ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ RSF

[Μεγκουλίνα]

Όταν ο Robert Menard ίδρυσε τους «Δημοσιογράφους χωρίς Σύνορα» (RSF), πριν από είκοσι χρόνια, εκμεταλλεύτηκε το κύρος που είχε αποκτήσει μια άλλη παγκόσμια οργάνωση, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα.

Η τελευταία κέρδισε την διεθνή αναγνώριση και σεβασμό, τηρώντας μια αυστηρή στάση ουδετερότητας και μη ανάμιξης στις εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις. Ο Menard και η RSF κάθε άλλο παρά αντικειμενικοί και ουδέτεροι είναι. Από την πρώτη στιγμή, για παράδειγμα, έκαναν πρώτο στόχο τους την Κούβα του Φιντέλ, που ήταν γι αυτούς «η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου για δημοσιογράφους».

Την ίδια στιγμή που αδιαφορούσαν προκλητικά για τους δημοσιογράφους που σκοτώνονταν παραδίπλα, στην Κολομβία, το Περού και το Μεξικό. Παράλληλα η RSF διεξήγαγε αντι –τουριστικές εκστρατείες για να πλήξει το κύριο έσοδο της Κούβας.

Αποκαλύφθηκε όμως ότι μεταξύ των χρηματοδοτών της RSF ήταν και το αμερικανικό «Center for a Free Cuba – CFC» που έδωσε (από το 2002 ως το 2005) 92.330 ευρώ, γεγονός που παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Menard. Το CFC χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το περίφημο αμερικανικό NED, ενώ ο διευθυντής του Frank Calzón, συνδέεται με το FNCA (Κουβανό – Αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα) και υπήρξε και ηγέτης της οργάνωσης «Abdala» που έκανε για λογαριασμό του «Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης της Κούβας» τρομοκρατικές επιθέσεις στην Γαλλία, την Πορτογαλία και τον Καναδά. Στα έσοδα της RSF πρέπει να συνυπολογίσουμε το γαλλικό Κράτος (11 % του ετήσιου προϋπολογισμού της), η ΕΕ (15 %) και πολλές εταιρείες που ασχολούνται με το Χρηματιστήριο, τα ΜΜΕ και το εμπόριο όπλων (φυσικά).


Ποιο είναι όμως το NED; Τη δεκαετία του70, μετά τα πραξικοπήματα και τις επεμβάσεις σε σειρά κρατών, οι ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι η ανοιχτή προπαγάνδα και η ιδεολογικο/πολιτική διείσδυση είναι προτιμότερη από τις συγκαλυμμένες επιχειρήσεις. Έτσι με τη συναίνεση και των δυο κομμάτων η αμερικανική κυβέρνηση ίδρυσε το 1984 μια σχεδόν μη-κυβερνητική οργάνωση με την ονομασία National Endowment for Democracy (NED). Από τότε το NED προωθεί παγκοσμίως τη λεγόμενη «polyarchy»: Παγκοσμιοποίηση, παρεμβατισμός των ΗΠΑ κλπ. Ο παρεμβατισμός των ΗΠΑ είναι από τότε ένας επιδέξιος συνδυασμός στρατιωτικής επιθετικότητας, οικονομικού εκβιασμού, πολιτικής επέμβασης της NED, προπαγάνδας της CIA, διπλωματίας και διεθνών πιέσεων. Με λίγα λόγια δεν «καταστέλλουν», αλλά «διεισδύουν», σε κόμματα, συνδικάτα, ΜΜΕ κλπ. Σε αυτό το πλαίσιο δρουν και οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα. Και η χθεσινή τους εμφάνιση έχει άμεση σχέση με τα παιχνίδια των ΗΠΑ και των πολυεθνικών με την Κίνα και την ανοικοδόμηση της.

