Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Ε. Στυλιανίδης - νέα μέτωπα προαναγγέλλονται

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Σαράντος



Ένταξη: 11 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 20

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Σεπ 19, 2007 10:42 am    Θέμα δημοσίευσης: Ε. Στυλιανίδης - νέα μέτωπα προαναγγέλλονται Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ε. Στυλιανίδης - νέα μέτωπα προαναγγέλλονται

αναδημοσίευση από το indymedia.org

Αποσπάσματα από το βιβλίο του νέου Υπουργού Παιδείας "Σπάστε τη Σιωπή"

Ο νέος Υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης είχε κυκλοφορήσει το 1997 το βιβλίο "Σπάστε τη Σιωπή" σε πρόλογο του τότε δημοσιογράφου Θ. Ρουσσόπουλου, αποτελούμενο από συρραφή άρθρων και ομιλιών του ως στέλεχος των ΔΑΠ-ΝΔΘΚ και ΟΝΝΕΔ.


Το βιβλίο επανακυκλοφόρησε φέτος την ημέρα της ψήφισης του νέου νόμου-πλαισίου σε εκδήλωση με παρουσιαστές τον (νυν υπουργό) Θ. Ρουσσόπουλο και τον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου.


Ο νέος υπουργός αισθάνεται περήφανος καθώς οι - δημοσιευμένες ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '80 - απόψεις του υπέρ των ιδιωτικών Πανεπιστημίων έχουν πλέον γίνει "ζήτημα αιχμής" για την κυβέρνηση...

Ολόκληρο το βιβλίο βρίσκεται εδώ on-line:
http://alex.eled.duth.gr/stylian/texts/contents.htm

Στον πρόλογο του, ο Θ. Ρουσσόπουλος παρατηρεί ότι ο συγγραφέας "ετοιμάζει το φυτίλι για την αρχή του τέλους μίας "δικτατορίας μετρίων"."

Στον πρόλογο του, ο ίδιος ο Ευρ. Σττυλιανίδης αναφέρει:

"Η έκδοση αυτού του βιβλίου είναι συλλογική απόφαση και υλοποίηση κοινής επιθυμίας όλων των φίλων και συνεργατών μου στην ΟΝΝΕΔ και τη ΔΑΠ - ΝΔΦΚ. (...) Σημαντικός σταθμός στη μέχρι τώρα τροχιά της γενιάς μας αποτελεί η πρόσφατη εκλογή στο αξίωμα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πρώτου δηλαδή ΟΝΝΕΔίτη αρχηγού της φιλελεύθερης παράταξης."

Το πρώτο απόσπασμα υπό τον τίτλο "Προτάσεις θεσμικού εκσυγχρονισμού" αποτελεί "τοποθέτηση που εκφωνήθηκε στις 5 Μαρτίου 1994 στη Θεσσαλονίκη στην προσυνεδριακή συνδιάσκεψη που οργάνωσε η ΟΝΝΕΔ στα πλαίσια του 3ου συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας":

"Εμείς η νεολαία, οφείλουμε να αποδειχθούμε ο σπόρος που μέσα στον καρπό που σαπίζει, αποτελεί την ελπίδα μιας νέας ζωής.

Η προηγούμενη γενιά έκανε την προσπάθεια της τα τελευταία τριάμισι χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν μπόρεσε όμως να αντέξει στο ρεύμα που δημιούργησε η δημαγωγία, ο λαϊκισμός και τα ταπεινά συμφέροντα.

(...)

κάτι που σχετίζεται με τους θεσμούς αρχίζει και τελειώνει στο Σύνταγμα, νομίζω ότι αυτό πρέπει να είναι ο σκοπός μας. Ένα νέο, σύγχρονο Σύνταγμα, προσανατολισμένο στη συνθήκη τον Μάαστριχτ και εμπλουτισμένο από τις εμπειρίες της προηγούμενη περιόδου.

(...)



Στο μυαλό μας λοιπόν πρέπει να έχουμε την Ευρώπη, στην καρδιά μας την Ελλάδα και στην ψυχή μας την Ορθοδοξία."

Κεφάλαιο: "Το Οραμα και ο Ρολος της Ελληνικης Νεολαιας στην Ευρωπη που Ενωνεται" (πολιτική παρεμβολή στη συνδιάσκεψη πουοργάνωσε η Νέα Δημοκρατία στο ξενοδοχείο Intercontinental, 5 Απριλίου 1994).

