπτικές επιπτώσεις που έχει για την ανάπτυξη του παιδιού η έλλειψη και απουσία του πατέρα. Φαινόμενο που παρατηρούμε στην νεολαία και το οποίο έχει δυο μεταβλητές (α) την προϊούσα Λουμπενοποίηση της Νεολαίας και την υπέρμετρη αύξηση του Μηδενισμού στις γραμμές της, φαινόμενο που οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην απουσία της έννοιας της Πατρότητας και του Πατέρα και (β) στην αυξανομένη τάση ομοφυλοφιλίας που παρατηρείται τα τελευταία 10–15 χρόνια, γεγονός που κάνει την συνιστώσα των ΛΟΑΤ του ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζει όμως αντιθέτως εμάς μας προβληματίζει. Τα μάλα.

Για πρώτη φορά το θέμα της Πατρότητας μετά την άθλια «μεταρρύθμιση» του 1983 τέθηκε από την σημερινή Κυβέρνηση και τον αρμόδιο Υπουργό της. Και ασχέτως της τελικής μορφής του Νομοσχεδίου και των τροποποιήσεων – πιθανώς – που θα υποστεί, η σημερινή Κυβέρνηση είναι η πρώτη Κυβέρνηση που έβαλε το δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων». Ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το τεράστιο αυτό πρόβλημα και αυτό είναι προς τιμήν της. Ευχόμαστε μόνο να αντισταθεί στις επιθέσεις και πιέσεις του γυναίκειου/φεμινιστικού λόμπυ και το οποίο έχει αναπτύξει μια λυσσώδη επίθεση εναντίον του Νομοσχεδίου. Λόμπυ του ΚΙΝΑΛ και του Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ «εν αγαστή σύμπνοια» επιτίθενται στο Νομοσχέδιο με όλους τους τρόπους. Και το χειρότερο όλων, σε αυτή την εκστρατεία συμμετέχουν και άνδρες αρθρογράφοι ουσιαστικά δηλαδή «μισανδρικοί άνδρες» όπως των «υπερ-φιλελεύθερων» του Athens Voice και Protagon αλλά και των «σοσιαλφιλελευθέρων» του in.gr δηλαδή των ΝΕΩΝ και του ΒΗΜΑΤΟΣ. Απαράδεκτα άρθρα, γεμάτα ειρωνείες για τους χωρισμένους και δυστυχισμένους πατέρες που δυσκολεύονται να δουν τα παιδιά τους και που βλέπουν να καταστρέφεται όχι μόνο η δική τους ζωή αλλά κυρίως των παιδιών τους. Βλέπετε, η περίφημη «ποσόστωση» για την οποία κόπτονται οι μισανδρικές φεμινίστριες – π.χ. 35% ή και 50% των στελεχών του Δημοσίου – δεν ισχύει στα ελληνικά Δικαστήρια και τα οποία, τουλάχιστον τα Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια, γυναικοκρατούνται σε τεράστιο βαθμό. Γιατί λοιπόν δεν ισχύει και στα Δικαστήρια η ποσόστωση, τουλάχιστον όσον αφορά τις υποθέσεις του Οικογενειακού Δικαίου; Και μην μου πείτε πως δεν υπάρχει εύνοια υπέρ των γυναικών όταν το 95–97% των αποφάσεων περί γονικής μέριμνας δίνει το παιδί στην μητέρα και την καθιστά ιδιοκτήτη του παιδιού. Υπάρχει μήπως κάποια επιστημονική έρευνα που να αποδεικνύει πως ο πατέρας είναι ακατάλληλος ή λιγότερο ικανός να μεγαλώσει ισότιμα μαζί της ή και μόνος του ένα παιδί; Και πως είναι δυνατόν οι γυναίκες να ζητούν ισότητα σε όλα αλλά την γονική μέριμνα μετά το διαζύγιο να την θεωρούν «Άβατο του Αγίου Όρους»; Με άλλα λόγια, «Θέλω ισότητα στα πάντα πλην του πιο σημαντικού, του παιδιού. Αυτό είναι δικό μου!». Για να το πούμε απλά, «Τα δικά μου δικά μου αλλά και τα δικά σου, δικά μου!».

Όταν έχετε Δικαιώματα κυρίες μου έχετε και ανάλογες υποχρεώσεις. Γιατί Δικαιώματα χωρίς Υποχρεώσεις είναι Προνόμια. Όμως τα Προνόμια αναιρούν την Ισότητα. Και εφόσον έχετε τα ίδια δικαιώματα στην εργασία ακριβώς γι αυτό τον λόγο έχετε και τις ίδιες υποχρεώσεις, και πριν αλλά και μετά τον χωρισμό. Και μην ακούσουμε το «πιασάρικο» επιχείρημα περί «Ανισοτήτων» στην εργασία γιατί πραγματικά βαριές και επικίνδυνες δουλειές κάνουν κυρίως ή αποκλειστικά οι άνδρες. Όπως και οι άνδρες μόνο πάνε στο Στρατό – κακώς! – εν αντιθέσει με τις γυναίκες που απαλλάσσονται από το πλέον επικίνδυνο καθήκον, ειδικότερα σε περίοδο πολέμου ή πιθανής πολεμικής κρίσης! Προφανώς οι Ισραηλινές, οι Κούρδισες, οι ΕΛΑΣίτισες παλαιοτέρα αλλά και οι γυναίκες πολλών άλλων χωρών που υπηρετούν μαζί με τους άνδρες στον στρατό είναι πανηλίθιες συγκριτικά με τις «ευφυέστατες» ελληνίδες.

