Η ΑΝΑΛΓΗΤΗ KAI ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ UEFA.

[ΓΙΑΝΝΗΣΜ]

Η ΑΝΑΛΓΗΤΗ KAI ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ UEFA.

Το ξέρω πως ήδη συζητείται το θέμα των πυρκαγιών
σε άλλη θέση, όμως εδώ θα θίξω ένα θέμα, που ναι μεν έχει ως αφορμή τις πυρκαγιές, αλλά η ουσία του είναι διάφορη.
Ο λόγος για την γνωστή σε όλους μας UEFA, η οποία με την στάση της στα τελευταία γεγονότα απέδειξε περίτρανα σε ποιον δρόμο βαδίζει εδώ και καιρό ο ευρωπαϊκός, αλλά και ο παγκόσμιος αθλητισμός. Τι συνέβη ακριβώς; Η UEFA αρχικά απέρριψε το δίκαιο αίτημα της ΑΕΚ για αναβολή του αγώνα με την ισπανική ομάδα της Σεβίλλης στα πλαίσια του δεύτερου γύρου των προκριματικών αγώνων του περίφημου Champions Leage, λόγω των τραγικών γεγονότων που συμβαίνουν στην χώρα μας και τα οποία μας οδήγησαν στην κήρυξη τριήμερου πένθους. Η αιτιολόγηση μάλλον ελλιπής, αφού κατά την UEFA ήταν δυνατόν να γίνει το παιχνίδι, μιας και δεν κινδύνευε από τις πυρκαγιές το...ΟΑΚΑ!


ΨΥΧΡΗ ΛΟΓΙΚΗ

Προφανώς ουδείς νουνεχής και εχέφρων άνθρωπος θα μπορούσε να αποδεχτεί την αιτιολογία τούτη, καθώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δεν συγκινήθηκε από το δράμα ενός λαού ένεκα των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, που κάθε χρόνο καθορίζουν και κηδεμονεύουν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία σκέφτηκε εντελώς ψυχρά και λογιστικά. Σκέφτηκε την αντίδραση των χορηγών και των τεράστιων πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες χρηματοδοτούν με τα διαφημιζόμενα προϊόντα τους τις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις της Γηραιάς Ηπείρου. Ενδιαφέρθηκε μόνο να μην διασαλευτεί ο προγραμματισμός της και η παραγωγή του ποδοσφαιρικού θεάματος της.

Αλήθεια, πώς θα χαρακτηρίζαμε και τί θα νοιώθαμε, αν κάποια άλλη εταιρεία παρεμπόδιζε ουσιαστικά εργαζόμενο της ή εργαζομένους της να θρηνήσουν κάποιο ή κάποια συγγενικά πρόσωπα, τα οποία χάθηκαν για οποιοδήποτε λόγο; Τί θα λέγαμε, άν απαγόρευε στον γυιό να παρευρεθεί στην κηδεία του πατέρα του, μόνο και μόνο για να μην απουσιάσει εκείνος μιά ημέρα από την θέση της εργασίας του; Τί θα σκεφτόμασταν για εκείνον τον απάνθρωπο εργοδότη, ο οποίος βλέπει τους εργαζομένους στην εταιρεία του ωσάν βιολογικές μονάδες παραγωγής έργου;

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΟΛΑ

Η οποιαδήποτε σκέψη μας θα ήταν δικαιολογημένη, όπως και η οποιαδήποτε αντίδραση μας. Δικαιολογημένα θα βρίζαμε. Δικαιολογημένα θα αντιδρούσαμε. Δικαιολογημένα θα απεργούσαμε, για να υπερασπίσουμε το φυσικό και ανθρώπινο δικαίωμα του συνανθρώπου και συναδέλφου μας να θρηνήσει και να αποχαιρετίσει τον οικείο του. Στην περίπτωση βεβαίως της UEFA καμμία αντίδραση δεν υπήρξε, ούτε η χλιαρότερη. Ουδείς τόλμησε ακόμη και από την κυβέρνηση να προσεγγίσει τους ιθύνοντες της UEFA και να ζητήσει να σεβαστεί το αίτημα της ομάδας, της οποίας η χώρα πλήττεται από μια τεράστια οικολογική, οικονομική, κοινωνική και ανθρώπινη καταστροφή. Τούτο είναι η απόδειξη του πανίσχυρου της UEFA και των συμφερόντων, που αυτή εκπροσωπεί.