Αποσπάσματα:

"(...) Ο απρόσωπος χαρακτήρας της οικονομικής λογικής που συχνά σκοτώνει την ανθρώπινη ευαισθησία οδηγεί τους νέους σε "λύσεις" αδιέξοδες όπως τα ναρκωτικά, την ένταξη σε εξτρεμιστικές οργανώσεις π.χ. Αναρχικοί - Ναζι.



(...) Προτείνω λοιπόν:

- (...) Ο αριθμός των εισακτέων στα Πανεπιστήμια να ορίζεται ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς.

- (...) Να χρηματοδοτηθεί η έρευνα όπως στην Γερμανία ή να θεσπισθεί δια Νόμου φορολογική ελάφρυνση σε μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που κάνουν ήδη έρευνα, όπως στις Η. Π. Α.

- Να εκσυγχρονισθεί ο τρόπος και το περιεχόμενο παρεχόμενης γνώσης απ' το εκπαιδευτικό μας σύστημα καθώς και να εκσυγχρονισθεί ο τρόπος και ο λόγος παρέμβασης της Ορθοδόξου Εκκλησίας σχετικά με τα κοινωνικά προβλήματα των νέων, Η παρουσίαση της ιστορίας μας, του πολιτισμού μας, της εθνικής μας ταυτότητας, του ευρωπαϊκού μας προσανατολισμού πρέπει να τονισθούν τόσο απ' την εκπαιδευτική ύλη, όσο και απ' τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.


Είναι ανεπίτρεπτο η νεολαία να μην γνωρίζει την προσφορά των Μακεδόνων και των Θρακών στην Ελλάδα επειδή δεν διδάσκονταν τόσα χρόνια στα σχολεία. Είναι αδιανόητο να μην διδάσκεται ειδικό μάθημα για την Ευρώπη."

Κεφάλαιο "ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ - ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΙΣΧΥΡΗ", ομιλία "στις 11 Δεκεμβρίου 1994 στο στάδιο Ειρήνηςκαι Φιλίας στην εθνική συνδιάσκεψη της Νέας Δημοκρατίας ο γράφων ως πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ": (3 χρόνια μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα από τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαίας Ι. Καλαμπόκα)

"Πολλοί επιχειρούν να μας πείσουν ότι το πολίτευμα μας περνά κρίση αξιοπιστίας. Ότι βρισκόμαστε στην εποχή της μεταπολιτικής. Ότι οι ιδεολογίες πέθαναν. Οφείλουμε να δώσουμε μια απάντηση ξεκάθαρη.

Δεν περνά κρίση η Δημοκρατία, αλλά όσοι πολιτικοί ή κόμματα δεν άντεξαν να λειτουργήσουν μέσα σ' αυτήν.

Δεν έχει πάψει το ενδιαφέρον των νέων για την πολιτική, αλλά έχει πάψει το ενδιαφέρον τους για τους αναξιόπιστους πολιτικούς, για την ξύλινη πολιτική γλώσσα.

Δεν πέθαναν οι ιδεολογίες, απλά συνετρίβη η ολοκληρωτική και η κρατικιστική ιδεολογία, ο κομμουνισμός και ο σοσιαλισμός απ' την ιδεολογία της ανοιχτής κοινωνίας, απ' τον φιλελευθερισμό.

Χωρίς να μπαίνουμε λοιπόν σε ψευτοδιλλήματα που δημιουργούν οι ιδεολογικά ηττημένοι, οφείλουμε να δώσουμε το νέο στίγμα της εποχής που έρχεται.

Στόχος μας είναι να προχωρήσουμε βασίζοντας την πολιτική μας πάνω σε τρεις άξονες:Στον εκσυγχρονισμό, στο άνοιγμα προς την κοινωνία, στην αξιόπιστη διεθνή παρουσία της Ελλάδος.

- (...) Βελτίωση της διδακτέας σχολικής ύλης με εισαγωγή στοιχείων, που θα αναπτύσσουν την πολυμέρεια, θα ενισχύουν την εθνική συνείδηση των μαθητών, θα δημιουργούν ευρωπαϊκή συνείδηση, θα τονίζουν τις αξίες του πολιτισμού μας, θα γαλουχούν ακέραιους χαρακτήρες. Αυτό βέβαια προϋποθέτει η πολιτεία να στηριχθεί σε εκπαιδευτικούς, που θα είναι ενημερωμένοι για τα σύγχρονα ρεύματα και τους νέους τρόπους διδασκαλίας κυρίως όμως θα διαθέτουν και την πίστη στις αξίες του πολιτισμού μας.

