Χωρίς προοπτική δεν υπάρχει διέξοδος

[Θύμιος]

Χωρίς όραμα και προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει
Επαναστατική πράξη και διέξοδος


Έχουμε αναλύσει διεξοδικά ότι το «εθνικό» αποτελεί σήμερα τον προνομιούχο «κόμβο» που ενώνει τις κοινωνικές διεργασίες, τα λαϊκά ανακλαστικά αντίστασης στη Νέα Τάξη και μια πανσπερμία πολιτικών τάσεων και δυνάμεων. Είναι με άλλα λόγια ο «καταλύτης» που προκαλεί ριζοσπαστικές διεργασίες σε όλο το εύρος του κοινωνικού και πολιτικού φάσματος.
Ωστόσο, αυτές οι ριζοσπαστικές διεργασίες (το αυθόρμητο της λαϊκής κίνησης) δεν έχουν την ισχύ παρά μόνο αυτή του συμπιεσμένου ατμού. Για να γίνει αυτός ο ατμός ανατρεπτική δύναμη κίνησης και εξέλιξης χρειάζεται ο κύλινδρος και το έμβολο: δηλαδή μια πολιτική δύναμη με όραμα και προοπτική, με στρατηγικούς στόχους απελευθέρωσης αυτής της κοινωνίας από τα καπιταλιστικά δεσμά και αντικατάστασής της από μια άλλη.
Και εδώ, πλέον, φτάνουμε στη μεγάλη αδυναμία του σήμερα. Στην ανυπαρξία ενός τέτοιου επαναστατικού, πατριωτικού πόλου.
Και εδώ διαχωρίζεται το ΡΕΣΑΛΤΟ, από την πληθώρα εκείνων των «εθνικών» δυνάμεων που αυθεντικά αγωνίζονται εναντίον της Νέας Τάξης. Από την πανσπερμία, δηλαδή, των πατριωτικών τάσεων και νεφελωμάτων.
Κάθε μαζικό, λαϊκό κίνημα είναι κίνημα πολιτικό και δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε ένα βήμα εάν απλώς είναι μια «κοινωνική» ή «εθνική» έκρηξη. Τα κινήματα είναι πολιτικά που σημαίνει ότι έχουν στόχους, προοπτικές, όραμα.
Δεν μπορεί, συνεπώς, να αναπτυχθεί κανένα αυθεντικό, επαναστατικό, πατριωτικό κίνημα χωρίς επαναστατική προοπτική, χωρίς να ξεπερνάει το πλαίσιο, τις δομές και τις λειτουργίες του καπιταλιστικού καθεστώτος, το οποίο αυτό και ΜΟΝΟ έχει φτάσει την κοινωνία σε αυτή την κατάσταση και σε αυτούς του κινδύνους.
Είναι ποτέ δυνατόν να αγωνίζεσαι εναντίον της Νέας Τάξης με στόχους εντός των τειχών της Νέας Τάξης, χωρίς την προοπτική ανατροπής των βάσεων του καπιταλισμού; Για ποια πατρίδα και έθνος μπορεί να μιλάμε μέσα στα πλαίσια της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης;
Η πανσπερμία των «εθνικών» νεφελωμάτων επικαλείται τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν τις κοινωνίες και τα έθνη, αλλά, αυτή η πανσπερμία, κινείται προς την κατεύθυνση της ουτοπίας. Δηλαδή αναζητάει τη σωτηρία προς τα πίσω: Στον καπιταλισμό των ανεξάρτητων εθνών-κρατών. Δε σπάει τα δεσμά της με το καπιταλιστικό κράτος.
ΚΙΝΗΜΑ, όμως, αυθεντικά πατριωτικό, ικανό να ανατρέψει τα σχέδια του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού, δεν μπορεί να υπάρξει στη βάση του «εθνικισμού» της περιόδου της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Τέτοιες κινήσεις, ακόμα και αν γίνουν μαζικές, θα ενσωματωθούν στη λογική του καπιταλισμού (αυτή τη λογική έχουν) και θα αποτελέσουν τις ασφαλιστικές δικλείδες του καθεστώτος.
Κίνημα πατριωτικό μπορεί να υπάρξει μόνο στη βάση μιας εναλλακτικής λογικής και προοπτικής από αυτή του καπιταλισμού: Και αυτή η λογική είναι η επαναστατική προοπτική ανατροπής του καπιταλισμού, απελευθέρωσης της κοινωνίας από τα δεσμά του και η οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας.
Η διέξοδος απαιτεί: Προοπτική και όραμα.
Αυτά σήμερα απουσιάζουν.
Προς αυτή την κατεύθυνση δουλεύει το ΡΕΣΑΛΤΟ. Ας μην βαυκαλιζόμαστε με μύθους «εθνικής ανάτασης». Για να υπάρξει η εθνική και κοινωνική ανάταση (αυτά πάνε μαζί) απαιτείται πολιτικό λαϊκό κίνημα που θα πάρει τις τύχες της κοινωνίας και τους έθνους στα δικά του χέρια…