Η ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ

Η μεταστροφή της Ευρωπαϊκής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας επήλθε, όταν πια επλήγη από ένα άλλο κακό, η έτερη ομάδα του ζεύγους ΑΕΚ-Σεβίλλη. Όταν δηλαδή ένας ενεργός ποδοσφαιριστής της ισπανικής ομάδας πέθανε έπειτα από πολλαπλά καρδιακά επεισόδια κάποια εκ των οποίων έπαθε κατά την διάρκεια, που αγωνιζόταν με την ομάδα του. Μόνο και μόνο τότε αφυπνίστηκε ο ανθρωπισμός της Ομοσπονδίας. Μόνο όταν ήταν πλέον φανερό, πως καμμιά εκ των δυο ομάδων δεν επιθυμούσε την διεξαγωγή του μεταξύ τους αγώνα συγκινήθηκε η UEFA.


ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ


Κι εδώ τίθενται αναμφίβολα ορισμένα δικαιολογημένα ερωτήματα.

1ον: Η UEFA ανέβαλε τον αγώνα γιατί συγκινήθηκε με τον δράμα, διαφορετικού μεγέθους, των δυο ομάδων; Ή ενώπιον της διεθνούς κατακραυγής, την οποία θα επέφερε δεύτερη άρνηση, κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις της, αλλά και πάλι για λόγους συμφέροντος ;

2ον: Η πολύτιμη ζωή του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή μετρά, αξιολογείται ως ισάξια ή ως πολυτιμότερη από την ζωή των 64 Ελλήνων;

3ον: Η στάση αυτή δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί στάση διάκρισης και κρυπτορατσιστική; Η ελληνική περίπτωση δεν αξίζει του σεβασμού της UEFA την στιγμή κατά την οποία πρόκειται για εθνική τραγωδία;

4ον: Η UEFΑ και σε άλλες περιπτώσεις έχει κρατήσει δυο μέτρα και δυο σταθμά. Την μεν Σερβία την τιμώρησε με αποκλεισμό από όλες τις διοργανώσεις κατηγορώντας την για εγκλήματα κατα την διάρκεια του εμφυλίου. Την Τουρκία ουδέποτε για την εισβολή της στην Κύπρο. Η δημόσια εικόνα της, εφόσον θέλει να είναι σοβαρή εταιρεία εκτός από σύνδεσμος ποδοσφαιρικών σωματείων, δεν πλήττεται από τέτοιου είδους πολιτικές διακρίσεις;

5ον: Οι ελληνικές ομάδες δεν είναι ισότιμα μέλη με τις άλλες μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες και δεν πρέπει να χαίρουν του ίδιου σεβασμού, ιδιαίτερα όταν η χώρα τους δοκιμάζεται;