Αλλά πως είναι δυνατόν, η Πατρίδα να εμπιστεύεται την ακεραιότητα της χώρας στους Έλληνες Άνδρες και την ίδια στιγμή να τους αρνείται το δικαίωμα στην ίση μεταχείριση και την Συνεπιμέλεια μετά τον χωρισμό; Είσαι δηλαδή ικανός να πολεμήσεις με το όπλο στο χέρι τον εχθρό και να δώσεις και την ζωή σου για την Πατρίδα αλλά «ανίκανος» να μεγαλώσεις ένα παιδί μαζί με την σύζυγο μετά τον χωρισμό; Αλλά και πως είναι δυνατόν να οφείλεις να εργάζεσαι σε μια και δυο εργασίες για να σηκώσεις τα βάρη της οικογενείας δουλεύοντας σαν είλωτας αλλά είσαι ανίκανος να μεγαλώσεις το παιδί σου μαζί με την μητέρα του όταν χωρίζεις;

Αλλά και πως είναι δυνατόν οι λεγόμενες «φεμινίστριες» να ζητούν Ισότητα σε όλα τα ζητήματα αλλά στο θέμα της συνεπιμέλειας μετά το διαζύγιο να ζητούν «αποκλειστική ιδιοκτησία» δηλαδή αναίρεση της Ισότητας; Πολύ παράξενη έννοια της Ισότητας παρατηρούμε εκτός εάν πρέπει να σκεφτούμε άλλα πράγματα όπως «Μπορώ να υποβάλλω το παιδί εναντίον του πατέρα του, κάνοντάς τον Γενίτσαρο δηλαδή να τον μισεί και να μην τον θέλει, να εκδικηθώ τον πατέρα ή να ζητήσω υπέρογκη και δυσβάστακτη διατροφή ή γενικότερα να «εργαλειοποιήσω» το παιδί για να ικανοποιήσω τα απωθημένα μου;» Ή μήπως φοβούνται πως εάν καθιερωθεί η Συνεπιμέλεια και ίσος χρόνος διαμονής του τέκνου δηλαδή 15 μέρες στην μητέρα και 15 μέρες στον πατέρα, η διατροφή λογικά θα μειωθεί; Όσοι παραξενεύονται και δυσπιστούν για όλα τα παραπάνω προφανώς είτε δεν έχουν εμπειρία χωρισμού με παιδί είτε δεν έχουν εμπειρία ελληνικών δικαστηρίων είτε απλώς είναι άσχετοι!

Τέλος, πως είναι δυνατόν να χτυπά τα στήθη του ο Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ για τα «Δικαιώματα των Ομοφυλοφίλων για υιοθεσία τέκνου» ενώ όταν ήταν Κυβέρνηση δεν σήκωσε ούτε το δαχτυλάκι του για τα δικαιώματα των χωρισμένων πατέρων; Είναι πιο σημαντικοί οι πρώτοι από τους δεύτερους ή θα τρελαθούμε τελείως; Για να μην μιλήσουμε για τις πολιτικά τρισάθλιες τοποθετήσεις γυναικών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΙΝΑΛ σχετικά με το θέμα της συνεπιμέλειας γεγονός που αποδεικνύει το πόσο «Κατίνες» είναι ακόμη και γυναίκες – πολιτικά πρόσωπα, στο θέμα της συνεπιμέλειας! Παριστάνουν ή το «παίζουν» χειραφετημένες και «φεμινίστριες» αλλά τα μυαλά τους, τουλάχιστον στο θέμα της συνεπιμέλειας, παραμένουν στα μυαλά της γιαγιάς ή της προγιαγιάς! Την ίδια στιγμή που στις Βορειοευρωπαϊκές ή Κεντροευρωπαϊκές χώρες ο άνδρας μετά τον χωρισμό αλλά και κατά την διάρκεια του γάμου έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τις γυναίκες; Κατά τα άλλα, παριστάνουν τις Ευρωπαίες ή θέλουν να τις πλησιάσουν. Δεν έχουν καταλάβει πως έχουν γίνει «Ευρωπαίες» μόνο στο make up και τα ρούχα τους, όμως στα ενδόμυχα της ψυχής τους παραμένουν «Κατίνες» με μοντέρνα ρούχα! Ο,τι πιο οπισθοδρομικό και γελοίο. Γιατί οι αληθινά σύγχρονες γυναίκες θέλουν ισότητα παντού και όχι μόνο εκεί που τους συμφέρει! Είναι πολύ απλό.

Με το νέο Νομοσχέδιο για την Συνεπιμέλεια έγινε το πρώτο βήμα και πάλι συγχαρητήρια στην Κυβέρνηση που έθιξε πρώτη το θέμα. Ας το θεωρήσουμε ένα μεγάλο κεκτημένο για τα επόμενα βήματα που θα αποκαταστήσουν – επιτέλους! – την Ισότητα στο σημαντικότερο θέμα σήμερα, την αναπαραγωγή και ανατροφή της ανθρωπότητας.