Αυτά για αρχή της συζήτησης…

[Manko]

Έτσι ακριβώς είναι!
Δεν αρκεί απλά και μόνο η διακήρυξη της εναντίωσης απέναντι στο Σύστημα και στη Νέα Τάξη πραγμάτων που θέλουν να επιβάλουν οι παγκόσμιοι εξουσιαστές, αν δεν υπάρχει μια εναλλακτική κοσμοθεωρητική πρόταση που θα αντικαταστάσει τη σημερινή βαρβαρότητα.
Η εύκολη λύση είναι αυτή της λεκτικής αντιπαράθεσης με το καθεστώς. Το δύσκολο είναι η μετουσίωση της αντιπαράθεσης αυτής σε επαναστατική δράση, κάτι που απουσιάζει παντελώς από την εποχή μας.
Πολλοί αρέσκονται μόνο στο να καταγγέλλουν και στο να αντιτίθενται στις κυρίαρχες πολιτικές. Όταν όμως τους ζητάς να υποστηρίξουν αυτές τις ιδέες τους κάνοντάς τις πράξη, μεμψιμοιρούν και σου απαντούν πως τα πάντα είναι προδεδικασμένα, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτή τους τη θέση, που είναι προϊόν δειλίας και οκνηρίας, τη βαπτίζουν "ρεαλισμό". Όμως η ιστορία της ανθρωπότητας δεν γράφτηκε από "ρεαλιστές", αλλά από "τρελούς", που πίστεψαν έστω για μια στιγμή ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο!
Ο δρόμος από τη θεωρία στην πράξη διά μέσου της δράσης απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα. Για να διανύσεις αυτή την απόσταση προϋποθέτει να έχεις συνειδητοποιήσει τον προορισμό σου και να σκοπεύεις να φτάσεις σ' αυτόν, μέχρι το τέλος του, όσα εμπόδια κι αν βρεθούν στο διάβα σου.
Και για να έρθουμε στην αρχική τοποθέτηση του προηγούμενου κειμένου, όντως η υπεράσπιση της "ιδέας του έθνους", του πατριωτισμού και του εθνικού πολιτισμού, δε μπορεί (είναι μαθηματικά αδύνατον) να αποφέρει θετικά αποτελέσματα όταν διεξάγεται μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και των ιδεολογημάτων του. Απαιτείται ένας συγκρουσιακός αγώνας με τον σκληρό πυρήνα του καθεστώτος, που δεν είναι άλλος από την φαντασμαγορική προπαγάνδα του και τα ιδεολογικά του παραισθησιογόνα. Τέτοια ιδεολογικά παραισθησιογόνα είναι, π.χ., τα ιδεολογήματα του "αντιεθνικισμού", του "αντιρατσισμού", των "ανοικτών συνόρων" και όλα αυτά που η (ζαλισμένη από τις εξελίξεις των καιρών) "αριστερά" έχει κάνει... επαναστατική σημαία της!
Κανένα λαϊκό επαναστατικό κίνημα της εποχής μας δεν θα επιτύχει κάτι αν δεν προβεί σε ένα υγιές συνταίριασμα του εθνικού με το κοινωνικό. Αυτή η επισήμανση απευθύνεται τόσο στους εθνομηδενιστές της Κοσμοπολίτικης "αριστεράς", όσο και στους "κομμουνιστοφάγους" της (πάντα αμερικανόφιλης) αστικής ακροδεξιάς.
Κατά τ' άλλα οι γενικές τοποθετήσεις του κειμένου με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο και ανοίγουν νέες οδούς για μία ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ συζήτηση πάνω στο τεράστιο αυτό ζήτημα...

