Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική


Το περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το αναρχικό του Κερατσινίου που σφετερίζεται τον τίτλο.

ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΣΕ ΚΑΙΝΕ

Θέλησαν να μας συκοφαντήσουν και να μας εξοντώσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Είμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό είναι το κυριότερο.

» Διεθνή Θέματα
» Πολιτική-οικονομία
» Εθνικό-Mεταναστευτικό
» Τρομοκρατία
» Ορθοδοξία και κοινωνία
» ΜΜΕ
» Ιστορία
» Φιλοσοφία
» Παιδεία
» Τέχνες και γράμματα
» Ιδεολογικά ζητήματα


Τελευταίες Δημοσιεύσεις

ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΙ ΒΑΝΔΑΛΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΩΝ ΒΕΒΗΛΩΝ
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Το σκατό του Καλλιτέχνη
Χιούμορ - Σάτιρα

Δίκη για το Μάτι
Καταγγελίες

28 Φλεβάρη
Πολιτική - Oικονομία

O π. Ιωάννης Ρωμανίδης ως ιστορικός
Ιστορία - Φιλοσοφία

Συντηρητισμός VS Ριζοσπαστισμός (Μέρος1ο)
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Καλούν σε συγκέντρωση για τα Τέμπη, εξηγήσεις από Τασούλα
Καταγγελίες

Τραμπ ειρηνοποιός ή Τραμπ δυναμιτιστής;
Γεωπολιτική - Επιστήμη

«Υπουργείο Αλήθειας» της ΕΕ: Πραξικόπημα εξουσίας μεταμφιεσμ
Καταγγελίες

Ας ανεμίζουν μεσίστιες οι σημαίες…
Πολιτική - Oικονομία

Ο Mέγας Bασίλειος κι ο Παραμορφωμένος Xριστιανισμός
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Η "καλή νύχτα" του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Ο μεγάλος ποιητής Άγιος Πορφύριος!
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Ο Ευρωπαϊκός Τζιχαντισμός, η Ρωσία, η Συρία και ο εξευτελισμ
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Ελλάδα - Ρωσία: Οι καρδιές μας νιώθουν τη σωστή πλευρά της π
Πολιτική - Oικονομία

Συντηρητισμός VS Ριζοσπαστισμός (Μέρος 1ο)
Ορθοδοξία - Κοινωνία

ΠŸΡ…ΡƒΠΊΠ΅Ρ‚ Π½Π΅Π΄Π²ΠΈΠΆΠΈΠΌΠΎΡΡ‚ΡŒ
Πολιτική - Oικονομία

Γιατί ψήφισε η Εργατική Τάξη τον Τραμπ;
Γενικές Συζητήσεις

Η Αμερικανική «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και οι Πόντιοι Πιλάτοι
Πολιτική - Oικονομία

Ποιος είναι ο πραγματικός στόχος (οι) της Woke Culture;
Πολιτική - Oικονομία

Εθνική Ελλάδος: Αυτός είναι ο Έλληνας
Γενικές Συζητήσεις

Γιατί η Ελλάδα υποκύπτει εύκολα στην Πολιτική Ορθότητα και σ
Γενικές Συζητήσεις

Οι ακροδεξιοί Έγκελς, Μαρξ, Άρης Βελουχιώτης απαντούν στην Ι
Πολιτική - Oικονομία

Το ελληνικό πολιτικό τοπίο «θέλει το Γερμανό του»;
Πολιτική - Oικονομία

κύρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης_ Η γλυκοφιλούσα-εξοχική λαμπρή-
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Η πολιτική ορθότητα εναντίον Πολάκη, η ανδροφοβία/μισανδρισμ
Πολιτική - Oικονομία

Ολυμπιακοί και Νέα Αριστερά
Γενικές Συζητήσεις

Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, η χρεωκοπία της «Αριστεράς
Πολιτική - Oικονομία

Προεόρτια και Παρελκόμενα εισαγωγής τηςακυρωτικής κουλτούρας
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Στην Ελλάδα καλλιεργείται ένας ψυχωτικού τύπου αντιρωσισμός
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.