- Συνύπαρξη ιδιωτικού και δημοσίου Πανεπιστημίου με στόχο να επιτευχθεί μέσα απ' τον ανταγωνισμό η βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης γνώσης και παράλληλα να περιορισθεί το συνάλλαγμα, που χάνει η χώρα στο εξωτερικό απ' τους Έλληνες σπουδαστές, πολλοί απ' τους οποίους δεν επιστρέφουν ποτέ στην Ελλάδα. Αιμορραγία πνευματικού δυναμικού για τη χώρα μας.

- (...) Προτείνουμε τη θεσμοθέτηση του Manager στη διοίκηση των δημοσίων ΑΕΙ και τον περιορισμό του Πρύτανη μόνο στην επιστημονική εκπροσώπηση του Ιδρύματος.

- (...) Ο αριθμός εισακτέων κάθε σχολής ΑΕΙ ή ΤΕΙ οφείλει να λαμβάνει υπ' όψιν του τις ανάγκες της αγοράς για να μη δημιουργούνται με την αποφοίτηση χιλιάδες νέων ανέργων.

- (...) Η σύνδεση του Πανεπιστημίου με την παραγωγή θα συμβάλλει στην ολοκλήρωση της εκπαίδευσης των νέων επιστημόνων.

(...)
Η σύνδεση με ξένα σχολεία και Πανεπιστήμια. Η ανάπτυξη κοινού εκπαιδευτικού προγράμματος με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η εισαγωγή μαθήματος ευρωπαϊκού πολιτισμού και ιστορίας θα συμβάλει στο να συνειδητοποιήσει κυρίως η νέα γενιά άμεσα, ότι τόσο στον επαγγελματικό της προσανατολισμό, όσο και στη γενικότερη επιστημονική, πολιτική, πνευματική ή οικονομική της δραστηριοποίηση οφείλει να λειτουργεί όχι ελληνοκεντρικά, αλλά ως μέλος μιας μεγάλης αγοράς, μιας ευρύτερης κοινωνίας της Ευρωπαϊκής.

Στην κοινωνία αυτή το ισχυρότερο όπλο παρέμβασης μας είναι ο πολιτισμός ως διαμορφωθέν αποτέλεσμα μιας σύγχρονης παιδείας.”



Άρθρο "Γιατί λέμε Ναι στα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια" - δημοσιεύθηκε στον Οκονομικό Ταχυδρόμο 20 Απριλίου 1989 "βασίζεται σε εισήγηση των φοιτητών μελών της Κ. Ε. της ΟΝΝΕΔ (Νεολαίας της Ν. Δημοκρατίας) και μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου φοιτητών της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Ευριπίδη Στυλιανίδη και Μαν. Κοττάκη στην Επιτροπή Προγράμματος Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας." (Ο Μ. Κοττάκης είναι ο γνωστός νυν δημοσιογράφος Απογευματινής, Ελ. Τύπου και ΝΕΤ)

"Εδώ ίσως ήταν σκόπιμο να υπογραμμιστεί η κατ' αρχήν αντίδραση που συνάντησε η πρόταση της ΔΑΠ -ΝΔΦΚ του ΔΠΘ για τα μη κρατικά πανεπιστήμια στην αντίστοιχη επιτροπή προγράμματος της Ν. Δημοκρατίας, ώσπου να υιοθετηθεί. Επετεύχθη η αποδοχή αυτής της θέση όταν κατέσθη πολιτικό ζήτημα αιχμής της φιλελεύθερης νεολαίας και έτυχε της αποδοχής της πλειοψηφίας των φοιτητών, όπως κατεγράφη τόσο σε φοιτητικές συνελεύσεις, όσο και στις φοιτητικές εκλογές σ' όλη την Ελλάδα"

"Ο δημιουργικός ανταγωνισμός των μεγάλων μονάδων παραγωγής και διοίκησης στην κατάκτηση νέων και τελειότερων μέσων και μεθόδων έχει δημιουργήσει έναν πυρετό ερευνών σε πρωτόγνωρη για τον άνθρωπο κλίμακα. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι όσο προχωρούν προς αυτήν την κατεύθυνση οι προηγμένες χώρες θα χρειάζονται στρατιές επιστημόνων και τεχνικών υψηλής στάθμης ικανών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των αρχών του 21ου αιώνα. Η διαπίστωση αυτή οδήγησε στην τοποθέτηση της εκπαίδευσης στο κέντρο του κρατικού ενδιαφέροντος. Από το σημείο αυτό άρχισε ο προβληματισμός και η συστηματική μελέτη για το είδος και τη μορφή της, που κατέληξε στην καθιέρωση του συστήματος της ελεύθερης ανταγωνιστικής παιδείας. Ελεύθερη και ανταγωνιστική παιδεία όμως δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς την ιδιωτική Εκπαίδευση.