[ΓΙΑΝΝΗΣΜ]

Πολύ ορθά τοποθετείστε επί του θέματος. Σήμερα το εθνικό και το κοινωνικό είναι ολότελα ταυτισμένα. Αν δεν παλέψουμε για την ελληνική μας ιδιοπροσωπία οι Έλληνες- οι άλλοι λαοί για την δική τους-τότε θα απωλέσουμε και κάθε δυνατότητα κοινωνικής δικαιοσύνης.

Με άλλα λόγια, ο αγώνας για την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική απελευθέρωση είναι αγώνας και για την εθνική ελευθερία, για την εθνική αξιοπρέπεια. Όποιος πιστεύει ότι σήμερα είναι εφικτό να διακριθούν τα δυο πλανάται πλάνη οικτρά, νομίζω. Διότι είναι προφανές ότι το παγκόσμιο κεφάλαιο, δηλ. οι παγκοσμιοποιοί, δεν προωθούν μόνον τον βάρβαρο οικονομικό νεοφιλελευθερισμό εις βάρος των αδυνάτων τάξεων, αλλά επιδιώκουν και την απαλλοτρίωση των εθνοτήτων και των εθνικών ιδιοπροσωπιών. Για ποιο λόγο πράττουν κάτι τέτοιο; Διότι μέσω της εθνικής αλλοτρίωσης θα επιτύχουν και την κοινωνική.

Η πρακτική αυτή των κεφαλαιοκρατών δεν έχει προβληματίσει ή έστω υποψιάσει όλους εκείνους τους Αριστερούς, που με σπουδή σπεύδουν να κατηγορήσουν οτιδήποτε το πατριωτικό ως εθνικιστικό;

Ίσως να ζητώ πολλά από κάποιους.
_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.

[Ροβεσπιέρος]

Ορθοδοξία: Στρατηγικό μετερίζι Αντίστασης!

Αυτό, επίσης, που δεν γίνεται εύκολα κατανοητό, είναι ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα αντικληρικαλιστικά κλισέ και ιδεολογήματα που έχουν ποτίσει την αριστερή παράδοση, τυφλώνουν πολλούς αγωνιστές πάνω στο ζήτημα αυτό. Δεν μπορούν να διακρίνουν, ότι η Ορθοδοξία είναι συνυφασμένη με την εθνική παράδοση και αποτελεί ΣΗΜΕΡΑ, μέσα στη γενική ισοπέδωση των αστικών συνεκτικών θεσμών, το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΡΟΥΡΙΟ συλλογικότητας και συνεκτικού κοινωνικού ιστού.
Είναι αυτός ο λόγος που βάλλεται πανταχόθεν. Αποτελεί συλλογική εθνική μνήμη, τη σπονδυλική στήλη συλλογικότητας, ένα μυϊκό σύστημα με βαθιές ρίζες και δικτυώσεις μέσα στην ελληνική κοινωνία. Αυτός ο σπόνδυλος και το νευρικό σύστημα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης, ακριβώς γιατί είναι ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΣ φορέας ιστορίας, παραδόσεων, συλλογικών αξιών.
Σε μια εποχή που τα πάντα κατεδαφίζονται και αλώνονται οι συνεκτικοί αρμοί της αστικής κοινωνίας ή ενσωματώνονται πλήρως στον υπερεθνικό πολτό (κόμματα, κοινοβούλια, συνδικάτα, κράτος κ.λπ) η Ορθοδοξία , παρά τις «αλλοιώσεις» της, παραμένει η «οργάνωση» με ρίζες και νεύρα σε όλη την κοινωνία: Ένας ιστός κοινωνικής μνήμης και συλλογικών αξιών. Και ένας πόλος που διαρκώς θα συσπειρώνει λαϊκές μάζες και ιδιαίτερα νέους ανθρώπους. Ο άνθρωπος όταν τα πάντα καταρρέουν μέσα του και δίπλα του, όταν καθημερινά διογκώνεται η ανασφάλεια και απελπισία του, όταν δεν έχει να κρατηθεί από πουθενά, όταν δεν έχει όραμα και ελπίδα, δεν μπορεί να βρει άλλο καταφύγιο από το «όραμα» και τις συλλογικές αξίες της Ορθοδοξίας.
Μέσα στην κατάρρευση κομμάτων, συνδικάτων, θεσμών και ιδεολογημάτων, μέσα σε αυτόν τον τυφώνα της μετάλλαξης της «αριστεράς» το μόνο μετερίζι αγώνα που θα απομείνει θα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία!!!
Μπορεί, αυτά να φαίνονται υπερβολικά, αλλά κοιτάξτε γύρω σας και θα δείτε σε ποια κατάσταση έχουν οδηγήσει το λαϊκό κίνημα και τις οργανώσεις του. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Από αυτή τη γενική αποσάθρωση, από το μηδέν δεν μπορεί να οικοδομήσεις εύκολα. Από αυτή την άποψη η Ορθοδοξία είναι ένας γρανιτένιος συνεκτικός, οργανωτικός ιστός.
Αποτελεί στρατηγικό αγκωνάρι αγώνα ενάντια στη Νέα Τάξη!!!