Στην Ελλάδα καλλιεργείται ένας ψυχωτικού τύπου αντιρωσισμός
Καταγγελίες

Μαρία Καρυστιανού: Στηρίζεται και επιβραβεύεται η διαφθορά
Καταγγελίες

Εξ όνυχος τον Λέοντα
Χιούμορ - Σάτιρα

Το έγκλημα των αιώνων- Μπορεί να γίνει έναυσμα για πυρηνικό
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Σταύρος Λυγερός - Το τριπλό χαστούκι των ψηφοφόρων στο πολιτ
Πολιτική - Oικονομία

Οι καλοί, οι κακοί και τα άσχημα της Ευρώπης που δεν θέλουμε
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Στην Ελλάδα καλλιεργείται ένας ψυχωτικού τύπου αντιρωσισμός
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.

H ελπίδα που τρεμοσβήνει, η Ελλάδα που παριστάνει την Μαρία
Πολιτική - Oικονομία

Trans to Trash: Ένα σκουπίδι δρόμος...
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Ο Γεραπετρίτης έριξε το σύνθημα για τις Πρέσπες του Αιγαίου:
Εθνικό - Μεταναστευτικό

Ο Πούτιν, για την υποταγή της ΕΕ στις ΗΠΑ...
Γεωπολιτική - Επιστήμη

ΕΠΕΤΕΙΟΣ! Η Γενοκτονία των Ποντίων...
Ιστορία - Φιλοσοφία

Ειρήνη Μαρούπα: Η απόφαση για το Μάτι, επιτομή της θεσμικής
Καταγγελίες

Γάμους ομοφυλόφιλων η απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Πολιτική - Oικονομία

Η αποκρουστικά αμφιλεγόμενη όψη της Ελλην. Διπλωματίας
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Όταν ο κυρ-Παντελής ψάχνει πολιτικά τον εαυτό του...
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Η διαφαινόμενη ήττα της Ουκρανίας γίνεται ήττα της Δύσης
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Η άθλια στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στη Ρωσία
Πολιτική - Oικονομία

1821... στην κλίνη της παραχάραξης & αφυδάτωσης...
Καταγγελίες

Η Επανάσταση του ΄21 υπό διωγμό και η αποδόμηση της Ιστορίας
Ιστορία - Φιλοσοφία

[Οι ηθικολόγοι του ολοκληρωτισμού]

Οι ηθικολόγοι του ολοκληρωτισμού

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

Χρειάζεται ηλιθιότητα και προστυχιά ιδιαίτερα ασυνήθιστη για να κραυγάζεις με κομπάζουσα αλαζονεία  υπέρ της παγκοσμιοποιημένης βαρβαρότητας και της πλανητικής εξουσίας. Ο Ριχάρδος Σωμερίτης, αυτός ο επιτήδειος γραφειοκράτης της δημοσιογραφίας, είναι ένα τέτοιο φερέφωνο, που διαλαλεί ανενδοίαστα ότι το μόνο που ξέρει καλά να κάνει είναι να υπηρετεί την κάστα των άπληστων νεόπλουτων του «εκσυγχρονισμού» και τις «αξίες» του αυτοκρατορικού λόγου. Για τον ξεδιάντροπο αυτό απολογητή της νεοταξικής θηριωδίας και μοχθηρίας δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς ιδιαίτερα. Είναι τόσο ξεφωνημένος που ακόμα και οι ομοϊδεάτες του, «αριστεροί» και «αντιεθνικιστές», που λένε ακριβώς  τα ίδια  σιωπούν  αμήχανα μπροστά στις νεοταξικές του υστερίες Ωστόσο τα «επιχειρήματα» του Σωμερίτη, όσο και αν διατυπώνονται με ακραία καθεστωτική αυθάδεια είναι τα ίδια «επιχειρήματα» του «προοδευτικού» και «αριστερού» ιερατείου. Τέτοια «πολυφωνική» καθεστωτική μονοφωνία δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Είναι ένας «άθλος» των «εκσυγχρονιστών» και διαχειριστών της «προόδου»: Σωμερίτης, Μίχας, Πρετεντέρης, Ανδριανόπουλος, Ανδρουλάκης, Μπίστης, Δαμανάκη, οι «Ιοί» και όλοι οι ποικιλόχρωμοι «αντιεθνικιστές» και «αντιρατσιστές», μιλούν την ίδια γλώσσα σε διαφορετικούς τόνους. Τα χρώματα της συσκευασίας αλλάζουν. Το εμπόρευμα που πουλούν είναι το ίδιο…