Πράγματι σ' όλες τις αναπτυγμένες χώρες σήμερα η ιδιωτική εκπαίδευση όχι μόνο κατέχει κύρια θέση, αλλά και σε πολλές απ' αυτές χρηματοδοτείται από το κράτος, παράλληλα με την Δημόσια Εκπαίδευση. Ο συνεχής προβληματισμός, ο έντονος ανταγωνισμός, το πνεύμα της αξιοκρατίας οδηγούν στην αύξηση της απόδοσης των ιδιωτικών σχολείων, ενώ συγχρόνως η ελευθερία εκλογής αυξάνει περισσότερο την προσπάθεια για την ποιοτική αναβάθμιση και της δημόσιας παιδείας."

(...)

Στην Ελλάδα, εδώ και χρόνια στο όνομα της λαϊκιστικής πολιτικής, που έχει σαν άξονα της τον εξορκισμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, δεν είχε ακουστεί λέξη για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η αντίδραση όχι μόνο της Αριστεράς, αλλά και συντηρητικών κύκλων στο άκουσμα της πρότασης για ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, ήταν σπασμωδική. Άναρθρες κραυγές περί "παιδείας δύο ταχυτήτων", περί "εμπορευματοποίησης της γνώσεως" ακούστηκαν. Πέραν αυτών όμως, επιχείρημα ουδέν.

Πρόσφατα όμως με την πρόταση για συνύπαρξη Δημοσίων - Ιδιωτικών πανεπιστημίων στις φοιτητικές εκλογές ο προβληματισμός αναθερμάνθηκε.

(...)



Τους αφορισμούς των ιδιωτικομάχων αντικατέστησε ο διάλογος. Ανεξάρτητα από το γεγονός αν καθένας μας συμφωνεί ή όχι με την προοπτική της ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ σίγουρο είναι πως μια εξαντλητική αντιπαράθεση επιχειρημάτων θα δώσει στο καίριο αυτό θέμα τις πραγματικές του διαστάσεις, απαλλαγμένο πλέον από τις επιδράσεις του λαϊκισμού, με τον οποίο το περιβάλλουν οι δυνάμεις της Αριστεράς.

(...)



Θα πει κανείς: Ωραία όλα τα παραπάνω, μα η παιδεία είναι τόσο απλή υπόθεση ώστε να την αφήνουμε σε χέρια ιδιωτών; Την απάντηση δίδει η κατεξοχήν πολέμιος του θεσμού, η Αριστερά, που παραδέχεται ότι στα ιδιωτικά ΑΕΙ παρέχεται καλύτερης ποιότητας εκπαίδευση. Ο ανταγωνισμός που αναγκαία θα υπάρξει από την παράλληλη λειτουργία ιδιωτικών και δημόσιων ΑΕΙ θα συμβάλει και στην αναβάθμιση της Παιδείας. Αν μάλιστα το κράτος θεσπίσει ειδικά κίνητρα για τα αποδοτικότερα ΑΕΙ, τότε είναι που όλοι θα ριχθούν στη μάχη του δημιουργικού ανταγωνισμού. Επιτέλους, ας μην ντρεπόμαστε να το λέμε, η παγκόσμια ανάπτυξη στηρίχθηκε και στηρίζεται στην έφεση για άμιλλα. Είτε το θέλουν μερικοί είτε όχι ο ανταγωνισμός βρίσκεται στη βάση κάθε προόδου. Ας μη ξεχνούμε ότι ολόκληρη η Ελληνική Ραδιοφωνία αναγκάστηκε να ανασυνταχθεί και να καλυτερεύσει το πρόγραμμα της για να αντιμετωπίσει τη ζωογόνα πρόκληση Δημοτικών και ιδιωτικών ραδιοσταθμών.

(...)