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΚΑΙ ΘΕΣΗ

Η διατύπωση των ερωτημάτων θα μπορούσε να συνεχιστεί επί μακρού, όμως, νομίζω ότι έχει γίνει σαφές σε όλους μας το εξής. Η UEFA έχει μετατραπεί από καιρού σε μια πολυεθνική, ψυχρή και απρόσωπη εταιρεία, η οποία δεν συγκινείται προ ουδεμιάς τραγωδίας παρά μόνο, αν αυτή θίγει εμμέσως ή άμεσα τα συμφέροντά της. Εκτός των γιγαντιαίων οικονομικών συμφερόντων, που εκπροσωπεί, έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι εξυπηρετεί και την πολιτική κάποιων συγκεκριμένων κέντρων. Στην περίπτωσή μας, δεν επέδειξε την ενδεδειγμένη ηθική στάση, που επιβάλλει, αν μη τις άλλος, ο άγραφος ηθικός νόμος της ανθρωπιάς. Στην περίπτωση της ομάδας της Σεβίλλης, πιθανολογώ ότι η UEFA θα επεδείκνυε διαφορετική στάση από την στάση που επέδειξε στο αίτημα της ΑΕΚ, αν η ισπανική ομάδα είτε λόγω εθνικής καταστροφής είτε για κάποιον άλλο λόγο αιτούνταν αναβολή, ενώ η ΑΕΚ δεν θα αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα αθλητικής ή άλλης φύσης. Διότι, ως μικροσυμφεροντολογική και μικρόψυχη που είναι δεν θα τολμούσε να θίξει το συναίσθημα και την επιθυμία των φίλων και της διοίκησης μιας ανερχόμενης ποδοσφαιρικής και οικονομικής δύναμης του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού στερεώματος.

Η δική μου θέση είναι ότι είτε στην μια είτε στην άλλη περίπτωση, είτε είχε συμβεί μόνο το ένα κακό είτε μόνο το άλλο, θα έπρεπε η ανάλγητη UEFA να επιδείξει τον ανθρώπισμο, που γεννήθηκε εν πάση περιπτώσει στην ήπειρο αυτή.
_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.

[Πήγασος]

Μπάλα. Η νέα θρησκεία. Παγκόσμια. Με δική της διοίκηση, διαχειριστικά όργανα, οικονομία, νόμους, "ιερά". Θυμηθείτε την κόντρα Ορφανού - Γκαγκάτση. Ποιος κέρδισε; Ο δεύτερος, φυσικά, καθότι η Ε.Ε. δεν επιτρέπει καμία παρέμβαση στα εσωτερικά - διαχειριστικά της UEFA.
Εκτός από πολιτική δύναμη έχει και τεράστια επιρροή στα ΜΜΕ. Τι σκάνδαλα για στημένους αγώνες. Τι αναβολικά και ντοπαρίσματα από καταξιωμένους παίχτες, και μάλιστα καταγεγραμμένα στα περιβόητα βίντεο, τα οποία έχουν λυσσάξει να μας επιβάλουν, σε κάθε βήμα. Τι ομολογίες για στησίματα αγώνων σε χώρες όπως η Γερμανία. Τι παραδοχή ανάμιξης Ευρωπαίων διαιτητών μπλεγμένων σε πανευρωπαϊκές σπείρες όπου όσοι ήταν μέσα στα κόλπα, αντάλλασσαν στημένους αγώνες, διαφόρων κατηγοριών για πλήθος χωρών. Και λοιπόν; Έγινε τίποτα; Στην χώρα μας, έπαιξαν 4,5 βράδια, τα θέματα αυτά, στο σύνολό τους, σε κάποια κανάλια. Οι μισές εκπομπές με μεγάλη επιτυχία, με Ταρζάν, Κοκαλιάρηδες, Περίεργους κλπ ωραία. Άλλες πάλι, δημιουργήματα δευτεροκλασάτων-ψιλικατζήδων «δημοσιογράφων», πήραν απλά κάποιες διαφημίσεις-χορηγίες από εταιρείες στοιχημάτων και books. Και λοιπόν; Στην χώρα μας τα πράγματα είναι γνωστά. Στην Ιταλία, για να μην αρχίσουμε να βγάζουμε τα μάτια μόνοι μας, η χώρα πήρε το παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ ομάδα της κατέκτησε Ευρωπαϊκό Τρόπαιο και διακρίσεις. Έτσι. Σε πείσμα όλων. Και θα μας μείνουν και τα βίντεο/κάμερες. Έτσι απλά. Μια συνήθεια είναι και αυτή. Γιατί ποιος θα κόψει την μπάλα, επειδή έχει βίντεο στα γήπεδα;
Βλέπετε η μπάλα, διαθέτει αυτό το κάτι, που κάνει τα πάντα να γυρίζουν. Διαθέτει την δική της οικονομία. Διαφημίσεις, τηλεοπτικά, εισιτήρια, ..., μα πάνω από όλα.... το Στοίχημα. Η μεγαλύτερη μπίζνα του πλανήτη. Και νόμιμη. Και ηλεκτρονική. Και τέτοιο χρήμα…σύντομα… “In god we trust”… Και όλα είναι τέλεια. Ο «κουβάς» γεμίζει, ο υπολογιστής κάνει τα τεφτέρια του, και άλλα, πολλααά κουβαδάκια γεμίζουν. Τρελά φράγκα. Όσα ΔΕΝ φαντάζεστε... Ικανά, να γυρίσουν πολλούς τροχούς. Να προσλάβουν πολύ κόσμο. Να περάσουν μεγάλες χάρες... Αφήστε που είναι και ολιγοπώλια. Όπως και όλες οι καλές μπίζνες. Πάντα στο δόγμα… Free Market! Είναι τόσο free, που… Άντε βρε. Σύντομα και μονοπώλιο. Παγκόσμιο. Πως το είπαμε το κρασί… Ντέμη; Da Pipa; Χιούμορ ε; Ή μήπως ειρωνεία; Γιατί ο «γατούλης» ο κυρ Γιάννης έχει backup plan, o γιόκας έχει … κασέτες και … αν δεν μπεις στο κόλπο φέτος, σκουφάκι δεν έχει.
Είναι τέτοια η δύναμη, που θυμίζει άλλα χρόνια. Τότε, που πολιτική, δικαστική, οικονομική και θρησκευτική εξουσία, έβρισκαν έκφραση σε ένα πρόσωπο. Τον μεγάλο!