Ο ηθικός κώδικας

            Ένας από τους πιο αντιδραστικούς Γάλλους ιστορικούς, ο Λουί Μαντλέν, άνθρωπος των σαλονιών, που συκοφάντησε όσο κανένας άλλος τη Γαλλική Επανάσταση -δηλαδή τη γέννηση του γαλλικού έθνους- υποστήριζε πως ο ιστορικός, για να είναι ελεύθερος, πρέπει να «αναβαίνει πάνω στα τείχη της απειλούμενης πολιτείας και να κοιτάζει από εκεί τους πολιορκητές όσο και τους πολιορκούμενους». Μόνο έτσι έλεγε, μπορεί να είναι κανείς «αμερόληπτος». Ωστόσο το έργο του απέδειξε πως αν σκαρφάλωνε πάνω στα τείχη, το έκανε μόνο με την ιδιότητα του ανιχνευτή της αντίδρασης.

            Σήμερα όλο αυτό το κοσμικό ιερατείο  της «εκσυγχρονιστικής ανανέωσης» (άνθρωποι και αυτοί των σαλονιών και οικότροφοι της εξουσίας)  υψώνονται πάνω από κάθε «σύρραξη» και διδάσκουν εκ του ασφαλούς και μέσα στις ανέσεις τους και τα προνόμιά τους την «αντικειμενική» και «αμερόληπτη» δημοσιογραφία. Το θράσος τους δεν έχει όρια. Γρανάζια της καθεστωτικής προπαγάνδας και αναπαραγωγοί  του νεοταξικού ψεύδους και της «αυτοκρατορικής αλήθειας»  αυτοαναγορεύονται σε πρεσβευτές της «ελεύθερης έκφρασης» και «αμερόληπτης κρίσης». Αυτό που απαιτούν στην πραγματικότητα είναι ελευθερία για τον εαυτό τους και τους ομοίους τους. Ελευθερία από κάθε έλεγχο και, κυρίως, από κάθε κοινωνική δέσμευση. Η ελευθερία έκφρασης των κοινωνικών κινημάτων και των λαϊκών μαζών είναι γι αυτούς τους «εκλεκτούς» δεσποτισμός, ολοκληρωτισμός, απειλή της «ελευθερίας έκφρασης»…

            Βεβαίως όλα αυτά περί «ελευθερίας», «αντικειμενικότητας» και αμεροληψίας» είναι  ηθικά φετίχ. Σοφίσματα ιδιοτελή. Πίσω από το υποτακτικό και μοιρολατρικό πνεύμα τέτοιων ηθικών κωδίκων καλύπτεται σχεδόν πάντα ο μηχανισμός της πολιτικής χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Άπειρα είναι τα ιστορικά παραδείγματα που δείχνουν ότι όλοι οι κήρυκες της «ελεύθερης», «αδέσμευτης» και «αμερόληπτης» κριτικής, υπηρέτησαν συνειδητά ή ασυνείδητα τη φιλοσοφία των κατεχόντων, την κρατική και κυβερνητική εξουσία. Γνωστό είναι επίσης ότι στο όνομα της «ελευθερίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» έχουν διαπραχθεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

«Το ιερατείο της προόδου»

            Όλο, λοιπόν, αυτό το «αριστερό-νεοφιλελεύθερο» Ιερατείο της «προόδου» επειδή δεν μπορεί να υπερασπιστεί ξεκάθαρα την καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι υποχρεωμένο να αναζητεί σχήματα ανθρωπιστικών αξιών και γενικά ηθικά αξιώματα. Οι αφαιρέσεις καλύπτουν τις αμαρτίες και η έκκληση σε αφηρημένους κανόνες δεν είναι φιλοσοφικό λάθος δίχως δόλο και ιδιοτέλεια.