Διαβάστε περισσότερα εδώ:
http://www.monde-diplomatique.fr/2007/07/CALVO_OSPINA/14910

http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=21&ItemID=14257
[url]

http://www.counterpunch.org/barahona05172005.html[/url]

[url]http://www.voltairenet.org/article156105.html [/url]

από το anti
_________________
«μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε, υποταχθήκαμε και βρήκαμε την στάχτη…»

Γ. Σεφέρης

[Μεγκουλίνα]

Με δύο λόγια ενώ οι Κινέζοι είχαν ειδοποιήσει ότι οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ δήθεν δημοσιογράφοι θα προκαλούσαν επισόδεια, οι ελληνικές αρχές έκαναν το χατήρι της CIA επιτρέποντας να γίνουν όσα έγιναν στην Ολυμπία.

Ωστόσο πρέπει να σημειώσουμε ότι στο Θιβέτ υπάρχει πραγματικό πρόβλημα
_________________
«μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε, υποταχθήκαμε και βρήκαμε την στάχτη…»

Γ. Σεφέρης

[Πήγασος]

Σε συνέχεια/συμπλήρωμα του σχετικού link που παρέθεσε η Μεγκουλίνα,

[http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=21&ItemID=14257]

παραπέμπω στο παρακάτω, γραμμένο από τον ίδιο συγγραφέα:

http://www.globalresearch.ca/index.php?context=viewArticle&code=BAR20080323&articleId=8420

Πάντα ΦΥΣΙΚΑ στο όνομα... της "ανεξάρτητης", "ελεύθερης", "δημοκρατικής" και "ελεύθερης"... "ενημέρωσης"...

Των Ολιγαρχών της Νέας Τάξης.

[fiamou]

Αν είναι να διαμαρτυρηθούν οι "Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα' για τις κατεχόμενες χώρες όπως το Θιβέτ, να πούν και για την Κύπρο την οποία κατέχουν οι Τούρκοι, για την Παλαιστίνη όπου αυτή τη στιγμή στη λωρίδα της Γάζας γίνεται πραγματική ΣΦΑΓΗ άμαχου πληθυσμού κ. λ. π.
Όχι δυο μέτρα και δυοσ σταθμά. Αλλά άμα είναι τέτοιο μουμπούκι ο μάστορας, δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο.
_________________
Οι Έλληνες δεν κάνουν ποτέ ειρήνη με έναν εχθρόν, όπου κατακρατεί ελληνικόν τόπον"
Ρήγας Φερραίος "Το Σύνταγμα άρθρο 121
Οι Έλληνες απαρνούνται και δεν δίδουν υποδοχήν και περιποίησην εις τους Τυράννους"
Ρήγας Φερραίος "Το Σύνταγμα" Άρθρο 120

[Μπρακούλιας]

Από το www.mediablog.gr αντιγράφω την διακήρυξη εγχώριων δημοσιογράφων για τα ενορχηστρωμένα καμώματα των "δημοσιογράφων χωρίς σύνορα" στην Ολυμπία.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ότι ανάμεσα στους κάτωθι, υπογράφουν και κάποιοι διακεκριμένοι κονδυλοφόροι του εκσυγχρονισμού και της Νέας Τάξης.

Τυχαίο;
Άραγε οι υπογράφοντες αυτοί δεν γνωρίζουν τί καπνό φουμάρει η συγκεκριμένη οργάνωση;
Άραγε δεν γνωρίζουν ότι στηρίζοντας με την υπογραφή τους μία τέτοια οργάνωση, μετέχουν στην προσπάθεια μποικοτάζ των ολυμπιακών του Πεκίνου, που έχουν ξεκινήσει οι αμερικανοί και οι ανατολικοευρωπαίοι λακέδες τους;


Δελτίο Τύπου - Καταγγελία Δημοσιογράφων

Κατά την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας οι Αρχές της δημοκρατικής Ελλάδας ευθυγραμμίστηκαν με την ολοκληρωτική Κίνα. Κινητοποίησαν εντυπωσιακά τον αστυνομικό μηχανισμό για να εμποδίσουν κάθε διαμαρτυρία για την κατάσταση των ελευθεριών στη χώρα αυτή και τη συνεχιζόμενη αιματηρή καταπίεση στο Θιβέτ, προπηλάκισαν ξένους και Έλληνες πολίτες και ανάμεσά τους δημοσιογράφους, οδηγούν σε δίκη τον Ρομπέρ Μενάρ, Γενικό Γραμματέα της διεθνώς γνωστής οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα που μάχεται αποτελεσματικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της πληροφόρησης.