Στο όνομα της σημερινής Παγκόσμιας ανεξιθρησκίας, είναι in, η στρατικοποίηση των μελών, να φοράν δηλαδή μπλούζες με τα σύμβολα/χρώματα αλλά και τις διαφημίσεις των ομάδων. Αυτοί λέτε να αποτελούν απειλή για το εκάστοτε Δυτικό και Πολιτισμένο «κοσμικό κράτος»; Τι είναι πιο επικίνδυνο. Μια ντουζίνα μεθυσμένοι (στην καλύτερη) χούλιγκαν, ή η γυναίκα του κ. Γκιούλ; Μην το πάρετε αψήφιστα αυτό. Οι οπαδοί – χούλιγκαν, είναι στρατός. Με ιεραρχία. Λοχαγούς και οπλίτες. Με όπλα. Και μάλιστα επίλεκτος στρατός. Αφού είναι ΚΑΙ θρησκευτικός. Κάτι όπως οι Σταυροφόροι. «Πιστοί», πάνω από όλα. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να υπερνικήσει την δύναμη μιας … μαντήλας στο κεφάλι μιας συντηρητικής και καθώς πρέπει Κυρίας.

Πάνε όμως «εκκλησία». Οι τελετές-θρησκευτικές τελούνται Κυριακές, και Σαββάτα κατά κύριο λόγο. Ούτε εθνικές εορτές αναγνωρίζονται, ούτε εθνικές αργίες. Ο κόσμος συγκεντρώνεται με ευλάβεια. Όταν παίζει ο ύμνος της ομάδας, επικρατεί ρίγος. Όταν χειροκροτεί το πλήθος, όλα είναι δυνατά, ακόμη και να γίνει "θαύμα", να γυρίσει το σκορ... Και τα συνθήματα...τα μισά, στην χώρα μας τουλάχιστον, αντικατοπτρίζουν ξεκάθαρα την θρησκευτική προτίμηση των ξεφωνούντων. "ΠΑΟ θρησκεία θύρα 13", ή "Θρύλε θεέ μου, Ολυμπιακέ μου", ή «όλοι στον Ναό έχουν για Θεό, τον Δικέφαλό»… (συγχωρέστε με που δεν έχω πρόχειρα συνθήματα οπαδών άλλων ομάδων, αξίζουν πιστεύω μελέτης).