            Σήμερα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να συνταχτεί κανείς απροκάλυπτα υπέρ των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων. Αναζητούνται λοιπόν ιδεολογικά σωσίβια και ντροπαλά ψευδώνυμα για την υπεράσπιση του  πλανητικού ιμπεριαλισμού. Το φιλοσοφικό βάθρο όλων αυτών των σωσιβίων και ψευδωνύμων είναι το σχήμα: «το ανθρώπινο δικαίωμα είναι αδιαπραγμάτευτο». Δηλαδή το ατομικό δικαίωμα είναι αδιαπραγμάτευτο, συνακόλουθα η ατομική άποψη (ελευθερία έκφρασης» ανυψώνεται σε απόλυτο φετίχ, σε θεότητα!!!

            Με βάση τέτοιου είδους ηθικούς κώδικες οι προπαγανδιστές της ιμπεριαλιστικής βίας ανυψώνονται πάνω από τα τείχη και διακηρύσσουν την «ελευθερία» και την «αμεροληψία». Η μεροληψία όμως μιας τέτοιας «αμεροληψίας» γίνεται αμέσως φανερή όταν διαπιστώσουμε ότι πάντα αποβαίνει πρακτικά υπέρ του ιμπεριαλιστικού καθεστώτος. «Αμεροληψία» που εξωραΐζει τη φρίκη των εγκλημάτων της Νέας Τάξης και αναπαράγει τις «αλήθειες» της  πλανητικής βαρβαρότητας και της εφιαλτικής πολτοποίησης της πολύ-πολιτισμικότητας.

            Και αν εξετάσει κανείς τα «επιχειρήματα» των «αμερόληπτων», σε όλα τα μεγάλα εγκλήματα που συντελούνται σήμερα κατά της ανθρωπότητας από τον αυτοκρατορικό μιλιταρισμό,  θα διαπιστώσει όχι μόνο ότι αυτά μεροληπτούν σκανδαλωδώς υπέρ της Νέας Τάξης, αλλά αντλούνται ευθέως από το οπλοστάσιο του Κλίντον, του Μπλερ και του Μπους, αναπαράγοντας τη φαιά προπαγάνδα των υπερεθνικών κέντρων εξουσίας.

            Τελικά όλοι αυτοί οι «εραστές» της  «αλήθειας», «αντικειμενικότητας» και της «ελεύθερης έκφρασης» (που τυχαίνει να είναι και εραστές του «εκσυγχρονισμού») προπαγανδίζουν ασυστόλως την «αλήθεια» της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και κτηνωδίας, την «αλήθεια» του πλανητικού ολοκληρωτισμού.

            Τον ξέρουμε καλά αυτό το δημοκρατισμό: είναι υποχωρητικός, βολικός και συμφιλιωτικός απέναντι στα κέντρα εξουσίας και ταυτόχρονα είναι απαιτητικός, κακόβουλος και δόλιος απέναντι στα λαϊκά κινήματα και τις δυνάμεις που αντιμάχονται το σύστημα. Είναι ο δημοκρατισμός και η «ελευθερία έκφρασης» που εκπροσωπεί το καθεστώς της αυτοάμυνας και της διπροσωπίας  των  μικροαστών ηθικολόγων.

«Οι εθνοσυνάξεις των ισλαμιστών»

            Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου του Σωμερίτη στο «Βήμα» (…….)

             Αφορμή,  οι εξεγέρσεις των Μουσουλμάνων για τη διακωμώδηση και το χλευασμό των θρησκευτικών τους συμβόλων. Ο «κώδικας» των  ηθικολόγων του ολοκληρωτισμού συμπυκνώνεται σε αυτό το μικρό κείμενο του Σωμερίτη. Διαβάζουμε:

            «Αυτές τις ημέρες δεν απειλούνται οι (θρησκευτικές!) ελευθερίες των άλλων. Αλλά οι δικές μας ελευθερίες έκφρασης. Που περιλαμβάνουν και την ασέβεια. Μας το δίδαξαν όλοι οι μεγάλοι του λόγου. Δεν περιλαμβάνουν τη συκοφαντία. Δεν περιλαμβάνουν τη συκοφαντία. Δεν περιλαμβάνουν την πρόκληση για φυλετικά, θρησκευτικά ή εθνικά και πολιτικά μίση που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο έγκλημα. Δεν περιλαμβάνουν την ‘’απολογία του εγκλήματος’’…».

            Σπάνια συναντά κανείς ένα τέτοιο άθλο. Μέσα σε λίγες γραμμές να αυτοαναιρείσαι τόσο κραυγαλέα. Οι «εθνοσυνάξεις των ισλαμιστών»  απειλούν την «ελευθερία έκφρασης», η οποία (προσέξτε!) δεν περιλαμβάνει την «πρόκληση για φυλετικά, θρησκευτικά μίση…».

            Ερωτήματα απλά: Η γελοιογραφία του Μωάμεθ, ο χλευασμός συμβόλων των ισλαμιστών («ελευθερία έκφρασης»), δεν είναι πρόκληση φυλετική και θρησκευτική; Δεν περιλαμβάνει την «απολογία του εγκλήματος» που συντελείται κατά των μουσουλμανικών λαών από τη Νέα Τάξη; Όταν σήμερα στο στόχαστρο της πλανητικής εξουσίας βρίσκεται ο ισλαμικός κόσμος και χρησιμοποιείται ως άλλοθι και τεκμήριο ο ισλαμικός φονταμελισμός για τη θηριώδη ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα κατά των ισλαμικών χωρών, η γελοιογραφία των θρησκευτικών συμβόλων αυτού του κόσμου δεν αποτελεί «απολογία» αυτού του εγκλήματος της Δύσης; Και όχι μόνο «απολογία». Αλλά και σκανδαλώδη πρόκληση σε βάρος αυτών των εξαθλιωμένων λαών; Πρόκληση για να δικαιολογήσει, με «άλλοθι» τις δικαιολογημένες εξεγέρσεις των ισλαμιστών, τα μελλοντικά εγκλήματα που σχεδιάζονται εναντίον του μουσουλμανικού κόσμου. Πρόκληση για να προλειάνει το έδαφος του αυτοκρατορικού ολοκληρωτισμού.

            Βλέπουμε εδώ καθαρά πόσο ιδιοτελώς και δόλια χρησιμοποιούνται τα συμβατικά εκείνα λογάκια περί «ελευθερίας έκφρασης» και λογοκρισίας. Προπαγανδίζουν την ελευθερία του νεοταξικού ολοκληρωτισμού και στιγματίζουν ως ολοκληρωτισμό και έγκλημα λογοκρισίας τις συλλογικές και μαχητικές μορφές της ελεύθερης έκφρασης. Και εδώ πλέον μπαίνουμε στην ουσία αυτών των μυθικών εννοιών.   

Αναποδογύρισμα της πραγματικότητας

            Νιώθει πραγματικά κανείς ένα αίσθημα φυσικής ναυτίας, όταν ακούει το Σωμερίτη και τους ομοίους του, οι οποίοι είναι προσηλωμένοι στις κίβδηλες αξίες ενός χρεοκοπημένου κοινωνικού συστήματος, να κατηγορούν, άλλοτε με μελοδραματική αφέλεια και άλλοτε με κομπάζουσα ειρωνεία, τις «άξεστες» εξαθλιωμένες λαϊκές μάζες που αντιδρούν στους θύτες τους και την περιφερόμενη κακουργία των πλανητικών κέντρων εξουσίας. Με θράσος απύθμενο, όλοι αυτοί, προβάλλουν την κατεστημένη ηθική, τη «νομιμότητα» της Νέας Τάξης και τη δική τους «κουλτούρα» σαν τις υπέρτατες αξίες της ζωής. Η «ελευθερία έκφρασης» για όλο αυτόν τον κόσμο είναι το συνώνυμο της «ελευθερίας της αγοράς». Γι αυτό κάθε τι που αμφισβητεί αυτή την «ελευθερία» είναι έγκλημα κατά της ελευθερίας!