Ταυτόχρονα η κρατική ΝΕΤ, που είχε τη διεθνή ευθύνη για την τηλεοπτική κάλυψη της τελετής, λογόκρινε τις περισσότερες από τις σκηνές της διαμαρτυρίας και της βίαιης επέμβασης της αστυνομίας. Και επιπλέον ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καυτηρίασε τις πράξεις ελεύθερης ειρηνικής έκφρασης ισχυριζόμενος ότι «δεν έχουν καμία σχέση με το ολυμπιακό πνεύμα».

Η αλήθεια είναι ότι σε πλήρη αντίθεση με το υποτιθέμενο ολυμπιακό πνεύμα βρίσκονται η ολοκληρωτική Κίνα που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ελληνικές αρχές που μετέχουν σε αυτό το φεστιβάλ υποκρισίας, καθώς και η ΕΣΗΕΑ, η οποία όχι μόνο δεν κατήγγειλε τη βία και τη λογοκρισία, αλλά ούτε καν συμπαραστάθηκε στους προπηλακιζόμενους και διωκόμενους συναδέλφους.

Καταδικάζουμε τη στάση των πρωταγωνιστών και των συνενόχων αυτής της κακής, για τη δημοσιογραφία και τη χώρα, ώρας και τους υποκριτές που τους καλύπτουν έστω και με τη σιωπή τους. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους διωκόμενους ξένους συναδέλφους. Στη δίκη θα προσέλθουμε όλοι.

Υπογράφουν οι δημοσιογράφοι:

Γιώργος Αγγελόπουλος, Νίκος Αμανίτης, Βάλυ Βαϊμάκη, Μανώλης Βασιλάκης, Bένα Γεωργακοπούλου, Ρούλα Γεωργακοπούλου, Διονύσης Γουσέτης, Περικλής Δημητρολόπουλος, Δημήτρης Δουλγερίδης, Ηλίας Κανέλλης, Γκαζμέντ Καπλάνι, Άκης Καπράνος, Έφη Κυδωνάκη, Αλέκα Κυφιώτη, Μήτσος Μανιάτης, Μιχάλης Μητσός, Πάσχος Μανδραβέλης, Στρατής Μπαλάσκας, Κίττυ Ξενάκη, Γιώργος Παγουλάτος, Ανδρέας Παπαδόπουλος, Τέτα Παπαδοπούλου, Μαρίλια Παπαθανασίου, Θανάσης Παπανδρόπουλος, Κατερίνα Σχινά, Ριχάρδος Σωμερίτης, Όλγα Χαραμή, Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης.

[θεος]

Η απάτη των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα

Του Σαλίμ Λαμρανί (Salim Lamrani)
13 Μαΐου 2005

Οι έντονες υποψίες που είχαν περιβάλει τις αμφισβητούμενες και παρτιζάνικες δραστηριότητες της οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF - Reporters Sans Frontières) δεν ήταν αβάσιμες. Για πολλά χρόνια, διάφοροι κριτικοί είχαν καταγγείλει τις εν πολλοίς πολιτικές ενέργειες, ιδιαίτερα σε σχέση με την Κούβα και τη Βενεζουέλα, της οργάνωσης με έδρα το Παρίσι,, της οποίας η χαρακτηριστική χρήση προπαγάνδας είναι προφανής. Οι θέσεις της RSF ενάντια στις κυβερνήσεις της Αβάνας και του Καράκας βρίσκονται σε τέλειο συσχετισμό με τον πολιτικό και μιντιακό πόλεμο, που η Ουάσιγκτον διενεργεί κατά των επαναστατών της Κούβας και της Βενεζουέλας.

