Μίκης Θεοδωράκης Αυτοβιογραφία

[ΘΑΛΕΙΑ]

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης & η Mεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος "Λίλιαν Βουδούρη" του Συλλόγου "Οι Φίλοι της Mουσικής" σας προσκαλούν στην εκδήλωση για τον Μίκη Θεοδωράκη, τη ζωή και το έργο του, με αφορμή την έκδοση από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης του βιβλίου "ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ. ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ – ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ", την Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009, ώρα 19:30 στην αίθουσα "Δημήτρης Μητρόπουλος" του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (Βασιλίσσης Σοφίας & Κόκκαλη 1).

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν:

Λεωνίδας Κύρκος
Χριστόφορος Αργυρόπουλος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων
Σταύρος Ζουμπουλάκης, Διευθυντής της "Νέας Εστίας"
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Κριτικός λογοτεχνίας, εφημερίδα Ελευθεροτυπία
Στεφανία Μεράκου, Μουσικολόγος, Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος "Λίλιαν Βουδούρη"
και
ο Μίκης Θεοδωράκης

Θα ακολουθήσει μουσική εκδήλωση
με την Τατιάνα Παπαγεωργίου (πιάνο), τον Νίκο Κουρουπάκη (φωνή),
τον Γιώργο Δεμερτζή, τον Θανάση Αποστολόπουλο
και το «Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο»

Η είσοδος είναι ελεύθερη
(Έναρξη προσέλευσης στις 19:00)

[ΘΑΛΕΙΑ]

Την έκδοση προλογίζει ο διευθυντής της Νέας Εστίας Σταύρος Ζουμπουλάκης.



«Τι είναι αυτό άραγε που θα φέρει τον αρχάγγελο Μιχαήλ στον τίτλο της αυτοβιογραφίας του συνονόματού του Μιχαήλ Θεοδωράκη; Γιατί δεν την ονόμασε Η Μουσική μου – Αφήγημα ή απλώς Αυτοβιογραφικά, καταπώς αρχικά σκεφτόταν, ή όπως αλλιώς; Να η απάντησή του:

‘‘[…] το μυστηριακό και ακαθόριστο: Οι δρόμοι του Αρχάγγελου νομίζω ότι ταιριάζει πιο πολύ. Μήπως, στο κάτω κάτω, είμαστε εμείς που διαλέγουμε τα μονοπάτια της ζωής; Όλο και κάποιος Αρχάγγελος μάς οδηγεί με τις αόρατες φτερούγες του.’’

Ο Θεοδωράκης πιάνει να γράψει την αυτοβιογραφία του το 1985, σε ηλικία εξήντα χρονών, σε μια εποχή που αισθάνεται –δεν είναι η πρώτη φορά ούτε η τελευταία– μόνος, αυτοφυλακισμένος και διωκόμενος, με σκοπό να φωτίσει τη μουσική δημιουργία του, ειδικότερα τα τραγούδια του.

Έχοντας λοιπόν ως αποκλειστικό σκοπό να ‘‘βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των τραγουδιών του και της μελοποιημένης από αυτόν ποίησης’’, είναι αποφασισμένος να μην κάνει λόγο παρά ελάχιστα για την πολιτική πλευρά της ζωής του, τότε μοναχά που είναι εντελώς απαραίτητο.

Διαβάζοντας σήμερα την Αυτοβιογραφία, βλέπουμε ότι η αρχική πρόθεση δεν επιβεβαιώνεται στις σελίδες της, με την έννοια ότι η αναφορά στην ‘‘εξωμουσική δράση’’ όχι μόνο δεν είναι ‘‘ξώφαλτση’’ αλλά, αντίθετα, κυριαρχεί. Αναπόφευκτα και ορμητικά, η πολιτική δράση του συγγραφέα, ξεπερνώντας κάθε αρχική πρόθεση, κατακλύζει το βιβλίο. Και πώς αλλιώς; Η πολιτική και η μουσική στη ζωή αυτού του ανθρώπου είναι αξεχώριστες σαν τις δύο σελίδες ενός φύλλου, όσο και αν ο ίδιος νιώθει συχνά διχασμένος ανάμεσα στις δύο. Αυτή ωστόσο η ποσοτική κυριαρχία της πολιτικής στις σελίδες του βιβλίου διόλου δεν σημαίνει ότι δεν υπηρετείται η αρχική πρόθεση. Τουναντίον. Υπηρετείται, θα έλεγα, με έναν πολύ πιο ουσιαστικό τρόπο από ό,τι αν ιστορούνταν αναλυτικά οι συγκεκριμένες συνθήκες γέννησης του τάδε ή του δείνα τραγουδιού.»

Από τον Πρόλογο του Σταύρου Ζουμπουλάκη