            Τα κοινωνικά κινήματα, οι λαϊκές κινητοποιήσεις, οι μαζικές εκδηλώσεις, οι «λαοσυνάξεις» και οι εξεγέρσεις, για τους ευνούχους της καθεστωτικής προπαγάνδας είναι «φανατισμός», σκοταδιστικός ολοκληρωτισμός που απειλή την «ελευθερία έκφρασης»!!!

            Αυτό υποστηρίζει ο εμβριθής προπαγανδιστής  των νεοταξικών ιδεολογημάτων, Ριχάρδος Σωμερίτης: Οι αντιδράσεις των ισλαμιστών,  οι αντιδράσεις του ελληνικού λαού στην επίσκεψη Κλίντον, «οι εθνοσυνάξεις για το μακεδονικό, για τις ταυτότητες και άλλα παρόμοια» απειλούν τις «ελευθερίες έκφρασης».

            Εδώ πράγματι έχουμε αναποδογύρισμα των πραγμάτων. Οι πιο αυθεντικές μορφές της ελεύθερης έκφρασης, που είναι οι μαζικές λαϊκές εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες, η φωνή και το πάθος της κοινωνίας, χαρακτηρίζονται απειλή κατά της «ελευθερίας έκφρασης». «Ελευθερία έκφρασης» είναι το «ατομικό δικαίωμα» του μεμονωμένου ατόμου. Και μάλιστα εκείνο το «ατομικό δικαίωμα» που είναι «ελεύθερο» να προπαγανδίζει την «αλήθεια» της εξουσίας, γιατί αν στραφεί αυτό το «ατομικό δικαίωμα» κατά της εξουσίας εξοβελίζεται ή φιμώνεται, στο όνομα πάντα της «ελευθερίας της έκφρασης»…

            Με το αναποδογύρισμα αυτό της πραγματικότητας το συλλογικό είναι υποκαθίσταται από το άτομο, το συλλογικό δικαίωμα έκφρασης υποκαθίσταται από το ατομικό δικαίωμα. Αυτή είναι και η φιλοσοφία της Νέας Εποχής: Μια Βαβυλωνία ατομικών εκφράσεων που οδηγεί στη ζούγκλα «όλοι εναντίον όλων». Ο αυτοκρατορικός λόγος θεωρεί θανάσιμη απειλή το λόγο των συλλογικοτήτων, το λόγο των μαζικών κινημάτων.

            Έτσι οι αυθεντικότερες και οι πιο κορυφαίες μορφές της ελεύθερης λαϊκής βούλησης και έκφρασης που είναι οι Επαναστάσεις και οι λαϊκές εξεγέρσεις αναθεματίζονται ως απειλή κατά της «ελευθερίας», των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «ελεύθερης έκφρασης». 

            Οι ηθικολόγοι του νεοταξικού ολοκληρωτισμού, όπως είναι ο Σωμερίτης και οι όμοιοί του, δεν επικαλύπτουν μόνο τα εγκλήματα του συστήματος που υπηρετούν, αλλά και νομιμοποιούν, με «προοδευτικά» αποφθέγματα, τα ήθη της Νέας Εποχής: ήθη που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις, που εξορίζουν και φυλακίζουν τους πολίτες μέσα στην ίδια τους την πόλη. Ήθη που βάζουν στο γύψο την πολιτική δράση και σκέψη και κάθε διαμαρτυρία απελπισίας και οργής. Ήθη που κατασκευάζουν δούλους και λακέδες και χαρακτηρίζουν ως τρομοκρατική κάθε αντίσταση σε αυτά τα ήθη. Ήθη που υμνούν την τρομοκρατία και βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού χωροφύλακα…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

        

 

 

 

Powered by Etomite CMS.