Τελικά η αλήθεια ήρθε στο φως . Ο κ. Ρομπέρ Μενάρ (Robert Ménard), γενικός γραμματέας της RSF για είκοσι χρονια, ομολόγησε ότι χρηματοδοτείτο από την Εθνική Επιχορήγηση για τη Δημοκρατία (NED - National Endowment for Democracy), οργάνωση εξαρτώμενη από το Υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α., της οποίας κύριος ρόλος είναι να προωθεί παγκοσμίως την ατζέντα θεμάτων του Λευκού Οίκου. Ο Μενάρ ήταν όντως πολύ σαφής: “Πράγματι παίρναμε χρήματα από την NED. Αυτό δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα.” (1)

Ο πρώην αμερικανός Πρόεδρος, ο Ρόναλντ Ρέηγκαν (Ronald Reagan), δημιούργησε την Εθνική Επιχορήγηση για τη Δημοκρατία (NED) το 1983, σε μια περίοδο κατά την οποία η στρατιωτική βία πήρε τη θέση της παραδοσιακής διπλωματίας στην επίλυση των διεθνών ζητημάτων. Χάρη στην ενισχυμένη δυνατότητά της οικονομικής διείσδυσης, ο στόχος της ΝED είναι να αποδυναμώνονται οι κυβερνήσεις που αντιτάσσοντα στην ξένη ηγεμονική δύναμη της Ουάσιγκτον. (2)

Στη λατινική Αμερική οι δύο στόχοι είναι η Κούβα και η Βενεζουέλα.
Για παράδειγμα, η NED χρηματοδότησε και συνεχίζει να χρηματοδοτεί την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, που είναι υπεύθυνη για το πραξικόποημα ενάντια στον Πρόεδρο Τσάβεζ, τον Απρίλιο του 2002. Από τότε, η ολιγαρχία της Βενεζουέλας έχει οργανώσει, με τη βοήθεια της Ουάσιγκτον, διάφορες ανεπιτυχείς προσπάθειες αποσταθεροποίησης, και με την αποτυχία του δημοψηφίσματος ανάκλησης, η λαοφιλής νομιμοποίηση του κ. Τσάβεζ έχει μόνο ενισχυθεί. Το 2004, 13 ομάδες που αντιτάχθηκαν στην Βολιβιανή κυβέρνηση έλαβαν 874.384 δολάρια από τη NED. Το 2003, 15 αποσχιστικές ομάδες που αντιτάσσονταν στους εκάστοτε Προέδρους της Βενεζουέλας ωφελήθηκαν από τις επιχορηγήσεις της NED, συνολικής αξίας 1.046.323 δολαρίων. (3)

Συγχρόνως, η RSF κτυπούσε τακτικά την κυβέρνηση του κ. Τσάβεζ, κατηγορώντας τον, παραδείγματος χάριν, ότι είναι απειλή για την ελευθερία του Τύπου, σε μια έκθεση που επικρίνει μια πρόταση μεταρρύθμισης του νόμου για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. (4)
Αυτή η μεταρρύθμιση προτείνει την τιμωρία με την κατηγορία της εγκληματικής πράξης των ραδιοφωνικών σταθμών που κρίνονται ένοχοι εγκληματικών δραστηριοτήτων, όπως η προτροπή για ένοπλη εξέγερση ή ανατροπή. Αυτή η νέα νομοθεσία αποτελεί απάντηση στο ρόλο του κεφαλαίου και θεωρεί ότι έχουν υποπέσει σε ποινικό αδίκημα όσοι, κατά τη διάρκεια του φασιστικού πραξικοπήματος το 2002 ενάντια στον Πρόεδρο της Βενεζουέλας, λειτούργησαν τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης και προκάλεσαν πραγματικά κατάφωρα αδικήματα. Αδικήματα τα οποία η RSF απείχε από το να τα καταγγείλει.