Τι είναι κοινωνικά δίκαιο; Να έχουν τη δυνατότητα τα παιδιά των πλουσίων να σπουδάζουν στο εξωτερικό ή μήπως να την έχουμε και εμείς με την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ στην Ελλάδα; Πρέπει ή δεν πρέπει να έχουν όλοι το δικαίωμα των ίσων ευκαιριών στη γνώση; Λέγεται και γράφεται από τους επικριτές της ιδιωτικής παιδείας, ότι αυτοί που έχουν χρήματα θα πληρώνουν χωρίς κόμπλεξ τα δίδακτρα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ οι υπόλοιποι θα αρκούνται στην πιθανή εισαγωγή τους στα υποβαθμισμένα Πανεπιστήμια του Δημοσίου. Θα μπορούσαμε να τους πούμε: Και τα παιδιά που προέρχονται από τις ασθενέστερες εισοδηματικές τάξεις αναγκάζονται να σπαταλούν 300.000 και 400.000 δρχ. όταν εισάγονται σε πανεπιστήμια μακριά από το σπίτι τους (ας υπολογίσει κανείς νοίκια, κοινόχρηστα, έξοδα συντήρησης κλπ.) . Χωρίς κόμπλεξ αναγκάζονται οι γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη όταν τα παιδιά τους εισάγονται σε διαφορετικά περιφερειακά Πανεπιστήμια χωρίς δικαίωμα μετεγγραφής από το ένα στο άλλο.

Όμως η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ δεν στέκεται μόνο σ' αυτά τα επιχειρήματα. Λέει όχι στη Δωρεάν Παιδεία για τους προνομιούχους. Προτείνει την καθιέρωση ενός ευρύτατου συστήματος υποτροφιών για τους οικονομικά ασθενέστερους, όπως συμβαίνει στην Δυτική Ευρώπη. Στη Δυτική Γερμανία το κράτος Χρηματοδοτεί τις σπουδές των νέων που προέρχονται από φτωχές οικογένειες μέσω του συστήματος Bafog (βλέπε σελ. 79 οδηγού Σπουδών Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκδόσεις Ελευθερουδάκη). Στην Αγγλία οι νέοι που μένουν μόνιμα για 3 χρόνια (Ordinary Residents) χρηματοδοτούνται επίσης (IBID).

Ένα άλλο σύστημα που θα άρει τις τυχόν αντιρρήσεις είναι ο θεσμός της εκπαιδευτικής επιταγής (προσομοιάζει πολύ με το σύστημα υποτροφιών). Έγινε γνωστό από τους φιλελεύθερους θεωρητικούς Henry Lepage, Guy Sorman και μελετάται. Ήδη και η Ελληνική Αριστερά το υιοθέτησε (βλ. περίοδ. "Επιχειρήματα" τ. 8, Οκτώβριο 88, προγραμματικές θέσεις της Ελλ. Αριστεράς για μια Δημοκρατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σελ. 27). Συγκεκριμένα η θέση της ΕΑΡ έχει ως εξής:

"....Για να λειτουργήσει με τον πλέον ευέλικτο τρόπο η προηγούμενη δομή θεσπίζεται η κάρτα διδάκτρων. Κάθε απόφοιτος του μέσου γενικού σχολείου που στρέφεται στην απόκτηση κάποιας ειδικότητας πανεπιστημιακής, τεχνικής, επαγγελματικής δικαιούται από το κράτος την κάρτα διδάκτρων, δηλ. μια κάρτα που ισοδυναμεί με χρηματικό ποσό και καλύπτει τις οικονομικές απαιτήσεις των διδασκόντων στο σχολικό σχήμα. Μ' αυτή την κάρτα, ο κάθε μαθητής πληρώνει τους δάσκαλους τους και επομένως μπορεί ελεύθερα να επιλέξει το προσφορότερο για αυτόν σχολικό σχήμα και φυσικά τον κατά τη γνώμη του καλύτερο δάσκαλο για την ειδίκευση του από τους πίνακες που καταρτίζει το περιφερειακό όργανο. Έτσι προκύπτουν μια σειρά θετικά αποτελέσματα:

- τα σχολικά σχήματα λειτουργούν ως σχολεία ελευθέρων συνεταιρισμένων δασκάλων, που δεν δημοσιοϋπαλληλοποιούνται και υπόκεινται στους νόμους της αγοράς.

- δεν επιβαρύνεται οικονομικά η οικογένεια μια και η κάρτα διδάκτρων καλύπτει τα δίδακτρα...".

Τέλος ας μη διαφεύγει πως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας μιας και θα χρειαστεί να στελεχωθούν από διοικητικούς υπαλλήλους και κατώτερο υπαλληλικό προσωπικό."