Με τέτοια δύναμη, που απορρέει από την δύναμη της συνήθειας των εκατομμυρίων προσηλυτισμένων και εθισμένων οπαδών, και που συγκεντρώνεται σε κάτι τόσο εκμεταλλεύσιμο προϊόν, είναι απορίας άξιο πως ο εκάστοτε επικεφαλής της UEFA, δεν απαιτεί σεβασμό τουλάχιστον αυτοκρατορικό. Και γιατί όχι. Η δύναμη που διαθέτει ο άνθρωπος αυτός και ο «θεσμός», που εκφράζει είναι τεράστια. Υπεράνω από κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς. Πόσο μάλλον «ταπεινούς» υφυπουργούς. Θα κολλήσει λέτε σε 63 θανάτους και στον θρήνο ενός λαού, που προσπαθεί να αναλογιστεί τι σημαίνει 2.5 εκατ. στρέμματα και πόσες χιλιάδες νοικοκυριά … καμένα; Νεκρά; Τους ένοιαξε όμως, με περισσή υποκρισία η προστασία της «ιδέας» της Ολυμπίας. Χέστηκαν για την Μακεδονία. Αυτή δεν είναι στο Στοίχημα. Και προσποιούνται ότι ξέρουν, αναγνωρίζουν, σέβονται τα Ολυμπιακά Ιδεώδη. Τι σχέση έχει μωρέ η Τότε Ιδέα, με τους σημερινούς «ολυμπιακούς αγώνες» της κόκα-κόλα και των νομίμων αναβολικών. (Τα παράνομα απαγορεύονται).
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αναγνωρίζει ότι Θέατρο Σκιών χωρίς Άξιους, και Πιστούς πρωταγωνιστές ΔΕΝ δύναται να υπάρξει. Ο "Πολιτισμός της Μπάλας και η Γιορτή του Ποδοσφαίρου», όπως λεν οι μεγαλό προπαγανδιστές - παπαγαλάκια τους, έχουν τα δικά τους λάβαρα, ιερά, και όσια. «The show must go on». Πρέπει η συνήθεια να διατηρηθεί. Για κάθε άντρα, που σέβεται τον ανδρισμό του (από κοντά και ο γυναικείος πληθυσμός). Η μπύρα να ρέει. Άφθονη κατά προτίμηση και οι κλισέ διαφημίσεις περί αμαξιών, παιχνιδομηχανών, fast food, κλπ να επαναλαμβάνονται, απαραίτητη διακόσμηση των γηπέδων - ναών, όπου η ένταση της επίκλησης των ονομάτων κάθε παίχτη, συνήθως εξαρτάται από τα χρήματα που μας ανακοινώνουν ότι βγάζει. Και δεν σκανδαλίζει κανέναν το γεγονός ότι όσα μπορεί να βγάζει ένα 25 χρονο, ταλαντούχο στα πόδια παιδί, δεν πρόκειται να τα δουν γενιές γενεών η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών οπαδών. Όχι. Τα αξίζει και μπράβο του το παλικάρι, ακούω πολλούς να λένε. Γιατί είναι μάγκας, και μόρτης, και καραμπουζουκλής. Και ας βρίζει. Και ας φτύνει. Και ας τον βλέπουμε να φέρεται αντιαθλητικά, ακόμη και ... πούστικα. Αυτός είναι παίχτης. Είναι θεός! Άντε ημίθεος. Είναι Πρότυπο. Προς μίμηση. Και αν πει κάποιος το αντίθετο, μπορεί να θεωρηθεί και αιτία πολέμου. Το ξύλο όμως πρέπει να βγει εκτός ναού. Αυτό είναι το Ευρωπαϊκό μοντέλο. Ο «πολιτισμός» της Ευρώπης, είναι να παίζεις ξύλο έξω από τον ναό. Το γήπεδο είναι χώρος ιερός...

Δεν είναι φυσικά όλοι ίδιοι. Δεν είναι όλοι ψεύτες, όλοι υποκριτές, όλοι βρώμικοι, όλοι στημένοι. Δεν είναι κακό να «διασκεδάσεις» παρακολουθώντας έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Αρκεί να μην περάσουμε στο επίπεδο του χούλιγκαν, του ζώου, του άλογου όντος. Πρέπει ότι περνάει της αντίληψής μας, να περνά την βάσανο της δικής μας σκέψης. Και κρίσης. Να πάψουμε να γινόμαστε αυτόβουλα θύματα προπαγάνδας, νηπιακού επιπέδου και δυσκολίας χειρισμού. Γιατί έτσι μας βλέπουν. Και μετά δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους, και σε πιο σοβαρά θέματα. Να μάθουμε να κουβεντιάζουμε. Να πάψουμε να δηλώνουμε ξερόλες. Με το να αναζητάμε και να αναγνωρίζουμε την Αλήθεια. Όποιος και αν την λέει. Και να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Και να εστιάζουμε στο ουσιώδης, με επιχειρήματα, όχι σοφιστείες και μαλαγανιές.

Ο χώρος του ποδοσφαίρου και οι λοιποί επαγγελματικά αθλητικοί, αποκτάνε σταδιακά τεράστια δύναμη. Το πρόβλημα είναι ότι η συγκέντρωση δύναμης είναι η μεγαλύτερη απληστία και αδυναμία του ανθρώπου. Όσο μεγαλύτερη, τόσο δυσκολότερη να την ελέγξεις, μα συνάμα και πιο γλυκιά. Ποιος έχει εμπιστοσύνη σε τέτοιους θεσμούς; Σε ανθρώπους λίγο παράγοντες, λίγο πολιτικοί, λίγο κατάσκοποι, λίγο επιχειρηματίες, γκρι από πάνω έως κάτω;

Η μπάλα είναι το όπιο του μετα-βιομηχανικού λαού. Είτε από μόνη της είτε πραγματικά... αν κάποια σχέδια "ελευθεριότητας" της Νέας Τάξης υλοποιηθούν στο άμεσο μέλλον.

Καλώς ή κακώς, η μπάλα έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας του μέσου ανθρώπου. Και είναι αυτό ακριβώς το αδύναμο στοιχείο του Συστήματος. Ο καθένας μπορεί να παρακολουθήσει το πόσο θεατρικά σκηνοθετημένα είναι η οργάνωση, το σόου, και τα παρασκήνιά της. Και ας δουλεύουν πάρα πολύ σκληρά για να κρύβουν την πραγματικότητα. Το μόνο που αρκεί, είναι να θελήσει κανείς να Δει. Αν επιλέξει δοκιμάσει κάτι άλλο. Για τον εαυτό του. Δηλαδή να ψάξει, να σκεφτεί, να ζυγίσει, να παρατηρήσει, να κουβεντιάσει, να αποφασίσει, ΤΙ σημαίνουν τα όσα γίνονται γύρω του, τα όσα βλέπει να τον προσπερνούν, χωρίς όμως να αγγίζει.

Κάθε φορά που η Αλήθεια παρουσιάζει το πρόσωπό της, όλο και κάποιος την αναγνωρίζει. Υπάρχει κόσμος που είναι ώριμος να την απομυθοποιήσει. Και αναζητά, σιγά σιγά, μια, δυο, χίλιες δυο άχνες φωτός πίσω από το εκτυφλωτικό σκοτάδι που καλύπτει τα πάντα, και που μας στερεί το φως, την λογική, την ιδίαν σκέψιν, την πραγματική ελευθερία και την πραγματική Γνώσιν. Κάθε ένας που ξεφεύγει, έχει σημασία. Κάθε ένας από εμάς μετράει, ανεκτίμητα πολύ.

[Ροβεσπιέρος]

Καταπληκτικά τα κείμενα.
Με μια δόση ειρωνείας θα έλεγα ότι το "κράτος" του αθλητισμού σήμερα είναι η ΠΟΙΗΣΗ της παγκομιοποίησης και της Νέας Τάξης.
Στο 8 τεύχος του ΡΕΣΑΛΤΟ αναλύεται το ...φαινόμενο!
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)