Αλλά ο κατ' εξοχήν εχθρός για την RSF συνεχίζει να είναι η Κούβα. Η κουραστική επανάληψη του κ. Μενάρ καταντάει σχεδόν εμμονή, όπως δείχνει η νέα προπαγανδιστική εκστρατεία ενάντι στο νησί, που σκοπό έχει να προκαλέσει ζημιά στον τουρισμό. (5)
Το σχέδιο του Μπους ενάντια στην Κούβα δεν πρέπει να ξεχαστεί, σχέδιο που διαθέτει έναν προϋπολογισμό πέντε εκατομμύριο δολαρίων σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (NGO) που δραστηριοποιούνται ψάχνοντας μεθόδους για να αποθαρρύνουν τους τουρίστες από το να επισκεφτούν την Κούβα και που δίνουν, επίσης ένα παράδειγμα για το πώς προκύπτει το όνομα Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα. (6)
Επιπλέον, η RSF παραδέχεται την αποστολή οικονομικής βοήθειας στην Κούβα “στις οικογένειες των τριάντα φυλακισμένων δημοσιογράφων, για να μπορούν να αντιμετωπίσουν την απώλεια εισοδήματος που προκαλείται από τη σύλληψη μελών της οικογένειάς τους”. Εάν η ιδεολογική ρητορική αυτής της πρότασης συμπιεστεί, αυτό που διαβάζουμε είναι ότι η RSF πληρώνει τις οικογένειες των φυλακισμένων με ένα μισθό από την κυβέρνηση Μπους, απειλώντας σοβαρά την ακεραιότητα του κουβανικού έθνους και συντελώντας στην αύξηση των οικονομικών κυρώσεων. Δεδομένου ότι ο κ. Μενάρ έλαβε οικονομικές ανταμοιβές από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., είναι το ίδιο σαν να λέμε ότι η Ουάσιγκτον, που χρηματοδοτεί απ' ευθείας εξ αποστάσεως, χρηματοδοτεί, επίσης, μέσω της RSF ανθρώπους που είναι στην υπηρεσία της στην Κούβα, πράγμα που αποτελεί, φυσικά, σοβαρή παραβίαση του κουβανικού νόμου. (7)

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του 2004 από την RSF, “τουλάχιστον 53 επαγγελματίες της πληροφόρησης έχασαν τη ζωή τους κατά την άσκηση της εργασίας τους ή επειδή εκφράσαν τη γνώμη τους”. Το Ιράκ είναι, σύμφωνα με αυτήν την έκθεση, η πιό επικίνδυνη χώρα για τη δημοσιογραφία με 19 δολοφονημένους δημοσιογράφους. Ο στρατός των Η.Π.Α., που έχει καταλάβει το Ιράκ από το 2003, είναι υπεύθυνος για αυτές τις δολοφονίες, δεδομένου ότι ελέγχει τη χώρα. Εντούτοις, η RSF, μακράν από του να κατηγορεί τις αμερικανικές αρχές, αυτοπεριορίζεται άλλη μια φορά αποδεχόμενη την επίσημη δήλωση της Ουάσιγκτον και περιγράφει τους πυροβολισμούς, οι οποίοι προκάλεσαν τους θανάτους διάφορων δημοσιογράφων, ως “τυχαίους”. Εντούτοις, το Ιράκ δεν αποτελεί προτεραιότητα για τον κ. Μενάρ. (Cool

Στην αμερικανική ήπειρο, σύμφωνα με την RSF, “δώδεκα δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους” στο Μεξικό, στη Βραζιλία και στο Περού. Παραταύτα, ο στόχος της παρισινής οργάνωσης είναι πάλι η Κούβα όπου, πρέπει να υπογραμμιστεί, ούτε ένας δημοσιογράφος δεν έχει δολοφονηθεί από το 1959. Η Βενεζουέλα βρίσκεται επίσης εντός του οπτικού πεδίου, μολονότι κανένας δημοσιογράφος δεν έχει χάσει εκεί τη ζωή του. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν θεμελιώσει την σχέση μεταξύ των στόχων της RSF και εκείνων της Ουάσιγκτον και έχουν επισημάνει την παράξενη σύμπτωση. (9)
Οι επιπλήξεις της υπουργού εξωτερικών κας Κοντολίζα Ράις (Condoleeza Rice), προορίστηκαν ειδικώς προς τον κ. Κάστρο και τον κ. Τσάβεζ, των οποίων η αυξανόμενη προσέγγιση ανησυχεί πολύ τις Ηνωμένες Πολιτείες. (10) Φυσικά δεν είναι μόνον θέμα προσωπικοτήτων (Φιντέλ και Τσάβεζ), είναι και τα κοινωνικά προγράμματα υπέρ των φτωχών της Κούβας και της Βενεζουέλας που βάλλονται.Επιπλέον, είναι γνωστό ότι ο κ. Μενάρ συχνά επισκέπτεται την κουβανική άκρα δεξιά στο Μαϊάμι, με την οποία έχει υπογράψει συμφωνίες σχετικά με τον πόλεμο των Μέσων Ενημέρωσης, που διενεργείται ενάντια στην κουβανική επανάσταση. (11)
Η χρηματοδότηση της RSF εγείρει επίσης μερικά σημαντικά ερωτήματα. Πώς μπορεί μια οργάνωση που εξαρτάται οικονομικά από την εταιρεία FNAC, την εταιρεία CFAO, το ίδρυμα της Hewlett Packard στη Γαλλία, το ίδρυμα Hachette, το ίδρυμα ΕΤΑ, την Caja de Depósitos y Consignaciones (Τράπεζα Καταθέσεων και Μεταφορών) το Open Society Institution (Ινστιτούτο της Ανοιχτής Κοινωνίας), το Royal Foundation Network (Δίκτυο Βασιλικών Ιδρυμάτων), το εργαστήριο Sanofi-Synthelabo (γνωστό πλέον ως Sanofi-Aventis), τις Atlas Publications(εκδόσεις Atlas), την Color Club (Λέσχη του Χρώματος) , το Globenet και την Cadena Ser (=Sociedad Española de Radiodifusión, Ισπανική Ένωση Ραδιοφωνικών Σταθμών) να είναι ανεξάρτητη; Πώς μπορεί μια οργάνωση που χρηματοδοτείται από το γαλλικό κράτος να ενεργήσει αμερόληπτα; Είναι αδύνατο, και οι θέσεις της RSF, που υποστήριξε το πραξικόπημα ενάντια στον Πρόεδρο Αριστίντ (Aristide) της Αϊτής το αποδεικνύει ξεκάθαρα. (12) Πώς μια οργάνωση, από την οποία αναμένεται να υπερασπίζεται τους δημοσιογράφους, μπορεί να χαίρεται για τη συντριβή ενός δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου;

Ο προϋπολογισμός της RSF για το 2003 ήταν ύψους 3.472.122 ευρώ. Σύμφωνα με τους ετήσιους ισολογισμούς τα έσοδα προήλθαν κατά: 11% από το κράτος, 12% από χορηγούς, 4% από τις συνεισφορές και δωρεές, 15% από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 10% από επιχειρήσεις, και 48% από τις δημοσιεύσεις της οργάνωσης. Αυτός ο τελευταίος αριθμός εκπλήσσει λόγω της σημασίας του. Το ποσό των 1.984.853 ευρώ υποτίθεται ότι προήλθε μόνο από την πώληση ημερολογίων. (13) Το ημερολόγιο κοστίζει 8 ευρώ και είναι σαν να λέμε ότι η RSF κατόρθωσε να πουλήσει πάνω από 249.106 ημερολόγια ετησίως, ή 680 ημερολόγια κάθε ημέρα! Αυτός ο αριθμός είναι εξαιρετικά υπερβολικός για να είναι αξιόπιστος.
Όταν εξετάζονται οι δαπάνες για το 2003, οι ισολογισμοί δείχνουν ότι μόνο 7% του προϋπολογισμού διατίθεται για άμεση βοήθεια των δημοσιογράφων με προβλήματα (14) Τι συμβαίνει με το υπόλοιπο 93% του προϋπολογισμού; Αφιερώνεται στο έργο της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων εκείνων οι οποίοι χρηματοδοτούν τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα, δηλαδή του γαλλικού κράτους, και των μεγάλων χρηματοοικονομικών ομίλων, της κουβανικής άκρας δεξιάς στη Φλώριδα και του υπουργείου εξωτερικών των Η.Π.Α.

Η “Υπεράσπιση της ελευθερίας του Τύπου” είναι μόνο η πρόσοψη. Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα είναι στην υπηρεσία των κυβερνήσεων και των ισχυρών χρηματοοικονομικών συμφερόντων. Είναι ο λόγος για τον οποίο η κύρια απειλή για την ελευθερία του Τύπου, η συγκέντρωση των Μέσων Ενημέρωσης, δεν έχει καταγγελθεί ποτέ από την οργάνωση του κ.Μενάρ. Είναι ο λόγος από τον οποίο η RSF, μεταξύ των άλλων, δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ για την τύχη του κ. Μουμία Αμπού-Τζαμάλ (Mumia Abu-Jamal), του αμερικανού δημοσιογράφου, που είναι φυλακισμένος για πάνω από είκοσι χρόνια για τα γραφόμενά του και τις πολιτικές του θέσεις. Δυστυχώς, η συνεργία μεταξύ του κ. Μενάρ, των μεγάλοεκδοτών και του οικονομικού κεφαλαίου εμποδίζει τους πολίτες από την ανακάλυψη των πραγματικών στόχων, τους οποίους αποκρύπτουν πίσω από ένα ανθρωπιστικό προπέτασμα καπνού.

Σημειώσεις

(1) Robert Ménard, « Forum de discussion avec Robert Ménard », Le Nouvel Observateur, 18 de abril de 2005. www.nouvelobs.com/forum/archives/forum_284.html (sitio consultado el 22 de abril de 2005).
(2) National Endowment for Democracy, « About Us ». www.ned.org/about/about.html (sitio consultado el 27 de abril de 2005).
(3) National Endowment for Democracy, « NED Venezuela Programs ». www.ned.org/grants/venezuelaFacts.html (sitio consultado el 27 de abril de 2005).
(4) Reporters sans frontières, « Reporters sans frontières dénonce une régression de la liberté de la presse », 26 de noviembre de 2004. www.rsf.org/article.php3id_article=12968 (sitio consultado el 27 de abril de 2005).
(5) Reporters sans frontières, « Deux ans après le « printemps noir » : urgence humanitaire pour 21 journalistes emprisonnés », 16 mars 2005. www.rsf.org/article.php3?id_article=12882 (sitio consultado el 27 de abril de 2005).
(6) Colin L. Powell, Commission for Assistance to a Free Cuba, (Washington: United States Department of State, mayo de 2004). www.state.gov/documents/organization/32334.pdf (sitio consultado el 7 de mayo de 2004), p. 20.
(7) Reporters sans frontières, « Aides apportées aux journalistes emprisonnés et aux médias en difficulté », 2004. www.rsf.org/article.php3?id_article=7581 (sitio consultado el 23 de abril de 2005).
(Cool Reporters sans frontières, « Bilan 2004. L’année la plus meurtrière depuis dix ans : 53 journalistes tués », 2005. www.rsf.org/article.php3?id_article=12232 (sitio consultado el 23 de abril de 2005).
(9) Ibid.
(10) El Nuevo Herald, « Castro y Chávez llaman a una alianza contra EEUU », 30 de abril de 2005.
(11) Salim Lamrani, Cuba face à l’Empire : Propagande, guerre économique et terrorisme d’Etat (Outremont, Lanctôt, 2005), capítulo VI.
(12) Reporters sans frontières, « La liberté de la presse retrouvée : un espoir à entretenir », julio de 2004. www.rsf.org/article.php3?id_article=10888 (sitio consultado el 23 de abril de 2005).(13) Reporters sans frontières, « Comptes de Reporters sans frontières 2003 », 2004. www.rsf.org/article.php3?id_article=10589 (sitio consultado el 27 de abril de 2005).(14) Ibid.

ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ "TOLIS" για το [url]crazzy-press.blogspot.com[/url]