Άρθρο "ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΔΑΦΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΑΣ", πρωτοδημοσιεύθηκε στον Οικονομικό Ταχυδρόμο 4 Οκτωβρίου 1990:

"Η εκλογή μιας νέας κυβέρνησης με σύγχρονους φιλελεύθερους προσανατολισμούς, αυτή καθ' αυτή ήταν κάτι θετικό για την Ελλάδα. Οι πρώτες πρωτοβουλίες του Πρωθυπουργού (σ.σ. Μητσοτάκης) στο εξωτερικό που έσπευσαν πάλι βιαστικά και επιπόλαια κάποιοι φαύλοι να τις χαρακτηρίσουν "ταξίδια αναψυχής" άρχισαν να φέρνουν θετικότατα αποτελέσματα. Χωρίς κομπασμούς και μεγαλοστομίες με μεθοδικότητα, σοβαρότητα και ειλικρίνεια κατάφερε ο Κ. Μητσοτάκης, πατώντας στην ευαισθησία των Ευρωπαίων για κοινοτική αλληλεγγύη να αποσπάσει την υποστήριξη τους (άμεση και έμμεση) όχι μόνο στον οικονομικό, αλλά παράλληλα και στον πολιτικό και εθνικό τομέα.

(...)

"Μέσα στις αλήθειες που είναι ανάγκη να διακηρυχθούν στο λαό είναι ότι τα πράγματα θα χειροτερεύσουν πριν αρχίσουν να βελτιώνονται". Αυτή είναι η συνταγή του φιλελευθερισμού και της νέας ηθικής που αυτός διδάσκει. Η πολιτική αυτή είναι μακροπρόθεσμη, αλλά αποτελεσματική και ειλικρινής. Μοιάζει με την έγκυο γυναίκα, που χρειάζεται να φθάσει στα όρια του ανθρώπινου πόνου για να νιώσει όμως μετά, όταν θα ακούει το πρώτο κλάμα του μικρού της, τη χαρά της δημιουργίας, που είναι και η μεγαλύτερη που υπάρχει. Μπρος σ' αυτόν τον στόχο η κυβέρνηση οφείλει να κινείται επιθετικά χωρίς να μπαίνει στη θέση του απολογούμενου όπως θα την ήθελαν αντιπολίτευση και συντεχνίες - οι μεγαλύτεροι ένοχοι για το κατάντημα της Ελλάδος.

Κι αν οι συντεχνίες - όπως αυτή των καθηγητών -ή μάλλον οι εκτός εποχής ηγεσίες τους, δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα της κατάστασης και τον ύψιστο στόχο " για την Ελλάδα της Ευρώπης" είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουν κι αυτοί - όπως λογοδοτεί και η κυβέρνηση των σκανδάλων στη δικαιοσύνη - στην νέα γενιά, στους μαθητές τους οι καθηγητές και στα παιδιά τους οι συνδικαλιστές και οι εργατοπατέρες, όταν αυτά "γυμνά" και απροετοίμαστα θα βρεθούν αντιμέτωπα με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους.

Η συζήτηση αν είμαστε νεοφιλελεύθεροι, ριζοσπάστες φιλελεύθεροι ή συντηρητικοί είναι πια ξεπερασμένη. Όφειλε η κοινωνία μας να την κάνει το 1980. Σήμερα το δίλημμα για μεγαλύτερο ή μικρότερο κράτος έχει διεθνώς απαντηθεί:

"Λιγότερο και καλύτερο κράτος". Το να καθυστερούμε την εξέλιξη της πολιτικής μας για να φτάσουμε σε αυτονόητα συμπεράσματα είναι λάθος."











Με όλα τα παραπάνω ενδεικτικά των απόψεων του Ευρ. Στυλιανίδη η ερχόμενη χρονιά προμηνύεται σίγουρα συγκρουσιακή και καθοριστική...
_________________
to be or not to be?
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Μεγκουλίνα



Ένταξη: 15 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 283

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Σεπ 19, 2007 5:01 pm    Θέμα δημοσίευσης: Ο νέος υπουργός Παιδείας για το βιβλίο Ιστορίας Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
από το http://theamapati.wordpress.com

Ο νέος υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Ευριπίδης Στυλιανίδης [βουλευτής Ροδόπης, και μέχρι σήμερα υφυπουργός Εξωτερικών] είχε μιλήσει στον ραδιοφωνικό σταθμό ΝΕΤ 105,8 και στην εκπομπή “Πρώτη Σελίδα” του Θάνου Σιαφάκα, στις 12 Σεπτεμβρίου, λίγες δηλαδή ημέρες πριν από τις εκλογές.

Διαβάζοντας το τμήμα της συνέντευξης που αφορά στο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού διαπιστώνουμε ότι οι θέσεις του υπουργού είναι εντός κυβερνητικής γραμμής, μόνον που στο τέλος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην μοιραστεί στα σχολεία το νέο [”ξαναγραμμένο”] βιβλίο: “αν μοιραστεί“, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο Ευ. Στυλιανίδης λέει και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα για το βιβλίο και, κυρίως, για τις συμφωνίες Γ. Παπανδρέου-Ισμαήλ Τζεμ, που οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου.

Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα της συνέντευξης [οι υπογραμμίσεις δικές μου]:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Γιατί το βιβλίο της ιστορίας δεν ήταν στα σχολεία; Δόθηκε η αφορμή στο ΠΑΣΟΚ και στον κ. Ραγκούση να σας πει ότι στον μεσαίωνα έκαιγαν τα βιβλία, σήμερα τα βιβλία απλά δεν τυπώνονται. Δεν είναι και τόσο κολακευτικό όταν ακούγεται αυτό.»

Ε. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: «[…] το βιβλίο που ούτως ή άλλως ξαναγράφεται δεν είναι το κύριο ζήτημα που πρέπει να προσδιορίσει την απόφαση των πολιτών. Μπορεί να συμφέρει κάποια μικροκόμματα για να δημιουργούν περισσότερο θόρυβο απ’ τη δύναμη και την επιρροή τους. Έχουν γίνει παρεμβάσεις, εγώ ήμουν απ’ τους διαφωνούντες στο περιεχόμενο του βιβλίου. Έχουν γίνει οι απαιτούμενες παρεμβάσεις, διορθώθηκαν τα επίμαχα σημεία. Ήταν απαράδεκτα τα επίμαχα σημεία, συμφωνούμε […]

[…] Αυτό το βιβλίο είναι προϊόν μίας από τις χαμηλές συμφωνίες που έχει υπογράψει ο Γιώργος Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών με τον κ. Τζεμ κατά το παρελθόν, εκ των οποίων μονομερώς κάποιες εφαρμόστηκαν και κάποιες δεν εφαρμόστηκαν […]»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Θέλετε να μας δώσετε το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας;»

Ε. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: « Είχε γίνει μία συμφωνία του κ. Τζεμ με τον κ. Παπανδρέου να ξαναγραφούν κάποια ιστορικά βιβλία των 2 χωρών με τρόπο που να μην προκαλούν μίσος του ενός λαού για τον άλλον στις νεότερες γενιές.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Την έχετε αυτή τη συμφωνία;»

Ε. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: « Είναι κατατεθειμένες όλες στο υπουργείο Εξωτερικών. Είναι συμφωνίες χαμηλής πολιτικής. Στο θέμα της εκπαίδευσης, αυτό το οποίο είχε συμφωνηθεί ήταν να υπάρχει μία συνεννόηση για το θέμα της συγγραφής των βιβλίων ώστε να μην προκαλεί ο ένας λαός τον άλλον και το Συμβούλιο της Ευρώπης κατά καιρούς επιμελήθηκε ουσιαστικά αυτής της σχέσης αλλά στην Ελλάδα έχουμε παραποιήσει ορισμένα πράγματα και αυτό βέβαια δεν οφείλεται στην εκάστοτε κυβέρνηση, οφείλεται πολλές φορές και στους λειτουργούς της ίδιας της παιδείας- σε συγκεκριμένους, όχι σε όλους.

Στην Ελλάδα πιστεύουμε ότι μετριοπάθεια θα πει να αλλοιώσουμε την ιστορική αλήθεια, δεν είναι έτσι. Τα γεγονότα είναι καθαρά και πρέπει να αποτυπώνονται όπως ακριβώς έχουν συμβεί. Από εκεί και μετά θα πρέπει να γίνεται η κριτική για τα ιστορικά λάθη.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Ακόμα κι έτσι να έχουν τα γεγονότα, εδώ έτσι όπως μας περιγράφετε την πραγματικότητα αποδεικνύεται μια αν μη τι άλλο πολιτική αφέλεια από την πλευρά σας. Δεν γνωρίζατε τι μοιράζετε στους μαθητές;»

Ε. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: « Μην πάμε στο άλλο άκρο. Αυτό το βιβλίο άρχισε να συγγράφεται από την προηγούμενη κυβέρνηση. Το παρέλαβε αυτή η κυβέρνηση, εντοπίστηκαν τα συγκεκριμένα λάθη, έγινε η κατάλληλη κριτική, ζητήθηκε η γνώμη της Ακαδημίας Αθηνών, ελήφθησαν υπ’ όψη όλα αυτά τα οποία έχουν γραφτεί και ζητήθηκε η επανεγραφή του βιβλίου.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Όλα αυτά όμως τα αφήσατε σε εξέλιξη, γνωρίζατε ποια είναι η συμφωνία, γνωρίζατε τις λεπτομέρειες αυτής της συμφωνίας και το βιβλίο ουσιαστικά αλλάζει και δεν έχει ακόμα δοθεί στα παιδιά. Δεν υπάρχει και μια ευθύνη από την πλευρά σας για αυτό;»