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΓΙΑΝΝΗΣΜ]

Όντως, έτσι είναι.

Η Ορθοδοξία σήμερα δεν είναι άλλη μια χριστιανική Εκκλησία όπως η Ρωμαιοκαθολική ή η Προτεσταντική. Η Ορθοδοξία ήταν και παραμένει η κιβωτός που διασώζει σχεδόν ατόφια την αρχαία Εκκλησία του Δήμου! Ίσως να φαίνεται υπερβολικό, αλλά ποιος άλλος οργανισμός διαθέτει την δύναμη και την εξάπλωση να κινητοποιεί κάθε εβδομάδα(Κυριακή τουλάχιστον) χιλιάδες ανθρώπους και να τους συγκεντρώνει σε ένα μέρος; Δηλαδή στους ανά τα χωριά και τις πόλεις ναούς; Κανένας. Μόνον η Εκκλησία.

Εκτός αυτού, το γνήσιο μήνυμα της Ορθοδοξίας είναι αντιπλουτοκρατικό. Όσοι στοιχειωδώς έχουν μελετήσει χριστιανική ιστορία, το γνωρίζουν. Φυσικά, η ταύτιση των ηγετών της Εκκλησίας με την εκάστοτε εξουσία και το καθεστώς μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ως παρέκκλιση από την διδασκαλία της. Είναι βέβαια θέμα που χρήζει βαθύτατης έρευνας, αλλά σίγουρα ο εκκλησιαστικός άμβωνας μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος μας, αρκεί να εργασθούμε προς την κατεύθυνση αυτή.
_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.

[kerk]

Η ορθοδοξια, ο χριστιανισμος δηλαδη (οι προτεσταντες και καθολικοι ειναι μακρια απο την ουσια του χριστιανισμου) περιεχει μια μονο εγκοσμια αληθεια, κι ειναι αυτη της ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ. Η ορθοδοξια και το βιωμα της ειναι η μονη ιδεα που μπορει να κινητοποιησει και να αλλαξει τα πραγματα, η μονη ελπιδα για αυτους που πιστευουν στην ιδεα της κοινοκτημοσυνης.
Ακομα κι εμεις οι "χριστιανοι ορθοδοξοι" ειμαστε μακρια απο την ιδεα αυτη, απο την ουσια του χριστιανισμου! Οχι μακρυτερα απο τους καθολικο - προτεσταντες, εμεις εχουμε βιωσει την κοινοκτημοσυνη εν μερει και σε διαφορες ιστορικες εποχες, εμεις ειχαμε κοινοτιστικη οργανωση, ο λαος μας ειχε και διατηρει το "φιλοτιμο", το "αγαπατε αλληλους" ενω οι δυτικοι ειχαν μια βαρβαρη καταπιεση και εκμεταλευση αναμεταξυ των και οχι μονο!
Το προβλημα ειναι, οτι τωρα που γινηκαμε σαν τους "Δυτικους" κι εμεις, πως θα επιστρεψουμε στις ριζες μας; Πως θα κανουμε πραξη την ιδεα της ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ;;;
Πρεπει να "πεσει" πεινα! Αν δεν "πεσει" πεινα δεν γινεται τιποτα! Αν δεν "πεινασουμε" δεν προκειται να πραξουμε ως χριστιανοι (ως ανθρωποι δηλαδη) ποτε!

[Ροβεσπιέρος]

ΜΙα επισήμανση:
Εδώ δεν μιλάμε για τον Χριστιανισμό, πολύ περισσότερο ότι το χριστιανικό δόγμα αποτελεί για μας το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ για την ανατροπή του καπιταλισμού.
ΟΠΟΙΟΣ έχει τέτοιες αυταπάτες, ας ανοίξει θέμα στην ορθοδοξία.
Εδώ αναλύουμε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ της Ορθοδοξίας στον αγώνα κατά της Νέας Τάξης!!!
Και αυτό είναι ένα ζήτημα πολύ διαφορετικό.
Δεν θα αρχίσουμε συζητήσεις περί πιστών και απίστων, περί χριστιανισμού και μαρξισμού.
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Σουλιώτης]

Είναι άραγε ο μαρξισμός απάντηση στα καπιταλιστικά αδιέξοδα; Και ποιος θα μας λυτρώσει στη συνέχεια από τα μαρξιστικά αδιέξοδα;

Η ιδεολογική αυτάρκεια του μαρξισμού-λενινισμού αποτελεί για μένα σφάλμα και πλάνη πρώτου μεγέθους. Η κοινωνία χρειάζεται πράγματι προοπτική, το έθνος από μόνο του, χωρίς άλλο περιεχόμενο, δεν έχει νόημα, δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στις λαϊκές ανησυχίες. Εδώ έγκειται ακριβώς η πεμπτουσία της εθνικοφροσύνης και του εθνικισμού που ηττήθηκαν κατά κράτος απέναντι στις αριστερές ιδεολογικές πλατφόρμες. Πράγματι, ο εθνικισμός από μόνος του δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση. Όμως δεν είναι ο μαρξισμός η μόνη απάντηση και, κυρίως, δεν είναι ο μαρξισμός η σωστή απάντηση στα καπιταλιστικά αδιέξοδα.

Βασικό σφάλμα του μαρξισμού είναι η ταύτιση ελεύθερης οικονομίας και καπιταλισμού. Η αρχαιοελληνική οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, αλλά και το Βυζάντιο, απέδειξαν ότι καπιταλισμός και ελεύθερη οικονομία δεν ταυτίζονται αναγκαστικά. Ποια η διαφορά της αρχαίας Ελλάδας με το καπιταλιστικό σήμερα; Η αρχαία Ελλάδα είχε αξίες. Η συσσώρευση του πλούτου δεν ήταν αξία και θεωρούνταν ακόμη και στην κλασική και μετακλασική περίοδο ως παρακμή και ηθικώς υποδεέστερη συνήθεια. Ας δούμε το διάλογο Σόλωνα και Κροίσου! Ας δούμε τα ρητά των "επτά σοφών". Ας δούμε τον ιδεαλισμό της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Ας δούμε το Σπαρτιατικό πολίτευμα που μπορεί να μην αποτέλεσε πρότυπο ως πολιτειακός θεσμός, αποτέλεσε όμως πρότυπο ηθικής για τον αρχαίο κόσμο. Οι Σπαρτιάτες είχαν μόνον βαριά και μικρής αξίας νομίσματα για να αποτρέπουν τη συσσώρευση του πλούτου. Το είχαν πιάσει το νόημα! Οι Λοκροί είχαν νόμο ("συνταγματικό" νόμο, θα λέγαμε σήμερα) που επέβαλε, όποια πρόταση τροποποίησης της νομοθεσίας ερχόταν για συζήτηση, να γίνεται με το κεφάλι αυτού που πρότεινε μέσα σε κρεμάλα. Αν καταψηφιζόταν η πρόταση, τραβούσαν το σκοινί και ο προτείνων εκτελούνταν επιτόπου! Συνέπεια: Μόνον ένας νόμος τροποποιήθηκε σε όλη τη διάρκεια του γνωστού βίου των Λοκρών ως πόλης - κράτους. Πού να πιάσουν μετά "συμφέροντα" εκεί.

Βλέπουμε δηλαδή πόση αξία είχαν πράγματα άλλα από τον υλικό πλουτισμό στην ελληνική αρχαιότητα. Ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς είχε ανακαλύψει την ατμομηχανή, αλλά δεν μπόρεσαν να σκεφτούν κάτι καλύτερο οι αρχαίοι για τη χρησιμοποίησή της, εκτός από το να ανοιγοκλείνει μια πόρτα, γιατί δεν είχαν δημιουργήσει τόσες ψευτοανάγκες για τον εαυτό τους.

Ο Χριστιανισμός συγκέντρωσε και ανέδειξε όλες αυτές τις αρχαιοελληνικές αρετές σε ένα καινούργιο νόημα. Αποτέλεσε την κορύφωση και ολοκλήρωση της ηθικής προόδου του ελληνικού κόσμου, με μέσα, εξυπακούεται, μη ανθρώπινα, για αυτό και τέλεια. Η νοηματοδοσία του Χριστιανισμού καθιστά το περιεχόμενο της ζωής ατομικά και συλλογικά πιο ακριβό, πιο όμορφο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσεται το Βυζάντιο, και αν διαβάσει την πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή του Μεγάλου Φωτίου προς τον νεοφώτιστο Χριστιανό ηγεμόνα της Βουλγαρίας Βογόριδα Μιχαήλ, βλέπει ποια είναι η πολιτική "ιδεολογία" στην οποία καταλήγει κανείς απαλά και σχεδόν αυτόματα, εάν έχει το Χριστιανισμό για πυξίδα του. Η επιστολή αυτή εκδόθηκε πρόσφατα ως αυτοτελές έργο, μεταφρασμένο και σχολιασμένο, μαζί και με το πρωτότυπο, με τίτλο "Ο Ηγεμών" και αποτελεί την ελληνική απάντηση στον κυνικό "Ηγεμόνα" του Μακιαβέλι! Προλογίζει ο "φίλος" σας ο Γιανναράς, αλλά δεν χάνει εξ αυτού του λόγου σε αξία το κείμενο, νομίζω. Ποιο είναι λοιπόν το περιεχόμενο αυτής της "ιδεολογίας"; Μα, η αρετή!

Δεν έχει ανάγκη από μαρξιστικά ή, εν γένει, ιδεολογικά περιτυλίγματα η αρετή. Και δεν αποδέχομαι, Ροβεσπιέρε, την τελευταία σου παραίνεση, αν θέλουμε να θέσουμε το θέμα διαφορετικά να αλλάξουμε ενότητα. Μια που το έθεσες εδώ, εδώ πρέπει να ακούσεις και τη διαφωνία. Μπορείς να κατευθύνεις βέβαια τη συζήτηση όπου θέλεις εσύ, αλλά δεν μπορείς να κατευθύνεις το περιεχόμενο της δικής μας απάντησης σε αυτά, ευθέως σε αυτά (και όχι εμμέσως σε άλλα "μεταξύ τύρου και αχλαδίου", που μου έλεγες την προηγούμενη φορά) που εσύ ο ίδιος θέτεις.

Το λοιπόν, ασχέτως εάν κανείς αποδέχεται την Αρετή ως έννοια Θεϊκής προέλευσης ή μη, η Αρετή είναι αυτό που αναζητεί η κοινωνία επί τη βάσει της όποιας οργάνωσής της. Της σε έθνη οργάνωσής της. Ο μαρξισμός επιχειρεί να βάλει καλούπια στην αρετή. Ταξικά και επαναστατικά καλούπια. Τα καλούπια αυτά όμως νοθεύουν την αρετή. Δεν την αφήνουν να λάμψει. Γιατί ο μαρξισμός, από τη μια υπολαμβάνει ως δεδομένο το στοιχείο του κοινωνικού φθόνου για όποιον έχει περισσότερα και από την άλλη αγνοεί τη σημασία του προσώπου στις κοινωνικές διεργασίες. Τα βλέπει όλα στη βάση μιας ιστορικής νομοτέλειας και παραγνωρίζει το πλήθος των παραγόντων, που απορρέουν από τις επιλογές προσώπων και που μπορεί να επηρεάσουν μια ιστορική εξέλιξη προς τη μία ή προς την άλλη κατεύθυνση. Με οριστικό χαρακτήρα και χωρίς νομοτέλειες.

Το κυριότερο: μέσα στον απολυτοποιημένο τρόπο σκέψης του, ο μαρξισμός αυτο-αναδεικνύεται σε αυτοδύναμη αξία και αποκόπτεται από την αρετή, που είναι η μόνη αυτοδύναμη, κοινωνικά και προσωπικά, αξία ως νοητό μέγεθος. Έχει ως βάση του την αρετή, αυτονακηρύσσεται όμως ως η απόλυτη αρετή. Και για αυτό παύει να είναι τελικά αρετή, διότι αποκόπτεται από την πηγή της ηθικής του νομιμοποίησης.

Για αυτό και οι κοινωνίες παντού και πάντοτε θα απορρίπτουν στην ολότητά τους το μαρξισμό, για αυτό ο μαρξισμός θα είναι παντού και πάντοτε μειοψηφικό κίνημα. Όχι γιατί "δεν τον αφήνουν ν' αγιάσει", αλλά γιατί δεν πείθει ότι μπορεί "ν' αγιάσει". Τελικά ο μαρξισμός έρχεται σε αντίθεση με την ίδια την ελευθερία του ανθρώπου, ύψιστο περιεχόμενο και στόχευση της αρετής.

[Ροβεσπιέρος]

Μιλάμε για άλλο σύστημα που να ξεπερνάει τον καπιταλισμό.
Εσύ θέλεις να μας δηλώνεις σε κάθε ευκαιρία ότι μισείς το μαρξισμό και να επεκετείνεσαι σε ιδεολογικά θέματα που δεν τίθενται.Κράτησε τις απόψεις σου. Τις έχεις γράψει πολλές φορές. Ή πήγαινε να εκτονώσεις το αντικομμουνιστικό σου μένος κάπου αλλού...
Και αν μια ενότητα μπαίνει εδώ ή εκεί αυτό το καθορίζουμε εμείς. Και επ' αυτού υπάρχει πολιτική δημοσίευσης.
Μάλλον αγνοεις ότι πρόκειται περί ηλοκτρονικού περιοδικού, στο οποίο η σύνταξη βάζει τους όρους και δεν μπορεί ο κάθε εξυπνάκιας να λέει το μακρύ και το κοντό του.
ΑΥΤΑ
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Αρταξέρξης]

Ακριβώς έτσι είναι : ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ. Ή μάλλον αυτόν το αμερικανο-καπιταλισμό (δηλαδή το ακροδεξιό νεο-φιλελεύθερο σύστημα της ολιγαρχίας των πολυεθνικών ομίλων εταιρειών). Έχει παραγίνει το πράμα. Όλα έχουν γίνει μεσαίωνας, απλώς νέου τύπου, νεο-φεουδαρχικός καπιταλισμός με άφθονη (γιά κερδοσκοπικούς λόγους) τεχνολογική ανάπτυξη. Θα είναι δύσκολος αυτός ο ταξικός πόλεμος, αλλά ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. Βεβαίως, καταρέει και το χρηματο-πιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ και των Δυτικο-Ευρωπαϊκών χωρών και έχει φτάσει το ξεσκισμένο αυτό σύστημα στο χείλος της κατάρρευσης, ένα σύστημα που ευνοεί την ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ, ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΜΕ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΜΠΛΟΥΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΗΣΤΩΝ ΜΕ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΧΛΙΔΗ ΓΙΝΕΤΑΙ.ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ : ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ ΠΙΟ ΑΛΑΖΟΝΕΣ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΙΟ ΛΙΓΟΙ ΠΙΟ ΚΛΕΙΣΤΗ ΚΑΣΤΑ, ΚΑΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ. Απλώς με τα δάνεια κρατιέται μία ΒΙΤΡΙΝΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ, αλλά αυτά μέχρι τώρα. Τώρα με την κατάρρευση των τοκογλυφικών τραπεζών θα κοπεί κι αυτή Η ΕΠΙΠΛΑΣΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ ΑΠ' ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ '90 ΩΣ ΤΩΡΑ.ΘΑ ΕΠΙΣΠΕΥΣΤΕΙ Η ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ (ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΠΙΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ). Ήδη στισ ΗΠΑ ξεκίνησε η δραματική εξαθλίωση του αμερικάνικου (χαζού, ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟΥ και τηλεορασόπληκτου) πληθυσμού.... Έπονται γιά χρεωκοπία Ευρ. Ένωση και... εδώ, η Ελλαδίτσα....Κύριοι έτσι είναι: πρέπει να ΣΑΠΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΧΟΥΝΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΩΝ, ίσως έτσι μόνο βγεί και προκύψει ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ.

[Misha]

[Καχύποπτος]

Έτσι είναι!
Η σήψη δεν οδηγεί από μόνη της στην ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
Αντίθετα μας ρίχνει στη βαρβαρότητα. Επεκτείνεται η σήψη και στους υγιείς. δηλητηριάζει όλα τα κύτταρα της κοινωνίας και τις ιστορικές δυνάμεις της προόδου.
Χωρίς το νυστέρι της συνειδητής επαναστατικής δράσης ο καπιταλισμός από μόνος του δεν ανατρέπεται...