Ε. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: « Η κυβέρνηση αυτή αυτά που έπρεπε να κάνει για να μπορέσει να καλύψει το συγκεκριμένο θέμα με τον ορθό τρόπο, δικαιώνοντας και το λαϊκό και το εθνικό αίσθημα, το έκανε.»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: « Εάν το ΠΑΣΟΚ γράψει σ’ ένα βιβλίο ότι ο Παπαφλέσσας ήταν ο Παπαμιχαήλ, εσείς θα το μοιράσετε στα παιδιά αυτό;»

Ε. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: « Δεν έχουν γίνει οι απαιτούμενες διορθώσεις; Θα γίνουν οι διορθώσεις και θα μοιραστεί σωστά το βιβλίο, αν μοιραστεί. »
_________________
«μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε, υποταχθήκαμε και βρήκαμε την στάχτη…»

Γ. Σεφέρης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
φιλαλήθης



Ένταξη: 04 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 410
Τόπος: Θεσ/νίκη

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Σεπ 21, 2007 1:12 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η τυπική εμβρίθεια, βαθύτητα στοχασμού, των ΔΑΠιτών και ΟΝΝΕΔιτών:

Παράθεση:
Σήμερα το δίλημμα για μεγαλύτερο ή μικρότερο κράτος έχει διεθνώς απαντηθεί:

"Λιγότερο και καλύτερο κράτος". Το να καθυστερούμε την εξέλιξη της πολιτικής μας για να φτάσουμε σε αυτονόητα συμπεράσματα είναι λάθος."


Πάντως, ο κ. Ευριπίδης -που του ευχόμαστε τα καλλίτερα, παραταύτα, και προ πάντος, ΚΑΛΉ ΦΏΤΙΣΗ- είναι ασύγκριτα πιο "μελετημένος" (μαζί και ο συν-ΔΑΠίτης/ ΟΝΝΕΔίτης Κοττάκης που δημοσιογραφεί στην "Απογευματινή") από τους λοιπούς ομοιδεάτες του με το κλασσικόν ύφος(λόγου) του γιάπη. Και είναι και πιο ειλικρινής(όχι "φιλαλήθης", έχουν χαώδη διαφορά τα δύο...) :πιστεύει(κυριολεκτικά) και (συν)ΟΜΟΛΟΓΕΊ τον δεξιό εξτρεμισμό του νεοφιλελευθερισμού... Ήθελα να ήξερα όμως, ΤΏΡΑ τι έχει να μας πει μετά την κατάρρευσιν του θατσερισμού και τα απελπιστικά κακά αποτελέσματα που έφερε(πλην των μέσων που μετήλθε για να τα επιτύχει)... Δεν του έφθασε η βαθμιαία (όχι αιφνίδια, όπως επί "γραφειοκρατικού κομμουνισμού σε αμερικάνικο ριμέικ", ήτοι , καθώς λέει ο Ραφαηλίδης την περίοδο της διακυβερνήσεως του Γκορμπατσώφ στην ΕΣΣΔ) τελείως ΑΠΌΛΥΤΗ κατάρρευση της Θάτσερ και του von Hayek , στου οποίου τα δόγματα πίστευε η κυρία αυτή;

Παρά την αδυναμία της κυβέρνησης, σκέφτομαι, ότι θα χρειαστεί να συστρατευθούν πλέον με τους αγωνιζόμενους φοιτητές, πανεπιστημιακούς κ.α. και όσοι εκτιμούν ή πιστεύουν, ότι είναι δίκαιος και "αληθεύει" ο αγώνας τους... Η κ. Γιαννάκου μπορεί να τιμωρήθηκε ΚΑΙ για την στάσι της στο θέμα των νεοταξικών εκπαιδευτικών απορρυθμίσεων, αλλά ο Λαός δεν έχει πεισθεί όσο πρέπει, σχετικά με την αγνότητα του εκπαιδευτικού κινήματος.....


_________________
Α.«Μη πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ.145, 3)
Β."....κλοπή είναι η οπωσδήποτε και οθενδήποτε αποκτηθείσα ιδιοκτησία....": Μέγας Βασίλειος, "Ασκητικά", 34,1-2
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες